กติกาการใช้บล็อคแห่งนี้

กติกาการใช้บล็อคแห่งนี้ ห้ามก็อปไปเผยแผ่ที่ไหน // อ่านแล้ว ตอบ "ขอบคุณ" สักนิด...เพื่อกำลังใจน้อยๆ

วันศุกร์ที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2564

พี่ปรางของผม ภาค 2 ตอนที่ 2 (แก้ไข//เพิ่มเติม)


พี่ปรางของผม ภาค 2 ตอนที่ 2

“กลับมาแล้วเหรอครับ?...” ผมที่ลงมาจากชั้น 2 ก็ร้องถาม กึ่งทักทาย เมื่อทาง คุณแม่พลอย กับพี่ปราง ได้กลับมาจากการดูใจญาติผู้ใหญ่ ซึ่งทั้ง 2 คนนั้น ก็ไปร่วม 7 วันได้ และไม่ทันที่ผมจะได้คำตอบอะไรจากทางแม่พลอย และพี่ปรางนั้น ผมก็ต้องชะงัก.. 

เมื่อคนที่กลับมานั้น ไม่ได้มีเพียง แม่พลอย และ พี่ปราง หากแต่มีสาวสวยที่น่าจะมีอายุใกล้เคียงกับผม กลับมาอีกคนหนึ่งด้วย...

“สวัสดีค่ะ ชื่อ ‘ไพลิน’ เป็นลูกพี่ลูกน้อง ของพี่ปราง จากนี้ไป จะมาขออาศัยอยู่ด้วยค่ะ..” เด็กสาว ร่างเล็ก หน้าตาดี ผมสั้น ผิวแทน และดูมีอายุน้อยกว่าผมนั้น ก็เอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้ม ที่แสนหวาน...

“ไม่ใช่ ‘ลูกพี่ลูกน้อง’ แต่เป็น “น้า” ต่างหากละ..” พี่ปรางที่เดินเข้ามานั้น ก็เอ่ยแย้ง ซึ่งการปรากฏกายของพี่ปรางนั้น ก็ทำให้ผมถึงกับชะงักนิดๆ แต่เหมือนจะไม่มีใครได้สังเกตท่าทีของผม เนื่องจากทางหญิงสาว ร่างเล็กผิวสีคนนั้นได้เอ่ยโวยวายโต้ตอบถ้อยคำของพี่ปรางซะก่อน..

วันศุกร์ที่ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2564

วันอังคารที่ 14 ธันวาคม พ.ศ. 2564 ผมกลายเป็นคนเอาเพื่อนเอาฝูง -What IF หากพี่ต้นไม่ได้ โดนจับในคืนนั้น (ฉากจบแบบ 1) –

 

ผมกลายเป็นคนเอาเพื่อนเอาฝูง 

-What IF หากพี่ต้นไม่ได้ โดนจับในคืนนั้น (ฉากจบแบบ 1) –

18 ชั่วโมงต่อมา...

“พวกที่อยู่กับคุณต้นติดต่อมารึยัง ว่าจะกลับเข้ามาเมื่อไร?..” ลูกน้อง A ของนายต้นที่ยืนเฝ้าทางด้านนอกของโรงงานร้างแห่งนี้นั้น ก็ร้องถาม..

“ยัง...แต่น่าจะกลับเข้ามาเร็วๆนี้แหละ เพราะยังไงคุณต้น ก็คงต้องมาเอาตัวคุณณัฐก่อน..” ลูกน้อง B ที่เป็นลูกน้องของนายต้นอีกคนนั้น ก็กล่าวตอบถ้อยคำของพวกพ้องคนนั้น ก่อนที่เขาจะ งง สงสัยกับท่าทีของ ลูกน้องA คนนั้น จนต้องร้องถาม..

“อะไรของมึงนะ?..”

วันอังคารที่ 14 ธันวาคม พ.ศ. 2564

ผมกลายเป็นคนเอาเพื่อนเอาฝูง -What IF หากพี่ต้นไม่ได้ โดนจับในคืนนั้น (PART2) –

 ผมกลายเป็นคนเอาเพื่อนเอาฝูง 

-What IF หากพี่ต้นไม่ได้ โดนจับในคืนนั้น (PART2) –

“ท..ที่นี้นะเหรอ?..” ณัฐกานต์เอ่ยขึ้น หลังวจากที่เธอได้เดินตามลูกน้องของนายต้น ซึ่งเขาก็พาเธฮไปยังห้องแห่งหนึ่งที่อยู่ภายในโกดังร้างแห่งนี้ ซึ่งภายในห้องแห่งนั้น ก็มีสิ่งของไม่กี่อย่าง อย่างเบาะนอน ที่มีขนาด 3.5 ฟุต // พัดลม //โซฟาโทรมๆ และกล้องวิดีโอตัวหนึ่งเท่านั้น...

และในระหว่างที่เธอทำการมองไปยังรอบๆ ห้องดั่งกล่าวนั้น ณัฐกานต์ก็ถูกลูกน้องของนายต้น คนที่มาด้วยกันกับเธอนั้น ทำการผลักให้เธอ จนล้มลงไปนอน ยังเบาะนอนที่อยู่เบื้องหน้าของนั้น

“ว้ายยยยยยยยยยย..” ณัฐกานต์เอ่ยร้อง พร้อมกับล้มลงยังที่เบาะนอนนั้น ก่อนที่เธอจะหันกลับไปเพื่อหมายจะโวยวายใส่ แต่เธอก็ต้องหยุดชะงักขึ้นมาซะก่อน เพราะมันเป็นจังหวะเดียวกับชายร่างกำยำ ผิวคล่ำ ที่ดูสูงใหญ่ ได้เข้ามาในห้องแห่งนี้นั้นเอง..

วันจันทร์ที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2564

ผมกลายเป็นคนเอาเพื่อนเอาฝูง -What IF หากพี่ต้นไม่ได้ โดนจับในคืนนั้น (PART1) - -เพิ่มภาพประกอบ-

ผมกลายเป็นคนเอาเพื่อนเอาฝูง 

-What IF หากพี่ต้นไม่ได้ โดนจับในคืนนั้น (PART1) -

“อื้อออออออ...” เสียงครางเบาๆของหญิงสาวที่เอ่ยพร้อมกับค่อยๆรู้สึกตัวขึ้น..

“รู้สึกตัวแล้วเหรอ?..” เสียงเชิงถามของชายคนหนึ่งที่เอ่ยดังขึ้น และนั้นก็ทำให้เธอที่เพิ่งรู้สึกตัวนั้น ก็ค่อยจ้องมองก่อนจะพบว่า ชายหนุ่มคนที่ร้องถามนั้น ก็คือ ลูกพี่ลูกน้องของเธอ “นายต้น” นั้นเอง..

“พี่ต้น..” เธอเอ่ยร้อง พร้อมกับขยับตัว ก่อนจะพบว่า ตัวของเธอนั้นได้ถูกมัดติดยึดไว้กับเก้าอี้..

“ยังกล้า...เรียกกูว่าพี่อีกเหรอ? กับสิ่งที่มึงทำกับกูนะ..” นายต้น ชายหนุ่มกล่าวตอบด้วยสีหน้า น้ำเสียงที่ดูแค้นทางหญิงสาวเอามากๆ แถมซีกหน้าทางด้านขวาของเขาก็มีแผลไฟไหม้ที่ลุกลามจนดูเหมือนจะทำให้ตาขวาของเขาใช้การไม่ได้อีกด้วย..