Valkyrie : The Angel sex slaves of their evil ตอนที่ 4

คำเตือน

***เนื่อหาเรื่องนี้จัดว่ารุนแรง HC ***

***ทุกอย่างในเรื่องล้วนแต่เป็นจิตนาการ***

Valkyrie : The Angel sex slaves of their evil 

ตอนที่ 4



“อะ...อื้อออออออ!!....” เสียงครางของสาวสวยผมทองที่เอ่ยร้องด้วยน้ำเสียงที่ดูทรมานสุดๆ...ท่ามกลางสายตาของพวกออร์ค เหล่าอสูรที่มีหน้าตาคล้ายหมู นับสิบ นับร้อยตัว ที่ต่างยืนร่ายล้อม มองดู สาวสวยคนดังกล่าวนั้น เธอที่อยู่บนเตียงในสภาพที่นั่งถ่างขาอ้าซ่า มือไม้ถูกมัดยกขึ้นอยู่เหนือหัวของเธอ....

“อะ อ๊าาาาาาาาาาา!!! อาาาาาาาาาาา...” สาวสวยผมทองคนเดิม ส่งเสียงร้องครางดังมากขึ้น สีหน้าของเธอที่แสดงถึงความเจ็บปวดและความทรมานแสนสาหัส...ซึ่งเธอหาได้ร้องเพราะถูกทรมาน หากแต่ที่เธอส่งเสียงร้องไม่หยุดนั้น เป็นเพราะเธอกำลังให้กำเนิดสิ่งมีชีวิตอยู่นั้นเอง....

และเหตุผลที่พวกออร์คนับร้อย ต้องมายืนร่ายล้อม จ้องมองดูหญิงสาวคนดั่งกล่าวที่กำลังจะให้กำเนิดพี่น้องร่วมเผ่าพันธ์ของมันนั้น ก็เพราะ หญิงสาวที่ร้องเบ่งคลอดนั้น ไม่ใช่ สาวมนุษย์ธรรมดา หากแต่เป็น ถึงเทพธิดานักรบที่เก่งกาจที่สุด อย่าง  “Valkyrie เรน่า” นั้นเอง...

และไม่ได้มีเพียงพวกออร์คปลายแถวยืนล้อมมองดู เธอเท่านั้น หากแต่ คะชา ราชาแห่งออร์ค ก็ยังมานั่งรับชมการให้กำเนิดนี้ด้วย...


“อื้ออออออออ...ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้วนะ...อะ อาาาาาาาาาาา...” เรน่า เทพธิดานักรบแสนสวยที่เอ่ยกล่าวเอ่ยร้องดังขึ้น เมื่อสิ่งที่อยู่ภายในท้องที่ปูดบวมโตของเธอนั้น เริ่มมีขยับสั่นไหว ก่อนจะมีน้ำใสๆสีขุ่นไหลแตกนองออกมาจากรูหีของเธอ

และนั้นก็ยิ่งทำให้เสียงร้องของเธอดังลั่นมากยิ่งขึ้น เมื่อรูหีของเธอเริ่มขยับ บานอ้าออก....

“มะ ไม่ไหวแล้ว ชั้นเจ็บ เจ็บจะตายอยู่แล้วนะ อะ อ๊าาาาาาาาาาา าาาาาาาาาาา...” เรน่าที่เอ่ยร้องอย่างเสียงดังอย่างน้ำตาไหลรินกับความเจ็บปวดดั่งกล่าว ที่เสมือนเป็นความเจ็บปวดที่สาหัสสากรรจ์ที่สุด เท่าที่เธอเคยได้สัมผัสมาเลย...

“หึ...ไม่ต้องทำมาแหกปากจะเป็นจะตายเลย อีกระหรี่...กะอีแค่คลอดลูกมันไม่ทำให้ถึงตายหรอก ” ออร์คตน หนึ่งที่ยืนอยู่ใกล้ๆกับหญิงสาวที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงนั้น ก็เอ่ยกล่าวอย่างเสียงดัง เชิงตะคอกใส่ หนำซ้ำมันยังวางมือทาบยังที่ท้องของเธอ และทำการกดลงอย่างเต็มแรง...

การกระทำดั่งกล่าว ก็ทำให้  เรน่าถึงกับสะดุ้งสะท้าน และเอ่ยร้องอย่างเสียงดังยิ่งกว่าเดิม....

“อาาาาาาาาาาา าาาาาาาาาาา อาาาาาาาาาาา าาาาาาาาาาา…” เรน่าที่เอ่ยปากร้องครางอย่างเสียงดัง ซึ่งเธอก็รู้สึกได้ว่าการกระทำของออร์คตัวนั้น ก็ไปเร่งเร้าให้เจ้าสิ่งที่อยู่ในท้องของเธอ ได้ทำการแหวกว่ายออกมา...ใช่ เธอที่ส่งเสียงร้องอย่างดังลั่น ร่างอรชรขาวนวลที่ขยับสั่นกระตุก อย่างไปมา โดยเฉพาะต้นขาและโหนกหีของเธอ...

“เริ่มออกมาแล้ว....” เสียงของออร์คตนหนึ่งที่เอ่ยอย่างเสียงดังขึ้น เมื่อ รูหีของเทพธิดาแสนสวยได้ถ่างกว้างจนเห็นศีรษะที่กำลังโผล่ออกมา...ซึ่งสำหรับเรน่านั้นก็ไม่รู้ว่าถ้อยคำนั้นเป็นข่าวดี หรือ ข่าวร้ายกับเธอกันแน่ เพาะถ้ามองข่าวดีคือ เธอกำลังจะคลอดเด็กออกมาแล้ว แต่ข่าวร้ายคือ การทรมานในการคลอดนั้น ก็จะเริ่มหนักหน่วงขึ้นนั้นเอง...

ใช่..ยิ่งศีรษะของออร์คน้อยกำลังถูกขับออกมานั้น ก็ยิ่งทำให้ เรน่า เทพธิดานักรบแสนสวยก็เอ่ยร้องครางอย่างเจ็บเจียนตายมากยิ่งขึ้น..

“หีของชั้นแหก แหกหมดแล้ววววว....อ๊าาาาาาาาาาา าาาาาาาาาาา...” เรน่าที่เอ่ยร้องอย่างเสียงดัง พร้อมกับออกแรงเบ่งขับเด็กออกมาให้มากยิ่งขึ้น ซึ่งถ้อยคำนั้นของเธอก็ทำให้เหล่าออร์คหัวเราะไม่น้อย....

ก่อนที่ 1 ในพวกมันจะทำให้เรน่าถึงกับ สะดุ้งและเอ่ยครางยาวอย่างเสียงดังลั่น เมื่อเธอได้เบ่งจนศีรษะของออร์คน้อยนั้นโผล่ออกมาจากรูหี ใช่ทันทีที่ออร์คน้อยโผล่หัวออกมา ออร์คตนหนึ่งที่ยืนรออยู่นั้น ก็ทำการจับศีรษะของเด็ก และทำการดึงกระชากเด็กออกมาจากหีของเธอ...  และนั้นก็ เล่นทำให้เรน่าถึงกับแอ่นหี อย่างสะดุ้งและเอ่ยร้องอย่างเสียงดังทันที...

“อาาาาาาาาาาา าาาาาาาาาาา....” เรน่าที่เอ่ยร้องครางเบาๆ อย่างอ่อนล้า ด้วยเนื้อตัวที่สั่นระริกๆ หลังจากที่ออร์คน้อยได้ถูกดึงออกไปจากรูหีของเธอ ถึงกระนั้นก็ยังคงมีสายรกที่ยึดโยงตัวของเธอกับตัวเด็กเอาไว้...

“ท่านคะชาครับ..” ออร์คตนดั่งกล่าวที่ ค่อยๆจัดการตัดสายรกของออร์คน้อยที่ชุ่มไปด้วยน้ำคร่ำและเลือดนิดๆ ก่อนจะนำไปให้ คะชา ราแห่งออร์ค ได้แลดู ออร์คน้อยตนนั้นที่ถือว่าเป็นบุตรของมัน ซึ่งก็ทำให้คะชาฉีกยิ้มพอใจไม่น้อย เนื่องจากออร์คน้อยตนนั้น มีลักษณะคล้ายมันพอควร โดยเฉพาะผิวสีแดงเพลิง....

“หึๆๆๆ...ทำได้ดีมาก...อีกระหรี่ของข้า...” คะชาที่เอ่ยกล่าวเชยชมหลังจากเห็นออร์คน้อยตนนั้น และค่อยขยับกายลุกขึ้นยืนอย่างเดินตรงเข้าไปหาเทพธิดานักรบคนสวยที่มีท่าทีอ่อนล้า จากการคลอดเด็ก ใช่ เนื้อตัวของเธอที่โทรมไปด้วยเหงื่อเต็มกายและยังคงสั่นระริกๆไม่หยุด...

“เพื่อเป็นการตอบแทนที่ เจ้าคลอดลูกของข้า...ข้าจะให้เจ้าพักสักหน่อยละกัน Valkyrie เรน่า..” คะชาที่เอ่ยกล่าวพร้อมกับชายคางของเรน่าที่กำลังอ่อนล้าอ่อนแรงขึ้น ซึ่งเรน่าก็ค่อยๆเหลือบมองหน้าของอีกฝ่าย ซึ่งทันทีที่เธอมองหน้าของคะชานั้น
คะชา ราชาแห่งออร์ค ก็เอ่ยกล่าวต่ออย่างทันที...

“แต่ในระหว่างพัก ก็ขอให้เจ้าเตรียมตัวเตรียมใจไว้ด้วยละ...เพราะหลังจากพักเสร็จ เจ้าจะได้เป็น ทาสเนื้อชั้นต่ำ ของพวกข้าอย่างเต็มตัวแล้ว Valkyrie เรน่า...” สิ้นเสียงของถ้อยคำนั้น เรน่าก็สลบหมดสติลง ด้วยความอ่อนแรงนั้นทันที...

.

.

.

12 วันต่อมา....ที่เนินเขาแห่งหนึ่ง ที่อยู่หน้าถ้ำที่เป็นทางเข้าของรังพวกออร์ค....

“ที่นี้สินะ...”

“ค่ะ ไม่ผิดแน่ค่ะ พี่โซเฟียเน่...”

“ไปกันเถอะ...เคียร่า..”

“ค่ะ ท่านพี่..”หญิงสาว 2 คนที่ สวมผ้าคลุมปกปิดทุกอย่างไม่ว่าร่างกาย หรือ กระทั้งใบหน้า ก็เอ่ยกล่าวพูดคุยกัน อย่างจ้องมองทางเข้ารังดั่งกล่าวนั้น..ก่อนที่พวกเธอจะตัดสินใจ เข้าไปลุยยัง รังใหญ่ตรงหน้านั้น....

ขณะเดียวกัน ภายในถ้ำ ณ ห้องคุมขังของเรน่า....

“อะ อื้อออออ ดะ ดูดเบาๆหน่อยสิ....” เสียงของเรน่าที่เอ่ยอย่างเสียวๆและเอ่ยโอด ขณะที่เธอกำลังอุ้มป้อนนมให้กับออร์ค น้อย ตัวที่เธอเป็นผู้ให้กำเนิดออกมานั้นเอง ถึงแม้ คะชา ราชาแห่งออร์ค จะสั่งให้เธอพักผ่อน แต่ก็ไม่ได้ให้เธอพักผ่อนอย่างเดียว หากแต่มอบหน้าที่ให้ เธอดูแล/เลี้ยงดูออร์คน้อย ที่เกิดจากเธอ และราชาแห่งออร์คนั้นด้วย...

โดยการมอบหมายแบบนี้เป็นอะไรที่ผิดวิสัยของพวกออร์คมากๆ เพราะปกติแล้ว ออร์คนั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่ดิ้นร้นตัวเอง...ไม่ค่อยแคร์ หรือ ดูแลสมาชิกใหม่ในฝูงมากนัก จะรอดชีวิต หรือ ตาย ก็ไม่สนใจ เนื่องจากพวกมันมีชีวิตอยู่ ด้วยการฆ่าฟัน และสืบเป่าพันธ์ ฉะนั้นถึงสมาชิกใหม่ ของเผ่าจะตายหมด พวกมันก็ไม่สนไม่แคร์ อย่างมากก็ ผลิตขึ้นมาใหม่ก็พอ...

แน่นอนว่า เครื่องมือ ในการผลิตเผ่าพันธืของพวกมันนั้น ก็คือ มนุษย์เพศหญิง แต่น่าเสียดายที่ หญิงสาวส่วนใหญ่ที่พวกมันฉุดมานั้น ก็มักจะตาย ขณะโดนพวกมันรุมข่มขืน ตายเพราะไม่อาจจะทนรับต่อความป่าเถื่อนของพวกมันได้ มีเพียงส่วนน้อยจริงๆที่ ทนต่อความข่มขืนจนกระทั้งมีลูก และคลอดสมาชิกใหม่ให้กับพวกมันได้สำเร็จ...

แต่ถึงกระนั้น ก็มีหญิงสาวจำนวนไม่น้อยที่ตาย ขณะคลอดลูกของพวกมัน มีน้อยมากๆ ที่จะรอดชีวิต และหญิงสาวที่ทนรอดชีวิตนั้น พวกเธอก็จะถูกจับให้ผลิตลูกหลานของมันในรอบต่อไป ใช่ โดนจับผลิต จนกว่าพวกเธอจะสิ้นใจตาย ซึ่งเป็นเรื่องที่โหดร้ายและทารุณมากๆสำหรับการเป็นทาสเนื้อของพวกออร์ค แต่สำหรับเทพธิดาอย่าง องค์เทวีเฟรย่า และ Valkyrie เรน่า สิ่งเหล่านี้ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับพวกเธอเลย เนื่องจากพลังชีวิต และพลังการพื้นตัว รวมทั้งความแข็งแกร่งทางร่างกายนั้น ล้วนอยู่ในระดับที่สูงกว่า มนุษย์ผู้หญิงธรรมดาทั่วไป...จึงไม่มีทางที่ พวกเธอจะตาย เพียงเพราะการเย็ด หรือ การคลอดลูกของพวกมันอย่างเด็ดขาด....

“อื้อออออ บะ เบาๆหน่อยสิ แล้วก็อย่ากัดสิ เดี๋ยวหัวนมชั้น ก็ขาดไปอีกข้างหรอก...” เรน่าที่เอ่ยดุ ออร์คตัวน้อยที่ตัวเองกำลังอุ้ม และมันกำลังดูดนมของเธออยู่..แถมดูดเม้มอย่างรุนแรงเอามากๆ ซึ่งถ้าแค่ดูดยังพอทน แต่นี่มีการใช้ฟันเข้ากัดยังที่นม หรือ หัวนมของเธอด้วย...

ถึงแม้ เจ้าออร์คน้อยจะเพิ่งเกิดมา ไม่กี่สิบวัน แต่มันก็มี ฟันขึ้นมาแล้ว เนื่องจากพวกมันถือเป็นสัตว์กินเนื้อประเภทหนึ่ง จึงไม่แปลกที่เพียงไม่กี่วันพวกมันก็จะมีฟันงอกขึ้นมา แถมฟันที่งอกขึ้นมานั้น ก็คมเอามากๆด้วย เพราะเจ้าออร์คน้อย เล่นกัดหัวนมข้างซ้ายของเรน่าขาดมาแล้ว (ถึงตอนนี้แผลที่ว่าก็เกือบๆจะหายดีแล้วก็ตาม...)

“อื้ออออออ.....อูยยยยย...” เรน่าที่เอ่ยร้องด้วยสีหน้าที่เหยเกอย่างแดงก่ำ โดยที่เฮก็ยังคงไม่รู้สึกชินเลยกับการที่ต้องอุ้มป้อนนมให้กับเจ้าออร์คน้อยนี่ ถึงแม้นี่จะเป็นวันที่ 10 แล้วที่เธอทั้งพักผ่อนและทำการเลี้ยงดูเจ้าออร์คน้อยนั้นไปด้วยก็ตาม (ที่หายไป 2 วันเพราะเธอสลบครับ..)

ใช่...ถึงจะยังไม่ชิน แต่ถึงกระนั้นเธอก็รู้สึกแปลกๆทุกครั้งในเวลาที่อุ้มป้อนนมให้กับเจ้าออร์คน้อย..โดยความรู้สึกแปลกๆนั้น ก็มิได้เป็นความรู้สึกทางเพศ แต่เป็น ความรู้สึกของความเป็นแม่นั้นเอง ถึงแม้จะเป็นเด็กที่เกิดมาด้วยความไม่เต็มใจ แถมยังเป็นอสูรด้วยก็ตาม...

“ละ ลูกงั้นเหรอ?..” เรน่าที่เอ่ยเบาๆ และจ้องมองออร์คน้อย ที่กำลังดูดดื่มนมของเธอ อย่างรู้สึกแปลกๆอย่างขัดแย้ง เพราะในใจของผู้หญิงทุกคน ก็มักจะมีสัญชาตญาณความเป็นแม่คนอยู่... ซึ่งเรน่าเองก็เป็นเช่นนั้นด้วย ซึ่งเธอก็เคยคิดว่าจะไม่มีโอกาสจะเป็นแม่คนแล้ว เพราะการเป็น Valkyrie นั้นต้องถือครองความบริสุทธิ์ แถมมีลูกไม่ได้ด้วย...

แต่ครั้นพอเธอได้เป็นแม่คน ก็ดันเป็นแม่ของอสูรชั้นต่ำ อย่าง ออร์คซะนี่....

 เรน่าที่ครุ่นคิดอย่างไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกของตนเองนั้น ก็มีท่าทีบางอย่าง เมื่อเธอนั้นจับสัมผัสบางอย่างขึ้นมาได้ ก่อนที่เธอจะหันไปทางซ้ายมือของเธอ ...

“สัมผัสนี่...พี่โซเฟียเน่ กับ เคียร่าเหรอ?...” เรน่าที่เอ่ยขึ้น เมื่อเธอสัมผัสพลังได้ โดยบุคคลทั้ง 2 ที่เธอเอ่ยชื่อออกมานั้น ก็เป็น Valkyrie เช่นเดียวกับเธอ (เรน่า) แถมเป็น Valkyrie ที่มีฝีมือ ในระดับแนวหน้าอีกด้วย...

โครมมมมมมมม!!! เสียงของออร์คตนหนึ่งที่ปลิวกระเด็นจากการถูกหวดเต็มแรง.. จนร่างของมัน เข้ากระแทกฝั่งเข้าไปในกำแพง ซึ่งนั้นก็ทำให้ออร์คหลายตนหันไปมองอย่างหวาดหวั่น ก่อนที่พวกมัน นับหลายสิบจะหันกลับไปมอง ยังผู้บุกรุกซึ่งเป็นหญิงสาว 2 คนที่ได้บุกเข้ามา และทำการ จัดการพวกพ้องของมัน จนสิ้นใจไปหลายสิบตนแล้ว...

“สมกับเป็นรังใหญ่ของพวกมันจริงๆ มีพวกมัน เยอะแยะระลานตาไปหมดเลย..”
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะ...ว่าแต่เราสัมผัสของเรน่าได้ยัง เคียร่า...” เสียงของหญิงสาว 2 คนที่เอ่ยพูดคุยกัน ขณะหันหลังชนอยู่ท่ามกลางวงล้อมของเหล่าออร์ค อสูรชั้นต่ำที่มีใบหน้าคล้ายหมู แต่ก็ดูเหมือนพวกเธอ ก็หาได้หวั่นกลัว พวกมันแต่อย่างใด ถึงแม้พวกเธอจะมีแค่ 2 คน แต่พวกมันจะมีจำนวนหลายสิบตนก็ตาม...

โดยที่หญิงสาว หรือ Valkyrie ทั้ง 2 นั้น ที่กำลังหัน หลังชนกันนั้น ก็มีรูปร่างที่ต่างกันอย่างพอสมควร คนหนึ่งมีรูปร่างเป็นสาวร่างเล็ก โดยดูจากภายนอกจะนึกว่าหล่อนเป็นเด็กสาวแรกรุ่น วัย 12-14ปี...เพราะส่วนสัดแทบไม่มีเลย แถมอยู่ในชุดแนวโกธิคโลลิต้าด้วย ซึ่งเด็กสาวคนดั่งกล่าว ก็มีผมสีเทายาว เป็นลอนๆ และในมือของเด็กสาวคนนั้นทั้ง 2 ข้างก็ได้ถือ อาวุธชนิดเดียวกันไว้ เป็น พลองชนิดหนึ่ง ที่ส่วนปลายของพลองนั้น เป็นทรงกลมขนาดใหญ่และยังติดหนามแหลมเต็มไปหมดอีกด้วย...ซึ่งเป็นอาวุธที่ดูไม่สมส่วนกับเธอเลย…(ตัวเล็ก แต่ถืออาวุธใหญ่..)

ส่วนอีกคน เป็นหญิงสาว สูงราวๆ 176 ซม. ผิวสีแทน หน้าตาดี ไว้ผมทรงหางม้าสีทองยาว อยู่ในชุดรัดรูปเพียวที่ดูคล่องตัว แต่ก็พอทำให้เห็นว่าเธอมีส่วนสัดที่ใช่ย่อย เหมือนกัน โดยเฉพาะหน้าอกหน้าใจของหล่อน ซึ่งเธอก็ถืออาวุธ 2 มือเช่นเดียวกับสาวคนแรก เพียงแต่อาวุธที่หล่อนถือนั้น มันคนละชนิด ซึ่งของสาวสวย ผิวแทน รายนี้นั้นจะเป็นดาบเรียวโค้งเหมือนพระจันทร์เสี้ยว...

“ได้แล้วค่ะ ถึงจะสัมผัสได้อ่อนๆ แต่ท่านพี่เรน่า...น่าจะอยู่ทางนั้นแน่..” เคียร่า เด็กสาวที่ ถือ พลองลูกตุ้มหนามขนาดใหญ่ ที่สวมใส่ชุดแนวโกธิโลลิต้านั้น ก็เอ่ยตอบคำถาม ของ “โซเฟียเน่” สาวผิวแทนร่างสูงหุ่นดี ที่ยืนพิงหลังของเธอนั้น...

“ทางนั้นเหรอ? อืมมม...งั้นก็คงใช่ละ..” โซเฟียเน่ที่เอ่ยตอบกลับ ซึ่งเธอเองก็สัมผัสได้เช่นกัน...แต่ด้วยความไม่แน่ใจ จึงร้องถามแก่เคียร่า ผู้ที่ถือว่าเป็น Valkyrie รุ่นน้อง อีกที..ซึ่งเธอมีทักษะ ด้านนี้มากกว่าเธอ....

“งั้นเรารีบจัดการเจ้าพวกนี้แล้วไปช่วย ท่านพี่เรน่ากันเถอะค่ะ...” เคียร่า ที่เอ่ยกล่าว ก่อนจะหลบการเข้าจู่โจมของออร์ค ตนหนึ่งที่พุ่งเข้ามานั้น ใช่..หล่อนหลบ ก่อนจะตอกกลับด้วย พลองลูกตุ้มซัดจน หัวของออร์คตน นั้นกระจุยกระจาย!!...

“อืมมมม นั้นสินะ...”โซเฟียเน่ที่เอ่ยอย่างเห็นด้วย และสิ้นเสียงของ Valkyrie ผิวสีแทนผู้นั้น ทั้งเธอและเคียร่า ต่างก็ขยับพุ่งเข้าไปหา เหล่าออร์คที่ร่ายล้อมเธอทั้ง 2 อยู่นั้น... และทำการจัดการ พวกมันด้วยอาวุธที่อยู่ในมือนั้น...ด้วยความรวดเร็วและพลังทำลายที่สามารถฆ่าพวกมันได้อย่างง่ายดายนั้น....

“วินดิ์สตอม....” โซเฟียเน่ ที่เอ่ยร้องพร้อมกับตวัด มือไม้ทั้ง 2 ตวัดไขว์เป็นลูกกากบาท และนั้นก็ทำให้เกิดพายุหมุนพุ่งเข้าใส่ เหล่าออร์คตรงหน้าและทำให้พวกมันทั้งปลิวและตัวขาดเป็นชิ้นๆ ด้วยสายลมที่มีความคมดุจดั่งคมมีด...

“โห่...ใช้ท่าไม้ตายเลยเหรอค่ะท่านพี่!! งั้นเคียร่าก็เอาบ้างสิ...” เด็กสาวที่มีรูปร่างหน้าตาคล้ายเด็กวัย 12-14 ปี ที่เอ่ยร้อง เมื่อเห็นเทพธิดานักรบรุ่นพี่ เล่นของแรง ก่อนที่เธอจะเอาบ้างด้วยการหวดพลองลูกตุ้มลงกับพื้น และทำให้พื้นตรงหน้าของเธอที่มีเหล่าออร์คยืนอยู่นั้นเกิดการสั่นและถล่มจนพวกมันอยู่ใต้ซากพื้นเหล่านั้น...

“ชิ...มาไม่รู้จักจบสิ้นเลยนะ...” โซเฟียเน่ที่เอ่ยร้องขึ้น เมื่อเหล่าออร์คนั้นยังคงทยอยมาเรื่อยๆ...ราวกับจำนวน พวกมันมีไม่รู้จักหมดไม่รู้จักสิ้น..

“นั้นสิค่ะ ถ้าเป็นแบบนี้...มีแต่แย่กับแย่.. ท่านพี่รีบไปช่วยท่านพี่เรน่าก่อนเถอะค่ะ ตรงนี้.. ปล่อยให้เคียร่าผู้นี้เป็นคนจัดการเองเถอะค่ะ..” เคียร่าที่เอ่ยอย่างเห็นด้วย และ เอ่ยอย่างขันอาสา...ซึ่งนั้น ก็ทำให้ Valkyrie ที่เป็นสาวสวยผิวแทน อย่างโซเฟียเน่ หันไปมอง และร้องถาม...

“เอางั้นเหรอ?...” โซเฟียเน่ ที่เอ่ยถามอย่างชำเลืองมอง ยังอีกฝ่าย ที่เอ่ยตอบอย่างยืนกรานหนักแน่น...

“ค่ะ...ไม่ต้องห่วง แค่พวกออร์คนะ...ต่อให้มันมาเป็นล้าน ก็ไม่คณามือ เคียร่าผู้นี้หรอกค่ะ...” คำกล่าวอย่างยืนกราน ถึงแม้โซเฟียเน่จะสงสัยข้องใจอยู่ว่า พวกออร์คใช้วิธีไหน ทำให้ Valkyrie ระดับ เรน่าเสียท่าได้..เพราะเท่าที่เธอกับเคียร่าจัดการพวกมันไป ก็ไม่เห็นถึงความวิเศษ หรือ ความผิดปกติ ที่แตกต่างจากออร์คปกติเลย..

ใช่ถึงแม้จะสงสัยอยู่บ้าง แต่โซเฟียเน่ก็เอ่ยตอบรับในความต้องการของเคียร่า แต่โดยดี...

“เข้าใจละ ฝากด้วยนะ เคียร่า..” โซเฟียเน่ตอบ พร้อมกับมุ่งหน้าไปในทิศทางที่สัมผัสถึงเรน่าได้นั้น...แต่เหล่าออร์คก็ใช่ว่าจะยอมให้ โซเฟียเน่ ไปได้ง่ายๆ พวกมัน มีท่าทีหมายจะขัดขวาง และ ไล่ตาม...แต่ก็.....

ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!! เสียงของพื้นที่แยกออก พร้อมกับมีเสาหินแหลมเข้าพุ่งปักเสียบ เหล่าออร์คที่ขยับหมายจะขัดขวาง โซเฟียเน่ นั้น แน่นอนว่าผู้ที่ทำให้เกิดเสาหินนั้น ก็คือ เคียร่า Valkyrie ที่มีรูปร่างเหมือน เด็กสาววัย 12-14 ปี สวมใส่ชุดสไตล์ โกธิคโลลิต้า นั้นเอง...

“ใครอนุญาตให้พวกแกผ่านกันหา!!..” เคียร่าที่เอ่ยกร้าว ถึงแม้จะเป็นถ้อยคำที่ออกมาจากร่างที่เสมือนเด็กสาว แต่แววตาและจิตสังหารของเธอที่แสดงออกมานั้น ก็สะกดเหล่าออร์ค ได้อย่างพอสมควร ราวกับ พวกมันเป็น เหมือนกับกบที่ถูกงูจ้องมองอยู่ก็ไม่ป่าน..

และบางตัวนั้นก็หาได้แค่หยุดชะงักอย่างเดียว...หากแต่ มีทั้งเหงื่อออกและตัวสั่นเทาอย่างหวาดกลัวด้วย....

“???...อะไร? แค่นี้ก็ถึงกับหยุด และกลัวกันแล้วเหรอ?..” เคียร่าที่เอ่ยร้องขึ้น เมื่อเธอเห็นท่าทีหวาดกลัวของพวกออร์คที่ไม่กล้า เข้ามาจัดการกับเธอ หลังจากเจอถ้อยคำและสายตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารที่น่ากลัวนั้นไป...ซึ่งเคียร่าก็เอ่ยด้วยท่าทีที่เซ็งมากๆ....

“นี่...พวกแกป็อดกันขนาดนี้เลยเหรอ?..” เคียร่าเอ่ยกล่าวต่อ อย่างมีท่าทีเซ็งๆ ก่อนที่เธอจะนึกอะไรสนุกๆขึ้นมาได้ ซึ่งไอเดียที่ปิ๊งขึ้นมานั้น ก็ทำให้เธอค่อยๆฉีกยิ้มอย่างมีท่าทีนึกสนุก..

“เอาอย่างงี้มัยค่ะ...คุณออร์คที่น่ารักทั้งหลาย..” เคียร่าที่เอ่ยกล่าวขึ้น ด้วยน้ำเสียงหวานๆ พร้อมกับโยนพลองลูกตุ้มหนามที่เป็นอาวุธประจำกายของเธอนั้นลงกับพื้น..และนั้นก็ทำให้พวกออร์คจ้องมองอย่างเริ่มสนใจมากขึ้น เมื่อเธอเอ่ยวาจาหวานๆและโยนอาวุธทิ้งไป ข้างหนึ่ง...ซึ่งยังเหลืออีกชิ้นที่อยู่ในมืออีกข้าง...

ท่าทีนั้นของพวกมัน ก็ทำให้เคียร่ายิ้มกว้างมากขึ้น ก่อนที่เธอจะขยับมือขวา ที่เป็นข้างที่โยนอาวุธทิ้งนั้น ขยับเข้ามาแตะยังที่กลางหน้าอกของตนเอง ใช่..แตะกลางหน้าอก และกวาด/สะบัดมือออกไปด้านข้าง ซึ่งทันทีที่เธอสะบัดมือออกไปด้านข้างนั้น..ชุดสไตล์โกธิโลลิต้าที่เธอสวมใส่อยู่นั้น ก็ส่องแสงสว่าง และเสื้อผ้าชุดดั่งกล่าวนั้นก็ค่อยๆหายไป...

และทำให้ เคียร่า เทพธิดานักรบ รายนี้อยู่ในสภาพเปลือยเปล่าอย่างหมดจด ซึ่งพวกออร์คก็ต่างพากันอึ้งกับการกระทำนี้ของเธอเหมือนกัน...ถึงแม้พวกมันจะมีปฎิกิริยานิดๆในการเห็นร่างเปลือยของเธอก็เถอะ....

“ถ้าพวกแก ล้มชั้นได้...ชั้นยินดีจะมอบร่างกายนี้ให้พวกแกกระทำยำยียังไงก็ได้ จะทำรุนแรง จะวิปริต วิตถารยังไงก็ได้..” เคียร่าที่ยิ้มนิดๆ กับปฎิกิริยาของพวกมัน ก่อนจะเอ่ยกล่าว ด้วยรอยยิ้มและสายตาที่ทั้งอ่อยและยั่วพวกมันอย่างเต็มที่

แน่นอนว่า พวกออร์คที่ร่ายล้อมนั้น จากที่มันมีปฎิกิริยาในการเห็นร่างเปลือยของเธอนั้น พอได้ยินถ้อยคำนั้น ก็ยิ่งมีปฎิกิริยามากขึ้น แต่ก็ยังไม่มากพอ เพราะพวกมันยังคงนิ่ง อย่างไม่กล้าบุก เข้ามาหา เธอดั่งที่ต้องการให้เป็น..

“ท่าทางข้อเสนอชั้นยังคงเร้าใจไม่พอสินะ..เอางี้...ถ้าพวกแกล้มชั้นได้ นอกจากจะได้ยำยีขั้นแล้ว ชั้นคนนี้จะยินดี อยู่ในฐานะ ‘หมูตัวเมียแสนโสโครก’ ของพวกแก ที่ได้แต่ร้อง “อู๊ดๆ”  ดีมัย....” เคียร่าที่เอ่ยกล่าวต่อ อย่างเพิ่มเงื่อนไขที่กระตุ้นพวกมัน...ซึ่งก็ได้ผล เพราะหลังจากที่เธอเอ่ยถ้อยคำนั้น พวกมันก็แทบกู่ร้องและกรูเข้ามาหาเธออย่างทันที....ด้วยความต้องการที่จะล้ม เพื่อได้เห็นเทพธิดาตนนี้ เป็นหมูตัวเมียแสนโสโครกของพวกมัน...

“อิๆๆ ใช่ ต้องคึกคัก ฮึกเหิมอย่างงั้นสิ..” เคียร่าที่เอ่ย ด้วยน้ำเสียงอย่างพึ่งพอใจ กับการที่พวกมันกรูกันเข้ามาหาเธออย่างทุกทิศทุกทางนั้น..ซึ่งเคียร่าเอ่ยพร้อมกับยื่นมือขวาอย่างเหยียดตรง และนั้นก็ทำให้พลองลูกตุ้มที่อยู่ที่พื้นนั้น ก็ค่อยลอยกลับไปสู่มือของเธอ และทำให้เธอกลับมาถืออาวุธ 2 มืออีกครั้ง......

“มันถึงค่อยน่าสนุกขึ้นมาหน่อย!!!..” เคียร่าที่เอ่ยกล่าวต่อ อย่างเสียงดัง ด้วยรอยยิ้ม และขยับมือไม้ ที่ถืออาวุธนั้น เข้าฟาดใส่ยังศีรษะของออร์คตนที่พุ่งเข้ามาถึงตัวเธอเป็นรายแรกนั้น...และนั้น ก็ทำให้ศีรษะของออร์คตนนั้น แตกกระจายกลางอากาศ ราวกับแตงโมที่ถูกโยและถูกหวดตีอย่างเต็มแรงนั้น.....

แต่ถึงกระนั้นก็หาได้ทำให้เหล่าออร์คนับหลายสิบหยุดชะงักแต่อย่างใด พวกมันที่ยังคงมุ่งหน้าตรงเข้ามาหาเธอ โดยมีเป้าหมายล้มเธอ เพื่อขยี้พรหมจรรย์ของเธอนั้น...

“อืมมม...เข้ามาเลย...” เคียร่าที่หันไปเอ่ยร้องบอกและขยับร่างที่เปลือยเปล่า (ร่างเปลือยแต่ในมือถืออาวุธนะ) เข้ากระโจกไปหาพวกมัน อย่างมิหวั่นเกรง... เพราะเธอถือว่า เป็น Valkyrie ที่สนุกกับการฆ่าฟัน และโหดเหี้ยม กับศัตรูมากที่สุด....

ครืนนนนนนนนนนนนน..... เสียงปะทะ จากการต่อสู้อันเกิดจาก การบุกรุกของ Valkyrie ทั้ง 2 องค์นั้น...จนทำให้ห้องของ คะชา ราชาแห่งออร์คก็ได้รับแรงสั่นสะเทือนนี้ไปด้วย....

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น ที่ด้านนอกนะ...” คะชาที่ร้องถาม ขณะที่นั่งอยู่บังลังค์ด้วยท่าทีที่สบายใจอยู่นั้น ก่อนที่ออร์คระดับทหารเลว จะเอ่ยตอบเชิงรายงาน...

“เรียนท่านคะชา ตอนนี้ มี Valkyrie 2 คนได้บุก เข้ามาในรังของพวกเราครับ..”

“Valkyrie งั้นเหรอ? ” คะชาที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่บงบอกถึงอารมณ์หลากหลาย ก่อนที่ราชาแห่งออร์คที่มีร่างกายสีแดงเพลิงนั้นก็หันไปชำเลืองมอง ยังร่างของหญิงสาวที่นั่งอยู่ในเงามืดด้านหลังของมัน และเอ่ยกล่าวเชิงสั่งกับเธอ..

“คงไม่ต้องให้ข้าสั่งนะว่าต้องทำยังไง...”

“ค่ะ....ท่านคะชา..” หญิงสาวที่เอ่ยตอบรับ ซึ่งผู้ที่ทำการเอ่ยตอบรับคำกล่าวนั้น ก็คือ องค์เทวีเฟรย่า นั้นเอง!!..

.

.

.

.

“เราต้อง หาวิธีออกไปจากที่นี้ ต้องรีบไปเตือน ท่านพี่โซเฟียเน่ กับ เคียร่า..” เรน่าที่เอ่ยกล่าวพร้อมกับลุกขึ้นยืนอย่างจ้องมองหาวิธี..เพื่ออกไปจากกรงแห่งนี้ แน่นอนว่ากรงที่เรน่าอยู่นั้น มันเป็นเพียงกรงธรรมดา ซึ่งหากเธอยังมีเทพฤทธิ์ของ เทพธิดานักรบอยู่ละก็...กรง แค่นี้เธอก็สามารถทำลายอย่างง่ายดายเลยละ...

“ท่านพี่โซเฟียเน่... เคียร่า...” เรน่าที่เอ่ยอย่างเป็นห่วง Valkyrie ทั้ง 2 ที่เสมือนเป็นครอบครัว และ พี่น้องก็ไม่ป่าน...แต่หลังจากที่เธอเอ่ยรำพึงไม่ทันไร...เสียงร้องของออร์คก็ดังขึ้น...

“อ็าคคคคคคคคคคคคคคคคคค!!!” เสียงร้องที่เอ่ยดังขึ้น พร้อมกับเลือดสีแดงที่สาดกระเซ็น มาถึงยังหน้ากรงขังของเรน่า..ซึ่งนั้นก็ทำให้เรน่าชะงักเล็กน้อย แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยิ้มเพราะเธอรับรู้ได้ว่าผู้ที่กำลังเดินตรงมานั้นคือใคร...

“ท่านพี่โซเฟียเน่..” เรน่าที่เอ่ยอย่างยิ้มๆ เมื่อเห็น หญิงสาวผิวแทนที่เดินเข้ามาหาเธอนั้น ซึ่งโซเฟียเน่ หรือ หญิงสาวคนดั่งกล่าวก็ยิ้มทักทายอย่างเล็กน้อย...

“ถอยไปก่อน เรน่า...” เธอเอ่ย พร้อมกับขยับมือทั้ง 2 ที่ถือ ดาบโค้งเป็นวง นั้นเข้าตวัดฟันกรงดั่งกล่าว ซึ่ง ก็ทำให้กรงเหล็กกล้านั้น ขาดพังอย่างง่ายดาย...

“เอ้า ออกมาเร็ว...” โซเฟียเน่ที่เอ่ยขึ้น.. เมื่อเห็นเรน่า ยังคงยืนหันไปมอง ออร์คน้อย ที่หลับใหลอยู่ด้วยความลังเล แต่สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจ หันกลับมามองยังผู้ที่มาช่วยเหลือ และขยับเดินออกมาจากกรงที่พังทลายนั้น...

“มันเกิดอะไรขึ้น เรน่า? อย่างเจ้าไม่น่าเสียท่าเจ้าพวกนี้ได้นี่ ” โซเฟียเน่ที่เอ่ยถามขึ้น เมื่อเรน่าได้เดินออกมาจากกรงขังนั้น

“เรื่องมันยาวนะท่านพี่ ที่สำคัญเรื่องนี้เกี่ยวพัน ถึงชะตาของสวรรค์ และของมนุษย์เลยด้วย..” เรน่าที่แหงกหน้ามองและเอ่ยตอบคำถามนั้น ซึ่งเรน่าก็ค่อยๆเอ่ยเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัน ขณะที่เธอและโซเฟียเน่ก็กำลังมุ่งหน้ากลับไปรวมกลุ่มกับเคียร่า

“ที่เจ้าพูดมานะจริงรึ เรน่า!!!..”โซเฟียเน่ที่เอ่ยกล่าวอย่างตกใจ เมื่อได้ยินเรื่องราวทั้งหมดจากปากของเรน่า...

“จริงค่ะ ท่านพี่...” เรน่าที่เอ่ยปากอย่างยืนกรานถึงเรื่องราวที่เธอเล่าออกไป...ซึ่งโซเฟียเน่ก็เอ่ยตอบกลับ...

“ไม่สิ... ข้าไม่น่าถามคำถามนี้...เพราะมันก็ต้องเรื่องจริงอยู่แล้ว ไม่งั้น สัมผัสพลังเทพธิดาของเจ้าคงไม่อ่อนขนาดนี้..และเจ้าก็คงไม่เสียท่าเจ้าออร์คพวกนี้..” โซเฟียเน่เอ่ยอย่างนึกได้ ก่อนจะเอ่ยถามต่อ

“งั้นเจ้าออร์คน้อยที่อยู่ในห้องขังของเจ้านั้นก็...”

“ใช่ค่ะ...ท่านพี่ เด็กคนนั้นเป็นลูกของข้า....” เรน่าที่ตอบตามตรง ถึงแม้จะรู้สึกอัปยศ อดสูนิดๆก็ตาม...

ขณะที่ทั้ง 2 ก็ยังคงวิ่งมุ่งหน้าไปสมทบกับเคียร่า..

“งั้นที่เมื่อกี้ เจ้ามองเด็กคนนั้นอยู่ครู่หนึ่ง เพราะเป็นห่วงเขาเหรอ เรน่า..” โซเฟียเน่ที่เอ่ยถามขึ้น หลังจากที่เรน่าได้ตอบคำถามข้อนั้นเสร็จสิ้นไปสักแป๊บ...ซึ่งคำถามดั่งกล่าวก็เหมือนเป็นมีดแทงใจของเรน่าไม่น้อย...

“อย่าปิดบังเลย...พี่เข้าใจนะ...เพราะพี่เองก็เคยมีลูกเหมือนกัน..” คำกล่าวต่อของโซเฟียเน่ ที่ทำให้เรน่าจ้องมองด้วยความ งง สงสัย เพราะผู้ที่เป็น Valkyrie ได้นั้น นอกจากเป็นสตรีนักรบ ที่มีจิตใจที่ยุติธรรมแล้ว จะต้องบริสุทธิ์อีกด้วย...

“มองแบบนั้น...สงสัยสินะ มันจำกัดด้วยเหรอ ที่การเป็นแม่คนจะต้องมีลูกจากสายเลือดเดียวกันนะ...” คำกล่าวตอบของโซเฟียเน่นั้นก็ทำให้เรน่าเหมือนจะเริ่มเข้าใจในความหมายนั้น....

“สมัยที่ยังเป็นมนุษย์ พี่เคยต้องรับผิดชอบเลี้ยงดูเด็กๆบ้านกำพร้า จริงๆ พวกเขาเหล่านั้น ก็เหมือนพี่น้อง แต่พอโตมาหน่อย ความรู้สึกที่ได้ดูแลพวกเขามันรู้สึกคนละอย่าง จากที่รู้สึกเหมือนเป็นพี่น้องก็รู้สึก เหมือนเป็นแม่ ก็ไม่ป่าน..แต่ทว่าพี่ก็ไม่สามารถปกป้องพวกเขาได้...” โซเฟียเน่ที่เอ่ยกล่าวเชิงบอกเล่าให้กับเรน่าได้ฟัง ซึ่งเรน่าก็มิได้เอ่ยถามอะไร เพราะเธอก็รู้ดีว่า ผู้ที่ได้มาเป็น Valkyrie นั้นส่วนใหญ่มักจะมีชะตากรรมที่โหดร้าย....

อย่างเรน่าที่เป็น ขุนพลหญิงที่มากฝีมือ แต่ด้วยความจงรักภักดี ถึงแม้จะรู้ว่าราชวงศ์ที่รับใช้อยู่นี่ไม่ดี ถูกครอบงำด้วยขุนนางบางกลุ่ม แต่เธอก็ยังคงปกป้อง ต่อต้านจากกลุ่มปฎิวัติ ถึงแม้ผลสุดท้าย การต่อต้านจะล้มเหลว ฝ่ายปฏิวัติเป็นผู้ชนะ แต่เธอก็ ปฏิเสธที่จะรับข้อเสนอใดๆจากกลุ่มปฏิวัติ ทั้งๆ ที่ทางนั้นก็เห็นคุณค่าฝีมือของเธอพอสมควร แต่เรน่ากลับเลือกขอความตาย...และด้วยฝีมือ ความกล้า ความภักดี จึงทำให้เธอถูกเลือกเป็น Valkyrie….

ขณะที่โซเฟียเน่ สมัยที่เธอเป็นมนุษย์เธอก็เป็นทหารหญิงมากฝีมือ เงินเดือนที่ได้จากการเป็นทหารก็เอามาเลี้ยงเด็กๆที่อยู่ในสถานเด็กกำพร้าที่เธอเคยอาศัยอยู่...ใช่ เด็กๆที่เหมือนทั้งลูกและพี่น้องของเธอ ก็กลับถูกฆ่าตายจนหมดเกลี้ยงจากการกระทำป่าเถื่อนของทหารข้าศึกที่เข้ามารุกราน จนสามารถยึดครองอาณาจักรของเธอ...

โดยที่โซเฟียเน่ก็ไม่มีวันลืมวันแห่งชะตากรรมของเธอ วันที่เธอหนีออกจากองทัพเพื่อกลับไปยังบ้านเด็กกำพร้าทันทีที่ได้ยินข่าว ว่าข้าศึกได้บุกเข้าไปถึงยังที่นั้นแล้ว และเมื่อไปถึง ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าของเธอนั้น คือ ภาพอันโหดเหี้ยมที่ทหารข้าศึกกระทำต่อพี่น้องของเธอ...

ซากศพและเลือดที่เจิดนอง เสียงหัวเราะที่แสนสะใจอย่างโรคจิตของทหารข้าศึก ทุกอย่างยังคงแจ่มชัดอยู่ในหัว และแน่นอนว่านั้นก็ทำให้ โซเฟียเน่ ถึงกับสติแตกจับดาบเข้าจัดการใส่เหล่าทหารข้าศึกที่อยู่ในบ้านกำพร้านั้น อย่างมิสนใจว่าพวกมันจะมีจำนวนเท่าไร ถึงแม้เธอจะปลิดชีพพวกมันได้ทุกคน แต่มันก็แลกกับชีวิตของเธอ..ที่สิ้นใจลงหลังพวกมัน...

“หวังว่าเคียร่าคงไม่เป็นอะไรนะค่ะ...” เรน่าที่เอ่ยกล่าวอย่างเป็นห่วง..ขณะที่ผู้วิ่งนำหน้าเธออย่างโซเฟียเน่นั้นก็เอ่ยตอบ..

“อืมมม...ถ้าอีกฝ่ายมีเฉพาะแค่ ‘ออร์ค’ ละนะ...” โซเฟียเน่ เอ่ยตอบ ซึ่งเธอก็มั่นใจ หากอีกฝ่ายมีเฉพาะแค่ ออร์ค ละก็...เคียร่าคงไม่เป็นไรแน่.....แต่ถ้ามีองค์เทวีเฟรย่า มาร่วมแจมด้วยละก็...มันก็จะเป็นอีกเรื่องหนึ่งทันที!!....

“เลี้ยวทางนี้ก็...ถึงแล้วละ...”โซเฟียเน่เอ่ยขึ้น..เมื่อเธอได้นำทางจนจะมาถึงจุดที่ เธอ(โซเฟียเน่) ได้แยกทางกับเคียร่า ซึ่งก็เป็นจุดนัดเจออีกด้วย ซึ่งทั้งโซเฟียเน่ และเรน่านั้น ก็หวังว่า เคียร่ายังคงปลอดภัยอยู่...แต่ทั้ง 2 ก็ต้องผิดหวังและอึ้ง เมื่อไปถึงก็พบว่า เคียร่าอยู่ในสภาพคุกเข่า และถูกออร์คตนหนึ่งจับกุมมือทั้ง 2 ไว้อย่างท่าทีที่หมดทางสู้!!

To....be........