ยูมิ กระหรี่ประจำสถาบัน ภาค 2 ตอนที่ 1

ถูกขืนใจจนกลายเป็นกระหรี่ขายหี

ซีรีย์ที่ 4 : ยูมิ กระหรี่ประจำสถาบัน ภาค 2 ตอน 1

ย้อนกลับไปเมื่อหลายเดือนก่อน..

“ยูมิ....ยูมิ....ยูมิ....” ชาติ ชายหนุ่มที่เอ่ยร้องเรียกอยู่ที่หน้าบ้านของหญิงสาว พร้อมกับกดออดไปด้วย แต่ก็ไร้เสียงหรือท่าทีตอบรับๆจากหญิงสาวที่อยู่ในบ้านหลังโตแสนหรูนี่.....

และนี่ก็ครบ 2 อาทิตย์แล้วที่เธอไม่ยอมออกจากบ้านไปยังวิทยาลัยกับเขา สาเหตุก็มาจากเหตุการณ์รับน้องในช่วง หยุดยาวที่ผ่านมานั้น....เค้าที่ยังคงพยายามเอ่ยเรียกเธออีกพักหนึ่งได้ ก่อนจะถอดใจเหมือนดั่งทุกๆวัน เขาที่ค่อยๆหันหลังและเดินออกไป แต่ถึงกระนั้นก็มีการหันมองทางบ้านของหญิงสาวอย่างเป็นระยะๆ.....

โดยที่ทาง ยูมิ  สาวลูกครึ่งญี่ปุ่นนั้นก็อยู่ในบ้านหลังนั้น เธอที่อยู่ในห้องนอนส่วนตัวของเธอที่อยู่ชั้น 2 ของบ้านนั้น ก็ได้นั่งขดตัวกอดเข่า อย่างซบหน้า ด้วยท่าทีที่กลัดกลุ้มบางอย่างอยู่....ส่วนทาง นายชาตินั้น เขาก็ไปยังวิทยาลัย ที่สภาพการณ์ตอนนี้มันได้เปลี่ยนไปหมดแล้ว....

และไม่น่าแปลกใจเลยว่า ทำไม เพื่อนคนสำคัญตั้งแต่ สมัยเด็ก อย่าง ยูมิ นั้นถึงไม่กล้าโผล่หน้าไปยังวิทยาลัยอีก นั้นก็เพราะเรื่องราวที่เกิดขึ้นในการเข้าค่ายรับน้องนั้น เป็นที่พูดถึงกันมา ภายในคณะนั้นเอง....แน่นอนว่า คำพูดพวกนั้นก็ทำให้นายชาตินั้นก็รู้สึกเจ็บปวดแทนไม่น้อย และที่สำคัญ คือ เค้ารู้สึก เจ็บ และแค้น คนๆนั้นมากที่สุด...

“น้องชาติ ครับ น้องชาติ......” เสียงทักทายของชายคนหนึ่งที่เอ่ยดังขึ้น และคนที่มาทักนั้นก็คือ ชาย คนที่นายชาตินั้น แค้นใจอยู่ในเวลานี้ พี่แบงค์ ชายที่เป็นรุ่นพี่ที่คณะ ตัวการ/หัวโจกที่วางแผนทำร้ายอย่างโหดร้าย ยูมิ ในการรับน้องที่เพิ่งผ่านมานั้น โดยที่เค้านั้นก็แสล้งแกล้งทำเป็นรุ่นพี่ที่แสนดี ก่อนจะหักหลังและทำร้ายอย่างโหดร้าย...

“อะไรเหรอครับพี่แบงค์?... ” ชาติเอ่ยตอบเชิงถาม ด้วยท่าทีที่ข่มใจอย่างสุดๆ...

“วันนี้ น้องยูมิก็ไม่มาอีกแล้วงั้นเหรอ?..” นายแบงค์ร้องถาม ด้วยน้ำเสียงที่ดูเป็นห่วง ซึ่งถ้อยคำและสีหน้านั้นก็ทำให้นายชาติก่ำหมัดอย่างแน่น....

“ครับ....” เค้าตอบอย่างสั้นๆ

“แล้วพอรู้มัย? ว่า น้องเค้ายังคงสบายดีมัย?..” คำถามถัดมาที่แสดงถึงความเป็นห่วงมากขึ้น ก็ทำให้นายชาติจ้องมอง ก่อนที่เค้าจะตอบไปอย่างตามตรง

“ไม่ทราบเหมือนกันครับ เพราะตั้งแต่วันนั้น ผมก็ยังไม่เคยเจอหน้ายูมิตรงๆเลย...” คำกล่าวตอบของเขาที่ทำให้รุ่นพี่คนดั่งกล่าว มีท่าทีเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยตอบ...

“อย่างงั้นเหรอ? ไงถ้าเจอเมื่อไรก็บอกว่า พี่คิดถึงนะ...” นายแบงค์เอ่ยตอบ แน่นอนว่า ถ้อยคำนั้นก็ยิ่งทำให้นายชาติยิ่งก่ำหมัดอย่างแน่นขึ้นไปอีก.... ถ้าพูดตามตรงแล้วละก็ เค้าอยากซัดหน้ารุ่นพี่คนนี้ให้หงาย ไม่สิ อยากจะฆ่ารุ่นพี่คนนี้ด้วยซ้ำ เพื่อให้สาสมกับสิ่งที่มันกระทำกับคนสำคัญของเขา....

แน่นอนว่าเค้าได้แต่คิด และไม่อาจจะทำเช่นนั้นได้ เนื่องจากเค้าไม่ใช่คนเก่งอะไรในเรื่องวิวาท แถมพรรคพวกของนายแบงค์นั้นก็มีเยอะกว่าด้วย ถึงแม้จะเห็นว่านายแบงค์จะเข้ามาทักเค้าคนเดียวก็ตาม แต่ถ้าลองสังเกตดูดีๆแล้วก็จะพบว่า มีพวกพ้องของเขาสุ่มอยู่ ซึ่งถ้าเมื่อกี้ เค้าฟิวขาด ต่อยอีกฝ่ายไปละก็...เชื่อได้ว่า คนที่ถูกยำตีนนะ คือ เค้า ไม่ใช่ทางนั้น อย่างแน่นอน....และนั้นก็เป็นเรื่องเจ็บปวดอีกเรื่องของเขา ที่ไม่อาจจะทำอะไรอีกฝ่ายได้เลย...

โดยที่ความเจ็บปวดที่สุ่มอยู่ในใจของเขานั้น ก็เริ่มมาจากวันนั้น วันสุดท้ายในงานรับน้องนั้น...

วันนั้นเค้าก็กระวนใจอย่างมาก เพราะตัวของเขายังหายูมิที่หายไปตั้งแต่เมื่อคืนนั้นไม่พบ ซึ่งทีแรกเขาก็กะว่าจะตั้งหน้าตั้งตาหาเธอต่อ แต่ก็ถูกรุ่นพี่คนหนึ่งต้อนให้ไปรวมกลุ่มกับคนอื่นๆที่บ้านที่ใช้ทำกิจกรรม เพื่อทำการปิดการรับน้องทีนั้น ทีแรกนายชาตินั้นก็ไม่กะเข้าไปร่วมกิจกรรมนั้น แต่ก็ถูกรุ่นพี่ที่มาตามนั้นแกมบังคับจนทำให้เขาต้องจำใจเข้าร่วม...

แน่นอนว่าระหว่างที่อยู่ในแถวนั้น ชาติก็มีท่าทีกังวลใจ และยังคงเป็นห่วงยูมิ จนไม่สนใจ สิ่งที่ พี่แบงค์ 1 ในรุ่นพี่ที่ดูแลน้องๆ และเป็นผู้รับผิดชอบงานนี้ ออกมาเอ่ยกล่าว..ใช่ ไม่สนใจ จนกระทั้ง ถ้อยคำสุดท้ายของเขาที่ทำให้ ชาติค่อยแหงนขึ้นมามองเมื่อได้ยินนายแบงค์เอ่ยบอก ว่า.....

“สุดท้าย...ก่อนที่พี่จะปล่อยให้น้องไปหยิบข้าวของ เพื่อกลับกันนั้น พี่อยากจะแนะนำ ‘กระหรี่ ประจำสถาบัน’ ที่พวกน้องสามารถเรียกใช้ได้ทุกเมื่อ..” ถ้อยคำดั่งกล่าวที่ทำให้ ชาติแหงนหน้าขึ้น ซึ่งทีแรกเขาก็เหมือนเพื่อนร่วมรุ่นของเขา คือ งง และ สงสัย ว่า สิ่งที่พี่แบงค์พูดนั้น คืออะไร?

ก่อนที่เด็ก ปี 1 ทุกคน จะต้องตื่นตะลึงกับสิ่งที่เห็น แน่นอนว่า ชาติเองก็เช่นกัน เมื่อ มีหญิงสาวคนหนึ่งค่อยๆเดินออกมาจากด้านหลังเวที และสิ่งที่ทำให้ทุกคนต้องอึ้งนั้น ก็คือ สภาพของเธอ ที่อยู่ในสภาพที่เปลือยเปล่า ตามเนื้อตัวที่เปรอะเลอะไปด้วยคราบน้ำกาม ที่เปรอะเลอะตั้งแต่หัวจรดเท้า...

นอกจากคราบน้ำกามแล้ว บนร่างของเธอก็ยังมีร่องรอยอย่างอื่นอีก เช่น การถูกขีดเขียนด้วยปากกาเมจิก ซึ่งมีทั้งการเขียนด้วยถ้อยคำที่หยาบคาย และ ขีดที่เหมือนเป็นการนับจำนวนการโดนเย็ด แต่ที่ชวนทำให้อึ้งและตกใจนั้น ก็หนีไม่พ้น บริเวณเต้านมด้านขวาของเธอ กับ บริเวณท้องน้อยเหนือโหนกหีของเธอนั้นเอง.....

โดยบริเวณที่ปทุมถั่นบน เต้านมข้างขวาของยูมินั้น ก็ถูกกลัดติดเข็ดกลัดสถาบัน!! ส่วนที่ท้องน้อยเหนือบริเวณโหนกหีของเธอนั้น ก็มี ข้อความที่เป็นตัวหนาตัวใหญ่ แต่ตัวข้อความนั้นไม่ได้เกิดจากการขีดเขียน!! หากแต่เหมือนเป็นรอยแผล ที่เกิดจากการโดนเหล็กร้อนเข้านาบซะมากกว่า...

และข้อความที่เหมือนถูกตีตราด้วยเหล็กร้อนนั้น ก็เขียนว่า ‘กระหรี่ประจำสถาบัน ยสตน.’

(คำอธิบาย#1 อย่าถามว่าชื่อเต็มวิทยาลัยนี่ชื่ออะไร? ชื่อย่อนี้ตั้งมาเป็นมุขเอามันส์อย่างเดียว จากเดิมที่ภาคก่อน ตั้งเป็นXXX แต่ถ้าใครคิดชื่อวิทยาลัยเจ๊งๆ ตรงตามคำย่อ ยสตน. ได้ก็ส่งมานะครับ ^ ^)

สภาพของ ฮาเซงาว่า ยูมิ ที่ถือว่า เป็นสาวสวยคนดังประจำคณะ หรือ ของปีนี้นั้น ก็ต่างทำให้เหล่านักศึกษาร่วมชั้นปีของเธอต่างอึ้งไปตามๆกัน ก่อนที่จะมีบางคนที่ได้สตินั้น ต่างควักมือถือขึ้นมาถ่ายภาพยามนี้ของสาวสวยแสนห้าวรายนี้กันอย่างเมามันส์.....

โดยทางยูมิ นั้นก็ยังคงยืนนิ่งเซๆ ด้วยท่าทีคล้ายเหมือนเมา หรือ โดนอัพยาบางอย่าง ดูจากท่าทีและสีหน้าของเธอในเวลานี้ และหลังจากที่เธอเดินออกมาและหยุดนิ่งอยู่แวบหนึ่ง เธอก็ค่อยๆ ยิ้มหวานให้แก่เหล่านักศึกษาร่วมชั้นปีที่อยู่ตรงหน้า และมีแต่ชายหนุ่ม พร้อมกับค่อยๆเอ่ยกล่าวช้าๆชัดๆออกมา....

“สวัสดีค่ะ ชะ ชั้น...ฮาเซงาว่า ยูมิค่ะ กระหรี่ประจำสถาบัน ยสตน ค่ะ ยะ...ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ...” เธอเอ่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม และไม่กี่อึดใจ หลังจากเธอเอ่ยแนะนำตัวนั้น เธอก็ได้สร้างความตื่นตาแสนเร้าใจให้ แก่เพื่อนร่วมชั้นปีที่อยู่ตรงหน้าของเธออีกครั้ง...

“อาาาาาาาาาาาาาา...” เสียงครางเบาๆที่เอ่ยออกมาจากปากของยูมิ พร้อมกับร่างที่สั่นเทาขึ้น ก่อนที่จะมีน้ำกามจำนวนหนึ่งที่ได้ไหลทะลักออกมาจากรูหีของเธอ จนทำเอาพื้นที่เธอยืนนั้น เปรอะและเจิดนองไปด้วยน้ำกามไหลเยิ้มออกมานั้น..

และไม่เพียงน้ำควยที่ไหลทะลักหยดเยิ้มออกมา หากแต่สิ่งที่ตามออกมาต่อนั้น ก็คือ สายธารสีเหลืองของหญิงสาว หรือ พูดง่ายๆ ก็คือ เยี่ยวนั้นเอง...แน่นอนว่า ภาพดั่งกล่าวนั้น ก็สร้างความตื่นตา และความสะใจอย่างมาก แต่ไม่ใช่กับ นายชาติแน่ๆๆ...

“ยะ ยูมิ....” นายชาติที่เอ่ยชื่อของหญิงสาว ด้วยอารมณ์ที่กล้าพูดได้เต็มปาก ว่า อารมณ์ของเขาในเวลานี้นั้น แตกต่างกับคนอื่น ราวกับ เป็นแกะดำ ในฝูงแกะขาว ก็ว่าได้...

“อาาาาาาาาาาาาา..” ยูมิที่ยังคงเอ่ยครางด้วยสีหน้าที่บงบอกถึงความเสียวและความฟิน ขณะยืนเยี่ยวออกมา ต่อหน้าเพื่อนๆร่วมชั้นปี และทันทีที่เธอทำการเยี่ยวสุด หรือ เสร็จนั้น เธอก็โซซัดโซเซ อย่างมีท่าทีล้มลงอย่างหมดสติทันที...

“ยูมิ!!!...” ชาติที่เอ่ยเรียกชื่อของเธออย่างเสียงดัง พร้อมกับรีบวิ่งเข้ามาดู และเข้าประครองหญิงสาวที่ได้ทรุดล้มลงอย่างหมดสติลงนั้น....

“เอาละ แยกย้ายไปเก็บข้าวของกันได้แล้ว...” นายแบงค์ที่ไม่สนใจ ต่อท่าทีของยูมินั้นก็เอ่ยเชิงสั่งกับเหล่ารุ่นน้องที่เหลือ โดยที่รุ่นน้องทั้งหลายนั้นก็ต่างแยกย้าย แต่แน่นอนว่า ก็มีการพูดคุยถึงภาพเมื่อกี้นี้กันอย่างถ้วนหน้า....

“ชะ ช่วยอธิบายหน่อยสิว่า....มันเกิดอะไรขึ้น..” ชาติที่ร้องถาม ขณะประครองร่างของยูมิอยู่ในอ้อมแขน ซึ่งนายแบงค์รุ่นพี่คนดั่งกล่าวก็ยังคงยืนอยู่ตรงนั้นอย่างไม่ได้ขยับไปไหน ราวกับรู้ว่า อีกฝ่ายต้องร้องถาม....

“ต้องอธิบายด้วยเหรอ? เห็นก็น่าจะรู้แล้วนี่...” นายแบงค์เอ่ยตอบราบเรียบ ด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดูเหมือนรุ่นพี่แสนดีคนเดิม คำตอบดั่งกล่าวนั้นก็ทำให้นายชาตินิ่งไปเล็กน้อย ก่อนที่เค้าจะถามต่อ...

“งั้นผมถามใหม่ รุ่นพี่รู้เห็นกับเรื่องนี้ด้วยรึเปล่า?...” คำถามนั้นก็ทำเอานายแบงค์เกาหัวเล็กน้อย แต่เมื่ออีกฝ่ายกล้าถาม เค้าก็กล้าตอบตรงๆ...

“ไม่ได้รู้เห็น....แต่พี่เป็นคนวางแผนเลยละ...” คำตอบนั้นก็ทำให้ชาติที่ก้มมองดูแต่ยูมินั้น ถึงกับแหงนมองอีกฝ่ายอย่างทันที

“รุ่นพี่เป็นคนวางแผนงั้นเหรอ?...” ชาติเอ่ยถามเชิงทวนอย่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน เพราะตลอดเวลาอีกฝ่ายนั้นทำตัวเป็นเหมือนรุ่นพี่ที่ดีมาโดยตลอด....

“ใช่....อีกอย่างเรื่องนี้จะโทษพี่ก็ไม่ถูกนะ ที่ยูมิเป็นแบบนี้ ก็เพราะน้องด้วยแหละ ถ้าน้องไม่เอาน้ำขวดนั้นไปให้ยูมิดื่มละก็?...” นายแบงค์ตอบยืนกราน พร้อมกับโทษต้นเหตุไปที่ ชาติ ที่เป็นคนยื่นขวดน้ำให้ยูมิดื่ม แน่นอนว่า นั้นก็ทำให้นายชาติอึ้ง อย่างทำอะไรไม่ถูก เมื่อรู้ว่า ต้นเหตุมาจากน้ำขวดนั้น ถึงแม้น้ำขวดนั้นเขาก็ได้มาจากพี่แบงค์นั้นเอง....

“....................” นายชาติที่อึ้งนั้นก็ค่อยๆกัดฟันอย่างแสดงท่าทีถึงความโกรธและแค้นออกมา แต่ทางนายแบงค์ก็ไม่ได้หวั่นกลัวแต่อย่างใด เค้าที่ค่อยๆเดินเข้าไปทางนายชาติที่ประครองยูมิอยู่นั้น พร้อมกับเอ่ยบอกกับเค้าเบาๆว่า...

“ไงนายก็คงดูแลจนหล่อนพื้นสินะ งั้นก็วานบอกด้วยว่า อย่าแจ้งความละ เพราะ ถ้าแจ้งความละก็ นายก็จะโดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดด้วยนะ หวังว่าคงช่วยๆกันนะ....” ถ้อยคำเชิงบอกของนายแบงค์นั้น ก็ทำให้นายชาติถึงกับอึ้ง และนั้นก็ทำให้เค้าไม่สามารถจะทำอะไรต่อได้เลย ทั้งเข้าทำร้าย หรือจะเล่นงานอีกฝ่ายด้วยกฎหมาย....

เขาก็ได้แต่มองอย่างโกรธแค้น....และวันนั้น เค้าก็ได้แต่คอยดูแลยูมิที่หมดสติ และเป็นคนพาเธอกลับไปยังที่บ้านของเธอ ดูแลจนเธอได้สติ และทันทีที่ ยูมิได้สตินั้น เธอก็เหมือนจะจำเรื่องราวทุกอย่างได้....สิ่งแรกที่เธอทำ คือ การกรีดร้อง พร้อมกับไล่เขาออกไป อย่างไม่สนใจจะฟังอะไรทั้งสิ้น ซึ่งชาติก็ยอมทำตามที่ยูมิต้องการ ถึงแม้จะเป็นห่วงเธออยู่มากก็ตาม...

และตั้งแต่วันนั้นยูมิก็หมกตัวอยู่แต่ในบ้าน ไม่ออกมา หรือ ไม่ตอบรับทุกช่องทางการติดต่อของเขา...ซึ่งมันก็ทำให้ นายชาติ เป็นห่วงมากๆ ไม่งั้นคงไม่มาหาเธอทั้งเช้าทั้งเย็น ทุกวันแบบนี้ ใช่ มาหาทั้งๆที่ไม่ได้พบหน้าก็ตาม...จนเค้านึกกังวลเหมือนกันว่า เธอได้ตัดสินใจทำบ้าๆอะไรลงไปหรือยัง?? จนกระทั้งวันนี้ เค้าก็ต้องชื้นใจขึ้นมาบ้าง เมื่อได้พบกับยูมิ....

“ยูมิ.....” ชาติที่เอ่ยทัก เมื่อเห็น หญิงสาวกำลังเดินเข้าบ้าน ในมือถือถุงของมินิมาร์ทชื่อดัง...แน่นอนว่าการทักนั้นก็ทำให้ยูมิหันไปมอง ก่อนที่เธอจะตกใจ พร้อมกับรีบเข้าบ้านอย่างรวดเร็ว ซึ่งชาติก็ขยับหมายตามแต่สุดท้ายก็ไม่ทัน เธอได้เข้าบ้านล็อคประตูไปก่อน...

“ยูมิ.......” ชาติที่เอ่ยร้องเรียก เมื่อตามมาไม่ทัน เธอเข้าบ้านไปก่อน....แน่นอนว่า ก็ไม่มีการตอบรับใดๆจากหญิงสาวเช่นเคย แต่นั้นก็ทำให้ชายหนุ่มพอใจชื้นที่อย่างน้อยเธอ ก็ไม่ได้กลุ้มใจจนถึงขั้น ตรอมใจตาย..เพราะเมื่อกี้ยังเห็นเธอถือถุงของร้านสะดวกซื้อเลย...

ชาติที่มองยังประตูและยิ้มเล็กน้อย ก่อนที่เค้าจะสอดเอกสารการเรียนไว้ และค่อยเดินกลับออกไปเหมือนทุกวันตลอด 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา แต่คราวนี้ต่างไปเล็กน้อย เพราะมีสายตาของยูมิที่ได้มองลงมายังที่เขาจากชั้น 2......

เธอมองเขาด้วยสายตาที่เศร้าสร้อยมากๆ และในระหว่างที่เธอมองอยู่นั้นก็มีเสียงข้อความของโทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้น ซึ่งตอนแรกเธอก็คิดว่า เป็นข้อความของนายชาติ เพราะเขาก็มักส่งมาให้กำลังใจเธอทุกวัน แต่เธอก็ไม่ได้ตอบกลับไปเลยสักครั้ง และทันทีที่เธอหยิบขึ้นมาดูนั้น เธอก็พบว่า ข้อความที่ส่งมานั้น ไม่ใช่ของนายชาติ อย่างแน่นอน....

เลิกสำออยได้แล้ว อีกระหรี่!!....รีบๆ มาที่วิทยาลัย มาหากูได้แล้ว

ถ้าขืนยังสำออยไม่มา คลิปร่านๆๆๆของมึงได้ว่อนทั่วโลกแน่...!!

จาก ผัวของมึง....

ยูมิมอง และอ่านข้อความดั่งกล่าวด้วยท่าทีที่ตกใจอย่างสุดๆ....ก่อนที่จะมีอีกข้อความดังขึ้น และผู้ส่งนั้นก็ยังคงเป็นคนเดิม คราวนี้เขาส่งเป็นภาพถ่ายมา ที่เหมือนเป็นหลักฐานยืนยันว่า คนๆนั้นมีภาพถ่าย และพร้อมทำตามที่เขียนไว้ในข้อความนั้น....

ติดตามตอนต่อไป