Lucky Isekai -ตำนานบทใหม่ของเจ้าหมาหื่น- (บทนำ-ตอนที่ 1)

 Lucky Isekai -ตำนานบทใหม่ของเจ้าหมาหื่น-

Lucky Isekai -ตำนานบทใหม่ของเจ้าหมาหื่น-

บทนำ..

ณ.ท้องพระโรง ของอาณาจักรแห่งหนึ่งในต่างโลก...

“สำเร็จแล้ว ฝ่าบาท ได้โปรดทอดพระเนตรผู้กล้าที่กระหม่อมอัญเชิญมาด้วยเถอะ..” เสียงของจอมเวทย์ชราที่เอ่ยร้องบอก หลังจากที่เขาได้ทำการอัญเชิญผู้กล้าได้สำเร็จ แน่นอนว่า ทั้งพระราชา และเหล่าขุนนางก็ต่างจับจ้องมองดู ร่างของผู้กล้าที่จะได้เห็น หลังจากม่านหมอกจากเวทย์อัญเชิญได้จางลง...

ทุกคนต่างคาดหวังอย่างเต็มที่ว่า ผู้กล้าที่อัญเชิญมานั้น จะสามารถช่วยเหลือ และกอบกู้โลกจาก เงื้อมมือจอมมารได้...

“นี่คือผู้กล้าของพวกเรา!!...” เสียงของจอมเวทย์ชราที่เอ่ยกล่าวขึ้นอีกครั้งทันทีที่ ในวินาทีที่ม่านหมอกดั่งกล่าวได้จางลง และพวกเขากำลังจะได้เห็นโฉมหน้า ของ ผู้กล้า ที่ได้อัญเชิญมานั้น..

แต่นั้นก็ทำให้ พระราชาและเหล่าขุนนาง รวมถึงตัวของจอมเวทย์ชรา ที่เป็นจอมเวทย์ประจำราชสำนักนั้น ถึงกับอึ้งอย่างพูดไม่ออก เมื่อผู้กล้าที่เขาได้อัญเชิญมานั้น หาได้เป็น ชาย ร่างกำยำแข็งแรง ที่ดูพึ่งพาได้ ตามที่คาดหวังไว้ และก็ไม่ใช่ ชายที่มีร่างกายอ่อนแอ ที่ดูไร้ประโยชน์เช่นกัน..

ถ้าพูดให้ถูก คือ สิ่งที่จอมเวทย์ประจำราชสำนัก ได้อัญเชิญออกมานั้น มัน ไม่ใช่ คนด้วยซ้ำ....

หากแต่เป็น สัตว์สี่ขา อย่าง สุนัข พันธ์โกเดนรีทิปเวอร์ พ่อพันธ์ ของฟาร์มภาณุวัตน์ ฟาร์มสุนัขชื่อดังของประเทศไทย ที่อยู่ในอีกโลกแห่งหนึ่ง และนามของสุนัขตนนั้น ก็คือ ลักกี้!!!

ใช่...นี่คือ เรื่องราวของ เจ้าหมาหื่น ที่หลุดไป ต่างโลก!!

ตอนที่ 1 

“ข้าต้องการคำอธิบายในเรื่องนี้นะ ท่านจอมเวทย์..” เสียงเชิงถามของชายผู้ที่นั่งบังลังค์ ซึ่งเป็นถึงพระราชาของอาณาจักรนี้นั้น ก็ร้องถามด้วยน้ำเสียง และสีหน้าที่ไม่พอใจ กับผลลัพธ์ของพิธีการอัญเชิญ..

และนั้นก็ทำให้ จอมเวทย์ชรา ที่เป็นจอมเวทย์ประจำราชสำนักถึงกับหันไปมา อย่างทำตัวไม่ถูก เพราะตัวของเขา ก็ไม่สามารถอธิบายได้เช่นกันว่า มันเรื่องบ้าอะไร?? เพราะเค้าก็ทำตามที่บันทึกโบราณบอกไว้หมดทุกอย่าง ซึ่งผลลัพธ์ที่ออกมา มันน่าจะเป็น ชายหนุ่ม หรือ หญิงสาว ที่ดูสง่าราศีสิ...

ไม่ใช่ เจ้าหมาที่ดูยังไง ก็น่าเป็นมิตรแม้ กับ “โจร” แบบนี้!!!

“พระราชา ทรงตรัสถาม ท่านไม่ได้ยินรึไง..” ขุนนางคนหนึ่งเอ่ยโวย เมื่อทางจอมเวทย์ชราคนดั่งกล่าวไม่มีท่าทีจะตอบคำถามของพระราชา

“ข้าได้ยินแล้ว เพียงแต่ข้าเองก็ไม่เข้าใจว่า ข้าทำผิดตรงไหน?..” จอมเวทย์ชราคนนั้นกล่าวตอบ และยังคงพลิกดูบันทึกโบราณไปมา ด้วยท่าทีที่เหมือนไม่ได้โกหก เพราะเขาดูสับสน งง กับผลลัพธ์ที่ออกมานั้นเป็นอย่างมาก 

ในขณะที่ น้องหมา ที่นั่งอยู่ ณ. กลางวงเวทย์ ในท้องพระโรงแห่งนี้นั้น ก็มองไปรอบๆด้วยความ งงๆ เช่นกัน

‘ที่นี่....มันที่ไหนนะ? จำได้แล้ว หลังจากที่เราเย็ดอีนังนั้นสร็จ ก็ลงมาจากชั้น 2 แล้วอยู่ๆก็มีแสงแวบขึ้นมา จากนั้นก็...’ ลักกี้ เอ่ยกล่าวในใจ ขณะหันไปมองรอบๆ ที่ดูแล้วไม่คุ้นตาของมันแม้แต่น้อย..

“อย่ามาโกหก นี่ท่านจงใจจะลบหลู่เบื้องสูงใช่หรือไม่...” ขุนนางคนเดิมเอ่ยเชิงกล่าวหาใส่ จอมเวทย์ชรา ผู้นั้น ก่อนที่จอมเวทย์ประจำราชสำนักนั้น ก็เอ่ยโต้ตอบ 

“ข้าไม่ได้โกหก และข้าไม่ได้จะลบหลู่เบื้องสูงด้วย!!.....” 

ก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบลง เมื่อทางพระราชานั้นได้ยกมือเชิงสั่งให้การโต้เถียงนั้นยุติลง...

“เรื่องนั้นไว้ทีหลัง ข้าอยากรู้ว่า เจ้าหมาที่อยู่ตรงนั้น มันโผล่มาจากการทำพิธีจริงๆ หรือว่า ลอบเข้ามาระหว่างทำพิธี..” พระราชาเอ่ยขึ้น ซึ่งตัวของพระราชา และเหล่าขุนนางก็ต่างรู้อยู่เต็มอกว่า มันไม่มีทางที่จะเป็นอย่างหลังได้อย่างแน่นอน เพราะนี่มันท้องพระโรง ที่อยู่ในเขตวัง มันไม่มีทางที่จะมี หมาที่ไหนไม่รู้ลอบเข้ามาได้ อย่างแน่นอน..

“เออ ครับ..” จอมเวทย์ชราคนนั้นขานรับ แล้วหันมาทาง เจ้าลักกี้ ก่อนที่เค้าจะใช้ สกิลตรวจสอบ และนั้นก็ทำให้ มีบางอย่างปรากฏออกมาตรงหน้าของเจ้าลักกี้ ซึ่งมันก็คือ หน้าต่างสเตตัส และสิ่งที่ระบุในหน้าต่างสเตตัสของเจ้าสุนัขตนนั้น ก็คือ ผู้กล้าต่างโลก..

“ว่าไงละ สรุปเจ้าหมาตนนั้น เป็นสิ่งที่มาจากพิธีกรรมหรือเปล่า?..” พระราชา ตรัสถาม เมื่อเห็นทางจอมเวทย์ชรา นิ่งไป หลังจากที่เค้าได้ใช้ สกิล ตรวจสอบ ...

“นี่...ได้ยินที่พระราชาถามรึเปล่า?” ขุนนางคนหนึ่งเอ่ยเสริม เมื่อทางจอมเวทย์ชรายังคงนิ่งอยู่..ก่อนที่เขาจะขยับคุกเข่า ก้มหน้าอย่างแทบกราบเท้าและเอ่ยกล่าวออกมา..

“เออ....ข้าขอกราบทูล เกรงว่า หมาตนนี้จะเป็นผู้กล้าที่เราอัญเชิญมาจริงๆ..” สิ้นเสียงของจอมเวทย์ชรานั้น ก็ทำให้การโต้เถียงเชิงต่อว่าของเหล่าขุนนางดังขึ้นอีกครั้ง...

โดยทางเจ้าลักกี้ สุนัข พันธ์โกลด์เดน รีทิปเวอร์ ตนนั้นก็ยังคงจ้องมองหน้าต่างสเตตัสของตัวเอง อย่างไม่เข้าใจอะไรเท่าไร ซึ่งข้อความที่อยู่ในหน้าต่างสเตตัสของมัน ก็มีดั่งนี้...

ชื่อ : ลักกี้ เดอะ ทอกีส ที่ 3 

อายุ : 5 ปี  เพศ : ผู้

LV. 1    สมญานาม : ผู้กล้าต่างโลก

‘นี่มันอะไรนะ..’ เจ้าลักกี้ ที่มองหน้าต่างสเตตัสนั้น ก็ร้องถาม อย่างไม่เข้าใจ ก่อนที่มันจะหันไปมองรอบๆของท้องพระโรงที่ยังมีการโต้เถียงอย่างไม่หยุด ถึงแม้ตัวของมันจะไม่ใส่ใจกับการโต้เถียงนั้นแต่แรกแล้วก็ตาม...

‘หนวกหูจัง ไปจากที่นี้ดีกว่า...’ เจ้าลักกี้เอ่ยเชิงบ่น พร้อมกับเตรียมจะเดินออกไปจากที่แห่งนี้ และในวินาทีนั้น ก็มีเสียงดังขึ้นในหัวของมัน...

เปิดใช้งาน สกิล ซ่อนเร้น....

‘อะไรนะ???..’ เจ้าลักกี้เอ่ยเชิงถาม อย่าง งงๆ กับสิ่งที่ได้ยิน ก่อนที่มันจะเดินออกไปจากท้องพระโรงแห่งนี้ โดยไม่มีใครสังเกตเห็น ด้วย สกิล(ความสามารถ) ซ่อนเร้น นั้น..

‘ว่าแต่...ที่นี้มันที่ไหนนะ...’ ลักกี้ที่เดินออกมาจากท้องพระโรงได้นั้น ก็เอ่ยเชิงถามกับตนเอง อย่างไม่มีท่าทีกลัว แต่อย่างใด ทั้งๆที่ตัวของมันนั้น อยู่ในที่ๆ ไม่คุ้นตาเอามากๆ และมันก็ยังคงเดินไปเรื่อยเปื่อย ตามทางเดินภายในพระราชวังแห่งนี้...

และในตอนที่มันกำลังเดินเล่นอย่างไร้จุดหมาย ในสถานที่ๆมันไม่คุ้นเคยนั้น.. อยู่ๆ จมูกของเจ้าลักกี้ ก็ได้กลิ่นบางอย่าง บางอย่างที่คุ้นเคยเป็นอย่างมากด้วย...

‘นี่มัน...มันกลิ่นของนังตัวเมียนั้นไม่ใช่เหรอ? มันก็อยู่ที่นี้ด้วยเหรอ?..’ ลักกี้ร้องถามกับตัวเอง ทันทีที่ได้กลิ่นอันคุ้นเคยนั้น ก่อนที่มันจะแสดงท่าทีอย่างดีใจ ด้วยการออกวิ่งไล่ตาม กลิ่นที่มันสัมผัสได้นั้น...

ใช่...มันไล่ตามจนไปถึง ต้นตอที่มาของกลิ่นนั้น ซึ่งมันก็ได้พาเจ้าลักกี้มายังสถานที่ คล้านเหมือนวิหารบางอย่างที่อยู่ในเขตประสาทแห่งนี้..

‘ที่นี้เหรอ?..’ ลักกี้ร้องถามกับตัวเอง พร้อมกับเดินตรงเข้าไป หมายจะเข้าไปยังวิหารที่อยู่เบื้องหน้าของมันนั้น ซึ่งมันก็ใช้ศีรษะผลักดันให้ประตูของวิหารนั้นเปิดออก อย่างที่ไม่ได้นึกสงสัยเลยว่า ทำไมตัวของมันถึงได้สามารถผลักดันจนประตูของวิหารนั้นเปิดออกได้ ทั้งๆที่ตัวของมันไม่น่าจะทำได้แท้ๆ เนื่องจากประตูของวิหารนั้นเป็น ประตูไม้ที่มีน้ำหนักที่ตัวของสุนัขไม่มีทางที่จะเปิดมันออกได้อย่างแน่นอน..

ลักกี้ที่ได้เข้ามาในวิหารแห่งนั้น มันก็กวาดสายตามองไปรอบๆ ของวิหารที่ภายในตกแต่ง ภาพวาด และรูปปั้นที่ประดับที่ตามเสา ซึ่งมันก็เลิกสนใจศิลปะอันงดงามของวิหารแห่งนี้ ทันทีที่มันได้เห็น ร่างของหญิงสาวที่กำลังนั่งคุกเข่า สวดภาวนาบางอย่าง ในสระน้ำ ที่อยู่ด้านหน้าสุดของวิหารแห่งนี้

โดยเธอคนนั้นกำลังสวดภาวนาขออะไรบางอย่าง กับเทวรูปของเทพธิดาองค์หนึ่งอยู่..ซึ่งเจ้าลักกี้ที่จ้องมองเธอนั้นก็ค่อยๆขยับเดินตรงเข้าไปหาเธออย่างช้าๆ ในสายตาของเจ้าลักกี้ที่กำลังจับจ้องมองไปยังด้านหลังของหญิงสาวคนนั้น ไม่ว่าจะ ผมดำอันยาวสลวย หรือลักษณะของแผ่นหลัง รวมทั้งจะกลิ่นกายนั้น ไม่ว่ายังไง มันก็ค่อนข้างมั่นใจมากๆว่า เธอคนนั้น ต้องใช่ 1 ในตัวเมียของมันแน่ๆ จนกระทั้งเมื่อเธอคนนั้นได้ลุกขึ้น และหันกลับมามอง ราวกับรู้สึกถึงการมาของเจ้าลักกี้ได้นั้น...

มันก็ทำให้เจ้าลักกี้ที่กำลังเดินเข้าไปนั้น ถึงกับชะงัก เพราะเธอคนนั้น ไม่ใช่คนที่มันรู้จักอย่างที่คิดไว้ ถึงแม้หน้าตาของเธอจะมีความคล้ายกับ ‘ตัวเมีย’ ตัวนั้นของมันอย่างมาก ต่างกันเพียงแค่สีตาของเธอ ซึ่งสีดวงตาของหญิงสาวคนนี้นั้น ออกเป็น สีฟ้า แถมกลิ่นกายของเธอคนนี้ ก็ออกมาความต่างจากของ ตัวเมีย ตัวนั้นของมันอยู่นิดหน่อย ทั้งๆที่ตอนแรกมันรู้สึกคล้ายเอามากๆ แท้ๆ

แต่ตอนนี้มันกลับไม่รู้สึกเช่นนั้นแล้ว ถึงแม้กลิ่นจะมีความคล้ายเกือบ 90-95% แต่ก็มีบางจุดที่ต่างจากกลิ่นของตัวเมียที่มันรู้จัก ซึ่งกลิ่นของผู้หญิงคนนี้นั้น ออกจะไปทาง บริสุทธ์ กว่านั้นเอง...

 ที่ทีแรกทำมันเข้าใจผิดนั้น พอมาถึงตอนนี้ ก็ทำให้มันแยกแยะได้แล้ว.. 

“เอ๊ะ??...” หญิงสาวที่หันร่างมาหาเจ้าลักกี้นั้น ก็เอ่ยร้องด้วยสีหน้าที่ดูประหลาดใจ เมื่อคนที่เธอรู้สึกว่า กำลังเดินเข้ามาหาเธอนั้น เป็นเพียง น้องหมา ที่หน้าตาดูเป็นมิตรสุดๆนั้นเอง..

ขณะที่ทางเจ้าลักกี้ ก็ยังคงจ้องมองเธอคนนั้น ซึ่งเธอคนนั้น ก็อยู่ในชุดที่คล้ายเหมือนชุดเสื้อคลุมอาบน้ำ เพียงแต่ เป็นสีขาว และเป็นผ้าเนื้อบางมากๆ (เป็นชุดทำพิธีคล้ายของพวกมิโกะอะไรทำนองนั้น) ยิ่งชุดของเธอในเวลานี้เปียกปอนจากการทำพิธีสวดภาวนานั้น ก็ทำให้เจ้าลักกี้ มองเห็นทรวงทรงที่อยู่ใต้เนื้อผ้านั้นอย่างชัดเจน...

“หมาเหรอ?...” หญิงสาวคนนั้นที่จ้องมองเจ้าลักกี้นั้นเอ่ย และไม่ทันทีที่จะขยับหรือทำอะไร อยู่ๆก็มีหญิงสาวอีกคน ได้เปิดประตู และวิ่งผ่านตัวของเจ้าลักกี้เพื่อเข้าไปหาหญิงสาวคนนั้น..

“องค์หญิงโซระ เกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะ..” หญิงสาวที่มีลักษณะเหมือนสาวใช้นั้น ก็เอ่ยร้องกล่าว ด้วยสีหน้า น้ำเสียงและท่าทีที่ดูร้อนใจมากๆ จนทำให้ หญิงสาวคนนั้น ที่ถูกเรียกว่า ‘องค์หญิงโซระ’

“ใจเย็นๆ เมย่า เกิดอะไรขึ้น..” องค์หญิงโซระ หญิงสาวที่ยังคงยืนอยู่ในสระน้ำหน้าเทวรูปเทพธิดานั้น ก็ร้องถาม พร้อมกับขยับเพื่อเดินตรงไปหายังสาวใช้ประจำตัวของเธอ คำกล่าวถามนั้น ก็ทำให้ สาวใช้ที่มีวันใกล้เคียงกับเธอนั้น ก็รีบเอ่ยตอบทันที..

“พิธีอัญเชิญผู้กล้า ล้มเหลว ค่ะ...” คำตอบนั้น ก็ทำให้ทางองค์หญิงโซระ ถึงกับชะงัก ก่อนจะเอ่ยถาม ด้วยท่าทีที่ตกใจ และเป็นห่วง..

“ละ แล้วท่านอาจารย์เป็นอะไรมากมัย?...”

“เบื้องต้น ท่านจอมเวทย์ อาจารย์ขององค์หญิงไม่เป็นไรค่ะ แต่หลังจากนี้ ไม่แน่อาจจะโดน ท่านพ่อขององค์หญิงสั่งประหารก็เป็นได้ค่ะ..” เมย่า สาวรับใช้ประจำตัวของเธอนั้น ก็เอ่ยตอบ ซึ่งคำตอบนั้น ก็ทำให้ องค์หญิงโซระ ผู้งดงามนั้น ยิ่งสงสัยมากขึ้น..

“ประหารเหรอ? เดี๋ยวนะ ต่อให้พิธีผิดพลาดยังไง ท่านพ่อก็ไม่น่าจะลงโทษท่านอาจารย์ ถึงขั้นประหารชีวิตนี่..” องค์หญิงเอ่ยกล่าวเชิงถามด้วยความสงสัย ก่อนที่ตัวสาวใช้จะกลั้นใจตอบออกมา

“คืออย่างงี้ค่ะ องค์หญิง ได้ยินมาว่า ผู้กล้าที่อาจารย์ขององค์หญิงอัญเชิญออกมานั้น เป็น สุนัข ค่ะ แถมตอนนี้เจ้าสุนัขตนนั้น ก็ไม่รู้หายไปไหนแล้วด้วย..” คำกล่าวตอบของเมย่า สาวรับใช้นั้น ก็ทำให้ องค์หญิงโซระ ถึงกับอึ้งในสิ่งที่ได้ยิน..

ในขณะที่องค์หญิง และสาวใช้กำลังพูดคุยนั้น เจ้าลักกี้ที่จ้องมองดูการพูดคุย ด้วยท่าที งงๆ และสงสัย.

‘2 ตัวนี้ มันเป็นใครกันนะ? ’ เจ้าลักกี้เอ่ยรำพึงรำพังกับตัวเอง ก่อนจะมีเสียงดังขึ้นในหัวของมัน

‘จะทำการใช้สกิลตรวจสอบ..’ และไม่กี่อึดใจ หลังเสียงดังกล่าวดังขึ้นในหัวของเจ้าลักกี้ ก็มีหน้าต่างสเตตัส โผล่ขึ้นมายังตรงหน้าของมัน ถึง 2 บานด้วยกัน..ซึ่งหน้าต่างทั้ง 2 นั้น ก็คือ ขององค์หญิง และสาวใช้คนนั้น นั้นเอง

ชื่อ : องค์หญิงโซระ  อายุ : 18 ปี  เพศ : หญิง  LV. 23    

สมญานาม : องค์หญิงแห่งอาณาจักร // นักบุญศักดิ์สิทธิ์ของเทพธิดา เซเรนิตี๊...

กับ 

 ชื่อ : เมย่า  อายุ : 17 ปี  เพศ : หญิง  LV. 6    

สมญานาม : สาวใช้ประจำตัวขององค์หญิงโซระ..

“เดี๋ยวนะ สุนัขเหรอ?..” องค์หญิงโซระเอ่ย พร้อมกับมองไปยังเจ้าลักกี้ที่ยังคงจับจ้องมอง พวกเธอทั้ง 2 อยู่นั้น ก่อนที่ตัวขององค์หญิงโซระจะเดินตรงเข้าไปหามัน และนั้นก็เป็นวินาทีที่ ทาง เมย่า สาวใช้ประจำตัวขององค์หญิงโซระนั้น เพิ่งรู้สึกถึงการมีอยู่ของเจ้าลักกี้...

“สุนัขเหรอ? มันมาอยู่นี่ได้ไง..” เมย่าที่เพิ่งรู้ตัวถึงการมีอยู่นั้น ก็เอ่ยกล่าวอย่างรู้สึกแปลกใจ ก่อนจะเอ่ยร้องเรียกองค์หญิง เมื่อเห็นว่า ทางองค์หญิงของเธอนั้น ได้เดินเข้าไปใกล้ยังสุนัขตนนั้น.. 

“องค์หญิง..” เมย่าเอ่ยร้อง ในขณะที่ทางองค์หญิงที่เดินไปถึงตรงหน้าของเจ้าสุนัขตนนั้น ก็ไม่สนใจทำการยื่นแขน ไปยังข้างหน้าของเจ้าลักกี้ และเอ่ยกล่าวออกมาว่า

“ตรวจสอบ...” 

“นั้นองค์หญิงทำอะไรนะค่ะ...” เมย่าร้องถามอย่างไม่เข้าใจ ถึงการกระทำขององค์หญิงที่ใช้สกิล กับเจ้าหมาตนนั้น ก่อนที่องค์หญิงโซระ จะหันไปหาเธอแล้วเอ่ยกล่าวออกมาว่า

“เมย่า ดูเหมือนเจ้าสุนัขตนนี้ จะเป็น ผู้กล้า ที่อาจารย์ของชั้น อัญเชิญ มาละ...” ถ้อยคำดั่งกล่าวนั้น ก็ทำให้สาวใช้ของเธอถึงกับส่งเสียงสูงออกมาทันที...

“ว่าไงนะค่ะ!!!...” เมย่าเอ่ยร้อง ก่อนที่เธอจะเอ่ยเชิงบอกกับองค์หญิงต่อทันที

“แบบนี้เราควรรีบนำมันไปส่งคืนนะค่ะ เพราะทุกคนกำลังวุ่นวายตามหาเจ้าหมาตัวนี้อยู่?..” ถ้อยคำเชิงบอกของเมย่านั้น ก็ทำให้องค์หญิงโซระ ครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเอ่ยตอบ..

“ไม่ละ...ข้าไม่ทำแบบนั้น เพราะถ้าทำ ท่านพ่อสั่งฆ่าเจ้าหมาตัวนี้ แน่...” องค์หญิงโซระเอ่ย ซึ่งนั้นก็ทำให้ทางเมย่า ร้องถามด้วยความสงสัย

“ถูกฆ่าเหรอค่ะ ทำไมละค่ะ..” 

“การจะอัญเชิญผู้กล้าคนถัดไปออกมาได้นั้น จะต้องไม่มีผู้กล้าคนเก่าอยู่ในโลกนี้ก่อน..” คำกล่าวตอบขององค์หญิงโซระนั้น ก็ทำให้ทาง เมย่า เข้าใจได้ไม่ยาก และเอ่ยโต้ตอบ..

“อย่างงี้นี่เอง แต่มันก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้นี่ค่ะ..เพื่อที่จะอัญเชิญผู้กล้า คนที่จะสามารถจะกอบกู้โลกได้ เราควร...”

“ไม่หรอก....บางทีการที่เจ้าหมาตัวนี้ โผล่มาในฐานะผู้กล้านั้น มันอาจจะมีอะไรบางอย่างก็ได้..” องค์หญิงโซระตอบ ซึ่งนั้นก็ทำให้ทางสาวใช้มองอยู่เล็กน้อย และจึงถามต่อ...

“เออ... ที่องค์หญิงพูดแบบนั้น เพราะ ท่านเซเรนิตี๊ ได้ส่งสารมาถึง เหรอค่ะ?..” 

“เปล่า มันคือความคิดของข้าเองนะ..” องค์หญิงโซระตอบ พร้อมกับหันไปมองเจ้าลักกี้ ซึ่งเธอเองก็ไม่รู้เช่นกัน ว่าทำไม เธอถึงรู้สึกเชื่อมั่นตามที่พูดออกไปนั้น เชื่อมั่นว่า เจ้าหมา ที่หน้าตาโคตรเป็นมิตรตัวนี้นั้น จะสามารถช่วยโลกใบนี้ได้... 

To...be....

ผู้แต่ง

จริงๆก็ไม่อยากเปิดหัวเรื่องใหม่หรอกนะ แค่พลั้งเผลอไปนิดเดียว จากปัจจัยภายนอก จากการไปอ่าน LN  แฟนตาซี่ เรื่องหนึ่ง + กับศุกร์ที่แล้วมีเหตุการณ์ "หอนทั้งประเทศ"  ก็อยากจะแต่งอะไรเกี่ยวกับหมาๆอยู่ แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ดมกาวยี่ห้อไหน ถึงได้ ออกมาแบบนี้..

อยากอ่านต่อมัย? ก็อยู่ที่เสียงตอบรับของแฟนคลับละ...ว่า ผ่าน หรือ ไม่ผ่าน ...

ป.ล. ลักกี้นี่ ยังคงเป็นลักกี้ ตัวเดิม จาก ทริปเที่ยวฯ และ เรื่องของผมกับเธอ ครับ