กติกาการใช้บล็อคแห่งนี้

กติกาการใช้บล็อคแห่งนี้ ห้ามก็อปไปเผยแผ่ที่ไหน // อ่านแล้ว ตอบ "ขอบคุณ" สักนิด...เพื่อกำลังใจน้อยๆ

วันศุกร์ที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2568

ตราบาปของผม ตอนที่ 1 (อัพแพทซ์1.5)

 ตราบาปของผม ตอนที่ 1

เรื่องที่ผมจะเล่าให้ฟังนั้น มันเป็นเหมือน ตราบาป ที่ผมคิดว่า ชั่วชีวิตนี้คงไม่มีทางลืม และคงไม่มีทางให้อภัยในการกระทำของตัวเองได้เลย จุดเริ่มต้นของเรื่องราว มันมาจากงานที่ผมมีงานอดิเรกเป็น 1 ในภัยสังคม ที่ชาวบ้านเรียกกันว่า เด็กแว๊น พวกที่ชอบขับมอเตอร์ไซค์ แข่งกันกันในเวลากลางคืน และชอบสร้างความเดือดร้อนให้กับชาวบ้านที่ต้องการจะพักผ่อน ร่วมถึง ผู้ตนที่ใช้ ถนนหนทาง...

และ....ผมก็เป็น 1 ใน เด็กแว๊น ไม่กี่คน ที่ดวงดี ได้แฟนสวย...เธอมี ชื่อว่า มิงค์ เป็นสาวหน้าตาน่ารัก ผมดำยาว ผิวขาว รูปร่าง สัดส่วน สมกับที่เป็น ดาวมหาลัย ของมหาลัยดัง แล้วด้วยความที่มี แฟนสวยหน้าตาดี หลายครั้งที่ผมขอ และชวนเธอให้มาเป็น สก๊อย นั่งช้อนท้ายร่วมอีเวนท์เด็กแว๊นอยู่หลายครั้ง..

นอกจากจะขอ และชวนเธอมาเป็น สก๊อย สร้างความอิจฉาให้กับเด็กแว๊นด้วยกันแล้ว ก็ยังขอให้ เธอเป็น ของเดิมพัน ในการแข่งประลองความเร็วของพวกเด็กแว๊นด้วย แน่นอนว่า ตอนชวนเธอมาเป็ฯ สก๊อย นั่งซ้อนท้าย เธอไม่ว่าอะไร มาต่อว่าก็ตอนมาขอเธอ ให้เป็น ของเดิมพัน.. 

วันอาทิตย์ที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2568

พ่อแม่ไม่อยู่ (จบ)

 คำเตือน

**เรื่องดังกล่าวเป็น เรื่องแต่ง บุคคล สถานที่ เหตุการณ์ ไม่มีอยู่จริง**

**เนื้อหาดังกล่าว ไม่แนะนำ ส่งเสริม ให้กระทำตามเลียนแบบแต่อย่างใด**

****************************************

พ่อแม่ไม่อยู่...ไปให้หมาขี้เรื้อนรุมเย็ด (จบ)

นี่เป็นเรื่องราวช่วงสุดท้าย ของการเติมเต็มความฝันในครั้งนี้ของแนนแล้ว..

ส่วนเรื่องราว มันจะจบยังไงนั้น ก็ไปรับชมกันได้เลยค่ะ..

“อื้ออออออ อูยยยยยยย..” แนนคราง พร้อมกับรู้สึกตัวตื่น แต่ครั้งนี้แนน ไม่ได้ตื่นด้วยตัวเอง เหมือนครั้งที่แล้วนะ แต่รู้สึกตัวตื่น เพราะเสียงขันของไก่บ้านแถวนั้น และมันก็ทำให้ แนน รู้ว่า ตัวเอง โดนพวกเจ้าโบ้รุมเย็ดจนสลบยันเช้า อีกแล้ว..

“ต้องรีบออกไปจากที่นี้อีกแล้วสินะ..” แนนเอ่ยบอกกับตัวเอง ก่อนจะกลั้นใจขยับร่างลุกขึ้น เพื่อหมายจะรีบออกไปจากอู่ร้างแห่งนี้ให้เร็วที่สุด ก่อนที่ พี่สาวใจดี คนที่มักจะมาให้อาหารแก่พวกเจ้าโบ้ ในตอนเช้านั้น จะเข้ามา เจอกับแนน ในสภาพนี้..

แต่การรีบออกไปในครั้งนี้ มันกลับไม่ราบรื่นเหมือนเมื่อครั้งก่อน อย่างแรก เลย เสื้อผ้าที่แนนได้ถอดวางไว้ ได้หายไป จากจุดที่ถอดทิ้งไว้ ถึงแม้บ้านของแนนจะอยู่ใกล้อู่นี่ แต่การเดินแก้ผ้ากลับบ้านในช่วงเวลานี้ มันออกจะเสี่ยงเอามากๆ อยู่เหมือนกัน..

พ่อแม่ไม่อยู่ (2)

 คำเตือน

**เรื่องดังกล่าวเป็น เรื่องแต่ง บุคคล สถานที่ เหตุการณ์ ไม่มีอยู่จริง**

**เนื้อหาดังกล่าว ไม่แนะนำ ส่งเสริม ให้กระทำตามเลียนแบบแต่อย่างใด**

***************************************

พ่อแม่ไม่อยู่...ไปให้หมาขี้เรื้อนรุมเย็ด (2)

“อื้ออออออ...” แนนร้องครางเบาๆ อย่างค่อยๆรู้สึกตัว ซึ่งทีแรก แนน ยังไม่อยากจะลืมตาตื่นขึ้นซะเท่าไร เพราะรู้สึกเพลีย รู้สึกเหนื่อยเอามากๆ แถมยังรู้สึกเจ็บหีสุดๆด้วย แต่ทันทีที่นึกออกว่า ทำไมตัวเอง ถึงได้เพลีย ได้เหนื่อย และเจ็บระบมที่หีเอามากๆนั้น จากที่จะอยากหลับต่อนั้น ก็ถึงกับตาสว่างขึ้นมาอย่างทันที

และมันก็ทำให้ แนน รู้สึกซ็อค ตกใจมาก เมื่อพบว่า ตัวของแนน ยังคงอยู่ที่อู่ซ่อมรถร้าง ที่ติดอยู่กับบ้านของตัวเอง แล้วสิ่งที่ทำให้ตกใจมากที่สุด คือ มันเริ่มจะสว่างแล้วนั้นเอง ดูจาก บรรยากาศ และสีของท้องฟ้านั้น เวลาในตอนนี้ก็น่าจะใกล้ หรือ เพิ่งจะ 6 โมงเช้าได้ด้วย..

พอเห็นเช่นนั้น มันทำให้ แนน ต้องรีบตั้งสติ รวบรวมเรี่ยวแรงที่มี กลั้นใจลุกขึ้น เดินไปหยิบเสื้อผ้าที่แนนได้ถอดมันออกนั้น มาสวมใส่ และต้องรีบกลับบ้านให้เร็วที่สุด เพราะถ้าขืนชักช้าละก็ แนนอาจจะได้เจอกับ พี่สาวใจดี เป็นอีกคนที่มักชอบเอาอาหารมาให้พวกเจ้าโบ้ได้ทาน และเธอไม่ได้ให้แค่พวกเจ้าโบ้เท่านั้น

จากที่ได้ยินมา คือ พี่สาวคนดั่งกล่าวนั้น มักจะตระเวนเอาอาหารมาแจกให้หมาจรจัดทุกตัว ที่อยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้ ทั้งตอนเช้า และตอนเย็นของทุกวัน..

พ่อแม่ไม่อยู่ (1)

คำเตือน
**เรื่องดังกล่าวเป็น เรื่องแต่ง บุคคล สถานที่ เหตุการณ์ ไม่มีอยู่จริง**
**เนื้อหาดังกล่าว ไม่แนะนำ ส่งเสริม ให้กระทำตามเลียนแบบแต่อย่างใด**


****************************************************

พ่อแม่ไม่อยู่...ไปให้หมาขี้เรื้อนรุมเย็ด (1)

สวัสดีค่ะ ขอแนะนำตัวเองก่อนนะค่ะ ชื่อ ‘แนน’ ค่ะ เรื่องที่แนนจะเล่าต่อจากนี้ ออกจะแปลก ไปทางวิตถารซะหน่อย และไม่แนะนำให้ทำตามนะค่ะ มันไม่ดีหลายๆอย่าง เรื่องของแนนนั้น มันเริ่มมาจาก การที่ข้างบ้านของแนนนั้น มีอู่ซ่อมรถ ที่ถูกปิดปล่อยร้างมากว่า 10 ปีแล้ว จนในตอนนี้ เจ้าอู่ซ่อมรถดั่งกล่าว ก็ได้กลายเป็นเหมือน บ้าน ไม่ก็ ที่อยู่ของ พวกหมาจรจัดขี้เรื้อน ไปเสียแล้ว..

ทีแรก จำนวนหมาจรจัดที่มาอาศัยอู่ซ่อมรถร้างนั้น มีแค่ 4-5 ตัวเท่านั้น ก่อนที่พวกมันจะค่อยๆเพิ่มจำนวนขึ้น จนปัจจุบัน ก็มีหมาจรจัดอยู่ที่อู่ซ่อมแห่งนั้นอยู่ 9 ตัวด้วยกัน (จริงๆนอกจากเพิ่มจำนวนแล้ว ก็ยังมีตายไปบ้างเหมือนกัน) โดยที่ แนน มักจะไปหาพวกมัน เอาอาหารไปให้พวกมันอยู่บ่อยครั้ง บางครั้งในตอนที่แนนเอาอาหารไปให้พวกมันนั้น ก็พบว่า พวกมัน กำลังร่ายล้อมรุมเย็ด หมาตัวเมีย ที่หลงเข้ามานั้น อย่างป่าเถื่อนอยู่

วันเสาร์ที่ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2567

ไม่คิดว่า น้องสาวผม จะ....ร่านขนาดนี้.... ตอนที่ 3 (เวอร์ชั่น 2) ตอนจบ.

ไม่มีอะไรมาก แค่รู้สึกว่า ฉบับก่อนหน้านี้ มันยังร่าน ไม่พอ...

ให้ผู้อ่านตัดสินใจละกันว่า ฉบับไหนดีกว่ากัน..

ผู้แต่ง.. 

************************************************

 ไม่คิดว่า น้องสาวผม จะ....ร่านขนาดนี้....

ตอนที่ 3 (เวอร์ชั่น 2) ตอนจบ.

“อื้ออออออ..พร้อ..ม..จะเล่าเรื่องต่อแล้วค่ะ พี่ชายอยากรู้เรื่องไหนก่อนละค่ะ..” อาย น้องสาวผม ที่ยังคงนอนทับ อยู่บนร่างของผม ในสภาพเปลือยเปล่านั้น ก็เอ่ยร้องถาม ทันทีที่เธอหายเหนื่อย หายเสียวจากการขึ้นขย่มควยผมเมื่อกี้..

โดยคำถามของเธอ ทำเอาผมคิดหนักอยู่พอสมควร เพราะมันมีหลายเรื่องที่ผมอยากรู้ อยากถามเธออยู่มากมาย จนไม่รู้จะเริ่มถามจากเรื่องไหนก่อน แล้วในตอนที่ผมกำลังคิดหนักอยู่นั้น แม่น้องสาวตัวดีของผม ก็เริ่มมีการขยับร่างอันเปลือยเปล่าที่นอนทาบทับบนตัวผมอยู่นั้น..

“ถ้า..ยังคิดไม่ออก งั้น อาย ขอไปหยิบของ ก่อนนะ...” เธอเอ่ยบอก พร้อมกับ ขยับเคลื่อนตัว เพื่อจะไปหยิบอะไรบางอย่างที่หัวเตียงของเธอ แต่ไอ้การขยับตัวไปหยิบของ ของเธอนั้น มันเป็นการเคลื่อนตัวแบบจงใจ เอาเนื้อตัวของเธอเข้าถูไถ เสียดสีกับร่างกายของผม..