เรื่องราวที่เกี่ยวข้องในซีรีย์นี้...
ภาค 1
ตอนที่ 1 // ตอนที่ 2 // ตอนที่ 3 // ตอนที่ 4 // ตอนที่ 5 // ตอนที่ 6 // ตอนที่ 7
ตอนที่ 8 // (ที่อยู่ในบล็อคนี้)
ตอน 9-12 (ฉบับแก้ไข ที่ลงใน xonly ที่เดียวเท่านั้น )
ตอน 9 // ตอนที่ 10 // ตอนที่ 11 // ตอนที่ 12 (ฉาก 4-1 แบบใหม่สุดมันส์..)
******************************************
ภาค ณัฐกานต์ story
ตอนที่ 1
**********************************************
ผมกลายเป็นคนเอาเพื่อนเอาฝูง
–ณัฐกานต์ story #2 -
“อื้อออออออ...” เสียงครางเบาๆของหญิงสาวที่เอ่ยพร้อมกับค่อยๆรู้สึกตัวขึ้น..
“รู้สึกตัวแล้วเหรอ?..” เสียงเชิงถามของชายคนหนึ่งที่เอ่ยดังขึ้น และนั้นก็ทำให้เธอที่เพิ่งรู้สึกตัวนั้น ก็ค่อยจ้องมองก่อนจะพบว่า ชายหนุ่มคนที่ร้องถามนั้น ก็คือ ลูกพี่ลูกน้องของเธอ “นายต้น” นั้นเอง..
“พี่ต้น..” เธอเอ่ยร้อง พร้อมกับขยับตัว ก่อนจะพบว่า ตัวของเธอนั้นได้ถูกมัดติดยึดไว้กับเก้าอี้..
“ยังกล้า...เรียกกูว่าพี่อีกเหรอ? กับสิ่งที่มึงทำกับกูนะ..” นายต้น ชายหนุ่มกล่าวตอบด้วยสีหน้า น้ำเสียงที่ดูแค้นทางหญิงสาวเอามากๆ แถมซีกหน้าทางด้านขวาของเขาก็มีแผลไฟไหม้ที่ลุกลามจนดูเหมือนจะทำให้ตาขวาของเขาใช้การไม่ได้อีกด้วย..
“พี่ต้นพูดอะไรค่ะ ณัฐไม่เห็นจะเข้าใจเลย..” หญิงสาวกล่าวตอบเชิงถามด้วย สีหน้าที่ดูปกติ และชวนสงสัยการกระทำของอีกฝ่าย ซึ่งระหว่างที่ถามนั้น เธอก็พยายามขยับมือไม้เพื่อหมายแก้เชือกที่มัดมือของเธอนั้นไปด้วย...
ก่อนที่ทุกอย่างจะหยุดลง เมื่อนายต้น ได้ขยับเข้ามาตบหน้าของเธออย่างเต็มแรง...
“เลิกตอแหลซะที!!..ทีแรกกูก็ไม่อยากจะเชื่อหรอกนะว่า มึงอยู่เบื้องหลังทั้งหมด บอกมา มึงทำกับกูแบบนี้ไปทำไม!!.” นายต้นเอ่ยกล่าว หลังจากได้ตบหน้าของหญิงสาวอย่างเต็มแรง ซึ่งสีหน้า และน้ำเสียงที่แสดงออกมานั้น ก็บงบอกถึงความโกรธที่ถึงขีดสุด ชนิดที่เหมือนคลุ้มคลั่ง ก็ว่าได้...
ขณะที่หญิงสาว ผมดำยาว หรือ ณัฐกานต์ มาเฟียสาว ผู้ซึ่งถูกชายหนุ่ม ผู้เป็นญาติตบหน้าอย่างเต็มแรง จนมีเลือดกบปากนั้น ก็ได้หันมามอง ด้วยสายตา และท่าทีที่เปลี่ยนไป...
โดยเธอก็ยอมรับว่า ตัวของเธอ ประมาทเกินไป ทั้งๆที่รู้ว่า พี่ต้น หนีจากการดักซุ่มของ พวกพยัคฆ์ภูผา ในคืนนั้นไปได้ แต่ก็ไม่ส่งคนออกสืบหา ตัวของพี่ต้น และปล่อยให้เป็นหน้าที่ของ กลุ่มพยัคฆ์ภูผา ที่เป็นคู่กรณีของพี่ต้น ทำหน้าที่ ไล่ล่า ไป...
บอกตรงๆว่า เธอไม่คาดคิดว่า พี่ต้น จะสามารถหนีการไล่ล่า ของพวกพยัคฆ์ภูผา ได้ จนกระทั้ง 2 เดือนถัดมา(นับตั้งแต่คืนนั้น) พี่ต้น รวบรวมคนของเขาที่เหลืออยู่ ดักเล่นงานเธอ ระหว่างทางที่เดินทางไปหากาย แล้วได้ลักพาเธอมายังที่แห่งนี้ ที่ๆที่เธอก็ไม่รู้ว่า มันคือ ที่ไหน....
‘ดูท่า ก่อนจะลงมือ ลักพาตัวเรามา เขาคงสืบเรื่องราวมาในระดับหนึ่งแล้วสินะ??..’ ณัฐกานต์เหลือบมองยัง ญาติลูกพี่ลูกน้องของเธออย่างครุ่นคิด ขณะที่นายต้น ก็ยังแสดงท่าทีที่หงุดหงิดกับท่าทีอันนิ่งเงียบอย่างไม่ยอมให้คำตอบที่เขาต้องการออกมานั้น..
“สรุปว่า มึงจะไม่ยอมพูดใช่มัย? ว่าทำไม มึงถึงคิดจะเก็บกูนะ..” นายต้นถามย้ำอีกครั้ง...ซึ่งณัฐกานต์ก็ค่อยๆหันหน้า กลับมา ด้วยท่าทีชิวๆๆ พร้อมกับตอบกลับอย่างไม่มีท่าทีกลัวอีกฝ่ายแต่อย่างใด..
“ก็ลองเดาดูก่อนมัย? ว่าทำไม ชั้นถึงทำกับพี่แบบนี้..” ณัฐกานต์ตอบด้วยรอยยิ้มนิดๆ ซึ่งนั้นก้ทำให้ทางนายต้น รู้สึกโกรธมากขึ้น..
“กูไม่เดาเว้ย!! กูต้องการคำตอบเดี๋ยวนี้ ถ้ามึงไม่ให้ งั้นกูจะถามกับ “ของเล่น” ของมึงก็แล้วกัน..” นายต้นเอ่ยตอบอย่างระเบิดอารมณ์ออกมา พร้อมกับเดินไปเปิดม่านที่กั้นอยู่ ซึ่งม่านที่ว่าก็อยู่ตรงหน้าของเธอ ก่อนจะพบกับ ร่างของ “กาย” ที่ถูกมัดอยู่กับเก้าอี้ ในสภาพที่สะบักสะบอม สุดๆ...
“กาย!!..” ณัฐกานต์เอ่ยเรียกเค้าอย่างตกใจ ถึงแม้เธอจะรู้สึกสงสัยที่วันนี้เธอไม่เห็นเขาเข้ามายังบริษัทอยู่บ้างก็ตาม แถมยังไม่รับโทรศัพท์ของเธอ แต่เธอก็ไม่คิดว่า เขาจะถูกลักพาตัวไปแม้แต่น้อย คิดว่า เขาอาจจะไม่สบายซะมากกว่า..
“เขาไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้..” ณัฐกานต์หันมาเอ่ยกล่าวกับลูกพี่ลูกน้องของเธออย่างทันที..
“ถ้าเรื่องระหว่างมึงกับกูละก็ ใช่!!..มันไม่เกี่ยว แต่มันมีเรื่องเกี่ยวกับกูอีกเรื่อง..” นายต้นตอบกลับทันที แล้วเรื่องที่เขาพูดถึงนั้น ก็คงหมายถึงเรื่องที่ กาย ไปยุ่ง กับ ‘ของเล่น’ ของเขา อย่าง ‘ตาล’ นั้นเอง..
“เอ้า..จะยอมบอกได้รึยัง? ว่า ทำไม ถึงทำกับกูอย่างงี้..” นายต้นกล่าวต่อ อย่างเค้นเสียง พร้อมกับควักปืนมาจ่อที่ศีรษะของกาย ที่ยังคงสลบอย่างไม่ได้สติอยู่นั้น ซึ่งนั้นก็ทำให้ ณัฐกานต์มีท่าทีตกใจไม่น้อย ก่อนที่เธอยอมเอ่ยตอบออกมา..
“เพื่อนรักของมึง? ใคร? คนไหนวะ...” นายต้นร้องถาม ด้วยท่าที งงๆ เหมือนจะไม่รู้เรื่องที่ณัฐกานต์เอ่ยแม้แต่น้อย ก่อนที่ณัฐกานต์ที่จ้องมองเขาจะกล่าวตอบ..
“ก็...ฝ้าย ไง ฝ้าย คือ เพื่อนรักของชั้น..” คำกล่าวตอบของณัฐกานต์นั้น ก็ทำให้ ต้น ถึงกับตาโต พร้อมกับระเบิดอารมณ์ใส่ออกมา...
“อีดอกนั้นอีกแล้วเรอะ...ทั้งๆที่ แม่งตายไปเป็นชาติแล้ว ยังสร้างความเดือดร้อนให้กูอีกเรอะ..” นายต้นกล่าวพร้อมกับ หันไปอาละวาด พังข้าวของ ที่อยู่ใกล้ๆกับเขา ต่อหน้าลูกน้องของเขาที่ยืนคอยระวังอยู่ ถึง 2 คนด้วยกันนั้น...
“แล้วนี่... มึงก็คงเห็นเพื่อนดีกว่ากูสินะ ถึงได้ตัดสินใจทำกับกูแบบนี้นะ...” นายต้นหันกลับมาร้องถาม หลังจากที่อาละวาด พังข้าวของ ภายในที่แห่งนี้ได้ครู่หนึ่งนั้น...
“ใช่....” ณัฐกานต์ตอบกลับสั้นๆอย่างทันควัน ด้วยน้ำเสียง สีหน้าราบเรียบ จนทำให้อีกฝ่ายถึงกับอึ้ง...
“ดะ ได้!! ในเมื่อมึงไม่เห็นกูเป็นญาติ งั้นกูก็จะไม่เห็นมึงเป็นญาติเช่นกัน..” นายต้นเอ่ยโพล่งอย่างระเบิดอารมณ์ออกมา ประหนึ่งว่า เขาในตอนนี้ได้ตัดสินใจบางอย่างออกมาได้แล้ว...
“เหรอ? แล้ว....พี่คิดจะทำอะไรกับชั้นละ?...” ณัฐกานต์ ร้องถามกลับด้วยท่าทีที่ปกติ เหมือนกับไม่กังวล หรือ หวาดกลัวแต่อย่างใด และนั้นก็ยิ่งทำให้ นายต้น มีท่าทีหงุดหงิดมากขึ้น ก่อนที่เค้าที่จ้องมองเธอนั้น จะค่อยเอ่ยตอบ..
“ก่อนอื่นกูจะให้คนมาข่มขืนมึงให้ยับ...” นายต้นที่จ้องมองนั้นก็กล่าวตอบ และไม่ทันที่เขาจะพูดจบคำดี ทางณัฐกานต์ ก็ได้เอ่ยแทรกเชิงถามขึ้นมาซะก่อน..
“อย่าบอกนะ...ว่า หลังจากให้คนข่มขืนชั้นจนยับเยินแล้ว จะจับชั้นส่งไปเป็นกระหรี่ ในซ่องที่ชายแดนนะ..” คำกล่าวแทรกของณัฐกานต์นั้น ก็ทำให้ นายต้น ถึงกับ ชะงักไปเล็กน้อย เพราะมันเป็นสิ่งที่เค้ากำลังจะพูดออกมานั้นเอง..
“เฮ้อ....วิธีการแก้แค้น นี่แทบไม่แตกต่างจาก วิธีการกำจัดของเล่นที่พี่เบื่อแล้วเลยนะ แต่อย่างว่า ขยะสังคม อย่างพี่ ก็คงคิดวิธีการเอาคืน ได้แค่นี้ละนะ...” ณัฐกานต์ที่จ้องมองท่าทีของนายต้นอยู่เล็กน้อยนั้น ก็กล่าวอย่างถอนหายใจ ด้วยท่าทีที่ออกไปทางดูถูกเขาเอามากๆ และสิ่งที่อยู่ในถ้อยคำของเธอเมื่อกี้ ก็ล้วนแต่เป็นเรื่องจริงทั้งหมด ทั้งเรื่องวิธีการที่เค้าจะใช้กับเธอ และมันก็ยังเป็นวิธีการเดียวกับที่ เขาใช้กำจัด ของเล่น บางชิ้น ที่เบื่อแล้ว...
“หาว่ากูคิดได้แค่นี้งั้นเหรอ? งั้นถ้ากูบอกว่า ซ่องที่กูจะเอามึงไปส่ง เป็น ซ่องชั้นต่ำ ที่มีแต่แขก เป็นพวกเถื่อนๆ ที่เต็มไปด้วยกามโรค และพร้อมจะเย็ดมึง ให้เน่าตายคาซ่องละ..” นายต้นที่ขยับเข้ามาเอ่ยอย่างใกล้ๆ ด้วยน้ำเสียงที่เค้นต่ำ หมายจะให้ณัฐกานต์ หวาดกลัว เหมือนดั่งสาวๆคนอื่นๆที่เค้าเคยทำมาก่อนหน้านี้...ที่พวกเธอทั้งร้องไห้ อ้อนวอน ชนิดที่แทบจะกราบเท้าเค้าเลย..
“นี่...พี่คงไม่ได้คาดหวัง ให้ชั้นร้องไห้ฟูมฟายอยู่ใช่มัย?..” ณัฐกานต์ที่นิ่งเงียบอย่างจ้องมองเขาอยู่ครู่ นอกจากเธอจะไม่ได้แสดงท่าทีตามที่เค้าหวังไว้แล้ว ยังร้องถาม ด้วยน้ำเสียง และท่าทีที่ดูสงสัย จนเหมือนต้องการยั่วอารมณ์ของเขาไปด้วย แน่นอนว่า ท่าทีการโต้ตอบนั้นของเธอ ก็ทำให้ทาง นายต้น ถึงกับไปไม่เป็นเลย และยิ่งโมโหมากขึ้นด้วย..
โดยที่เขาไม่รู้หรอกว่า แท้ที่จริงแล้ว ทางณัฐกานต์เอง ก็ออกอาการหวั่นๆอยู่ภายในใจเหมือนกัน แต่ที่เธอไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมานั้น เพราะเธอเชื่อมั่นว่า คนของเธอน่าจะตามหาเธอ เจอก่อนจะถึงเวลานั้นอย่างแน่นอน
“ทำอวดดีไปเถอะ กูจะรอดูว่า พอถึงเวลานั้น มึงจะยังอวดดีแบบนี้ ได้อีกมัย? แต่กว่าจะถึงตอนนั้น กูคงต้องขอให้มึงฆ่าเวลา ด้วยการทำตัวทุเรศๆ ให้ กูได้ดูเล่นก่อน..” นายต้นเอ่ยตอบ ด้วยสีหน้า น้ำเสียงที่บงบอกถึงอารมณ์ที่โกรธเกี้ยว และหมายอยากเห็น ญาติสาวผู้วางแผนที่เอาชีวิตเค้านั้น แสดงท่าทีที่หวาดกลัวจนร้องไห้ เหมือนหญิงสาวคนอื่นๆออกมาให้ได้...
“ทำไม...ชั้นจะต้องทำอะไรแบบนั้นให้พี่ดูด้วยละ?...” ณัฐกานต์ร้องถาม ด้วยความสงสัย..
“ทำไมนะเหรอ? เพราะถ้ามึงไม่ทำ ผู้ชายของมึง ก็จะโดนแบบนี้ไง..” นายต้นเอ่ยทวน พร้อมกับตอบคำถาม ก่อนที่เค้าจะขยับมือไม้ที่ถือ ปืนขนาด 11 มม. นั้นเข้าจ่อยิงไปที่ต้นขา ด้านขวาของ นายกาย และนั้นก็ทำให้ เค้า ที่หมดสติจากการถูกซ้อมนั้น ถึงกับสะดุ้งตื่น และแผดเสียงร้อง ด้วยความเจ็บปวดออกมา..
“กายยยยยยย!!..” ณัฐกานต์ที่เห็นการกระทำนั้น ก็เอ่ยร้องอย่างทั้งตกใจ และเป็นห่วงเขา ชนิดที่ทำให้ นายต้นที่จ้องมองดูอยู่นั้น ถึงกับแสยะยิ้ม อย่างพอใจ เนื่องจากท่าทางของณัฐกานต์นั้นมันเป็นดั่งที่เค้าหวังไว้นั้นเอง..
“คงไม่ต้องให้กูพูดนะ ถ้ามึงไม่ทำอะไรทุเรศๆให้กูดูละก็...ผู้ชายของมึง จะเป็นยังไงต่อ..” นายต้นเอ่ยกล่าวพร้อมกับต้องชะงัก เมื่อเห็นสายตาของณัฐกานต์ที่จ้องมองมายังที่เค้า ด้วยท่าทีที่เค้าไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต มันเป็นสายตาที่ดูน่ากลัว จนทำให้เค้าเสียวสันหลังได้พอสมควร...
“ถ้าชั้นยอมทำ...แกจะปล่อยเขาไปมัย?..” ณัฐกานต์ถามกลับ พร้อมกับเปลี่ยนการใช้สรรพนามของอีกฝ่าย อย่างบงบอกถึงห้วงอารมณ์ของเธอในตอนนี้ ว่า เฮกำลังโกรธเค้าอย่างสุดๆๆ....
“มะ..มันขึ้นอยู่กับมึงนะ ถ้ามึงทำตัวได้ร่าน ทุเรศ จนน่าพอใจ ก็อาจจะปล่อยไอ้หมอนี่ไปก็ได้..” นายต้นที่ดูหวั่นๆในสายตาที่จ้องมองมาของณัฐกานต์นั้น ก็กลั้นใจตอบกลับ ก่อนที่ กาย ชายหนุ่มที่ถูกจับมัดติดกับเก้าอี้ และมีสภาพสะบักสะบอมนั้น ก็กลั้นใจเอ่ยร้องห้ามขึ้นมา..
“ณัฐ...ไม่นะ อย่า...” กายเอ่ยขึ้น ซึ่งก็ไม่รู้ว่า เค้าได้ยินที่พูดคุยกันขนาดไหน แต่สภาพของเขาในเวลานี้นั้น ก็ดูสะบักสะบอม และคงเจ็บปวดอยู่พอสมควร แถมบริเวณต้นขาที่ถูกยิงไปนั้น ก็ไม่รู้อันตราย แค่ไหนด้วย
“เอ้า...ว่ายังไงละ..” นายต้นร้องถาม พร้อมกับจิกกระชากหัวของกายให้เงยขึ้น พร้อมกับเอาปืนจ่อไปที่ขมับของเขา อย่างพร้อมที่จะยิงทุกเมื่อ ซึ่งนั้นก็ทำให้ณัฐกานต์ ที่เห็นเช่นนั้น ก็กัดฟันอย่างเจ็บแค้น..
“ก็ได้....เดี๋ยวชั้นจะทำตัวให้ทุเรศ จนพี่พอใจเลย...”เธอตอบ ด้วยสายตาที่ดูน่ากลัว และแสดงออกอย่างชัดเจนเลยว่า ‘งานนี้มีเอาคืนอย่างแน่นอน ถ้าเธอรอดไปได้ละก็..’
ถึงแม้ณัฐกานต์จะตอบออกมาด้วยสายตาที่ดูน่ากลัวก็ตาม แต่ทางนายต้นก็ยังคงส่งสัญญาณเชิงบอกให้ลูกน้องของเขา 1 ใน 2 คนที่ได้ยืนอยู่แถวนั้น ตั้งแต่แรกนั้น ให้เข้าไปแก้มัดให้กับณัฐกานต์ โดยทางนายต้น ค่อนข้างมั่นใจอย่างมากว่า เธอไม่มีทางที่จะขัดขืน หรือ เล่นตุกติกกับเค้าได้หรอก..
ตราบใดที่ปลายกระบอกปืนของเขา ยังคงจ่อ พร้อมเป่าหัวผู้ชายของเธอจนกระจุยอยู่แบบนี้ละก็...
“แล้วอยากให้ชั้นทำอะไรให้ดูละ??.” ณัฐกานต์ร้องถาม และลุกขึ้นยืน หลังจากที่คนของนายต้นได้แก้มัดให้กับเธอนั้น ซึ่งสายตาของเธอยังคงจับจ้องมองยังที่นายต้นอย่าง ไม่ละสายตาแต่อย่างใด แถมยังเป็นสายตาที่ดูน่ากลัว จนสร้างความน่ารำคาญใจให้กับนายต้นอยู่เหมือนกัน..
“นั้นสินะ ก่อนอื่นก็คงต้องขอให้มึงแก้ผ้าออกให้หมดก่อน..” นายต้นตอบเชิงสั่งกลับทันที ซึ่งนั้นก็ทำให้ทางณัฐกานต์มีปฎิกิริยาเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะตอบรับคำสั่งนั้น แต่โดยดี..
“ขะ เข้าใจแล้ว..” เธอเอ่ยตอบรับ พร้อมกับขยับมือไม้ อย่างเตรียมทำการเปลื้องผ้า ถอดชุดพนักงานออฟฟิค ที่เธอสวมใส่อยู่นั้นออก แต่ไม่ทันจะปลดเปลื้องออกสักชิ้นนั้น ชายหนุ่มของเธอ ก็ได้ส่งเสียงร้องห้ามออกมาอีกครั้ง..
“ณัฐ ไม่นะ...อย่าทำแบบนั้น..” เขาเอ่ยร้อง ก่อนที่เขาจะโดน นายต้น เอามือข้างที่ถือ ปืน 9 มม. เข้าทุบยังที่แผลที่ถูกยิงที่ต้นขา
“อ๊าคคคคคคคคคค...” กายเอ่ยร้อง ก่อนที่นายต้นจะเอ่ยเชิงสั่งเขา..
“ถ้ายังไม่อยากเจ็บตัวมากกว่านี้ ก็หุบปาก แล้วนั่งดูโชว์เงียบๆ ไปซะ...” นายต้นเอ่ย พร้อมกับออกแรงกดขยี้แผลที่ต้นขาของกายอย่างหนักมากขึ้น จนทำให้ กาย นั้นต้องแผดเสียงร้องอย่างเจ็บปวดออกมาอีกครั้ง
“อ๊าคคคคคคคคคค...” เสียงของเค้าที่เอ่ยร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่นายต้นจะยุติการกระทำนั้นเมื่อเสื้อตัวนอกของณัฐกานต์ ได้ถูกโยนลอยเข้าไปหาเขา จนทำให้นายต้นต้องหันกลับไปมองทางณัฐกานต์
ใช่...เมื่อเค้าหันกลับไปมอง ทางณัฐกานต์ก็ทำการปลดเปลื้องเสื้อผ้าชิ้นต่อไป อย่างไม่ได้แสดงท่าทีเขินอายแต่อย่างใด หากแต่สีหน้าของเธอในเวลานี้ กลับแสดงออกถึงความรู้สึกโกรธแค้นเป็นอย่างมาก และไม่กี่อึดใจ ถัดมา ณัฐกานต์ ก็ได้ปลดเปลื้องผ้าที่สวมใส่อยู่นั้นออกจนหมด...
“อืมมมมมม..ไม่คิดเลยนะ ว่า รูปร่างของมึง จะดูดี ดูสวยแบบนี้นะ..” นายต้นเอ่ยปากชม เมื่อได้เห็นร่างเปลือยเปล่าของลูกพี่ลูกน้องของตนเองอย่าง ณัฐกานต์ที่ได้ยืนเปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้า ซึ่งเธอก็ยืนอย่างไม่เคอะเขิน และไม่มีการปกปิดส่วนสำคัญของร่างกายอย่างนม และหี ของตัวเองแต่อย่างใด เหมือนจงใจ ตั้งใจที่จะไม่ปกปิดมัน และปล่อยให้ทางนั้นได้ยลโฉม นม และหีของเธอได้อย่างตามใจชอบ..
“เอ๋...พูดชมแบบนี้... อย่าบอกนะว่า พี่เห็นร่างเปลือยของชั้นแล้ว มีอารมณ์นะ??..” ณัฐกานต์เอ่ยถามกลับ ด้วยน้ำเสียง สีหน้าที่จงใจยั่วประสาทของอีกฝ่ายอย่างทันที ซึ่งนั้นก็ทำให้นายต้นแสยะยิ้มแล้วตอบกลับมา
“ฮึ..กับอีดอก ที่ชอบไปให้พวกฝรั่งเย็ดจนเละ แบบมึง ต่อให้นอนถ่างขาแหกหีให้ดู กูก็ไม่มีอารมณ์ร่วมด้วยหรอก..” คำโต้ตอบของนายต้นนั้น ก็ทำเอาณัฐกานต์ เป็นฝ่ายที่แสดงท่าทีที่ไม่สบอารมณ์ออกมาซะเอง...
แต่ไม่ทันที่ ณัฐกานต์จะเอ่ยโต้ตอบอะไรออกมานั้น ทางนายต้น ก็ได้เอ่ยเชิงสั่งขึ้นมาซะก่อน...
“เอาละ อย่างแรกที่กูอยากให้อีดอกอย่างมึงทำ คือ ก้มกราบลงกับพื้น และเอ่ยขอโทษกูซะ..” คำกล่าวเชิงสั่งนั้น ก็ทำให้ณัฐกานต์ที่ยืนเปลือยเปล่านั้นจ้องมองหน้าของ น่ายต้น ซึ่งเธอเคยเห็นรูปแบบขอโทษนี้มาก่อน เมื่อราวๆ ปีที่แล้วได้ ที่วันหนึ่งเธอต้องเข้าไป ส่งของยังที่บ้านของนายต้น ก็ได้เห็น นายต้น บังคับ ให้หญิงสาว(ตาล) คนหนึ่งทำเช่นนี้อยู่เหมือนกัน...
แน่นอนว่า คำกล่าวเชิงสั่งนั้น ก็ทำให้ ณัฐกานต์ ยืนนิ่งอย่างกัดฟันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เธอจะทำตามที่เค้าสั่ง ด้วยการขยับร่างค่อยๆ ลงนั่ง แล้ว ก้มลงกราบแนบกับพื้น ด้วยท่าทีที่สวยงาม ทั้งๆที่ยังคงอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าอย่างหมดจดนั้น..
“ณะ...ณัฐขอโทษ ในสิ่งที่ได้ทำลงไปกับพี่ต้นค่ะ ได้โปรดยกโทษให้กับณัฐด้วยค่ะ...” ณัฐกานต์ ที่ก้มกราบแนบกับพื้นนั้น ก็ค่อยๆเอ่ยกล่าวออกมา แน่นอนว่า มันก็ทำให้ นายต้นที่ทั้งมอง และได้ยินนั้น ถึงกับแสดงท่าทีอย่างสะใจออกมา..
ก่อนที่นายต้น จะส่งสัญญาณเชิงสั่งให้ 1 ในลูกน้องของตน เข้ามายืนคุมเชิงแทนเค้า ส่วนตัวของเค้านั้น ได้เดินตรงเข้าไปหาณัฐกานต์ ยังคงอยู่ในท่าก้มกราบอยู่นั้น...
“พูดอีกครั้งสิ...แต่คราวนี้ขอเสียงดังกว่าเดิมด้วยละ..” นายต้นที่เดินตรงเข้าไปหาณัฐกานต์นั้นก็เอ่ยสั่ง พร้อมกับขยับเท้าเข้าเหยียบกดยังที่ศีรษะของณัฐกานต์ไปด้วย..โดยที่ณัฐกานต์ก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรถึงแม้จะมีท่าทีชะงักเล็กน้อย ตอนที่ถูกเท้าของนายต้นเข้าเหยียบก็ตาม...
“ณัฐขอโทษ ในสิ่งที่ได้ทำลงไปกับพี่ต้นค่ะ ได้โปรดยกโทษให้กับณัฐด้วยค่ะ...” ณัฐกานต์เอ่ยถ้อยคำเดิมอีกครั้งตามที่นายต้นสั่ง ซึ่งนั้นก็ทำให้นายต้นที่ยืนอยู่ตรงหน้า และกำลังเหยียบกดศีรษะของเธออยู่นั้นก็ยิ่งฉีกยิ้มอย่างสะใจ..
“ขออีกครั้ง แต่คราวนี้..ให้เข้ามากราบที่เท้าของกูด้วย..” นายต้นสั่งพร้อมกับยกเท้าที่กดเหยียบยังศีรษะของณัฐกานต์ออก ซึ่งณัฐกานต์ก็ค่อยๆขยับทำตามที่นายต้นต้องการอย่างว่าง่าย เธอที่ขยับเข้ามากราบที่เท้า และเอ่ยถ้อยคำเดิมเป็นครั้งที่ 3
“ณัฐขอโทษ ในสิ่งที่ได้ทำลงไปกับพี่ต้นค่ะ ได้โปรดยกโทษให้กับณัฐด้วยค่ะ..” ณัฐกานต์เอ่ยกล่าว หลังจากได้ก้มกราบที่เท้าของนายต้นอย่างสวยงาม แต่นั้นก็ยังไม่ทำให้นายต้นพอใจแต่อย่างใด เขาได้เอ่ยเชิงสั่งกับณัฐกานต์อีกครั้ง..
“ขออีกที แต่คราวนี้มึงไม่ต้องกราบเท้าแล้ว แต่จงเลียเท้าของกูแทน..” คำกล่าวเชิงสั่งของนายต้น ก็ทำให้ณัฐกานต์ถึงกับมีปฎิกิริยาออกมาอย่างเห็นได้ชัด (จริงๆเธอมีปฎิกิริยาทุกครั้งแหละ แต่ไม่ได้แสดงออกมากนัก)
และไม่ทันที่เธอจะได้ตอบ หรือ ทำอะไร ก็มีเสียงร้องห้ามดังมาจาก ทางชายหนุ่มของเธอ ที่ถูกมัดติดกับเก้าอี้ ในสภาพที่สะบักสะบอมเอามากๆนั้น..
“อย่านะ...อึกกกก..” เขาเอ่ยร้อง ก่อนจะโดนลูกน้องของนายต้น จ่อปากกระบอกปืนอย่างแนบชิดมากขึ้น ถึงแม้ทางณัฐกานต์จะไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองดูแต่อย่างใด หากแต่ยังคงก้มหน้านิ่งอยู่แบบนั้น แล้วถึงค่อยทำตามที่นายต้นต้องการออกมา.
“ณัฐ...ขอโทษ ในสิ่งที่ได้ทำลงไปกับพี่ต้นค่ะ ได้โปรดยกโทษให้กับณัฐด้วยค่ะ..” ณัฐกานต์ค่อยๆเอ่ยกล่าวขอโทษเป็นครั้งที่ 4 พร้อมกับขยับเข้ากระทำตามที่นายต้นต้องการ ด้วยการเข้าไปเลียที่รองเท้าของนายต้น
“อื้ออออออ อืออออออ อืออออออ...” ณัฐกานต์คราง ขณะทำการเลียรองเท้าของนายต้น ก่อนที่เธอจะค่อยๆเอ่ยกล่าวขอโทษอีกรอบ..
“ณัฐ...ขอโทษ ในสิ่งที่ได้ทำลงไปกับพี่ต้นค่ะ ได้โปรดยกโทษให้กับณัฐด้วยค่ะ..อื้ออออออ อือออออ..” ณัฐกานต์เอ่ยกล่าวอีกครั้ง พร้อมกับยังคงทำการเลียเท้าของนายต้น ด้วยท่าทีที่สิ้นลาย ไร้ศักดิ์ศรี เอามากๆ แน่นอนว่าทางนายต้นที่จับจ้องมองดูการกระทำนั้น ก็ฉีกยิ้มอย่างสะใจ...
ก่อนที่ทางนายต้นจะขยับเท้าข้างที่ณัฐกานต์ทำการเลียอยู่นั้น เข้าหวดเตะที่ใบหน้าของณัฐกานต์อย่างเต็มแรง จนทำให้เธอหงายหลังล้มลง ด้วยความแรงนั้น...
“ฮึ..ยกโทษให้กับมึงเรอะ!! ฝันไปเหอะ มึงเล่นทำเอากูซะ ตาบอด เกือบตาย แบบนี้..” นายต้นเอ่ยกล่าวอย่างเสียงดัง ด้วยท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างฉลับพลัน พร้อมกับขยับเข้าไปจิกดึงผม เพื่อฉุดให้ณัฐกานต์เงยหน้าขึ้นมา พร้อมกับง้ามือหมายจะเข้าตบใส่หน้า และทำร้ายเธอ เหมือนดั่งที่เขากระทำกับหญิงสาว ที่เคยตกเป็น ของเล่น ของเขานั้น..
“หะ หยุดนะ พอได้แล้ว ถ้าอยากทำร้าย มาทำร้ายผมแทน..” กาย ที่ถูกมัดติดเก้าอี้ อย่างมีสภาพสะบักสะบอม ชนิด หน้าตาปูดบวมจนตาปิดไปข้างนั้น ก็กลั้นใจเอ่ยร้องออกมา เมื่อเห็นนายต้นหมายจะทำร้ายณัฐกานต์อย่างป่าเถื่อนนั้น..
และนั้นก็ทำให้นายต้นหันมามอง อย่างไม่สบอารมณ์...
“ให้ทำมึงแทนใช่มัย? ได้!!...เดี๋ยวกูจะจัดให้...” นายต้นเอ่ย พร้อมกับเดินตรงเข้าไปหา ‘นายกาย’ อย่างทันที และไม่ทันที่เขาจะเดินไปถึง หรือ จะได้ทำอะไรเขา ณัฐกานต์ก็ได้ส่งเสียงร้องห้ามออกมาซะก่อน..
“อย่า...แตะต้องเขา...” เธอเค้นเสียงเอ่ยออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ และจ้องมองยังนายต้น ซึ่งทางนายต้นก็ได้ หันกลับไปมองทางณัฐกานต์ ทันทีที่ได้ยินถ้อยคำนั้นของเธอ..
“ดูเหมือนมึงจะหวงไอ้ห่านี่มากเลยนะ..” นายต้นเอ่ยถาม อย่างไม่แสดงออกว่า เค้าออกจะกลัวๆ สายตาที่ณัฐกานต์ได้แสดงออกมาในเวลานี้ ก่อนที่เขา(นายต้น) จะขยับกลับไปยืน อยู่ยังด้านหลังของนายกาย เพื่อ ทั้งคุมเชิง และชะตาชีวิต เหมือนดั่งก่อนหน้านี้....
โดยที่ณัฐกานต์นั้น ก็ไม่ได้เอ่ยโต้ตอบอะไรกลับไป นอกจากจ้องมองไปยังที่นายต้น เพียงอย่างเดียวเท่านั้น ก่อนที่นายต้นจะเอ่ยเชิงสั่งให้เธอทำเรื่องน่าอับอายต่อ..
“ถ้ามึงไม่อยากให้กูทำร้ายมันละก็....ลอง ‘ช่วยตัวเอง’ ให้กูดูหน่อยสิ..” นายต้นเอ่ยเชิงสั่งขึ้น ซึ่งนั้นก็ทำให้ ณัฐกานต์ ที่ยังคงอยู่ในสภาพนั่งกับพื้นนั้น และร่างกายที่มีสภาพคลุกฝุ่นหน่อยๆ กับร่องรอยโดนทำร้ายนิดๆหน่อยๆนั้น ก็ถึงกับชะงักกับ ‘คำสั่ง’ ที่ว่านั้น
“....ด ได้สิ ถ้าพี่อยากดูนัก เดี๋ยวชั้นจะช่วยตัวเองให้ดูก็ได้..” ณัฐกานต์ที่ชะงักไปเล็กน้อยนั้น ก็เอ่ยโต้ตอบ และเป็นครั้งแรกที่สีหน้าของเธอ เริ่มแสดงถึงความเขินอาย อับอายหน่อยๆ แล้วไม่กี่อึดใจต่อมา ณัฐกานต์ก็ค่อยๆขยับร่างให้อยู่ในสภาพนั่งชั่นเขา พร้อมกับขยับถ่างขาทั้ง 2 อย่างอ้าซ่า จนมีลักษณะคล้าย เป็นรูปตัว M นั้น...
“อืมมม.. หีของมึงนี่ น่าเกลียดกว่าที่กูคิดไว้อีกนะ..” นายต้นกล่าวขึ้น ทันทีที่เค้าได้เห็นสภาพหีของณัฐกานต์จากการที่เธอนั่งชั่นอย่างถ่างขาอ้าซ่าออก อย่างเตรียมจะช่วยตัวเองให้เค้าได้ดูนั้น แน่นอนว่า ทาง ณัฐกานต์ ก็พยายามไม่สนใจต่อถ้อยคำนั้น..และเริ่มทำการช่วยตัวเองให้ ลูกพี่ลูกน้อง อย่างนายต้นได้ชม
“อ..อ๊าาาาาาาาาาา อาาาาาาาาาาา อาาาาาาาาาาา..” ณัฐกานต์ค่อยๆเอ่ย ร้องครางออกมา ขณะทำการใช้นิ้วเข้าแหย่แยงรูเสียวของตัวเอง อย่างไปมา อย่างไม่หยุด ก่อนที่จะขยับมือไม้อีกข้าง เข้าบีบขยำขยี้เต้านมของตัวเองไปด้วย....
“อื้อออออออ อ๊าาาาาาาาาาา อาาาาาาาาาาา อาาาาาาาาาาา..” ณัฐกานต์เอ่ยคราง อย่างดังขึ้น พร้อมกับมีสีหน้าที่ระเรือแดง จากความเสียวซ่านจากการที่เธอกำลังเล่นเสียวกับตัวเองอยู่นั้น ในสภาพที่มือไม้ข้างหนึ่งกำลังแหย่แยงรูเสียว ส่วนอีกข้างนั้น กำลังบีบเค้นคลึงเต้านมข้างหนึ่งของตัวเองไปด้วย...
ท่ามกลางสายตาของนายต้นที่จับจ้องมองดูการเล่นเสียวของณัฐกานต์นั้น อย่างรู้สึกทึ่งนิดๆ ที่เธอนั้นทำการเล่นเสียวได้อย่างไม่เคอะเขินแต่อย่างใด ราวกับว่า เขาและลูกน้องอีก 2 คนนั้นไม่ได้ยืนอยู่ ณ.ที่แห่งนี้เลย..
“เฮ้ยยย ว่าแต่...มึง กำลังมองดูอยู่ด้วยรึเปล่าวะ?..” นายต้นเอ่ยร้องถามกับ กาย ซึ่งทาง นายกาย ที่ถูกเขาคุมตัวไว้นั้น ก็ไม่ได้เอ่ยตอบกลับมาแต่อย่างใด และไม่แน่ใจว่า ทางนายกายนั้น มองเห็นภาพตรงหน้าอย่างชัดเจนหรือมัย? เนื่องจากเค้าโดนซ้อมจนใบหน้ายับเยิน และ ปูดบวมนั้นเอง...
“อื้ออออออออ อ๊าาาาาาาาาาา าาาาาาาาาาา!!..” ณัฐกานต์เอ่ยครางยาวออกมา อย่างเกร็งตัว ด้วยความเสร็จสม หลังจากทำการเล่นเสียวกับตัวเองอยู่พักหนึ่งได้...
“ว้าวววววว สุดยอดไปเลย ไม่นึกว่า มึงจะเล่นเสียว จนถึงขั้นน้ำหีแตกกระจายแบบนี้ออกมาได้..” นายต้นเอ่ยกล่าว พร้อมตบมือไปพลาง ให้กับสิ่งที่เห็นเมื่อกี้ ซึ่งนั้นก็ทำให้ก็ทำให้ณัฐกานต์ที่หอบครางอย่างตัวสั่นเทานิดๆ จากการเสร็จสมนั้น ก็เหลือบมองไปทางนายต้น ด้วย สายตาที่ดูเจ็บแค้น และอับอาย..
“อืมมมมม ต่อไป...เรามาถาม ตอบ อะไรกันสักหน่อยดีมัย?..” นายต้นเอ่ยกล่าว อย่างทำเป็นไม่สนถึงสายตาดั่งกล่าวของณัฐกานต์ แน่นอนว่า ถ้อยคำดั่งกล่าวของเขาก็ทำให้ ณัฐกานต์จ้องมองด้วยท่าทีที่สงสัยว่า เขากำลังมาไม้ไหนกับเธอกันนะ??? ก่อนที่เธอจะร้องถามกับเขาไป..
“อื้อออออ...ถาม-ตอบ เหรอ? แล้ว...พี่อยากรู้เรื่องอะไรละ..."
“เรื่องวีรกรรมความร่านของมึง สมัยที่มึงเรียนอยู่เมืองนอกนะ..” นายต้นตอบกลับทันที และนั้นก็ทำให้ณัฐกานต์อึ้งไม่เล็กน้อย ถึงแม้เธอจะเข้าใจถึงเป้าหมายที่นายต้นทำเช่นนี้ เพราะต้องการให้เธออับอาย แต่ไม่คิดว่าจะให้เธอประจานตัวเอง ต่อหน้าเขา(นายกาย) แบบนี้..
“ได้สิ...ในเมื่อพี่ชายอยากรู้ ก็ถามมาเลย จะตอบให้หมดทุกเรื่องที่พี่อยากรู้..” ณัฐกานต์มองหน้าของนายต้นแล้วเอ่ยตอบ ด้วยน้ำเสียงที่ออกไปทางกวนประสาท ถึงแม้เธอจะรู้ว่า นี่คือ แผนที่ต้องการให้เธอประจานตัวเองก็ตาม..แต่เธอก็ไม่มีตัวเลือกอื่นที่ดีกว่า จึงจำต้องเล่น ตามเกมของอีกฝ่ายเท่านั้น...
“งั้นขอถามแบบไม่เกรงใจละนะ...ข้อแรก จริงมัย? ที่ช่วงเรียนอยู่เมืองนอกนั้น ในตอนที่มึงไปเที่ยวผับบาร์ของที่นั้น มึงมักจะก่อวีรกรรมร่านๆ เอาไว้ที่นั้น แทบทุกครั้งที่ไปเที่ยว..” นายต้นเอ่ยตอบ พร้อมกับเริ่มยิงคำถามแรกใส่ณัฐกานต์ทันที ถึงแม้ทางณัฐกานต์จะคาดไว้อยู่ว่า สิ่งที่นายต้นถามจะต้องเป็นเรื่องนี้ แต่มันก็อดไม่ได้ที่เธอจะรู้สึกอึ้งๆกับสิ่งที่ถูกถามอยู่ดี...
“......เป็นเรื่องจริง แต่มันเป็นเพราะชั้นเมา..” ณัฐกานต์เอ่ยตอบ ก่อนที่นายต้นจะถามต่อ..
“แล้วมึงพอบอกได้มัยว่า ตอนที่มึงเมา มึงไปสร้างวีรกรรมอะไรไว้บ้าง? อ้อ!!.. ห้ามโกหก หรือ พูดไม่หมดละ เพราะทางนี้ก็พอรู้เรื่องคราวๆของมึงอยู่บ้าง และถ้ามึงคิดจะทำแบบนั้นละก็ คงไม่ต้องให้กูบอกนะ ว่า กูจะทำอะไรกับเจ้าหมอนี่....” นายต้นเอ่ยถามต่อ พร้อมกับข่มขู่อย่างแสดงท่าทีอย่างชัดเจนว่า ถ้าเธอไม่ยอมตอบ ตอบไม่หมด หรือโกหก เขาก็จะทำการซัดลูกปืนใส่หัวชายหนุ่มของเธออย่างทันทีเลย..
“ก ก่อวีรกรรมอะไรไว้บ้างเหรอ? ก็ไม่กี่อย่างหรอก ก็มี...เมาแล้ว...ชอบแก้ผ้า เดินเปลือยร่อนไปทั่วผับ บางครั้ง ไม่สิหลายครั้ง นอกจากแก้ผ้าเดินโชว์แล้ว ก็ยังชอบขึ้นไปนั่งบนตักฝรั่งที่ถูกใจ แล้วให้เขา บีบนม ดูดนม ล้วงหีเล่น อย่างตามใจชอบ...หนักสุด คือ พอเมาแล้ว ช่วยตัวเอง ไม่ก็ ไปขอควยดูด หรือ ขอขึ้นขย่มควย..” ณัฐกานต์ที่นิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆตอบ ด้วยสีหน้าที่ระเรือแดงนิ่งๆ ซึ่งทางนายต้นก็เอ่ยโต้ตอบกลับทันทีที่เธอตอบจบ...
“วูวววววว ร่านเอาเรื่องเหมือนกันนะ แล้วจริงมัย? ที่มึงมักปิดท้าย การไปเที่ยวผับบาร์นั้น ด้วยการไปต่อกับพวกฝรั่ง และมักโดนพวกมันจับเย็ดยันเช้านะ...” คำกล่าวถามนั้น ก็ทำให้ณัฐกานต์จ้องมองหน้าของนายต้น แล้วค่อยเอ่ยตอบ...
“ป เป็นเรื่องจริง...แต่ที่เป็นแบบนั้น..เพราะ ชั้น เมาต่างหาก..”
“มึงกำลังบอกว่า มึง เป็นพวกเมาแล้ว... ร่านควยงั้นเหรอ?...” นายต้นถามกลับอย่างทันที..
“ใช่...ชั้นเป็น พวกเมาแล้วร่านควย...” ณัฐกานต์ตอบกลับทันที ด้วยสีหย้าที่เริ่มแดงระเรือมากขึ้น ก่อนที่นายต้นจะถามต่อ...
“แล้วพอจำได้มัยว่า มึงไปต่อกับพวกฝรั่งนั้น ทั้งหมดกี่ครั้ง?..”
“ถะ ถ้าเอาจำนวนนะ ชั้นจำไม่ได้หรอก แต่ชั้นมักจะโดนพาไปเย็ดต่อยันเช้าเป็นประจำ ไม่สิ น่าจะโดนพาไปแทบจะทุกครั้งที่ไปเที่ยวเลยก็ว่าได้...” ณัฐกานต์เอ่ยตอบ ซึ่งทางนายต้น ก็มองเล็กน้อย แล้วค่อยถามต่อ
“คำถามต่อไป...แล้วจริงมัย?...ที่มึงมักจะโดนพวกฝรั่ง ที่ลากมึงไปเย็ดเล่นต่อนั้น จับเย็ดสด แตกในหีเป็นประจำนะ?..” นายต้นร้องถาม และนั้นก็ทำให้ณัฐกานต์เริ่มที่จะแสดงสีหน้าอย่างไม่พอใจออกมา แต่เธอก็ยังยอมตอบคำถามนั้นแต่โดยดี..
“ป..เป็นเรื่องจริง ทุกครั้งที่ชั้นไปต่อกับฝรั่งพวกนั้น มักจะโดนพวกเขา จับเย็ดสด แตกข้างใน เป็นประจำทุกครั้งเลย..” ณัฐกานต์ตอบ แล้วเหลือบไปมองไปทางนายกาย เพราะค่อนข้างแคร์ความรู้สึกของเขา และอยากรู้มากๆว่า ตอนนี้เขา กำลังรู้สึกยังไง แบบไหน? อยู่ เมื่อได้ยินวีรกรรมร่านๆ ของเธอไปเมื่อกี้นี้นั้น...
แต่เธอก็ไม่อาจจะอ่านความรู้สึกของเขาในเวลานี้ออก เนื่องจากเขากำลังก้มหน้าอยู่นั้นเอง เลยไม่ทราบว่าเขากำลังทำสีหน้าแบบไหน หรือ รู้สึกยังไงอยู่ ก่อนที่ณัฐกานต์จะหันกลับไปมองทางนายต้น ทันทีที่เขาได้เอ่ยถามในข้อต่อไป..
“แล้วจริงมัย? ที่บางครั้ง ฝรั่งที่มึงไปต่อนั้น ได้ทำการรุมโทรม รุมเย็ดมึงนะ..” คำถามนั้น ก็ยังคงทำให้ณัฐกานต์จ้องมอง ด้วยท่าทีที่ไม่พอใจ มากขึ้น แต่เธอก็ยังคงตอบคำถามนั้นอย่างว่าง่าย..
“เป็นเรื่องจริง...ชั้นเคยโดนพวกฝรั่งลากไปลงแขกราวๆ 6 ครั้งได้..”
“แล้ว 6 ครั้ง..ที่มึงโดนพวกฝรั่งลากไปลงแขก มึงพอจะจำได้มัยว่า โดนลงแขกครั้งละกี่ควย?..และมักโดนพวกมันเย็ดยังไง แบบไหนบ้าง?...” นายต้นเอ่ยถามต่ออย่างทันที ที่ณัฐกานต์เอ่ยตอบ คำถามก่อนหน้านี้จบลง ซึ่งณัฐกานต์ก็มองหน้าแล้วตอบกลับทันทีเช่นกัน..
“ชั้นจำไม่ได้ ถึงขนาดนั้นหรอก เพราะตอนที่โดนแบบนั้น ส่วนใหญ่กำลังเมามากอยู่.....”
“ไม่เอาน่า...กูรู้ว่า อีดอกทองร่านควยอย่างมึง พอจำได้ บอกมาว่า มึงโดนพวกฝรั่งรุมเย็ดครั้งละกี่ควย และโดนพวกมันเย็ดแบบไหนบ้าง?....” นายต้นโต้ตอบกลับทันทีที่ณัฐกานต์เอ่ยตอบเสร็จ และเค้าก็ไม่ได้เอ่ยเปล่า หากแต่กดปืนย้ำๆยังที่ศีรษะของนายกายไปด้วย และนั้นก็ทำให้ณัฐกานต์จ้องมองอย่างไม่พอใจ ก่อนที่จะเอ่ยปากตอบออกไปอย่างส่งๆเพื่อสนองความต้องการของอีกฝ่าย...
“โดนครั้งละ 5-6 ควย และทุกครั้งที่โดนโทรม ก็มักโดนฝรั่งพวกนั้น จับเย็ดครบทุกรู แถมมักโดนเย็ดหนักๆ จนสลบคาควยของพวกเขาแทบทุกครั้ง ที่ถูกรุมโทรมเลยด้วย..” ณัฐกานต์เอ่ยตอบส่งๆออกมาด้วยสีหน้าที่แดงก่ำ แต่ทางนายต้น ก็เหมือนจะยังไม่พอใจ และยังคงร้องถามอย่างคาดคั่นเธอต่อ..
“แน่ใจนะว่า มึงโดนแค่นั้น สวยๆ ร่านๆ อย่างมึงน่าจะโดนฝรั่งรุมเย็ด ครั้งละ 8-10 ควยมากกว่านะ..” นายต้นกล่าว ซึ่งทางณัฐกานต์ก็ไม่ได้เอ่ยโต้ตอบอะไรกลับไป เพราะเธอได้ตอบข้อเท็จจริงไปตั้งแต่แรกแล้วว่า ‘จำไม่ได้..’ ก่อนที่นายต้นจะเอ่ยถาม คำถามต่อไป..
“เอาเถอะ งั้นจะถามข้อต่อไปเลยก็แล้วกันนะ...จริงมัย? ที่ฝรั่งทุกคนที่มึงไปเย็ดด้วยนั้น ล้วนแล้วแต่เป็นพวกนิโกร ตัวดำ ควยใหญ่ เพียงอย่างเดียวนะ...” นายต้นถามต่อ และนั้นก็ทำให้ณัฐกานต์ เอ่ยโต้ตอบ ด้วยท่าทีที่เริ่มหมดความอดทน ต่อคำถามทุเรศๆพวกนี้แล้ว
“ละ..เลิกถามอะไรทุเรศๆ แบบนั้นได้แล้ว..” เธอเอ่ย พร้อมกับลุกขึ้นหมายเอาเรื่อง แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อนายต้นได้ขยับปืนเจ้าจ่อที่ศีรษะของกาย ด้วยท่าทีที่พร้อมเหนี่ยวไก...
“ไหนบอก ให้กูถามได้ทุกเรื่องไง แล้วจะมาโกรธกูทำไมละ?? หรือ เพราะไม่อยากให้ ผู้ชายของมึง รู้ความร่านของมึงกันนะ??..” นายต้นเอ่ยโต้ตอบ เชิงถาม ด้วยท่าทีที่พร้อมเหนี่ยวไกปืนลั่นใส่หัวของนายกายได้ทุกเมื่อ..และนั้นก็ทำให้ณัฐกานต์ จ้องมองด้วยความเจ็บใจ ก่อนที่นายต้นจะทวงคำตอบจากเธอ..
“เอ้า...ตอบคำถามของกูเมื่อกี้มาได้แล้ว..” นายต้นเอ่ย ซึ่งณัฐกานต์ก็มองเขาเล็กน้อย แล้วจึงตอบคำถามที่เค้าเอ่ยถามเมื่อกี้ แต่โดยดี ถึงจะไม่เต็มใจสักเท่าไรก็ตาม..
“ก็ตามที่ถามมานั้นแหละ ฝรั่งที่ชั้นนอนด้วย มีแต่ พวกนิโกร ตัวดำ ควยใหญ่ๆ อย่างเดียวเท่านั้น...” ณัฐกานต์ตอบ ซึ่งการตอบครั้งนี้ เป็นเรื่องจริง ที่แม้แต่ตัวของเธอเอง ก็ไม่เข้าใจเช่นกัน ว่า ทำไมถึงเป็นเช่นนั้นไปได้...
ไม่ว่าจะไปเที่ยวผับกี่ครั้งก็ตาม...ฝรั่งได้เธอไปเย็ดต่อ หลังจากเที่ยวผับนั้น มักจะเป็นพวกนิโกร ตัวดำ ควยใหญ่ เพียงอย่างเดียวเท่านั้น ไม่เคยมีฝรั่งผิวขาวเลยแม้แต่คนเดียว...
อย่าว่า แต่ตอนที่เมาแล้วไปต่อเลย แม้แต่ตอนที่เธอเมา จนก่อวีรกรรมหลายอย่างในผับนั้น ฝรั่งที่เธอมักขอขึ้นไปนั่งตักให้เขาควักล้วง ดูดนมเล่น หรือ ไปขอดูดควย หรือ ขอขึ้นขย่มควยนั้น ก็ยังเป็นพวกนิโกรเช่นเดียวกัน ทั้งๆที่ในจังหวะเหล่านั้น เธอสามารถเลือกตัวเลือกอื่นได้แท้ๆ..
แต่ไม่รู้ว่า ทำไม? เพราะอะไร? ตัวของเธอถึงเลือก ถึงได้เป็น พวกนิโกรอย่างเดียวก็ไม่รู้ จนบางครั้งเธออดคิดไม่ได้ว่า ชาติที่แล้ว เธออาจจะเป็น จำพวก พ่อค้าทาส ที่ชอบทารุณพวกนิโกร ก็ได้ จึงทำให้ชาตินี้ต้องชดใช้ ด้วยการ โดนพวกนิโกรเย็ดเล่นเป็นประจำแบบนี้...
“งั้นเรื่องที่ พวกนิโกร ในผับ ได้ตั้งชื่อเล่น ให้กับมึงว่า “อีกระหรี่ร่านควย” นี่ก็เป็นเรื่องจริงสินะ..” นายต้นเอ่ยกล่าวเชิงถามต่อ ซึ่งณัฐกานต์ ก็ได้แต่มองหน้าของเขาเล็กน้อย แล้วจึงตอบคำถามนั้น..
“เป็นเรื่องจริง...” ณัฐกานต์ตอบ ซึ่งเรื่องชื่อเล่นนี่ ตัวของณัฐกานต์ ก็ไม่เข้าใจว่า ไปพลาดตรงไหน ถึงทำให้พวกนิโกร ออกเสียงเรียกชื่อของเธอเพี้ยน จาก “กานต์” กลายเป็น “กระหรี่” ไปซะงั้น ประกอบกับทุกครั้งที่ไปเที่ยวแล้วเมานั้น สภาพของเธอ ก็แทบไม่ต่างจากกระหรี่สาธารณะ ของนิโกรทุกคน ในผับ นั้นซะเท่าไร..
จึงทำให้คำว่า ‘กระหรี่’ นั้น ได้กลายเป็นชื่อเล่นของเธอในเวลาถัดมา...
“เอาละ ต่อไปเป็นคำถามสุดท้ายแล้ว จริงมัย? ที่ เค้าว่ากันว่า มึงโดนพวกนิโกรรุมเย็ดจนท้องนะ...” นายต้นเอ่ยถามต่อ และนั้นก็ทำให้ณัฐกานต์ที่กำลังครุ่นคิดจากคำถามก่อนหน้านี้ ถึงกับได้สติ พร้อมกับแสดงท่าทีตกใจกับคำถามที่ได้ยิน ก่อนที่เธอจะตอบกลับทันที..
“ชั้นไม่เคยโดนเย็ดจนท้อง!!...” เธอตอบ ด้วยท่าทีที่ดูโกรธต่อคำถามนั้นเอามากๆ..
“เอ๋.... แต่จากที่กูได้ยินมา มันไม่ใช่แบบนั้นนะ กูจะให้โอกาสมึงตอบอีกครั้งนะ ตกลงมึงเคยโดนพวกนิโกรเย็ดจนท้องมัย?..” นายต้นเอ่ยโต้ตอบ พร้อมกับจ้องมองหน้าของณัฐกานต์ที่กำลังจ้องมองมันด้วยสายตาที่ไม่พอใจอย่างสุดๆ..
ใช่...ณัฐกานต์ไม่พอใจ และเข้าใจด้วยว่า ทางนายต้นต้องการให้เธอตอบเช่นไร ซึ่งเธอก็ไม่ยอมที่จะตอบตามที่เค้าต้องการ จนกระทั้ง นายต้น เริ่มแสดงท่าทีที่จะไม่ทนรอคำตอบจากเธอ และเตรียมที่จะทำอะไรสักอย่างกับนายกาย และนั้นจึงทำให้ณัฐกานต์ จำต้องยอมเอ่ยตอบออกมา..
“ชะ..ใช่...ชั้นเคยโดนพวกนิโกรรุมเย็ดจนท้อง...” ณัฐกานต์เอ่ยตอบออกมา และนั้นก็ทำให้นายต้นที่หมายจะทำอะไรสักอย่างนั้น ก็ต้องหยุด ชะงัก แล้วเอ่ยตอบโต้กับเธอ..
“ในที่สุดก็ยอมตอบได้แล้วเหรอ?....ไหนเล่ารายละเอียดให้ฟังหน่อยสิ..” นายต้นเอ่ยตอบเชิงถามกลับทันที ซึ่งณัฐกานต์ก็จ้องมองหน้าของเขาอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงเอ่ยตอบ...
“รายละเอียดเหรอ?...ก็ไม่มีอะไรมาก ก็แค่พลาดจากการโดนรุมเย็ดนะ..” ณัฐกานต์ตอบ ทั้งๆที่สิ่งที่เธอเอ่ยตอบออกมานั้น มันเป็นเรื่องที่ไม่จริง ถึงแม้เธอจะเคยโดนพวกนิโกรรุมเย็ด จนน้ำท่วมรู ไปไม่รู้กี่รอบ แต่เธอไม่เคยพลาดพลั้ง ถึงขั้นท้องโย้ อุ้มลูกของพวกนิโกรเลย อย่างมาก ก็เคยเกือบๆจะท้อง...
แต่ที่ตอบไปแบบนั้น เพื่อที่จะเอาใจ นายต้น เพื่อที่เค้าจะได้ไม่ทำร้ายชายคนรักของเธอ ถึงแม้มันอาจจะทำให้ทางกาย อาจจะมองเธอแย่ลงก็ตาม...
“กูได้ยินมาว่า มึงไม่ได้โดนพวกนิโกรรุมเย็ด จนท้อง แค่รอบเดียวด้วยนี่..” นายต้นร้องถามต่อ ซึ่งนั้นก็ทำให้ณัฐกานต์ถึงกับชะงัก ซึ่งเธอก็เลื่อนสายตาไปมองยังที่ชายคนรัก ซึ่งเค้าก็ยังคงนั่งก้มหน้านิ่งจนเธออ่านไม่ออกว่า ในตอนนี้เค้ารู้สึกยังไงแบบไหนอยู่...
“ปะ เป็นเรื่องจริง....ณัฐไม่ได้ท้อง..แค่รอบเดียว...” ณัฐกานต์กัดฟันแล้วเอ่ยตอบ ด้วยท่าทีที่ก่ำหมัดอย่างแน่นขนัด แน่นอนว่า ถ้อยคำของเธอนั้น ก็ทำให้ทางนายต้นฉีกยิ้ม แล้วถามต่อ ทั้งๆที่ตัวของเขาก็รู้เช่นกันว่า สิ่งที่เธอเอ่ยตอบออกมานั้น มันเป็นเรื่องที่ไม่จริง...
“แล้วมึงโดนพวกนิโกร เสกเด็กเข้าท้องไปกี่ครั้งละ?..” นายต้นถามต่อด้วยรอยยิ้มที่ดูสะใจเอามากๆ ก่อนที่ณัฐกานต์จะเอ่ยตอบ แน่นอนว่า เรื่องที่เธอเอ่ยออกมานั้น ก็เป็นเรื่องไม่จริงเช่นเดิม...
“ 8 ครั้ง...ณัฐโดน พวกนิโกรเย็ด จนท้องไป 8 ครั้ง และทุกรอบที่ท้อง เกิดจากการถูกรุมเย็ด จึงทำให้ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อของเด็กในท้อง...” ณัฐกานต์เอ่ยตอบส่งๆ ด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ ด้วยถ้อยคำที่น่าจะทำให้นายต้นพอใจ ถึงแม้มันอาจจะทำร้ายจิตใจชายคนรักของเธอก็ตาม..
“โห....ท้อง 8 ครั้ง ภายใน 4 ปีที่ไปเรียน แถมท้องจากการรุมเย็ดอีก มึงนี่ ร่านยิ่งกว่ากระหรี่อีกนะ...” นายต้นเอ่ยกล่าวด้วยท่าทีที่ทำเหมือนตกใจกับถ้อยคำของเธอ แน่นอนว่า คำกล่าวอย่างแกล้งตกใจนั้น ก็ทำให้ทางณัฐกานต์ที่จ้องมองนั้น ก็ยิ่งแสดงท่าทีทั้งแค้น และอายมากขึ้น..
“พอใจแล้วใช้มัย?..” ณัฐกานต์ที่จ้องมองทั้งแค้น และอับอายนั้น ก็ร้องถามขึ้น เพราะเท่าที่จำได้ คำถามเรื่องท้องนั้น มันเป็นคำถามสุดท้าย ซึ่งทางนายต้น ก็อมยิ้มแล้วเอ่ยตอบกลับ..
“อื้อออออ พอใจแล้ว ส่วนนี่เป็นรางวัลที่มึงยอมตอบคำถาม พวกนั้น แต่โดยดี...” เขาเอ่ย พร้อมกับทำการลั่นไกใส่หัวของกายทันที ซึ่งนั้นก็ทำให้ ณัฐกานต์ถึงกับอึ้ง ซ็อค กับภาพที่เกิดขึ้น อย่างฉลับพลัน นั้น...
“อูยยยย โทษทีนะ ปืนมันลั่นนะ ถือซะว่าเป็นการชดใช้ที่มึงทำให้ตาข้างนี้กูบอดก็แล้วกันนะ..” นายต้นกล่าวต่อ ด้วยรอยยิ้ม ขณะที่ณัฐกานต์ที่อึ้ง ซ็อคนั้นก็ถึงกับทรุดตัวลงนั่ง อย่างพูดอะไรไม่ออก..
โดยนายต้นนั้น ก็มองสภาพของณัฐกานต์ที่กำลังนั่งซ็อค ด้วยท่าทีที่สะใจสุดๆ ก่อนที่จะมีลูกน้องของเขา ขยับเข้ามารายงานบางอย่างให้เขาฟัง...
“งั้นเหรอ..มาถึงแล้วเหรอ?..” นายต้นเอ่ย แล้วทำการขยับใบหน้าเชิงสั่ง และนั้นก็ทำให้ลูกน้องทั้ง 2 ของเขาเดินตรงเข้าไปหา ยังณัฐกานต์ที่ ยังคงนั่งซ็อค และจ้องมองร่างอันไร้วิญญาณของกายนั้น อย่างทำอะไรไม่ถูกนั้น ก็มาได้สติอีกที ตอนที่ถูกลูกน้องของนายต้นนั้น เข้ามาหิ้วตัวของเธอไป...
“จะทำอะไร!! จะพาชั้นไปไหนนะ!!..” ณัฐกานต์เอ่ยปากร้องถาม ขณะที่โดนลูกน้องทั้ง 2 ของนายต้นหิ้วปีก ลากออกไป ซึ่งนอกจากเธอจะส่งเสียงร้องถามออกมาแล้ว ก็ได้หันไปมอง ร่างอันไร้วิญญาณของกาย ก่อนที่เธอจะถูกพาออกไปจากห้องนั้น...
To...be...PART 2
ผู้แต่ง
ตัดจบแบบนี้ ยิ่งคงทำให้ คนอ่าน ยิ่ง งง สงสัยว่า แล้วเรื่องเป็นไงต่อ....
รออ่าน ตอนต่อในวันพรุ่งนี้ครับ ....คือ ตอนนี้ มันมีความยาวมากๆ เกือบ 50 หน้า ผมเลยทำการ ตัดตอน เป็น 3 พาร์ท...
ตามแผน คือ ลงครบทุกพาร์ท วันศุกร์ ใครอยากรอให้ มันครบก่อน ก็ได้นะครับ ผมไม่ว่า....ขอบอกว่า เป็นตอนที่ ครบทุกรสแน่นอน...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น