ยูมิ กระหรี่ประจำสถาบัน ภาค 2 ตอนที่ 3

เรื่องราวตอนเก่าๆของยูมิ..

ภาค 1 

บทนำ // ตอนที่ 1 // ตอนที่2 // ตอนที่ 3 // ตอนที่ 4 // ตอนที่ 5 // ตอนจบ P1 
// ตอนจบ P-2  

ภาค 2

บทนำ // ตอนที่ 1 // ตอนที่ 2 

**********************************************************************

ถูกขืนใจจนกลายเป็นกระหรี่ขายหี 

ซีรี่ย์ที่ 4 ยูมิ กระหรี่ประจำสถาบัน ภาค 2 ตอนที่ 3

“นี่ ยูมิ เสาร์นี้ เราไปที่ห้างxxx ดูหนังกันมัย แบบว่า เล่นเกมแล้วได้ตั๋วฟรีมานะ...” นายชาติที่เอ่ยชวน หญิงสาว ลูกครึ่งญี่ปุ่น ที่เป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยเด็ก ในขณะที่กำลังเดินทางกลับบ้านด้วยกันยามเย็น...

“อื้อออออออ แต่เราขอดูก่อนนะ ว่ามีนัดกับอาจารย์ไว้รึเปล่า?...” ยูมิ หันมาเอ่ยตอบ ด้วยรอยยิ้ม โดยที่ทางชายหนุ่มเองก็ยิ้มให้กับคำตอบนั้น และเขาก็ไม่อยากเชื่อเลยว่า นี่มันก็ผ่านไป 2 เดือนแล้ว หลังจากที่เธอกล้าหาญออกจากห้องมาเผชิญกับความจริง...ซึ่งทุกอย่างมันก็ไม่ได้เลวร้ายตามที่เขาคาดไว้ในตอนแรกแม้แต่น้อยเลย...


ทีแรกเค้าคิดว่าจะมีการเคลื่อนไหวจากทางฝั่งรุ่นพี่มากกว่านี้ซะอีก แต่ทุกอย่างก็กลับเงียบสนิท ใช่ ไม่มีท่าทีเคลื่อนไหวใดๆ(มี แต่เมิงไม่รู้ต่างหาก นายชาติ..) ขณะที่ท่าทีของเพื่อนร่วมชั้นแต่ละคน ในวันแรกๆที่ยูมิกลับมาเรียนนั้นก็แสดงท่าทีกันบ้าง แต่ก็ไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วง ส่วนหนึ่งเพราะเค้าคอยระมัดระวังตรงนี้ด้วยแหละ...

แน่นอนว่าเขาก็ออกรู้สึกดี และมีความสุขที่เห็น ยูมิเริ่มกลับมาร่าเริงจนเกือบจะเป็นปกติ ก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องร้ายๆในการรับน้องนั้น..ใช่ เกือบเป็นปกติ แต่ก็มีบางอย่างที่เธอเริ่มเปลี่ยนไปเหมือนกัน ซึ่งไม่รู้ว่าเขาคิดไปเองมัย แต่เขารู้สึกว่า ท่าทางของยูมิ ในเวลานี้นั้น ดูสมหญิงมากขึ้น ไม่ดูห้าว แบบเมื่อก่อนอีกแล้ว....

แต่นั้นก็ใช่ว่า ไม่ดีนะ มันทำให้ยูมิ มีเสน่ห์ กว่าแต่ก่อนอีก (ตามความเห็นส่วนตัวของนายชาติ)…และมันก็ทำให้เค้ารู้สึกชอบและหลงรักเธอมากขึ้น....จนช่วงนี้เค้าเริ่มมีความคิดที่จะสารภาพรักและขอยูมิคบเป็นแฟนด้วย แต่ติดที่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันทำให้เค้า รู้สึกลังเลที่จะเอ่ยสารภาพรักออกไป เพราะกลัวว่าเธอจะไม่รับรัก ด้วยเหตุผลจากสิ่งที่เกิดขึ้น..จึงทำให้เค้าตัดสินใจที่จะดูท่าทีของเธอไปอีกสักระยะ หากทิศทางยังเป็นเช่นนี้ และยังดีขึ้นเรื่อยๆแบบนี้ละก็...

เค้าจะบอกรักเธออย่างแน่นอน....

“ว่าไงละ ตกลงว่างมัย?...” ชาติร้องถามแก่เพื่อนสาวลูกครึ่งคนนั้น เมื่อเห็นเธอมองโทรศัพท์มือถืออยู่พักหนึ่งนั้น ก่อนที่เธอจะแหงนหน้าขึ้นมาเอ่ยตอบ...

“ขอโทษนะ พอดีลืมไปว่า เสาร์-อาทิตย์นี้ ต้องเรียนเสริม กับ อ.ปรีชานะ ชาติ...” ยูมิที่เอ่ยตอบด้วยสีหน้าท่าทีที่รู้สึกผิด และเอ่ยถ้อยคำอย่างจริงใจ...

“เออ อืมมม ไม่เป็นไรหรอก...” นายชาติ ที่ชะงักไปเล็กน้อยอย่างผิดหวัง ก่อนจะเอ่ยตอบ อย่างเข้าใจ...ผลจากการที่เธอเก็บตัวนั้น ทำให้เธอต้องมาติดต่อ ส่งงาน ไม่ก็เรียนเสริมชดเชยกับอาจารย์...

“ยังไง ก็ขอโทษด้วยจริงๆนะ..”ยูมิเอ่ยย้ำ อย่างรู้สึกผิด พร้อมกับมือไขว์หลัง และมือไม้ที่ไขว์หลัง ข้างที่ถือโทรศัพท์มือถืออยู่ บนหน้าจอของโทรศัพท์มือถือนั้นก็ไม่ได้เป็นดั่งที่เธอบอกแม้แต่น้อย หากแต่ มันเป็นหน้าข้อความที่เขียนว่า ‘ถึงเวลาแล้ว เสาร์นี้ มึงมารอกูที่xxxx ห้ามบอกคนอื่น // ห้ามเบี้ยว ถ้ามึงยังไม่อยากให้ภาพฉาวมึง ว่อนทั่วเนต...จากผัวมึง...’

.

.

.

.

“ที่นี้เหรอ?....” ยูมิที่เอ่ยเชิงถามกับตัวเอง ทันทีที่เอยืนอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่ง ซึ่งเป็นบ้านที่นายแบงค์ได้ส่งที่อยู่ พิกัดมาให้เธอ เมื่อคืนที่ผ่านมา ซึ่งมันก็ย้ำอย่างบังคับว่า เธอจะต้องมาที่นี้ให้ได้ ไม่งั้น ภาพ+คลิปเธอได้ว่อนทั่วเนตแน่...

“เอาละ มาทำให้เรื่องมันจบๆไปดีกว่า..” ยูมิที่มองบ้านเดี่ยวตรงหน้านั้นอยู่แป๊บ และค่อยกล่าวอย่างตัดสินใจ พร้อมกับทำการกดออดของบ้านหลังดั่งกล่าวนั้น...และไม่กี่อึดใจก็มีชายคนหนึ่งเดินออกมา และในขณะที่เดินออกมานั้น ยูมิก็ได้ยินเสียงเชิงบ่นของชายคนดั่งกล่าว....

“หวังจะใช่ น้องยูมินะ?...” เสียงเชิงบ่นของชายคนที่เดินมาเปิดประตูนั้น ก็เอ่ยดังพอให้ เธอที่รออยู่นั้นได้ยิน แน่นอนว่านั้นก็ยิ่งทำให้ยูมิยิ่งแน่ใจว่า ตัวเองนั้นมาถูกที่แน่นอน....และทันทีที่ชายคนดั่งกล่าวเปิดประตูรั้วมาพบเธอนั้น เค้าก็อึ้งเล็กน้อย ก่อนจะฉีกยิ้มและหันไปตะโกนบอกแก่พวกพ้อง....

“เฮ้ยยยยย ไอ้แบงค์ น้องยูมิ มาแล้วเว้ยยยย!!.” ชายหนุ่มคนที่เปิดประตูรั้วนั้นหันไปเอ่ยร้องบอก ซึ่งในตอนนั้น ยูมิเองก็เพิ่งนึกออก ว่า ชายคนนั้น ก็คือ 1 ในรุ่นพี่ประจำสถาบันเดียวกับเธอนั้นเอง และเป็น 1 ในทีมงานรุ่นพี่ในงานรับน้องนั้นด้วย...

“เอ้า....เข้ามา ไม่ต้องเกรงใจนะ น้องยูมิ...” ชายหนุ่ม รุ่นพี่ ที่ทำการเปิดประตูนั้นก็เอ่ยบอกแก่ ยูมิ อย่างยิ้มกว้าง ซึ่งยูมิก็เดินเข้ามา ตามที่อีกฝ่ายบอก ก่อนจะเดินตามชายคนนั้นไปยังที่ตัวบ้าน ซึ่งในระหว่างที่เดินไปนั้น นายแบงค์ก็เดินออกมาจากตัวบ้าน และจ้องมองเธออย่างยิ้มกว้าง...

“นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว...” นายแบงค์ที่เอ่ยทักทายยูมิด้วยรอยยิ้ม ซึ่งสายตาของมันนั้นก็จับจ้องมองทาง สาว ลูกครึ่งญี่ปุ่นอย่างเธอ อย่างไม่กระพริบตา ก่อนที่จะเอ่ยต่อ...

“อืมมมม....ถ้าจำไม่ผิดทางนี้ ไม่ได้บอกให้เราใส่ชุดสถาบันมานี่ แต่ดันใส่มาแบบนี้ แสดงว่า มีจิตวิญญาณของกระหรี่สถาบันเต็มเปี่ยมสินะ...” นายแบงค์ที่เอ่ยต่อด้วยรอยยิ้ม ถ้อยคำดั่งกล่าวของมันนั้นก็ทำให้ยูมิ ถึงกับอึ้งพร้อมกับนึกถึงรอยตีตราบนท้องน้อยของตัวเอง ก่อนที่เธอจะตอบกลับ...

“ไม่ใช่...ที่ชั้นใส่มา เพราะชั้นบอกกับคนรู้จักว่า มีเรียนเสริมต่างหาก...” ยูมิเอ่ยแย้ง ซึ่งเธอก็ไม่ค่อยพอใจในถ้อยคำของนายแบงค์เมื่อกี้สักเท่าไร ส่วนนายแบงค์นั้นก็ไม่ได้สนใจกับคำตอบ/คำแก้ตัวของยูมิมากนัก...

นายแบงค์ยักไหล่เล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยเชิงสั่ง....

“เอ้า...เข้าไปในบ้านสิ...” นายแบงค์สั่ง อย่างขยับหน้าไปทางในบ้านของเขา ซึ่งยูมิก็มองเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะทำตามที่อีกฝ่ายสั่ง ซึ่งทันทีที่เธอเข้าไปนั้น ยูมิก็ต้องชะงักให้กับเสียงทักทายที่ดังขึ้น....

“ในที่สุดก็มาซะที น้องยูมิจ้า.....” เสียงทักของชายคนหนึ่งที่เอ่ยดังขึ้น พร้อมกับเสียงตบมือที่ดังกระฮึ่มเล็กน้อย ขณะที่ยูมิก็มีท่าทีอึ้งเล็กน้อย กับจำนวนชายหนุ่มที่รออยู่ในบ้านนั้น ซึ่งมีราวๆ 5-6 คนได้ แถม 5-6 คนนั้น ก็ล้วนแต่เป็นพวกรุ่นพี่ ร่วมชั้นของนายแบงค์ทั้งนั้น หรือ พูดง่ายๆ ที่อยู่ในบ้านหลังนี้ ล้วนแต่เป็นรุ่นพี่พวกทีมงานในงานรับน้องแทบทั้งสิ้น....

ใช่....ยูมิที่ยืนอึ้งและมองอย่างพูดอะไรไม่ออกอยู่พักหนึ่งได้ ก่อนที่เอจะร้องถามแก่นายแบงค์....

“นี่ ถ้าชั้นยอมทำตามที่พวกนายต้องการ นายจะคืน รูปและคลิปให้ชั้นจริงๆนะ...” ยูมิที่ร้องถามขึ้น และนั้นก็ทำให้เหล่ารุ่นพี่ที่อยู่ที่นั้นต่างหันมองไปทางหัวเรือ อย่าง นายแบงค์ เพราะแรกเริ่มเดิมทีที่เป็นงี้เพราะเป็นแผนการของชายคนนี้ทั้งสิ้น..

“จริงสิ....เพียงแต่จะคืนให้ ก็ต่อเมื่อทางนี้ พอใจแล้วเท่านั้น...” นายแบงค์ตอบ คำตอบของมันนั้น ก็ทำให้ยูมิอึ้งนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะทวนคำพูดของอีกฝ่ายในใจ....

‘ก็ต่อเมื่อ ทางนี้พอใจแล้วเท่านั้น งั้นเหรอ? ...’ ยูมิคิดเชิงทวนในสิ่งที่ได้ยิน พร้อมกับก่ำมือไม้อย่างเล็กน้อย...ขณะที่ทางนายแบงค์นั้นก็ร้องถามกับเธอ...

“มีคำถามอะไรมัย?....” นายแบงค์เอ่ยถาม ซึ่งทางยูมินั้นก้ตอบกลับทันทีอย่างสั้นๆ...

“มี....” เธอเอ่ยตอบ ก่อนเว้นวรรคไปครู่ และเอ่ยถาม...

“ที่นายพูดเมื่อกี้ ก็หมายความว่า ครั้งนี้ ไม่ใช่ครั้งสุดท้ายสินะ...” ยูมิเอ่ยถามอย่างตรงๆ ซึ่งนั้นก็ทำให้เหล่ารุ่นพี่ที่รอการสนุกนั้น ต่างมอง หัวโจกของพวกเขาอย่างออกเป็นห่วงหน่อยๆ ซึ่งนายแบงค์ก็มองทางยูมิอยู่เล็กน้อย ก่อนจะตอบกลับอย่างตรงๆ....

“ใช่....นี่ไม่ใช่ครั้งสุดท้าย...” นายแบงค์ตอบตรงๆ ซึ่งนั้นก็ทำให้หญิงสาวจ้องมองอย่างไม่พอใจอย่างสุดๆ ซึ่งทางนายแบงค์ก็ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับ สายตาดั่งกล่าว ก่อนจะเอ่ยเชิงบอกแก่หญิงสาว...

“ถ้าไม่พอใจ จะเปลี่ยนใจ กลับไปตอนนี้ก็ได้นะ....” ถ้อยคำที่เอ่ยต่อ ของนายแบงค์นั้นก็ยิ่งทำให้ ยูมิ มองอย่างเจ็บใจมากขึ้น ซึ่งทางเธอนั้นก็ไม่มีตัวเลือกมากนัก จริงๆใช่ว่าจะไม่มีทางเลือกทางอื่น แต่ทางอื่นที่ว่านั้น มันอาจจะทำให้ ‘ชาติ’ เพื่อนชายคนสนิทที่เป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยเด็กๆนั้นอาจจะติดร่างแหไปด้วย จากแผนสุดชั่วของพวกมัน...

 (รายละเอียดของเหตุผลนี้ ให้ย้อนกลับไปอ่านตอนก่อนๆนะครับ..)

“บอกมา.....ว่าชั้นจะต้องทำยังไง เพื่อให้พวกนายพอใจ....” ยูมิที่กลั้นใจร้องถาม นั้นก็ทำให้นายแบงค์และพวกต่างอมยิ้ม ก่อนที่มันจะเอ่ยตอบกลับ....

“งั้นก็เริ่มจาก.............” นายแบงค์เอ่ยด้วยรอยยิ้มที่ฉีกกว้าง....

.

.

.

.

ขณะเดียวกันที่ห้างแห่งหนึ่ง.....

“ทำไมต้องเป็นกูด้วยวะ...” เสียงบ่นของชายคนหนึ่งที่เอ่ยพร้อมกับสูดน้ำอัดลมผ่านทางหลอดอย่างอึกใหญ่..ซึ่งนั้นก็ทำให้ชายหนุ่มอีกคนที่นั่งอยู่ตรงข้าม ของชายที่เอ่ยบ่น ภายในร้านอาหาร ฟาร์ตฟู๊ดนั้น เอ่ยตอบ...

“ก็กูไม่รู้จะชวนใครนี่หว่า..อีกอย่างของฟรี อย่าคิดห่าอะไรมากเลย..” ชายคนดั่งกล่าวตอบทันที และชายคนนั้นก็ คือ นายชาติ...ซึ่งหลังจากที่ยูมิ ปฎิเสธการดูหนังกับเค้า เค้าจึงชวนเพื่อนชายสนิทที่อยู่ต่าง สถาบันไปดูแทน...

โดยเพื่อนชายคนดั่งกล่าวนั้นก็มองนายชาติเล็กน้อย ก่อนร้องถาม...

“แล้วมึงจะเอาไงต่อ เรื่องยูมินะ....” คำกล่าวถามของเพื่อนคนนั้นก็ทำให้ นายชาติ ชะงักเล็กน้อย ก่อนจะถามอีกฝ่าย

“หมายความว่าไง?...”

“ไม่ต้องทำมาแกล้งไก๋เลย กูรู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับยัยนั้นแล้ว?...” คำกล่าวตอบของชายหนุ่มคนดั่งกล่าวนั้น ก้ทำให้นายชาติตกใจไม่น้อย ก่อนที่เค้าจะร้องถาม...

“ใครเป็นคนเล่าให้มึงฟัง ไอ้สินเหรอ? หรือ ไอ้เบล...” ชาติที่ร้องถาม โดย ชื่อที่เค้าเอ่ยถึงนั้น ก็ต่าง เป็นเพื่อน ที่เรียนมาด้วยกันก่อนหน้านี้...รวมทั้งคนที่คุยกับเค้าด้วย เพียงแต่คนที่คุยกับเค้านั้น ไม่ได้มาเรียนต่อยัง สถาบัน ยสตน. แห่งนี้..

“จะใครเล่าก็ช่าง ที่กูอยากรู้คือ มึงจะเอายังไงกับ ยูมิ มึงหลงรักหล่อนไม่ใช่เหรอ ชาติ?...” ชายหนุ่มผู้เป็นเพื่อนที่นั่งตรงกันข้ามนั้น เอ่ยตอบพร้อมกับถามกลับ..คำถามนั้นก็ทำให้ ชาติ นั่งนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนที่เค้าเอ่ยตอบ...

“ก็ไม่ยังไงหรอก ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม เพราะสิ่งที่เกิดขึ้น มันไม่ใช่เกิดจากความตั้งใจของเธอนะ..” นายชาติที่ค่อยๆเอ่ยตอบตามตรง โดยที่เค้าก็พยายามเก็บอาการความเจ็บใจที่เค้าไม่อาจจะสามารถทำอะไรได้ มากกว่าการนิ่งเฉย ทั้งๆที่จริงแล้ว เค้าก็อยากจะแทบฆ่า ไม่ก็อยากให้ทางการจับกุมรุ่นพี่กลุ่มนั้นเลยด้วยซ้ำ...

“หมายความว่า จะยังชอบยูมิต่อไปนะเหรอ?...” ชายคนดั่งกล่าวเอ่ยถามนายชาติต่อ ซึ่งทางนายชาตินั้น ก็ตอบกลับอย่างสั้นๆ

“อืมมมมมม...” คำตอบของเขาก็ทำให้ฝ่ายที่ถาม นั้นเหมือนทึ่งนิดๆ ก่อนเอ่ยชม...

“แมนชิปหายเลยนะมึง เป็นกูคงทำใจไม่ได้แน่ๆ ถึงจะรู้ว่า โดนข่มขืนก็เถอะ...” ชายคนดั่งกล่าวตอบ ก่อนจะเหมือนคิดอะไรได้ และถามต่อ....

“เออ แล้วถ้าสมมติว่า เหตุการณ์ทำนองนี้ มันเกิดขึ้นจากความตั้งใจของเธอละ? แกจะยังรักเธออีกมัยวะ ชาติ....” ชายคนดั่งกล่าวเอ่ยถามต่อ ด้วยความสงสัย ซึ่งนั้นก็ทำให้นายชาตินิ่งไปแป๊บ ก่อนที่เค้าจะเอ่ยตอบ...


“...........ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ชั้นมั่นใจว่า ยูมิไม่ใช่คนแบบนั้น...” นายชาติตอบ อย่างเชื่อมั่น...

ติดตามตอนต่อไป...

ผู้แต่ง...

เชื่อมัยว่า ผมนั่งนิ่งไม่พิมพ์อะไรอยู่นานมาก.... ก่อนจะตัดใจไม่แต่งต่อ ตัดจบตอนเพียงแค่นี้...ทั้งๆที่ในหัวก็กะว่า จะให้มีเสียวราวๆ อีก 4 หน้า แต่ไปๆมาๆ ผมว่า จบตอนตรงนี้ มันพีคสุดๆแล้ว...คือการต่อด้วยฉากเสียว ผมมองว่า มันจะทำให้ดูเรื่องมันธรรมดาเกินไป คือ ผมรู้แหละว่าเพื่อนๆก็คงเดาได้ ยูมิไปหา ไม่น่ารอด แต่ครั้นแบไต๋เลย มันดูธรรมดา....ผมตั้งใจว่าในช่วงแรกๆของภาค 2 นี่อาจจะค่อยๆ หยอดเสียว ให้ผู้อ่าน ระทึกและปวดตับไปพร้อมกับ พระเอกของเรื่องน่าจะดี (โหดแท้ๆๆ...)

ไม่ต้องห่วงครับ ผมนั่งปั่นตอน 4 ต่อทันทีครับ..จะว่าไป กลิ่น สาย NTR หึ่งมากๆๆเลยนะ...