กติกาการใช้บล็อคแห่งนี้

กติกาการใช้บล็อคแห่งนี้ ห้ามก็อปไปเผยแผ่ที่ไหน // อ่านแล้ว ตอบ "ขอบคุณ" สักนิด...เพื่อกำลังใจน้อยๆ

วันจันทร์ที่ 29 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559

เรื่องของเธอกับผม เรื่องที่ 2 ยาม (9)

เรื่องของเธอกับผม เรื่องที่ 2 ยาม (9)

“พี่ชาติครับ.... พี่คิดทำอะไรกันแน่ครับ? เห็นเอาแต่ถ่ายรูป ถ่ายคลิปอีฟ้า มาตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้ว” ชายฉกรรจ์คนหนึ่งที่เอ่ยถาม นายชาติ ด้วยความสงสัย ขณะที่คนอื่นๆกำลังเดินออกไปรอห้องข้างนอก เพื่อดื่มทานคั่นเวลารอหญิงสาวที่สลบหลับใหลอยู่นั้น...

“อืมมมม...ยังไงดีละ เอาเป็นว่า กูกำลังเพื่อพวกเราทุกคนอยู่นะ...” นายชาติหันไปทางผู้ถาม และเอ่ยตอบด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับขยับโชว์มือถือในมือให้เห็นอย่างชัดๆ จนทำให้ชายที่ร้องถามนั้น สังเกตเห็นว่า โทรศัพท์มือถือดั่งกล่าวนั้นไม่ใช่ของนายชาติ??..

“นั้น....โทรศัพท์ของอีฟ้า ไม่ใช่เหรอพี่??..แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการที่พี่บอกว่า ทำเพื่อพวกเรา ละครับ?? ” ชายฉกรรจ์คนเดิมที่ร้องถามนั้น ก็ตอบ ด้วยท่าทีที่ งง หนัก และเหมือนไม่เข้าใจมากกว่าเดิม ก่อนที่นายชาติจะถอนหายใจ และตอบอย่างอธิบายให้ฟัง...

“เฮ้อ....ขนาดนี้ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? สรุป คือ ที่เห็นกูถ่ายๆนะ ไม่ได้ถ่ายเล่นๆหรอก แต่ถ่ายไปแล้ว และส่งไปให้แฟนอีฟ้ามันดูด้วย...” คำกล่าวตอบของนายชาตินั้นก็ทำให้ ชายฉกรรจ์คนที่ร้องถามนั้น ถึงกับเข้าใจและอุทานทันที...

วันศุกร์ที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559

เรื่องของเธอกับผม เรื่องที่ 2 ยาม (8)

เรื่องของเธอกับผม เรื่องที่ 2 ยาม (8)

“แล้วถ้าพี่จะขอถ่ายรูป ถ่ายคลิปละ....” ยามชาติที่เอ่ยปากขอ พร้อมกับถือโทรศัพท์มือถือในมืออย่างพร้อมถ่าย ซึ่งทางหญิงสาวที่ถูกขอและเพิ่งถูกเขียนข้อความน่าอาย ที่แก้มขวานั้นก็มองอย่างไม่ได้สนใจอะไรมาก และเอ่ยตอบแบบส่งๆ..

“........ อยากจะทำอะไรก็ทำค่ะ คืนนี้ฟ้าปล่อยฟรีก็แล้วกัน...” น้ำฟ้าเอ่ยตอบด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่บงบอกถึงความงอนนิดๆ แต่นั้นก็ทำให้นายชาติและคนอื่นๆต่างพากันอมยิ้มให้กับคำตอบนั้น ขณะที่นายชาติก็ดำเนินการถ่ายรูปเธอ พร้อมกับดำเนินแผนบางอย่างที่เค้าได้คิดไว้ ทันทีที่เธออนุญาต แน่นอนว่า น้ำฟ้าก็ไม่ได้รู้เรื่องดั่งกล่าวเลย...

“พูดจริงนะ ที่ว่าปล่อยฟรีให้พวกพี่ทำตามใจชอบนะ....” ชายฉกรรจ์คนหนึ่งที่เข้านั่งข้างกายของน้ำฟ้าพร้อมกับเข้าโอบกอดและเอ่ยถามย้ำด้วยรอยยิ้ม...