สวัสดีครับ...ผม กาย เอาเพื่อนเจ้าเก่าเองครับ...คิดถึงกันมัยเอย ว่าแล้วก็อย่ารอช้า เชิญรับชมเรื่องราวของผมกันต่อได้เลย
หลังจากเรื่องราวในภาคก่อน จึงทำให้ผมจำต้องพักอาศัยอยู่ที่บ้านของณัฐกานต์ เป็นการชั่วคราว จะว่าไปการพักอาศัยในบ้านของเธอนั้น ก็เรียกได้ว่าสุขสบายดีอย่างมาก ชนิดที่ไม่ว่าใครก็น่าจะชอบ ถ้าหากไม่นับข้อเสีย 1-2 เรื่อง..1 ในนั้นก็คือ..
“ฝากช่วยปลุกคุณหนูด้วยนะครับ คุณกาย...” นายเจ๋ง บอดี้การ์ดของ ณัฐกานต์ที่เอ่ยกล่าวกับผม ดูเหมือนว่าเขาจะทำหน้าที่ปลุกณัฐกานต์ทุกเช้า ตอนตี 5 นี่...แต่พอมีผมอยู่ด้วย ก็เหมือนจะเคาะประตูเพื่อเรียก/บอกผมให้ช่วยปลุกเธอแทน....ซึ่งอันนี้ไม่ได้เป้นข้อเสียนะครับ ที่เป้นข้อเสียจริงๆคือ สายตาและบรรยากาศ ที่พ่อบอดี้การ์ดรายนี้แสดงออกมานี่สิ...
ไม่ว่าจะพูดกับผมเรื่องอะไรก็ตาม พี่แกก็เล่นแผ่และส่งสายตาอำมริตออกมาตลอด ราวกับ เป็นการเตือนกลายๆว่า มึงทิ้งคุณหนูกูเมื่อไร มึงตาย!!
และนั้นคือ ข้อเสียข้อที่ 1 ของการอยู่ที่นี้...และข้อเสียถัดมาอีกข้อ ซึ่งผมไม่แน่ใจว่า นี่เรียกว่าเป็นข้อเสียได้มัย? เพราะบางทีอาจจะมีใครหลายคนชอบข้อเสียนี่ก็ได้มัง...
“ณัฐ ตื่นได้แล้ว เช้าแล้ว...” ผมที่เดินกลับมาที่เตียง และทำการปลุกหญิงสาวที่นอนร่วมเตียงเดียวกับผมให้ตื่น เพื่ออาบน้ำและแต่งตัว เพื่อที่จะได้ไปทำงานตามวิสัยของวันปกติธรรมดาทั่วไป...
“อืมมมมม..เหรอ ได้เวลาแล้วเหรอ?..” เธอเอ่ยพร้อมกับขยับตัวลุกขึ้น ก่อนจะขยับทำการบิดขี้เกียจอย่างไม่มีท่าทีเขินอายใดๆ ถึงแม้ตัวของเธอจะอยู่ในสภาพที่เปลือยเปล่าอย่างหมดจดก็ตาม...เธอไม่เขินอาย ส่วนผมก็ได้แต่อึ้งตะลึง ทั้งๆที่ ผมก็ได้เห็นภาพนี้มาเกือบร่วมสัปดาห์แล้วก็ตาม...
ใช่...ทั้งๆที่เห็นอยู่ทุกวันแท้ๆ แต่ก็อดที่จะตะลึง กับ ความขาว ความสวย และส่วนสัดที่เข้ารูปและสวยงามของ ณัฐกานต์ ไม่ได้
“ถ้าจ้องซะขนาดนั้น...จับณัฐกดลงเตียง และปล้ำไปเลยไม่ดีกว่าเหรอค่ะ..” ณัฐกานต์ที่เอ่ยเชิงแซวอย่างยิ้มหวาน และนั้นถึงทำให้ผมที่จ้องมองเธอนั้นถึงกับได้สติ...
“ขะ ขอโทษ...” ผมเอ่ยกล่าวขึ้น อย่างหันหน้าหนีด้วยความเขินอาย อย่างไม่ชิน ทั้งๆที่สถานการณ์แบบนี้ เกิดขึ้นอยู่ทุกวันขณะที่ทางหญิงสาวที่เอ่ยเชิงแหย่แซวนั้นก็ถึงกับยิ้มแย้ม และค่อยๆขยับร่างเปลือยเปล่าคลานเข่าเข้ามาหาผม ที่ยืนอยู่ข้างเตียงนั้น...
“ถึงขอโทษ ก็ไม่ยกโทษให้หรอก นอกจากว่า.....”ณัฐกานต์ที่คลานมาถึงตัวผมที่ยืนที่ขอบเตียงนั้น ก็เอ่ยกล่าวอย่างแหงกมองหน้าผม...ส่วนผมก็ยังคงยืนอย่างหันหน้ามองไปทางอื่น แต่ก็แอบชำเลืองมาทางเธอเล็กน้อย...ก่อนที่ผมจะถอนหายใจอย่างเข้าใจความหมาย ถึงนัยยะ ที่เธอได้เอ่ยเว้นช่วง ชวนสงสัยนั้น....
“เฮ้อ....” ผมถอนหายใจ พร้อมกับขยับมือไม้เข้า ควัก ‘บางอย่าง’ ออกมาจากกางเกงบ็อคเซอร์ที่ผมสวมใส่อยู่นั้น..ซึ่งนั้นก็ทำให้คุณเธอถึงกับยิ้มหวานอย่างพึ่งพอใจแทบทันที..ที่เห็น บางอย่างที่ผมควักออกมานั้น....
ใช่....เธอยิ้มและขยับใบหน้าโน้มเข้าไปหายัง ‘สิ่งนั้น’ ของผม...พร้อมกับอ้าปากเพื่อกระทำการบางอย่างกับมัน...
โดยที่ผมก็ถึงกับสะดุ้งสะท้านแทบทันที ที่ริมฝีปากของเธอได้แตะยัง ‘สิ่งนั้น’ของผม...
“อะ อูยยยยยยยย..” ผมที่สะดุ้งสะท้านและเอ่ยสูดปากครางอย่างเกร็งกาย กับการกระทำของหญิงสาวที่ค่อยๆ ขยับศีรษะและ ริมฝีปาก ขึ้นลงอย่างไปมาไม่หยุด...ซึ่งถ้าตั้งใจฟังดีๆก็จะได้ยินเสียงครางในลำคอของคุณเธอ และเสียงดูดที่ดังจ๊วบๆด้วย....
“ณะ...ณัฐ...” ผมที่เอ่ยเรียกชื่อเธอ ด้วยความเสียวซ่านจากากรกระทำดั่งกล่าวของเธอ ซึ่งเธอก็เหมือนไม่สนใจในท่าทีของผม หากแต่ ถอนปากออกจาก สิ่งนั้น พร้อมกับค่อยๆลากลิ้นเลียไปตามความยาวของสิ่งนั้นที่ได้ขยับขยายจนยาวใหญ่...
“หึๆ...ไม่อยากเชื่อเลยนะ ทั้งๆที่เมื่อกี้ยังเล็กๆน่ารักๆอยู่แท้ๆ แป๊บเดียวกลายเป็นท่อนซุงไปซะแล้ว..” เธอเอ่ย ขณะลากลิ้นเลียจากปลายโค่นขึ้นไปด้านบน...ซึ่งปลายลิ้นที่สัมผัสและลากโดนนั้นก็เป็นอะไรที่เสียวมากๆ...
“แต่ไม่ว่า ตอนมันเล็กๆ หรือใหญ่เป็นกระบองแบบนี้ ชั้นก็ชอบหมดแหละ..” เธอที่เอ่ยกล่าวต่ออย่างเบาๆ ขณะทำการตวัดลิ้นเลียวนที่รอบๆส่วนปลายที่กลมมนของเจ้าสิ่งนั้นไปด้วย...ยิ่งตอนที่ปลายลิ้นขยับแตะเขี่ยที่ปลายเงี่ยนนั้น ผมก็ถึงกับสะท้านและเสียวมากๆเลย...และใช่ว่าเธอจะไม่รู้นะครับ เธอรู้ครับ...
“อิๆ เสียวสินะ..”เธอเอ่ยเหมือนเชิงถาม พร้อมกับขยับมือเข้าจับรูดชักยัง สิ่งนั้นของผม ที่ได้พองตัวขยายใหญ่อย่างสุดๆแล้วนั้น...ซึ่งเธอก็รูดเพียงไม่กี่ทีเท่านั้น เธอก็ขยับใบหน้าก้มกลับไปหา ยังเจ้าสิ่งนั้นของผม และครั้งนี้เธอจงใจที่จะดูดเพียงส่วนปลายหัวเท่านั้น ซึ่งเป็นอะไรที่เสียวอย่างสุดๆ....
“อะ อูยยยยยยยยยยย ณะ...ณัฐ...ผมจะไม่ไหวแล้วนะ...” ผมที่เอ่ยร้องออกมาด้วยความเสียวซ่านที่ไม่อาจจะสามารถทัดทานต่อการกระทำของเธอได้...แน่นอนว่า พอผมเอ่ยกล่าวถ้อยคำดั่งกล่าว เธอก็หาได้ทำการหยุดแต่อย่างใด หากแต่ยิ่งทำการดูดเน้นๆอย่างรุนแรงมากขึ้น และ ในช่วงท้ายถึงท้ายที่สุดนั้น เธอได้ทำการขยับริมฝีปากเข้าดูดอมอย่างขึ้นสุดอีกครั้ง และเพียงแค่ 2-3 รอบเท่านั้น ผมก็ได้เอ่ยสบคำรามออกมาอย่างถึงจุดหมาย....
“อาาาาาาาาาาาา...” ผมที่เอ่ยร้องพร้อมกับเกร็งตัวอย่างสุดๆ โดยที่ตอนนั้น เธอก็ได้จัดการสิ่งนั้น ด้วยการขยับริมฝีปากเข้าทำการดูดชนิดสุดโค่นเลย....นอกจากความเสียวซ่านที่ผมรู้สึกได้ในเวลานั้น ผมก็ยังรู้สึกได้ ถึงการดื่มทานของเหลวที่ผมได้ปลดปล่อยออกมานั้นอย่างลงคอลงท้องไป...
“อื้ออออออ ขอบคุณ สำหรับมื้อ เช้านะค่ะ...” ณัฐกานต์ที่แหงกหน้าเอ่ยกล่าวกับผม หลังจากค่อยๆขยับริมฝีปากถอนออกมาจาก สิ่งนั้นของผม..ซึ่งตอนที่เธอเอ่ยพูดถ้อยคำดั่งกล่าว หากมองดีๆจะเห็นของเหลวขาวขุ่นที่เยิ้มตรงบริเวณมุมปากของเธอหน่อยๆด้วย....
“อะ อืมมมม...” ผมตอบรับ และค่อยๆขยับลงนั่งที่เตียง ส่วนเธอนั้นก็ลงจากเตียงและเดินไปเข้าห้องน้ำ ด้วยท่าทีที่แสนอารมณ์ดี...ซึ่งผมก็ได้นั่งพักเหนื่อยอยู่ร่วม 15-30 นาที ก่อนที่คุณเธอจะอาบน้ำแต่งตัว พร้อมสำหรับการไปทำงานในวันนี้..
และนี่ คือข้อเสียอีกข้อที่ผมเอ่ยถึงเมื่อหลายบรรทัดก่อนนั้น…
ใช่.....เห็นเป็น สาวสวย สไตล์สาวมั่น สาวทำงานแบบนั้น ใครจะคิดละ ว่า จะเป็นสาว sexจัด ที่ ค่อนข้างร้อนแรงมากๆจนแทบไม่อยากเชื่อเลย..แต่ส่วนตัว ผมก็คิดว่า คงมีเพื่อนหลายคนอาจจะคิดว่า ข้อนี่มันไม่น่าจะเป็นข้อเสียก็ได้...น่าจะเรียกว่าเป็นข้อดีด้วยซ้ำ เอาไว้ เพื่อนๆมาโดนแบบผม กลางคืนโดนรีดอย่างน้อย 2-3 ดอก เช้าอีก 1 ดอก ตลอดเกือบร่วมอาทิตย์ก่อนเถอะครับ....
และถ้าถามผมว่า ข้อเสียไหนร้ายแรงกว่ากัน ผม ก็คงบอกว่า อย่างแรกแหละ ก็อย่างที่ผมบอกไป ไม่ว่าเวลาไหน หากมีนายเจ๋งอยู่ด้วย ก็ทำเอาผมทำตัวไม่ถุก เพราะต้องหนาวสันหลังให้กับ รังสีอำมหิต ที่ขยันส่งมาเสียดแทงผมเป็นระยะๆ....เฮ้อ คนหนึ่ง ก็ขยัน ส่งรังสี อำมหิต อีกคน ก็ sex จัด คอยรีดน้ำผมทั้ง เช้า-เย็น...จนผมไม่แน่ใจว่า เซฟเฮ้าส์ แห่งนี้ มันเป็นนรก หรือ สวรรค์สำหรับผมกันแน่นะ??
“ไหวมัย? ถ้าไม่ไหว ณัฐขับรถแทนให้ก็ได้นะ...” ณัฐกานต์ที่เอ่ยเชิงถามด้วยรอยยิ้มอย่างอารมณ์ดี.. ขณะที่ผมและเธอกำลังเดินไปยังที่รถ...
“ไหว..ไม่ต้องห่วงหรอก...” ผมตอบรับพร้อมกับขึ้นทางคนขับ และไม่กี่อึดใจ รถเก๋งคันงามที่มีผมและเธอนั้นก็ได้เคลื่อนออกไปและมุ่งตรงไปยังที่ทำงาน....จะว่าไปสถานการณ์ที่ทำงานนั้น ก็ไม่ค่อยสู้ดีซะเท่าไรเลย เรียกว่า สถานการณ์มันค่อนข้างแย่พอๆกับตอนที่อยู่ที่บ้านของณัฐกานต์เลยด้วยซ้ำ....
หลังผมไปค้างคืนบ้านของณัฐกานต์นั้น วันต่อมา...ผมก็ถูกกลุ่มเพื่อนที่ทำงานลากไปซักถามเป็นการใหญ่ว่า ‘มันเกิดอะไรขึ้น’ ซึ่งผมก็เข้าใจถึงท่าทีตกใจขนานใหญ่ของพวกนี้ เพราะแรกเริ่มเดิมที ผมกับณัฐกานต์ก็ไม่ได้มีท่าทีไปในทางนั้นแต่อย่างใด ออกไปทางคู่กัดคู่ปรับ หรือ พวกศรศิลป์ไม่กินกัน อะไรทำนองนั้นมากกว่า...อยู่ๆ ฝ่ายสาวเจ้าบอกว่า ผมเป็นแฟน และให้ไปนอนค้างคืนที่บ้าน...ก็จะไม่ให้ตกใจได้ไงละครับ...
แถม ณัฐกานต์ ก็ยัง ติดอันดับ สาวสวยอันดับต้นๆ ของบริษัทอีกด้วย (ไม่ใช่อันดับต้นๆแต่เรียกว่าตัวท็อปเลยละ) เกือบพูดได้เต็มปากว่า หนุ่มโสด ส่วนใหญ่ของบริษัทก็ต่างหมายปองเธออยู่ทั้งนั้น แถมผมเคยได้ยินมาว่า เจ้าพวกนี้เคยจัดฉลองกันยกใหญ่ พอได้ข่าวว่า ณัฐกานต์เลิกกับแฟน ด้วย...
และด้วยเหตุนี้ ถึงแม้ผมจะตอบทุกคำถามของเพื่อนสนิทในที่ทำงานได้หมด แต่ก็ไม่ทำให้สถานการณ์ดีขึ้นแต่อย่างใด เพราะมีบางกลุ่มที่ยังคงจ้องมองด้วยความอาฆาตมาดร้ายกึ่งอิจฉาผมอย่างตลอดเวลา ซึ่งผมก็เข้าใจ ความรู้สึกของเจ้ากลุ่มนี้นะ ถ้าคนที่ ณัฐกานต์ไปคว้ามาเป็น หนุ่มไฮโซ พวกนี้คงไม่รู้สึกอะไร แต่ครั้งนี้ที่เธอคว้า คือ ไอ้กาย พนักงานบริษัท ที่ไม่มีห่าอะไรเลยให้คู่ควร เหมาะสมกับ ณัฐกานต์เลย หน้าตาก็งั้นๆ ฐานะก็กลางๆ....จึงไม่แปลกที่กลุ่มนี้ จะเกิดความรู้สึกไม่ชอบพอ หรือ ต่อต้านนะ...
แต่พูดก็พูดเถอะ นี่มันมันเวรกรรมอะไรนักหนาเนี่ย ที่บ้านคุณเธอก็เจอสายตาอำมหิต ที่ทำงานก็เจอสายตาของเหล่าหนุ่มโสดที่จ้องมองผมอย่างอาฆาตมาดร้าย....ชีวิตหนอ ชีวิต...
“ถามหน่อย ตั้งแต่วันนั้นเธอโดนถามอะไรมังมัย?...” ผมไม่รู้นึกยังไง ถึงได้เอ่ยถามขึ้น ทั้งๆที่หลายวันมานี่ผมไม่นึกจะถามเรื่องนี้เธอเลย...และนั้นก็ทำให้หญิงสาวที่นั่งอยู่เบาะข้างคนขับอย่างผมนั้นก็หันมอง..
“ถาม? หมายถึงเรื่องของเรานะเหรอ? ก็เหมือนนายนั้นแหละ วันแรกๆมีคนเข้ามาถามทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชายเลย..ชั้นเองก็ไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้เหมือนกันนะ...” ณัฐกานต์ตอบอย่างสบายๆ ขณะที่ผมได้ยินก็เหงื่อตก และเอ่ยแย้งในใจ..
‘ไม่รู้จริงๆเหรอแม่คุณ....’ ผมคิด เพราะนอกจากได้ยินว่าพวกหนุ่มโสดจะจัดฉลองตอนที่ณัฐกานต์เลิกกับแฟนแล้ว รู้สึกพวกนี้เหมือนจะจัดคิวเข้ามาจีบณัฐกานต์ด้วยนะ ถ้าจำได้ยินไม่ผิด...
“แล้วโดนถามว่าอะไรมังละ...” ผมที่เอ่ยถามต่อ...
“เรื่องพื้นๆนะ ส่วนใหญ่มักจะสงสัยว่า ทำไมถึงเป็นนาย นายดีตรงไหน? ชั้นก็เกือบตอบออกไป ว่า มีดีที่ไอ้นั้น ไอ้นั้นของนายใหญ่ถูกใจชั้นดี..” ณัฐกานต์ตอบ เล่นทำเอาผมที่ขับรถอยู่นั้นเกือบจะเลี้ยวรถตกข้างทางเลย..และปฏิกิริยาของผมก็ทำให้เธอมีท่าทีที่ชอบอกชอบใจไม่น้อย...
“อิๆๆ ตกใจอะไรละ นั้นเป็นเรื่องจริงเลยนะ พูดได้อย่างไม่อายด้วยว่า ชั้นชอบไอ้นั้นของนาย..ไม่ใช่แค่ชอบ แต่เข้าขั้น หลงมันเลยด้วย... ว่าแต่แล้วทางนายละ โดนถามอะไรมัง สำหรับผู้ชายคงไม่พ้นเรื่องลามกๆสิท่า..”ณัฐกานต์เอ่ยกล่าวต่อ ด้วยรอยยิ้ม ซึ่งทำเอาผมแทบใจหยุดเต้นเลย กับสายตาและรอยยิ้ม ตอนที่เอบอกว่า รัก ไอ้นั้นของผม ก่อนที่เฮจะเอ่ยถามกลับ...
“อะ อืมมมมม...ก็ราวๆนั้นแหละ..” ผมตอบคำถามของเธออย่างสั้นๆ ซึ่งมันก็ใช่ตามที่เธอว่า วันแรกที่ผมโดนเพื่อนๆลากไปสอบปากคำนั้น มีเพียงแค่ 2-3 คำถามแรกเท่านั้นที่เป็นคำถามปกติ ที่เหลือหลังจากนั้นก็เป็นคำถามเรื่องอย่างว่าทั้งนั้น อย่าง นมคุณณัฐเป็นไง หอยเป็นไง ตอนเย็ดเป็นไง เย็ดไปกี่ท่า บลาๆ (3 คำถามปกติ-เกิดอะไรขึ้น? /เรื่องมันเป็นมายังไง? / ตกลงเป็นแฟนกันจริงๆใช่มัย?..)
“แล้วนายตอบอะไรไปบ้าง...อย่าบอกนะ ว่า นายทั้งตอบและสาธยายออกไปหมดนะ..” เธอถามต่อ และเว้นช่วงเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยอย่างคิดเองเออเอง ด้วยท่าทีตกใจ...
“ผมไม่ได้เป็นคนแบบนั้นนะ คุณณัฐ...” ผมส่ายหัวและเอ่ยตอบกลับ ใช่ ผมไม่ได้เป็นพวก ‘กินในที่ลับไขในที่แจ้ง’ นะครับ ถึงแม้กลุ่มเพื่อนสนิท มันจะทั้งถามทั้งเค้น ชนิดที่เรียกว่า น้องๆสอบปากคำก็เถอะ...
“เหรอ? นายไม่พูด ...แต่นายเอาภาพไปให้พวกนั้นดูเลยใช่มัยละ?..” ณัฐกานต์ที่เอ่ยกล่าวเชิงถามต่อ...ด้วยถ้อยคำที่เธอเหมือนจะไม่ไว้ใจผมเอาซะเลย...ฟังดูแล้ว เหมือนเป็นผมเป็นคนชั่วร้ายก็ไม่ป่าน...
“นั้นก็ไม่ได้ทำครับ ที่สำคัญผมยังไม่มีรูปพวกนั้นเลยสักใบด้วย..” ผมตอบกลับทันที...ซึ่งเธอก็น่าจะรู้ข้อนี้ดีอยู่แล้วนะ และพอผมตอบพร้อมกับชำเลืองมอง ผมก็ได้เห็นท่าทียิ้มๆกึ่งหัวเราะของเธอ ซึ่งมันบงบอกชัดๆว่า ตั้งแต่เมื่อกี้เป็นการแกล้งปั่นหัวผมอย่างหนึ่งนั้นเอง...
“หึๆชั้น รู้อยู่แล้วละน่า...แล้วอยากได้มัยละ ภาพแบบนั้นของชั้นนะ ถ้านายอยากได้ ชั้นจะยอมให้นายถ่ายก็ได้นะ..” เธอหัวเราะและเอ่ยเชิงถามผมต่อ ซึ่งผมก็ไม่ค่อยเข้าใจถ้อยคำดั่งกล่าวเอาซะเลย รู้สึกว่าคืนแรกที่เธอลากผมมานอนค้างนั้น ก็พูดอะไรคล้ายๆแบบนี้ด้วยสิ...
และเหมือนณัฐกานต์จะรู้ ว่าผมคิดอะไรอยู่ เธอจึงเอ่ยขึ้นมา เหมือนเป็นการบอกและอธิบาย...
“บอกไว้ก่อนนะ ชั้นไม่ได้เสนออะไรแบบนี้ กับทุกคนนะ มีแค่นายเท่านั้นที่ได้สิทธิพิเศษนี้..” เธอเอ่ยอย่างยิ้มให้กับผม ซึ่งผมที่ได้ยินถ้อยคำนั้น ก็ยิ่งไม่ค่อยเข้าใจมากขึ้น...ก่อนที่อีกสักพัก ผมก็ได้ขับรถมาถึงยังที่ทำงาน และในวันนั้นก็ยังไม่มีอะไรพิเศษ ทุกอย่างก็ยังคงเหมือนดั่งช่วงเกือบอาทิตย์ที่ผ่านมา...
ช่วงกลางวัน ณัฐกานต์ก็มาหา มาชวนกินข้าว ตอนเย็นก็มารอรับผมกลับบ้าน ด้วยท่าทีที่แสดงออกเหมือนเป็นแฟนผมจริงๆ ซึ่งทำเอาเพื่อนสนิทผมถึงกับอิจฉากันเลยทีเดียว แน่นอนว่านอกจากเพื่อนผมแล้ว ก็ยังมีกลุ่มคลั่งณัฐกานต์ ที่ยังคงมองผมและสาปแช่งผมเหมือนทุกวัน...แถมในบางครั้งผมก็อดคิดไม่ได้ว่า จริงๆแล้ว ณัฐกานต์รู้เรื่องที่มีกลุ่มหนุ่มโสดในบริษัทคลั่งเธอรึเปล่านะ? เพราะมีบางครั้งบางวัน เธอก็ชอบเอ่ยเปรยๆดังๆที่เหมือนเป็นการฆ่าผมทางอ้อมจริงๆ อย่างเช่น...
“วันนี้ เราไปทำอะไร ที่เหมือนกับเมื่อคืนอีกดีมัย?...” ถ้อยคำอะไรประมาณนี้แหละ พอเธอเอ่ยปุ๊บ แรงอาฆาตก็เพิ่มทวีคูณเลย จนทำเอาผมหวั่นใจเหมือนกันว่า ถ้าวันไหนผมทำคุณเธอเจ็บขึ้นมา คงไม่ได้ถูกนายเจ๋งฆ่าหรอก แต่โดนคนกลุ่มนี้ในบริษัทฆ่าแทนก่อนละมัง...
อย่างที่ผมบอกว่า วันนั้นก็ยังคงเหมือนทุกวันในช่วงเกือบอาทิตย์ที่ผ่านมา... จริงๆมันก็เกือบจะเหมือนทุกวันละนะ ถ้าเธอไม่อยู่ๆพูดเรื่องนั้นออกมา...
“นายไม่คิดจะถามความคืบหน้า เรื่องผู้หญิงของนายบ้างเหรอ?...” ณัฐกานต์ที่อยู่ๆเอ่ยถามขึ้น ขณะผมขับรถพาเธอกลับยังบ้าน บ้านของเธอ...ถ้อยคำนั้นก็ทำให้ผมชะงัก และอย่างที่เธอว่า ตลอดเกือบอาทิตย์ผมไม่ได้ทวงถามความคืบหน้า การช่วยเหลือ ตาลเลย...
“หรือนายไม่สนใจใยดีเธอแล้ว?...” ณัฐกานต์ถามต่อ...ซึ่งจังหวะนั้นรถก็ติดไฟแดงพอดี จึงทำให้ผมหันไปหาและเอ่ยตอบ..
“เปล่า เพียงแต่เชื่อใจนะ และรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ อีกอย่าง ผมมาขอความช่วยเหลือ ไม่ใช่สั่งให้ทำ ถึงจะได้เร่งได้..” ผมตอบ และนั้นก็ทำให้ณัฐกานต์เบือนหน้าหันไปทางกระจกเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยตอบกลับ...
“ละ แล้ว นายไม่กลัวชั้นเบี้ยวเหรอ?...ชั้นอาจจะเบี้ยวนายก็ได้นะ..” เธอเอ่ยกล่าวตอบ ซึ่งก็น่าแปลกที่ผมกลับรู้สึกเฉยๆไม่รู้สึกร้อนรนอะไรมากกับถ้อยคำนั้น หรือ ผมรู้ และเชื่อใจว่า นั้นเป็นเพียงแค่คำพูดเล่นๆ แบบ ลองใจ ของเธอก็ไม่รู้....
“ไม่ครับ...เพราะคุณณัฐที่ผมรู้จัก ไม่ใช่พวกชอบเบี้ยวคน เป็นคนที่รับปากใครไว้ ก็มักจะทำให้ได้ดั่งนั้น..เป็นคนที่รักษาสัญญาเสมอ...” ผมเอ่ยตอบอย่างยิ้มๆ และไม่รู้ผมคิดไปเองมัย แต่รู้สึกเหมือนเอจะหน้าแดงเล็กน้อยและบ่นพึมพำอะไรสักอย่าง..
“ตาบ้า นั้นมันเรื่องงานนะ เรื่องงาน กับ เรื่องผู้ชายมันคนละเรื่องกันเลยนะ..” เธอเอ่ยพึมพำซึ่งผมก็ได้ยินไม่ชัด ได้แต่ร้องถามเธอ...
“เมื่อกี้ ว่าอะไรนะครับ..”
“เปล่า...” ณัฐกานต์ตอบกลับสั้นๆ ก่อนที่เธอจะเอ่ยกล่าวกับผมอีกครั้ง ขณะลงจากรถ เมื่อผมขับรถไปถึงบ้านเธอ และได้จอดรถเป็นที่เรียบร้อยแล้ว...
“แต่บางที... คืนนี้ชั้นอาจจะมีข่าวดีเรื่องผู้หญิงของนายก็ได้นะ..บางทีนะ....” ณัฐกานต์เอ่ยเชิงบอกกับผม ก่อนจะเดินนำหน้าเข้าไปในบ้านอย่างไม่รอผมแม้แต่น้อย โดยที่ผมก็ได้แต่มอง และไม่รู้เลยว่า ตลอดช่วงเกือบอาทิตย์ที่ผ่านมานั้น ณัฐกานต์ได้สั่งคนของเธอทำการบางอย่างอยู่.....
To...be....
ผุ้แต่ง
ตอนนี้ มาสั้นๆ ครับ ใจจริงกะจะปั่นให้จบบทที่วางไว้ของภาคนี้ คือ เครียร์เรื่อง ของตาล และตอนหน้า(ภาค10) ก็เป็นบทสรุปและตอนจบของเรื่องนี้ แต่ด้วยความที่ไม่มีเวลา บวกกับ คนแต่งมันจะหนีเที่ยวอีกแล้ว คราวนี้บินไกลไปต่างแดน เพื่อตามหา น้องฟ้า หรือ น้องอ้อย เลยทีเดียว..
สรุปด้วยปัจจัยที่ว่ามา ทั้งหมด ทำให้เรื่องนี้ขยายไปเป็น 11 ภาค จบครับ...เดี๋ยวกลับมาจะต่อ ภาค 10 ให้....
สำหรับเนื้อหาของภาคต่อ เรื่องนี้...
หลังจากตัดใจจาก น้อง ต. ก็ได้ทำโครงเรื่องใหม่ ดราม่าไม่เท่ากับภาค 1 แล้วกลิ่นอาย NTR หน่อยๆ โดยวาดเรื่องคราวๆว่า ภาคนี้ นายกาย ทำหน้าที่ เป็นทั้งsex friend และ ศิราณี ให้กับสาวสวยคนหนึ่ง (ก็กะจะกำหนดให้เป็นเพื่อนในวัยไหนของมันซะคน) โดยที่นายกายไม่รู้ว่า แฟนหนุ่มที่เป้ฯแฟนสาว นางเอกหลักของภาคนี้ เป็นแฟนของเพื่อนคนสนิทใกล้ตัวของมันที่ระยะนี้ก็เข้ามาขอคำปรึกษาเรื่อยๆเหมือนกัน....
ถ้าพูดง่าย เพื่อนกินเพื่อนและกินเพื่อนอีกทีละมัง...ไม่รู้จะ งง กันมัย? ไว้รออ่านละกัน แต่นางเอกของภาคแรกก็ยังมีบทอยู่นะ การดำเนินเรื่องก็คงคล้ายภาคนี้แหละ....กำหนดนางเอกหลักของภาค[u][b] แต่นางเอกประจำเรื่องเอาใครดีน้า.....[/b][/u] (แต่งเองแท้ๆแต่ยิ่งแต่งก็ยิ่งเลือกไม่ถูก)
รอติดตามครับ ขอบคุณครับ
ตอบลบรอติดตามเช่นกันครับ
ตอบลบขอบคุณมากครับ สนุกจริงๆ รอตอนต่อไปครับ
ตอบลบ