ช่วงเวลา ที่ผมไม่มีวันลืม อีกครั้ง (ภาคต่อของช่วงเวลาที่ผมไม่มีวันลืม) บทนำ-ตอนที่ 1

บทนำ

หวัดดีครับ เพื่อนๆ ผม นที ครับ จำผมได้มัยครับ ที่คราวก่อน ผมได้เล่าเรื่องของผมไป (ช่วงเวลาที่ผมไม่มีวันลืม...) ไงผมก็ต้องขอขอบคุณเพื่อนๆ ที่ให้การตอบรับกับเรื่องของผมเป็นอย่างดี ถึงแม้จะมีบางคน จะซ้ำเติมหาว่าผมนั้นโง่มากมายก็ตาม แต่ก็ยอมรับคำว่าผมนั้นโง่จริงๆ ไม่สิ อาจจะบอกว่าเชื่อมั่นตัวเองมากไปหน่อย...

จึงทำให้เรื่องของผมกับรินนั้นต้องจบลงแบบนั้น....ใช่จบโดยที่ผมทั้งเสียดายและปวดร้าวไม่น้อย..เพราะตอนนั้นโอกาสของผมมันมีมากมายเหลือเกิน แต่ผมก็ไม่ไขว์คว้าไว้ ครั้นพอจะคว้าก็ดันสายไปแล้ว...

แต่เสียใจไปก็ไม่ได้อะไรจริงมัยครับ แต่อายจัง ที่กล้าพูดออกมาได้ ทั้งๆที่ในตอนนั้นผมนะเจียนตาย เลยละ แทบเกือบไม่มีความรู้สึกใดๆกะผู้หญิงคนอื่นอีกแล้ว แต่แล้วทุกอย่างก็ได้เปลี่ยนไปเมื่อเจอกับเธอ....เธอที่เป็นน้องสาวของริน ที่มีอายุเพียง ย่าง 23 ปีเท่านั้น...

“ เธอ ชื่อ พิม เป็นน้องสาวแท้ๆของรินเองค่ะ พี่ชายคงจำได้นะ ว่ารินนะ เคยเล่าว่า รินมีน้องสาวแท้ๆ แต่ไม่ได้อยู่ด้วย เธอถูกป้าขอไปเลี้ยงที่เมืองนอกและเพิ่งกลับมาเนี่ย ...พอดีรินลืมว่านัดกับเธอไว้ ไงรบกวนพี่ชาย ช่วยดูแลเธอให้หน่อยนะค่ะ ไม่ต้องห่วงค่ะ เรื่องของพี่ชายนะ รินได้เล่าให้เธอได้ฟังบ่อยๆ...” นั้นคือถ้อยคำของรินที่เอยบอกผมทางโทรศัพท์ ขณะที่ผมถึงกับอึ้งจ้องมองสาวน้อยที่มาหาและได้ยืนอยู่หน้าประตูอย่างตาค้าง...ที่ทั้งขาว สวยและมีใบหน้าคล้ายรินไม่น้อยนั้น..

ไม่อยากบอกเลยว่า แวบแรกที่เห็นใจที่ผมตายด้านมาหลายเดือนนั้นก็ได้ เต้นแรงขึ้นอีกครั้ง อย่างบอกไม่ถูก....

“อะ พี่ที ใช่รึเปล่าค่ะ..” เธอที่เอยปากถาม ผมอย่างท่าทีเคอะเขินอย่างตื่นเต้นเล็กๆอย่างน่ารัก..

“ชะ ใช่ ใช่แล้วครับ..”ผมที่เอยตอบรับและยิ้มตอบให้กับเธอไปด้วย...

“เออ..พี่รินคงโทรมาบอกแล้วใช่มัยค่ะ หนู คือน้องสาวของพี่ริน ชื่อ พิมค่ะ ไงรบกวนด้วยนะค่ะ...” สาวน้อยที่เอยต่ออย่างมีมารยาทด้วยรอยยิ้มที่แสนหวาน ก่อนที่ผมจะได้ พาเธอเข้าไปในห้อง และนั้นเป็นจุดเริ่มต้นในเรื่องราวครั้งใหม่...ที่ร้อนแรงยิ่งกว่าเดิมครับ....

ตอนที่ 1

ผมที่ได้พาน้องสาวของริน หญิงสาวที่ผมแอบหลงรัก ที่รู้จักตามเนต นั้นเข้ามาในห้องด้วยใจที่เริ่มเต้นนิดๆ ซึ่งผมก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย ขณะรินเองผมยังไม่รู้สึกแบบนี้เลยด้วยซ้ำ..เพราะกรณีของรินนั้น ผมแอบหลงรักเธอผ่านการพูดคุยในเนตมาก่อน คือ รู้สึกหลงให้กับการพูดจานะครับ พอเจอตัวจริงของริน จึงไม่รู้สึกสาอะไรมาก ก็แค่รู้สึก ชอบปลื้มมากกว่าเดิม...

ใช่ไม่เหมือน..กับอันนี้ รึนี่ คือ ความรู้สึกรักแรกพบ?...

“เดี๋ยว พี่ไปเอาน้ำมาให้นะ..” ผมที่เอยกล่าวบอกน้องเค้า และเดินไปอย่างไม่แสดงท่าทางใดๆ แต่ในใจของผมสิไม่อยากจะบอกเลยว่าตื่นแค่ไหน...และเพียงแวบเดียว ผมก็เดินออกมาพร้อมกับน้ำดื่มเพื่อต้อนรับเธอ ซึ่งก็เห็นเธอลงนั่งที่โซฟา ที่เคยมีวีรกรรมนิดๆกับริน ในค่ำคืนนั้น...

พอเห็นพิม เธอนั่งตรงนั้นก็ทำให้ผมนึกถึงเหตุการณ์นั้นมาหน่อยๆ เนื่องจากหน้าตาของเธอนั้นช่างคล้ายกันมากจริงๆ เธอที่มีท่าทีหันไปมองนู่นนี่อย่างเล็กน้อย เหมือนจะประหม่าก็ไม่เชิง ซึ่งถ้าใช่ก็ออกผิดวิสัยของคนเรียนเมืองนอก ใช่เมืองนอกเรื่องเพศเค้าไวกันจะตาย เป็นไปไม่ได้หรอกที่เธอจะประหม่า..

เอ แต่ถ้าจำไม่ผิด นี่ รินเคยเล่าว่า น้องสาวเธอมันพวกชอบเก็บตัวเงียบเป็นเด็กเรียนไม่ค่อยสุสิงใคร ก็น่าจะเป็นไปได้นะ ที่จะประหม่า แต่ถ้าชอบเก็บตัวเงียบแล้ว ทำไมถึงกล้ามาหาผมละ..ใช่ฟังดูแล้วมันขัดแย้งแปลกๆ รึว่าที่รินเล่ามันคือเรื่องก่อนหน้านี้นะ ใช่บางทีเธออาจจะปรับปรุงตัว ตอนอยู่เมืองนอกแล้วก็ได้...

ผมคิดระหว่างที่เดินเข้ามาหาเธอและยื่นน้ำให้ กับ สาวน้อยวัย 23 พร้อมกับเอยปากถาม...

“มองอะไรเหรอครับ..” ผมที่เอยปากถามอย่างสงสัย ซึ่งพิมที่รับแก้วน้ำนั้นก็หันมามองผมและยิ้มให้...

“อืมมม ก็มองทั่วๆไปแหละค่ะ..”

“ทั่วๆไปเหรอ? ห้องนี้ไม่มีอะไรน่าสนใจหรอกครับ เป็นห้องคนโสด ธรรมดาๆเท่านั้นเอง..” ผมที่เอยตอบกลับ ซึ่งเธอก็เอยตอบกลับอย่างทันที..

“ไม่หรอกค่ะ ยิ่งโสดเนี่ยแหละ ที่ทำให้น่าสนใจ..” เธอเอยกล่าวตอบกลับอย่างยิ้มหวาน และด้วยใบหน้าที่ละหม้ายคล้ายกับรินนั้นก็เล่นเอาใจผมแปล็บขึ้นมา...

“น่าสนใจยังไงเหรอ?..”ผมเอยถามกลับพร้อมกับลงนั่งฝั่งตรงข้ามกับเธอ...

“ ก็น่าสนใจใน หลายๆอย่าง และ ในหลายๆความหมาย นะค่ะ” เธอเอยตอบผมอย่างยิ้มหวาน พร้อมกับสายตาที่เปลี่ยนไปแวบหนึ่ง แต่นั้นก็ทำให้ผม เริ่มรู้สึกถึงบางอย่าง ที่มันดูว่าเธอจะไม่ใช่อย่างที่รินเคยเล่าให้ผมฟัง..

“เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ พี่นที..” พิม ทำท่าขยับจะมาหาผม เมื่อเห็นผมที่นิ่งไปเล็กน้อย จากถ้อยคำและสายตาของหล่อนที่ปรากฎออกมาจนดูเหมือนว่าผมจะตาฝาดไปเองนั้น....

“มะ ไม่ พี่ไม่ได้เป็นอะไรหรอก...และก็ไม่ต้องเรียกเต็มยศก็ได้ เรียกพี่ที เหมือนกับที่ รินเค้าเรียกเถอะ น้องสาวของรินก็เหมือนกับน้องสาวของพี่เหมือนกันนั้นแหละ ” ผมตอบ ซึ่งเธอก็ตอบรับ อย่างโดยดี..

“ค่ะ พี่ที..”

“หวังว่า การมาของพิม คงไม่เป็นที่รบกวนในวันพักผ่อนของพี่ทีนะค่ะ..” เธอที่เอยปากถาม ซึ่งเธอหมายถึงการพาเธอไปไหนต่อไหนนั้นเอง ใช่เธอกลับมาที่เมืองไทย ก็หวังมาเจอหน้าพี่สาวที่เพิ่งแต่งงาน และกะไปเที่ยวไหนต่อไหนกัน เพราะจากที่คุยกัน พิมนั้นไม่ได้เจอหน้าริน มานาน มากแล้วเหมือนกัน เพราะตอนงานแต่งงานของริน พิมก็ไม่ได้มา แต่พอพิมมาหาเอง รินดันไม่ว่างอีก..

“อือออ...ไม่หรอก พี่เองก็ว่างอยู่ พอดี แล้วเราอยากไปเที่ยวไหนละ...” ผมที่เอยตอบและถามกลับ ก่อนที่พิมจะคิดเล็กน้อยและเอยปากตอบ...

และคำตอบของเธอนั้นคือไปสถานที่ค่อนข้างแออัดและร้อนอ่าวพอควร อย่างตลาดนัดขนาดใหญ่ ของ กทม. อย่างจตุจักรนั้น พิมกับผมนั้นก็ต่างเดินดูนั้น ดูนี่อย่างมากมาย ใช่เดินกันจนเหงื่อ ไหลย้อย กันไปข้างหนึ่งเลย..

“โอยยย ร้อนน..” สาวน้อยวัย 23 ที่เอยบ่นเล็กน้อย ด้วยสภาพที่เหงื่อโชกหน่อยๆ ซึ่งก็ไม่แปลกนักที่เธอบ่น เพราะไม่คุ้นกับสภาพอากาศร้อนของบ้านเรานัก...

“จะทาน ไอติมมัย เดี๋ยวพี่ซื้อให้..” ผมที่มองเธออย่างยิ้มๆ ก่อนเอยปากถาม เมื่อเห็นร้านไอติม แท่งโบราณนั้นอยู่ใกล้..พิมก็มองก่อนทำตาปริบๆและเอยตอบ..

“ค่ะ..” เธอตอบ แล้วผมก็เดินไปซื้อไอติม กลับมาให้กับเธอ พร้อมกับอันที่เป็นของผมด้วย...

“ยังไงก็ทำใจสักหน่อยละ พิม เมืองไทยก็ร้อนแบบนี้แหละ..” ผมเอยขึ้น หลังจากยื่นไอติมแท่งให้กับเธอนั้น ซึ่งหล่อนก็เอยตอบ อย่างในลำคออย่างสั้นๆ ขณะที่กำลังจัดการไอติมแท่งนั้น..

“อือออ...ค่ะ..” เธอตอบและก้มหน้าก้มตาทานไอติม ซึ่งผมก็จัดการอันของผมไป พร้อมกับเหลือบมองเธออย่างหลงๆเล็กน้อยในความสวยน่ารักในวัย 20 ต้นๆนั้น (แถมเธอก็ยังหน้าคล้ายกับรินมากๆอีกด้วย)...

ก่อนที่ผมจะ ต้องชะงักและอึ้งเล็กน้อย เมื่อท่าทางของเธอที่กำลังจัดการทานไอติมแท่งดั่งกล่าวนั้น ก็จัดการด้วยท่วงท่าและท่าทางที่คลับคล้ายเหมือนกับเธอกำลังดูดเลีย ‘ท่อนเนื้อ’ อยู่ก็ไม่ป่านนัก...ใช่ท่าทางการดูดเลียที่คล้ายกับการออรัลนั้นก็ทำให้ผมถึงกับมองอย่างตาค้าง ลีลาการใช้ลิ้น และการขยับปากดูดเช่นนั้น....

“อือออ... พี่ทีค่ะ ไอติมละลายแล้วค่ะ” เธอที่รู้สึกถึงการมองของผมนั้นก็เอยร้องบอกขึ้น เมื่อเจ้าไอติมในมือของผมนั้นได้ละลายเยิ้ม (ก็มัวแต่เผลอ เอาแต่มองเธออยู่จนลืมทานนะครับ) และนั้นก็ทำให้ผมเอยร้องเล็กๆ กับมือที่แฉะเหนียว ซึ่งก็ทำให้ พิมนั้นหัวเราะนิดๆ...

“คิดอะไรอยู่ละค่ะ..ถึงทำให้ไอติมละลายแบบนี้นะ พี่ที..” เธอถามพร้อมกับยื่นทิชชูมาให้กับผม..

“เออก็ พิมนะ ทานไอติมด้วยท่าทางเอร็ดอร่อยมากนะ พี่เลยเผลอมองนานหน่อย?” ผมตอบอย่างตะกุกตะกักเล็กน้อย..

“อย่างเอร็ดอร่อยเหรอค่ะ..”เธอเอยทวนคำตอบของผมอย่างตาปริบๆ เหมือนสงสัยเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะยิ้มกว้างและเอยถามกลับ.. “ไม่ใช่ว่าท่าทางการทานไอติมของพิม ทำให้พี่ที คิดอะไรแปลกๆเหรอค่ะ? ”

คำถามของเธอที่ทำให้ผมแทบกระอัก เพราะสิ่งที่เธอเอยนั้นคือความจริงซะด้วย...

“เออ ใช่ที่ไหนละ” ผมตอบโวยนิดหน่อยเพื่อกลบเกลื่อน ซึ่ง พิมก็หัวเราะน้อยๆ และเอยตอบ..

“พิมก็แซวเล่นไปแบบนั้นเองละค่ะ...”

“แล้วพิมอยากเดินไหนต่อมัยละ..” ผมเอยถาม อย่างรีบเปลี่ยนเรื่องอย่างทันที ซึ่งเธอก็ยิ้มๆและเอยตอบผม
“ไม่แล้วละค่ะ นี่ก็ซื้อของมาเยอะแยะแล้วด้วย...” คำตอบของเธอนั้นก็ทำให้การเดินซื้อของเขาเรานั้นสิ้นสุด ก่อนที่ผมจะพาเธอไปทานอาหาร และค่อยพาส่งยังที่บ้าน...

“แล้วนี่ จะให้พี่พาเราไปส่งที่ไหนละ พิม?..” ผมที่เอยปากถาม ถึงที่พักของเธอ และนั้นก็ทำให้เธอจ้องมองผมด้วยท่าที งงๆ ก่อนจะเอยถามกลับ..

“เออ...พี่รินเค้าไม่ได้บอกเหรอค่ะ ว่าจะให้ พิมมาอยู่กับพี่ด้วยสัก 3-4 วันนะค่ะ..” คำกล่าวบอกของเธอนั้นก็ทำให้ผมเอยร้องลั่นนิดๆ...

“หา.............” ผมที่เอยร้องจนทำให้รถที่ผมเป็นคนขับแทบจะไปชนกับคันอื่นเลย ก่อนที่ผมจะมาคิดถึงคำพูดของริน
‘ที่บอกให้ดูแล ’ นี่ไม่ใช่ แค่พาไปเที่ยวหรอกเรอะ..

“เออ เค้าบอกให้พี่ดูแลเรา แต่ไม่ได้บอกว่าให้เราค้างกับพี่เลยนะ ” ผมตอบ ตามตรง ในใจก็ต่อว่า รินเล็กน้อยว่าคิดอะไรอยู่

“มะ ไม่สะดวกเหรอค่ะ..” พิมเอยถามผมกลับ..

“เปล่าไม่ใช่แบบนั้น..”

“ถ้าไม่ใช่แล้วอะไรละค่ะ รึว่า พี่ที กลัวโดนพิมปล้ำ?..” เธอเอยโต้ตอบ ซึ่งนั้นก็ทำให้ผมแทบเอาหน้าฟุบกับพวงมาลัยก็ว่าได้

“พี่ต่างหากที่จะต้องพูดคำนั้น..” ผมตอบซึ่งนั้นก็ทำให้เธอถึงกับหัวเราะ...

“อิๆ ถ้าถามพิมละก็ พิมบอกเลยค่ะ ว่าไม่กลัวหรอกค่ะ ก็ท่าทางของพี่ทีนะ ดูแล้วเป็นคนดี ตามที่พี่รินบอกทุกอย่างเลย ทั้งใจดี ทั้งดูสุภาพ ดูแลพิมเป็นอย่างดีอีกต่างหาก แถม พี่ริน ก็รับรองอีกด้วย ” คำตอบของหล่อนก็เล่นทำให้ผมเหมือนจะตัวลอยเลยก็ว่าได้...ที่จริงผมก็ไม่ได้เทคแคร์อะไรเธอมากมายหรอกนะ ใช่ไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษเลย ก็ทำที่เหมือนกับทุกที เหมือนกับที่ไปเที่ยวกับริน จะข้ามถนน ก็จับมือ คอยสังเกตว่าหากเธอเหนื่อยจะทานน้ำอะไรมัย(ตอนเดินช็อปปิ้งนะ)..

ใช่ไม่ได้ดูแลอะไรเป็นพิเศษมากเลย (ในความคิดของผมนะ) ถึงแม้ใจผมจะเต้นไม่เป็นจังหวะให้กับสาวน้อยคนนี้ก็ตาม...

“อย่าชมพี่มาก เดี๋ยวก็ได้รถลอยตกถนนกันพอดีหรอก” ผมตอบอย่างยิงมุข ซึ่งนั้นทำให้เธอหัวเราะอีกครั้ง...

“แล้ว เราไม่กลัวพี่เลยสักนิดจริงๆเหรอ?” ผมที่เอยปากถามตรงๆอีกครั้ง ใช่มันถือว่าเป็นเรื่องกล้ามาก สำหรับ สาวน้อยคนหนึ่ง ที่กล้ามาค้างบ้านผู้ชายที่เพิ่งเจอกันครั้งแรกอย่างงี้..

“อืมมม จะพูดไงดีละค่ะ แรกๆ ก็กลัวนะ แต่พอได้พูดคุยและเที่ยวกับพี่ทีทั้งวันแล้ว มันก็ไม่เหลือความกลัวแล้วละค่ะ มันยิ่งทำให้ พิมรู้สึกคุ้นเคยกับพี่ทีมากขึ้น อาจจะเป็น คงเพราะ พี่ทีเหมือนตามที่พี่รินเล่าไว้ทุกอย่างละมังค่ะ เลยทำให้รู้สึกว่าพี่ทีนะ ไม่ใช่คนอื่นคนไกลแบบนี้..” คำตอบของเธอที่ทำให้ผมเงียบไปครู่หนึ่งก่อนเอยถามต่อ..

“รินเค้าเคยเอยถึงพี่เหรอ? เอยไว้ว่าไงบ้างละ” ผมสงสัยและเอยถาม...

“ ไม่ต้องห่วงค่ะ พี่ริน เค้าพูดแต่เรื่องดีๆตลอดเลยค่ะ เช่น บอกว่า พี่ทีนะ เป็นคนที่หื่นสุดๆ มีคอเลคชั่นหนังX ถึง 300 แผ่น แถมเป็นแนวรุมอีกต่างหาก..” สาวน้อยที่เอยตอบอย่างทันควันด้วยน้ำเสียงที่สดใส และรอยยิ้มนิดๆ แต่ผมกลับไม่ยินดีคำตอบนั้นซะเลย กลับกัน ไอ้ผมอยากจะ ฆ่ารินทิ้งในทันที ซะมากกว่า เอาอะไรไปบอกน้องตัวเองเนี่ย (ถึงจะเรื่องจริงก็เถอะ)

“แต่ถึงหื่น ลามก แต่เป็นคนที่นิสัยดี สุภาพมากๆค่ะ..” พิมที่เอยกล่าวต่อ ที่ดูเหมือนจะตบหัวผมแล้วลูบหลังมากกว่า..

“เออ พี่ขอตัดช่วงแรกทิ้งไปได้มัย เพราะมันไม่เหมือนเป็นข้อดี สำหรับพี่เลยนะ โดยเฉพาะไอ้ที่คอเลคชั่น กับ เป็นคนลามกเนี่ย ” ผมเอย ซึ่งนั้นก็ทำให้พิมถึงกับหัวเราะและเอยตอบกลับ...

“ทำไมคิดอย่างงั้นละค่ะ รู้มัยค่ะ ว่าพิมนะ สนใจผู้ชายลามก มากกว่าผู้ชายเรียบร้อยนะ...” เธอตอบอย่างยิ้มๆ...

“เหรอ?” ผมตอบและมองเธอ อย่างรู้สึกแปลกๆ ใช่ครับมันมีบางอย่างที่ผมรู้สึกได้ว่า พิม น้องสาวของรินคนนี้ไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่ รินเคยเล่าให้ผมฟัง...ไม่รู้เพราะอะไรผมถึงรู้สึกเช่นนั้น...

และในค่ำคืนนั้น สิ่งที่ผมสงสัยก็ได้รับคำตอบ แทบทันที เมื่อพิมนั้น ไม่ใช่อย่างที่รินเคยเล่าให้ผมฟังเลย แม้แต่น้อย ใช่ไม่ใช่สาวเงียบเรียบร้อยแม้แต่นิด เดียว แต่กลับตรงกันข้าม เธอนะเป็นสาวร้อนแรง ที่ชอบเรื่อง SEX..มากๆอีกด้วย เห็นหน้าตางี้ แต่ประวัติเรื่องบนเตียงของเธอนะร้ายใช่ย่อยเลยละครับ...