ยูมิ กระหรี่ประจำสถาบัน ภาค 2 ตอนที่ 2

ถูกขืนใจจนกลายเป็นกระหรี่ขายหี

ซีรี่ย์ที่ 4 ยูมิ กระหรี่ประจำสถาบัน ภาค 2 ตอนที่ 2

“ยูมิ......” ชาติที่เอ่ยเรียกชื่อของหญิงสาวด้วยท่าทีที่แปลกใจสุดๆ เมื่อวันนี้ หลังจากที่เค้าได้ทำการเรียกเธอที่หน้าบ้านเหมือนดั่งที่ทำในทุกเช้านั้น....หญิงสาวที่นิ่งเงียบเก็บตัวอยู่ 2 สัปดาห์นั้นก็ได้เดินออกมา ในชุดนิสิตสาวอย่างพร้อมที่จะไปเรียนนั้นเอง...

ใช่.... มันทำให้เค้า ประหลาดใจ อีกด้านก็รู้สึกดีใจมากเช่นกัน......

“มัวอึ้งอะไรละ ปะ...ไปได้แล้ว....” ยูมิ สาวสวยลูกครึ่งญี่ปุ่นนั้นก็เอ่ยกล่าวเชิงบอกแก่นายชาติที่ยืนอึ้งอยู่นั้น ก่อนที่เขาจะขานรับคำสั้นๆ....

“อื้อออออ...” ชาติเอ่ยตอบ ทีแรกเขาก็กะหมายเอ่ยสร้างความสบายใจให้กับเธอ ว่า จะเป็นคนคุ้มครองเธอเอง ใครมาพูดเรื่องในงานรับน้องกับเธอ เค้าจะจัดการให้หมอบเลย...

ใช่....ทีแรกเค้ากะจะเอ่ยแบบนั้น แต่หลังจากคิดอย่างดีๆแล้ว เค้าก็ตัดสินใจว่าอย่าดีกว่า เพราะกลัวว่า การไปพูดแบบนั้น อาจจะส่งผลร้ายก็ได้ อย่างการไปสะกิดแผลใจของเธอ ฉะนั้นเงียบๆไว้จะดีกว่า หรือ พูดง่ายๆ คือ ไม่ต้องเอ่ยสัญญาอะไรกับเธอ แต่ลงมือทำไปเลยดีกว่า...

ใช่แล้ว ถึงแม้เค้าจะไม่เก่งเรื่องท้าตี ท้าต่อยก็เถอะ แต่เค้าก็ได้ปฎิญาณกับตนเองแล้ว ใครมาวอแวว หรือ รื้อพื้นเรื่องงานรับน้อง เค้าจะซัดให้เละเลย...

“ไม่เป็นไรนะ....” นายชาติร้องถามขึ้น หลังจากที่เขาและเธอได้เดินทางมาถึงยังวิทยาลัยนั้น ซึ่งยูมิก็แสดงท่าทีไม่ค่อยมั่นใจและดูกลัวๆหน่อยๆ แต่พอถูกเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเด็กถามนั้น เธอก็หันมอง ก่อนจะยิ้มและตอบเค้า...

“อื้ออออออ ไม่ต้องห่วงหรอกน่า..” เธอตอบ พร้อมกับเดินเข้าผ่านประตูวิทยาลัยไปด้วยท่าทีที่ดูแตกต่างก่อนหน้านี้....ซึ่งทันทีที่เธอเดินเข้ามานั้น ยูมินั้นก็ถูกจ้องมอง โดยใครบางคนที่ได้หลบซ่อนตัวอยู่ และคอยมองว่า เธอจะมาตามคำขู่ของเขามัย? แน่นอนว่าพอเห็นว่าเธอมาตามคำขู่นั้น ชายคนดั่งกล่าวก็ถึงกับยิ้มกว้าง ซึ่งชายคนนั้นก็คือ นายแบงค์นั้นเอง...

การมาเรียนของยูมิในวันนี้นั้น ก็สร้างความแปลกใจให้กับเพื่อนๆในคราสพอควร เพราะมีหลายคนนั้นก็คิด และคาดว่า เธออาจจะลาออกไปเรียนที่อื่นแล้วนั้นเอง จากสิ่งที่เกิดขึ้นที่งานรับน้องไหน การที่เธอขาดเรียนไป 2 สัปดาห์นั้นอีก..

แต่ความแปลกใจนั้น ก็เกิดขึ้นเพียงแป๊บเดียวเท่านั้น โดยสิ่งที่มาแทนที่ความแปลกใจนั้น ก็คือ สายตาที่จับจ้องมองมายัง

ยูมิ โดยที่สายตาเหล่านั้นก็จ้องมองด้วยท่าทีที่ ดูถูกดูหมิ่น เธอ มิใช่มองอย่างชื่นชมในความสวยเหมือนก่อนหน้านี้อีกแล้ว

“เกิดเรื่องขนาดนั้นยังกล้ามาอีกนะ..” เสียงชายบางคนที่เอ่ยเชิงพูดคุย แต่สุดท้ายชายคนดั่งกล่าวก็ต้องเงียบ เพราะ ชาติหันไปมองด้วยท่าทีที่เอาเรื่อง....ซึ่งเขาก็พยายามเต็มที่ในการปกป้องเธอ แต่ถึงแม้เขาจะออกตัวแค่ไหน แต่ก็ไม่มีทางที่จะคลี่คลายบรรยากาศที่น่าอึดอัดนี้ได้.....

ใช่....ตัวของยูมิเองก็ทราบ และรับรู้ถึงบรรยากาศ และหลายสิ่งหลายอย่างนั้นเหมือนกัน....จะว่าไป ทั้งบรรยากาศ ทั้งสายตา ที่จับจ้องมองนั้น ก็ล้วน แต่เป็นสิ่งที่เธอคิดและคาดไว้ว่าจะต้องเจอแน่ๆ เมื่อมายังที่วิทยาลัย โดยตลอด 2 สัปดาห์ที่เธอหยุดไปนั้น ก็มีบางช่วงเวลาที่เธอหาทางออกให้กับปัญหานี้เหมือนกัน มีหลายครั้งที่เธอคิดว่า ‘จะลาออกดีมัยนะ’

แต่ความคิดนี้ก็ต้องลังเล เพราะคนที่แสดงความเป็นห่วง และคอยดูแลเธอ ถึงแม้เธอจะไม่ได้ตอบสนองใดๆกับเค้าเลยก็ตาม....ซึ่งนั้นก็ทำให้เธอตัดสินใจว่าจะอยู่ต่อ พร้อมกับต้องจบ ปัญหานี้ให้ได้.....

ใช่....ต้องจบมัน ให้ได้.......

“จะไปหาอาจารย์เหรอ?...” ชาติที่เอ่ยเชิงทวนเชิงถาม หลังจากที่ยูมิเอ่ยบอกถึงสิ่งที่เธอจะทำในตอนเที่ยง...

“อื้อออ ก็เล่นหยุดเยอะนี่ เลยจะไปหาอาจารย์ของานทำ เกรดจะได้ไม่ตกไง...” ยูมิตอบอย่างขยายความ.....

“งั้นเราไปเป็นเพื่อนนะ...” ชาติเอ่ยอย่างเสนอตัว..แต่หยิงสาวนั้นก็ปัดความหวังดีนั้นทันที...

“ไม่ต้องหรอก....นายไปหาอะไรกินเถอะ เรื่องแค่นี้ชั้นจัดการเองได้นะ..”

“จะดีเหรอ...” ชาติร้องถามย้ำอย่างเป็นห่วง...

“อื้อออออ นายไม่ต้องห่วงหรอก...ชั้นดีขึ้นแล้ว....” ยูมิเอ่ยกล่าวอย่างยืนกราน ซึ่งชายหนุ่มนั้นก็เชื่อและปล่อยเธอไปอย่างไม่ได้นึกสงสัยอะไร ว่า เธอไปหาอาจารย์อย่างที่บอกหรือไม่..และทันทีที่เธอแยกทางกับชายหนุ่มที่เป้นเหมือนเพื่อนสนิทของเธอนั้น ยูมิก็ได้ส่งข้อความไปหาเบอร์ที่ส่งข้อความมาหาเธอเมื่อคืนนั้นทันที

อยู่ที่ไหน?? เธอกดส่งข้อความดั่งกล่าวทันที และไม่กี่อึดใจอีกฝ่ายก็ส่งข้อความกลับมา

หึ! กำลังรอข้อความมึงอยู่เลย อีกระหรี่ ตอนนี้กูอยู่ที่ตึก C ห้อง435 รีบๆมาละ...

หลังจากอ่านข้อความนั้น ยูมิก็มุ่งหน้าไปยังห้องของอาคารดั่งกล่าวทันที และเมื่อเปิดประตูเข้าไป เธอก็พบกับชายคนที่ส่งข้อความมาหาเธอ ซึ่งเป็นคนที่เธอคิดไว้ไม่ผิด คือ นายแบงค์ ที่เธอคิดผิดคือ ภายในห้องนั้นไม่ได้มีแค่นายแบงค์คนเดียว หากแต่มีพวกพ้องของเขา อีก 4 คน นั่งรออยู่ด้วย...

“มาแล้วเหรอ?.....” นายแบงค์ที่เอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้ม ทันทีที่เห็นทางหญิงสาวได้มาหาเขาตามข้อความที่เขาส่งไปให้....

“ชั้นต้องการ ภาพ และไฟล์วิดีโอนั้น...” ยูมิที่เอ่ยกล่าวขึ้น อย่างไม่สน ถึงแม้อีกฝ่ายจะมีหลายคนก็ตาม...

“ถ้าให้ของพวกนั้นแล้ว ทางนี้จะได้อะไร...” นายแบงค์ร้องถามกลับ...

“ไม่ถูกดำเนินคดี.....นั้นคือสิ่งที่พวกนายจะได้.....” ยูมิเอ่ยตอบ และนั้นก็ทำให้ นายแบงค์ และคนอื่นที่อยู่ในห้องนั้น ถึงกับหัวเราะอย่างเสียงดัง.....

“หึ หึ หึ  คิดจะเอาตำรวจมาขู่งั้นเหรอ?....” นายแบงค์ที่เอ่ยตอบเชิงถาม อย่างไม่มีท่าทีกลัวเกรง....

“ใช่..... ชั้นพูดจริงนะ ถ้านายไม่ยอมให้รูป กับคลิปมา ชั้นจะแจ้งความ และจะให้นายกับพวกจะต้องชดใช้สิ่งที่ทำลงไป...” ยูมิที่ยังคงกลั้นใจเอ่ยกล่าวขู่อีกฝ่ายต่อ ซึ่งอีกฝ่ายก็ยิ้ม และตอบกลับ...

“ก็เอาสิ เอาเลย...แจ้งเลย...แต่ทันทีที่แจ้ง เพื่อนชายโง่ๆของมึง จะต้องโดนจับฐานสมรู้ร่วมคิดกับพวกกูด้วย!!” นายแบงค์เอ่ยตอบ ซึ่งนั้นก้ทำให้ยูมิถึงกับชะงักและร้องถามทันที....

“มะ หมายความว่าไง ชาติเค้าเกี่ยวอะไรด้วย...” ยูมิร้องถามอย่างสงสัยและไม่เข้าใจ....

“ฮะๆๆๆ มึงจำได้มัยว่า คืนนั้น ก่อนหน้าที่มึงจะโดนพวกกูยำยีนะ ใครยื่นน้ำให้มึงกิน....” นายแบงค์ตอบด้วยคำถาม และนั้นก็ทำให้ยูมิครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะนึกออก....

“มะ ไม่จริงน่า...” ยูมิที่ค่อยๆนึกออกนั้นก็เอ่ยขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อ เพราะคนที่มอบน้ำให้เธอดื่มในคืนนั้น ก่อนจะเกิดเรื่องนั้น คือ นายชาติ เพื่อนตั้งแต่เด็กที่เธอไว้ใจ....

“นะ นี่ชาติเค้า ร่วมมือกับพวกแกด้วยเหรอ?...” ยูมิร้องถามอย่างอึ้งๆ และไม่อยากเชื่อ ซึ่งนายแบงค์ก็ยิ้ม ก่อนที่เขาจะตอบตามตรง...

“เปล่า....มันไม่ได้ร่วมมือกับพวกกูหรอก... มันโดนกูหลอกใช้ โดยไม่ได้รู้ห่าอะไรเลยทั้งนั้น แต่นั้นแหละที่ทำให้มันติดร่างแห่ไปด้วย ถ้ามึงแจ้งความ กูกะพวกก็จะยื่นกรานกันว่า เพื่อนแสนดีของมึงก็มีส่วนร่วม กับสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยเช่นกัน...” นายแบงค์ตอบ ซึ่งนั้น ก็ทำให้ยูมิถึงอึ้งและได้แต่มองหน้าอย่างกัดฟันแน่น ด้วยความแค้น.....

“................... แล้วชั้นต้องทำไง นายถึงจะมอบไฟล์ภาพ และคลิปให้ ต้องการให้จ่ายเงิน หรือ ว่าอะไร?.....” ยูมิที่ถามอย่างกลั้นใจสะกดความโกรธแค้นอย่างสุดๆนั้น...คำถามนั้นก็ทำให้นายแบงค์ยิ้มกว้างสุดๆ ก่อนตอบ...

“เงินนะ ไม่ได้มีอยู่ในหัวของพวกกูเลย สิ่งเดียวที่พวกกูต้องการ มึงก็น่าจะรู้ดีอยู่แล้วนี่...” นายแบงค์ที่เอ่ยตอบ ด้วยน้ำเสียงที่ดูชั่วร้ายมากๆ น้ำเสียงท่าทีของเขา ถึงตอนนี้ ยูมิก็ไม่อยากเชื่อเลยว่า จะเป็นคนเดียวกับคนแสนดีตอนช่วงวันแรกๆของงานรับน้องนั้น...บางทีนี่อาจจะเป็นโฉมหน้าจริงๆของเขาก็เป็นได้...

“??? อย่าบอกนะว่า ที่นายต้องการ คือ....” ยูมิที่ร้องถาม หลังจากครุ่นคิดอยู่เล็กน้อย แน่นอนว่านายแบงค์ก็ถึงกับยิ้มมากขึ้น เมื่อได้ยินถ้อยคำนั้น....

“ใช่....ไอ้อย่าบอกของมึงนั้นแหละ คือสิ่งที่กูต้องการ..” นายแบงค์ตอบอย่างยิ้มกว้าง ถ้อยคำนั้นก็ทำเอายูมิถึงกับหน้าเสีย..

“แต่ไม่ต้องห่วง กูยังไม่บังคับให้มึงมารับใช้พวกกูอะไร ตอนนี้หรอก...เพราะมึงเล่นหยุดไป 2 อาทิตย์ คงมีธุระกะอาจารย์ให้วุ่นวุ่นวาย....เอาไว้ อีกสักพักก็แล้วกัน ไว้มึงเครียร์พวกนั้นเรียบร้อย แล้ว ค่อยมาคุยกันอีกรอบ...” นายแบงค์เอ่ยกล่าวต่อ ซึ่งถ้อยคำดั่งกล่าวนั้น ก็ให้ยูมิรู้สึกแปลกใจไม่น้อย....เพราะมันเป็นคำพูดที่ดูใจดีผิดปกติ...

ยูมิจ้องมอง ก่อนจะพยักหน้าเชิงตอบรับกับอีกฝ่าย ซึ่งนายแบงค์ก็ยิ้มอย่างพอใจ ก่อนที่มันจะกล่าวต่อ...

“สุดท้ายถ้ามึงไม่ว่าอะไร ช่วยโชว์ให้ดู หน่อยได้มัยว่า ‘รอยตีตรา’ ที่พวกกูทำไว้ให้นะยังอยู่ดีรึเปล่า?...” ถ้อยคำถัดมาของนายแบงค์นั้น ก็ทำให้ยูมิชะงักเล็กน้อย และเธอก็มองอีกฝ่ายอย่างแค้นๆ ก่อนที่เธอจะขยับร่างหัน และยืนอย่างตัวตรงๆหันหน้าไปทางนายแบงค์ พร้อมกับทำการปลดกระโปรงออก และถลกชายเสื้อนิสิตขึ้น เพื่อให้ทางนายแบงค์และคนอื่นได้เห็นในสิ่งที่ต้องการ...

โดยที่ทางด้านนายแบงค์ และพวกนั้น ก็ต่างจับจ้องและค่อยๆ เริ่มจากหน้าท้อง ขาวๆ ก่อนจะเลื่อนสายตาลงต่ำ และหยุดลงตรง ท้องน้อยเหนือโหนกหี ซึ่งบริเวณดั่งกล่าวนั้น ก็มีร่องรอยถูกตีตรา ที่พวกมันได้ทำเอาไว้ ซึ่งรอยตีตรานั้นเป็นข้อความที่เขียนเป็นตัวหนาๆใหญ่ๆชัดๆว่า ‘กระหรี่ประจำสถาบัน ยสตน.’

“พะ พอใจรึยังละ....” ยูมิ ร้องถามอย่างหน้าแดงก่ำ ด้วยความอับอาย หลังยืนให้ นายแบงค์และพวกต่างจ้องมองท้องน้อยที่ถูกตีตรานั้น ซึ่งรอยตีตราดั่งกล่าวนั้น ก็ทำเอาเธอไม่กล้าจะมองภาพสะท้อนของตัวเองในกระจกเลย ตั้งแต่กลับมาจากค่ายรับน้องนั้น เพราะเมื่อเห็นรอยตีตราทีไร มันทำให้เธอรู้สึกแย่ ช้ำใจมากๆ นั้นเอง....

“เอออ.......” นายแบงค์ตอบสั้นๆ  และนั้นก็ทำให้ยูมิ สวมใส่กระโปรงกลับดั่งเดิม...และนายแบงค์ก็ได้เอ่ยกล่าวทิ้งท้าย ก่อนที่ยูมิจะออกไปจากห้องนั้น.....

“แล้วเดี๋ยวกูจะติดต่อกลับไปนะ....” นายแบงค์ที่เอ่ยกล่าวอย่างฉีกยิ้ม ซึ่งยูมิก็ไม่ได้แสดงท่าทีใดๆ พร้อมกับเดินออกจากห้องไป และหลังจากที่ยูมิเดินออกไปนั้น พรรคพวกของนายแบงค์ที่ยืนเป็นแบ็คกราวนั้นก็ร้องถามทันที...

“เหี้ย เอ๊ย....กูนึกว่าวันนี้จะได้เย็ดมันซะอีก....” พรรคพวกคนหนึ่งของนายแบงค์เอ่ยขึ้น...ก่อนที่พวกพ้องอีกคนจะหันมาถามอย่างไม่สน คำโอดครวญที่พวกพ้องคนแรกเอ่ย...

“มึงคิดอะไรอยู่วะ.....” คำถามของพวกพ้องคนหนึ่ง ที่เอ่ยถามอย่างสงสัยนั้น ก็ทำให้นายแบงค์หันไปมอง และเอ่ยตอบ

“อืมม....จะเรียกว่า คิด หรือ ไม่คิดดีละ?....” คำตอบกวนตีนนั้น ก็ทำให้พวกพ้องของเขา ทุกคนต่างหันมอง อย่างเอาเรื่อง จนนายแบงค์ต้องรีบเอ่ยต่อ ก่อนจะโดนยำตีน....

“กูล้อเล่นนะน่า...เอาเป็นว่า พวกมึงไว้ใจกูเถอะ รับรองว่า น้องยูมิได้เป็นกระหรี่รับใช้พวกมึงแน่!!...” นายแบงค์เอ่ยตอบ ด้วยน้ำเสียงและสีหน้าอย่างมีแผนการบางอย่าง....

To........be........

คนแต่ง

ช่วงนี้งบน้อย ครับ มาแบบสั้นๆ เรื่องเดินฉับไว แต่คิดว่า ตอนหน้าคงยาวแน่ๆละ...ยังไงตอนหน้าก็ต้องมีบู๊ล้างผลาญน้ำอาบ กระจายเต็มแน่ๆๆ....