ถูกขืนใจจนกลายเป็นกระหรี่ขายหี ตอน ยูมิ กระหรี่ประจำสถาบัน (2)

คำเตือน

***เรื่องนี้ มีเนื้อหา และ การกระทำทางเพศที่รุนแรง ควรใช้่ จักรยาน วิจารณาณในการอ่าน***

***เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น รวมถึงบุคคล เป็นเรื่องสมมติ ไม่มีเค้าโครงความจริง แต่อย่างใด***

******************************************************************************

ถูกขืนใจจนกลายเป็นกระหรี่ขายหี

ตอน ยูมิ กระหรี่ประจำสถาบัน (2)

“ยูมิ ฮาเซงาว่า หรือ ยูมิ ค่ะ...” เสียงแนะนำตัวของหญิงสาวชาวลูกครึ่งญี่ปุ่น ที่เป็นน้องใหม่ กำลังยืนเอ่ยแนะนำตัว..ซึ่งนี่เป็นกิจกรรมถัดมา หลังจากที่พวกรุ่นพี่ให้น้องๆ ดื่มน้ำสัตย์ปฎิญาณไปนั้น...โดยที่เหล่าน้องใหม่ปี 1 ก็ต่างมีท่าทีตั้งใจฟัง และพยายามจำ ชื่อของเพื่อนๆร่วมชั้นปี ที่ยืนขึ้นเอ่ยแนะนำตัว ทีละคนนั้น ให้ได้ทั้งหมด....

‘ทำไมต้องตั้งใจฟัง และต้องจำให้ได้?..’...ก็ทันทีที่ น้องใหม่คนสุดท้าย แนะนำตัวจบ รุ่นพี่จะมีเรียกถาม ว่าเพื่อนคนนั้นคนนี้ชื่ออะไร โดยไม่ให้เหลือบดูป้ายชื่อ...ถ้าหากตอบไม่ได้ก็ต้องออกมารับโทษ แน่นอนว่าคนทีร่ตั้งใจเป็นพิเศษกว่าใคร คงไม่แคล้วจะเป็นตัวของยูมิ ที่เป็นน้องใหม่ที่เป็นผู้หญิงคนเดียว ของชั้น ไม่ สิ ของสายวิชานี้....

 “ต่อไปเอาไง? พอพวกรุ่นน้องแนะนำตัวเสร็จ เรียกเธอมาถาม?..” เสียงของชายคนหนึ่งที่ร้องถาม...

“ไม่...อันนี้ปล่อยเธอไปก่อน...” คำกล่าวตอบของผู้บงการวางแผน อย่าง ‘นายแบงค์’ นั้นก็ทำให้คนที่ถามถึงกับมีท่าทีสงสัย..ก่อนที่นายแบงค์จะอธิบายเพิ่มเติม…

“ไม่ต้องห่วงกูยังไม่ได้เปลี่ยนใจหรอก แค่อยากให้เว้นวรรค รอให้ยาออกฤทธิ์ และหล่อน มีท่าทีคลายความตึงเครียดจากการที่โดนพวกเรากระทำไปเมื่อกี้ก่อน..และเราค่อยเริ่มการแกล้งหล่อนต่อ....” คำกล่าวอธิบายของนายแบงค์ที่เอ่ยต่อทันทีที่ คนที่สนทนานั้นมีท่าทีสนใจ ซึ่งนั้นก็ทำให้อีกฝ่ายพยักหน้าเชิงเข้าใจ....

“อืมมมม มีเหตุผล มีลำดับขั้นแบบนี้ กูชักเริ่มกลัวมึงแล้วนะ...” ชายหนุ่มคนเดิมเอ่ยอย่างชื่นชม ด้วยรอยยิ้ม ซึ่งนายแบงค์ก็ยิ้มรับถ้อยคำดั่งกล่าว ที่ไม่รู้ว่าเป็นคำชมหรือไม่ แต่สำหรับเค้าแล้ว ถือว่าเป็นคำชม...ก่อนที่เขาและชายคนดั่งกล่าวจะยังคงจับจ้องมองยังยูมิ ที่ขยับลงนั่ง จิบน้ำหวาน สีๆ อย่างตั้งใจฟังเพื่อนคนอื่นๆที่ยืนแนะนำตัวนั้นต่อไป...

และไม่กี่นาทีต่อมา... การแนะนำตัว ของรุ่นน้อง น้องใหม่ ทั้ง 24 คน ก็จบลง...

พี่เอก ชายหนุ่มคนเดิม ที่ทำหน้าที่เหมือนเป็นพิธีกร//ผู้ดำเนินกิจกรรมนั้น ก็เริ่มทำการสุ่มเรียกน้องๆ ขึ้นมาถามชื่อเพื่อนๆที่เขาก็จะสุ่มชี้ ซึ่งคนที่ตอบไม่ได้ก็ถูกให้เดินออกมาหน้าแถวรอรับการลงโทษ ส่วนคนที่ตอบได้ ก็ลงนั่งตามเดิม ซึ่งน้องๆผู้โชคร้ายที่ถูกเรียก ให้ตอบชื่อเพื่อนๆ มีด้วยกันประมาณ 6-7 คน และพวกที่ตอบชื่อเพื่อนไม่ได้นั้น มีด้วยกัน 4 คน....

“เอาละ...สำหรับพวกที่จำชื่อเพื่อนไม่ได้ พี่จะให้พวกน้อง ได้เต้นยังไงก็ได้ แต่ต้องดูหลุดโลกที่สุด ให้เพื่อนๆได้ชมกัน..” คำกล่าวดั่งกล่าวนั้น ก็ทำให้พวกน้องๆที่ต้องโทษนั้นทำ ท่าทีอย่างบอกบุญไม่รับ... ไม่กี่อึดใจต่อมา เสียงเพลงก็ดังขึ้น และน้องๆทั้ง 4 ที่ถูกทำโทษนั้น ก็เริ่มดิ้นตามเพลงนั้น ด้วยลีลาที่ตัวเองคิดว่ามันหลุดโลกสุดๆ...

ภาพของเพื่อนร่วมชั้นปี 4 คนที่ออกลีลาการดิ้นที่ ไม่รู้จะเรียกว่า หลุด โลก หรือ บ้าบอคอแตก ดีก็เรียกเสียงฮา เสียงหัวเราะให้แก่เพื่อนๆที่อยู่ในแถวได้อย่างมาก...รวมถึงยูมิด้วยที่หัวเราะ กับลีลาการเต้นบ้าๆบอๆนั้น พร้อมกับถอนหายใจนิดๆ อย่างโล่งอกที่ ตนเองไม่โดนสุ่มเรียกในครั้งนี้...

ภายหลังการทำโทษน้องๆที่จำชื่อเพื่อนไม่ได้จบลง พี่เอกก็ดำเนินกิจกรรมต่อไปทันที...ซึ่งกิจกรรมต่อไปนั้นก็เป็นกิจกรรมธรรมดาๆ ที่พบได้ทั่วไป อย่าง การนำน้องร้องเพลง และให้ตบมือตาม...หรือทำท่าโบกไม้โบกมือตาม หรือ การพูดจาสร้างความขบขัน เพื่อให้บรรยากาศนั้นเป็นไปอย่างสนุกสนานและเป็นกันเอง....

นอกจากจะให้บรรยากาศดูสนุกเป็นกันเองนั้น ก็ยังมีเป้าหมายให้ ตัวของยูมิมีท่าทีผ่อนคลายอีกด้วย....ใช่ ตลอด ช่วงเวลากิจกรรมที่ธรรมดา แสนเป็นกันเอง และสนุกสนานนั้น ยูมิก็ถูกจับตามองโดยรุ่นพี่เจ้าของแผนการ อย่างนายแบงค์ แทบตลอดเวลา ก่อนที่เค้าจะเริ่มส่งสัญญาณ...

เมื่อสังเกตเห็นว่า ท่าทีของยูมิเริ่มผ่อนคลาย คล้อยไปกับบรรยากาศที่สนุกสนานอย่างพอสมควร ซึ่งตัวของเค้าก็ไม่แน่ใจว่า ที่เป็นแบบนั้นเพราะ ยา ที่เค้าผสมกับน้ำสีๆ ที่เธอได้ดื่มไปช่วงสาบานปฎิญาณนั้น ได้ออกฤทธิ์แล้ว? หรือ อาจจะเริ่มตึงๆเมานิดๆ ที่เป็นผลจากการดื่มน้ำสีๆที่มีแอกอฮอล์ผสมไปหลายแก้วกันแน่ (เพราะหลังสาบาน รุ่นพี่ก็มีการ

เสริฟ์น้ำหวานนั้น อีกครั้ง ในระหว่างทำกิจกรรมด้วย...และดูเหมือนยูมิจะชอบมัน เป็นพิเศษด้วย...)

“เอ้า กิจกรรมต่อไป...ก็เป็นเกมง่ายๆครับ น้องๆก็คงเคยเล่นกันมาบ้าง คือ การจับส่วนตามที่พี่พูด ซึ่งก็จะมี หัว ไหล่ เข่า...” พี่เอกที่เอ่ยกล่าวอย่างอธิบาย ในเกมถัดมา ซึ่งเค้าก็ค่อยๆสาธิตและให้น้องๆเข้าใจ พร้อมกับทำการ จับหัว จับไหล่ จับเข่า ของตนเองไปด้วย...

“ อ้อ จากนี้ ก็ขอให้น้องๆตั้งใจฟังนะครับ และจับให้ถูกตามส่วนที่พี่บอก ใครเผลอจับผิดที่ต้องออกมารับโทษ คราวนี้จะเอาให้น่าอายที่สุดเลย..” พี่เอกเอ่ยต่อ อย่างเริ่มเข้าเมนหลักของกิจกรรมนี้ ใช่นั้นก็ทำให้พวกน้องๆปี 1 นั่งอย่างตั้งใจ ก่อนที่พี่เอกจะเอ่ยอย่างเสียงดัง ในการเริ่มเกมนั้นเป็นครั้งแรก..

“หัว!!...” ถ้อยคำที่เอ่ยขึ้น และก็ไม่มีน้องๆคนไหนหลงผิดแม้แต่คนเดียว..ใช่ ทุกคนต่างจับหัวกันทั้งสิ้น...

“เก่งมากครับ.... เข่า!!!..” พี่เอกเอ่ยชม ให้กับน้องๆปี 1 ที่ไม่มีใครทำผิดแม้แต่คนเดียว แต่ถึงกระนั้นพี่เอกก็แอบมีเล่นทีเผลอ หลังจากเอ่ยชมจบ แต่ก็ไม่ได้ผล ยังไม่มีใครผิดเช่นเดิม...

“ร้ายย...เก่งนะเนี่ย...งั้น..” พี่เอกที่เอ่ยพร้อมกับพยักหน้าและชี้นิ้วไปทางน้องๆ อย่างชื่นชม ก่อนจะเอ่ยร่ายให้น้องจับตามลำดับปกติ คือ หัว ไหล่ เข่า ไม่รู้กี่รอบ..จนทำให้พวกน้องๆเริ่มเพลิน และ ทำการเล่นทีเผลอ...

“หัว ไหล่ เข่า... หัว ไหล่ เข่า... หัว ไหล่ เข่า... หัว ไหล่ เข่า... หัว ไหล่ เข่า เข่า!!..” ผลลัพธ์ จากการเล่นทีเผลอ ทำเอาน้องๆ 4 คนตกม้าตายทันที!!..

“ใครรู้ตัวว่าทำผิด เชิญออกมาเลยครับ แหมจับหัวกันใหญ่เลยนะ...” พี่เอกที่เอ่ย โดยเหล่ารุ่นพี่คนอื่นๆที่ยืนคุมก็ค่อยๆชี้ตัวเรียกน้องๆ ที่ทำผิดออกมา...ก่อนจะดำเนินการเล่นเกมเดิมอีกครั้ง และก็ยังคงใช้แผนเดิม พอจังหวะที่น้องๆเค้าเผลอ ก็จัดการเล่นซะ โดยคราวนี้ เค้า ใช้วิธีการบอกสลับตำแหน่ง อย่าง หัว ไหล่ เข่า ก็เป็น เข่า หัว ไหล่ แน่นอนว่า ผิดจากการบอกเช่นนั้น ก็ทำให้มีน้องๆโชคร้าย อีก 4 คน  ซึ่ง1 ในนั้นก็มียูมิอยู่ด้วย...

โดยที่ท่าทีของยูมิในเวลานี้ ก็ค่อนข้างแตกต่างจากเมื่อราวๆ 20 นาทีเศษๆก่อน...ค่อนข้างมากๆ ไม่รู้ว่า ที่เธอเริ่มผ่อนคลาย คล้อยตาม นั้น เป็นเพราะ บรรยากาศของกิจกรรม หรือ เพราะฤทธิ์ยากันแน่ ทำให้ตอนเรียกออกมาเพราะทำผิดนั้น เธอไม่มีสีหน้าที่ซีเรียสใดๆ กับยิ้มหัวเราะ อย่างเขินๆ กับการทำผิดจากตัวของเกมนั้น (เขาสั่งให้จับ ไหล่ แต่เธอนั้นเผลอจับเข่าซะนี่...)

“และแล้วก็ได้ผู้โชคดีทั้งหมด 8 ท่าน เอ...เมื่อกี้ผมบอกว่า จะทำโทษด้วยการให้เต้นอะไรที่น่าอายใช่มัย?...” พี่เอกที่เอ่ยกล่าวอย่างชำเลืองไปถาม เพื่อนพ้องที่เป็นรุ่นพี่อีกคน ที่ยืนข้างๆเขา ซึ่งเป็นลูกคอของเขา ตั้งแต่ตอนเอ่ยพูดจาขบขัน

“ใช่ ครับพี่เอก...แต่อย่าให้น่าอายมากนะครับ อย่าลืม ว่ากลุ่มทำโทษมีน้องผู้หญิงด้วย..” รุ่นพี่ที่เป็นลูกคอที่เอ่ยตอบ..

“ครับไม่ต้องห่วงครับ ผมรู้ครับ...” พี่เอกที่เอ่ยตอบ ลูกคอของเขา ก่อนจะหันไปมองเหล่าน้องๆที่ต้องถูกทำโทษ และเอ่ยกล่าวต่อ

“ ท่าที่พวกน้องต้องเต้น คือ ท่านี้ ครับ..” เขาเอ่ยพร้อมกับขยับเต้นที่ขยับซ้าย ขวา โดยใช้สะบัดช่วงเอว พอสมควร...

“แค่นี้แหละ..” พี่เอกเอ่ย หลังสาธิตท่าดั่งกล่าว เสร็จ และนั้นก็ทำให้สายตาของเหล่ารุ่นน้องที่ไม่โดนโทษ นั่งอยู่นั้นจับจ้องไปทางยูมิทันที ถึงจะบอกว่า ท่าเต้นนั้น มันไม่น่าอาย แต่นั้นมันสำหรับผู้ชาย แต่สำหรับผู้หญิงแล้ว ถ้าเต้นด้วยท่าแบบนี้ และถ้าโยกส่ายสะบัดมากๆละก็ รับรองว่าต้องมีของดีให้ดูแน่ๆ...

“และก็เหมือนเดิม คือ ใครทำไม่ดี ต้องโทษเพิ่มนะครับ...” รุ่นพี่ที่เป็นลูกคอ เอ่ยเสริม ก่อนที่ พี่เอกจะเอ่ยนับ 3 เพื่อเริ่มการทำโทษนั้น...

“ถ้าเข้าใจแล้ว ก็พร้อมนะครับ ก็ 1...2...3..” พี่เอกเอ่ยบอก และทันทีที่เค้านับ 3 เสียงเพลงก็ดังขึ้น และทำให้ รุ่นน้องทั้ง 8 ต่างขยับเต้นในท่าที่พี่เอกสาธิตนั้นอย่างทันที... แต่มีบางคนก็สะบัดสับส่ายจนน่ากลัว...แต่ สายตาส่วนใหญ่ของพวกน้องใหม่ที่นั่งในแถว ที่ไม่โดนทำโทษนั้น ก็ต่างจับจ้องไปยังที่ ยูมิ ซึ่งก็มีบ้างที่แปลกใจที่เธอยอมเต้นท่าดั่งกล่าวแต่โดยดี..

ถึงแม้ท่าเต้นดั่งกล่าวจะไม่หวือหวาติดเรทอะไร (แค่ยกมือ 2 ข้างอยู่ในระดับเดียวกับศีรษะ และโยกตัวซ้าย-ขวาไปมาเท่านั้น) แต่เพราะสภาพของยูมิที่ เสื้อผ้าของเธอยังคงชื้นๆ จึงทำให้มันดูโปร่งใสและแนบเนื้อ จึงทำให้ ท่าเต้นดั่งกล่าวดู หวืดหวาติดเรท ไปทันที....

ถึงแม้ยูมิจะไม่ได้โยกตัวเต้นอย่างรุนแรง HC เหมือนคนแรก  ของแถวก็ตาม (นับจากทางขวามือ) ซึ่งรายนั้นกำลังโยกตัวส่ายแบบบ้าคลั่งเลย....ใช่...ถึงยูมิจะโยกตัวไม่รุนแรงแบบนั้น แต่แค่นั้นก็ทำให้หน้าอกหน้าใจของเธอ แกว่งสะบัดไปมาตามแรงโยกของเธอ จนทำให้เป็นเป้าสายตาให้แก่ เพื่อนร่วมชั้นปี ที่นั่งจ้องมองอยู่นั้น...

“เดี๋ยวๆๆๆๆ พี่เอก พี่บอกว่า ให้พวกน้องเต้นน่าอาย แต่ที่ผมเห็น พวกน้องมันเต้นมันส์ กว่าไอ้ที่เต้นหลุดโลกเมื่อกี้อีกนะ โดยเฉพาะ น้องคุณคนนี้...” รุ่นพี่ที่ทำพิธีกรร่วมกับพี่เอกก็เอ่ยขึ้น พร้อมกับยกมือไม้ที่ทำให้เพลง และการกระทำของพวกน้องๆที่ถูกทำโทษนั้นต้องหยุดลง ซึ่งตอนเอ่ยประโยคดั่งกล่าวจบ พิธีกรร่วมนั้น ก็เอามือจับยังร่างของ น้อง คนที่เต้นโยกได้บ้าคลั่งนั้นเอง...

“เออ พี่ก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน กำลัง งงๆ อยู่ ว่าที่ตัวเอง สั่งมันน่าอายตรงไหน?...” พี่เอกที่เอ่ยตอบอย่างยอมรับ ในสิ่งที่พิธีกรร่วมพูด ก่อนที่พิธีกรร่วมนั้นจะเอ่ยเชิงเหน็บเค้า...

 “ไม่ไหวเลยนะพี่ มาผมเป็นคนสั่งน้องๆเอง...เมื่อกี้ไม่ถือเป็นการทำโทษ เพราะมันไม่ตรงคอมเซปของการลงโทษ..” คำกล่าวของพิธีกรร่วมก็ทำให้ น้องๆ 8 คน(ร่วมถึงยูมิ) นั้นหันมอง และขยับมีท่าทีโวยวายนิดๆ...

“ไม่ต้องทำมาโอดครวญ หรือ โวยวายเลยน้อง เมื่อกี้พี่เห็นนะ ว่ามีหลายคน ส่ายซะมันส์ เชียว...” รุ่นพี่คนเดิมกล่าว ต่อ เมื่อเห็นน้องๆจะประท้วง...

“แล้วคุณจะให้รุ่นน้อง เค้าเต้นท่าไหนละ...” พี่เอกที่เอ่ยถาม แก่พิธีกรร่วม..

“มันเป็นท่าที่อธิบาย เป็นคำพูด ไม่ถูกอยู่นะ แต่ก่อนอื่นขอให้น้องๆจับคู่ด้วยครับ..” พิธีกรร่วมเอ่ยตอบและเอ่ยบอกกับน้องๆ ซึ่งน้องๆที่ออกมา มีด้วยกัน 8 คน จับคู่ก็จะได้ ด้วยกัน 4 คู่...โดยที่ยูมิก็อยู่คู่ริมสุดของซ้ายมือ ผลจากการขยับที่เอ่ยโวยวายเมื่อครู่ทำให้เธอกระเด็นมาอยู่คนสุดท้ายของแถว(หากนับจากทางขวามือนะ)...

“ ก่อนอื่นให้น้องๆหันไปทางขวามือ และให้ คู่ของตนนั่งลงย่องๆ พร้อมกับเอามือ เท้ากับพื้นข้างหน้า และ โน้ม โค้งไปด้านหน้า ให้ตูดสูงๆหน่อย ให้ประมาณนี้...” รุ่นพี่พิธีกรร่วมก็เอ่ยพร้อมกับขยับทำท่านั้นให้ รุ่นน้องได้ทำตาม...ก่อนจะกล่าวต่อ..

“และก็ พอได้ยินเสียงเพลง ก็ขยับสะโพก ไหวๆแบบนี้นะ..” พิธีกรร่วมคนดั่งกล่าวเอ่ยต่อ พร้อมกับขยับช่วงเอวให้ไหวให้เด้งหน้า-เด้งหลัง ก่อนที่รุ่นพี่ที่เป็นพิธีกรร่วมคนเดิม จะขยับลุกขึ้น และจึงค่อยเอ่ยอธิบายว่าอีกคนต้องเต้นเช่นไร..

“ส่วนอีกคน ที่ยืน ก็เข้าประกบบันท้ายของเพื่อนนะครับ จากนั้นก็โยกเอวเข้าใส่ เพื่อนที่เต้นนั่งอยู่ด้านหน้า..” คำกล่าวอธิบาย ถึงท่าเต้นอีกคน ก็ทำให้น้องๆหลายคน เริ่มเห็นภาพ และเข้าใจ จนต้องส่งเสียงและตบมือกันทีเดียว(จริงๆเสียงตบมือมีตั้งแต่ ตอนที่สาธิต ท่านั่งเต้นแล้ว ใช่ เริ่มมีตั้งแต่รุ่นพี่คนนั้นขยับเอวนั้นแหละ)

ถึงจะมีหลายคนเข้าใจ แต่ก็มีบางคนที่ยังคง งงๆ และ ไม่เข้าใจ โดยเฉพาะยูมิ ที่ถึงกับไม่เข้าใจว่า ทำไมท่าเต้นนั้น ถึงทำให้ เพื่อนๆมีปฏิกิริยาแบบนั้น.. ส่วนพวกที่เข้าใจ ยิ่งเป็นพวกที่ต้องโดนให้เต้นท่านั้น  ก็ถึงกับส่ายหัว และ ยิ่งเป็นคนที่ต้องเต้นท่านั้น ในท่านั่งก็ยิ่งกุมขมับอย่างเครียดทีเดียว...

ขณะที่ยูมิยังคงมองท่าทีปฏิกิริยารอบๆนั้นอย่างไม่เข้าใจ ซึ่งก็ไม่แน่ใจว่า ที่เธอมีท่าทีเช่นนั้น เนื่องจากยังไม่ประสา หรือ เพราะฤทธิ์น้ำหวานสีๆ (ที่มีแอกอฮอล์ผสมอยู่) กับยา ที่ได้โดนวางไว้ เริ่มออกฤทธิ์ ถึงทำให้เธอมีท่าทีเช่นนี้...

“ในเมื่อเข้าใจกันแล้วก็เริ่มกันเลยนะครับ..” รุ่นพี่คนเดิมที่เอ่ย พร้อมทำการตบมือ เพื่อเสริมในถ้อยคำนั้น ซึ่งนั้นก็ทำให้ น้องๆที่ต้องโดนทำโทษนั้น มีท่าทีส่ายหัวมากขึ้น แต่ก็ต้องจำยอมทำตามที่รุ่นพี่คนดั่งกล่าวสั่ง และไม่กี่อึดใจเสียงเพลงก็ดังขึ้น พร้อมกับท่าทีของน้องๆทั้ง 8 คนที่ขยับสับส่าย เต้นในท่านั้น...

และทันทีที่มีการเต้นดั่งกล่าว เพื่อนๆร่วมชั้นปี ที่ไม่ได้โดนทำโทษ ซึ่งนั่งเป็นแถวจ้องมองอยู่นั้น ก็ส่งเสียงชอบพอ และตบมืออย่างดังสนั่น ยิ่งกว่าตอนอธิบายเสียอีก...นั้นก็ทำให้ยูมิที่ยืนโยกเอวเข้าใส่บันท้ายของชายอีกคนที่นั่งโก้งโค้งนั้น ยิ่ง งุง งงมากขึ้น..

โดยที่ยูมิก็เต้นในท่าดั่งกล่าวเพียงแป๊บเดียวเท่านั้น (ไม่ถึง 5 นาทีด้วย..) พี่เอกก็มีท่าทีขยับและเอ่ยร้องห้าม...

“เดี๋ยวๆ Stopๆๆ ผมว่าท่าเต้นนี้ มันเกินคำว่า อายไปเยอะ นะ...” พี่เอกที่เอ่ยร้องบอกให้ ทั้งเพลงและน้องๆได้หยุดการเต้นท่าดั่งกล่าว พร้อมกับหันไปทาง ชายหนุ่มที่เป็นพิธีกรร่วมกับเขา ซึ่งรายนั้นก็เอ่ยตอบโต้ทันที....

“โธ่...คิดมากไปแล้วนะ พี่เอก ไม่เห็นเหรอน้องๆ เค้าชอบกัน เอ้า ต่อไป ขอให้น้องๆ ทำการสลับตำแหน่งด้วยครับ คนที่ยืนก็นั่ง คนที่นั่งก็ยืน..” ถ้อยคำของรุ่นพี่ พิธีกรร่วมคนเดิม ที่เอ่ยขึ้นก็ทำให้พวกน้องๆที่นั่งอยู่ต่างตบมือผิวปากกันเลยทีเดียว เพราะมันหมายความว่าพวกเค้าจะได้เห็น ยูมิ สาวลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่นนั้นอยู่ในท่าโก้งโค้ง และโดน...

“เดี๋ยว!!...” เสียงของพี่เอกที่เอ่ยขึ้นอีกครั้ง ซึ่งทำให้พิธีกรชายร่วมหันมามองและถาม...

“มีอะไรอีกเหรอพี่เอก ไม่เห็นเหรอว่าน้องๆเค้าฮื่อฮากันนะ...”

“เออ....ผมไม่ได้เอ่ยห้าม เพียงแต่ ถ้าเล่นแบบนี้ ผมขอ 2 อย่างละกัน ขอให้น้องยูมิ มาอยู่ตรงกลางหน่อย...” คำกล่าวของพี่เอกก็ยิ่งทำให้น้องๆที่รู้แกวถึงกับยิ่งชอบใจ ทั้งตบมือทั้งผิวปาก ขณะที่ยูมิก็ยังคงมีท่าที งงๆ เหมือนยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่เหมือนเดิม...

“และอีกข้อ ผมขอให้น้องผู้ชายที่เหลือเต้นในท่ายืนเท่านั้น โดยมีน้องยูมิ เต้นในท่านั่งเพียงคนเดียว..” คำกล่าวถัดมาของพี่เอก ก็ยิ่งทำให้น้องๆที่นั่งในแถวฮือฮายิ่งกว่าเดิม และต่างเริ่มเสียดายกันถ้วนหน้า ว่า ทำไม ตัวเองถึงไม่ถูกออกไปทำโทษในคราวนี้ ใช่ถ้ารู้ว่าได้ทำโทษแบบนี้ละก็...(ร้อยละ 99% ที่ยอมออกไปหน้าแถวเพื่อรับโทษนี้กันเลยทีเดียว...)

ขณะที่ในแถวเริ่มอิจฉาและเสียดาย ทางด้านชายหนุ่มทั้ง 7 คนที่ต้องโทษเช่นเดียวกับยูมินั้น ก็กลับมีท่าทีตาโตลุกวาว และบางคนก็หายจากอาการ รู้สึกอาย รู้สึกแย่ ที่เมื่อกี้ เหมือนตัวเองโดนอัดตูดไปก็ไม่ป่าน แทบทันทีที่ได้ยินถ้อยคำนั้นของพี่เอก ใช่ นอกจากจะหายจากรู้สึกแย่นั้น ก็ยังมีท่าทีเหมือนกลัดมันส์อีกต่างหาก...

“คงไม่มีปัญหาใช่มัย น้องยูมิ..”พี่เอกที่เอ่ยถามกับหญิงสาว กับคำขอ 2 อย่างที่เขาเอ่ยไปเมื่อครู่ โดยที่ไม่มีใครรู้หรอกว่าในใจคนที่เอ่ยถามนั้น รู้สึกหวั่นๆกลัวๆแค่ไหน หากน้อย ยูมิรู้เป้าประสงค์แท้จริงของการทำเช่นนี้ ใช่หากรู้ดีไม่ดี ได้โดนน้องคนสวยหน้าหวานลูกครึ่ง ต่อยหน้าแหกดั้งหัก เหมือนเพื่อนร่วมรุ่นคนหนึ่งของเขาแน่...

 ก่อนจะโล่งใจเมื่อหล่อนตอบกลับมาว่า...

“อืมมมม... ไม่มีปัญหาค่ะ..” ยูมิเอ่ยตอบอย่างว่าง่าย...ด้วยสีหน้าท่าที เหมือนเธอยังไม่รู้ ถึงเป้าประสงค์ของพวกพี่ๆแถมก็ไม่มีท่าทีที่จะโวยวาย ว่า ‘ทำไมตัวของเธอถึงต้องนั่งคนเดียวด้วย..’ ขณะที่น้องๆคนอื่นทั้งที่นั่งในแถว และคนที่ต้องโทษก็รู้กันหมดแล้ว ใช่ รวมถึง นายชาติ เพื่อนสนิทสมัยเด็กของ ยูมิ ที่ก็รู้ถึงจุดประสงค์ดั่งกล่าวแล้ว แต่ก็ไม่กล้าขัดขวาง เพราะพอดูจากกระแสแล้ว ขืนลุกขึ้นขวาง มีโดนยำตีนภายหลังแน่ๆๆ....

“งั้นก็เชิญ น้องยูมิตรงนี้เลยครับ...” พี่เอกที่เอ่ยกล่าวอีกครั้ง พร้อมกับเอื้อมมือจับยังข้อมือ เพื่อพาเธอเดินมาตรงจุดที่ถือว่าตรงกลาง สำหรับเพื่อนๆ ร่วมชั้นปี ที่นั่งเป็นแถว อยู่ตรงหน้าของเธอนั้น โดยที่การกระทำดั่งกล่าวก็เหมือนเป็นการตอกย้ำ ว่าตัวของยูมิในเวลานี้ได้มีบางอย่างผิดปกติ เพราะถ้าตามปกติแล้วละก็ เธอจะไม่ยอมให้ใครมาจับต้องตัวของเธอแบบนี้ รวมถึงคงไม่ยอมที่ตนเองต้องนั่งเต้นอยู่คนเดียวด้วย (อย่างน้อยคงต้องซักถามบ้าง ไม่ปล่อยผ่านรับง่ายๆแบบนี้...)

แต่ถึงกระนั้น ก็ยังไม่มีใครสังเกตเห็นถึงความผิดปกติของเธอเลย เพราะส่วนใหยญ่ เอาแต่สนใจในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่กี่อึดใจ ขณะที่นายชาติก็ดูอึ้งๆ งงๆ กับคำตอบรับเมื่อครู่นั้นของยูมิ....

“เออ...สำหรับครั้งนี้ จะแตกต่างจากเมื่อครู่สักนิดนะ น้องยูมิ...” รุ่นพี่ที่เป็นพิธีกรร่วมก็เอ่ยกล่าวบอกกับหญิงสาวที่ กำลังขยับลงนั่งให้อยู่ในท่าเต้นนั้น ถ้อยคำดั่งกล่าวที่ทำให้ยูมิหันไปมอง ก่อนจะรับฟังถึงความเปลี่ยนแปลง ขณะที่ทางพี่เอกก็ขยับเข้าไปกระซิบบางอย่างกับเหล่าน้องๆทั้ง 7 คนนั้น....

“บะ แบบนี้เหรอค่ะ..” ยูมิที่ร้องถามกับอีกฝ่าย เพื่อให้แน่ใจ ว่าตนเองนั้นได้จัดท่าทางอย่างถูกต้อง ตามที่รุ่นพี่คนนั้นบอก ซึ่งยูมิ ที่ปฎิบัติตามนั้น ก็ งง.ๆ กับสภาพ และท่าทางของตนเองที่กำลังจัดอยู่นั้น เนื่องจากท่าที่เธอกำลังทำนั้น มันไม่น่าจะเรียกว่าเป็นท่านั่งอีกแล้ว ใช่มันไม่เหมือนเมื่อครู่ที่นั่งย่องๆและโน้มหน้าไปข้างหน้า...

หากแต่ที่เธอทำอยู่ในเวลานี้ มันเหมือนท่านอนซะมากกว่า แถมเป็น ‘ท่านอนคว่ำโก้งตูดสูงๆ’ซะมากกว่า...

“ใช่แล้ว แบบนั้นแหละ..” รุ่นพี่ที่เป็นพิธีกรร่วมคนนั้น เอ่ยตอบ/บอกกับยูมิ โดยที่จริงแล้วเค้าก็กังวลนิดๆเหมือนกัน แต่พอหญิงสาวไม่แสดงท่าทีใดๆก็โล่งใจ ก่อนจะหันไปมองทางพี่เอก อย่างเป็นสัญญาณให้สั่งเปิดเพลง ทันทีที่เพลงดังขึ้น ยูมิก็ขยับสะโพกโยกไปมา ตามจังหวะเพลงนั้น...ถึงแม้จะสงสัย ข้องใจ อยู่บ้างก็ตาม….

 ก่อนที่เธอจะเอ่ยร้องด้วยความตกใจ หลังจากขยับสะโพกโยกไปได้สักแป๊บ...

“ว้ายยยยยยยยย!!!..” เสียงของยูมิที่เอ่ยร้องดังลั่นขึ้น ด้วยความตกใจ เมื่อบันท้ายของเธอ ถูกบางอย่างกระแทกเข้าใส่อย่างเต็มๆ ดัง ‘ป้าบ!!’ และพอเธอหันกลับไปมอง ก็พบว่า สิ่งที่กระแทกใส่บันท้ายของเธอนั้นคือ ช่วงเอว/ช่วงเป้า ของชายหนุ่มที่ต้องยืนเต้นประกบกับบันท้ายของเธอนั้นเอง...

ใช่...พอเธอเห็นว่า เป็น ชาย 1 ใน 7 คนที่ต้องเต้นโยกใส่บันท้ายของเธอนั้น ยูมิก็ไม่ได้เอ่ยต่อว่าอะไร พร้อมกับหันกลับไปทำการเต้นท่าดั่งกล่าวต่อ แต่ทันทีที่เธอหันและกลับไปเต้น... อีกฝ่ายก็ขยับเอวเข้ากระแทกยังบันท้ายของเธออีกครั้งแทบจะทันทีที่เธอโยกสะโพก แถมไม่ได้กระแทกครั้งเดียวด้วย หากแต่ขยับกระทบกับบันท้ายเธอแทบทุกครั้ง...

ท่ามกลางเสียงฮือฮาและชอบใจของเพื่อนๆในแถวที่จ้องมอง ซึ่งยูมิก็หาได้สงสัยหรือเอะใจอย่างใด ถึงภาพองค์รวมที่ทำให้เพื่อนๆนั้นชอบใจ ที่ยูมิไม่สงสัยคงเพราะเมื่อครู่ ก็เต้นท่านี้เหมือนกัน เพื่อนๆก็ส่งเสียงประมาณนี้เหมือนกัน แต่รอบนี้ เสียงที่ว่ามันดังกว่า แถมดังด้วยน้ำเสียงแปลกๆด้วย ซึ่งยูมิก็ไม่ได้ เอะใจ สงสัย ถึงท่าทีของเพื่อนๆที่ส่งเสียงร้องนั้น หากแต่สงสัย เรื่องการกระทำของอีกฝ่ายซะมากกว่า...

‘ท่าเต้นนี้มันจำเป็นด้วยเหรอ? ที่ต้องโยกเอวมากระทบกระแทกกับบันท้ายนะ?..’ ยูมิคิดอย่างสงสัย เพราะตอนที่เธอเต้นในท่ายืน เมื่อกี้นั้น ก็ไม่ได้โยกขนาดนี้เลย เอ...หรือว่า คนอื่นจะโยกขนาดนี้กันนะ แต่เธอไม่ได้สังเกตเอง..

ถึงยูมิจะสงสัย เอะใจนิดๆ แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีใดๆ ที่บงบอกออกมาว่า ไม่ชอบกับการกระทำนี้อย่างชัดเจน ยูมิก็ยังคงนอนโก้งตูดขยับสะโพกไหวอย่างนิดๆ พร้อมกับโดนฝ่ายชายที่ยืนประกบบันท้ายนั้น ทำการโยกเอวเข้ากระแทกใส่บันท้ายของเธอแทบตลอดเวลา...ซึ่งการกระทำดั่งกล่าวนั้น ก็ทำให้ยูมิเริ่มรู้สึกอะไรบางอย่างที่บอกไม่ถูก แต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกรำคาญเช่นกัน ที่บันท้ายของตนเอง โดนกระแทกตลอดเวลาแบบนี้...

และพอรำคาญมากๆเข้า ก็ทำให้ยูมิตัดสินใจที่จะ ขยับเอวและบันท้าย กระแทกสวนกลับไปใส่อีกฝ่าย โดยมีเป้าหมาย หมายให้อีกฝ่ายรู้ตัว ถึงสิ่งที่กำลังทำอยู่ นั้น ว่า เธอไม่ชอบ... แต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับมานั้น กลับเป็นอะไรที่ตรงกันข้ามอย่างมาก..แทนที่จะหยุดการกระทำนั้น ดั่งที่เธอหวัง อีกฝ่ายกลับขยับกระทุ้งกระแทกกลับมาด้วยความรุนแรงยิ่งกว่าเดิมเสียอีก

“ว้ายยยยยยยยยยย!!!....” ยูมิที่เอ่ยร้องอย่างเสียงดัง ด้วยความตกใจ เมื่อถูกอีกฝ่ายกระแทกใส่บันท้ายกลับมาอย่างรุนแรงจนทำเอาเนื้อตัวของเธอโยกจนแทบแนบกับพื้นเลย..ซึ่งภาพดั่งกล่าว ก็ทำให้เพื่อนๆที่อยู่ในแถวก็ต่าง มีท่าที ตบมือ และส่งเสียงชอบใจ ยิ่งกว่าเดิม...บางรายก็ถึงกับส่งเสียงวิพากษ์วิจารณ์บางอย่าง ซึ่งยูมิได้ยินไม่ถนัด เพราะเสียงเพลงที่ดังจึงทำให้จับใจความอะไรไม่ได้..โดยที่เธอได้ยินเพียงบางคำเท่านั้น...

“อืออออออ อือออออออ อูยยยยยยยยย...” ยูมิที่เอ่ยร้องครวญอย่างเบาๆ ขณะกำลังถูกอีกฝ่ายขยับเอวเข้ากระแทกใส่ยังบันท้ายของเธออย่างไม่ยั้งนั้น ถึงแม้ยูมิจะรู้สึกรำคาญและหงุดหงิด  กับการกระทำนั้น...แต่การกระทำดั่งกล่าว มันก็ทำให้เธอรู้สึกดีแบบที่ตัวของเธอก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน...ใช่มันรู้สึกดี แปล็บ แวบไปทั้งร่างเลย ตอนที่บางอย่างของอีกฝ่ายที่มีลักษณะแข็ง เข้ากระแทกกระทบโดนกับของสงวนของเธอนั้น...

และความรู้สึกดีที่ว่านั้นก็อาจจะเป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้ยูมิ ลังเลที่จะแสดงท่าทีที่จะต่อว่าการกระทำนั้น....ขณะที่ชายคนที่ทำการประกบบันท้ายและโยกเอว กระทุ้งกระแทกใส่สะโพกของยูมินั้น ก็กระทำการดั่งกล่าวไม่นาน..ชายคนนั้นก็ได้ขยับร่างถอยออก เพื่อให้คนข้างหลัง ที่ได้ต่อเรียงคิว ได้ทำ...เฮ้ย... ได้เต้นโยกเอวกระแทกใส่บันท้ายของหล่อนบ้าง และผลของการเปลี่ยนคน ก็ทำให้ยูมิสะดุ้งเล็กๆอีกครั้ง (เนื่องจากทั้งจังหวะ และขนาด รวมถึงการกระทำนั้นมันไม่เหมือนกัน...)

โดยที่ยูมิก็ยังไม่มีท่าทีจะรู้สึกตัว แต่อย่างใด ถึงสภาพของตนเอง หรือ ภาพที่เพื่อนร่วมชั้นปีที่นั่งในแถว ที่กำลังเห็นอยู่ในเวลานี้...ที่มันเหมือนเป็นภาพที่ติดเรทไม่ก็ไม่ป่าน...ใช่ เหมือนเป็นภาพติดเรท..

เพราะมันเป็นภาพที่ หญิงสาว(ยูมิ) เหมือนกำลังโดนเย็ดในท่าด็อกกี้ อยู่นั้นเอง..แถมไม่ได้ด๊อกกี้ธรรมดา หากแต่สภาพมันเหมือนกับยูมิกำลังโดนชาย 7 คนเรียงคิวในท่าด๊อกกี้อีกด้วย.... ใช่ เหมือนกำลังโดนเรียงคิวเย็ดในท่านั้นเลย เพราะชายที่ทำการโยกเอวกระแทกใส่บันท้ายของยูมินั้น ก็จะทำกันไม่นาน ก่อนขยับออกให้คนต่อไปมาทำ..ส่วนคนที่ออกไปก็ไปต่อท้ายแถวเพื่อรอ วน ถึงรอบอีกครั้ง...

แน่นอนว่า ท่าเต้นดั่งกล่าวก็ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี...นอกจากจะชอบใจ ก็ยังรู้สึกสะใจกับภาพที่เห็นนั้น พร้อมกับรู้สึกอิจฉาพวกที่ได้เรียงคิวกระแทกใส่สะโพกของยูมิ ด้วย แต่ก็มีอยู่คนหนึ่งที่ไม่รู้สึกเช่นนั้น ใช่ คนหนึ่งที่ว่านั้นก็คือ ‘นายชาติ’ เพื่อนตั้งแต่สมัยเด็กของยูมินั้นเอง ซึ่งเค้าก็ไม่ได้คิด หรือรู้สึก เหมือนดั่งคนอื่นๆในแถว...

หากแต่รู้สึกอึ้ง พร้อมกับเริ่มรู้สึกตัวแล้วว่า มันมีบางอย่างผิดปกติ... .โดยเฉพาะท่าทีของยูมิ ในเวลานี้...แต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่สามารถห้ามหรือหยุดยั้งสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นได้อยู่ดี...ได้แต่มองสิ่งที่เกิดขึ้นนั้น ด้วยท่าทีที่ต่างจากคนอื่นๆ...

ขณะที่ทางยูมินั้น ก็ยังคงอยู่ในท่าเต้นดั่งกล่าว และยังคงโดนชายทั้ง 7 คนกระแทกใส่บันท้ายของเธออย่างไม่หยุด ซึ่งเธอก็ยังคงไม่แสดงท่าที ที่ไม่ชอบพอ หรือ ไม่พอใจแต่อย่างใด ต่อการกระทำดั่งกล่าว ใช่ยังคงนิ่งรองรับการกระทำนั้นโดยดี มีเพียงสีหน้าของเธอที่เริ่มแดงระเรือและริมฝีปากที่ขยับร้องครางอย่างเบาๆ...

ใช่ เธอร้องครางอย่างเบาๆ จากความรู้สึกแปลกๆที่เกิดจากการกระทำของอีกฝ่าย และแต่ละคนที่ขยับโยกเอว กระแทกใส่บันท้ายของเธอนั้น ก็มีลีลาและการกระทำที่ต่างกันออกไป...

บางคนก็ขยับกระแทกใส่บันท้ายเธออย่างหนักหน่วงรุนแรง ใช่แต่ละดอกที่กระทุ้งมาทีเล่นทำเอาร่างของเธอโยกไปมาเลย (โดยที่เธอไม่ต้องเต้นโยกเลย) บางคนก็กระแทกไม่แรง แต่ก็ใส่รั่วยิบแบบปืนกลเลย และก็มีพวกที่นอกจากกระแทกใส่บันท้ายเธอนั้น ก็ยังทำการอย่างอื่น ที่มิได้อยู่ในคำสั่งของพี่เอกด้วย อย่างเช่น เอาช่วงเอวที่ขยับกระแทกนั้น เข้าบดคลึงกับบันท้ายของเธอแบบแนบแน่น หรือ ไม่ก็แอบจับสะโพกของเธอ ขณะทำการโยกเต้นท่าดั่งกล่าว…

ถึงแม้ ลีลาและการกระทำของชายทั้ง 7 คนนั้น จะมีความแตกต่าง กันบ้าง แต่ที่สิ่งที่ทุกคนทำกับยูมิอย่างเหมือนๆกัน ก็คือ การขยับเอวกระแทกใส่บันท้ายของเธอเต็มๆดอก...ซึ่ง พอขยับกระแทกใส่บันท้ายของเธอไปได้สักพัก...ก็รู้สึกเหมือนทั้ง 7 คนจะเอาบางอย่างที่แข็งๆเป็นท่อนๆ เข้ากระทบยังตรงนั้นของเธอด้วย...

“อืออออออ... อืออออออ อูยยยยย...” ยูมิที่เอ่ยร้องครางอย่างเบาๆ ขณะกำลังอยู่ในท่วงท่าดั่งกล่าว พร้อมกับรองรับการกระแทกของชายทั้ง 7 คนที่ยังคง สลับหมุนเวียนเต้นโยกเอวกระแทกใส่บันท้ายของเธอ...ซึ่งยูมิก็อยู่ในสภาพเช่นนี้ อยู่นาน พอควร น่าจะ 2 เพลงเต็มๆได้ ซึ่งทางยูมิเองก็ไม่เข้าใจ และก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมถึงนานแบบนี้….

แต่ถึงกระนั้น เธอก็ยังคงไม่เอ่ยถามหรือแสดงท่าทีใดๆ ออกมา..และเหมือนจะเต็มใจที่จะอยู่ในท่าเต้นดั่งกล่าวนั้น เสมือนว่าเธอรู้สึกชอบและติดใจ กับความรู้สึกแปลกๆที่ได้จากการโดนอีกฝ่ายโยกเอวเข้ากระแทกใส่ยังบันท้ายของเธอนั้นซะแล้ว

แถมความรู้สึกนั้น มันก็เหมือนพอกพูนขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งตอนที่ถูกอีกฝ่ายกระแทกเข้าใส่อย่างรุนแรง หรือ ตอนที่โดนอีกฝ่ายเอาบางอย่างแข็งๆเข้าเบียดคลึงสีกับบริเวณของลับของเธอ ความรู้สึกดั่งกล่าวจะเพิ่มขึ้นทวีคูณ...นอกจากยูมิจะรับรู้ถึงความรู้สึกดั่งกล่าวได้อย่างชัดแจ้งแล้ว เธอก็เริ่มรู้สึกว่า ตรงนั้นของเธอเริ่มแฉะ เริ่มชื้นมากๆอีกด้วย...

“อื้ออออออ...อูยยยยย..” ยูมิที่ส่งเสียงครางเบาๆ  ด้วยสีหน้าที่ระเรือแดง ซึ่งเธอก็ยังคงอยู่ในสภาพและท่าทางที่ยังคง ถูกเหล่าชายหนุ่มทั้ง 7 คนผลัดกันกระแทกบันท้ายของเธออย่างไม่หยุด...ซึ่งในช่วงหลังๆ ถ้าสังเกตดีๆละก็จะเห็นได้ว่า ยูมิ

ขยับสะโพกเด้งรับ-เด้งสวนการกระแทกดั่งกล่าวแทบตลอดเวลาเลย ถึงมีหลายครั้งที่พอ ยูมิเด้งสะโพกสวนกลับไปด้วยท่วงท่าอย่างรุนแรง...ก็จะโดนอีกฝ่าย กระแทกกลับมาด้วยความรุนแรงกว่า จนทำเอาเธอส่งเสียงร้องและร่างที่ขยับโยกโคลงกว่าเดิม...

“อื้อออออออออออออออออออออ...”เสียงครางยาวในลำคอของยูมิที่เอ่ยร้องขึ้น เมื่อถูกชายหนุ่มทำการ กระแทกอัดบันท้ายเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อเสียงเพลงที่ใช้ประกอบกิจกรรมจบลง ซึ่งการกระแทกดั่งกล่าว ก็เป็นการกระแทกที่รุนแรงมากๆแถมมันทำให้ ยูมินั้น ก็อธิบายความรู้สึกในเวลานี้ไม่ถูก บอกได้แต่เพียงว่า มันเป็นอะไรที่ รู้สึกดี รู้สึกเยี่ยมเอามากๆเลย..

ใช่!! รู้สึกดี รู้สึกเยี่ยม จนเธอเธอเกือบและอยากร้องครางยาวดังๆออกมาเลย....

“เออ...น้องยูมิครับ..” พี่เอกที่เอ่ยร้องเรียกด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นว่า น้องยูมิยังคงนอนอยู่ในท่าโก้งตูด หลังจากโดนกระแทกบันท้ายเป็นครั้งสุดท้ายเข้าไป ใช่เธอยังคงนอนอยู่ในท่านั้น ด้วยสภาพเนื้อตัวที่สั่นระริกๆ กระตุกนิดๆ.... (ซึ่งตรงนี้ก็มีเสียงวิพากษ์วิจารณ์จากเพื่อนๆในแถวด้วย...)

“น้องยูมิครับ...” พี่เอกเอ่ยย้ำอีกครั้งและเดินเข้าไปหาหล่อน ซึ่งก็เป็นจังหวะที่เธอขยับร่างลุกขึ้นนั่งพอดี...

“ค่ะ...” ยูมิที่หันมาขานรับการเรียกด้วยสีหน้าที่ระเรือแดง พร้อมกับเอ่ยหอบนิดๆ..ซึ่งพอเธอหันมาขานรับ พี่เอกก็มิขยับเข้าไปหาเธออีก หากแต่หันไปทางน้องพร้อมกับเอ่ยกล่าวให้น้องๆในแถว ได้ทำการตบมือ...

“ขอเสียงตบมือให้กับ น้องยูมิ และเพื่อนๆอีก 7 คนด้วยครับ...” ถ้อยคำของพี่เอกที่เอ่ยขึ้น และทำให้เพื่อนๆในแถว ต่างก็ตบมือตามถ้อยคำนั้น...หลังจากนั้น ยูมิและเพื่อนๆอีก 7 คน นั้นก็ต่างขยับกลับเข้าแถวที่พวกเขาได้ออกมานั้น  โดยที่ยูมิก็ยังไม่รู้ถึงสิ่งที่ตัวเองโดนกระทำเมื่อครู่อยู่ดี....ใช่ ยัง ไม่รู้ว่า ตนเองเสมือนถูกเย็ดแบบเรียงคิวไปแล้ว!!..

‘ยูมิ...’ นายชาติเอ่ยในใจ อย่างจ้องมอง ยูมิที่เดินกลับเข้าแถวนั้น ด้วยความเป็นห่วง ซึ่งเธอก็หาได้รู้ถึงการจ้องมองของเขาแต่อย่างใด ใช่ เฮกลับเข้าแถวและลงนั่งด้วยท่าทีที่เหมือนเหนื่อยๆและครุ่นคิดอะไรสักอย่าง..แต่ท่าทีพวกนั้นมันก็ไม่ใช่ท่าทีวิสัยยามปกติของหล่อนอยู่ดี...

“โดนไปแบบนั้น ยังไม่มีปฎิกิริยา แสดงว่า ยาคงออกฤทธิ์จริงๆแล้วละ..” นายเจ๋ง 1 ในรุ่นพี่ที่จ้องมองดูอยู่นั้นก็เอ่ยและหันไปมอง นายแบงค์ที่ยืนไม่ห่างจากเค้าซึ่งก็จ้องมอง สังเกต ท่าทีของหญิงสาวเช่นกัน ....

“อืมมมม งั้นก็...” นายแบงค์เอ่ยสั้นๆ และขยับมือไม้อย่างส่งสัญญาณบางอย่าง...

“เอาละ กิจกรรมต่อไป...คราวนี้จะขอให้น้องๆลืม สี ลืมกลุ่มไปซะ...และเกมนี้ก็ง่ายๆ คือ พี่ จะให้น้องๆยืนขึ้นและเต้นอะไรก็ได้ ตามสบายเลย แต่ขอให้ตั้งใจฟังพี่ให้ดี เพราะหลังเต้นไปสักพักพี่จะบอกให้น้องรวมตัวกัน โดยจะระบุจำนวนคน ระบุรูปร่าง และเพศ ซึ่งพอบอกแล้วน้องต้องรวมกลุ่มตามเงื่อนไขนั้นให้ได้ และใครได้ตรงครบ ก็ให้จับมือกันล้อมวงและนั่งทันทีนะครับ...” พี่เอกที่เอ่ยประกาศ ถึงกิจกรรมต่อไป...

ก่อนที่เขาจะให้พวกน้องๆลุกขึ้น เพื่อทำกิจกรรมตามที่บอก...เสียงเพลงที่ดังขึ้น โดยที่น้องๆทั้ง 24 คนนั้นต่างเต้นตามจังหวะเพลงนั้นแบบตามสบาย...จะเต้นโยกเบาๆ หรือ ส่ายแบบมันส์หลุดโลก ก็แล้วแต่...และสักพัก เสียงของพี่เอกก็ดังขึ้น พร้อมกับเสียงเพลงที่เงียบลง...

“ขอให้น้องๆจับกลุ่ม กลุ่มละ 4 คนด้วยครับ!!...” ถ้อยคำที่เอ่ยขึ้น พร้อมกับร่างของน้องๆปี 1 ที่ต่างรีบกันจับกลุ่มตามจำนวนที่บอกอย่างเร่งรีบ ก่อนที่เสียงนกหวีดจะดังขึ้น ซึ่งก็ไม่มีปัญหา เพราะต่างรวมกลุ่มกันได้ครบทันเวลาทั้งสิ้น...

“ขอให้น้องๆรวมกลุ่ม 3 คนครับ!!...” คำสั่งรอบต่อมาที่ดังขึ้น ซึ่งพวกน้องๆก็ยังคงรวมกลุ่มตามที่บอกได้เป็นอย่างดี...

“ขอให้น้องๆรวมกลุ่ม 2 คนครับ!!..” คำสั่งของรอบที่ 3 ซึ่งก็ยังคงเหมือนกับ 2 ครั้งแรก คือ ยังไม่มีคนที่รวมกลุ่มไม่ได้ หรือ ไม่ต้องกับเงือนไขที่เค้าสั่ง และอีกครู่หนึ่งถัดมา คำสั่งรอบที่ 4 ก็ดังขึ้น..

“ขอให้น้องๆ รวมกลุ่ม 5 คนครับ!!...” คำสั่งดั่งกล่าว และ ครั้งนี้ก็มีผู้รวมกลุ่มไม่ทันและไม่ครบตามจำนวนคน แน่นอน ว่ามันต้องมีอยู่แล้ว ในเมื่อ น้องๆปี 1 มี เพียง 24 คน ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีใครโดน...แน่นอนว่า น้องใหม่ 4 คนที่รวมกลุ่มไม่ครบนั้นก็มี ยูมิรวมอยู่ด้วย....

“ในที่สุด ก็ได้ น้องทำโทษเสียที...อ้าว น้องยูมิอีกแล้วเหรอ? นี่เท่ากับออกมาโดนทำโทษครบ 3 ครั้งแล้วสินะ ไม่ได้ๆแบบนี้ต้องลงโทษหนักๆหน่อยจะได้ กระตือรือร้น...” พี่เอกที่เอ่ยกล่าว โดยที่ยูมิที่ได้ยินถ้อยคำนั้น ก็ยิ้มอย่างเขินๆอายๆ มิได้มีท่าทีที่หวั่นกลัวในถ้อยคำนั้นเลย ซึ่งมันก็ดูแปลกไปจริงๆ...

“เพื่อให้น้องยูมิกระตือรือร้นในการทำกิจกรรมต่อไป พี่จะให้น้องยูมิ ทานลูกอมละกัน แต่ ให้ทานธรรมดา มันก็กะไรอยู่...พี่จะให้น้องยูมิรับลูกอมที่เพื่อน ทั้ง 3 ที่พวกเขาจะป้อนให้ ด้วยปาก..” บทลงโทษดั่งกล่าวที่พี่เอกเอ่ยนั้นก็สร้างความฮือฮาและความอิจฉาอีกครั้ง ซึ่งพอเอ่ยจบ พี่เอกก็หันไปถามกับยูมิ...

“ไม่มีปัญหาใช่มัยจ๊ะ น้องยูมิ...” พี่เอกที่หันมาเอ่ยถาม ซึ่งยูมิก็ตอบอย่างโดยดีว่า...

“อะ อื้มม ค่ะ ไม่มีปัญหา..” เธอตอบตกลงอย่างว่าง่าย ด้วยท่าทีเขินนิดๆ จนทำให้เกิดเสียงฮื้อฮา อีกรอบ...และไม่กี่อึดใจถัดมา น้องใหม่ 3 คนที่ออกมาพร้อมกับยูมินั้น ก็ยืนเรียงแถวหน้ากระดาน ในปากของแต่ละคนก็คาบลูกอมไว้ครึ่งหนึ่ง เหลืออีกครึ่ง เพื่อให้ยูมิใช้ปากเพื่อเอามันมา...

โดยที่ยูมินั้นก็เดินไปมา อยู่หน้า ชาย 3 คนนั้น เหมือนเขินๆอายๆ และลังเลมัง อยู่เล็กน้อย..ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปหาชายคนแรกที่มีความสูงพอๆกับเธอ จะว่าไป ชายทั้ง 3 นั้นก็มีความสูงพอๆกัน แต่หน้าตาแม่งดูเหี้ยมากเลย.....ซึ่ง ยูมิสาวลูกครึ่ง ไทย-ญี่ปุ่น ก็ค่อยๆขยับใบหน้าเข้าไปหาชายคนนั้น เพื่อจะใช้ปากงับลูกอมที่ยื่นออกมาจากปากของอีกฝ่าย...

และทันทีที่เธออ้าปากเตรียมงับลูกอมที่ยื่นออกมานั้น อีกฝ่าย ก็ดึงลูกอมที่ยื่นออกมานั้น เข้าไปในปาก และขยับเข้าประกบริมฝีปากของยูมิทันทีด้วยความรวดเร็ว ใช่..ประกบอย่างแนบแน่น...ซึ่งก็ทำให้ยูมิผงะออกทันที แต่ก็ไม่มีท่าทีใดๆส่อไปทางก้าวร้าว หากแต่มีท่าทีแบบหญิงสาวทั่วไป คือ หน้าแดง ยืนอึ้ง และเอามือแตะริมฝีปากของตัวเอง...

“ยังเหลืออีก 2 คนนะครับ น้องยูมิ...” พี่เอกที่เอ่ยขึ้น ซึ่งทำให้ยูมิที่อึ้งนั้นถึงกับได้สติและเอ่ยตอบรับ...

“เออ...ค่ะ..” ยูมิที่ร้องตอบ อย่างได้สติ และขยับไปหาชายคนต่อไป (ทั้งๆที่คนแรกเธอยังไม่ได้ลูกอมเลย...)

‘ผิดปกติจริงๆด้วย...ไม่ใช่ ปกติ มันต้องไม่ใช่แบบนี้..’ นายชาติที่เอ่ยในใจ กับสิ่งที่เกิดขึ้น และมันก็เหมือนเป็นการตอกย้ำความเข้าใจของเขา ว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล...และนั้น ทำให้เค้าตัดสินใจ ที่ลุกขึ้นเดินไปหา นายแบงค์ รุ่นพี่ที่ยืนพิงกำแพงอยู่อีกด้าน เพื่อหมายให้เค้าช่วย เพราะเห็นว่าเค้าช่วยยูมิมารอบหนึ่งแล้ว....

“น้องคิดมากไปรึเปล่า?...” นายแบงค์ที่เอ่ยกล่าวตอบ หลังจาก ที่นายชาติไปแจ้ง+อธิบายให้ฟัง ว่ามันไม่ชอบมาพากล...คำกล่าวตอบที่ทำให้นายชาติ ชะงัก ก่อนที่นายแบงค์จะเอ่ยย้ำ...

“อย่าคิดมาก ถึงแม้น้องยูมิอาจจะดูแปลกไป มันก็ดีแล้วไม่ใช่เรอะ เพราะดูเหมือนเธอจะสนุก และเข้ากับเพื่อนๆคนอื่นได้ดีนะ...” คำกล่าวย้ำและเอ่ยต่อของนายแบงค์ก็ทำให้ นายชาติถึงกับพูดไม่ออก ใช่..ไม่รู้จะพูดอะไรดี แต่เขาก็ยอมรับแหละว่า หากยูมิตอนปกติ บรรยากาศมันคงไม่ครืนเครงแบบนี้ (เผลอๆนองเลือดไปแล้ว)...

แต่ถึงอย่างงั้น แต่สิ่งที่เห็น และ ทำกันอยู่ มันน่าจะเกินขอบเขต ความสนุกในแบบปกติธรรมดาอยู่นะ... นายชาติที่ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาพูดต่อ ก็เดินกลับเข้าไปในกลุ่ม อย่างไม่รู้จะช่วย ยูมิยังไงดี ได้แต่มองเธอ อย่าง ไม่รู้ว่า เกิดอะไรขึ้น ทำไม อยู่ๆ เธอถึงได้มีท่าที แบบนั้น ขึ้นมา ท่าทีที่ ต่างจากปกติธรรมดาเหล่านั้น...

ขณะที่นายชาติเริ่มจนปัญญาในการช่วยยูมินั้น ตัวของยูมิก็ยังคงดำเนินการรับโทษดั่งกล่าว แต่โดยดี ซึ่งชายอีก 2 คนที่เธอต้องรับลูกอมนั้น ก็กระทำกับเธอเหมือนคนแรกเดะๆเลย นั้นคือ ฉวยโอกาสจูบปากเธอ!! ตอนที่เธอได้ขยับเข้ามาหมายจะรับลูกอมนั้น ซึ่งตอนโดนชายคนที่ 2 จูบนั้นก็ยังคงไม่เท่าไร เพราะสภาพและท่าทีนั้นยังคง คล้ายๆกับ คนแรก เมื่อครู่นี้

แต่คนสุดท้ายนี่สิ...ร้ายมากเลย...ซึ่งนายนี่ก็อาศัยจังหวะที่ ยูมิ อ้าปากเตรียมจะคาบลูกอมที่ ชายคนนั้นคาบอยู่ (ใช่วิธีการเหมือน 2 คนก่อนหน้านี้เดะ) แต่ในวินาทีนั้น ชายคนดั่งกล่าวกลับกระทำการที่ไม่เหมือน 2 คนก่อน คือ การอ้าปากปล่อยลูกอมที่คาบอยู่นั้นตกลงพื้นพร้อมกับขยับมือ รวบที่คอของยูมิ ดึงเธอมาประกบริมฝีปาก!! แถมมิได้จูบอย่างธรรมดา หากแต่จูบเธออย่างดีฟคิส หรือ จูบแบบดูดดื่มนั้นเอง...เล่นทำเอาเป็นที่ฮือฮาเลย...

ขณะที่ทางยูมินั้นก็มีท่าทีตกใจ พอสมควรกับการถูกจูบดั่งกล่าว ดูได้จากปฏิกิริยาที่เธอเหมือนจะผงะถอยออกมา แต่ถูกอีกฝ่ายรวบจับรั้งคอเอาไว้ ทำให้เธอไม่สามารถ ขยับถอยและถอนริมฝีปากออกมาได้ ทำให้เธอ ต้องรับการจูบอย่างดูดดื่มนั้นอยู่ครู่หนึ่งเลยทีเดียว..และที่สำคัญคือ..ที่ทำให้หลายคนต้องอึ้ง คือ..พอหลังเธอโดนจูบไปสักแป๊บ ยูมิดันมีท่าทีตอบรับตอบสนองกับรสจูบนั้นด้วย!!!

“อื้อออออ อือออออ อืออออ..” ยูมิเอ่ยครางในลำคอ ขณะกำลังขยับทั้งริมฝีปากและลิ้นอย่างตอบรับรสจูบอันดูดดื่มนั้น ก่อนที่ชายคนดั่งกล่าวจะปล่อยเธอ ให้เป็นอิสระ ซึ่งตอนที่อีกฝ่ายปล่อยและถอนริมฝีปากออกนั้น ก็ทำให้เห็นแบบชัดๆจะๆ ว่า ยูมิกำลังตวัดลิ้นจูบปากของเขาอยู่!! แถมนอกจากเห็นเธอเป็นฝ่ายตวัดลิ้นแล้วก็ยังเห็นน้ำลายที่ไม่รู้ของเธอหรือของฝ่ายชายเยิ้มหยาดหยดกันยืดยาวเลยทีเดียว...

“อือออออ..อืออออ..” ยูมิที่ยังคงเอ่ยครางเบาๆ พร้อมกับเอามือแตะริมฝีปากของตนเอง หลังจากชายคนดั่งกล่าวได้ถอนริมฝีปากออกไป แต่ท่าทีดั่งกล่าวของเธอกลับไม่เหมือนตอนโดนจูบแรก ถึงจะเอามือแตกปากเหมือนกัน แต่ครั้งแรกเธอมีท่าทีตกใจ แต่ตอนนี้มีท่าทีเหมือนเสียดาย!!

“หวังว่าจะทำให้ ตื่นตัวกันมากขึ้นนะ..” พี่เอกเอ่ย เชิง บอกกับน้องๆทั้ง 4 คน ทันทีที่ การลงโทษนั้นเสร็จสิ้น (ทั้งๆที่ยูมิไม่ได้ทานลูกอมจากใครเลยแท้ๆ) ก่อนที่ น้องๆ ทั้ง 4 คนจะเดินกลับเข้าแถว โดยที่ยูมินั้นก็มีอาการท่าทีดูเหม่อๆและยังคงเอานิ้วแตะริมฝีปากของตนเองตลอดเวลา...

และทันทีที่กลับเข้าแถว พี่เอกก็เริ่มเกมดั่งกล่าวต่อ...

 “ขอให้น้องๆ รวมกลุ่ม 7 คนครับ!!...” เสียงของพี่เอกที่เอ่ยขึ้น ทันทีที่เพลงหยุดลง และแน่นอนว่า มันต้องมีผู้ร่วมกลุ่มไม่ได้ และครั้งนี้ก็เช่นเดิม 1 ใน 3 คนที่เป็นเศษ นั้นก็มี ยูมิ รวมอยู่ด้วย...

“สงสัย น้องยูมิ แค่ลูกอม เมื่อครู่ ยังคงไม่ตื่นดีแบบนี้...ต้องใช้วิธีนี้..” พี่เอกที่เอ่ยขึ้น ขณะที่ยูมิที่เดินออกมาหน้าแถวพร้อมกับเพื่อนร่วมชั้นปี อีก 2 คน ซึ่งสภาพของเธอก็ยังคงดูเหมอๆกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ ก่อนจะได้สติ เมื่อ พี่เอกเอ่ยเรียกเธอ..

“น้องยูมิครับ...”

“ค่ะ...” เธอขานรับ..

“ไม่ต้องกลัวนะ คราวนี้ ลงโทษเบาๆไม่แรง เพื่อที่จะให้น้องตื่นตัวกว่านี้ พี่จะให้ เพื่อนที่ออกมาด้วยเป็นคนเขย่าน้องก็แล้วกันนะ..” คำกล่าวบอกของพี่เอกก็ทำให้ยูมิมอง อย่าง งงๆ ขณะที่พี่เอกก็ขยับหันไปกระซิบบอกกับคนที่ออกมาพร้อมกับเธอนั้น...ก่อนที่ชายคนดั่งกล่าวที่เป็นเพื่อนร่วมชั้นปี ซึ่งถูกทำโทษเช่นเดียวกับเธอนั้นจะเดินเข้ามาหาเธอและหยุดอยู่ตรงหน้า....

โดยที่ยูมิก็จ้องมองชายคนดั่งกล่าว ซึ่งชายคนดั่งกล่าวก็แสยะยิ้ม และขยับย่อตัวลง พร้อมกับขยับมือไม้เข้าจับยังเรียวขาทั้ง 2 ของยูมิ ซึ่งนั้นก็ทำให้ยูมิมีท่าที ดู งงๆ และแปลกใจ...

“??..วะ ว้ายยยยยย..”เสียงร้องของยูมิที่เอ่ยร้องขึ้น ซึ่งเธอก็ไม่ทันถาม ว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร เธอก็ถูกชายคนดั่งกล่าวที่จับขาทั้ง 2 ของเธอนั้น ทำการดึงและฉุดอุ้มยกเธอขึ้น จนเป็นเหตุทำให้เธอร้องตกใจ พร้อมกับผวาเข้ากอดกับอีกฝ่ายด้วยความกลัวที่จะร่วงหล่น...

และนั้นก็ทำให้ยูมิ ถูกชายคนดั่งกล่าว อุ้มในสภาพท่าทางที่ เหมือนกับท่าร่วมเพศ อย่างท่าอุ้มแตง...

“ที่นี้ น้องก็ทำการโยกเขย่าตัวของน้องยูมิให้สุดๆไปเลยนะ..” พี่เอกที่เอ่ยกล่าวต่อ หลังจากชายคนดั่งกล่าว ได้ทำการอุ้ม

ยูมิขึ้น อยู่ในท่วงท่านั้น ซึ่งยูมิก็ยังคง งงๆ และไม่ทันที่เธอจะร้องถามใดๆ ชายคนดั่งกล่าวก็ขยับเขย่าตามที่พี่เอกนั้นบอกซึ่งมันก็ทำให้ภาพหลายคนเห็นนั้น ในเวลานี้เป็นภาพของยูมิที่กำลังโดนเย็ดอยู่ในท่าอุ้มแตงอยู่ก็ไม่ป่าน...

“วะ ว้ายยยยยยยยย...” ยูมิที่ส่งเสียงร้อง เมื่ออีกฝ่ายเริ่มทำการโยกเขย่าตัวของเธอ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าด้วยความที่เธอกลัวว่าจะร่วงหล่น หรือ เป็นเพราะสัญชาตญาณกันแน่ ทำให้นอกจากเธอจะกอดรัดที่คอของอีกฝ่ายอย่างแน่นแล้ว ยังตวัดขาเข้ากอดรัดยังลำตัวของอีกฝ่ายด้วย....

“อื้ออออออ อูยยยยยยย...”ยูมิที่ค่อยๆเอ่ยร้องครางเบาๆจากการถูกโยกเขย่านั้น และที่เธอต้องเอ่ยครางเบาๆออกมานั้น เพราะอีกฝ่าย ได้เอาอะไรไม่รู้แข็งๆใหญ่ๆเข้ากระทบและเสียดสียังตรงนั้นของเธอไปด้วย...และนั้นก็ทำให้สีหน้าของยูมิกลับมาแดงระเรือพร้อมกับความรู้ที่เธออธิบายไม่ถูก ที่เหมือนกับตอนโดนกระแทกบันท้ายนั้นก็ได้กลับมา เกิดขึ้นอีกครั้ง..

“อื้ออออออ ดะ เดี๋ยวสิ...” ยูมิที่เอ่ยร้องบอกอย่างเบาๆอย่างสีหน้าระเรือแดงมากขึ้น  เมื่ออีกฝ่ายค่อยๆขยับมือไม้ทั้ง 2 จากที่ช้อนอยู่ใต้เข่าที่บานพับนั้น ก็ขยับเลื่อนขึ้นจนมาถึงยังที่สะโพก หรือบันท้ายของเธอ...ใช่ สีหน้าของเธอเริ่มแดงก่ำกว่าเดิม เมื่อถูกอีกฝ่ายสัมผัสอย่างขยำขยี้ที่บันท้ายของเธอนั้น....

ก่อนที่ยูมิจะต้องจี๊ด สยิวมากยิ่งขึ้น...เมื่ออีกฝ่ายเลิกทำการขยำขยี้บันท้ายของเธอ หากแต่ทำการเกี่ยวและดึงขอบกางเกงขาสั้น ของเธอขึ้น ซึ่งการดึงนั้น ให้ช่วงเป้าของเธอตึงรัดแน่น ประกอบกับด้วยความที่เธอไม่ได้สวมใส่ชั้นใน (ตอนที่หล่อนทำการอาบน้ำ โดยสวมเสื้อผ้านั้น ได้ถอดกางเกงในทิ้งไป และด้วยความเร่งรีบ จึงทำให้เอมิได้สวมกลับเข้ามา..)

และตัวกางเกงขาสั้นดั่งกล่าว ก็ยังคงแฉะชื้น (ซึ่งจริงๆแล้วมันน่าจะเกือบแห้งได้แล้ว เหมือนกับตัวเสื้อของเธอ แต่ด้วยความที่โดนกระแทกบันท้ายเมื่อครู่ จึงทำให้กางเกงโดยเฉพาะส่วนตรงเป้านั้นกลับมาแฉะชื้นอีกครั้ง..) จึงทำให้ นอกจากจะทำให้เพื่อนๆในแถวเห็นแก้มก้นขาวๆของยูมิที่เผยออกมานั้น ก็ยังทำให้เห็นของสงวนของเธอผ่านทางกางเกงที่ถูกดึงจนตึงรัดนั้นด้วย ใช่เห็นเป็นพูล ยิ่งพอเป้าตุงๆของชายคนที่อุ้มนั้นเข้าบดเบียดเสียดก็ยิ่งทำให้เห็นแนวร่อง และดูเหมือนตรงนั้นของเธอจะยังคงปิดสนิทด้วย...

“อื้ออออออ เดี๋ยว หยุดก่อน...พอก่อน...” ยูมิที่เอ่ยร้องบอกอย่างเบาๆ เพราะการกระทำดั่งกล่าวนอกจากจะทำให้เธอรู้สึกดีมากๆจนแทบจะหยุดไม่อยู่นั้น ก็มีบางอย่างที่เธอไม่สามารถจะคุมมันได้อีกด้วย หากยังเจอเขย่าเช่นนี้ต่อไป..ซึ่งถ้อยคำดั่งกล่าวของยูมินั้น ก็ไม่ได้รับการตอบรับจากอีกฝ่ายเสียเท่าไร...

อีกฝ่ายก็ยังคงขยับเขย่าเธอในท่วงท่าดั่งกล่าวนั้นต่อไป...และนั้นก็ทำให้ยูมิต้องอับอาย ในอีกไม่กี่อึดใจต่อมา...

“อะ....อาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!...” เสียงหวีดร้องดังยาวของยูมิที่เอ่ยร้องขึ้น หลังโดนเขย่าในท่วงท่าที่คล้ายเหมือนท่าเย็ด (ท่าอุ้มแตง) นั้นอยู่ 5 นาทีเศษๆ ใช่ เธอที่เอ่ยร้องยาวขึ้น พร้อมกับสร้างความตกตะลึงให้แก่ทุกสายตาที่จับจ้องมองเธออยู่ เมื่อเธอได้หวีดร้องพร้อมกับมีสายธารไหลนองออกมาจากเป้าของเธอ...

สายธารดั่งกล่าวที่ทำให้กางเกง หรือ ช่วงล่าง ของชายหนุ่มที่กำลังอุ้มเขย่าเธอนั้น เปียกชุ่มไปด้วย...

“เสร็จเหรอ?..”

“อียูมิมันเสร็จเหรอ?..” เสียงพึมพำของคนที่อยู่ในแถวที่เอ่ยขึ้น ทันทีที่เห็น ก่อนที่จะมีเสียงของชายคนหนึ่งเอ่ยบอก..

“เสร็จไม่เสร็จไม่รู้แต่ที่แม่งปล่อยออกมานั้น มันเยี่ยวชัดๆ...” เสียงของชายคนหนึ่งที่เอ่ยขึ้น ซึ่งมันก็เป็นดั่งที่ชายคนนั้นบอก เพราะของเหลวที่ยูมิทำการปล่อยเรี่ยราดออกมาจนเจิดนองนั้น ก็คือ เยี่ยว แถมเป็นเยี่ยวสีเหลืองเข้มอีกด้วย...

“อะ...อื้อออออ อือออออ..” ยูมิที่เอ่ยร้องครางเบาๆ เนื้อตัวที่ยังคงสั่นระริกๆ มือไม้และแข้งขาที่ยังคงกอดรัดผู้ชายคนนั้นอย่างแน่นขนัด ก่อนที่ชายคนนั้นจะทำการสลัดให้เธอร่วงหล่นลงมา...

“ว้ายยยยย...” ยูมิที่เอ่ยร้อง ด้วยความตกใจและรู้สึกเจ็บจากการโดนชายคนนั้นสลัดจนร่างของเธอตกลงกับพื้น ขณะที่ชายคนนั้นก็เอ่ยสบอย่างไม่พอใจ ถึงกางเกงและแข้งขาของเขาที่เปียกชุ่ม จากการเรี่ยราดของเธอ...

“ห่าเอ๊ย...”

 ขณะที่ยูมิ หลังจากที่โดนสลัดจนตกนั่งที่พื้น (แถมเป็นพื้นที่เจิดนองด้วยเยี่ยวของตนเอง) เธอก็นั่งแหมะด้วยท่าทีที่หอบเหนื่อย ก่อนที่เธอจะแสดงท่าทีอาการ เหมือนเริ่มรู้ตัวและได้สติกลับมา...

“น้องยูมิครับ?...” พี่เอกที่เอ่ยถาม ด้วยท่าทีเหมือนเป็นห่วง เมื่อเห็นยูมิที่หอบเหนื่อยนั้น เริ่มมีท่าทีที่นิ่งลง...ซึ่งเธอก็หันไปมองยังพี่เอก และค่อยหันไปมองยังมือไม้ที่เปียกชุ่ม ที่เธอได้วางเท้ากับพื้นเมื่อกี้ ก่อนจะก้มลงมองยังสภาพของตนเองและค่อยหันไปมองยัง คนอื่นๆที่อยู่ในแถว ที่ต่างมีสีหน้าและท่าทีแสดงความเย้ยหยั่นและสะใจอย่างชัดเจน...

“น้องยูมิครับ ไม่เป็นไรนะ...” พี่เอกที่เอ่ยถามย้ำอีกครั้ง ซึ่งยูมิไม่เอ่ยตอบ แต่กลับลุกขึ้นพรวด และวิ่งออกไปจากบ้านหลังที่ใช้ทำกิจกรรม อย่างไม่สนว่าข้างนอกจะมีลมแรงขนาดไหนก็ตาม...และทันทีที่เธอทำเช่นนั้น นายชาติ ก็ตัดสินใจ ลุกพรวดวิ่งตามเธอไปเช่นกัน...ท่ามกลางสายตาของเหล่ารุ่นพี่ที่จ้องมอง โดยเฉพาะนายแบงค์...

“เอาละ เริ่มขั้นตอนสุดท้ายละ..” ถ้อยคำของนายแบงค์ที่เอ่ยขึ้น และจ้องมองขวดน้ำที่อยู่ในมือนั้น...

.

.

.

.

“ยูมิ....ยูมิ....” นายชาติที่ตาม หญิงสาวนั้นก็เอ่ยร้องเรียก และมองหาเธอด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะพบว่า ยูมินั่งอยู่ด้านหลังของบ้าน โดยมีห้องน้ำอยู่เบื้องหน้าของเธอ...

“ยูมิ!!..” นายชาติที่พอเห็นก็เอ่ยเรียกและวิ่งไปหา เธอที่นั่งกอดเข่าก้มหน้าอยู่นั้น...

“ไม่เป็นไรนะ...” คำกล่าวของนายชาติที่เอ่ยถาม หลังเดินเข้าไปถึงตัวของหล่อน...

“ชั้นไม่ให้อภัยเด็ดขาด...”

“เอะ??...” ชาติที่เอ่ยร้องอย่าง งงๆ กับถ้อยคำของเธอที่ตอบกลับมา ก่อนที่เธอจะแหงกหน้าและเอ่ยย้ำถ้อยคำนั้นด้วยใบหน้าที่เจิดนองด้วยน้ำตา...

“ชั้นจะไม่ให้อภัยทุกคนที่อยู่ที่นี้...เรื่องนี้มันไม่จบง่ายๆแน่..” เธอเอ่ยกร้าว ด้วยใบหน้าที่ชวนน่าสงสาร ซึ่งนายชาติก็อึ้งเพราะไม่เคยเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตานองหน้าของเธอมาก่อน...ใช่ นานเท่าไรแล้วที่ไม่เห็นเธอร้องไห้ รู้สึกเห็นครั้งสุดท้ายก็ตอนสมัยที่ยังเป็นเด็กมาก...

“เออ ผมขอโทษนะ ที่ช่วยอะไรไม่ได้นะ...” ชาติที่ไม่รู้จะเอ่ยปลอบแบบไหน ก็ได้แต่เอ่ยขอโทษหล่อนก่อน...

“มันไม่เกี่ยวกับนายหรอก เกี่ยวกับพวกรุ่นพี่เฮงซวยพวกนั้นต่างหาก...” ยูมิที่เอ่ยตอบ ซึ่งหลังจากเธอเอ่ยกร้าวเมื่อครู่นั้น ก็ขยับหน้าก้มแนบกับเข่าเช่นเดิม...

“อืมมม แต่ว่า ทำไมเมื่อกี้ ไม่สิ เกือบช่วงหนึ่งที่เธอยอมทำตามที่พวกรุ่นพี่ต้องการอย่างง่ายๆละ...” นายชาติที่ร้องถามด้วยความสงสัย...

“ไม่รู้ ชั้นไม่รู้เหมือนกัน บางทีชั้นอาจจะเมา น้ำหวานสีๆนั้นละมัง...” ยูมิตอบ..ซึ่งนายชาติก็จ้องมอง อย่างไม่รู้จะทำไงต่อดี ก่อนที่ยูมิจะเอ่ยบอกกับเค้า....

“นี่ไปหาน้ำมาให้ชั้นดื่มได้มัย...” ถ้อยคำของเธอที่เอ่ยขึ้น ซึ่งนั้นก็ทำให้นายชาติขานรับอาสาทันที...

“อื้อออ ได้สิ...” เค้าตอบรับและลุกขึ้น กลับไปหาน้ำให้เธอทานทันที...และนั้นก็ทำให้เขาเจอนายแบงค์ระหว่างทาง..

“น้องยูมิเป็นไงบ้าง...” นายแบงค์ที่เอ่ยถามด้วยท่าทีเป็นห่วงและดูร้อนรน...

“พี่ไม่ต้องพูดเลย ผมบอกพี่แล้วใช่มัยให้หยุด มันดูแปลกๆนะ...แล้วที่นี้จะมาห่วงอะไรละครับ..” นายชาติที่เอ่ยโวย ซึ่งเป็นครั้งแรกที่เค้ากล้าทำเรื่องแบบนี้ ใช่...แม้แต่เค้ายังแปลกใจเช่นกัน...

“พี่ขอโทษ....แต่น้องยูมิเค้าไม่ได้เป็นอะไรใช่มัย?..” นายแบงค์ที่ตอบและก็ยังคงถามคำเดิม...

“ครับ เธอไม่เป็นไร..แต่ผมรับรองอะไรไม่ได้หรอกนะ ว่าพอเธอหายเศร้าแล้ว พวกพี่จะเจอกับอะไร?....” นายชาติตอบ พร้อมกับขยับเดินต่อ หมายจะไปหาน้ำให้หญิงสาว...

“ แล้วนั้นน้องจะไปไหนละ? ไม่อยู่เป็นเพื่อนน้องยูมิละ?...” นายแบงค์ที่ร้องถามต่อ ซึ่งอีกฝ่าย(นายชาติ) ตอบกลับมาทันที

“เธอบอกว่าอยากดื่มน้ำนะครับ..” ถ้อยคำดั่งกล่าวก็ทำให้อีกฝ่ายยิ้ม ก่อนจะเอ่ยตอบ...

“ถ้างั้นก็พอดีเลย พี่เองก็เตรียมไว้ กะเอาไปใช้ในการปลอบน้องยูมิเค้าอยู่พอดี...” นายแบงค์ที่เอ่ยขึ้น พร้อมกับยื่นขวดน้ำให้กับนายชาติ ซึ่งนายชาติก็หันมาจ้องมอง เค้าและขวดน้ำนั้น ก่อนจะรับขวดน้ำดั่งกล่าว ซึ่งเป็นขวดน้ำใหม่ ไร้ร่องรอยการเปิดแต่อย่างใด...

“ไง...พี่ก็ขอฝากให้น้องดูแล และปลอบ น้องยูมิด้วยละ ส่วนเรื่องพวกรุ่นพี่ เดี๋ยวพี่จะไปต่อว่าให้เองนะ...” นายแบงค์เอ่ยต่อ ซึ่งนายชาติก็จ้องมองอย่างชั่งใจครู่ ก่อนจะรับขวดน้ำและเอ่ยรับคำของรุ่นพี่คนนั้น...

“ครับ..” ชาติตอบรับ ก่อนจะกลับไปหายูมิ พร้อมกับน้ำดื่มอย่างที่เค้าต้องการ โดยที่เขานั้นก็หารู้ไม่ ว่าภายในขวดน้ำนั้น มีบางอย่างผสมอยู่!! ท่ามกลางรอยยิ้มที่ฉีกกว้างของนายแบงค์....

“นี่....” ชาติที่เอ่ยพร้อมกับยื่นขวดน้ำให้กับยูมิ ซึ่งยูมิก็รับก่อนจะเปิดและทำการดื่มอย่างทันที...

“แล้ว เธอจะจัดการกับพวกรุ่นพี่ยังไงเหรอ?..” ชาติที่เอ่ยร้องถาม หลังจากจ้องมองอยู่สักแป๊บ...

“ไม่รู้ แต่มันไม่จบง่ายๆแน่..” ยูมิตอบ พร้อมกับดื่มน้ำอีก 1 อึก...ก่อนที่หล่อนจะเอ่ยต่อ...

“ชั้นขออยู่คนเดียวได้มัย ชั้นไม่เป็นไรหรอก...” ถ้อยคำที่เธอเอ่ยขึ้น ก็ทำให้อีกฝ่ายแสดงท่าทีเป็นห่วง เพราะจากชุดที่เธอสวมใส่ ประกอบกับ ลมข้างนอกที่พัดอย่างรุนแรง เนื่องจากมีพายุนั้น...

“เข้าใจละ...” นายชาติ ทีเอ่ยตอบรับอย่างจำยอม ถึงแม้เขาจะเป็นห่วง เธออยู่บ้างก็ตาม…และในตอนนั้นเขาก็ไม่ล่วงรู้เลยว่า การรับน้ำจากรุ่นพี่คนนั้น หรือ การปล่อยให้ เธออยู่ลำพังนั้น เป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิตของเขาก็ว่าได้ เพราะมันเป้นต้นเหตุสำคัญ ที่ทำให้ ชีวิตของผู้หญิงที่ เค้ารู้จักและแอบชอบนั้น ได้เปลี่ยนไปตลอดกาล... 

To....be.....

ผู้แต่ง

แฟนคลับบางท่านคงอาจจะบอกว่า เรื่องนี้ มาแบบแปลกๆ เพราะ 2 ตอนแล้ว ยังไม่เกิดอะไรขึ้นจริงๆจังๆเลย...มันใช้โทนเรื่องนี้รึเปล่า? ตอนหน้า โดนแล้วครับ แต่พอ โดน ตอนที่ 4 ก็จบเลย และด้วยความที่ถูกอกถูกใจมากๆ เรื่องนี้เลยมีภาคต่อ...ซึ่งจะลงทันทีที่ ลงภาคแรกนี่จบ คงไม่เกินอาทิตย์หน้าละ อีก แค่ 2 ตอนเอง....