คำเตือน
***เรื่องนี้ มีเนื้อหา และ การกระทำทางเพศที่รุนแรง ควรใช้่ จักรยาน วิจารณาณในการอ่าน***
***เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น รวมถึงบุคคล เป็นเรื่องสมมติ ไม่มีเค้าโครงความจริง แต่อย่างใด***
******************************************************************************
ถูกขืนใจจนกลายเป็นกระหรี่ขายหี
ตอน ยูมิ กระหรี่ประจำสถาบัน (1)
เมื่อ 1 ปีก่อน.....
“อย่ามาแตะต้องตัวของชั้นนะ ไอ้ขยะ…” ถ้อยคำที่เอ่ยกึ่งตวาดของหญิงสาวที่ทำให้ รุ่นพี่ร่วมสถาบัน ที่เป็นชายผู้หวังดี หมายช่วยเธอที่กำลังก้าวออกจากเรือเพื่อจะขึ้นฝั่งถึงกับผงะกับถ้อยคำดั่งกล่าว และนั้นก็ทำให้ ชายหนุ่มที่เป็นรุ่นราวคราวเดียวกับหญิงสาวนั้น ที่อยู่ในระแวกนั้นหลายคน ถึงกับอมยิ้ม ขบขำและ นึกสงสาร รุ่นพี่คนดั่งกล่าว อยู่เหมือนกัน...
ขณะที่หญิงสาวคนดั่งกล่าว ก็ก้าวขึ้นฝั่งอย่างไม่สนใจ ใยดี ว่ารุ่นพี่คนดั่งกล่าวจะมีปฏิกิริยาเช่นไร กับคำพูดนั้นของเธอ ใช่ เธอก้าวเท้าออกจากเรือ แล้วเดินฉับๆ ด้วยท่าทีที่ทะมัดทะแมงดุจดั่งผู้ชายก็ไม่ป่าน…
“ไง อย่างที่กูบอกมัยละ?...อุตสาได้น้องผู้หญิงทั้งที แต่ดันได้แบบ….เฮ้อ....” ชายหนุ่มอีกคนที่เอ่ยเชิงปลอบกับพวกพ้องที่ถูกหญิงสาว เอ่ยถ้อยคำอย่างรุนแรงนั้นพร้อมกับทำการถอนหายใจ ก่อนที่ชายทั้ง 2 ที่เป็นรุ่นพี่ร่วมสถาบันเดียวกับเธอนั้น ก็ได้จ้องมองแผ่นหลังของหญิงสาวที่ค่อยๆเดิน หายไปกับกลุ่มคนรุ่นเดียวกัน...
หญิงสาวคนดั่งกล่าวที่ชายหนุ่ม ให้ความสนใจนั้น ก็มีชื่อว่า “ฮาเซง่าว่า ยูมิ” หรือ “ยูมิ ฮาเซงาว่า” (**อันหลัง คือ การอ่านชื่อ แบบไทย (ของญี่ปุ่น จะนำนามสกุลขึ้นก่อน) ***) เป็นลูกครึ่ง ไทย-ญี่ปุ่น โดยมีพ่อเป็นคนญี่ปุ่น แม่เป็นคนไทย..และด้วยความเป็นลูกครึ่งนั้น ก็ทำให้หน้าตา ผิวพรรณของเธอ ดูอ่อนหวานน่ารัก เหมือนกับสาวญี่ปุ่นเลยก็ว่าได้..แต่ด้วยความที่พ่อของเธอมีกิจการเกี่ยวกับพวกช่าง จึงทำให้เธอเลือกเรียนสายนี้....เพื่อหมายสืบทอดกิจการต่อจากพ่อของเธอนั้นเอง
และนั้นจึงทำให้ เธอ เป็นผู้หญิงคนแรก ในรอบ 10 ปี ของสาขาช่างกล ของโรงเรียนช่างกลแห่งนี้..และด้วยความที่เธอเป็นผู้หญิงคนแรกในรอบหลายปี บวกกับเป็นคนหน้าตาดี จึงทำให้ จึงทำให้มีนิสิต รุ่นเดียวและรุ่นพี่ เข้ามาหมายสานสัมพันธ์ หรือ พูดง่ายๆ คือ “จีบ” เธอนั้นแหละ..
แต่มันก็เหมือนฝันร้าย ของผู้ที่มาจีบหล่อนก็ว่าได้ เพราะ รุ่นน้องลูกครึ่งที่มีหน้าตาหวานสวยรายนี้ กลับมีนิสัยห้าว แบบไม่กลัวผู้ชาย ใช่ ทั้งดุ และปากหมาอย่างจัดๆ ชนิดที่ไม่สมกับใบหน้าที่อ่อนหวานน่ารักนั้นแม้แต่น้อย...
ถึงแม้จะไม่มีการบันทึกสถิตอย่างชัดเจน แต่จำนวนพวกที่เข้ามาจีบและโดนเธอ ด่าแบบ สาดเสียเทเสีย ไปนั้น มีจำนวน เยอะพอสมควร ก่อนที่จะไม่มีใครกล้ายุ่งกับเธอ เมื่อยูมิได้ก่อวีรกรรม ต่อยหน้า รุ่นพี่คนหนึ่ง ที่เข้ามาตีสนิท หมายจีบเธอใช่ต่อย ชนิดที่ดั้งหักเลย...และเหตุการณ์นี้ จึงทำให้ คนที่คิดจะเข้ามาจีบเธอ ต้องตรึงตรองอย่างมากๆ ทั้งๆที่หล่อน มีหน้าตาอ่อนหวาน ผิวพรรณขาวสวย เหมือนน้องนางดารา AV ชั้นนำแท้ๆ...
“ว่าแต่ มึงจะเอาแบบนี้จริงๆเหรอวะ ไอ้แบงค์...” เสียงถามของชายคนหนึ่งที่เอ่ยขึ้น หลังจากรับฟังบางอย่างจากชายอีกคนที่เอ่ยออกมาเมื่อครู่นั้น...
“เออ...เอาแบบนี้แหละ และก็มึงอย่าทำมาเป็นคนดี หน่อยเลย ไอ้เจ๋ง..กูรู้นะว่า มึงนะตัวอยากเอาคืนน้องเค้ากว่าใครไม่ใช่เหรอ?..” เสียงของชายคนนั้นที่เอ่ยตอบ ซึ่งทำให้ชายคนที่ร้องถาม ซึ่งมีพาสเตอร์ขนาดกลางๆแปะที่ดั้งจมูกของเขาเอาไว้..เอ่ยตอบกลับ...
“อืมมม มันก็จริงนะ ที่กูอยากเอาคืน แต่ที่มึงพูดมามันแรงไป...น้องเค้าเป็นรุ่นน้องเรา ไม่ใช่นักศึกษาหญิงของสถาบันคู่อริที่เราจะกระทำเหมือนทุกทีนะ ไอ้แบงค์...” นายเจ๋ง ชายคนดั่งกล่าวเอ่ยตอบ...ซึ่งก็ทำให้นายแบงค์ ชายคนที่เค้าสนทนาด้วยเอ่ยตอบกลับ...
“ เออ...เรื่องนั้นกูรู้ แต่อุตสาได้รุ่นน้องผู้หญิงมาทั้งที กูนะก็อยากได้ที่มันน่ารัก เชื่อฟัง เหมือนเป็นน้องสาวแสนน่ารัก ไม่ใช่ สวยแต่เป็นทอม บวก ปากหมา และดุขนาดนี้ ในเมื่อมันเป็นน้องที่น่ารักไม่ได้ ก็ไม่ต้องเห็นมันเป็นน้องอีกแล้ว...” นายแบงค์ที่เอ่ยกล่าวตอบ ซึ่งอีกฝ่ายก็มีท่าทีเหมือนลังเล..ก่อนจะร้องถาม..
“แล้วคนอื่นละว่าไง...”
“คนอื่น เค้าเห็นด้วยกะกูหมดนะ ไม่ต้องห่วงกูนะวางแผนไว้แล้ว รับรองว่าไม่พลาดหรอก...” นายแบงค์ที่เอ่ยกล่าวตอบ ด้วยท่าทีที่มั่นใจ ท่ามกลางสายตาของคนที่ร้องถามนั้น ก็มองอย่างหวั่นใจเล็กน้อย..เพราะหากพลาดไปละก็ มีรวย เฮ้ย !! ซวยยกแก๊งแน่...
“นี่...คิดดีแล้วเหรอ ที่มาค่ายรับน้องนะ ยูมิ...” ถ้อยคำที่เอ่ยถามของชายหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังเดินตามหลังของหญิงสาวร่างบาง ที่มีส่วนสูง 160 ซม. อย่างไม่ห่าง คำถามดั่งกล่าวที่ทำให้ คิ้วของหล่อนกระตุก ก่อนจะเอ่ยตอบอย่างไม่พอใจ...
“นายจะมาถามย้ำอะไรตอนนี้!! มาถาม ตอนที่อีกไม่เท่าไรก็ถึงค่ายแล้วนี่นะ..” ยูมิ หญิงสาวลูกครึ่งที่มีผมดำไม่ยาวมาก (ประมาณบ่า) แต่ได้รวบเป็นหางม้าเอาไว้ ก็หันขวับมาเอ่ยกับ ชายหนุ่มที่เอ่ยถามเธอนั้นอย่างไม่พอใจ โดยชายหนุ่มหน้าละอ่อน ที่มีอายุรุ่นราว คราวเดียวกับเธอนั้น ก็ ชื่อ นายชาติ ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเด็กของเธอ..
ถ้อยคำของเธอก็ทำให้อีกฝ่ายหน้าเสียและ เอ่ยยอมรับถึงความเขลาของตนเอง...
“เราขอโทษ…” นายชาติ เอ่ยอย่างก้มหน้า ด้วยสีหน้าและท่าที สำนึกถึงความเขลา ในสิ่งที่ตัวเองถาม แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้หญิงสาวที่หันมามอง รู้สึกดีขึ้นอย่างใด หล่อนยังคงมีสีหน้าที่ไม่พอใจ...
“ชั้นเข้าใจ ถึงสิ่งที่นายห่วงนะ แต่ไม่ต้องห่วงชั้นหรอก ก็อย่างที่ชั้นบอกนายไปนั้นแหละ ชั้นไม่กลัวหรอกว่า ไม่ว่าพวกรุ่นพี่จะมาไม้ไหน ขืนทำอะไรเกินเลยละก็ ชั้นรับรองว่า เรื่องมันไม่จบง่ายๆแน่” เธอเอ่ยตอบเชิงบอกด้วยสีหน้าและน้ำเสียงแสดงถึงความมั่นใจ และตั้งใจที่จะทำใน สิ่งที่ตัวเองพูดออกมานั้น …
“อะ อืมมมม ”นายชาติที่เอ่ยตอบในลำคอ โดยที่เค้าก็จ้องมองเธอที่ได้หันกลับไป และขยับเดินต่อนั้นด้วยความเป็นห่วงและหวั่นใจอย่างมาก...ถึงแม้ท่าทีของเธอ จะไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆเลย ใช่ยังคงเหมือนเดิมทุกอย่าง ตั้งแต่ ช่วงราวๆ 6-8 วันก่อนหน้านี้ เขาได้มาเตือนเธอ เพราะได้ยินข่าวลือว่า...
‘พวกรุ่นพี่ มีการวางแผนจะเอาคืนเธอ ในช่วงการเข้าค่าย…’ แทนที่คำเตือนของเขาจะทำให้หญิงสาวนึกหวั่นกลัว มันกลับทำให้เธอยิ้มชอบใจ และยิ่งเข้าร่วมการเข้าค่ายรับน้องเหมือนดั่งเพื่อนๆคนอื่นมากขึ้นไปอีก...
ใช่...เหมือนกับ เธออยากรู้ว่า พวกรุ่นพี่คิดจะทำอะไรกับเธอ...ถึงแม้มันจะไม่ค่อยเหมาะก็ตาม เนื่องจากการเข้าค่ายรับน้องนี้ เป็นการเข้าค่ายแบบค้างคืน (4 วัน 3 คืน...) ซึ่ง ยูมิก็เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียว ของคณะรับน้องนี้...(ใช่ เป็นหญิงคนเดียวที่อยู่ในหมู่ชายหนุ่มราวๆ 40 กว่าคนได้...)
และที่สำคัญคือ สถานที่จัดเป็นค่ายนั้น ก็เป็นสถานที่ล่อแหลมมากๆ เพราะเป็นเกาะส่วนตัวเล็กๆ บนอ่าวไทย ซึ่งมีระยะห่างจากแผ่นดินแม่อยู่ค่อนข้างมากอยู่ ถึงแม้ที่เกาะนี้ จะสถานที่ที่ใช้จัดงานรับน้องทุกปี จนเหมือนเป็นประเพณีของสาขานี้ ที่น้องใหม่จะต้องไปรับน้องกันที่นั้น...
“ถ้ามีเวลามาห่วงชั้นละก็ ห่วงตัวเองก่อนจะดีกว่านะ ชาติ เพราะนายไม่เหมือนกับชั้น ระวังจะถูกพวกรุ่นพี่แกล้งเอาได้ละ? ” หญิงสาวที่เอ่ยกล่าว กับเขา ซึ่งนั้นก็ทำให้ชายหนุ่มจ้องมอง และสิ่งที่เธอพูดมามันก็ จริงอยู่ หากเทียบระหว่างตัวเขากับเธอละก็ บอกว่า หล่อน ยังทำตัวดูเป็น ชายขาตรี มากกว่า เขาเสียอีก…
“เฮ้อ... ”ชาติ ชายหนุ่ม ที่ดูหน้าตาเป็นเด็กเรียนคนนั้น ถอนลมหายใจ โดยที่ตัวของเขาก็หวังว่า มันคงไม่มีเรื่องราวใดๆ เกิดขึ้น ใช่ หวังว่า มันคงเป็นแค่คำขู่ หรือ ไม่ สิ่งที่เขา ได้ยินนั้น เป็นเพียงแค่หูฝาดเท่านั้น ก่อนที่เขาจะก้มหน้าก้มตาเดิน เป็นแถวตามรุ่นพี่ที่ได้ประกบและเดินนำไป ยังค่ายที่พวกรุ่นพี่ได้จัดเตรียมไว้ให้…
โดยที่เหล่ารุ่นน้องที่มีมากกว่า 20 ชีวิต ก็ใช้เวลาอยู่ร่วมๆ 10-15 นาที ได้ ในการเดินทางจากท่าเรือไปยัง ตัวค่าย ซึ่งพอไปถึงยังสถานที่ดั่งกล่าว เหล่ารุ่นน้องส่วนใหญ่ก็ดูทึ่งกับสถานที่ บงบอกถึงความขลัง ราวกับ สมกับคำบอกเล่าของพวกรุ่นพี่ ที่บอกว่า ‘เป็นสถานที่ที่จัดงานรับน้องมาหลายสิบรุ่น’ จนเป็นเหมือนดั่งประเพณีกลายๆ…
“ก็ไม่ได้เลวร้าย ดั่งที่คิดไว้สักเท่าไรนี่นะ…” ยูมิ ที่เอ่ยขึ้น เมื่อเดินมาถึง พร้อมกับมองสถานที่ตรงหน้า ที่เป็นบ้านไม้หลังใหญ่มี สภาพ โทรมๆ 2 หลัง และมีเรือนไม้เล็กๆที่เหมือนเป็นห้องเก็บของอยู่ข้างหลังห่างจากบ้านไม้ 2 หลังนั้นไปอีก ซึ่ง พื้นที่ทั้งหมด ของสถานที่ใช้จัดตัวค่ายนั้น ก็มีพื้นที่หลายไร่อยู่ แถม ยังติดชายทะเลอีกด้วย…
“ฟังทางนี้หน่อยนะครับน้องๆๆเรือนนอนของพวกน้องๆ อยู่ทางซ้ายมือนี้นะครับ เชิญไปจับจองพื้นที่นอนกันได้ แต่ก่อนไป ช่วยมารับอาหารกลางวันที่รุ่นพี่นัทกันก่อนนะครับ ซึ่งพวกพี่จะให้เวลาน้องทานข้าวพักผ่อน ประมาณ 1 ชั่วโมงเศษๆ บ่ายโมงครึ่ง ขอให้พวกน้องๆร่วมตัวกัน ข้างใน บ้านด้านหลังพี่นี้นะครับ อ้อ และขอให้น้องๆ เปลี่ยนชุดลำลองที่เตรียมไว้ทำกิจกรรมด้วยละ …” เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งที่เอ่ยขึ้น ซึ่งก็เป็น 1 ในคณะพวกรุ่นพี่นั้นเอง….
“ ส่วน ห้องน้ำอยู่ด้านหลังของบ้านนะครับ ” รุ่นพี่คนเดิมเอ่ยกล่าวต่อ เมื่อเห็นยูมิ รุ่นน้องผู้หญิงคนเดียว ด้วยความหวังดี เพราะไม่งั้นเธอคงอาจจะไม่สามารถทำการเปลี่ยนชุด เหมือนกับคนอื่นๆ และแทนที่เธอจะขอบคุณถึงความหวังดีดั่งกล่าว เธอกลับเชิด เดินอย่างไม่สนใจใยดีซะงั้น เล่นทำให้รุ่นพี่คนดั่งกล่าวจ้องมอง ด้วยท่าทีที่ไม่ชอบพอกับท่าทีดั่งกล่าวของหล่อนเหมือนกัน..
“เรื่องที่นอน ไม่เท่าไร ถึงจะรวมนอนกับพวกผู้ชายก็ตาม แต่ห้องน้ำนี่สิ…” ยูมิ ที่เอ่ยบ่นเบาๆ เมื่อเธอได้เดินมาดู ห้องน้ำที่อยู่หลังบ้านไม้ 2 หลังนั้น ซึ่งมันก็มีลักษณะ คล้ายเหมือน ห้องน้ำรวมของพวกทหารมากๆ ใช่ โดยเฉพาะส่วนอาบน้ำ ส่วนห้องส้วมนั้นก็มีซอยเป็นห้องๆ ซึ่งมีเพียงแค่ 3 ห้องเท่านั้น หญิงสาวที่จ้องด้วยความกังวล แต่ก็ไม่คิดอะไรมาก เพราะเธอเชื่อว่า มันคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างแน่นอน…
“ขอต้อนรับและขอบคุณ น้องๆทุกคน ที่เข้าร่วมในกิจกรรมรับน้อง ครั้งนี้ กับพวกพี่ๆนะครับ โดยที่พวกพี่สัญญาว่า จะทำให้กิจกรรมนี้กลายเป็นความทรงจำดีๆที่สำหรับพวกน้องๆ ซึ่งกิจกรรมในการรับน้อง ที่พี่จัดนั้นก็มีด้วยกันหลายอย่าง เสริมสร้างความแข็งแรง ความสมานสามัคคี ให้สายสัมพันธ์ของพวกเราเป็นดั่งพี่น้องร่วมสายเลือด ถึงแม้จะเป็นปีแรกที่มีผู้หญิงเข้ามาเรียนในสาย อาจจะฟังดูโหดร้ายไปบ้าง แต่พี่จะไม่ทำการแบ่งแยกชายหญิงนะครับ เนื่องจากสายที่เราเรียนมันสมบุสมบั่น ฉะนั้นกิจกรรมเราก็จะไม่มีการผ่อนปรน แต่ ถ้าไม่ไหว ก็ขอให้บอกมานะครับ….” คำกล่าวของรุ่นพี่คนหนึ่งที่เหมือนเป็นตัวแทน ที่เอ่ยกล่าวเปิดการเข้าค่ายรับน้อง ซึ่งภายหลังกล่าวจบ เหล่ารุ่นน้องที่มี กว่า 20 ชีวิตนั้นก็ตบมือ…
โดยที่รุ่นน้องคนอื่นๆหาได้คิดมากกับถ้อยคำนั้นแต่อย่างใด ยกเว้น แต่ ยูมิ ที่จ้องมองและด้วยท่าทีที่เหมือนคิดไปว่า ถ้อยคำดั่งกล่าวมันเหมือนกับเป็นคำท้าทายกลายๆ ที่ส่งมาถึงตัวเธอนั้นเอง….
“เอาละ เพื่อไม่ให้เสียเวลา จากนี้พี่จะเริ่มทำการแบ่งกลุ่มน้องๆ ก่อนจะเข้าสู่กิจกรรมแรก…” รุ่นพี่คนเดิมที่เอ่ยบอก ก่อนที่ เค้าจะ แบ่ง เหล่ารุ่นน้องที่มีทั้ง หมด 24 คน ออกเป็น 4 กลุ่ม กลุ่ม ละ 6 คน (โดยที่ยูมินั้น อยู่กลุ่มสีฟ้า ส่วนชาติ เพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเด็กของเธอนั้น อยู่กลุ่มสีเขียว) หลังจากทำการแบ่งกลุ่ม และมีการแจกป้ายชื่อกันเสร็จ รุ่นพี่คนหนึ่งก็นำน้องๆออกไปทำกิจกรรมทางกลางแจ้ง โดยที่กิจกรรมที่ให้ทำนั้น ก็เป็นทั้งการละเล่น และเป็นการออกกำลังกายไปด้วย…
แน่นอนว่า มีรุ่นน้องหลายคนที่โดนคำตำหนิและต่อว่าจากรุ่นพี่ที่คุมกิจกรรม ว่า ‘ชักช้า’ บ้างละ ‘มีแรงแค่นี้เป็นผู้ชายรึเปล่า?’ ขณะที่รุ่นน้องหลาย คน โดนต่อว่า ทาง ยูมิ นั้นกลับ ชิวๆ ถึงแม้จะมีเหนื่อยหอบบ้าง แต่โดยรวมถือว่าทำได้ดีกว่าผู้ชายรุ่นเดียวกันหลายคนอยู่ รวม 2 ชั่วโมงได้ สำหรับ กิจกรรม ดั่งกล่าว ซึ่งนั้นก็ทำให้ น้องๆปี 1 ทุกคน ต่างชุ่มโชกด้วยเหงื่อกันถ้วนหน้า...
“ท่าทางจะเหนื่อยกันสินะ งั้นพี่จะให้ล้างเนื้อล้างตัวกันซะหน่อย ด้วยการลงไปแช่น้ำในทะเล แล้วกลับมาเข้าแถวเป็นกลุ่มเหมือนเดิม ใครกลับมาช้า และ ตัวไม่เปียก เจอดีแน่..” นายเจ๋ง รุ่นพี่ที่คุมดูแลกิจกรรมนี้เอ่ยสั่งอย่างเสียงดัง ซึ่งคำสั่งดั่งกล่าวก็มีเพียงแค่ ยูมิ กับ นายชาติ เท่านั้นที่ชะงักเล็กน้อย..(ที่นายชาติชะงักเพราะเป็นห่วงยูมิ ส่วนยูมิที่ชะงักนั้น เพราะเสื้อที่ทำกิจกรรม ที่เธอ (หรือทุกคน) สวมใส่นั้น เป็นเสื้อคอกลม สีขาว และกางเกงขาสั้น แน่นอนว่า ถ้าลงไปแช่น้ำละก็ มันก็จะทำให้เสื้อผ้านั้นโปร่งจนเห็นเนื้อในได้.....)
ส่วนคนอื่นๆนอกจาก 2 คนนี้ ก็ต่างแห่กันลงทะเล แทบทันทีที่ คำสั่งดั่งกล่าวนั้นเอ่ยจบลง ก่อนที่ทั้งยูมิ และนายชาติจะขยับกระทำตามคำสั่งนั้นเช่นกัน ใช่หากไม่ทำ หรือ ชักช้า อาจจะ โดนทำโทษได้... ท่ามกลางสายตาของรุ่นพี่คนที่เอ่ยสั่ง อย่างนายเจ๋ง จ้องมองดูเหล่ารุ่นน้องที่ต่างรีบลงไปแช่น้ำ อย่างครุ่นคิดนึกย้อนกลับไป ถึงก่อนหน้านี้ที่ นายแบงค์ เพื่อนของเขาได้เอ่ยเชิงสั่งกำชับ กับเค้าไว้ว่า....
“อันดับแรกทำให้น้องยูมิ อายเหรอ?...” นายเจ๋งเอ่ยทวน เมื่อได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายเอ่ยสั่ง...
“ใช่ ถ้ามีโอกาส ก็ให้พวกแกสั่งพวกรุ่นน้องทำกิจกรรมที่ทำให้หล่อนต้องอาย แต่ต้องเอาให้เนียน อย่าให้รู้ว่าเราจงใจแกล้งเธอนะ และก็อย่าให้มันแรงเกินไปด้วย แรกๆเอาแบบพอดีๆก่อน..” ถ้อยคำของนายแบงค์ ชายผู้คิดแผนการนั้นก็เอ่ยบอก เพื่อนร่วมรุ่น ที่เป็นรุ่นพี่ของเหล่าน้องใหม่ ถึงแผนการที่เค้าคิดไว้....
‘นี่คงจะใช้ได้นะ...’ นายเจ๋งที่ครุ่นคิดอย่างยืนกอดอก และจ้องมอง เหล่ารุ่นน้องที่ต่างลงแช่ทะเลและค่อยๆทยอยกลับมาจัดแถว...ซึ่งสายตาของเขาก็หาได้มองเพียงกลุ่มรุ่นน้องเท่านั้น หากแต่จ้องมองไปไกลกว่านั้น ไปยังท้องทะเล ที่มีสภาพอากาศ เหมือนจะเริ่มมีพายุอีกด้วย...
‘เยี่ยม ถ้าเป็นดั่งพยากรณ์อากาศได้ทำนายไว้ละก็...ต่อให้น้องยูมิ รู้ตัว ก็คงหนีจากที่นี้ไม่ได้หรอก...’ นายเจ๋งที่เอ่ยในใจต่อ เมื่อเห็นสภาพอากาศไกลๆกลางทะเลนั้น และไม่กี่อึดใจ เหล่ารุ่นน้อง ทั้ง 24 คนที่กลับมาในสภาพเปียกชุ่มนั้น ต่างก็เข้าแถว เข้ากลุ่มที่ถูกแบ่งไว้ตามเดิม..ใช่ หลังจาก พวกรุ่นน้องได้กลับกันเข้าแถว นายเจ๋ง ก็เดินตรวจรุ่นน้องแต่ละคนว่า มีสภาพเปียกชุ่มตามที่สั่งรึไม่? และเค้าก็ไม่ได้ตรวจเปล่า หากแต่ ทำการเอ่ยแซว รุ่นน้องไปด้วย...
“หุ่นดีจังเลยนะ มึง ซิกแพคแบบนี้ คงมีสาวหลงเยอะแน่สินะ..”
“ผอมไปนะ ทานให้เยอะกว่านี้หน่อย เดี๋ยวไม่มีแรงนะเว้ย..”
“อ้วนไป ลดหน่อย มีอะไรจะได้หนีทัน จะได้ไม่เป็นภาระเพื่อนฝูง.....”
ที่นายเจ๋งเอ่ยแซว รูปร่างของรุ่นน้องแต่ละคนได้ ก็เป็นเพราะเสื้อผ้าที่พวกรุ่นน้องสวมใส่นั้น เป็นเสื้อคอกลมสีขาว แบบเดียวกัน ซึ่งพอโดนน้ำจนเปียกชุ่ม เสื้อมันก็จะแนบเนื้อ และโปร่งจนเห็นรูปร่างที่ซ่อนอยู่ ก่อนที่นายเจ๋งที่เดินตรวจสภาพของรุ่นน้อง แต่ละคนในแถว ก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อเดินมาถึงยูมิ...
“นี่มันอะไรของเธอนะ!!!” นายเจ๋งที่เอ่ยเชิงถาม อย่างเสียงดัง ทั้งๆที่สภาพของยูมิ นั้นก็เปียกปอน ตามที่อีกฝ่ายต้องการ...แน่นอนว่า ถ้อยคำดั่งกล่าวก็ทำให้ยูมิ ใช้สายตาจ้องมองอีกฝ่าย เชิงถาม ด้วยความสงสัย และอีกฝ่ายก็เหมือนกับรู้ ถึงสายตาเชิงถามของเธอ จึงทำการเอ่ยกล่าวต่อ....
“มันหมายความว่าไงครับ น้องยูมิ... เพื่อนๆ เค้าใส่ เสื้อชั้นเดียว ทำไม น้องถึงได้ใส่ 2 ชั้นครับ..” นายเจ๋งที่เอ่ยกล่าวขึ้น ซึ่งถ้อยคำนั้นก็เหมือนเป็นการอธิบายถึงประโยคก่อนหน้านี้ และนั้นทำให้ยูมิ อึ้ง พอสมควรกับถ้อยคำดั่งกล่าว เพราะมันเหมือนเป็นการหาเรื่องเธอชัดๆ เพราะอีกชั้นที่นายเจ๋งต่อว่านั้น มันคือ “ชั้นใน” หรือ ยกทรงของเธอนั้นเอง..
สภาพเนื้อตัวที่เปียกปอนของยูมินั้น ก็ทำให้เสื้อสีขาวคอกลม ที่เธอได้สวมใส่อยู่นั้น มีสภาพไม่ต่างจากคนอื่นๆที่ได้เจ๋งเห็น คือ เปียกชุ่มจนแนบเนื้อและโปร่งใส่จนเห็นเนื้อใน ใช่...ทำให้ บรา หรือ ยกทรงสีดำที่เอสวมใส่อยู่นั้นเด่นหราออกมา แถมนอกจากจะทำให้หลายคนรู้ว่าเธอใส่บราสีอะไรนั้น ก็ยังทำให้ทั้งนายเจ๋งและเพื่อนๆร่วมชั้นปี รู้กันถ้วนหน้าว่า ยูมิซ่อนรูปขนาดไหน เห็นหน้าตาน่ารักๆ ร่างบาง ตัวเล็ก สูง 160 แบบนี้จะมีหน้าอกหน้าใจที่ ล้นหลามเหมือนกัน...
“ไม่ได้ยินที่พี่เอก (รุ่นพี่คนกล่าวต้อนรับ) เหรอครับ ที่นี้ไม่มีการแบ่ง ชายหญิง ทุกคนเสมอภาค เพื่อนๆ เค้าใส่ชั้นเดียว เราจะใส่ 2 ชั้นได้ไง...ช่วยถอดออกด้วยครับ..” นายเจ๋งที่เอ่ยกล่าวต่อ ด้วยน้ำเสียงจริงจัง ซึ่งนั้นทำให้ ยูมิ ถึงกับหันจ้องมองหน้าอีกฝ่ายทันที และเป็นสายตาที่นายเจ๋งต้องหวาดหวั่น เพราะเขาเคยโดนหล่อนต่อยจน ดั้งหักมาก่อนนั้นเอง ซึ่งแผลยังอยู่ที่จมูกของเขาอยู่เลย....
แน่นอนว่าหญิงสาวที่มองด้วยสายตานั้น และเธอก็เชื่ออย่างเต็มที่ว่า นี่เป็นการเอาคืนเธอ แต่ไม่รู้ว่าเป็นการเอาคืนตามข่าวลือ หรือเป็นการเอาคืนเป็นการส่วนตัวกันแน่..ใช่..ก็อีกฝ่ายเป็นคู่กรณีเก่าเมื่อไม่นานมานี้นี่...
“ ดะ ได้ค่ะ รุ่นพี่..” ยูมิเอ่ยขานรับอย่างว่าง่าย...แต่น้ำเสียงหาได้ว่าง่ายตาม ฟังดูก็รู้ว่าเป็นน้ำเสียงที่แฝงด้วยความพยาบาท...ถึงแม้เธอพอจะคาดการณ์เอาไว้แล้วก็ตาม (ใช่...คาดเอาไว้ตั้งแต่ได้ยินคำสั่งให้ลงไปแช่น้ำนั้นแหละ)
และขณะที่ยูมิกำลังทำตามคำสั่งนั้น นายเจ๋งก็เอ่ยปากร้องห้าม พร้อมกับเอ่ยสั่งเสริมแก่เธอ...
“ดะ เดี๋ยว ลืมไป...พอหลังถอดเสร็จแล้ว ก็ขอให้น้องยูมิ ช่วยก้าวเท้าเดินออกมาจากแถว มาหาพี่แล้ว ก็หันกลับไปหาเพื่อนๆด้วยนะ..” คำกล่าวเชิงสั่งที่เสริมขึ้นนั้น ก็ทำให้ยูมิ ถึงกับอึ้งมากยิ่งขึ้น และไม่เพียงแค่ยูมิเท่านั้น แม้แต่ นายชาติ ที่อยู่ในแถว เองก็ยังอึ้ง กับคำสั่งดั่งกล่าว เพราะทราบถึงผลลัพธ์นั้น หากเธอทำตามที่ว่ามันจะเป็นเช่นไร...
แน่นอนว่า นั้นก็ทำให้ใบหน้าของยูมิ ระเรือแดง และแววตาที่แสดงออกมาก็แทบลุกเป็นไฟแห่งแค้นมากขึ้น...ทีแรกตอนได้ยินคำสั่งนี้ เธอก็พยายามจะไม่คิดอะไรมาก หากถอดแล้วมีคนเห็นแค่ นายเจ๋ง และ ไม่กี่คนที่ยืนข้างๆเธอ ที่อาจจะชำเลืองมอง แต่ไม่นึกว่าอีกฝ่ายจะเล่นไม้นี้...
ขณะที่แววตาของยูมิลุกโชกนั้น แววตาของเหล่าเพื่อนๆร่วมชั้นปี ก็ต่างตาลุกวาวเช่นกัน แต่ลุกวาวด้วยอารมณ์ คนละความหมายกับเธอ..และทันทีที่หล่อนได้ทำการถอดบรานั้นออก และก้าวเท้าออกมานั้น มันก็เหมือนเป็นช่วงเวลาที่แย่งลมหายใจของเพื่อนๆร่วมชั้นปีที่อยู่ในแถวเลย (จริงๆแล้ว ชายหนุ่มที่ยืนข้างๆรอบกายเธอนั้น ก็ ลืมหายใจ ตั้งแต่เหลือบเห็นเธอ ล้วงมือเข้าไปถอดยกทรงแล้ว..)
ยูมิที่เดินออกแถว ในมือของเธอที่ถือ ยกทรงสีดำที่เธอทำการถอดออกไปนั้น...ใช่ เธอเดินออกมามาอยู่ตรงหน้าของทุกคนที่ยืนเรียงแถวอยู่นั้น ท่ามกลางสายตาของนายเจ๋งที่จ้องมองดู ก่อนที่เธอจะหันหลังกลับมา ซึ่งมันก็เป็นวินาทีลืมหายใจ จนอาจทำให้หลายคนตายได้..ดวงตาของเหล่าเพื่อนร่วมชั้นปีที่ยืนเรียงแถวก็ค่อยๆเบิกโต กับสิ่งที่เห็นและจับจ้องอยู่
แน่นอนว่า สิ่งที่ทุกคนจับจ้อง ให้ความสนใจนั้น ก็เห็นจะเป็น หน้าอกหน้าใจของยูมิ...ที่ยามนี้ ไม่มียกทรงที่เหมือนเป็นปราการด่านอีกชั้นในการปิดปังอีกแล้ว ถึงแม้หล่อนจะสวมเสื้อผ้าอยู่ก็ตาม แต่เสื้อผ้าขาวๆเปียกชุ่มนั้นมันก็มิได้ช่วยในการปิดบังอำพรางแต่อย่างใด หากแต่มันทำการเปิดเผยจนหมดจด...จนดูเหมือนเธอกำลังยืนเปลือยหน้าอกอยู่ก็ไม่ป่าน...
เพราะแบบนั้น จึงไม่แปลกใจที่ ทำไมบรรดาเหล่าชายหนุ่มที่จับจ้องนั้น ถึงกับตะลึงไม่ก็เหมือนลืมหายใจ... เพราะเต้านมของยูมิ นั้นมันทั้ง ขาว อวบอิ่ม ทรงโตกว่าที่คิด แถมยังกลมสวยเข้ารูปเอามากๆด้วย และที่สำคัญคือ ปทุมถั่นของเธอ ที่เป็นสีชมพูสด จนทำให้เห็นแบบเด่นชัดมากๆ...
“อ้อ และช่วยตะโกนบอกกับเพื่อนๆว่า ‘จะไม่เอาเปรียบเพื่อนๆอีกแล้ว ’..” นายเจ๋งที่เอ่ยกล่าวเชิงบอกกับหญิงสาว หลังจากให้เธอยืนอยู่ครู่หนึ่ง ซึ่งยูมิก็เอ่ยถ้อยคำดั่งกล่าวแต่โดยดี ซึ่งสีหน้าของ เธอก็เริ่มเปลี่ยนสี ระเรือแดงนิดๆ...
“ดีมาก จำไว้ด้วยละ อย่าเอาเปรียบเพื่อนๆ อีกละ... ถ้าพบอีก คราวนี้เจอบทลงโทษที่หนักกว่านี้แน่...” นายเจ๋งเอ่ยขึ้น
หลังจากที่ยูมิเอ่ยถ้อยคำที่เค้าสั่งไป ก่อนที่นายเจ๋งจะปล่อยให้ยูมิเดินกลับเข้าแถวดั่งเดิม..ซึ่งยูมิก็ทั้งเจ็บใจและสงสัยเหลือเกินในคำสั่งนั้น ซึ่งมันหมายความว่า จะให้เธอโนบรา ตลอดการเข้าค่ายรับน้องอย่างงั้นเหรอ?...
หลังจากที่ยูมิเอ่ยกล่าวถ้อยคำนั้น นายเจ๋งก็ให้เธอกลับเข้าแถว...และนำพวกรุ่นน้องกลับมาที่พัก เมื่อกลับไปถึง นายเจ๋งก็ให้พวกรุ่นน้องได้พัก ตามอัธยาศัย ใครอยากอาบน้ำ ก็ อาบ...แต่ต้องมารับอาหารเย็น ในเวลา 5 โมง ก่อนจะรวมตัวอีกครั้งในเวลา 6 โมง ...ณ. ที่บ้านหลังเดิม (หลังที่ทำการแบ่งกลุ่มเมื่อครู่...) แน่นอนว่าทุกอย่างยังคง ใช้กฎเดิม คือ มีเวลากำหนดและผู้ที่มาทีหลังสุดจะโดนทำโทษ...แน่นอนว่าทุกคนก็ไม่มีปัญหาในคำสั่งดั่งกล่าว ยกเว้นเพียงแต่ ยูมิ เท่านั้น ....
“ไม่ไหวหรอก ยูมิ ในนั้น มีหลายคน ถึงกับแก้ผ้าอาบน้ำกันเลยนะ...”นายชาติที่เอ่ยกล่าวบอกกับเธอ หลังเข้าไปสำรวจดูภายในห้องน้ำที่มีลักษณะ เป็นห้องรวมเหมือนของพวกทหารเกณฑ์...และแน่นอนว่าถ้อยคำนั้นก็ทำให้ยูมิ ถึงกับทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน...ถึงแม้เธอจะเป็นสาวห้าว ก็ไม่บ้าบิ่น ขนาดเข้าไปอาบน้ำ โดยมีชายรุ่นเดียวกันอยู่เป็น 10 คนหรอก..
ใช่ ถ้าพวกเป็น 10 คนไม่แก้ผ้าว่าไปอย่าง นี่มีแก้ผ้าด้วย....
“เข้าใจละ เดี๋ยวชั้นจะรอพวกตัวผู้มันใช้เสร็จแล้ว ค่อยไปอาบ...นายไปอาบก่อนเถอะ ไม่ต้องรอชั้นหรอก เพราะไม่งั้นนายอาจจะโดนทำโทษได้นะ..” ยูมิที่เอ่ยบอกแกเพื่อนสนิทสมัยเด็กของเธอ ซึ่งอีกฝ่ายก็ตอบรับอย่างพยักหน้าด้วยความเข้าใจ ใช่ เพราะเขาเองก็เป็นคนทำอะไรชักช้าอยู่พอสมควร...
“อะ...อื้มมมมม...เดี๋ยวถ้า มันดูปลอดภัยแล้ว จะเรียกนะ ” นายชาติ ตอบ ก่อนจะเอ่ยด้วยความปรารถนาดี ซึ่ง ยูมิก็ยิ้มน้อยๆกับถ้อยคำนั้น ซึ่งทีแรก เธอก็ผิดคาดเพราะคิดว่า คงใช้เวลารอไม่นาน พวกผู้ชายที่ใช้งานห้องอาบน้ำนั้น คงออกกันหมดแน่ๆ ใช่ทุกอย่างมันไม่เป็นดั่งนั้น เพราะมีชายหนุ่มเข้ามาอาบน้ำอย่างเรื่อยๆ แบบค่อยๆทยอยๆมา...
จนเวลาผ่านไป ขนาดที่ นายชาติอาบเสร็จ แต่งตัวเสร็จแล้ว ยูมิก็ยังไม่ได้อาบเลย..(ขนาดเธอไปรับข้าวจนทานเสร็จแล้ว กลับมา ก็ยังไม่ได้อาบเลย) ใช่...เธอยังคงยืนรออยู่ด้านนอกเหมือนเดิม...
“เหลืออีกไม่ถึง 10 นาทีแล้วนะยูมิ...” นายชาติที่เอ่ยอย่างร้อนใจแทน ซึ่งยูมิเองก็ร้อนใจไม่น้อย เพราะตั้งแต่โดนนายเจ๋งเล่นไปเมื่อกี้ มันทำให้เธอต้องระวังตัว โดยเฉพาะเรื่องลงโทษ ดีไม่ดี การเอาคืนเธออาจจะมาในรูปแบบนี้ก็ได้...(ไม่เพียงแค่ยูมิคิด นายชาติเองก็เริ่มคิดแบบเดียวกันนี้ด้วย)
“ชั้นรู้แล้ว...” ยูมิเอ่ยสวนกลับ ก่อนจะตัดสินใจ... ด้วยการเดินเข้าไปอาบน้ำ ในสภาพที่ยังสวมใส่ชุดกิจกรรมนั้น...แน่นอนว่ามันทำให้เธอ เขินอายอยู่เหมือนกัน เพราะทุกครั้งที่เธอราดน้ำใส่เนื้อตัวของตนเองนั้น ก็ทำให้เสื้อสีขาวที่เธอสวมใส่ชุ่มฉ่ำแนบเนื้อจนทำให้หน้าอกของเธอเผยออกมาอย่างเด่นชัดมากๆอีกครั้ง...จึงทำให้เป็นอาหารตาอีกครั้ง สำหรับเหล่าหนุ่มๆที่ยังคงทำการอาบน้ำอยู่นั้น...
และยูมิ ไม่ทันที่จะอาบน้ำเสร็จดี ก็มีเสียงของรุ่นพี่ที่ชื่อ เอกนั้น ก็เอ่ยดังขึ้น...
“จะนับ ถอยหลังแล้วนะครับ ใครมาหลังจากนับ 0 จะต้องโดนทำโทษนะครับ..” คำกล่าวที่ออกมาจากเครื่องขยายเสียงก็ทำให้ยูมิ ถึงกับ งงเป็นไก่ตาแตกพอสมควร เพราะมันยังไม่น่าถึง 10 นาทีเลยนี่...แต่ถึงกระนั้นเธอก็รีบเร่งล้างคราบสบู่ที่ได้ถูนั้นออก และรีบไปยังบ้าน หลังที่ใช้จัดกิจกรรมนั้นทันที....
ถึงแม้เธอจะยังไม่ได้เปลี่ยนชุดเลยก็ตาม...ซึ่งเธอก็หวังว่าจะไปให้ทันก่อนจะนับถึง 0...ซึ่งก็ ไม่รู้ว่า ยูมิคิดไปเองรึเปล่า? แต่ช่วงตอนนับ 5...4...3...2...1..0 นั้นมันค่อนข้างไวมากๆๆ แน่นอนว่ามันทำให้เธอไม่สามารถไปถึง ก่อนเวลาที่กำหนดไว้แล้ว แต่ก็หาใช้มีแต่เธอเท่านั้นที่มาไม่ทัน ก็มี ชายอีก 3 คนที่มาไม่ทันเหมือนกับเธอ...
แต่ถึงกระนั้นทุกคนที่มาสายนั้นก็ล้วนแต่อยู่ในชุดใหม่ ซึ่งต่างจาก ยูมิ ที่ยังเป็นชุดกิจกรรมชุดเดิม ถึงแม้ชุดและเนื้อตัวของเธอจะไม่เปียกชุ่มมากนักก็ตาม...(เพราะก่อนมาที่บ้านหลังนี้ เธอทั้งบิดเสื้อ และใช้ผ้าเช็ดตัวเช็ดตามเนื้อตัวให้เร็วที่สุดเท่าที่เร็วได้นั้นเอง) ถึงแม้เธอจะทำเช่นนั้นก็ตาม เสื้อกิจกรรมสีขาวนั้น ก็ยังคงสภาพแนบเนื้อโชว์หน้าอกของเธอ ให้เห็น โดยเฉพาะหัวนมสีสวยที่เด่นชัดมากๆอยู่ดี...
“อ้าวๆ มีน้อง...ยูมิ อยู่ในกลุ่มที่ช้า ด้วยเหรอครับ น่าสงสารจังเลยนะ...” พี่เอก รุ่นพี่ ที่ยืนทำหน้าที่เช่นเดิมนั้นเอ่ย ด้วยท่าทีตกอกตกใจที่เห็นเธอ แต่สีหน้ากลับยิ้มนิดๆ..และแน่นอนว่าทุกสายตาของชายหนุ่มรุ่นเดียวกันนั้น ส่วนใหญ่ก็จับจ้องที่เธอทั้งสิ้น เพราะเสื้อที่เปียกๆทำให้เห็นเม็ดสีสวยบนหน้าอกของเธอยังไงละครับ....
“สำหรับคนที่ช้า พี่จะทำโทษโดยการให้บอก ส่วนที่คิดว่าตนเองมีไม่เหมือนชาวบ้าน และเผยส่วนนั้นให้เพื่อนๆได้ชม..” คำกล่าวถัดมาของพี่เอกก็เล่นเสียงฮือฮาให้กับพวกรุ่นน้อง เพราะแต่ละคนไม่ได้คิดถึงคนอื่นที่โทษนี้...หากแต่คิดถึงยูมิคนเดียวเท่านั้น...
ขณะที่ตัวของยูมิเองก็ถึงกับหน้าเสียทันทีที่ได้ยินโทษดั่งกล่าว อย่างเข้าใจความหมายของโทษนั้นเหมือนกัน แถมตัวเองมีจุดไม่เหมือนชาวบ้านอย่างน้อยก็ 2 จุด เข้าไปแล้ว อย่าง นม กับ หี นั้นไง ที่คงไม่มีใครมีแบบเธอแน่ๆ....
“เอาละ ขอเชิญน้อง...มิกซ์ เป็นคนแรกเลยครับ...” พี่เอกที่เอ่ยเรียกรุ่นน้องชายที่อยู่ริมสุดของแถวของผู้มาซ้าย ซึ่งถ้าเรียกตามลักษณะนี้ ยูมิก็จะเป็นคนสุดท้าย...ที่จะโดนโทษดั่งกล่าว แน่นอนว่ามันทำให้เธอถึงเครียดนิดๆ ในใจแทบตะโกนออกมาว่า ‘ล้อเล่นเปล่า’ ใช่ในใจของเธอเอ่ยคำๆนี้ออกมาจริงๆ...ก่อนจะชะงัก เมื่อเห็นผู้ถูกทำโทษรายแรก ทำตามคำสั่งนั้นจริงๆ..
“เออ...คือ ผมมีใฝที่อวัยวะเพศครับ..” น้องมิกซ์ คนที่โดนลงโทษนั้นก็เอ่ยออกมาอย่างเสียงดัง ก่อนจะถลกกางเกงเผยจุดที่ว่าออกมาให้เพื่อนๆเห็น ซึ่งตอนถลกนั้นพี่เอกก็เอ่ยต่อว่า
“ให้ดูตรงนี้ไม่ได้นะครับ ต้องเดินเอาไปให้เพื่อนๆดูด้วย และถ้าไม่แปลกละก็เตรียมเจอโทษพิเศษได้...” คำกล่าวของพี่เอก ยิ่งทำให้ยูมิยิ่งเครียด พอเห็น น้องมิกซ์นั้น เดินเอาควยไปให้เพื่อนๆร่วมรุ่นดู (ซึ่งพอเดินมาให้เธอดู ยูมิก็เบือนหน้าหนี..)
ก่อนที่ชายอีก 2 คนที่มาสายเช่นเดียวกับเธอนั้น ต่างก็โชว์ของที่คิดว่าตัวเองมีไม่เหมือนชาวบ้าน อย่างปาน ไม่ก็ กระดูกโก่งๆที่เหมือนเป็นเนื้องอกอะไรพวกนั้น จนกระทั้งมาถึงยูมิ ที่เหมือนเป็นไฮไลท์ของการทำโทษนี้....
“เชิญ น้องยูมิครับ...” คำกล่าวเชิงเรียกก็ทำให้ยูมิสะดุ้ง ด้วยท่าทีหวาดหวั่น ในใจก็ยังคงคิดคำเดิมซ้ำๆไปมา มาร่วม 5 นาทีแล้วว่า ‘ทำไงดีๆๆ’ ถึงแม้จะเป็นแบบนั้นแต่เธอก็ค่อยๆขยับร่างเดินไปหาพี่เอก...
“เฮ้ยๆ เอก เดี๋ยวๆ มึงจะให้น้องยูมิเค้า โดนโทษดั่งกล่าวเหรอ?...” เสียงร้องถามของรุ่นพี่ร่วมชั้นปี เดียวกับ นายเอก อย่าง ‘นายแบงค์’ ก็เอ่ยขึ้น ซึ่งยูมิก็หันไปมองผู้ร้องถามอย่างตั้งความหวังเอาไว้เลย....
“อืมมมม ใช่ ทำไม...” นายเอก ตอบอย่างถามกลับ...
“แล้ว มึงคิดว่า มึงจะให้น้องเค้าโชว์อะไร อย่าบอกนะว่า นม กับ หอยนะ..”นายแบงค์ที่ตอบด้วยคำถามกลับ ซึ่งอีกฝ่ายก็เอ่ยตอบ ด้วยท่าทีที่เหมือนไม่ได้คิดแบบนายแบงค์...
“เฮ้ยๆๆๆ ไม่ๆ กูไม่ได้คิดแบบมึงเลยนะ ไอ้แบงค์ ยังไงน้องเค้าก็คงต้องมีจุดพิเศษบ้างแหละ?...” นายเอก หรือ พี่เอกของน้องๆ ก็เอ่ยตอบกลับ ซึ่งมันก็เป็นคำพูดที่ไม่จริงเลย เพราะคนส่วนใหญ่ ต่างคิดไปทางนั้นหมดแล้ว...
“ใช่มัย ครับ น้องยูมิ...” นายเอกที่หันไปถามแก่รุ่นน้องแสนสวยที่เวลานี้มีท่าทีเขินๆสมหญิงขึ้นมาหน่อย...
“เออ คือ ถ้าจุดแบบนั้นละก็ ไม่มีหรอกค่ะ..” ยูมิตอบ และเป็นครั้งแรกก็ว่าได้ที่เธอตอบดูเพราะดูดี...เพราะทุกครั้งเวลาเธอตอบคำถามชาวบ้านมักจะตอบแบบไม่เข้าหู ทุกครั้ง (ยกเว้นตอนคุยกับนายชาติ...)
“เห็นมัย น้องเค้าไม่มี...แล้วมึงจะให้น้องเค้าโชว์อะไรหา...” นายแบงค์ที่เอ่ยต่อและขยับเดินมาอยู่หน้าแถวระนาบเดียวกับนายเอก และยูมิ รวมถึงน้องๆอีก 3 คน...
“เออ...งั้นก็ได้ จะอนุโลมให้ครั้งเดียวนะ ปกติ จะไม่อนุโลมแบบนี้ สำหรับน้องยูมิ ต้องรับโทษแบบอื่นก็แล้วกัน..” นายเอกที่เอ่ยตอบด้วยท่าทีเหมือนจำยอม และนั้นทำให้เหล่ารุ่นน้องที่อุตสารอดูก็ต่างผิดหวัง ส่วนยูมิก็โล่งอก ก่อนที่เธอไม่รู้จะดีใจ หรือ เสียใจดี...ที่การลงโทษเปลี่ยนไปเป็นอีกแบบ...
“ล้อเล่นใช่มัยค่ะ...” ยูมิที่เอ่ยร้องถาม ในไม่กี่อึดใจต่อมา เมื่อได้ยินบทลงโทษใหม่พร้อมกับเห็น ชาย 3 คนที่มาสายเหมือนเธอนั้นได้ ขยับยืนตรงหน้าเธอ แถม แต่ละคนก็เริ่มปอกกล้วยที่ได้รับกันคนละใบ ก่อนจะนำไปหนีบไว้ที่ต้นขาที่แทบติดกับเป้า...
“ไม่ได้ล้อเล่นจ๊ะ น้องยูมิต้องอมกล้วยของเพื่อนๆทั้ง 3 ให้ชุ่ม ภายใน 10 นาที...โดยมีข้อแม้คือ ห้ามให้ตัวกล้วยมีรอยฟัน และตัวกล้วยหัก..”คำกล่าวเชิงย้ำของพี่เอกที่ทำให้ ยูมิอึ้งถึงกับพูดอะไรไม่ออก...ซึ่งตอนนี้เธอไม่รู้แล้วว่า โทษแบบเดิมกับอันใหม่อันไหนน่าอายกว่ากัน แถม เธอแทบอยากจะกระโดดไปต่อยคนที่เปรยๆขึ้นมาว่า...
‘หัดๆไว้...เดี๋ยวตอนเจอของจริงจะได้ทำเป็น..’ ใช่เธอแทบหันขวับไปหาคนที่พูดประโยคนี้เลย แต่จับไม่ได้ว่าใครพูด..
“แต่พี่ก็ไม่ได้ใจร้าย พี่จะให้น้องยูมิเลือกละกันว่าจะรับโทษแบบไหน อันนี้ หรือ แบบที่เพื่อนๆ 3 คนโดน..” นายเอกที่เอ่ยกล่าวเหมือนให้ทางเลือกกับเธอ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ดีขึ้นเลย ถ้าตัวเลือกมีเพียง 2 ทาง คือ ระหว่าง โชว์นม โชว์หี กับ อมกล้วย เธอคงต้องเลือกอันนี้อยู่แล้ว...
“กะ ก็ได้ค่ะ...” ยูมิเอ่ยตอบอย่างจำยอม และทำใจ เนื่องจากโทษดั่งกล่าวเกิดขึ้นเพราะมาช้า ถึงเธอจะข้องใจนิดๆก็ตาม..และทันทีที่เธอเอ่ยตอบตกลง ยูมิก็ขยับเดินไปหา ชายรุ่นเดียวกันทั้ง 3 และทำนั่งคุกเข่าเพื่อทำการอมกล้วยที่หนีบไว้ระหว่างขาของชายคนแรกที่เธอต้องอม จากจำนวน 3 คนนั้น....
‘หะ ห้ามโดนฟัน?..และต้องทำให้กล้วยชุ่ม...’ ยูมิที่ครุ่นคิดทวนคำสั่งของบทลงโทษ ก่อนจะขยับกระทำด้วยท่าทีเก้งๆกังๆอย่างไม่เคย ซึ่งสีหน้าของน้องยูมิ สาวห้าวปากหมา นั้นก็แดงก่ำจัดๆกว่าเดิม ใช่มากกว่าตอนยืนหน้าแถวโชว์นมซะอีก
ท่ามกลางสายตาของพวกรุ่นพี่และเพื่อนรุ่นเดียวกันที่จ้องมองดูนั้น ต่างกลืนน้ำลาย และยิ่งกลืนน้ำลายหนักหากคนไหนจิ้น (จิตนาการ) ว่าสิ่งที่เธออมอยู่นั้น ไม่ใช่ กล้วย แต่เป็นควย!! แล้วละก็.....
“อะ...อื้อออออออ...อือออออออ...” เสียงร้องเบาๆของยูมิที่เอ่ยขณะกำลังขยับริมฝีปากดูดอมกล้วยนั้น ก็ยิ่งเสริมสร้างจิตนาการให้กับเพื่อนๆอย่างหนักขึ้น ซึ่งเธอก็ขยับปากเข้าออกอย่างท่าทีที่เคอะเขินอย่างไม่เคย ก่อนสีหน้าของเธอจะแสดงถึงความหวั่นวิตกนิดๆ เมื่อเห็นกล้วยใบแรก ที่เธอดูด จนชุ่มนั้น มีรอยฟันเกิดขึ้นเสียแล้ว...
ในขณะที่ยูมิมองอย่างเริ่มหวั่นวิตก พี่เอกก็เอ่ยกล่าวเชิงเร่งเร้าเธอ...
“ถ้าชุ่มแล้วให้ดูดอันต่อไปเลยครับ..เวลามีน้อยนะครับน้องยูมิ...” ถ้อยคำดั่งกล่าว ก็ทำให้ยูมิเลิกสนใจกับกล้วยใบนั้น และขยับไปหาใบต่อไป โดยหวังว่า ถ้า อีก 2 ใบ เธอทำได้ดี ผลลัพธ์อาจจะไม่เลวร้ายก็ได้...ยูมิคิดเช่นนั้น พร้อมกับตั้งใจดูดอม กล้วยอีก 2 ใบให้ออกมาอย่างดีที่สุด จนกระทั้งหมดเวลาที่กำหนดไว้...
“ น้องยูมิครับ..หมดเวลาแล้วครับ...” พี่เอก หรือ นายเอก เอ่ยขึ้น เมื่อครบเวลา 10 นาทีที่กำหนด และนั้นก็ทำให้ยูมิที่อมกล้วยใบที่ 3 ในสภาพแทบมิดนั้น ก็ค่อยๆขยับถอนริมฝีปากออก ซึ่งภาพตอนที่เธอถอนริมฝีปากออกนั้น มันช่างเร้าใจพอควร ริมฝีปากที่ค่อยๆถอนออกอย่างมีน้ำลายเยิ้มฉ่ำแบบนั้น...
“อื้ออออ อือออออ..” ยูมิที่ร้องครางเบา ด้วยท่าทีเหนื่อยๆ ก่อนที่เธอจะมีปฎิกิริยาเล็กน้อย เมื่อเห็นกล้วยใบที่ 3 ที่เธอเพิ่งถอนริมฝีปากออกมาไม่กี่อึดใจนั้น ค่อยๆหักกลางร่วงหล่นลงกับพื้น...ทั้งๆที่ตัวกล้วยนั้นเธออุตสาดูดบรรจง จนไม่มีรอยฟันแท้ๆ แต่เธอก็พอรู้ว่าตนเองพลาดเหมือนกัน ตอนที่ขยับก็คิดอยู่ว่ามันน่าจะหัก ถึงกระนั้นเธอก็หวังไว้ว่ามันคงจะไม่หัก...
แต่สุดท้ายก็....
ยูมิที่มองเจ้ากล้วยที่หัก อย่างมือไม้ก่ำแน่น ขณะที่พี่เอก กับรุ่นพี่อีกคนเข้าไปตรวจผลการดูดอมกล้วยของเธอ ซึ่งหญิงสาวรู้ดีว่า ผลที่ออกมานั้น ไม่ผ่าน ทั้ง 3 อัน กล้วยใบแรกมี รอยฟันนิดๆ แต่ใบที่ 2 มีรอยฟันขูดยาวแบบเห็นๆ(เพราะเร่งรีบ) ส่วนใบที่ 3 ก็อย่างที่เห็นเมื่อครู่ชัดๆจะๆ หักกลางร่วงอยู่กับพื้น...
“ไม่ไหวๆ ไม่มีอันไหนทำได้เลย ถึงแม้จะชุ่มก็จริง แต่ทำตามเงือนไขไม่ได้ แบบนี้ต้องโดนลงโทษเพิ่มนะครับ..” พี่เอกที่หันมาเอ่ยกล่าว ซึ่งยูมิ ที่รู้ตัวอยู่แล้วนั้น ก็ไม่รู้สึกแปลกใจอะไร...แต่ถึงกระนั้นก็หวั่นกลัวนิดๆ ว่าอาจจะโดนทำอะไรที่อับอาย
“เห็นแก่ความพยายาม บทลงโทษ ที่จะเพิ่ม พี่จะให้เราแค่ตะโกนบอกทุกคน ถึง ทรีไซด์ ของน้องก็แล้วกัน...” คำกล่าวของพี่เอกที่เอ่ย ต่อ ก่อนจะเหลือบไปทางนายแบงค์ ซึ่งฝ่ายต่างก็ยิ้มให้กันและกัน ส่วนยูมินั้นแทบมีสีหน้าตกใจ กับคำสั่งนั้น ถึงแม้มันจะไม่ได้หนักหนาอะไร ดั่งที่เธอกังวลเอาไว้ก็ตาม...
“ทะ ทรีไซด์เหรอ?...”ยูมิเอ่ยทวน ซึ่งพี่เอกก็ยิ้มและตอบกลับทันที...
“ใช่ครับ..และตอนบอกก็ขอให้ชี้นิ้วบอกด้วยนะครับ..ว่ามันคือส่วนไหน..เผื่อมีบางคนไม่รู้...” คำกล่าวตอบของพี่เอก ก็ทำให้ยูมิจ้องมองอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้จะดีใจ หรือ เสียใจดี ที่ ระดับความรุนแรงในการลงโทษ ไม่เป็นดั่งที่เธอคาดไว้...แต่ถึงระดับความอายมันก็มากในระดับหนึ่งอยู่เหมือนกัน...
ก่อนที่เธอจะยืนขึ้นและหันหน้าไปทางเพื่อน เพื่อเอ่ยบอกถึงส่วนสัดของตัวเอง....
“34 -23-33...ค่ะ...” ยูมิที่เอ่ยบอกอย่างน้ำเสียงที่ดัง แต่ฟังดูสั่นๆเล็กน้อย พร้อมกับขยับมือไม้ชี้ตามความหมายของตัวเลขเหล่านั้น ซึ่งตัวเลขแรก เธอก็ชี้ยังหน้าอกของตนเอง และเลขที่ 2 เธอก็ชี้ไปยังที่เอว และเลขชุดสุดท้ายก็ ที่สะโพกของตัวเอง
แน่นอนว่า ทั้ง 3 ตัวเลข ต่างถูกรุ่นพี่และเพื่อนรุ่นเดียวกันนั้นจดจำอย่างทันที แถมมีเสียงพึมพำที่เอ่ยออกมา...ออกมาในทางเดียว คือพูดประมาณว่า ‘มิน่า นมถึงได้ใหญ่แบบนี้..’
“ไหนๆบอกทรีไซด์แล้ว บอกขนาดคัพหน้าอกด้วยได้มัย?...” เพื่อนร่วมชั้นปีคนหนึ่งยกมือและเอ่ยกล่าวเชิงถามอย่างเสียงดัง ซึ่งนั้นทำให้ยูมิที่ยืนหน้าแถว ที่มีสีหน้าระเรือแดงนั้น ถึงกับชะงัก และแทบจะปริปากปล่อยหมาออกมากัด แต่เธอก็ทนไว้...
“B75 พอใจยัง...หรือต้องถลกให้ดู ถึงจะพอใจ...” เธอเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงเหมือนตวาดใส่...ด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ แต่ยังคงท่าทีเขินนิดๆเอาไว้ และแน่นอนว่า นั้นก็ทำให้ทุกอย่างเงียบสงัดทันที ด้วยความที่รู้ฤทธิ์ของคุณเธอเป็นอย่างดี ซึ่งพี่เอกพอเห็นท่าทีบรรยากาศไม่ดีนั้นก็ขยับเข้ามาเอ่ยกล่าว...
“ขอเสียง ตบมือให้กับยูมิและเพื่อนๆอีก 3 คนด้วยครับ...”พี่เอกที่ก้าวเท้าเข้ามาเอ่ยถ้อยคำดั่งกล่าว อย่างเป็นการตัดบทและบรรยากาศดั่งกล่าว ก่อนจะให้ทั้ง ยูมิและน้องใหม่อีก 3 คนนั้นก็กลับเข้าแถวเข้ากลุ่ม ซึ่งยูมิก็กลับเข้าแถวอย่างก้มหน้าด้วยความเขินอายและเจ็บใจสุดๆ ชนิดที่เธอสาบานได้เลยว่า ‘ถ้ามีอะไรมากกว่านี้อีก เรื่องมันไม่จบง่ายๆแน่ๆ’
ท่ามกลางสายตาของนายชาติที่อยู่อีกแถว อีกกลุ่มนั้นก็มองข้ามผ่านมาด้วยความเป็นห่วง...แต่คนที่เข้าไปถามหล่อนจริงๆกลับเป็น ‘พี่แบงค์..’
“ไม่เป็นไรครับ น้องยูมิ...” คำกล่าวถามของนายแบงค์ที่ทำให้ยูมิหันไปมอง และพอเห็นว่าเป็นรุ่นพี่ที่ช่วยให้เธอ ไม่ต้อง โชว์นม โชว์หอย...ใช่ พอเห็นเป็นรุ่นพี่คนนี้ท่าทีของเธอก็อ่อนลง นิดๆ....
“ไม่เป็นไรค่ะ แต่ บอกไว้เลยนะ ถ้ามีอะไรหนักกว่านี้อีก ยูมิจะฟ้องอาจารย์แน่...” เธอตอบกับนายแบงค์ด้วยถ้อยคำ น้ำเสียงที่ค่อนข้างสุภาพ เกือบๆในระดับเดียวกับที่เอ่ยกับนายชาติเลย...ถ้อยคำนั้นก็ทำให้นายแบงค์มีท่าทีเล็กน้อยก่อนจะตอบรับ...
“อืมมมม โอเค พี่เข้าใจ เพราะมันก็ดูแรงไปจริงๆนั้นแหละ เดี๋ยวพี่จะไปเตือนปรามๆให้นะ..เออแล้วหนาวรึเปล่า เดี๋ยวพี่ไปหาเสื้อคลุมมาคลุมให้มัย? ..” นายแบงค์ที่เอ่ยตอบอย่างให้สัญญา และเอ่ยถามกลับด้วยความเป็นห่วง เพราะดูเหมือนลมที่พัดเข้ามานั้นจะแรงขึ้น ดั่งกับพายุ ที่เห็นเมื่อบ่ายจะ ขึ้นที่เกาะนี้ ซึ่งนั้นก็ทำให้ยูมิ มองอย่างยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับเอ่ยขอบคุณ...
“ขอบคุณค่ะ..” ถ้อยคำดั่งกล่าวก็ทำให้นายแบงค์ยิ้มตอบ ก่อนที่เค้าจะขยับเดินออกมา...
“บทจะทำตัวน่ารักก็ทำเป็นนี่นะ น่าเสียดาย แต่มันสายไปแล้วละ น้องยูมิจ้า...” นายแบงค์เอ่ยพึมพำเบาๆคนเดียว ขณะเดินออกไปนั้น และหลังจากที่น้องๆที่มาสายกลับเข้าแถว (รวมถึงหลังจากที่นายแบงค์เอ่ยปลอบด้วย) พวกพี่ๆก็เริ่มทำการกิจกรรมยามค่ำ...
เริ่มจากการแจกน้ำหวานสีๆ ให้กับพวกน้องๆ เพื่อใช้กล่าวปฎิญาณ ในการเป็นรักใคร่เหมือนดั่งพี่น้อง และไม่ยุ่งเกี่ยวยาเสพติด ยกเว้นสิ่งมึนเมา ซึ่งตอนกล่าวว่า ยกเว้นสิ่งมึนเมานั้น ก็เรียกเสียงฮา จากน้องๆได้อย่างพอสมควร...
“เรียบร้อยใช่มัย?..” นายแบงค์ที่เอ่ยถามกับพรรคพวกที่เป็นคนแจกน้ำ โดยเฉพาะแถวที่มีน้องยูมิ นั่งอยู่...
“อืมมม เรียบร้อย ไม่พลาดหรอก แต่แน่ใจนะว่า คืนนี้พวกกูจะได้เชือดอีดอกนี้นะ..” ผู้เป็นพรรคพวกที่ถูกถามนั้นเอ่ยตอบ ก่อนจะถามด้วยความสงสัย...
“เออ น่า....เชื่อกูสิ กูอ่านบทมาแล้ว ไม่ใช่ เชื่อสิ ว่าไม่พลาด พวกมึงได้เรียงคิวอียูมิแน่..” นายแบงค์ที่เอ่ยตอบ ด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่ดูให้ความเชื่อมั่นกับแผนการดั่งกล่าวมากๆ...ก่อนที่นายแบงค์และชายคนนั้นจะหันไปมองยังยูมิ...
โดยที่เธอก็ไม่รู้ตัวเลยว่า ในน้ำหวานสีๆที่เธอดื่ม หลังคำปฎิญาณสาบานนั้น นอกจากจะผสมแอกอฮอล์ แล้วนั้น ก็ยังผสมยาบางอย่าง อีกด้วย แถมยูมิไม่ได้ดื่มแค่แก้วเดียว หากแต่ ดื่ม 3 แก้ว ซึ่งเป็นไปตามประเพณี คือ..ทุกคนดื่มแบบนี้เหมือนกันหมด และ ใน 3 แก้วที่เธอดื่มไปนั้น มีแก้วเดียวที่มียาบางอย่าง นอกนั้นเป็นแก้วที่เหมือนกับคนอื่นๆ….
และกิจกรรมในค่ำคืนแรกนั้นก็ยังคงดำเนินต่อไป....ซึ่งยูมิหารู้ไม่ว่า ค่ำคืนนี้มันเป็นค่ำคืนแห่งการเริ่มต้นของจุดเปลี่ยนในชีวิตของเธอ...
To....be.....ตอนที่ 2
ผู้แต่ง
เรื่องนี้ 6 ตอน หรือ ถ้ารวม บทนำ ก็ 7 ตอนจบ....ใครที่รอบทโหด บทเสียว รอไปก่อน เรื่องนี้กว่าจะเสียว ก็ตอน 3 ไม่ก็ 4 นู่นแนะ....และก็ 6-7 ตอนนี้ เป็นเพียงแค่ ปฐมบท เท่านั้น เรื่องนี้มี ภาค 2 กำลังลงมือปั่นอยู่...ซึ่งชาวบล็อคก็คงได้อ่านต่อทันทีที่ ที่ลง ภาค 1 จบ....
ส่วนบีม บี ที่บางคน ขอไว้ เดี๋ยวจะค่อยๆ นำมาลงนะครับ...
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อครับ
ตอบลบขอบคุณครับ
ตอบลบลงตอนต่อไปเมื่อไรแจ้งด้วยนะครับ...เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งนะครับ ^^
ตอบลบสนุกมาก ขอบคุณ!
ตอบลบตอบแทนความเสียวสุดแรง ด้วยคำว่าขอบคุณสุดใจครับ ^^
ตอบลบ