พี่ปรางของผม ภาค 2 ตอนที่ 7 ไพลิน (2)

เรื่องราวเก่าๆของพี่ปราง..

ภาค 1

ตอนที่ 1 // ตอนที่ 2 // ตอนที่ 3 // ตอนที่ 4 // ตอนที่ 5(จบภาค)

ภาค 2

บทนำ // ตอนที่ 1 //  ตอนที่ 2 // ตอนที่ 3 // ตอนที่ 4 // ตอนที่ 5 // ตอนที่ 6

พี่ปรางของผม ภาค 2 ตอนที่ 7 ไพลิน (2)

“อีกแล้วเหรอ?...” ผมเอ่ยกล่าวกับตัวเอง เมื่อยืนอยู่ท่ามกลางหมอกขาวจางๆ ซึ่งมันก็ทำให้ผมรู้ได้ทันทีว่า ตอนนี้ผมกำลังหลับ และฝันอยู่ เนื่องจากระยะนี้ ผมมักจะฝันอยู่ท่ามกลางบรรยากาศแบบนี้อยู่บ่อยครั้ง และทุกครั้งที่อยู่ท่ามกลางหมอกขาวจางๆแบบนี้ เธอคนนั้น ก็มักปรากฏตัวขึ้นเช่นกัน..

“พี่ปราง?..” ผมเอ่ย เมื่อหันซ้าย หันขวา หน้า หลัง จนกระทั้งได้เห็นร่างของหญิงสาวที่กำลังเดินเข้ามาหาเค้า หญิงสาวที่มีหน้าตาละหม้ายกับพี่ปราง เพียงแต่ดูมีอายุมากกว่าราวๆ 10-15 ปีนั้น ก็ค่อยๆเดินเข้ามาหาพร้อมกับยิ้มหวานให้กับผม ก่อนจะพยายามเอ่ยบอกบางอย่างกับผม...

และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเหมือนพยายามเอ่ยบอกอะไรบางอย่าง แต่เธอพยายามเอ่ยบอกบางอย่างกับผมแบบนี้ทุกครั้ง ที่เราได้เจอกัน น่าเสียดายที่ผมกลับไม่ได้ยินเสียงของเธอเลย..โดยทางพี่ปรางคนนั้นก็เหมือนจะรู้เช่นกันว่า ทางผมไม่ได้ยินในสิ่งที่เธอพูดออกแม้แต่คำเดียว 

แต่ถึงกระนั้น เธอก็ยังคงพยายามที่จะสื่อสารกับผมต่อไป อย่างไม่ยอมแพ้...แล้วคราวนี้ผมก็ตั้งใจที่จะพยายามอ่านริมฝีปากชองเธอ เผื่อจะทราบถึงสิ่งที่เธอต้องการบอกให้ผมรู้ แต่ไม่ทันที่ผมจะเอ่ยทวนว่า ‘สิ่งที่ได้อ่าน’จากปากของพี่ปราง มันถูกต้องมัย? ทุกอย่างก็สว่างจ้าขึ้นมาซะก่อน...

แสงสว่างนั้น...ก็ทำให้ผมตื่นจากความฝันนั้น แถมผมก็จำไม่ได้อีกด้วยว่า ข้อความที่ได้อ่านจากปากของพี่ปรางนั้น คืออะไร?? แต่ที่แน่ๆ ดูเหมือนผมจะโดนพี่ปราง แอบเข้ามาดูดควย ยามเช้าอีกแล้ว..

“อูยยยยยย พี่ปราง ให้ผมพักสักวันบ้างไม่ได้รึไงครับ..” ผมเอ่ยโอด พร้อมกับก้มหน้าลงไปมองไปยังช่วงล่างของตนเอง ก่อนจะต้องตกใจ เมื่อคนที่ทำการดูดควยของผมอยู่นั้น กลับไม่ใช่ พี่ปราง แต่เป็น ไพลิน น้าสาว ที่มีอายุน้อยกว่าทั้ง ผม และพี่ปราง นั้นเอง..

“หา.....” ผมเอ่ยร้องอย่างตกใจ ทันทีที่เห็นเป็นไพลิน ส่วนทางไพลินก็คายควยผมแล้ว เอ่ยอย่างโวยวาย..

“จะตกใจอะไรนะ ได้ยินมาว่า ทีพี่ปราง ก็ทำแบบนี้กับนายบ่อยๆ ไม่ใช่เหรอไง..”

“นั้นมันพี่ปราง ไม่ใช่เรายังไงละ” ผมโต้ตอบกลับทันที โดยไม่กล้าบอกว่า ‘นั้นมันเป็นเรื่องปกติของพี่ปราง เค้า..’ ถ้าจำกันได้ คือ พี่ปรางเขาชอบมาปลุกผมด้วยวิธีดูดควยแบบนี้อยู่เป็นประจำ ยิ่งเป็นช่วงที่เราไม่มีโอกาสได้เย็ดกันนะ ผมนี่โดนทุกวันเลย บางครั้งนอกจากจะโดนปลุกด้วยการดูดควยแล้ว ตอนเย็นก็อาจจะโดนเธอ(พี่ปราง) ดูดซ้ำในห้องน้ำด้วย...

ตั้งแต่พอมีไพลินเข้ามาในครอบครัวนั้น พฤติกรรมต่างๆเหล่านี้ของพี่ปราง ก็ค่อยๆลดลง เชื่อว่า พี่ปรางคงเพราะกลัวว่าไพลินจะรู้..แต่ถ้าดูจากสถานการณ์ตอนนี้แล้ว เชื่อว่า ทุกอย่างก็น่าจะกลับมาเป็นเหมือนก่อนหน้านี้แล้วละ...ไม่สิ...ไม่น่าเหมือนดั่งก่อนหน้านี้ซะทีเดียวหรอก....

“งั้นก็ทำใจไว้ซะ เพราะจากนี้ชั้นกับทำแบบนี้บ้าง...” ไพลินกล่าวตอบ พร้อมกับก้มลงไปดูดควยของผมต่อทันที อย่างไม่เปิดโอกาสให้ผมตกใจ หรือกล่าวโต้ตอบแต่อย่างใด ถึงแม้นี่จะผ่านมา 2 เดือนแล้ว นับตั้งแต่คืนนั้นที่ผมได้เปิดซิงตามความต้องการของไพลินเอง..

โดยหลังจากคืนนั้น ไพลินก็ถึงกับไข้ขึ้น นอนโทรมอยู่ 2 วันได้ ไม่รู้ว่าการที่เธอไข้ขึ้นนั้น มันจะเกี่ยวกับการที่ผมได้ทำการจัดเธอหนักในตอนเย็ดรอบ 2 กับเธอรึเปล่านะ? เพราะตอนที่ผมล่อเธอในรอบ 2 นั้น ผมได้จับเธอเย็ดในท่าอุ้มแตง แล้วเสยควยเข้ากระทุ้งใส่อย่างไม่ยั้งเลย...

ทีแรก ทั้งผม และพี่ปราง ต่างคิดว่า ไพลินคงพอ ไม่ก็อาจจะเข็ดกับการร่วมรักแล้ว จากท่าทางตอนที่เธอได้บ่นออกมาตอนที่นอนโทรมไข้ขึ้นนั้น..แต่มันกลับไม่เป็นแบบนั้น เพราะในคืนที่ ผมกับพี่ปราง มีโอกาสจะเย็ดกัน จากการที่ พ่อแม่ของพวกเรากลับดึกนั้น...

“นี่...ขอร่วมวงด้วยสิ!!” ไพลินที่เอ่ยเชิงขอ พร้อมกับบุกเข้ามาในห้องของผม ที่ในเวลานั้น ผมกำลังจูบกับพี่ปรางอย่างดูดดื่มอย่างนัวเนีย และเกือบจะจับกดพี่ปรางอยู่นั้น แน่นอนว่า การปรากฎกสบ พร้อมกับถ้อยคำดั่งกล่าวนั้น ก็ทำให้ผม และพี่ปรางต่างหันมามองเธอ ซึ่งพี่ปรางก็หันมอง ด้วยท่าทีที่หงุดหงิด อย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

“เดี๋ยว!! ไหนเราบอกว่า จะขอแค่ครั้งเดียวไงละ..” พี่ปรางที่จ้องมองไปยังที่ไพลิน พร้อมกับลงจากเตียงนอนนั้น ก็ร้องถาม ในสภาพที่เปลือยเปล่า ซึ่งทางไพลินก็ตอบกลับอย่างทันที

“เค้าพูดไว้อย่างงั้นเหรอ? จำไม่ได้เลย..” คำกล่าวตอบของเธอนั้น ก็ทำให้พี่ปรางมีท่าทีหงุดหงิดมากขึ้น

“ถึงจะพูด แต่พี่ปรางมีของดีแบบนี้ ก็ควรใจกว้าง แบ่งให้น้องเล่นบ้างสิ..” ไพลินกล่าวต่อ ด้วยรอยยิ้มอย่างเดินตรงเข้ามาเรื่อยๆ (**เผื่อคนจะ งง. ไพลิน มีศักดิ์เป็น น้าของพี่ปราง ก็จริง.. แต่เธอติดปากการเรียก ‘ปราง’ ว่า ‘พี่ปราง’ เห็นว่าเรียก พี่ปราง แบบนี้ตั้งแต่เด็กๆ ไปแล้ว**)

“ไม่แบ่ง อยากได้แบบนี้ ก็ไปหาเอาเองสิ..” พี่ปรางกล่าวตอบ ด้วยท่าทีที่น่ากลัวสุดๆ คือ แม้แต่ผมยังกลัวพี่ปรางในเวลานี้เลย แน่นอนว่า ทางไพลิน ก็ไม่สนใจถ้อยคำดั่งกล่าวของพี่ปราง เดินผ่านพี่ปราง และขึ้นมาบนเตียงที่ผมนั่งอยู่นั้น อ้อ ก่อนขึ้น เธอ(ไพลิน) ก็ได้แก้ผ้าก่อนด้วยนะ..

“ต้น..” พี่ปรางที่หันกลับมามอง แล้วเอ่ยเรียกผม ซึ่งจังหวะที่พี่ปรางเรียกนั้น ไพลินที่แก้ผ้าเรียบร้อยนั้น ก็ได้ขึ้นมาบนเตียง และกอดแขนอย่างเอานมน้อยๆนั้นมาเสียดสี..

“เออ ครับ..” ผมขานรับให้กับการเรียกของพี่ปรางอย่างกลัวๆ เพราะท่าทีของพี่ปราง ในเวลานี้นั้นน่ากลัวอย่างสุดๆจริงๆ ก่อนที่พี่ปรางจะกล่าวต่อ เชิงสั่ง ซึ่งมันเป็นถ้อยถ้อยคำที่ชวนน่าตกใจมากๆ...

 “จัดเธอให้หนัก เอาให้เธอไข้ขึ้นอีกรอบเลยก็ได้..” พี่ปรางสั่ง ซึ่งนั้นก็ทำให้ผมเอียงคอ แล้วเอ่ยร้อง อย่างทั้ง อึ้ง และ งง. กับคำสั่งนั้น..

“หา....” 

นี่ผม...ได้ยินไม่ผิดใช่มัย??....แล้วนั้นมัน วิธีแก้ไขปัญหา ของโลกไหนกันนะครับ???...

“พี่ต้น คงไม่คิดจะจัดหนัก ตามที่พี่ปรางบอกใช่มัยค่ะ..” ไพลินร้องถาม ขณะที่ผมยังคงอึ้งให้กับถ้อยคำของพี่ปราง ด่อนจะจะค่อยหันไปมองทางไพลิน แล้วเอ่ยตอบ.. 

“เกรงว่า มันจะเป็นแบบนั้นนะ..” ผมเอ่ยตอบ แล้วหันไปทางเธอ เพื่อทำตามที่พี่ปรางสั่ง ซึ่งมันก็ทำให้ไพลินเอ่ยร้องออกมา..

“เดี๋ยวสิ....ไม่เอานะ ลินไม่อยากไข้ขึ้นแล้วนะ!!..” 

ถึงแม้เธอจะเอ่ยร้องห้ามแบบนั้น แต่เชื่อมัยว่า เธอกลับไม่ขัดขืนผมแม้แต่นิดเดียวเลย เหมือนกับร้องไปงั้นแหละ ก่อนที่ผมจะจัดเธอในท่าที่น่าจะเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอไข้ขึ้น เมื่อครั้งก่อน อย่าง ท่าอุ้มแตงนั้น..

ใช่...ผมจัดเธออย่างหนักสุดๆๆๆ เพื่อสนองต่อคำสั่งของพี่ปราง คือ ผมพอเข้าใจนะ ว่า พี่ปรางกะจะให้เธอเข็ด... แต่ผลลัพธ์ที่ออกมานั้น มันดูยังไงก็ไม่น่าจะ Work เลย...

“อื้ออออออออ อาาาาาาาาาาา....” ไพลินเอ่ยคราง ขณะนั่งแหมะอย่างตัวสั่นเทา หลังโดนผมจัดหนักในท่าอุ้มแตงไปนั้น ซึ่งผมก็ไม่ได้แค่จัดหนักเท่านั้น แต่ยังแตกข้างในอีกด้วย และถ้าหากดูจากท่าที และสีหน้าของไพลินในเวลานี้ อย่างที่บอกไป คือ วิธีการนี้ มันไม่น่า Work...เพราะแทนที่จะทำให้เธอ เข็ด เหมือนจะทำให้เธอ ติดใจ มากขึ้นซะมากกว่า คือ ผมรู้สึกเหมือนเห็น “เนตรราคะ” หรือ “เนตรหัวใจ” ปรากฎอยู่ในดวงตาของไพลินในเวลานี้เลย...

แน่นอนว่า ทางพี่ปรางเองก็เหมือนรู้เรื่องนี้เหมือนกัน สังเกตจากท่าทีอันไม่ประสบอารมณ์นั้น ก็พอทำให้เดาได้ว่า ทางพี่ปรางเอง ก็เหมือนจะรู้ผลลัพธ์อันไม่น่าพอใจนี้แล้ว...

แล้วไพลินก็ไม่ได้มาขอแค่ครั้งนั้น ครั้งเดียวนะ แต่เธอมาขอร่วมวงสนุกกับผม แลฃะพี่ปรางอีกหลายครั้ง จนทางพี่ปรางต้องร้องถามออกมาตรงๆว่า..

“ติดใจควยของต้นแล้วใช่มัย?...” ถึงแม้ไพลินจะตอบปฎิเสธ แต่ดูจากท่าทาง และการเข้ามาแจมทุกครั้งนั้น ก็เชื่อได้ว่า ไพลิน น่าจะติดใจ ควยผมไปแล้วละ...

ติดใจจนลืมแฟนเก่าของตัวเองไปแล้วแน่ๆ ถ้าเกิดเธอมีแฟนคนที่ว่า จริงๆ ละนะ เพราะ พี่ปราง เริ่มคิดว่า บางที เรื่องแฟน อาจจะเป็นเรื่องที่ไพลินแต่งขึ้นมาเองก็ได้ แต่งขึ้นเพื่อมาใช้เป็นข้ออ้างที่ให้ดูมีเหตุมีผล กว่าการมาขอเย็ดแบบด้วยความอยากรู้อยากเห็นเองนั้น..

แต่ผมกลับมองว่า ไม่ว่า ข้ออ้างแบบไหน ก็ดูจะไร้เหตุผลสิ้นดี...แต่ในสมมติฐานของพี่ปรางนั้น ก็มีจุดหนึ่งที่ไม่สมเหตุสมผล อยู่หน่อย คือ ถ้าคิดว่า ไพลินไม่มีแฟนจริงๆละก็...เธอก็ไม่น่าที่จะดูดควยได้เก่ง และเป็นงานแบบนี้เลยนี่..

โดยในช่วงที่ไพลินเข้ามาร่วมสนุกด้วยนั้น ผมไม่รู้จะนิยาม ช่วงเวลาดั่งกล่าวว่า เป็น ‘ความสุข’ หรือ ‘ความทุกข์’ กันแน่?? ที่แน่ๆ นับวัน การกระทำของไพลิน ก็ดูหนักขึ้นเรื่อยๆ เหมือนดั่งเช่นตอนนี้ ที่ถึงกับ แอบเข้ามาปลุกแบบเดียวกับที่พี่ปรางเคยทำ..

“อูยยยยยยยย..” ผมสูดปากเอ่ยร้องด้วยความเสียวซ่าน ให้กับลีลาการดูดควยของไพลิน ซึ่งเธอก็ยังไม่สามารถดูดควยผม จนหมด จนมิด แบบพี่ปรางทำได้..

ใช่...เธอยังทำ ไม่ได้ในตอนนี้ แต่อนาคตไม่แน่ เพราะตอนนี้เธอก็เริ่มคุ้นชินกับขนาดควยของผมแล้ว..

“อึกกกก อืมมมมมม..” ผมที่ครุ่นคิดอยู่นั้น ก็เอ่ยร้องขึ้นด้วยความเสียวซ่านจากการขยับดูดผมควยของไพลิน ซึ่งเธอก็ได้ขยับริมฝีปากอย่างเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนผมไม่สามารถจะทนต่อการดูดนั้นได้อีกต่อไป..

“อาาาาาาาา ไม่ไหวแล้ว..” ผมเอ่ยร้อง พร้อมกับขยับเข้าจับกดที่หัวของไพลินอย่างเต็มแรง ซึ่งมันก็ทำให้ทางไพลินถึงกับเอ่ยร้องด้วยความตกใจ กับการกระทำดั่งกล่าวของผม..

“อื้อออออออออ!!..” ไพลินเอ่ยร้อง ด้วยน้ำเสียงที่ดูตกใจ ซึ่งเธอก็ไม่ได้แค่ตกใจให้กับการจับกดของผมเพียงอย่างเดียว หากแต่ตกใจให้กับน้ำควยที่ผมได้ปลดปล่อยออกมาอย่างมากมาย ในจังหวะดั่งกล่าวนั้นด้วย..

“อื้อออออออ..” ไพลินเอ่ยร้อง พร้อมรู้สึกได้ว่า เธอพยายามกลืนกินน้ำควยที่ผมปล่อยออกมาลงคอลงท้องไปอย่างไม่หยุด ซึ่งการดูดกลืนกินน้ำควยของผมเข้าไปนั้น มันก็ยิ่งทำให้ผมเสียวมากขึ้น..

“อูยยยยยยยย..” ผมเอ่ยร้องอย่างตัวเกร็ง ซึ่งผมก็ร้องในท่าทีนั้นอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะค่อยปล่อยมือที่จับศีรษะของไพลินนั้นออก และนั้น ก็ทำให้เธอถอนปากออกจากท่อนควยของผมอย่างทันทีเช่นกัน..

“อื้ออออ...เยอะจัง ขนาดโดนพี่ปรางรีดทุกวันแบบนั้นแล้วแท้ๆ...” ไพลินที่ถอนปาก เงยหน้าขึ้นมานั้น ก็เอ่ยเชิงบอก ซึ่งผมก็ไม่ได้เอ่ยโต้ตอบอะไรกลับไป นอกจากจะจ้องมองเธออย่างเหนื่อยๆ..และในวินาทีนั้นเอง ประตูห้องของผมก็ถูกเปิดออก พร้อมกับการมาของพี่ปราง..

โดยที่พี่ปรางที่เดินเข้ามานั้น ก็ถึงกับชะงักกับภาพที่อยู่ตรงหน้าสของเธอ ซึ่งผมก็เชื่อว่า ที่พี่ปรางเข้ามานั้น ก็หมายจะเข้ามาปลุกผมด้วยการดูดควยผมนั้นแหละ โดยผมก็จ้องมองไปทางพี่ปรางอย่างไม่รู้จะอธิบายยยังไง แต่ทันจะอธิบายอะไร ไพลินก็หันไปมองทางพี่ปรางแล้วเอ่ยกล่าวเชิงบอก ด้วยถ้อยคำที่ไม่ต่างจากการโยนน้ำมันในกองเพลิงเลย..

“มาช้า..หนูจัดการดูดออกหมดแล้วค่ะ..” ไพลินเอ่ยกล่าวด้วยรอยยิ้มที่แสนหวาน..ซึ่งนั้นก็ทำให้ทางพี่ปรางแสดงสีหน้าที่ดูไม่พอใจเป็นอย่างมาก เธอหันมามองผมด้วยท่าทีที่เหมือนบอกเป็นนัยๆว่า ‘มันเป็นความผิดของผม’ ก่อนที่เธอจะเดินออกไปอย่างไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว...

“นี่...คิดว่า พี่ปรางเค้าจะโกรธมัย?..” ไพลินเอ่ยถาม หลังจากที่พี่ปรางได้เดินออกไปจากห้องของผม ซึ่งผมก็ไม่ได้ทำตามตอบคำถามของเธอแต่อย่างใด แต่ถ้าให้ตอบละก็ น่าจะโกรธชัวร์ๆ เพราะตั้งแต่ไพลินเข้ามาแจมนั้น พี่ปราง ก็มักจะแสดงท่าทีที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ออกมาให้เห็นอยู่หลายครั้ง

โดยแต่ละครั้งผมไม่แน่ใจว่า ที่แสดงออกมานั้น มันคือ ความโกรธ หรือ ความหึง กันแน่???

และไม่กี่อึดใจจากนั้นไพลินก็ค่อยออกไปจากห้องของผม ซึ่งผมก็ใช้เวลาอยู่อีกครู่หนึ่งในการรวบรวมแรง ลงจากเตียง เพื่อไปยังห้องน้ำ เพื่อทำการอาบน้ำ เนื่องจากวันนี้ ผม และพี่ปรางต้องไปยังที่มหาลัยกัน..ทันทีที่ผมเดินเข้าไปยังห้องน้ำ เพื่อจะทำการอาบน้ำ ผมก็ถูกจู่โจม โดยพี่ปรางที่เหมือนว่าจะซุ่มรอผมอยู่

“มาช้าจังเลยนะ ที่ช้าคงไม่ใช่จัดกับไพลินอยู่หรอกนะ..” พี่ปรางเอ่ยกล่าวเชิงต่อว่าผม หลังจากที่เธอเข้าจู่โจมผม ด้วยการผลักดันผมให้ติดชิดกับกำแพง...

“ไม่ได้จัดครับ ที่ช้า เพราะผมเหนื่อยจากการโดนไพลินดูดจนแตกต่างหากละครับ..” ผมตอบกลับทันที ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นสีหน้าของพี่ปรางที่ได้แสดงออกมาทันทีที่ได้ยินถ้อยคำของผมนั้น..

“เหรอ.. โดนไพลินดูดจนแตกเลยเหรอ?..” พี่ปรางเอ่ยกล่าวเชิงทวน ด้วยสีหน้า น้ำเสียงที่ทำให้ผมถึงกับเสียวสันหลังหน่อยๆ เพราะมันบงบอกชัดๆว่า พี่ปรางไม่พอใจอย่างมาก ก่อนที่พี่ปราง ซึ่งอยู่ในชุดนักศึกษานั้นจะขยับลงนั่งยังตรงหน้าของผม พร้อมกับดึงผ้าเช็ดตัวของผมออก...

“พี่ปรางครับ?..” ผมเอ่ยเชิงเรียกอย่างเหงื่อตก แต่ทางพี่ปรางก็เหมือนไม่สนใจต่อการเรียกของผมนั้น แล้วขยับใบหน้าเข้าไปดมๆที่ควยผม แล้วเงยหน้าเอ่ยเชิงบอกออกมาว่า.. 

“พี่จะพูดแค่ครั้งเดียวนะ ควยของเราเป็นของพี่ พี่ไม่ยอมยกควยของเราให้ใครเด็ดขาด..” พี่ปรางเอ่ย พร้อมกับขยับมือเข้ามาจับมารูดที่ท่อนควยของผมอย่างไปมา ด้วยสีหน้าที่ดูไม่พอใจอย่างมาก (**ถ้าเพื่อนๆจำกันได้ พี่ปรางมีประสาทสัมผัสเรื่องกลิ่นเป็นอย่างดี ชนิดที่สามารถปิดตาแล้วเดาได้ว่า ควยอันนั้น อันนี้ เป็นของใคร? **) 

ก่อนที่เธอจะขยับใบหน้ากลับเข้าไปหายังท่อนควยของผมที่เธอกำลังรูดชักเล่นไปด้วยนั้น..

“อื้ออออออ..” ผมเอ่ยร้องอย่างสะดุ้งนิดๆ ทันทีที่ลิ้นของพี่ปรางได้เข้ามาแตะเลียวนที่หัวควยของผมอย่างไปมา ก่อนที่เธอจะประกบริมฝีปากเข้าที่หัวควยของผม แล้วทำการดูดมันเฉพาะที่ส่วนหัวนั้นอย่างเน้นๆ แน่นอนว่า มันทำให้ผมถึงกับสะดุ้ง แล้วสูดปากร้องคราง อย่างยืนตัวเกร็งแทบจะทันทีเลย..

“อูยยยยยย พี่ปรางครับ..” ผมสูดปากอย่างเอ่ยเรียกชื่อของเธอ ซึ่งพี่ปรางก็ยังคงขบดูดเฉพาะหัวควยของผมอย่างเน้นๆ ก่อนที่เธอจะจงใจ ให้ฟันของเธอเข้ามาโดนที่หัวควยของผม..

“อื้ออออออออ..” ผมเอ่ยร้องอย่างสะดุ้ง เมื่อฟันของเธอเข้ามาครูดที่หัวควยของผม ถึงจะเป็นการครูดเบาๆก็ตาม..

“พี่ปรางครับ..” ผมก้มลงมองแล้วเอ่ยเรียกเธอ ซึ่งพี่ปรางก็ไม่สนใจ และยังทำแบบนั้นต่อ ครั้งนี้เธอจงใจขยับทำเป็นเหมือนกัดเบาๆที่หัวควยที่กำลังดูดอมอยู่นั้น ไม่สิ เรียกว่าเหมือน ขบเคี้ยว น่าจะถูกมากกว่า ทำเอาผมเสียวในหลายๆความหมายเลย...

โดยพี่ปรางก็ทำเช่นนั้นอยู่แค่ไม่กี่วินาที ก่อนที่จะขยับริมฝีปากเข้าดูดอมควยของผมอย่างเต็มที่...

“อูยยยยยยยยยย..” ผมสูดปากเอ่ยร้องด้วยความเสียวซ่าน ทันทีที่พี่ปรางเริ่มดูดอมควยของผมอย่างสุดๆ แบบที่ไพลินไม่สามารถทำได้นั้น...โดยที่พี่ปรางก็ยังคงขยับริมฝีปากเข้ากระทำกับท่อนควยของผมอย่างไปมา จนทำให้ควยของผมที่โดนไพลินรีดน้ำไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อน ก็กลับมาแข็งโด่คับเต็มปากของพี่ปราง..

โดยที่พี่ปรางก็ขยับริมฝีปากเข้ากระทำกับท่อนควยของผมอย่างสุดๆแบบนั้นอยู่พักหนึ่งได้ ก่อนที่เธอจะขยับกดริมฝีปากเข้าผมควยของผมอย่างมิดด้าม แล้วแช่ค้างเอาไว้แบบนั้น ซึ่งมันเป็นอะไรที่เสียวมาก และผมก็โคตรชอบ เวลาที่พี่ปรางทำแบบนี้...

ถ้าจะให้ผมเปรียบเทียบว่า ลีลาการดูดควยของใครเก่งกว่ากัน ระหว่างพี่ปราง กับไพลิน แล้วละก็...ผม ก็ตอบได้ไม่ยากว่า ยังคงเป็นพี่ปราง ถึงแม้ไพลินจะดูดอมควยได้เก่งมากๆก็เถอะ แต่ถ้าเทียบกันแล้ว พี่ปรางเหนือชั้นกว่าเธออยู่ 1-2 ระดับ และที่ทำให้พี่ปรางเหนือกว่านั้น ก็ตรงที่ พี่ปราง รู้ว่า ควรจะหยุดตอนไหน..

“อื้ออออออออ อยากแตกแล้วสินะ แต่ยังหรอก พี่ยังไม่ให้เราแตกง่ายๆ หรอก..” พี่ปรางที่ถอนปากออกจากควยของผม แล้วเงยหน้าเอ่ยเชิงบอกกับผม..ที่กำลังเสียว จนเกือบแทบจะทนไม่ไหวแล้วนั้น..

ก่อนที่พี่ปรางจะขยับกลับเข้ามาโลมเลียตามลำควยของผม อย่างเบาๆ คือ ยังเลี้ยงให้ผมเสียวซ่าน แต่ไม่ให้เสียวจนเกินไป...ซึ่งมาลองคิดๆดู พี่ปรางจะเหนือกว่าไพลินก็ไม่แปลก เพราะไพลินอย่างมากก็มีประสบการณ์กับแค่แฟนหนุ่มของเธอ ซึ่งต่างจากพี่ปราง ที่ไม่รู้ว่า โดนแฟนเก่าโรคจิตนั้น บังคับให้ดูดควยมากี่อันแล้ว..

‘ก็เยอะอยู่นะ แต่ยังไม่ถึงร้อยอันหรอก..’ เสียงเชิงบอกที่เอ่ยบอกยังข้างๆหูของผม ซึ่งเสียงนั้นเป็นเสียงของพี่ปรางไม่ผิดแน่ เพียงแต่พี่ปรางในเวลานี้ ยังดูดอมควยของผมอยู่ แน่นอนว่า ถ้อยคำนั้นก็ทำให้ผมชะงัก แต่ชะงักได้เดี่ยวเดียวก็ต้องสะดุ้งจากการโดนพี่ปรางขยับเข้ามากลืนกินควยของผมอย่างมิดด้ามอีกครั้ง

“อูยยยยยยย ไม่ ไม่ไหวแล้วครับ..” ผมเอ่ยร้องบอกออกมา เมื่อพี่ปรางที่ได้กลับมาดูดอมควยอีกครั้งนั้น หลังจากที่เลียตามท่อนควยของผมอยู่ครู่หนึ่งได้นั้น ซึ่งเธอก็ขยับเข้ากระทำอย่างหนักหน่วงสุดๆ และไม่กี่อึดใจ ผมก็ได้เอ่ยร้องคำรามออกมาอย่างถึงจุดหมาย...

“อัคคคคคคคคค..”ผมเอ่ยร้อง พร้อมกับขยับมือไม้เข้ามาจับมากดศีรษะของพี่ปรางอย่างเต็มแรง แบบเดียวกับที่ทำกับไพลินเมื่อกี้ แต่ปฎิกิริยาของพี่ปรางดูต่างจากไพลิน คือ ทางไพลินมีแข็งขืนบ้าง และดูตกใจ ขณะที่พี่ปราง จะไม่มีปฎิกิริยาแบบนี้เลย..แถมต่อให้ผมไม่กดหัวเธอแบบนั้น พี่ปรางก็พร้อมที่จะกดปากเข้าดูดอมควยผมอย่างมิดด้าม ในจังหวะสุดท้ายนั้นอยู่ดี..

“อื้อออออออ..” เสียงครางเบาๆของพี่ปรางที่เอ่ยร้อง ซึ่งผมก็จับกดศีรษะของพี่ปรางอยู่แบบนั้นครู่หนึ่ง แล้วจึงค่อยปล่อยมือที่จับกดอยู่นั้นออก..และมันก็ทำให้ทางพี่ปรางค่อยๆขยับถอนปากออกจากควยของผม..

“น้อย....” พี่ปรางเงยหน้าขึ้นมอง แล้วเอ่ยสั้นๆ ด้วยสีหน้าที่ดูไม่พอใจเสียเท่าไร.. ซึ่งผมก็ได้ แต่มองอย่างหอบๆ เพราะไม่รู้จะตอบพี่ปรางกลับยังไงดี? และมันไม่แปลกหรอกที่ มันจะน้อย เพราะมันไม่ใช่แค่เพราะโดนไพลินรีดออกไปเมื่อกี้เท่านั้น หากแต่วันนี้มันเข้าเป็นวันที่ 4 แล้วที่ผมโดนรีดยามเช้าแบบนี้ (คือ 3 วันก่อนหน้านี้ คนที่รีดผม คือ พี่ปราง...)

 “เดี๋ยว...พี่จะไปรอข้างล่าง ยังไงก็รีบอาบน้ำ แต่งตัวแล้วตามลงมาละ..” พี่ปรางที่ขยับลุกขึ้นยืนนั้น ก็เอ่ยเชิงสั่งกับผม แล้วจึงเดินออกไปจากห้องน้ำ ทิ้งให้ผมอยู่ลำพัง ซึ่งพอพี่ปรางเดินออกไป ผมก็ขยับลงไปนั่งที่ชักโครกด้วยท่าทีที่เหนื่อยอ่อนอย่างสุดๆ ก็เล่นโดน 2 สาวรีดน้ำถึง 2 ครั้งติด ในเวลาไล่เลี่ยกันอย่างนี้นี่นะ 

“เฮ้อ...” ผมถอนหายใจ ด้วยท่าทีที่ยังคงเหนื่อยๆ ในหัวของผมก็ยังคิดถึงท่าทีอันไม่พอใจของพี่ปราง คือ กำลังคิดว่า จะทำไง ให้พี่ปรางกลับมาอารมณ์ดีเหมือนเดิมได้นะ?? และในขณะที่ครุ่นคิดถึงเรื่องนั้น ก็มีเสียงเอ่ยเชิงบอกยังข้างหูของผม...

“จริงๆ...ถ้าเมื่อกี้ ต้นปิดท้ายด้วยการเยี่ยวใส่ปากเข้าไปละก็...พี่ก็คงอารมณ์ดีไปแล้วละ?..” เสียงเชิงบอกนั้น ก็ทำให้ผมถึงหับหันไปมอง เนื่องจากมันเป็นเสียงของพี่ปรางนั้นเอง!! และนั้นก็ทำให้ผมถึงกับเอ่ยร้องอย่างตกใจ เพราะเมื่อหันไปมองก็พบกับ พี่ปราง อีกคน คนที่ผมเคยฝันเห็นบ่อยๆ ในช่วงนี้...

นอกจากตกใจแล้ว ผมยังตกจากชักโครกที่กำลังนั่งอยู่นั้นด้วย ซึ่งนั้น ก็ทำให้ทาง ‘พี่ปราง’ คนนั้น ถึงกับยิ้ม และหัวเราะออกมา โดยที่ผมที่จ้องมองยังพี่ปรางคนนั้น ก็ถึงกับนึกออกถึง ถ้อยคำที่เธอคนนี้ได้เอ่ยบอกกับผมในฝัน และถ้อยคำที่ผมแกะจากปากของเธอได้ในความฝันนั้น ก็คือ...

รีบ...เอา... มัน..ไป.. คืน..ที่...ซะ.... 

“พะ พี่ปรางครับ....” ผมที่นึกออกนั้นก็เอ่ยเรียกพี่ปรางคนนั้น เพื่อหมายจะร้องถาม ถึงถ้อยคำดั่งกล่าว แต่ไม่ทันที่จะได้ร้องถาม ถึงความหมายในถ้อยคำนั้น ประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออก พร้อมกับการมาของ พี่ปราง

“เป็นอะไรรึเปล่านะ..” พี่ปรางร้องถามทันทีที่เปิดประตูเข้ามา ดูเหมือนเสียงร้องตกใจของผมเมื่อกี้ จะเป็นตัวเรียกให้พี่ปรางมา ก่อนที่พี่ปรางจะแสดงท่าทีตกใจ กับสภาพของผมที่นั่งอยู่ที่พื้น จากการผลัดตกจากชักโครกเมื่อกี้ ซึ่งพี่ปรางก็รีบเข้ามาหาและ เข้าพยุงผมด้วยความเป็นห่วง

แล้วในจังหวะที่พี่ปรางเข้ามาหา และพยุงให้ผมลุกขึ้นยืนนั้น ผมก็ได้หันกลับไปมอง ก็พบว่า ‘พี่ปราง’ อีกคน ก็ได้หายตัวไปแล้ว...โดยพี่ปราง อีกคน ที่ได้หายตัวไปนั้น เธอก็ปรากฏกายยังที่ห้องนอนของผม และเดินมายังที่โต๊ะอ่านหนังสือของผม...

“รีบๆเอามันไปคืนที่ซะทีเถอะ ก่อนที่เวลานั้นจะมาถึง...” พี่ปรางคนดั่งกล่าวเอ่ย สายตาของเธอที่จับจ้องมองไปยังที่กองหนังสือที่อยู่บนโต๊ะของผม ซึ่ง 1 ในหนังสือที่อยู่ในกองนั้น มันมี สมุดบันทึกลับของพี่ปราง รวมอยู่ด้วย!!!  

To...be....ตอนที่ 8 

ผู้แต่ง

ผมว่า พออ่านตอนนี้จบ เพื่อนๆน่าจะเดากันออกแล้ว ว่า 'พี่ปราง' อีกคน คือใคร?? แล้วผมตั้งใจจะทำอะไร?? พอดี ระบบบล็อค ไม่มีซ่อนข้อความ ฉะนั้นผมจะไม่ปล่อยเฉลยละกัน ให้ลุ้นกันเอง

เพียงแต่ หลังจากตอน 8 ก็ขอให้วอร์มตับกันไว้ ความตับแตกใกล้จะมาเยือนแล้ว...

ตอนหน้า ยังอยู่ที่ไพลิน กะว่าคราวนี้จะทรีซั่มเต็มสตรีม และถ้าหาช่องลงได้ เรื่องของไพลิน อาจจะไปกึ่งๆเชื่อมอ้อมๆกับอีกเรื่อง ที่ชื่อเรื่องว่า "แก๊งๆ" อะไรนี่แหละ อ้อ ไม่ต้องห่วง ถึงจะบอกว่า ตับแตก แต่เรื่องนี้จบดี เพราะตอนจบ ร่างไว้แล้ว