จอมเวทย์สาว (2015) ตอนที่ 3

จอมเวทย์สาว (2015) ตอนที่ 3

ณ.สถานที่แห่งหนึ่ง...ที่ดูเหมือนเป็นชั้นใต้ดินของที่ไหนสักแห่ง....

“ว่าไงนะ!! แอนตี้คอร์ งั้นเหรอ?...” เสียงกึ่งอุทานด้วยความตกใจของชายชราที่มีหนวดเคราสีขาวยาวที่เอ่ยดังขึ้น หลังจากได้รับฟังรายงาน ของ ไรโอ ชายหนุ่ม ผมตั้งสีดำแซมเทา ที่มาพร้อมกับ ราน่า หญิงสาวผมสั้นสีทองที่อยู่ในชุดหวาบหวิว..

“เจ้าแน่ใจนะว่า ดูไม่ผิด...” ชายชราคนดั่งกล่าวเอ่ยถามกลับ ในไม่กี่อึดใจ ซึ่งไรโอนั้นก็เอ่ยตอบกลับอย่างทันที...

“ถึงผมจะไม่แน่ใจ แต่คิดว่าไม่ผิดแน่ครับ ท่านผู้เฒ่า...” ไรโอเอ่ยตอบ ก่อนจะอธิบายถึงเหตุผลที่พอทำให้เค้าเชื่อได้ว่า สิ่งที่เค้าเห็นนั้น คือ สิ่งที่อันตรายที่สุด สำหรับพวกเขา.....

“อย่างงี้นี่เอง เจ้าหนุ่มนั้นมีคอร์ของพวกเรา แต่ไม่ยอมกลายร่างเป็นพวกเรา? ไม่แปลกที่เจ้าจะคิดเช่นนั้น เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีใครต้านทานการดูดกลืนของคอร์ ยิ่งโลกที่ไม่มี ซึ่งเวทย์มนต์อย่างโลกใบนี้..” ชายชรา คนที่ไรโอ เรียกว่า ‘ท่านผู้เฒ่า’ นั้นเอ่ยทวน หลังจากฟังเหตุผล ด้วยท่าทีที่จริงจังอย่างครุ่นคิด..ก่อนจะเอ่ยถาม...

“แล้วตอนนี้ เจ้าหนุ่มที่เจ้าว่านั้นอยู่ที่ไหน?? ”

“อยู่กับจอมเวทย์สาวแห่งเทเรเชียค่ะ ท่านผู้เฒ่า...” ราน่า หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ ซึ้งมารายงานด้วยกันนั้น เป็นผู้ตอบ ซึ่งนั้นก็ทำให้ ผู้เฒ่าคนดั่งกล่าวครุ่นคิด...

“จะให้พวกเราทำยังไงดีค่ะ...” ราน่าที่เอ่ยถามต่อ ก่อนที่ชายชรา ที่ถูก เรียกว่า ท่านผู้เฒ่า นั้นจะเอ่ยตอบทันทีอย่างไม่คิดนาน...

“ไม่ต้องทำอะไร? ปล่อยไว้แบบนั้นแหละ..” คำตอบดั่งกล่าว นอกจากจะทำให้ราน่า ผู้ร้องถามตกใจแล้ว แม้แต่ไรโอก็เช่นกัน แต่ไรโอนั้น มิได้มีท่าทีแสดงออกเหมือนดั่งราน่า ขณะที่ราน่า นอกจากแสดงออกชัดเจนแล้ว ยังร้องถามกลับทันที

“ทำไมละค่ะ ท่านผู้เฒ่า...”

“ทำไม?? นี่ข้าต้องบอกเหตุผลเจ้าจริงๆหรือ ราน่า เจ้าเองก็น่าเข้าใจเหตุผลดีนี่ว่า การไปยุ่งกับแอนตี้คอร์นั้น จะเกิดผลเช่นไรต่อพวกเรา?..” ท่านผู้เฒ่าเอ่ยตอบ แต่ถึงกระนั้นราน่าก็ยังเอ่ยถามต่ออย่างไม่เข้าใจ....

“แต่ตอนนี้เจ้าหนุ่มคนนั้นอยู่กับจอมเวทย์แห่งเทเรเชียนะค่ะ เกิดจอมเวทย์นั้นรู้ว่า...”

“ไม่ต้องห่วง ราน่า มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก...ถึงแม้ เจ้าหนุ่มนั้นจะเป็น แอนตี้คอร์ จริงๆ ก็ใช่ว่า จอมเวทย์นั้นจะนำเจ้าหนุ่มนั้นมาใช้ได้เลย ดีไม่ดี จอมเวทย์นั้นอาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่า เจ้าหนุ่มนั้นคืออะไรด้วยซ้ำ...” ท่านผู้เฒ่าที่เอ่ยตอบกลับทันทีอย่างมิรอให้ ทางหญิงสาวเอ่ยกล่าวจบ....

“นั้นสินะ มีสิทธิ์เป็นดั่งที่ท่านผู้เฒ่าว่า เพราะ แอนตี้คอร์ มันได้หายไปในหน้าประวัติศาสตร์ของเทเรเชียแทบทันที หลังจากที่การต่อสู้ครั้งก่อนของพวกเราจบลงนี่นะ....” ไรโอเอ่ยกล่าวขึ้น ราวกับเขาพอจะเข้าใจในสิ่งที่ท่านผู้เฒ่าเอ่ย ขณะที่ราน่าหันไปร้องถาม...

“แล้วทำไม ของที่หายไปกว่า 600 ปี ถึงได้โผล่มาอยู่ที่นี้ได้ละ?...”

“คำตอบนั้นง่ายมาก ราน่า ฝีมือของพ่อของพวกเรายังไงละ...” ไรโอ ผู้ถูกถามนั้นก็ตอบทันที ก่อนที่ท่านผู้เฒ่าเองก็เอ่ยเสริม...

“ใช่ อย่างที่ไรโอว่าแหละ คงไม่พ้นเป็นฝีมือของ แซมมูเอล พ่อของพวกเรา ถ้าเป็นเค้าที่เป็นจอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดของเทเรเชีย การที่จะล่วงรู้อนาคตและหาทางรับมือไว้ ก็คงไม่ใช่เรื่องยาก...” คำกล่าวเสริมของ ท่านผู้เฒ่านั้นก็ทำให้ราน่าแสดงท่าทีโกรธแค้นอย่างชัดเจน....

“ข้าเกลียดมัน...ทั้งเจ้าหมอนั้น และ แอนตี้ คอร์ ที่สุด....” ถ้อยคำของราน่าที่เอ่ยขึ้นนั้นก็ทำให้ ท่านผู้เฒ่า และไรโอจ้องมอง อย่ามีท่าทีเข้าใจ ในท่าทีนั้น ก่อนที่ท่านผู้เฒ่าจะเอ่ยเชิงสั่ง...

“ราน่า ข้าขอสั่งเจ้า ห้ามไปยุ่งกับแอนตี้ คอร์ เด็ดขาด นอกจากนั้น ห้ามพวกเจ้า บอกเรื่องนี้แก่ คอร์ มาสเตอร์ ตนอื่นๆด้วย จนกว่าจะถึงเวลาที่เหมาะสม...” ท่านผู้เฒ่าเอ่ยสั่ง ก่อนที่ทั้ง ไรโอ และ ราน่านั้นต่างรับทราบคำสั่ง พร้อมกับเดินออกจากห้องนั้นไป แน่นอนว่า ราน่ายังคงแสดงท่าทีที่โกรธเกี้ยวอยู่ดี...

“ทำไม ทำไมต้องห้ามกันขนาดนี้ด้วย...” ราน่าที่เอ่ยพึมพำ หลังจากเดินออกมา โดยที่ไรโอ นั้นยังคงเดินอยู่ข้างๆหล่อนอย่างไม่ห่าง...

“ นั้นก็เพื่อชัยชนะ ในคราวนี้ยังไงละ ราน่า... อีกอย่าง คนที่จะชนะ แอนตี้ คอร์ ได้ มีเพียงแค่ นายของพวกเรา โอเมก้า คอร์ เท่านั้น...” ไรโอที่เอ่ยขึ้น ซึ่งราน่าก็หันมอง ด้วยท่าทีที่เหมือนจะรู้และเข้าใจในสิ่งที่อีกฝ่ายเอ่ย แต่เธอก็ยังคงแสดงท่าทียอมรับไม่ได้ต่อถ้อยคำนั้น ขณะที่ภายในห้องที่ทั้ง 2 จากมานั้น ท่านผู้เฒ่า ก็ค่อยๆเดินไปส่วนในสุดของห้องแห่งนั้น พร้อมกับมอง เศษร่างเป็นชิ้นๆของชายคนหนึ่งที่อยู่ในแคปซูลนั้น.....

.

.

.

.

ทางด้าน เรนะ และ ไคท์...

“ที่นี้แหละ...” เรนะที่เอ่ยกล่าว หลังจากที่เอให้ไคท์ พยุงและพาเธอกลับมาถึงที่พักของเธอนั้น ซึ่งนั้นก็ทำให้ไคท์ถึงกับอึ้งและเอ่ยทวนอย่างไม่อยากเชื่อ....

“ท ที่นี้เหรอ?..” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างไม่อยากเชื่อ ว่าสถานที่ตรงหน้าของเขา คือ ที่พักของสาวสวยแบบเรนะ เพราะดูยังไง มันก็ เป็นบ้านร้างชัดๆๆๆ....

“เอ้า เข้าไปกันเถอะ ยังมีอีกหลายเรื่องที่จะต้องทำในคืนนี้.....” เรนะเอ่ยกล่าวเชิงบอก ซึ่งนั้นก็ทำให้ไคท์ได้สติ ก่อนที่เขาจะพาเธอเข้าไปในบ้านร้างตรงหน้านั้น....และทันทีที่เข้าไปเรนะก็ได้เอ่ยอะไรบางอย่าง และนั้นก็ทำให้หลอดไฟภายในของบ้านหลังดั่งกล่าวติดสว่างขึ้นมาอย่างทันที...

และนั้นก็ทำให้ไคท์ถึงกับแปลกใจนิดๆ เนื่องจากข้างในบ้านนั้นก็มิได้ทรุดโทรมดั่งที่เห็นภายนอกซะเท่าไร...ซึ่งเรนะก็นำทางจนพาเขามาถึงที่ห้องนอนของเธอ...

“อื้อออ ขอบใจนะ เดี๋ยวชั้นขอตัวไปอาบน้ำซะเดี๋ยว...แล้วจะกลับมาเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้นายฟัง..”เรนะเอ่ยกล่าวกับเขา พร้อมกับขยับแขนออก เพื่อให้ชายหนุ่มยุติ การพยุง ก่อนที่เธอจะเดินไปยังห้องน้ำด้วยตัวเอง ท่ามกลางเสียงตอบรับสั้นๆและสายตาที่มองอย่างเป็นห่วง…

“อะ อื้อออออออ...” ไคท์เอ่ยตอบ ก่อนที่เค้าจะค่อยหัน กลับมามอง ภายในห้องนอนของหญิงสาว ที่เขายืนอยู่นั้น ซึ่งมันไม่เหมือนห้องนอนของผู้หญิงที่เขาวาดฝันไว้เลย มันเป็นห้องที่ไม่ค่อยมีอะไรมากนัก มีเบาะนอน และโต๊ะที่เต็มไปด้วยเอกสาร และ เครื่องมืออะไรไม่รู้ ที่เค้าไม่คุ้นตา ที่วางไว้ที่พื้น...

โดยที่ไคท์นั้นก็เดินไปสำรวจยังโต๊ะทำงานดั่งกล่าวก่อน ซึ่งพอเข้าหยิบเอกสารบางชุดขึ้นมาดู เค้าก็ถึงกับมึน งง เนื่องจาก ภาษาในเอกสารนั้น มิได้ เป็นภาษา ที่อยู่ในโลกของเขานั้นเอง....

“นี่มัน ภาษา อะไรนะ..” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างเหงื่อตก หลังมองเอกสารดั่งกล่าวที่เขาได้หยิบขึ้นมา เอกสารที่มีภาพ หินบางอย่าง ที่มีคำบรรยาย/คำอธิบายด้วยภาษาที่เขาอ่านไม่ออก...

และทางด้านของเรนะ...

ซะ ซ่าาาาาาาาาาาาา...เสียงน้ำของฝักบัวที่ไหลออกมาอาบร่างของหญิงสาว....

‘วันนี้ เกือบไปแล้ว...ถ้าไม่ได้ ตานั้นช่วยไว้ละก็ คงได้เหมือนวันนั้นแน่ๆ...’ เรนะที่เอ่ยในใจ ขณะแหงนหน้ารับน้ำอุ่นที่ไหลชโลมร่างกายของเธอ ซึ่งพอเธอเอ่ยจบ เธอก็ลืมตาชำเลืองมองมอง พื้นแถวๆชักโครกเล็กน้อย ด้วยท่าทีที่เหมือนมีความหลังอะไรสักอย่าง ก่อนที่เธอจะหลับตา เพื่อรับความอุ่นสบายจากการชำระล้างตัวที่หล่อนกำลังทำอยู่นั้น...

“ซุกซนอะไรของนายนะ..” เรนะทีเอ่ยเชิงดุ หลังเดินกลับมาที่ห้องของเธอและพบว่าไคท์ กำลังสำรวจสงสัย เครื่องมือบางอย่างของเธอที่วางอยู่ที่พื้นนั้น ซึ่งถ้อยคำนั้นก็ทำให้ชายหนุ่มถึงกับสะดุ้ง และหันกลับมา ก็ยิ่งทำให้เค้าถึงกับอึ้ง เมื่อเห็นเรนะอยู่ในสภาพเสื้อคลุมอาบน้ำที่แสนบางเฉียบ...

“เออ อาบเสร็จแล้วเหรอ? จะว่าไปที่นี้ยอดเลยนะ จนไม่อยากเชื่อเลยว่ามันเป็นบ้านร้างนะ มีทั้งไฟ และ น้ำแบบนี้..” ชายหนุ่มที่เอ่ยเชิงถามและเอ่ยเรื่อยเปื่อย เพื่อเบี่ยงเบนการกระทำอันไม่เหมาะสม เพราะการสำรวจนั้นนี่ในห้องของหญิงสาวนั้น เป็นเรื่องที่เสียมารยาทระดับหนึ่งนั้นเอง...

“ที่ทำให้ที่นี้มีน้ำและไฟได้ ก็เพราะเครื่องที่นายไปแตะต้อง เมื่อกี้นี้นะ....” เรนะที่ถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนเอ่ยตอบ ซึ่งแม้เธอจะเคืองๆกับการกระทำของเขาก็ตาม แต่ก็พอเข้าใจ เพราะถ้าเธออยู่ในสถานการณ์เดียวกับเขา ก็คงทำแบบเดียวกับเขาเช่นกัน...ถ้อยคำนั้นที่ทำให้ไคท์หันกลับไปมองเครื่องที่อยู่ที่พื้น ที่อยู่ใกล้ๆกระเป๋าเดินทางของหญิงสาว..

“เป็นเครื่องที่เปลี่ยนพลังเวทย์เป็นพลังงานไฟฟ้า เป็นเครื่องที่มีอยู่ในทุกบ้านของโลกชั้น..จริงๆสเปคเดิมของมัน แค่เปลี่ยนเป็นไฟฟ้า แต่ชั้นดัดแปลงมันนิดหน่อยให้แปลงเป็นน้ำด้วย..” เรนะที่เอ่ยต่อ..ซึ่งไคท์นั้นก็หันกลับมามองเธอ พร้อมกับเอ่ยชมอย่างทึ่งๆ...

“สุดยอด....”

“ก็ไม่ได้สุดยอดอะไรหรอก มันเป็น 1 ในความสามารถดั่งเดิมของชั้นนะ...” เรนะที่เอ่ยตอบ อย่างกอดอก ขณะที่ไคท์ก็มีท่าที งงๆ กับถ้อยคำดั่งกล่าว ก่อนที่เฮจะยิ้มและเอ่ยกับเขาต่อ...

“เดิมทีชั้นไม่ใช่จอมเวทย์หรอก เป็นแค่นักวิจัยธรรมดาเท่านั้นนะ...” ถ้อยคำดั่งกล่าวที่ทำให้ชายหนุ่มถึงกับตกใจและร้องถามทันที

“มะ ไม่ใช่? แล้วทำไม...” ไคท์ถามกลับด้วยท่าทีที่สงสัยและไม่เข้าใจ....

“ถ้าให้พูดตรงๆสรุปๆ มันเป็นความรับผิดชอบของชั้นนะ...” เรนะเอ่ยตอบ ซึ่งนั้นก็ไม่ได้ทำให้เขาเข้าใจซะเท่าไร จนกระทั้งถ้อยคำถัดมาของเธอ  “พวกปีศาจที่นายเห็น....ชั้นเป็นคนปลดปล่อย พวกนั้นออกมาเองแหละ...”

“ปลดปล่อยเหรอ?..” ไคท์เอ่ยทวนอย่างอึ้งๆ ด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย...

“อื้ออออ ถึงจะไม่ได้ตั้งใจก็เถอะ....”เรนะ เอ่ยตอบ ก่อนที่ชายหนุ่มจะถามกลับด้วยความสงสัย…

“มันเกิดอะไรขึ้น?...” ไคท์ถามต่อ ด้วยความอยากรู้และเขาก็เชื่อว่ามันต้องมีเหตุผลบางอย่าง ซึ่งนั้นก็ทำให้เรนะจ้องมองเล็กน้อย ก่อนจะถอนหายใจและเอ่ยตอบเขา...

“โลกของชั้นกำลังจะตายนะ...ไม่รู้ว่าเพราะอะไร? ทำให้วิญญาณพสุธาที่เป็นแหล่งพลังชีวิตของโลก ต้นกำเนิดของทุกอย่าง กำลังแห้งเหือดและหมดลง ซึ่งถ้ามันหมดลงเมื่อไร จนส่งกระทบหลายอย่าง ชนิดที่ไม่มีสิ่งใดดำรงชีวิตอยู่ได้เลย

และชั้นก็เป็น 1 ในทีมวิจัยที่หาทางแก้ปัญหาเรื่องนี้อยู่...จนกระทั้งวันหนึ่ง ชั้นได้เสนอแนะ ให้ใช้ “อันดัม” หินเวทย์มนต์ที่ถูกปิดผนึกอยู่นั้น ออกมาแก้ไขสถานการณ์นี้....” เรนะที่ค่อยๆเอ่ยเล่าเรื่องราวของตนเอง โดยที่ไคท์นั้นก็รับฟังก่อนจะเอ่ยทวนเล็กน้อย..

“อันดัม?...”

“มันเป็นหินเวทย์มนต์ที่ ถูกสร้างโดย ‘แซมมูเอล’ จอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของเทเรเชีย เมื่อ 600 ปีก่อน มันเป็นหินที่บรรจุทั้งเวทย์มนต์ และพลังเวทย์ที่มากมายมหาศาล ที่สามารถทำได้ทุกอย่าง..” เรนะเอ่ยอธิบายถึง หินเวทย์มนต์ดั่งกล่าว...ซึ่งนั้นก็ทำให้ไคท์ขมวดคิ้วและร้องถามอย่างสงสัย..

“ดะ เดี๋ยวนะ ถ้ามันดีขนาดนั้นทำไมมันถึงถูกปิดผนึกละ?...” ไคท์ร้องถามด้วยความสงสัย หลังจากฟังสรรพคุณของหินนั้น และทันทีที่เค้าสบตากับเรนะ ก็เหมือนทำให้เค้าพอเข้าใจอะไรบางอย่าง จนเขาเป็นผู้เอ่ยกล่าวต่อออกมาเอง...

“ไม่นะ... อย่าบอกนะว่า ‘อันดัม’ ที่ว่านั้นก็คือ...” ไคท์ที่เอ่ยกล่าวอย่างพอเข้าใจอะไรบางอย่าง ซึ่งเรนะก็ยิ้มและเอ่ยอย่างเฉลยทันที....

“ใช่....อย่างที่นายคิดแหละ ‘อันดัม’ หินเวทย์มนต์นั้น คือ ต้นกำเนิดของปีศาจพวกนั้น หรือ ถ้าพูดอีกอย่าง ปีศาจพวกนั้น คือ อันดัม นั้นเอง...และนั้นจึงทำให้มันถูกปิดผนึกนาน ถึง 600 ปี..” เรนะเอ่ยตอบอย่างมีสีหน้าเศร้าๆ...ขณะที่ไคท์มองและเอ่ยกล่าวกับเธอ...

“ จริงๆถ้าฟังจากประวัติมันแล้ว ก็ไม่น่าจะไปยุ่งกับมัน ตั้งแต่แรกนะ...” ไคท์เอ่ยกึ่งถาม ซึ่งเรนะก็เอ่ยตอบตามตรง...

“ฮะๆ มันก็จริงนะ แต่มันช่วยไม่ได้นี่....เวลาของโลกของชั้น มันเหลือน้อยลง ทุกทีๆ จึงไม่มีทางเลือกนะ จริงๆชั้นก็ไม่ได้ตั้งใจจะคลายผนึกมันหรอก ก็แค่ทดลอง หมายจะหาวิธีดึงพลังออกมาจากมัน โดยที่ไม่ต้องคลายผนึก แต่เพราะอะไรไม่รู้ อยู่ๆผนึกก็คลายออก และก็ทำให้ทุกอย่างพังพินาศไปหมด....” เรนะหัวเราะพร้อมกับเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงที่ดูขมขืนสุดๆ

“..................” ไคท์ที่ฟังเรื่องราวนั้นก็ถึงกับพูดไม่ออก ซึ่งเค้าก็พอเข้าใจ เพราะโลกของเขาเองก็เคยมีอุบัติเหตุทางการทดลองอยู่เหมือนกัน ถึงแม้มันอาจจะไม่ส่งผลร้ายแรงแบบของเรนะก็ตาม...ซึ่งเขาก็จ้องมองอยู่ครู่ก่อนจะเอ่ยถามเธอต่อ..

“แล้วมันเป็นไงต่อ มันเกิดอะไรขึ้น?? จนทำให้เธอมาเป็นจอมเวทย์ไล่ล่าพวกมันแบบนี้นะ..”

“ถ้าไม่นับเหตุผล เรื่องความรับผิดชอบที่ชั้นเป็นคนปล่อยพวกมันแล้วละก็...ก็คงบอกได้แค่ว่า มันไม่มีทางเลือกนะ เนื่องจาก จอมเวทย์แนวหน้าทั้งหมดของเทเรเชียในเวลานั้น ต่างถูกพวกมันดูดกลืนยึดร่างจนหมด...”

“พวกมัน??...”

“อ้อ ชั้นยังไม่ได้บอกนายสินะ อันดัม หลังจากที่มันหลุดผนึก มันได้ทำการแตกตัว เป็นเศษหิน ทั้ง 108 ก้อน...ซึ่งทั้ง 108 ก้อนนั้น ก็ต่างเข้าสิง ร่างที่คิดว่าเหมาะสมแก่พวกมัน....และอย่างที่ชั้นเล่าค้างเมื่อกี้ จอมเวทย์เก่งๆของเทเรเชียถูกพวกมันเข้ายึดร่างจนหมด และเพราะเหตุการณ์ดั่งกล่าวทำให้ชั้น และนักวิจัยคนอื่น ก็ช่วยกันคิด ‘คอร์ เมจิก’ ขึ้นมา...”

“คะ คอร์ เมจิก เหรอ?...”

“อื้ออออ ถ้าให้อธิบายง่ายๆ มันคือ คอร์ ที่บรรจุ สิ่งที่จำเป็นต่อการเป็นจอมเวทย์เอาไว้นะ หรือ ถ้าพูดง่ายๆอีกนิด มันเป็นสิ่งที่ทำให้ชั้นแปลงร่างได้นั้นเอง และนี่ก็คือ คอร์ เมจิก หมายเลข 1 เอเลเมนท์ แห่งไฟ....” เรนะเอ่ยตอบ พร้อมกับแบมือ ยื่นไปหาเขา และนั้นก็ทำให้ วัตถุทรงกลมที่มีวงแหวนคล้ายฟันเฟืองที่หมุนรอบวัตถุทรงกลมนั้นลอยออกมาจากฝ่ามือของเธอ โดยขณะที่ฟันเฟืองพวกนั้นหมุนก็จะเกิดเปลวไฟไปด้วย...

“หมายเลข 1 หมายความว่า ยังมีอันอื่นอีกเหรอ?...” ไคท์ที่มอง เมจิก คอร์ที่ ลอยอยู่บนฝ่ามือของหญิงสาว ก่อนจะเอ่ยถาม..แน่นอนว่า เรนะ ก็เอ่ยตอบเหมือนเดิม...

“อื้อออออ มันมีทั้งหมด 4 อันนะ ตาม ธาตุหลักทั้ง 4 (ดิน น้ำ ลม ไฟ ) จริงๆทีแรกพวกเรากะจะรวมธาตุทั้ง 4 อยู่ใน คอร์อันเดียว เพื่อความสมบูรณ์แบบ เหมือนจอมเวทย์ระดับสูงบางคนที่ใช้ธาตุทั้ง 4 ได้ แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ ด้วยความที่พลังมันมากมายเกินไป จนไม่สามารถบรรจุเข้าไปคอร์ได้ทั้งหมด สุดท้ายพวกเราจึงตัดใจ และ แบ่งมันเป็น 4 อัน แต่ผลลัพธ์มันก็ไม่ได้เลวร้ายนะ เพราะถ้าดึงพลังของมันออกมาได้เต็มร้อยละก็ พลังของมันก็จะเทียบเท่า จอมเวทย์ชั้นสูงได้เช่นกัน...”  

“แบบนี้ หมายความว่า เธอก็มีพรรคพวกด้วยสินะ...” ไคท์เอ่ยถามต่อ...ซึ่งหญิงสาวก็ส่ายหน้า...

“เปล่า...ชั้นเป็นคนเดียวที่ตามพวกมันมาที่นี้ ส่วนคนอื่นที่ครอบครอง เมจิก คอร์ อีก 3 คน ยังคงอยู่ที่โลกนั้น...” คำตอบของเธอนั้น ก็ทำให้ไคท์มอง ก่อนที่เขาเอ่ยถามต่อ...

“แล้วพวกมันมาที่นี้เพื่ออะไร?...”

“เรื่องนั้นชั้นก็ไม่รู้ จริงๆชั้นก็ไม่เคยหาคำตอบเรื่องนั้นเหมือนกัน เอาแต่ตั้งใจเก็บรวบรวมพวกมันให้ครบ 108 ชิ้นเท่านั้น..” เรนะตอบ และทุกอย่างจะนิ่งเงียบไปพักหนึ่ง..ก่อนที่เรนะจะเอ่ยกล่าวต่อ....

“อืมมม...ยังเหลืออะไรที่ชั้นยังไม่ได้บอกนายรึเปล่า?...” เรนะ เอ่ยกึ่งถามชายหนุ่ม ซึ่งนั้นก็ทำให้ไคท์มอง ก่อนจะนึกได้ถึงอีกเรื่องที่เค้าอยากรู้....

“ เรื่องที่ทำไมเธอถึงทำร้ายชั้นไง...” ไคท์ตอบ ซึ่งนั้นก็ทำให้หญิงสาวนึกได้..และเอ่ยอย่างนึกออก..

“อาาา...ชั้นลืมไปได้ไงเนี่ย ทั้งๆที่เป็น เรื่องสำคัญที่ชวนนายมาที่นี้แท้ๆ....” เรนะเอ่ยร้อง พร้อมส่ายหัว ท่ามกลางสายตาของชายหนุ่มที่จ้องมอง ซึ่งไคท์ก็รู้สึกได้ว่า เรนะนั้นดูไม่เป็นธรรมชาติเลย ดูเหมือนการเล่าเรื่องอดีตนั้นจะส่งผลกับเธอไม่น้อย..

“ที่ชั้นทำร้ายนาย เพราะนายน่าสงสัยยังไงละ...ปีศาจเมื่อวันก่อน ที่ทำร้ายนายที่ห้องสมุด เจ้านั้น เป็น 1 ใน ชิ้นส่วน 108 ชิ้น ของอันดัม ซึ่งเราเรียกมันว่า “มาสเตอร์ คอร์” ส่วนคืนนี้ที่ชั้นสู้ด้วย เป็นร่างแบ่งของ มาสเตอร์ คอร์ ที่เรียกว่า slave ถ้าพูดง่ายๆคือ พวกลิ่วล้อนะ..ส่วนที่ทำให้นายน่าสงสัยจนชั้นเข้าไปทำร้ายนั้น เพราะสิ่งสุดท้ายที่ มาสเตอร์ คอร์ ตัวนั้นทำกับนาย คือ การดูดกลืน....โดยปกติแล้ว นายควรจะกลายเป็น พวกมัน ไปแล้ว..”เรนะที่เอ่ยตอบ ซึ่งบางช่วงของคำตอบนั้น ก็คลับคล้ายคลับคลาเหมือนเธอจะเคยพูดตอนที่เธอเข้าทำร้ายเขา ในตอนที่แล้ว...

“นอกจาก นายจะไม่กลายเป็นพวกมันแล้ว ตัวของนายเหมือนมีบางอย่างที่พิเศษอีกด้วย เพราะนายสามารถยกเลิกการทำงานของ เมจิก คอร์ ของชั้น ด้วย...” เรนะเอ่ยกล่าวต่อ...

“ยะ ยกเลิกเหรอ?..อ้ออ ตอนนั้นนั้นเอง.” ชายหนุ่มเอ่ยทวน พร้อมกับนึกออก ถึงเหตุการณ์ที่เธออ้างถึง ซึ่งเป็นตอนที่เธอเข้ามาทำร้าย ก่อนจะเกิดแสงสว่าง จากตัวของเขา จนทำให้สภาพจอมเวทย์ของเธอหายไปจนอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า...

“นั้นละ คือ เหตุผลที่ชั้นให้นายมากับชั้น มายังที่นี้ เพราะชั้นต้องการตรวจสอบ ว่านายเป็นอะไรกันแน่?...” เรนะเอ่ยกล่าวต่อ ซึ่งนั้น ก็ทำให้ไคท์ถามกลับอย่างสงสัย....

“แล้วจะตรวจสอบยังไงละ...” ชายหนุ่มเอ่ยถาม...

“จริงๆมันมีหลายวิธีอยู่ แต่ด้วยความที่เวลา และอุปกรณ์อย่างอื่นก็ไม่มี ก็เหลือแค่วิธีเดียวแหละ...” เรนะเอ่ยตอบ พร้อมกับยืนขึ้น ท่ามกลางสายตาของชายหนุ่มที่มองตาม ก่อนที่ไคท์จะต้องอึ้งและตกใจในการกระทำของเธอ เมื่อเธอได้ทำการถอดเสื้อคลุมอาบน้ำที่สวมใส่อยู่นั้นออก...

“นายจงมีอะไรกับชั้นซะ...” ถ้อยคำถัดมาของหญิงสาวที่ทำให้ชายหนุ่มถึงกับตกใจไม่น้อย...

ติดตามตอนต่อไป....

ผู้แต่ง                                                                   

สำหรับตอนนี้ มีแต่เนื้อหา ล้วนๆๆ พอเข้าใจกันมัยเนี่ย...เอาเป็นว่าผมจะสรุปให้ฟังอีกทีนะครับ...

-          มาสเตอร์ คอร์ เป็นชื่อเรียกของชิ้นส่วนของอันดัม หินเวทย์มนต์ที่ได้แตกตัว ออกเป็น 108 ชิ้น และ 1 ใน 108 ชิ้นจะมีแกนกลาง ที่เป็นเสมือนนายใหญ่ ที่เรียกว่า โอเมก้า คอร์..

-          Slave เป็นร่างแบ่ง มาจากพวก คอร์ มาสเตอร์ วิธีการทำให้เกิดพวกมันมีหลายวิธี แต่วิธีที่จะเห็นในเรื่อง คือ วิธี 18+ นั้นเอง

-          เมจิก คอร์ เป็น อุปกรณ์เวทย์มนต์ ที่ถูกคิดค้นโดย เรนะ มีวัตถุประสงค์ เอาไว้ใช้สู้กับ โอเมก้า คอร์ และ มาสเตอร์ คอร์ โดยที่ผู้ใช้นั้นไม่จำเป็นต้องเป็นสายจอมเวทย์ ขอเพียงมีพลังเวทย์ในร่างก็พอ เนื่องจาก ภายในคอร์ บรรจุชุดเวทย์มนต์สำเร็จรูปที่สามารถดึงมาใช้ได้เลย ซึ่งจะมีเวทย์พื้นฐาน กับ เวทย์ตามสายของแกนกลาง(ซึ่งในกรณีของเรนะ คือ ไฟ...)  

ไทม์ไลน์คราวๆของเรื่อง..

-       -   เมื่อ 600 ปีก่อน แซมมูเอล จอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่ ได้สร้าง อันดัม หินเวทย์มนต์ขึ้นมา...

-        -  วันหนึ่ง เกิดเหตุการณ์บางอย่างทำให้ อันดัม เกิดวิวัฒนาการ จนกลายเป็นปีศาจ และ เกิดสงครามเวทย์ครั้งใหญ่ ที่ยาวนานและมีการสูญเสียมากที่ สุดในประวัติศาสตร์ ของโลกเทเรเชีย...

-         -  เหล่าจอมเวทย์ ทำการต่อสู้กับปีศาจที่เกิดจากอันดัม นานนับ 10 ปี...

-          - สงครามดั่งกล่าวจบลง ด้วยน้ำมือผู้สร้าง อย่าง แซมมูเอล หลังจากที่เค้าได้ สร้าง แอนตี้คอร์ ขึ้นมา..

-          - อันดัมถูกทางสภาจอมเวทย์สั่งปิดผนึก ส่วนแซมมูเอล ถึงแม้มีความดี ที่ทำให้สงครามยุติ แต่ในฐานะผู้ให้กำเนิด อันดัม เค้าก็ถูกสภาสั่งจองจำจนสิ้นอายุไข...

-          - 600 ปี ต่อมา....โลกแห่งเทเรเชีย เกิด ภาวะล่มสลายอย่างไม่ทราบสาเหตุ

-          - เรนะ 1 ในกลุ่มวิจัย ได้เกิดความคิด ให้ใช้ อันดัม และมีบางคนเห็นด้วย

-          - การทดลองดึงพลังของอันดัมผิดพลาดทำให้ผนึกถูกปลดและทำให้เกิดโศกนากรรม..

-          - 10 วัน หลังผนึกถูกปลด 80% ของโลกถูกทำลายด้วยน้ำมือของ โอเมก้า คอร์

-          - 2 เดือน หลังผนึกถูกปลด จอมเวทย์เก่งๆในปัจจุบันของเทเรเชีย ถูกดูดกลืนจนหมด

-          - 3 เดือน หลังผนึกถูกปลด เหล่านักวิจัยเริ่มคิดค้น โปรเจค เมจิก คอร์ ที่ไว้ต่อกรกับ เหล่าคอร์มาสเตอร์

-          - 10 เดือน หลังผนึกถูกปลด เมจิก คอร์ ทั้ง 4 ก็ถูกสร้างจนเสร็จ

-          - 1 ปี หลังผนึกถูกปลด เรนะ ได้ถูกคัดเลือกให้เป็นผู้ใช้ เมจิก คอร์ โดยตั้งแต่เริ่มโปรเจค เธอก็ทำการฝึกฝนตัวเองตลอด และ เริ่มการโต้ตอบ เหล่า มาสเตอร์ คอร์ ..

-          - 1 ปี หลังใช้เมจิก คอร์เข้าสู้ก็ทำการผนึก มาสเตอร์ คอร์ไปได้ 32 อัน และไม่รู้เหตุผลอะไร โอเมก้าคอร์ ถึงได้วางแผนข้ามมิติมายังอีกโลก...

-          - เรนะเป็นคนเดียวที่ตามโอเมก้าคอร์ และ มาสเตอร์ คอร์ มายังอีกโลกหนึ่ง..

-          - 6 เดือน หลังจากข้ามมิติมา เรนะก็พบกับไคท์....