ตำรวจสาวคาวโลกีย์ 2015 ภาคพิเศษ - วันแสนสยิว กับ พ่อค้ายาเสพติด [ครึ่งแรก] -

ผู้แต่ง

เรื่องราวตอนพิเศษของผู้กองสาว....แถมเป็นตอนพิเศษแรกด้วยที่มีให้เลือกตอนจบ >//<

เดี๋ยวครึ่งหลัง จะค่อยๆลงให้นะครับ อยากรู้จังว่า เพื่อนๆชอบ แบบไหนกันนะ...

**************************************************************

ตำรวจสาวคาวโลกีย์ 2015 ภาคพิเศษ  - วันแสนสยิว กับ พ่อค้ายาเสพติด [ครึ่งแรก] -

“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก....” เสียงหอบครางของหญิงสาวที่เอ่ยร้อง อย่างตาปรือบนโซฟาด้วยท่าทีที่สุขสม ซึ่งในขณะที่เธอเอ่ยหอบครางนั้น เธอก็ได้ครุ่นคิดอย่างเชิงถามกับตัวเองไปด้วย...

‘ทำไม ถึงได้กลายเป็นแบบนี้ไปได้....’ เธอเอ่ยถามกับตัวเองในใจ ก่อนที่เธอจะลืมตาและหันมามองยังชายตรงหน้า ทันทีที่ชายคนดั่งกล่าวได้เอ่ยปากเรียกเธอ...

“ต่อไป ได้เวลาของจริงแล้ว คนสวย....” ชายคนดั่งกล่าว ที่เป็นชายกำยำผิวดำคล่ำ นั้นก็เอ่ยกล่าวกับเธอด้วยรอยยิ้มที่ฉีกกว้าง ซึ่งทางหญิงสาวนั้นก็ค่อยๆหันมามองยังชายผู้นั้น อย่างช้าๆ ก่อนที่เธอจะต้องตกใจ เมื่อเหลือบไปเห็นอาวุธประจำกายของอีกฝ่ายที่ในตอนนี้ ได้แข็งโด่อย่างเต็มที่.....

“........ ........” หญิงสาวที่จ้องมองยังท่อนเอ็นของชายคนดั่งกล่าว อย่างพูดอะไรไม่ออก..ก่อนที่เธอจะค่อยๆหายใจแรงขึ้นพร้อมกับรู้สึกปั่นป่วนไปหมด เมื่อได้เห็นท่อนควยอันใหญ่ยาวของชายคนนี้..ถึงแม้ขนาดของมันจะยาวใหญ่จนน่ากลัว แต่ทางกลับกัน มันก็น่าลิ้มลอง และหลงใหลอย่างสุดๆเช่นกัน...

‘มะ...ไม่นะ อย่า...รู้สึกแบบนั้นสิ อย่ารู้สึกแบบนั้น..’ หญิงสาวที่เอ่ยกล่าวกับตนเอง อย่างพยายามเรียกสติ และควบคุมตัวเองอย่างสุดๆ เพื่อไม่ให้หลงไปกับความต้องการที่กำลังพลุ่นพล่านอย่างไม่หยุด ซึ่งความต้องการนั้นมิได้เกิดจากการปลุกเร้าเพียงอย่างเดียว หากแต่เกิดจากการทานยาบางอย่างเข้าไปด้วย...

โดยที่ทางหญิงสาวนั้นก็พยายามควบคุมตัวเองอย่างเต็มที่ แต่ก็มิได้ขยับร่าง หรือทำอะไร ที่ทำให้ตนเองพ้นจากสถานการณ์ ที่เป็นอยู่ในเวลานี้เลย ก่อนที่เธอจะต้องสะดุ้งสะท้าน เมื่อ ชายกำยำผิวคล่ำคนนั้นได้ขยับควยท่อนยาวใหญ่ของตนเองเข้าเสียดสียังที่ร่องรักร่องสวาทของเธออย่างไปมา...

“อะ อ๊าาาาาาาาาาาาาา!! อาาาาาาาาาาาาาา อาาาาาาาาาาาาาา...” หญิงสาวที่เอ่ยปากร้องครางอย่างสะท้าน ด้วยความเสียวจากการเสียดสีดั่งกล่าว ซึ่งทางชายฉกรรจ์คนนั้นก็ทำการขยับท่อนเอ็นไถถูที่ปากรูรักของเธอไปมา อยู่ 5-6 รอบได้ และนั้นก็ทำให้รูรักของหญิงสาวนั้นถึงกับแฉะเยิ้มมากขึ้น จากเดิมที่แฉะเยิ้มอย่างหนักอยู่แล้วจากการปลุกเร้าก่อนหน้านี้ของอีกฝ่าย.... 

‘มะ ไม่นะ...เราต้องรีบทำอะไรสักอย่างแล้ว ไม่งั้น ไม่งั้นเราได้นอนกับตานี่แน่ๆ....’ หญิงสาวที่เอ่ยบอกกับตัวเอง ถึงสถานการณ์ในเวลานี้ แต่ด้วยความต้องการที่มากมายนั้น ก็ทำเอาเธอไร้เรี่ยวแรง และคิดไม่ออกจริงๆว่า จะทำยังไงกับสถานการณ์ในตอนนี้ดี และไม่ทันที่เธอจะคิดหาทางแก้ไขได้สักทางนั้น เธอก็ต้องสะดุ้งและเอ่ยร้องครางลั่นอีกครั้ง...

“อ๊าาาาาาาาาาาาาา าาาาาาาาาาาาาา าาาาาาาาาาาาาา...” หญิงสาวที่เอ่ยปากร้องครางอย่างสะท้าน ทันทีที่อีกฝ่ายได้ขยับท่อนเอ็นเข้าตบตีที่ปากรูหีของเธอ ซึ่งท่อนควยของมันที่แข็งดุจดั่งกระบองย่อมๆนั้น ก็ขยับเข้าฟาด เผียะๆ...และการกระทำนั้นของอีกฝ่าย ก็ทำให้ฟางเส้นสุดท้ายของหญิงสาวขาดผึงทันที....

ความอดทน ความอดกลั้น ที่พยายามจะไม่ไหล่ไปกับความต้องการของตนเองที่พลุ่นพล่านอยู่ในเวลานี้... บัดนี้มันได้พังทลายลงแล้ว…

“อาาาาาาาาาาาาาา...” หญิงสาวที่ยังคงเอ่ยปากร้องคราง ด้วยความรู้สึกที่เสียวสะท้าน จากการโดนท่อนควยตบตีเมื่อกี้นี้ ซึ่งร่างอรชรของเธอยามนี้นั้น ก็ถึงกับสั่นเทิ้ม..ใบหน้า และสายตาของเธอนั้น ก็ค่อยๆจับจ้องมองยังที่อีกฝ่าย ก่อนจะค่อยๆขยับริมฝีปากเอ่ยร้องขอ ด้วยถ้อยคำที่แสนร่านออกมา...

“ยะ....เย็ดชั้น...ได้โปรด ช่วยเย็ดหีของชั้นทีเถอะค่ะ..” หญิงสาวที่ค่อยๆเอ่ยกล่าวร้องขอ ด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่บงบอกอย่างชัดเจนถึงความหงี่เงี่ยนที่เธอไม่อาจจะทัดทาน ต่อไปได้อีกแล้ว แถมก็ไม่สนอีกด้วยว่า ชายฉกรรจ์ตรงหน้าที่เธอเอ่ยอ้อนขอควยนั้น จะ เป็น พ่อค้ายาเสพติด คนสำคัญที่ทางการตามตัวอยู่ก็ตาม...

ใช่...เธอไม่สนอีกแล้ว ต่อให้เค้าเป็นพ่อค้ายาเสพติด และตัวของเธอ เป็น ‘ตำรวจหญิง’ ที่อยู่หน่วยทำคดีที่ข้องเกี่ยวกับชายคนนี้อยู่ก็ตาม...

“ได้โปรด ช่วยเย็ดหีของชั้นทีเถอะค่ะ...” หญิงสาวที่ค่อยๆ เอ่ยกล่าวย้ำอีกครั้ง และเธอก็ไม่ได้แค่เอ่ยย้ำอย่างธรรมดา หากแต่ขยับมือไม้ทั้ง 2 ของตนเอง เข้าแหวกแหกหีของตัวเอง ให้ถ่างอ้า ด้วยท่าทีที่แสนร่าน และนั้นก็ทำให้ พ่อค้ายาเสพติดรายนี้ ถึงกับแสยะยิ้ม พร้อมกับเอ่ยตอบสั้นๆ กับเธอว่า ...

“ได้สิคนสวย...”

.

.

.

.

ย้อนกลับไป เมื่อ ช่วงเช้า ของวันนี้.....

“ขออนุญาตค่ะ...” เสียงเอ่ยเชิงขอของตำรวจสาวนางหนึ่ง ก่อนที่เธอจะเปิดประตูเข้าไปในห้องของผู้เป็นหัวหน้า แถมยังพ่วง ตำแหน่งคนรักของเธออีกด้วย...แน่นอนว่า เมื่อเปิดประตูเข้าไปนั้น ก็ทำให้ ผู้กองวิชุดา ตำรวจสาวคนสวยที่ มีใบหน้าหวานสวย และไว้ผมดำยาว ถึงกับตกใจในท่าทีของชายหนุ่ม..ที่กำลังนั่งฟุบหน้าลงกับโต๊ะด้วยท่าทีที่แสนดราม่า...

“พี่วิ....พี่วิเป็นอะไรค่ะ...” วิชุดา ผู้กองสาวคนสวยที่ เอ่ยร้องถาม และรีบเดินเข้ามาดูแก่ชายหนุ่มที่มีหลายสถานะของเธออย่างทันที...แถมยิ่งพอเดินเข้าไปใกล้ๆก็ยิ่งทำให้เธอเป็นห่วง เพราะยินชายหนุ่ม บ่นพึมพำว่า อยากตายด้วย...

“ทำไมพูดแบบนั้นละค่ะ พี่วิ มันเกิดอะไรขึ้นค่ะ...” วิชุดาที่ร้องถามย้ำและจับเขาให้เงยหน้าขึ้นมา..ซึ่งทำให้รองสารวัตรหนุ่มผุ้มากความสามารถนั้น มองเธอเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยตอบ...

“ตัวแทนประกันรถยนต์ โทรมาบอกพี่ว่า ไม่จ่ายค่าซ่อมรถให้พี่ และจะคืนเบี้ยประกันให้พี่...” วิรัตร รองสารวัตรหนุ่มที่เอ่ยตอบ ด้วยสีหน้าหมดเท่ เศร้าชนิดจริงจัง ขณะที่ทางหญิงสาวนั้นก็เดือดร้อนแทน... 

“ทะ ทำอย่างงี้ได้ไงนะ...แบบนี้ต้องฟ้องค่ะ พี่วิ ต้องฟ้องค่ะ รถเราเพิ่งซื้อ ประกันก็ชั้น 1 ทำงี้มันไม่ถูกนะค่ะ...” ผู้กองสาวที่เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงท่าทีที่แสนจะเอาเรื่องแทน..ประหนึ่งเห็นไปลุกที่ด้านหลังของเธอเลย

“ ไม่หรอก พี่ว่าเค้าทำถูกแล้วนะ มันคงไม่มีไอ้บ้าที่ไหนออกรถ ได้ปี 1 ส่งรถซ่อม ทำเรื่องเคลม เดือนเว้นเดือนแบบนี้หรอก” ชายหนุ่มตอบ ซึ่งนั้นก็ทำให้ผู้กองสาวมอง ก่อนจะถามเค้ากลับ...

“นี่พี่วิ ขับรถได้แย่ขนาดนั้นเลยเหรอค่ะ?...” คำถามของเธอก็ทำให้ชายหนุ่มโต้กลับทันควัน...

“ที่พูดนี่ แกล้ง หรือ ลืมจริงกันแน่ หา ยัยดา!! คนที่ทำรถพี่เข้าอู่ เดือน เว้นเดือน มันเธอไม่ใช่เหรอ!!...” คำกล่าวสวนกลับของชายหนุ่มที่ทำให้หญิงสาวชะงักเล็กน้อย พร้อมกับทำตาปริบๆนิดๆ...

“อะเร๊???....”

“เดือนมีนา ก็เอารถพี่ไปกวดไล่ คนร้ายจนกันชนพังยับ เดือนพฤษภา ก็ขับไล่คนร้ายระหำจน โซ็คล้อหน้าซ้ายพัง แล้วก็เดือนกรกฎา ก็......” ชายหนุ่มก็เอ่ยร่ายยาว ถึงความสามารถอันร้ายกาจของหญิงสาว..ขณะที่สาวเจ้าที่เป็นเจ้าของเหตุการณ์ก็ฟังอย่างเหงื่อตก...

“ล่าสุด ก็ขับรถไล่บี้เพื่อจับอดีตหมวดโก้อะไรนั้น จนทำเอารถพี่พังยับขนาดนั้นอีก....” วิรัตน์เอ่ยต่อ อย่างจ้องมองมายังตำรวจสาว ซึ่งนั้นก็ทำให้วิชุดา นั้นยิ้มแห้งๆ....และพอเค้าร่ายยาวแบบนี้ เธอก็พอเข้าใจแล้วว่า ทำไม บริษัทประกันถึงบอกเลิกสัญญา เป็นเธอก็คงเลิกเหมือนกัน...(อ้างอิง ตอนสุดท้ายของเรื่อง ป็อบ-ดาว)

“เออ...ถึงบริษัทประกันจะไม่เคลมซ่อมให้ ก็ให้ หลวงออกให้สิค่ะ ก็เราใช้ทำเพื่อหลวง เอาเงินที่ยึดจากหมวดโก้นั้นมา ก็น่าจะได้นะ เดี๋ยว ลองถาม คุณพ่อให้....” วิชุดา ผู้กองสาวคนสวยที่เอ่ยตอบอย่างพยายามหาทางแก้ไขให้กับชายคนรัก แต่ชายคนรักของเธอกลับตอบว่า....

“ถึงจะทำแบบนั้น ได้ มันก็สายไปแล้วละ...ไอ้เบิ้ม มันบอกพี่ว่า ‘อย่าซ่อมเลย ให้ซื้อใหม่เถอะ มันช้ำไปทั้งคัน ซื้อใหม่น่าจะดีกว่า’...” ถ้อยคำตอบของชายหนุ่ม ซึ่งอ้างคำมาจากเจ้าของอู้ ที่ชายหนุ่มรู้จัก ก็เล่นทำเอาทางหญิงสาวถึงกับตัวแข็ง..แถมหลังจากที่ชายหนุ่มพูดจบ ก็กลับไปทำท่าทีเหมือนจะเอาหัวโขกกับโต๊ะต่อ....

และมันไม่แปลกที่เค้าจะมีท่าทีแบบนั้น เพราะถ้าหล่อนจำไม่ผิด รถนั้น เป็นรถสุดรักสุดหวงของเขาด้วย..ใช่ ทั้งๆที่เธอรู้แต่ก็ยังเอารถเค้าไปทำพังใน หน้าที่ถึง 6 รอบ.....

“พี่วิค่ะ เรื่องรถ ดาขอโทษจริงๆนะ....เอาแบบนี้มัยค่ะ..เพื่อเป็นการไถ่โทษ คืนนี้ดาไปนอนค้างห้องพี่วิดีมัยค่ะ...” ผู้กองสาวที่มองเค้าอย่างถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยเชิงขอโทษ และเสนอค่ำคืนดีๆให้กับเค้า แต่ทว่า ถ้อยคำนั้นกลับไร้การตอบรับจากชายหนุ่ม จนทำให้หญิงสาวต้องมองซ้ายมองขวาและกลั้นใจเอ่ยต่อ...

“โดยที่ดาจะยอมให้พี่วิ ยิงประตู... เท่านี้เลยค่ะ...” เธอเอ่ยต่อด้วยสีหน้าระเรือเล็กน้อย พร้อมกับชู 2 นิ้ว แต่พอเห็นชายหนุ่มยังไม่มีการตอบรับ หล่อนจึงกลั้นใจเอ่ยต่อ..

“งั้นเท่านี้เป็นไงค่ะ..” วิชุดาที่เอ่ย พร้อมกับเปลี่ยนเป็นชู 3 นิ้ว แต่ก็ไร้สัญญาณการตอบรับเช่นเดิม จนเธอเอ่ยอีกครั้ง และเอ่ยเสนออย่างทุ่มทุนสุดๆ...

“ดาให้พี่วิ ยิงเท่านี้เลยค่ะ แถมให้ยิงสด ทุกลูกด้วย..” เธอเอ่ยพร้อมกับเปลี่ยนมา ชู 4 นิ้ว ใบหน้าของผู้กองสาวยามนี้นั้นก็แดงก่ำอย่างสุดๆด้วยความเขินอายในสิ่งที่เธอพูดออกไป...ก่อนที่เธอจะต้องอึ้ง เมื่อชายคนรักของเธอตอบกลับว่า...

“ไม่เอา.....” คำตอบสั้นๆนั้นเล่นทำเอาผู้กองสาวคนสวยถึงกับไปต่อไม่เป็นเลย….เพราะเธอยอมทุ่มทุนขนาดนั้นแล้วแท้ๆ เล่นทำเอาเธอคอตก และพาลคิดว่า งวดนี้ชายคนรักของเธอโกรธมากจริงๆ ทุกทีใช้มุขง้อเอาตัวเข้าแลกนี่มักจะได้ผล แต่ไม่ทันที่เธอเดินคอตกออกไปจากห้องของเขานั้น (สรุปเธอลืมไปแล้วสินะว่าเข้ามาจะพูดอะไรกับเค้าในตอนต้น) เขาก็ได้เอ่ยกับเธอขึ้นมาว่า...

“ถ้าอยากให้พี่หายโกรธ เราต้องตามใจพี่อย่างหนึ่งนะ...” ถ้อยคำของเขา ก็ทำให้หญิงสาวที่กำลังเดินคอตกออกไปนั้น หันกลับมามองเขาอย่างดีใจ และตบปากรับคำเขาอย่างไม่คิดนาน...

“ได้เลยค่ะ พี่วิ ดาจะทำตามที่พี่วิต้องการทุกอย่างเลยค่ะ..” ผู้กองสาวที่เอ่ยตอบรับแทบทันทีด้วยท่าทีที่ดีอกดีใจ...โดยไม่คิดเลยว่า การตามใจเขา มันจะทำให้เธออยู่ในสภาพที่น่าอายมากๆอย่างไม่คาดคิดเช่นนี้....

“จะให้ดาแต่งตัวแบบนี้ไปเที่ยวกับพี่วิจริงๆเหรอค่ะ...มะ...มันไม่ดูแรงไปหน่อยเหรอค่ะ พี่วิ....” วิชุดา ผู้กองสาวที่เอ่ยโอดเชิงถามขึ้น หลังจากที่เธอได้สวมใส่เสื้อผ้าที่เค้ามอบให้กับเธอ ภายในห้องของชายหนุ่มที่อยู่ในคอนโดสุดหรู....

“ไม่แรงหรอก...พี่ว่า มันเซ็กซี่ดีออก...” วิรัตน์ รองสารวัตร ที่เป็นทั้งหัวหน้า และ แฟนหนุ่ม ของผู้กองสาวนั้นก็เอ่ยตอบด้วยรอยยิ้ม อย่างจับจ้องมอง สภาพยามนี้ของผู้กองสาวคนสวยที่อยู่ในชุดเดรสสีดำที่มีลักษณะเปิดไหล่ และมีส่วนเว้าลึก ตรงช่วงทรวงอก...แถมชายกระโปรงก็สั้นมา ยาวแค่ไม่กี่คืบเองด้วย...

(ชุดประมาณนี้...)

“เหรอค่ะ...” วิชุดา เอ่ยตอบ อย่างไม่ค่อยแน่ใจถึงสิ่งที่ชายหนุ่มพูด ถึงแม้เธอจะยอมรับว่าชุดดั่งกล่าวมันดูสวย และ sexy ก็ตาม แต่เธอก็ยังรู้สึกว่า มันแรงไปสำหรับเธอจริงๆ ก่อนที่มันจะแรงกว่าเดิม เมื่อชายคนรักของเธอเอ่ยเชิงสั่งกับเธอว่า..

“พี่ว่ามันคงดูดีกว่านี้ ถ้าเราไม่ใส่ชั้นในเลย...” ถ้อยคำเชิงสั่งเชิงแนะนำของวิรันต์นั้น ก็ทำให้หญิงสาวที่มองสำรวจตัวเองนั้นถึงกับหันมามองหน้าเขาอย่างตาโตและอุทานเบาๆ...

“หา.....” วิชุดา ร้องอย่างตาโต และเธอก็มีท่าทีที่เหมือนจะไม่ทำตามที่เค้าบอก..

“ไหนว่าจะตามใจพี่ไง...” ชายหนุ่มเอ่ยโอด เมื่อเห็นเธอมีท่าทีที่ดูจะไม่ยินยอมในการกระทำนั้น...และนั้นก็ทำให้ ฝ่ายผู้กองสาวที่ทีแรกจะไม่ทำตามคำสั่งนั้นก็ใจอ่อน....

“แค่ครั้งนี้เท่านั้นนะค่ะ พี่วิ...” เธอเอ่ยอย่างจำยอม และไม่กี่อึดใจ เธอก็โยนยกทรงคัพ B ของตนเองลงบนโซฟาของเขา และนั้นก็ทำให้ความแรง ความ sexy ของชุดนี้ เพิ่มอีก 1 เท่าทันตา เพราะทันทีที่ไม่มียกทรง ส่วนเว้าที่ผ่าช่วงกลางอกก็ทำให้เห็นทรวงอกขาวๆของเธอ และไม่ทันที่เธอจะข่มความเขินอายในสภาพดั่งกล่าว ชายหนุ่มของเธอก็เอ่ยกล่าวขึ้นมาอีก

“ไม่ใช่แค่ช่วงบนเท่านั้น ช่วงล่างก็ต้องถอดด้วย...” ถ้อยคำดั่งกล่าวก็ทำให้ หญิงสาวอึ้งอีกครั้ง...ถึงแม้เธอชักอยากจะถามเค้าแล้วว่า จะเล่นบ้าอะไรนะ? แต่สุดท้ายเธอก็ไม่เอ่ยถามออกไป พร้อมกับทำการถลกถอดกางเกงในต่อหน้าเขาทันที (ทีตอนถอดยกทรงเมื่อกี้เธอกลับ แวบไปถอดในห้องซะงั้น..)

“พอใจรึยังค่ะ..” วิชุดาผู้กองสาวที่เอ่ยตอบสั้นๆด้วยสีหน้าที่แดงก่ำ และน้ำเสียงงอนนิดๆ ซึ่งเธอก็เอ่ยพร้อมกับ โยนกางในของเธอที่เพิ่งถอดสดๆเมื่อกี้ลงกับพื้นที่มียกทรงของเธอวางอยู่ก่อนหน้านี้ ท่ามกลางการจับจ้องมองที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของเขา...

“อื้อออออ ในเมื่อ โอเคแล้ว งั้นเราไปเดทกันเลยนะ..” วิรัตน์ที่เอ่ยกล่าวชวนขึ้น เมื่อเขาได้ทุกอย่างดั่งที่ต้องการไว้แล้ว...ขณะที่ทางผู้กองวิชุดานั้น ก็จ้องมองอย่างไม่พูดอะไร จะว่าไป ก่อนที่เธอสวมใส่ชุดนี้ เค้าก็ได้เกริ่นบอกเธอไว้ก่อนแล้วว่า จะพาเธอไปเที่ยวต่อ ซึ่งเธอก็ไม่ขัดข้องหรอก ถ้าหากไปเที่ยวในชุดแบบนี้ เพราะมันก็ดูสวยดีนะ....แต่นั้นมันกรณีที่เธอสวมใส่ชุดชั้นในอยู่ครบ.. แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แบบนั้น....

และเธอก็สงสัยจริงๆว่า เค้านึกอะไร ถึงได้เอ่ยสั่งแรงๆแบบนี้ ทั้งๆที่เค้าไม่เคยสั่งหรือ กระทำแบบนี้มาก่อน นี่เป็นครั้งแรกก็ว่าได้ที่เค้าต้องการอะไรแบบนี้...และนี่ถ้าไม่ติดว่า เธอทำความผิดต่อเค้าไว้ ก็คงไม่ยอมทำตามที่สั่งแบบนี้อย่างแน่นอน พอคิดไปคิดมา เธอก็เริ่มชักสงสัยนิดๆว่า ‘นี่เป็นการเอาคืน หรือ เป็นการลงโทษเธอกันแน่นะ??’

“เอ้า...ไปกันได้แล้ว...” วิรัตน์ที่เอ่ยย้ำ เมื่อเห็นทางหญิงสาวยังคงยืนจ้องมองเขาอย่างครุ่นคิด อยู่นั้น ซึ่งการเรียกนั้นก็ทำให้ผู้กองสาวคนสวยเอ่ยขานรับอย่างทันที....

“ค่ะ...” วิชุดา ผู้กองสาวคนสวยที่เอ่ยขานและเดินตามเค้าไป ถึงแม้เธอจะออกจะสงสัยถึงการกระทำของเขาอยู่บ้าง แต่บางส่วนในใจของเธอนั้นก็อดที่จะระทึกเสียไม่ได้ เพราะเธอคาดว่า เขาน่าจะวางแผนอะไรหลังจากนี้ไว้อีกแน่ๆ ใช่ มันทั้งตื่นเต้นและระทึก จนเป็นอีก 1 เหตุผลที่ทำให้เธอยอมทำตามความต้องการบ้าๆของเขาในครั้งนี้....

และทันทีที่วิชุดา เดินตามเขาออกไปจากห้องมุ่งตรงไปยังที่จอดรถนั้น เธอก็ได้พบกับความยุ่งยากและความแปลกใหม่ ที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนในชีวิต ความรู้สึกสยิวๆเย็นๆที่เกิดจากช่วงล่างที่ไม่ได้สวมใส่ชั้นในเลยนั้น...มันทำให้เธอรู้สึกจักกะจี้และรู้สึกเขินอายๆอย่างบอกในถูก...

 ‘แย่กว่าที่คิดอีกนะเนี่ย...’ หญิงสาวที่เอ่ยกล่าวกับตัวเองในใจ กับความรู้สึกเขินอายและไม่สบายใจกับสภาพของตัวเองที่ไร้ชุดชั้นในเช่นนี้ ทั้งๆที่ทีแรกเธอก็แอบคึกมั่นใจเล็กน้อยว่า การออกไปในชุดเดรส โดยไม่ได้สวมใส่ชั้นใน คงไม่ยากอะไรสักเท่าไร แต่แค่เดินไปยังที่รถที่จอดอยู่ที่ ชั้นจอดรถของคอนโดนั้น...

มันก็ทำเอาเธอรู้สึกไม่ดี และไม่ค่อยแน่ใจเสียแล้ว...กับสภาพของตนเองในเวลานี้...

“เป็นอะไรรึเปล่า?...” วิรัตน์ที่เอ่ยถาม เมื่อสังเกตเห็นสีหน้าของหญิงสาวที่ยามนี้ระเรือแดงนิดๆ ขณะที่เอกับเค้านั้นก็กำลังเดินไปถึงรถของเขาแล้ว..แน่นอนว่าคำถามดั่งกล่าวนั้นก้ทำให้วิชุดาหันมามองหน้าและเอ่ยตอบอย่างถามเขากลับ...

“ยังมีหน้า ถามดา อีกเหรอค่ะ..” เธอเอ่ยเชิงถามด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูก็รู้ว่า เริ่มเหวี่ยงหน่อยๆแล้ว

“ถ้าไม่ไหว จะกลับห้องมัยละ?...” วิรัตน์ที่อมยิ้มเล็กน้อย พร้อมกับเอ่ยถามต่อ ซึ่งนั้นก็ทำให้หญิงสาวถึงกับหยุดเดินและจ้องมองเขา ก่อนที่เธอจะร้องถาม...

“ถ้า ดาเลือกกลับห้อง พี่วิ จะยังยกโทษให้ดา อยู่อีกรึเปล่าค่ะ?...” เธอเอ่ยถามอย่างจ้องมองเขา ซึ่งชายหนุ่มก็ยิ้มกว้างและเอ่ยตอบกลับอย่างชัดถ้อยชัดคำ...

“ไม่ครับ!!...” คำตอบของเขาก็ทำเอาหญิงสาวถึงกับทำหน้าเซ็ง และหันหน้าพร้อมกับเดินดุ้ยๆนำหน้าเขาและไปรอเขาที่รถ ซึ่งนั้นก็ทำให้ วิรัตน์รองสารวัตรหนุ่มรายนี้ถึงกับยิ้มและขบขันลับหลังเธออยู่ไม่น้อย..

‘ว่าแต่มัน จะได้ผลจริงๆรึเปล่าเนี่ย..’ วิรัตน์ที่เอ่ยเชิงถามกับตัวเองด้วยความสงสัย หลังจากที่เขาได้ขึ้นนั่งยังที่นั่งคนขับ โดยที่ทางผู้กองสาวคนสวยนั้น ก็ได้ขยับขึ้นนั่ง ยังที่นั่งข้างๆคนขับ และสาเหตุที่ทำให้ชายหนุ่มเอ่ยถามกับตัวเองด้วยความสงสัยนั้น เพราะที่จริงแล้ว ไอเดียที่เขาทำการกลั่นแกล้ง ผู้กองวิชุดาในวันนี้นั้น ไม่ได้มาจากตัวของเขา...

หากแต่เป็นคำแนะนำของ ผู้กอง วิษณุ เพื่อนซี้ร่วมอาชีพเดียวกับเค้า...ซึ่งเค้า ก็ได้เสนอวิธีที่น่าใช้กำราบ สาวสวยสาย
ระหำแบบ วิชุดา และวิธีที่แนะนำมา คือการทำโทษที่ทำให้หล่อนรู้สึกอับอาย ซึ่งความอับอายนั้น มันอาจจะทำให้ความเป็นหญิงของผู้กองวิชุดานั้นพุ่งสูงกว่าเดิม และอาจจะทำให้เธอทำตัวดีขึ้นในภายหลังก็ได้...

ตอนที่วิรัตน์ได้ยินวิธีนี้เป็นครั้งแรกนั้น เขาก็เหงื่อตกพอควร พร้อมกับคิดว่า วิชุดาไม่มีทางทำตามแน่ๆ นอกจากจะไม่ทำตามแล้ว หล่อนคงอัดเขา ไม่ก็เข้าหน้ากันไม่ติดพักหนึ่งแหงๆ จากการเสนออะไรที่วิปริต ผิดปกติแบบนี้ แต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับผิดคาด เนื่องจากเธอทำตามที่เค้าสั่งอย่างว่าง่าย ชนิดคาดไม่ถึงนั้นเอง...

‘นี่ยัย ดา เชื่อสนิทใจจริงๆ ว่าเราโกรธเรื่องรถเอามากๆสินะ ถึงได้ยอมเราขนาดนี้..’ วิรัตน์ คิดในใจ อย่างตั้งข้อสมมติ ถึงการที่เธอจำยอมทำตามที่เค้าสั่งง่ายๆ ทั้งๆที่ผิดวิสัยปกติของเธอ ซึ่งเขาก็นึกสงสารเธอเหมือนกัน เพราะเขาก็ได้แอบเหลือบมองมาตลอดทาง ก่อนจะถึงที่รถ ซึ่งเธอก็ดูเหมือนจะใช้ความพยายามอย่างมาก ในการทำให้ตัวเองเป็นปกติ กลบเกลื่อนความเขินอาย อันเกิดจากคำสั่งอันวิปริตของเขา...

ใช่ ท่าทีของเธอก็ทำให้เค้านึกสงสาร จนไม่อยากแกล้งต่อ แต่อีกใจก็อยากเห็นท่าทีอันหายากของเธอ เช่นนี้ต่อไปอีกหน่อยด้วย สุดท้ายความชั่วร้ายในใจของวิรัตน์นั้นก็ชนะ ความดีในใจของเขา และนั้นก็ทำให้เค้าขับรถเพื่อดำเนินแผนการรังแก+เอาคืนหญิงสาวในขั้นต่อไปอย่างทันที และสถานที่ๆ ชายหนุ่มพาไปเดทในค่ำของวันนี้ ก็ทำให้วิชุดาถึงกับร้องออกมา...

“ทะ ทำไมต้องเป็นที่นี้ด้วยละ!!...” ผู้กองสาวคนสวยที่เอ่ยร้อง เมื่อที่ๆชายหนุ่มพามานั้นเป็นย่านสถานบันเทิงชื่อดังกลางใจเมืองหลวง...

“ทำไมนะเหรอ? ที่นี้มีร้านอาหารอร่อยๆอยู่เยอะนะ และพี่อยากพาเรามาทานนานแล้ว..” คำกล่าวตอบของชายหนุ่มนั้น ก็ทำให้หญิงสาวพูดไม่ออก ทั้งๆที่เธออยากจะถามเค้าอยู่นะว่า ‘ทำไมต้องพามาในวันนี้ด้วย..’ แน่นอนว่า ตัวของวิรัตน์เองก็รู้เหตุผลถึงการโวยวายของเจ้าหล่อนเหมือนกัน ซึ่งก็คงหนีไม่พ้น ถึงสภาพการแต่งตัวของเธอ ในวันนี้ กับ สายตาของเหล่าเสือหิว ของที่นี้ ถึงแม้ตอนนี้จะไม่ดึกมาก แต่ก็น่าจะมี พวก เสือ เพ่นพ่านกันบ้างแล้วนะ...

“ไหนๆ ก็มาที่นี้แล้ว เดี๋ยวถ้าเราทานอาหารเสร็จแล้ว เราไปต่อผับบาร์ สักแห่งมัย?...” คำถามลองเชิงของชายหนุ่มที่เอ่ยขึ้นนั้นก็ทำเอาทางผู้กองสาวคนสวยนั้น ถึงกับตาโต ตกใจและอึ้งกว่าเดิม ซึ่งเธอก็เหมือนอยากเอ่ยตอบอะไรสักอย่าง แต่สุดท้ายสิ่งที่เฮเอ่ยตอบกลับมานั้นกลับเป็นเพียงคำตอบตกลงแต่โดยดี..

“เอาที่พี่วิสบายใจ คืนนี้ดาตามใจทุกอย่างเลย..” เธอตอบ ถึงแม้จะตอบตกลง แต่สีหน้าน้ำเสียงเธอดูไม่ตกลงด้วยแม้แต่น้อย สีหน้าเธอที่ดูระเรือแดงนิดๆ แน่นอนว่า ทางชายหนุ่มก็รู้ว่า เธอกำลังอยู่ในสภาวะแบบไหน และนั้นก็อดไม่ได้ที่ทำให้เขาต้องแอบอมยิ้มเล็กๆ...

หลังจากที่ผู้กองวิชุดาเอ่ยตอบ เธอและรองสารวัตรวิรัตน์นั้นก็ต่างลงจากรถ ก่อนที่เธอจะเดินตามชายหนุ่มไปยังร้านอาหารที่เขาตั้งใจพาเธอมากิน ถึงแม้ระยะทางนั้นจะไม่ไกลจากจุดที่จอดรถเท่าไร แต่นั้นก็ทำให้ ทางหญิงสาวรู้สึกอายพอสมควร จนทำให้เค้าต้องเอ่ยถามขึ้น ทันทีที่มาถึง และได้สั่งอาหารในร้านที่เค้าตั้งใจพาเธอมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว...

“ยังไหวอยู่มัยเนี่ย...” วิรัตน์ที่เอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม และจ้องมองสภาพของ วิชุดา ผู้กองสาวคนสวยของเขานั้น ที่ในเวลานี้เธอได้ก้มหน้าฟุบลงที่โต๊ะ ซึ่งดูเหมือนเธอคงจะถึงขีดจำกัดแล้วละ ถึงแม้จุดที่รถจอดกับตัวร้านอาหารจะไม่ไกลเสียเท่าไร ใช้เวลาเดินไม่นาน แต่มันก็เหมือนเป็นมินิฝันร้ายของทางหญิงสาวก็ว่าได้...

ตลอดทางกว่าจะมาถึงยังร้านอาหารแห่งนี้ ผุ้กองวิชุดาก็สัมผัสได้ถึงสายตาของ เหล่าเสือหิว ที่เริ่มเผ่นพ่านอยู่ในย่านสถานบันเทิงนั้น ซึ่งก็ไม่แปลกที่ พวกเสือหิวเหล่านี้ จะจ้องมองยังที่เอ เพราปกติ ตัวของวิชุดาก็จัดเป็นหญิงสาวที่หน้าตาดีอยู่แล้ว ประกอบกับชุดที่สวมใส่ในเวลานี้ จึงทำให้สะดุดตา เหล่าเสือหิว เสือโหยอยู่ไม่น้อย..ซึ่งตัวของวิชุดาก็คงไม่คิดหรือรู้สึกอะไรต่อสายตาพวกนั้น มากนัก หากเธออยู่ในสภาวะที่ปกติ มิได้อยู่ในสภาพที่ไร้ชั้นในแบบนี้!!

ใช่ เพราะเธออยู่ในสภาพที่มิได้สวมชั้นใน จึงทำให้เธอค่อนข้างกังวลต่อสายตาเหล่านั้นพอควร และมันก็ยิ่งทำให้เธอต้องคอยเดินอย่างระมัดระวังมากที่สุด เพื่อไม่ให้ ของดี ของเธอได้โผล่ออกมาทักทายใครต่อใครนั้น..

และเพราะแบบนี้จึงทำให้เธอถึงกับหมดเรี่ยวแรงอย่างที่เห็นในเวลานี้ เพราะมันทำเอาเธอเหนื่อยกายและใจไม่น้อย กว่าจะทนจนเดินมาถึงที่ร้านอาหารนี่ได้..แถมเรื่องสายตาของเหล่าเสือหิวนั้น ทางวิรัตน์เองก็รู้สึกได้เช่นกันว่า มีสายตาหลายคู่ให้ความสนใจมายังที่ตัววิชุดา แม้แต่ตัวเขาเอง หากเป็นคนนอกก็ยังอยากจะเข้ามาทำความรู้จักเธอเลย...

เนื่องจากในค่ำคืนนี้เธอดูสวยและมีเสน่ห์ มากจริงๆ ไม่รู้ควรชมเธอ ที่ใส่ชุดนี้ขึ้น หรือ ควรชมตัวเองที่หาชุดนี้มาให้เธอใส่ กันแน่นะ..แน่นอนว่าสภาพที่ฟุบหน้าลงที่โต๊ะของเธอนั้น ก็ทำให้ชายหนุ่มมอยิ้ม และนึกสงสารเธออยู่บ้าง แต่ในใจส่วนใหญ่ของเขากลับรู้สึกดี และสนุกที่ได้เห็นสภาพท่าทีเช่นนี้ของเธอ....

“คะ ครั้งนี้ ครั้งเดียวนะ ที่ ดาจะยอมทำบ้าๆแบบนี้นะ ...” วิชุดา ผู้กองสาวที่ฟุบหน้าที่โต๊ะ อยู่นั้น ก็ค่อยๆส่งเสียงเอ่ยเชิงบอกดังขึ้น...โดยที่เธอนั้นไม่เอ่ยตอบคำถามของเขาก่อนหน้านี้ ซึ่งเขาก็ไม่ว่าอะไร และคงมองเธอด้วยรอยยิ้มอย่างสนุกสนานเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยตอบกลับ...

“อื้ออออ พี่ก็คงให้เราทำ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวแหละ แต่ถ้าเราติดใจกับการทำแบบนี้ แล้วจะทำต่อ พี่ก็ไม่ว่าอะไรนะ..” คำกล่าวตอบกลับของวิรัตน์ รองสารวัตรหนุ่มนั้น ก็ทำให้ผู้กองสาวที่ฟุบหน้าที่โต๊ะนั้น ก็ถึงกับแหงนหน้าขึ้นมามองหน้าเค้าและเอ่ยตอบกลับอย่างทันที...

“ใครจะไปติดใจกับเรื่องน่าอายพรรค์นี้กันละ...” วิชุดา ที่แหงนหน้าขึ้นมาและเอ่ยตอบด้วยสีหน้าระเรือแดง ก่อนที่เธอจะขยับกลับไปฟุบหน้าเช่นเดิม ถึงแม้เธอจะเอ่ยตอบออกมาแบบนั้น รวมถึงรู้สึกไม่ดี และขยะแขยงให้กับสายตาหื่นๆของเหล่าเสือหิวในคราบนักท่องเที่ยวก็ตาม...

แต่ท่ามกลางความรู้สึกเหล่านั้น เธอกลับเหมือนจะรู้สึกดีเล็กๆ กับการถูกจ้องมองด้วยสายตาเหล่านั้นด้วย แน่นอนว่าทางผู้กองสาวคนสวยนั้น ก็คิดว่า คงรู้สึกไปเอง และไม่มีทางที่เธอรู้สึกดีๆให้กับเรื่องพรรค์นี้อย่างแน่นอน....

‘ใช่ ไม่มีทางที่ชั้นจะรู้สึกแบบนั้นเด็ดขาด…’ ผู้กองวิชุดาที่เอ่ยในใจกับตัวเอง...

หลังจากที่เธอและเขารับประทานอาหารกันที่ร้านนั้นเสร็จแล้ว แน่นอนว่า ทางด้านชายหนุ่มก็ได้เอ่ยชวนเธอไปต่อตามผับ ตามที่ได้เกริ่นไว้ตั้งแต่ทีแรก ซึ่งทางผู้กองวิชุดานั้น ก็คงตอบตกลงกับเขาอย่างว่าง่าย อย่างไม่คิดที่จะต่อรองใดๆกับเค้าแม้แต่น้อย...

“แล้วแต่พี่วิเลยค่ะ...ดายังไงก็ได้..” เธอเอ่ยตอบ...ถึงแม้เธอจะรู้ดีว่า การไปต่อตามผับบาร์นั้น มีโอกาสสูงที่จะมีเหล่าเสือหิวเข้ามาหาเธอก็ตาม...แต่ตราบใดที่เธอไม่เล่นด้วยกับอีกฝ่าย อีกฝ่ายก็คงไม่สามารถทำอะไรได้เช่นกัน ส่วนเรื่องที่ตัวเองไม่ได้ใส่ชั้นในมานั้น เธอก็ได้แต่คิดว่า ‘,มันคงไม่เป็นไรแล้วละมัง’

เนื่องจากตอนนี้เป็นเวลามืดค่ำ กว่าในทีแรกแล้วนั้นเอง (ในทีแรกที่ว่าหมายถึงตอนที่มาถึง ก่อนเข้าร้านอาหารนะ) แถมถ้าเข้าผับบาร์ที่มันค่อนข้างมืด ซึ่งมันคงทำให้เธอมั่นใจได้ในระดับหนึ่งว่า ก็คงไม่มีใครเห็น ของดี ของเธอ…
“เล่นตามใจพี่ทุกอย่างแบบนี้ บอกตามตรงนะ พี่แอบรู้สึกกลัวไงไม่รู้...”วิรัตน์ที่เอ่ยกล่าวเชิงแซว กับหญิงสาว หลังจากที่เขาเลือกร้าน และเข้าไปนั่งดื่มทานที่ผับบาร์แห่งหนึ่ง เป็นที่เรียบร้อยแล้ว...

“ฮะๆ กลัวว่าดาจะเอาคืนเหรอค่ะ?...ไม่ต้องห่วงค่ะ มีการเอาคืนแน่นอน..” คำตอบของผู้กองสาวคนสวยนั้น ก็ทำให้ วิรัตน์ถึงกับเหงื่อตกเหมือนกับถ้อยคำตอบของเธอ เพราะมันแปลได้หลายอย่าง หลายความหมายจริงๆ...

“ละ แล้วจะ เอาคืนพี่ยังไงละ?..” ชายหนุ่มเอ่ยถาม พร้อมกับถามเธอด้วยท่าทางว่า เธอจะ “ดื่ม” ของมึนเมา ด้วยหรือไม่ ซึ่งเธอก็ตอบเรื่องดื่ม และค่อยตอบคำถามของเขา...

“ยังไม่ได้คิดค่ะ แต่มีการเอาคืนพี่วิ แน่นอน ไม่ต้องห่วง..” เธอตอบ พร้อม กับรับแก้วที่มีของเหลวสีชา ที่เขายื่นให้ ก่อนจะจิบดื่มทานเล็กน้อย ซึ่งตัวของผู้กองสาวคนสวยนั้น ก็พอดื่มของพวกนี้เป็นบ้าง แต่ก็ไม่ถึงขั้นดื่มได้หนักเป็นคอเหล็กไหลแต่อย่างใด ก็ประมาณพอดื่มเป็นพิธีเพื่อเข้าสังคมเท่านั้น...

“เล่นตอบแบบนี้ ท่าทางพี่คงต้องระวังตัวแล้วสินะ...” ชายหนุ่มตอบกลับอย่างยิ้มแห้งๆเล็กน้อย ขณะที่ทางหญิงสาวก็ยิ้มหวานและเอ่ยตอบกลับ...

“ระวังตัวไป ก็เท่านั้นละค่ะ เพราะไม่มีทางหนีดาพ้นหรอก ดีไม่ดีกลับไป คืนนี้ พี่วิ ก็คงโดนดาเอาคืนแล้วละค่ะ..” เธอตอบพร้อมจิบน้ำเมามากกว่าเดิมอีกนิด ซึ่งคำตอบนั้นก็ทำให้ชายหนุ่มสนใจไม่น้อย...

“เอาคืนแบบไหนเหรอ?...” ชายหนุ่มร้องถามด้วยน้ำเสียงที่ดูสนใจต่อ คำตอบของเธอพอสมควร ซึ่งทางผู้กองสาวคนสวยนั้นก็ยิ้มหวานและจิบน้ำเมากว่าเดิมเล็กน้อย ก่อนจะตอบเค้าอย่างกลั่นแกล้ง...

“นั้นสินะ แบบไหนกันนะ..” เธอตอบอย่างแกล้งไก๋ พร้อมกับมองไปทางอื่น...มองยังหนุ่มสาว ขยับร่างกายอย่างเต้นไปมา อย่างไม่สนเลยว่า ชายคนรักของเธอจะแสดงท่าทีอะไร เมื่อได้ยินคำตอบเชิงแกล้งเช่นนี้...

วิชุดา ที่มอง เหล่าหนุ่มสาว นักเที่ยว ที่สะบัดร่างกายอยู่แป๊บหนึ่งนั้น ก็ได้เอ่ยปากเชิงขอกับชายหนุ่มขึ้น..

“นี่พี่วิ ดาขอออกไปเต้นแบบนั้นจะได้มัย?...” หญิงสาวที่เอ่ยเชิงขอขึ้น ซึ่งนั้นก็ทำให้ชายหนุ่มอึ้งพอควรกับคำขอดั่งกล่าว ก่อนที่เค้าจะเอ่ยตอบ…

“ได้สิ....แต่จะดีเหรอ? ถ้าเราออกไปเต้น รับรองว่ามีหนุ่มๆเข้าหาเราให้เยอะเลยนะ..” วิรัตน์ที่เอ่ยตอบ ถึงแม้สิ่งที่ชายหนุ่มเอ่ยจะเป็นเรื่องจริง แต่นั้นก็ไม่สามารถหยุดยั้งความต้องการดั่งกล่าวของหญิงสาวไว้ได้...

“ก็จริงนะ...แต่ไม่เป็นไรค่ะ ถ้ามีหนุ่มๆเข้ามาจีบ เดี๋ยว ดาบอกปัดกับ พวกนั้นเอง ว่า มากับ “ผัว” ค่ะ..” เธอเอ่ยตอบ โดยเน้นคำที่จะใช้ในการบอกปัด เหล่าเสือหิวที่อาจจะเข้ามาตีสนิทกับเธอ ซึ่งพอเธอเอ่ยถ้อยคำนั้นเสร็จ ก็ลุกขึ้นและเดินออกไปเต้น ทั้งๆที่ วิรัตน์ยังไม่ได้เอ่ยตอบว่าอนุญาตหรือไม่ด้วยซ้ำ....

แน่นอนว่า คำกล่าวตอบนั้นของเธอ ก็ทำเอาเขาถึงกับอึ้งไปเล็กน้อย จนทำให้ลืมพูดไป 1 เรื่องเลย....ซึ่งเรื่องที่ว่านั้น คือการเตือนเธอ ถึงสภาพของตัวเองในเวลานี้ ที่ ไม่ได้สวมใส่ชั้นใน ไม่ว่าจะเป็น ข้างบนและข้างล่าง สรุปคือ เค้ากะจะเตือนและบอกให้เธอ เต้นระวังๆหน่อย ถ้าไม่อยากให้ใครได้เห็นของดี แต่ก็ไม่ทันแล้ว กว่าจะได้สติ วิชุดาก็เดินไปได้สักระยะแล้ว

‘คงไม่เป็นไรละมัง? ที่นี้ก็ค่อนข้างมืดอยู่...คงไม่มีใครเห็นหรอก แต่ที่น่าเป็นห่วง คือ ยัยนั้น เมาไปแล้วรึยังนะ??..’
วิรัตน์ที่เอ่ยในใจอย่างครุ่นคิดด้วยความเป็นห่วงในตัวของหญิงสาว พร้อมกับสงสัยเล็กน้อย ถึงท่าทีของเธอ เมื่อกี้...

‘ไม่มัง เพิ่งจะกินไปได้ แค่แก้วนิดๆเองนี่....’ ชายหนุ่มเอ่ยในใจต่อ ด้วยความเป็นห่วงในตัวของหญิงสาว แต่ถึงกระนั้นเขาก็หาได้ลุกขึ้นเดินตามไปดูด้วยความเป็นห่วงแต่อย่างใด ขณะที่ทางผู้กองวิชุดาที่ได้เดินออกไป ทำการขยับสับส่ายร่างกาย ด้วยท่าทีที่สนุกสนาน เนื่องจากนานแล้วที่เธอไม่ได้มายังสถานที่แห่งนี้...

‘มาที่แบบนี้ครั้งสุดท้าย น่าจะตอนที่ก่อนจะเป็นตำรวจนะ ถ้าจำไม่ผิด..’ วิชุดาที่เอ่ยกล่าวกับตัวเองในใจ พร้อมกับทำการเต้น และก็เป็นดั่งที่คาดไว้ เมื่อผู้กองสาวคนสวยออกมาเต้นคนเดียวแบบนี้ บรรดาหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ที่เป็นเสือหิวนั้น ก็ต่างเข้ามาทำความรู้จักอย่างแทบไม่ขาดสายเลย...ประมาณว่า พอคนนั้นเดินคอตกออกไป ก็มีคนใหม่เดินเข้ามาทัก ขอทำความรู้จักต่อ เกือบจะทันที....

เล่นทำเอาผู้กองสาวเราเซ็งไม่น้อย...ถึงแม้เธอจะบอกปัดหนุ่มๆเหล่านั้นได้หมดก็ตาม แต่นั้นก็เป็นเหตุทำให้เธอตัดสินใจ ยุติการเต้นและเดินกลับไปหาชายหนุ่ม หลังจากเธอเต้นไปได้พักหนึ่งนั้น..ซึ่งก่อนจะถึงที่โต๊ะที่วิรัตน์รออยู่นั้น ก็มีหนุ่มเข้ามาอีก ซึ่งกลุ่มสุดท้ายที่เข้ามานั้น เป็น ชาวต่างชาติ และเป็นนิโกรเสียด้วย!!

“หายไปนานเลยนะ จนนึกว่าตามหนุ่มที่ไหนไปซะแล้ว..” วิรัตน์เอ่ยทักทันทีที่ หญิงสาวได้เดินมาถึงที่โต๊ะ ซึ่งวิชุดา ผู้กองสาวคนสวยที่เดินมาถึงนั้น ก็ยิ้มหวานเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยตอบเชิงแหย่แกล้งเขา...

“ก็เกือบๆจะตามเขาไปเหมือนกันนะ..” เธอตอบด้วยน้ำเสียงและรอยยิ้มที่ดูก็รู้ว่าจงใจยั่ว แน่นอนว่า ชายหนุ่มรู้ ก่อนจะถามเธอต่อ...

“แล้วมีหนุ่มๆเข้ามาจีบกี่คนละ?...” เขาถามต่อ... ซึ่งนั้น ก็ทำให้ผู้กองสาวทำสีหน้าเจ้าเล่ห์มากขึ้น..ก่อนจะเอ่ยตอบเค้า..

“ก็เกือบๆ 20 คนได้มัง..นี่ถ้าไม่ติดว่ามากับพี่วิ ดาคงตาม พ่อนิโกร ที่เข้ามาทักเมื่อกี้ไปแล้ว หล่อ ใช้ได้เลยละ..” เธอตอบด้วยน้ำเสียงที่ยังคงหมายจะแกล้งให้ทำให้เค้าหึง ซึ่งชายหนุ่มก็ยังคงมีท่าทีเฉยๆและตอบอย่างสนับสนุนเธออีกต่างหาก

“อืมมมม ก็ตามเค้าไปสิ พี่ไม่ว่าหรอก..” คำตอบสวนกลับของเขา ก็เล่นทำเอาสาวสวยที่ต้องการให้เค้ามีอารมณ์หึงนั้น ก็กลับเป็นฝ่ายหลุดเสียเอง เมื่อได้ยินคำตอบนั้น...

“โห นี่ใจคอ ไม่คิดจะหึง จะหวงกันเลยใช่มัยค่ะ...” วิชุดาที่เอ่ยโอดครวญ แทบทันทีที่ได้ยินคำตอบดั่งกล่าวของชายหนุ่ม และนั้นก็ทำให้เค้าถึงกับหัวเราะ...

“หึๆๆ จะแกล้งให้พี่หึงด้วยมุขนี้ เร็วไป 100 ปี ยัยดา อีกอย่าง มันไม่ work หรอก เพราะพี่รู้ว่า เราไม่ใช่ คนแบบนั้น..” คำกล่าวตอบของเขา ก็ทำให้หญิงสาวถึงกับพูดไม่ออก เพราะมันเป็นดั่งที่เค้าว่า เธอไม่ใช่สาวชอบสนุก แต่ถึงกระนั้นเธอก็แสดงท่าทีที่เจ็บใจและเอ่ยโต้ตอบอย่างไม่ยอมแพ้...

“ฮึ...อย่าวางใจ ดา ไปนะ นัก พี่วิ... ถ้าดา เกิดบ้าขึ้นมา ดา อาจจะตามพ่อนิโกรคนนั้นไปจริงๆก็ได้นะ..” เธอเอ่ยตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้ ซึ่งเธอต้องทำให้เค้าหลุดแสดงความหึงออกมาให้ได้ แต่แน่นอนว่าชายหนุ่มก็ยังคงนิ่งและเอ่ยตอบกลับอย่างท่าทีสบายๆ

“ก็เอาสิ...บอกไว้ก่อนนะ ถ้าตามไปแล้ว โดนนิโกรคนนั้นเล่นซะยับ จนกลับบ้านเองไม่ได้ ก็อย่ามาโทรเรียกให้พี่ไปรับก็แล้วกัน....” ชายหนุ่มโต้ตอบอย่างสบายๆกึ่งๆท้าทาย ซึ่งนั้นก็เล่นเอาผู้กองสาวคนสวยถึงกับไปต่อถูกเลย...เพราะขืนไปต่อด้วยมุขนี้ คือ เธอต้องแกล้งไปกับนิโกรจริงๆ นะสิ....

และไม่รู้ว่าถ้าทำไปแล้วมันจะคุ้มรึเปล่า ถึงรู้ว่า เค้าจะรักเธอจริง แต่ถ้าเค้าเกิดดัดหลังเธอ ทำเป็นไม่สนใจเธอจริงๆขึ้นมา เธอไม่ต้องไปนอนกับนิโกรจริงๆนะเหรอ? ใช่ เพราะกลัวว่า อีกฝ่ายจะดัดหลังเธอเนี่ยแหละ จึงทำให้ผู้กองสาว ไม่กล้าจะเล่นมุขนี้ต่อเลย...

“ไม่พูดกับพี่วิแล้ว....” วิชุดาที่เอ่ยตัดบท พร้อมกับสะบัดหน้าไปทางอื่น ด้วยท่าทีงอนๆ และนั้นก็ทำให้ชายหนุ่มหัวเราะและอมยิ้มให้กับท่าทีของเธอ ก่อนที่เขาจะเอ่ยกล่าวกับเธอ หลังจากที่จ้องมองอยู่พักหนึ่งนั้น...

“นี่...ดา กลับบ้านกันเถอะนะ.” ถ้อยคำที่เอ่ยด้วยรอยยิ้มของเขานั้น ก็ทำให้หญิงสาวที่มีท่าทีงอนๆอยู่นั้น ก็ต้องหันกลับมามอง ก่อนที่เธอจะตอบรับอย่างสั้นๆ

“อื้อออออ...” วิชุดาที่เอ่ยตอบรับอย่างว่าง่าย เนื่องจากน้ำเสียงและรอยยิ้มของเขานั้น มันทำให้เธอคาดหวังพอสมควรว่า เมื่อกลับไปถึง จะต้องมีเหตุการณ์ที่ร้อนแรงรอเธออยู่อย่างแน่นอน...

“จะว่าไป นับวันคนที่มาเที่ยวนี่ก็อายุน้อยลงเรื่อยๆนะ บางคนดูแล้วก็ไม่น่าถึง 18 ด้วยซ้ำ..” วิรัตน์ รองสารวัตรหนุ่มที่เอ่ยเปรยๆ หลังเดินออกมาจากผับบาร์ โดยที่วิชุดานั้นก็เดินตามเค้าอยู่ไม่ห่าง..ก่อนที่เค้าจะหันไปเอ่ยถามแก่หญิงสาวที่ไม่มีท่าทีโต้ตอบถ้อยคำของเขาเลย...

“เป็นอะไรรึเปล่า? อย่าบอกนะว่า เมาแล้วนะ..” เค้าร้องถามด้วยความเป็นห่วง เพราะระหว่างที่หมายจะยั่วให้เค้าหึงนั้น เธอก็จิบเหล้าไปอีกหลายครั้งอยู่เหมือนกัน ซึ่งคำถามของเขานั้นก็ทำให้วิชุดาหันมองเค้าเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยตอบ..

“ยังไม่เมาค่ะ ที่เงียบไป เพราะมีเรื่องต้องคิดนิดหน่อย..” เธอตอบ ด้วยสีหน้าที่ระเรือแดงหน่อยๆ ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้คิดหรือ นึกสงสัยต่อสีหน้าของเธอแต่อย่างใด เพราะเค้าคิดว่าการที่เธอหน้าแดงนั้นน่าจะเกิดจากเหล้า ไม่ก็ ความเขินอาย จาก สภาพที่มิได้สวมใส่ชั้นในนั้น ไม่ได้ล่วงรู้เลยว่า สาเหตุที่เธอหน้าแดงนั้น เกิดจากการที่ เธอไม่สามารถ***

“ไม่ค่ะ ยังไม่เมา พอดีมีเรื่องต้องคิดนิดหน่อยค่ะ..” เธอตอบเขาอย่างยิ้มๆ ด้วยสีหน้าระเรือ ซึ่งเธอไม่ได้เอ่ยบอกไปว่า เรื่องที่เธอกำลังคิดอยู่นั้น คือ เรื่องที่กลับไปจะเจอกับอะไรนะ??  ซึ่งเธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ทำไมตัวของเธอถึงหยุดคิดเรื่องนี้ไม่ได้ก็ไม่รู้ แถมยังคาดหวังไว้สูงพอควร ว่า ค่ำคืนนี้เขาต้องจัดหนักเธอ อย่างแน่นอนอีกด้วย....

‘หยุดคิดไม่ได้จริงๆนั้นแหละ เป็นเพราะเหล้าเหรอ? หรือ เป็นเพราะเมื่อกี้กันแน่นะ?.....’ วิชุดาที่เอ่ยเชิงถามกับตัวเองด้วยความสงสัย พร้อมกับนึกย้อนถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในผับเมื่อกี้ ตอนที่เธอเดินกลับมาหาเค้าที่โต๊ะนั้นแหละ ซึ่งก่อนที่เธอจะถูกนิโกรทัก และชักชวนตามที่แหย่แกล้งชายหนุ่มนั้น...

ผู้กองวิชุดา ก็ถูกลวนลามเล็กน้อย ในขณะฝ่าฝูงชนเดินกลับมานั้น ถึงแม้สิ่งที่เกิดขึ้น มันจะไม่อะไรเท่าไร ก็แค่โดนลูบคล่ำนิดๆ กับบันท้ายโดนกระทุ้งเบาๆ ถึงเธอจะไม่ชอบ ในสิ่งที่ถุฏกระทำ แต่นั้นก็ทำให้อารมณ์ทางเพศขอิงเธอยิ่งพลุ่นพล่านมากขึ้น และมัน ก็มาพล่านมากๆ ตอนที่เค้าชวนกลับเนี่ยแหละ…

‘ไม่สิบางทีอาจจะเกี่ยว กับการใกล้มีประจำเดือนก็ได้...ว่าแต่คงไม่มีใครเห็นนะ..’ วิชุดา ผู้กองสาวคนสวยที่ครุ่นคิดอย่างสงสัย ก่อนจะแอบกังวลเล็กน้อย เนื่องจากอารมณ์ความต้องการของเธอที่พลุ่นพล่านนั้น ก็ทำให้ทั้งหัวนมและร่องรักของเธอ นั้น ต่างแข็งชูชั่น และ แฉะเปียกไปหมดแล้ว...

ขณะที่วิชุดาที่เดินตามชายหนุ่มด้วยอารมณ์ที่พลุ่นพล่านอย่างมาก มากชนิดที่ถ้าชายหนุ่มเอ่ยปากชวน ไปจัดกันในที่ลับตา ตามซอย เธอในตอนนี้ก็คงตบปากรับคำเลยละ..และขณะที่เธออยู่ในสภาวะที่เงี่ยนสุดๆอยู่นั้นเอง ผู้กองสาวคนสวยก็ได้เหลือบเห็นใครบางคน จนทำให้ ความหงี่เงี่ยนที่กำลังพลุ่นพล่านอยู่นั้น ถึงกับต้องหยุดชะงักลงทันที....

“พี่วิค่ะ นั้นมัน “นายแพน” พ่อค้ายาเสพติดที่เราหาตัวอยู่รึเปล่าค่ะ?...” ถ้อยคำเชิงถามของหญิงสาวที่เอ่ย พร้อมกับส่งสัญญาณถึงทิศทางที่ชายคนนั้นอยู่เพื่อไม่ให้ คนๆนั้นรู้ตัว และทันทีที่วิรัตน์ หันมองนั้นก็เอ่ยตอบทันที...

“ชะ ใช่ ไม่ผิดแน่...แต่เป็นไปได้ไง ในเมื่อข่าวกรองบอกว่า นายนี่ หนีไปกบดาลที่ภาคใต้นี่...” วิรัตน์เอ่ยตอบ พร้อมกับจ้องมองชายคนเดียวกับหญิงสาวที่มองอยู่ในเวลานี้ ชายผมสั้นผมทอง ที่มีร่างกำยำผิวดำคล่ำ...

“เรื่องที่มันมาอยู่ที่ได้ไง ช่างมันเถอะค่ะ จะเอาไงค่ะ เข้าไปจับเลยดีมัย?...” วิชุดา เอ่ยตอบและถามกลับทันที ซึ่งชายหนุ่มของเธอนั้นก็ร้องห้าม...

“อย่านะ เราไม่มีปืนมา และ เราไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมีปืนด้วยมัย ถ้าขืนบุ๋มบามละก็ อาจจะทำให้เกิดเรื่องได้ กรณีเลวร้ายสุด คนที่นี้จะรับเคราะห์ไปด้วย...” วิรัตน์เอ่ยตอบ และนั้นทำให้ทางผู้กองสาวที่หมายจะเข้าไปจับกุมคนร้ายที่ทางการต้องการตัวนั้นก็ถึงกับชะงัก ซึ่งเธอก็เห็นด้วยตามเหตุผลที่คนรักของเธอว่ามา....

“งั้นจะทำไงดีค่ะ จะยืนดูให้อีกฝ่ายเดินสบายใจเข้าตรอกนั้นไปเหรอค่ะ..” วิชุดาร้องถาม ในขณะที่ นายแพน นั้นก็กำลังเดินเข้าไปในตรอกซอย หลังจากที่เขาคุยกับชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่หน้าผับบาร์นั้นเสร็จแล้ว...

“งั้นพี่จะโทรหาเจ้าณุ...ส่วนเราคอยสะกดรอยตามมันไป แล้วเดี๋ยวพอคนของเรามาเมื่อไรก็ค่อยจับกุม ย้ำนะ แค่สะกดรอยเท่านั้น...” วิรัตน์ ชายหนุ่มที่ครุ่นคิดและตัดสินใจอย่างรวดเร็ว พร้อมกับ เอ่ยสั่งเธอ..เพราะเขาเองก็ไม่อยากให้คนร้ายรายนี้ลอยนวลเช่นกัน เนื่องนักค้ายาดั่งกล่าว เกี่ยวข้องกับกลุ่ม นายทหารที่เค้าเพิ่งจับได้เมื่อเร็วๆนี้....

“ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ พี่วิ..” วิชุดาที่ขานรับต่อคำสั่งนั้น ก่อนที่ทั้ง เธอและเขาต่างแยกย้ายทำตามที่ตกลงไว้ โดยที่ทางวิรัตน์ก็หยิบมือถือ เพื่อโทรหา ผู้กองวิษณุ ผู้เป็นเพื่อนของเขา และเป็นลูกน้องในสังกัดของเขาเช่นกัน..ส่วนทางผู้กองสาวคนสวยนั้นก็ทำการลอบเดินตามพ่อค้ายาคนดั่งกล่าว....

ทีแรกเธอก็ทำลอบติดตามพ่อค้ายาเสพติดรายนี้ตามที่ตกลงกับวิรัตน์ไว้ จนกระทั้งลอบติดตามไปได้สักพัก เธอก็ต้องเปลี่ยนแผน เมื่อเส้นทางที่อีกฝ่ายเดินนั้นค่อนข้างซับซ้อนกว่าที่คิด และมีสิทธิ์สูงมากที่เธออาจจะผลัดหลงกับอีกฝ่าย และนั้นจึงทำให้ ผู้กองวิชุดานั้นจำต้องรีบตัดสินใจ ทำบางอย่าง ด้วยความที่ไม่อยากให้ พ่อค้ายารายนี้ หลุดรอดไปได้...

ติดตามตอนต่อไป......

<ให้เพื่อนๆเลือกหนทางของผู้กองสาวคนสวย (มีผลต่อฉากจบ)>

1. เข้าหาอีกฝ่าย โดยมีแผนสำรอง เผื่อกรณีพลาด (อ่านต่อ ครึ่งหลังแบบ A)

2. เข้าหาอีกฝ่าย โดยไม่มีแผนสำรอง เผื่อกรณีพลาด (อ่านต่อ ครึ่งหลังแบบ B)