**เรื่องนี้มีความรุนแรง ควรใช้จักรยานในการรับชม**
ตำรวจสาวคาวโลกีย์ (ฉบับสมบูรณ์)
ตอนที่ 4
“ขอแนะนำให้ทุกคนรู้จัก ร้อยตำรวจเอกหญิง วิชุดา นับตั้งแต่วันนี้ไป เธอจะมาประจำที่สถานีของเรา” คำกล่าวของสารวัตรที่แนะนำตำรวจสาวหน้าใหม่ที่จะมาประจำสถานีแห่งนี้ ซึ่งทาง ผู้กองสาวแสนที่ถูกแนะนำตัวนั้น ก็ยิ้มแย้มให้กับตำรวจทุกนายบนสถานีแห่งนี้ ไม่เว้นแม้แต่จ่าสมหมายที่ยืนอยู่ ณ. บริเวณแห่งนั้นเช่นกัน...
“เหี้ยแล้วไง...” จ่าสมหมายเอ่ยในใจ ทันทีที่เห็นตำรวจสาวหน้าใหม่รายนี้ ซึ่งจริงๆแล้วการมาของเธอนั้น ก็เป็นเรื่องที่เขารู้อยู่ก่อนแล้ว เพราะหลังจากที่เขาเอ่ยเปรยๆว่า คุ้นๆหน้าของหล่อนนั้น เข้าก็ไปสืบค้นและพบว่า เป็นตำรวจที่จะเข้ามาประจำการใหม่นั้นเอง....
หลังจากที่วิชุดาแนะนำตัวเสร็จ ก็มีบรรดาตำรวจหนุ่มน้อยใหญ่อาสาพาชมแนะนำในสถานีแห่งนี้ ก่อนที่จะทำงานในฐานะตำรวจ แผนกสืบสวน ซึ่งก็เป็นตำรวจสาวคนแรก ที่ถูกบรรจุในแผนกนี้ของที่นี้ หลังจากที่ หมวดนันทกาหายตัวไป…
“ร้อยตำรวจเอกหญิง วิชุดา…” จ่าสมหมายที่เอ่ยอ่านประวัติของหล่อน ซึ่งมันก็เหงื่อตก ยิ่งขึ้น เมื่อชื่อของบิดาของหล่อนนั้นคือใครใช่คือ ผ.บ.ต.ร. คนปัจจุบัน บวกกับประวัติการจับกุมและการทำคดี ทั้งหลายก็ทำให้มันเหงื่อตก…
แบ็คใหญ่ไม่พอ …..ฝีมือยังฉกาจอีก….
“งานนี้...เสี่ยคงนั่งไม่ติดแน่ๆๆ...” จ่าสมหมายเอ่ยเปรยๆอย่างกังวล....
โดยค่ำของวันนั้น จ่าสมหมายก็เดินทางไปหาเสี่ยชัย เพื่อรายงานเรื่องราวนี้อย่างทันที....
“อะไรนะ!!! เจอตัวคนที่มาแอบดูการซื้อขายยาเสพติดของผมแล้วรึ จ่า..” เสี่ยชัยอุทานด้วยท่าทีที่ดีใจ….
“ครับเสี่ย...เจอตัวแล้วครับ แต่ว่า…” จ่าสมหมายตอบ ด้วยน้ำเสียง ท่าทีที่ทำให้ ไอ้รอย ผู้เป็นมือขวา ซึ่งอยู่ข้างๆของเสี่ยชัยนั้นต้องร้องถาม...
“แต่ทำไมนะ..จ่า?...” ไอ้รอยร้องถาม ซึ่งถ้าดูจากท่าทีของจ่าสมหมายแล้ว ตัวของเขาก็คงเดาได้ว่า ถึงเจอตัวแต่ก็คงจัดการได้ไม่ง่ายแน่ๆ ซึ่งหลังจากเอ่ยถามไปนั้น จ่าสมหมายก็มองเล็กน้อย และเอ่ยตอบออกมา...
“ก็สาวคนที่มาลองดีกับเสี่ยนะ คือ ตำรวจสาวที่ย้ายมาใหม่ จากส่วนกลาง แถมหล่อนยังเป็นลูกคนใหญ่คนโต ของกรมตำรวจอีกด้วย..” สมหมายที่เอ่ยตามตรง ซึ่งนั้นทำให้เสี่ยชัย ร้องเสียงหลง..
“ห่าเอ๊ยยยยยยยยยยยย..” เสี่ยชัยสบทันทีที่ได้ยิน เพราะมันเป้ฯอะไรที่เค้ากลัวมากที่สุด...
“แล้วหล่อนย้ายมาทำไม…” ไอ้รอยที่เอ่ยถามแทนผุ้เป็นนาย อย่างสงสัย...
“ไม่รู้....ตอนนี้กูก็ไม่รู้นะ แต่จากประวัติของมันอีนี่มีชื่อเรื่องการจับกุมแก๊งค้ายาเสพติดพอควร ถ้าดูจากประวัติของมันละก็…” สมหมายที่เอ่ยอย่างให้คิดตาม…
“คงย้ายมาเพื่อกวาดล้างยาเสพติดของพื้นที่นี้สินะ…” ไอ้รอยเอ่ย…และหันไปทางเสี่ยชัยผู้เป็นนาย…
“ให้ผมเก็บหล่อนเลยดีมัยครับเสี่ย…” คำถามของสมุนมือขวาที่ทำให้ เสี่ยชัย ผู้เป็นนายชำเลืองมอง ก่อนหันไปถามแก่จ่าสมหมาย..
“จ่า หล่อน สวยมัย?…” คำถามของเสี่ยชัยนั้น ก็ทำให้จ่าสมหมายชะงักไปแวบ เมื่อหัวข้อสนทนานั้น ถูกเปลี่ยนแนวไปซะงั้น ก่อนที่เขาจะตอบคำถามนั้น....
“สวยครับเสี่ย ถ้าพูดตรงๆละก็ สวยกว่า อีหญิง อีกครับ?...” คำกล่าวตอบนั้น ก็ทำให้ไอ้รอยถึงกับเป่าปากอย่างมีท่าทีสนใจ เพราะตัวของมันนั้น ก็ยังไม่ได้เห็นหน้าของหล่อนชัดๆเลย เนื่องจากเจอกัน 2 -3 ครั้งนั้นก็เป็นสถานที่มืดหน่อยๆ
ก่อนที่เสี่ยชัยจะเอ่ยกล่าวขึ้น...
“อืมมมมม เห็นทีต้องหาเวลาไปพบกับแม่ตำรวจสาวคนนั้นซะหน่อยแล้ว..”
.
.
.
.
ขณะทางด้านผู้กองวิชุดา ที่อยู่ที่บ้านเช่าแห่งหนึ่ง..
“เป็นไงบ้าง วันแรกนะ…” เสียงเชิงถามของชายคนรักที่เอ่ยถาม ผ่านทางโทรศัพท์มือถือ...
“อืมมมมม ก็ไม่ยังไงค่ะ คล้ายๆเหมือนตอนย้ายไปอยู่กับพี่วิ แหละ เพียงแต่มีตำรวจหนุ่มๆมาเทคแคร์เยอะแยะดี..” ผู้กองวิชุดา ตำรวจสาว ที่นั่งอยู่บนเตียง อยู่ในชุดนอนที่ค่อนข้าง SEXY นั้น ก็เอ่ยตอบแฟนหนุ่มที่อยู่ปลายสายนั้น แน่นอนว่าคำตอบนั้นก็ทำให้เค้าร้องถามตอบกลับทันที...
“ว่าไงนะ...” คำกล่าวที่มาพร้อมน้ำเสียงที่ไม่พอใจนั้น ก็ทำให้ทางหญิงสาวถึงกับขบขำ ก่อนที่หล่อนจะเอ่ยย้ำในสิ่งที่เอ่ยไปเมื่อกี้...
“อิๆๆ ดาบอกว่า มีตำรวจหนุ่มๆหน้าตาดี มาคอยดูแลดา เยอะดี…ทำไมพี่วิต้องทำเสียงแบบนั้นด้วยละค่ะ..” เธอเอ่ยย้ำเชิงบอก ทั้งๆที่ความจริงแล้ว มันไม่มีหรอกตำรวจหนุ่มๆหล่อๆที่สถานีนั้นนะ มีแต่แก่ๆ คราวพ่อ คราวลุงทั้งนั้น ซึ่งพอเธอเอ่ยถ้อยคำนั้นไป ทางชายคนรักของเธอนั้นกลับนิ่งเงียบซะงั้น จนเธอต้องเอ่ยหยอกต่อ...
“เงียบไปแบบนี้ กำลังหึงเมียเหรอค่ะ ผัวขา..ไม่ต้องห่วงนะเมียของพี่วิคนนี้ ไม่ไปซุกซนกะใครหรอกค่ะ หือ? หรือลองซุกซนนอกใจดีมัยนะ...” เธอเอ่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงและมีท่าทีที่ดูสนุกสนาน ก่อนที่ปลายสายนั้นจะตอบกลับ ด้วยท่าทีที่บงบอกว่า หึงหวงพอควร...
“วิ..ชุ..ดา…” วิรัตน์ ชายคนรักที่เอ่ยเรียกชื่อขชองเธออย่างเน้นคำชัดๆ ราวกับบงบอกถึงความไม่พอใจในเวลานี้ของเขา
“ขาา…. เรียกชื่อเต็มซะด้วย?..มีอะไรเหรอค่ะ …” เธอขานตอบด้วยรอยยิ้มสนุกสนาน ทั้งๆที่เธอก็รู้ว่า เขาในตอนนี้เริ่มหึงจนเลือดขึ้นหน้าแล้ว ก่อนที่เค้าจะเอ่ยบอกกับเธอ
”ถ้านอกใจพี่ละก็... อย่าหาว่าพี่ใจร้ายนะ..” คำขู่ของเขาก็หาได้ทำให้หญิงสาวรู้สึกกลัวแต่อย่างใด เธอยังคงยิ้มอย่างสนุกสนาน ก่อนจะร้องถามเชิงท้าทายอีกต่างหาก...
“ถ้านอกใจ? พี่วิจะทำอะไรดาเหรอค่ะ...” เธอถามกลับอย่างยิ้มๆ ทั้งๆที่จริงแล้ว เธอก็ได้กระทำการที่เหมือนกับนอกใจเขาไปเรียบร้อยแล้ว คำถามของเธอนั้นก็ทำให้ปลายสายนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะตอบกลับเชิงขู่...
“พี่จะ....จับข่มขืน จนกว่าเราจะท้องโตนะสิ...” คำตอบเชิงขู่ของเขานั้น ก็ทำให้ทางหญิงสาวตาโตเล็กน้อย พร้อมกับยิ้มนิดๆ แถมที่สำคัญคือ ทำเอาเธอ “แฉะ” หน่อยๆด้วยสิ...
“เป็นคำขู่ที่น่าสนใจดีนะค่ะ แต่พี่วิไม่ต้องรอให้ดานอกใจหรอกค่ะ ไว้เสร็จงานนี้เมื่อไร ดาก็กะตั้งใจว่าจะแบหีให้พี่วิกระหน่ำจนกว่าจะท้องอยู่แล้วค่ะ..”เธอตอบ และนั้นก็ทำให้ปลายสายถึงกับเงียบไปเล็กน้อย ซึ่งเธอก็สัมผัสได้ว่า คำกล่าวเมื่อกี้ของเธอนั้น ได้พัดพาความหึงหวงของเขาออกไปในทันที...
“จริงเหรอ?...” เค้าถามกลับสั้นๆ ซึ่งทำเอาเธอหัวเราะเล็กน้อย...
“จริงสิค่ะ ครั้งนี้สาบานเลยว่าไม่เบี้ยวแล้ว...” เธอตอบด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่เขาจะเอ่ยตอบกลับมา...
“แต่ไม่ต้องรอถึงงานเสร็จ...พี่ก็พร้อมที่จะทำให้เราท้องนะ...” คำกล่าวตอบของเขาก็ยิ่งทำให้เธอยิ่งสยิว มากขึ้น ก่อนที่เธอจะตอบกลับ...
“แนะๆๆ ไม่ต้องมาหื่นเลยคะ วันก่อนก็เพิ่ง จัดหนัก ส่งท้ายไปไม่ใช่เหรอค่ะ…” เธอตอบด้วยสีหน้าระเรือแดงหน่อยๆ ซึ่งเธอก็หมายถึงคืนก่อน ที่เค้าจะมาส่งเธอ ยังที่นี้ หลังจากที่เธอไปหลบอยู่กับเขา นาน ถึง 10 วันได้...
“ของแบบนี้...มันได้เรื่อยๆนะ...” เค้าตอบ...ซึ่งหญิงสาวยังคงยิ้ม แต่ก็ไม่วายจะเอ่ยเชิงเหน็บเค้า...
“ช่างเป็นผู้ชายที่หื่นกามจริงๆๆ...”
“อย่ามาว่าพี่หื่นนะ เรานะ หื่นกว่าพี่อีก...” ชายหนุ่มตอบกลับทันที...
“ไม่ได้หื่นค่ะ แต่ร่านต่างหาก...” เธอเอ่ยแย้ง ถึงแม้น้ำเสียง และท่าทีจะดูสนุกกับการแหย่ชายคนรัก แต่สายตาของเธอที่กำลังจับจ้องมองบางอย่างนั้น กลับแสดงถึงความเศร้าพอสมควร ซึ่งสิ่งที่เธอกำลังมองดูอยู่นั้น คือ ภาพของนันทกา...
‘ชั้นจะต้องหาตัวแกให้เจอให้ได้ หญิง...’ เธอจ้องมองภาพนั้น พร้อมกับเอ่ยในใจอย่างสาบานกับตัวเอง..
.
.
.
.
หลังจากนั้นก็ผ่านไป 2 อาทิตย์ การงานของผู้กองวิชุดานั้น ก็เริ่มเข้าที่เข้าทางมากขึ้น ซึ่งเธอก็อยู่ในชุดสืบสวนกวาดล้างยาเสพติดของพื้นที่แห่งนี้ ซึ่งเธอก็ดำเนินการกวาดล้างไป 1- 2ครั้งแล้ว จากข่าวสารที่ได้จากนายเปี้ยก แต่ที่กวาดล้างไปนั้นก็เป็นเพียงรายย่อยๆ มิใช่รายใหญ่ๆแต่อย่างใด…
“เฮ้ยย….ไม่จริงน่า…” เสียงของตำรวจแต่ละคนที่เอ่ยอย่างแปลกใจ เมื่อร่างชายร่างท้วม ที่เดินเข้ามาในสถานีตำรวจ พร้อมกับร่างของมือปืนคู่กาย ที่เดินตรงไปยังห้องสืบสวน…..
“อือออ…จากตามที่นายเปี้ยกว่ามา วันนี้ก็มีค้ายาของที่นี้ และวันมะรืนก็มีสินะ…” ผู้กองวิชุดาที่เอ่ยบ่นพึมพำๆคนเดียวและมองดูข้อมูลที่เธอเหนื่อยใจ กับพื้นที่นี้ที่การระบาดของยาเสพติดนั้นเข้าขั้นวิกฤติจริงๆ…
ถึงแม้มีการจับกุมบ่อยครั้งแต่การระบาดไม่ลดลงเลย น่าสงสัยและแปลกใจจริงๆ…
‘ไม่สิ มันไม่น่าสงสัยเท่าไร…’ เธอคิดเมื่อนึกถึงจ่าสมหมายที่อยู่ในเหตุการณ์การซื้อขายยาเสพติดของเสี่ยชัย..ขนาดตำรวจชั้นผู้น้อยนั้นยังร่วมมือ อาจจะมีคนใหญ่คนโต ของพื้นที่นี้ ร่วมมือด้วยก็ได้ หรือไม่ ก็ คนใหญ่คนโต ค้าซะเอง….
ผู้กองวิชุดาที่ครุ่นคิด ก่อนที่เธอจะชะงักเมื่อเห็นแขกที่มาหานั้น ช่างเป็นคนที่ทำให้เธอแปลกใจจริงๆ…
เสี่ยชัย….
“คุณคงเป็นผู้กองสาวที่ย้ายเข้ามาใหม่สินะครับ…ยินดีที่ได้รู้จักครับ…” เสี่ยชัยที่เอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร
“ค่ะ เช่นกันค่ะ….” เธอเอ่ย พร้อมกับยื่นมือจับอย่างทักทายตอบ..
“อืมมมมมม ผู้กองนี่ สวยกว่าที่เค้าลือกันอีกนะ...” เสี่ยชัยเอ่ยต่อเชิงชม ซึ่งนั้นก็ทำให้ทางผู้กองสาวอมยิ้ม และถามกลับ
“ไม่ทราบว่า เค้าลือกันว่าไงเหรอค่ะ?? ”
“ก็ลือๆว่า เป็นคนที่สวย และฝีมือดีนะครับ..” เสี่ยชัยตอบ…
“สวย? ชั้นไม่สวยเท่าไรหรอกค่ะ เสี่ย แต่ถ้าเรื่องฝีมือ ชั้นคิดว่าลูกน้องเสี่ยน่าจะรู้ดีนะค่ะ..” เธอตอบ ด้วยรอยยิ้ม ซึ่งทางเสี่ยชัยนั้น ก็ไม่มีท่าทีใดๆ แต่ทางสมุนมือขวาอย่างไอ้รอยนั้น ก็ขบฟันแน่น อย่างแค้นๆ กับถ้อยคำเมื่อกี้ของเธอ..
โดยทั้งคำพูด และท่าทางของเธอนั้น ก็ยิ่งทำให้ไอ้รอยแน่ใจ ว่า ไม่ผิดตัวแน่ ตำรวจสาวรายนี้ คือ คนที่มาแอบดูการซื้อขายยา ของเสี่ยชัย ตามที่จ่าสมหมายบอกไว้...
“ถ้าไม่ว่าอะไร เย็นนี้ผมอยากชวน ผู้กองไปทานข้าวเย็นกับผมหน่อยได้มัยครับ…” เสี่ยชัยเอ่ยขึ้น อย่างไม่สนต่อถ้อยคำเมื่อกี้ของหญิงสาว ซึ่งคำชวนนั้นก็ทำให้เธอแปลกใจหน่อยๆ ก่อนที่เธอจะตอบรับคำชวนนั้น...
“ได้ค่ะ…พอดี คืนนี้ ชั้นไม่มีเข้าเวรด้วย… ส่วนจะพาไปทานที่ไหนนั้น ก็แล้วแต่เสี่ยเลยค่ะ..” เธอตอบด้วยรอยยิ้ม...
“งั้น เดี๋ยวผมจะให้คนมารับผู้กองนะครับ...” เสี่ยชัยตอบด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่เขาจะเดินกลับออกไป ซึ่งผู้กองวิชุดานั้นก็จ้องมองยังการเดินจากไป ด้วยความสงสัย....
‘มาดูหน้าศัตรูด้วยตัวเองเหรอ? ไม่สิ ที่ชวนเราไปทานข้าวคงจะ หมายจะเจรจากับเรามากกว่า….’ ผู้กองวิชุดาเอ่ยในใจอย่างครุ่นคิด...
ขณะที่ทางเสี่ยชัยนั้น ก็ได้ร้องถามแก่ลูกน้องมือขวาของเขาทันทีที่กลับขึ้นรถ....
“ตกลง หล่อนคือคนเดียวกับหนูสกปรกที่มาก่อกวนเราจริงๆใช่มัย ไอ้รอย...” เสี่ยชัยร้องถาม...
“ครับเสี่ย ใช่แน่นอน แล้วจะให้ทำไงต่อครับ..” ไอ้รอยตอบ และถามผู้เป็นนายกลับ..
“เรื่องนั้น เอาไว้ดูท่าทีของเธอ จากคืนนี้ก่อนก็แล้วกัน...เพราะสวยๆแบบนั้นจะฆ่าทิ้งก็น่าเสียดาย..” เสี่ยชัย ตอบพร้อมกับหันไปร้องถามกับ หญิงสาว อยู่บนรถตู้ของเขานั้น...
“เธอก็ว่าอย่างงั้นเหมือนกันใช่มัย? อีหีบาน ไม่สิ ร้อยตำรวจโทนันทกา…” เสี่ยชัยร้องถาม พร้อมกับจ้องมอง อดีตหมวดสาว ที่ตอนนี้เธอได้กลายเป็นสาวท้อง 4 เดือน ซึ่งเธอก็ถูกจับมัด และถูกปิดตา ปิดปาก ในสภาพที่เปลือยเปล่า อย่างตัวสั่นเทาด้วยความเสียวซ่าน จากควยปลอมที่เสียบคาหีของเธอนั้น มันได้สั่นคว้านรูหีของเธออย่างไม่หยุดนั้นเอง...
“อื้ออออออออ อืออออออออออ..” นันทกา ร้องครางในลำคอด้วยความเสียว โดยที่หล่อนนั้นก็ไม่ได้ยินสิ่งที่เสี่ยชัยถาม แม้แต่น้อย ก่อนที่รถตู้ของเสี่ยชัยจะขับเคลื่อนออกไปจากสถานีตำรวจแห่งนี้....
.
.
.
เวลา 19.00 น. ที่หน้าบ้านเช่า ที่เป็นที่พักของผู้กองวิชุดา...
“เสี่ยให้ผมมารับครับ ผู้กอง…” ไอ้รอยเอ่ยเชิงบอกทันทีที่ ทางผู้กองสาวคนสวยได้เปิดประตูบ้าน หลังจากที่มันได้กดออดเรียกเธอ...ซึ่งทางผู้กองวิชุดานั้น ก็ไม่ได้แปลกใจเท่าไร เนื่องจากเสี่ยชัยได้บอกไว้ว่าจะส่งคนมารับ แต่ก็ไม่คิดว่า ผุ้มารับนั้นจะเป็น สมุนมือขวาของเขา อย่างไอ้รอยแบบนี้...
ขณะที่ทางไอ้รอยนั้น ก็ต้องตะลึงหน่อยๆ กับ เสื้อผ้าของผู้กองสาว ซึ่งเธอในเวลานี้นั้นก็ได้สวมใส่ ชุดราตรีสีดำที่ดูสวย และ SEXY ไม่น้อย…ซึ่งชุดนั้น ก็ค่อนข้างเผยส่วนสัดเอาการ…โดยเฉพาะหน้าอกหน้าใจ ที่ดูแล้วน่าจะใหญ่กว่านันทกาในช่วงปกติอยู่เล็กน้อย….
“แล้วเสี่ยเค้านัดชั้นที่ไหนละ?...” เธอถามอย่างไม่สนใจในสายตาที่จ้องมองนั้น...
“ที่ร้านxxxx เดี๋ยวผมจะพาผู้กองไปส่งยังที่ร้านนะครับ....” ไอ้รอยตอบ ก่อนจะนำหน้าพาผู้กองสาวขึ้นรถหรูที่จอดอยู่ที่หน้าบ้านของเธอนั้น พร้อมกับพาเธอไปยังร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง วึ่งเสี่ยชัยได้รอเธออยู่ใน ห้องVIP ของร้านแห่งนี้ และปฎิกิริยาของเสี่ยชัยนั้น ก็ไม่แตกต่างไปจากไอ้รอยเลย ทันทีที่เห็นผู้กองวิชุดาเดินเข้ามานั้น ก็ถึงกับทึ่งอึ้งในความสวยของเธอ...
“สวยยิ่งกว่าตอนใส่ในเครื่องแบบอีกนะครับ ผู้กอง..” เสี่ยชัยที่เอ่ยชม ทันทีที่ผู้กองสาว เดินมาถึงยังที่โต๊ะ..
“ขอบคุณค่ะ เสี่ย….” เธอตอบ ด้วยรอยยิ้ม และนั่งลงร่วมโต๊ะอาหารกับเสี่ยชัย ผุ้ที่เชิญเธอมาทานข้าวเย็นในคืนนี้..
“ ไม่รู้ว่าที่สั่งมา จะถูกปากผู้กองรึเปล่า แต่ อาหารของร้านนี้ ทุกอย่างผมการันตีเลยว่าอร่อยทั้งหมดครับ” เสี่ยชัยบอก ขณะที่อาหารชั้นดีนั้นก็ ค่อยๆทอยอๆถูกเสริฟ์แทบจะทันที หลังจากที่หญิงสาวได้นั่งลงที่โต๊ะอาหารนั้น...
“ค่ะ ไม่ต้องห่วงค่ะ ชั้นเป็นคนทานง่ายค่ะ เสี่ย ” ผู้กองวิชุดาตอบ ก่อนที่จะรับประทานอาหารที่ถูกเสริฟ์มานั้น จนเวลาก็ผ่านไปเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะร้องถามถึงจุดประสงค์แท้จริงในการชวนมาทานข้าวนี้...
“ไม่ทราบว่าที่เสี่ย ชวนมานี่ ตั้งใจเพียงจะเลี้ยงข้าวชั้น หรือ มีอย่างอื่นด้วยรึเปล่าค่ะ…” เธอถามอย่างตรงๆ ซึ่งนั้นก็ทำให้เสี่ยชัย และไอ้รอยต่างจ้องมองเธอ ก่อนที่เสี่ยชัยตอบด้วยรอยยิ้ม...
“ผมชอบคนตรงๆอย่างผู้กองจัง....ใช่แล้วครับ มีอย่างอื่นด้วยครับ..” เสี่ยชัยตอบ พร้อมกับพยักหน้า ก่อนที่ไอ้รอยจะนำกล่องบางอย่างออกมา ซึ่งข้างในนั้นก็เป็นสร้อยเพชร ราคาแพง เส้นหนึ่ง...
“นั้นถือ เป็นของขวัญ ที่เรารู้จักกันในคืนนี้ครับ ผู้กอง..” เสี่ยชัยเอ่ย ขณะที่ผู้กองวิชุดา ก็จับและมอง สร้อยคอนั้น ก่อนจะตอบกลับ...
“ของขวัญ?…ชั้นก็นึกว่ามันเป็นสินบนซะอีก ..” ถ้อยคำของเธอก็ทำให้ทั้งเสี่ยชัย และไอ้รอยมีปฎิกิริยาเล็กน้อย...
“อืมมมมม สวยดีนะค่ะ แต่ชั้นเป็นคนที่ไม่ชอบของสวยๆราคาแพงแบบนี้ค่ะ ขอโทษด้วยนะค่ะ..”ผู้กองวิชุดา เอ่ย ก่อนจะวางสร้อยยังในกล่องตามเดิม....ก่อนจะผลักออกไป บงบอกว่า เธอไม่ต้องการมัน...
“ไม่เป็นไรครับ…แล้วผู้กองอยากได้อะไรละครับ ผมยินดีหามาให้..” คำกล่าวถามของเสี่ยชัยนั้น ก็ทำให้เธอมองอย่างครุ่นคิดเล็กน้อย จริงๆเธอก็อยากจะตอบกลับไป ถึงสิ่งที่เธอต้องการจริงๆ คือ เพื่อนสาว ที่อยู่ในการคุมขังของมัน เชื่อว่า ถ้าเธอเอ่ยออกไป บางทีอีกฝ่ายอาจจะยอมก็ได้ โดยแลกกับการที่เธอออกจากพื้นที่ ไม่ยุ่งในพื้นหากินของเสี่ยชัยอีก...
หากเป็นช่วงแรกๆที่ตามหา ‘นันทกา’ ใหม่ๆ ละก็ เธอก็อาจจะยอมลองดู แต่หลังจากประจำพื้นที่ เห็นการแพรระบาดของยาเสพติดที่เข้าวิกฤตนั้นแล้ว มันจึงทำให้เธอรู้สึกว่า ปล่อยแบบนี้ไว้ไม่ได้...
“ความถูกต้องและความเที่ยงธรรม…”เธอตอบ ซึ่งถ้อยคำนั้นก็ทำให้เสี่ยชัยชะงักไปพอสมควร ก่อนที่เธอจะถามต่อ..
“เสี่ยพอจะหาให้ชั้นได้มัยค่ะ..” เธอถาม และแสดงท่าทีกลายๆว่า ยังไง เธอก็ไม่ยอมเป็นมิตร กับเค้าอย่างแน่นอน..
“สวย กล้า และยังตรงๆ บอกตรงๆเลย ผมชอบนะ แต่ผมอยากจะบอกผู้กองไว้ก่อนว่า ที่นี้นะ ความถูกต้องมันไม่สามารถปกป้องเราได้หรอก..” เสี่ยชัยตอบกลับด้วยท่าทีที่จริงจังไม่แพ้กับทางหญิงสาว...ซึ่งทางผู้กองวิชุดานั้น ก็จ้องมองหน้าของผู้มีอิทธิพลรายนี้อย่างไม่กลัวเกรง…
“งั้นเหรอค่ะ แต่เสี่ยรู้มัยค่ะ…ว่าชั้นนะ เคยถูกขู่ฆ่า มาแล้วกี่ครั้ง และ เคยเจออันตรายมาแล้วกี่ครั้ง?” หล่อนเอ่ยถามกลับ ซึ่งอีกฝ่ายก็จ้องมอง และเอ่ยตอบ
“โฮ่ แต่ผมกลัวว่าครั้งนี้มันอาจจะไม่เหมือนทุกครั้งที่คุณเคยเจอมาก็ได้นะครับผู้กอง?” เสี่ยชัยเอ่ย…
“ตรงไหนค่ะ อย่างมากก็แค่ตายมิใช่รึค่ะ?” เธอเอ่ยตอบด้วยรอยยิ้ม..
“ครับ ถ้าตายจริงๆละก็ มันก็ไม่เท่าไรหรอก แต่ถ้าอยู่อย่างทรมานเหมือนตายนี่สิ ….” เสี่ยชัยที่กล่าวตอบ ซึ่งหล่อนและเขาต่างจ้องมอง กันอย่างไม่มีใครยอมใคร ก่อนที่หล่อนจะลุกขึ้นและเอ่ยกล่าว…
“ขอบคุณสำหรับอาหารค่ะ และก็ ขอให้เสี่ยคิดให้ดีๆ นะค่ะ กับกิจการของเสี่ยนะ เพราะทางชั้นไม่มีการเปลี่ยนความคิดแน่ๆค่ะ..”เธอเอ่ยบอกอย่างตรงๆ ก่อนที่จะเดินออกไป….ท่ามกลางสายตาของเสี่ยชัยที่จ้องมองโดยที่นายรอยก็มีท่าทีอยากเดินไปเก็บเจ้าหล่อน…
“เสี่ยครับ..” รอยเอ่ยซึ่งเสี่ยชัยก็ยกมือ ขึ้นเชิงห้าม..
“รอดูไปอีกสักพัก...ก็อยากรู้เหมือนกันว่า ‘หล่อน’ มีดีสักแค่ไหน…”
“แต่มันจะดีรึครับเสี่ย....”
“ไม่ต้องห่วงไป ถ้าถึงเวลานั้น ก็แค่สั่งสอนให้เธอรู้ว่า การตายทั้งเป็นนั้นเป็นเช่นไร..” เสี่ยชัยเอ่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม ซึ่งทางไอ้รอยนั้นก็ได้แต่มอง ก่อนจะรับถ้อยคำนั้น อย่างไม่มีการแย้งใดๆ...
To...Be...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น