เรื่องของเธอกับผม เรื่องที่ 1 อดีต (5)

เรื่องของเธอกับผม เรื่องที่ 1 อดีต (5)

“Climax…งั้นเหรอ?..” ชายหนุ่มที่เอ่ยทวน ขณะที่หญิงสาวผมดำยาวที่นอนอยู่ข้างตัวนั้นก็ยิ้มและตอบรับ...

“อือออออ...หลังจากนี้ไป คือ ช่วงเวลา Climax ของเรื่องราวแล้วละ ” น้ำฟ้าที่หันหน้ามาตอบผม ก่อนที่เธอจะหันกลับไปอย่างก้มหน้า และเอ่ยเล่าให้ฟัง...

“หลังจากนั้น.....”

.

.

.

.

หลังจากที่เราทานมื้อเช้าอันน่าขยะแขยงเสร็จแล้วนั้น...นายคันนาวาโร่ก็จ้องมองทั้งชั้นและเคทอยู่ครู่หนึ่งและก็เอ่ยขึ้นมาว่า

“อืมมม...เพื่อนของมึงแต่ละคนนี่ สวยใช่ได้เลยนะ...วันนี้ พาแม่หนูเอเชียไปทำอะไรสนุกๆดีมัยนะ..” ถ้อยคำของนายคันนาวาโร่ที่อยู่ๆเอ่ยขึ้น ด้วยทีท่าที่เหมือนกับว่าจ้องมองพิจารณารูปร่างของชั้นอยู่นานแล้ว และนั้นก็ทำให้ทั้งชั้นและเคทที่ต่างชอกช้ำกับการทานอาหารบ้าๆนั้น ก็ถึงกับชะงัก  แน่นอนว่า คนที่เอ่ยโวยโต้กลับนั้นก็คือ เคท...

“อย่าทำอะไรเพื่อนของชั้นนะ...” เคทที่เอ่ยโต้ตอบ อย่างเน้นเสียงชัดถ้อยชัดคำ แน่นอนว่าถ้อยคำดั่งกล่าวมันไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายมีท่าทีหวาดกลัวแต่อย่างใด เพราะสภาพของเคทเองนั้นก็ไม่ได้อยู่ในสภาพที่เหนือกว่าพวกเขาเลย...

และกลับกัน เหมือนเคทจะตกหลุมและเดินตามหมากที่นายคันนาวาโร่ที่ได้วางไว้ต่างหาก....

“หึๆ....ถ้าไม่อยากให้ทำ งั้นมึงก็รับเคราะห์แทนเพื่อนมึงซะสิ คุณหนูแห่งเทสทารอสซ่า...” คำกล่าวตอบของคันนาวาโร่นั้น ก็ทำให้ชั้นและ เคท ต่างชะงัก ใช่...วินาทีนั้น แม้แต่ชั้นเองก็ยังรู้เลยค่ะว่า มันเอาชั้นมาใช้เป็นเครื่องมือ ในการจัดการกับเคท....

“เคท...” ชั้นที่หันไปเอ่ยเรียกเคท และที่ชั้นหันไปเอ่ยเรียก มิได้เป็นการบีบบังคับเธอแต่อย่างใด...เพียงแต่เป็นการเตือนเธอ ว่าอย่าไปหลงกลกับคนๆนี้ ซึ่งเคทนั้นก็น่าจะรู้ดีกว่าใคร เพียงแต่ มันไม่มีทางเลือกนั้นเอง...

ใช่...มันไม่มีทางเลือกอื่น ถึงแม้ชั้นจะสังเกตได้ว่า เคท แอบมองพวกมันอยู่หลายครั้ง เหมือนจะ มองเพื่อกำลังชั่งใจจะกระทำอะไรสักอย่าง แต่เธอก็มิได้ทำอะไร ซึ่งที่ไม่ได้ทำนั้นก็คงเพราะไม่มีช่องว่าง...หรือไม่ก็เป็นห่วงชั้นด้วยก็ได้...

“แล้วชั้นจะแน่ใจได้ไง ว่า ถ้าชั้นยอมรับเคราะห์แทนแล้ว แกจะไม่ทำอะไรเพื่อนของชั้นคนนี้..” เคทที่เอ่ยโต้ตอบ ซึ่งชั้นก็เห็นด้วย กับถ้อยคำนั้น ว่า มีอะไรยืนยัน เพราะดูจากสิ่งที่เกิดขึ้นกับลิซ่า...มันถือเป็นตัวอย่างชั้นดีเลย...

“แย่ละ ดูท่ากูจะไม่มีความน่าเชื่อถือแล้วสินะ..” คันนาวาโร่ที่หันไปเอ่ยบ่นกับพวกลูกน้องของเขา ก่อนจะแสยะยิ้มและหันมาเอ่ยตอบกับเคท...

“หึๆ เรื่องนั้น....มึงมีแต่ต้องเชื่อใจกูเท่านั้น...” คำกล่าวตอบที่มาพร้อมกับรอยยิ้มที่ชวนไม่ไว้วางใจนั้น...ก็ยิ่งทำให้ไม่น่าไว้วางใจเข้าไปใหญ่ แต่เพราะมันไม่มีตัวเลือกอื่นที่ดีกว่านี้นั้นเอง...

“เข้าใจละ...แล้วแก จะให้ชั้นทำอะไรบ้าง..” เคทที่เอ่ยตอบ ซึ่งถ้อยคำของเธอก็ทำให้ชั้นตกใจพอสมควร จนถึงกับร้องเรียกเธอในทันที...

“เคท!!...” ชั้นที่เอ่ยร้องเรียก ซึ่งดูจากสีหน้าของเคทแล้วมันก็บอกชัดเจนว่า เธอก็ไม่ได้เชื่อใจอะไรมันนัก แต่เพราะต้องการปกป้องชั้นนั้นเอง ซึ่งเคทก็หันมามองชั้นและยิ้มเล็กๆให้ เหมือนตอกย้ำสิ่งที่ชั้นกำลังคิดอยู่ ใช่ รอยยิ้มที่เหมือนบงบอกกลายๆว่า ‘ไม่ต้องห่วง ชั้นจะปกป้องเธอเอง’ อะไรทำนองนั้น....

“หึๆๆๆ...ต้องอย่างงั้นสิ...” คันนาวาโร่ที่เอ่ยอย่างแสดงท่าทีดีใจ และกึ่งชื่นชมกับการตัดสินใจของเคท ก่อนที่เค้าจะหันไปเหมือนสั่งบางอย่างกับลูกน้องของเขา ก่อนที่ลูกน้องของเขาคนหนึ่งจะเดินตรงเข้ามาหาชั้น(น้ำฟ้า)...

“จะทำอะไรนะ...” เคทร้องถาม เมื่อเห็นว่าลูกน้องคนนั้น เดินตรงไปหาชั้น ขณะที่ชั้น (น้ำฟ้า) ก็มีสีหน้าที่ดูตื่นตระหนกตกใจ กับการเข้ามาของชายคนนั้น ก่อนที่ชายคนนั้นจะไม่ได้ทำอะไรชั้น เพียงแค่ รวบจับชั้นกลับมัดขึงแขวนตามเดิม...

“กูไม่อยากให้เพื่อนของมึงเกะกะ นะ...” คันนาวาโร่เอ่ยตอบ ขณะที่ชั้น(น้ำฟ้า) ถูกชายคนนั้นจับกลับไปมัดขึงอีกครั้ง ซึ่งเคทก็หันไปมองชั้นสลับกับทางนายคันนาวาโร่...ด้วยสีหน้าที่ดูเคียรแค้นมากๆ ก่อนที่เคทจะต้องชะงัก เมื่อลูกน้องอีกคนของคันนาวาโร่ได้เดินเข้ามาเอ่ยบอกกับเขา...

“ผมเอามาแล้วลูกพี่..” ถ้อยคำของลูกน้องคนดั่งกล่าวก็ทำให้คันนาวาโร่ หันไปชำเลืองมองและพยักหน้าอย่างรับรู้ ขณะที่ชั้นและเคทต่างชะงักอึ้ง เพราะสิ่งที่ลูกน้องคนดั่งกล่าวเอามานั้น ก็คือ กล้องวิดีโอ...

“ในเมื่อทางนี้เองก็พร้อมแล้ว งั้นมาเริ่มกันเลยดีมัย คุณหนูแห่งเทสทารอสซ่า...” คันนาวาโร่ที่หันมาเอ่ยกล่าวกับเคท ด้วยสีหน้าท่าทีที่โฉดชั่ว ขณะที่ลูกน้องคนดั่งกล่าว (คนที่ถือกล้อง) ก็ได้ทำการกดปุ่มเปิดเหมือนเริ่มบันทึกถ่ายทำ...

“ไม่ต้องห่วงไปหรอก ที่ถ่ายๆเนี่ย ไม่ได้จะเอาไปลงที่ไหน แต่จะส่งไปให้ตาแก่นั้นเพียวๆเท่านั้น..” คำกล่าวของคันนาวาโร่ ก็ทำให้เคทถึงกับนิ่ง ถึงแม้จากมุมมองของชั้นจะมองไม่เห็นสีหน้าของเธอ แต่ก็รู้สึกสัมผัสได้ถึงความโกรธจากตัวของเคท ซึ่งมันก็ไม่แปลก ขนาดชั้นที่ได้ยินแบบนี้ ก็ยังโกรธแทนเลย...

มันช่างเป็นวิธีการที่ต่ำช้ามากๆ ใช้ชั้นเป็นเครื่องมือบีบบังคับเคท ให้กระทำตามที่มันสั่ง และเอาสิ่งที่เคท จำยอมกระทำนั้นไปทำร้ายจิตใจคุณตาของเธอ อีกต่อหนึ่งด้วย...

“เอาละ...ก็เริ่มเลยก็แล้วกันนะ จะเริ่มจากของง่ายๆก่อนละกัน ให้คลาน 4 ขา เหมือนหมา เข้ามาหากู พร้อมกับทำการเลียเท้าของกูซะ..” คำสั่งของคันนาวาโร่ที่เอ่ยดังขึ้นนั้น ก็ทำให้ เคทและชั้น ต่างชะงักทันทีที่ได้ยิน ซึ่งชั้นก็หันไปมองยังทางเคท ด้วยความเป็นห่วง เธอที่นั่งนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะขยับกระทำตามที่สั่ง...

“เคท!!..” ชั้นเอ่ยร้องเมื่อเห็น เคท หรือ แคทเธอรีน นั้นมีท่าทีขยับทำการคลานเข่า โดยที่การเรียกของชั้นก็ไม่ได้ทำให้เธอหยุดชะงักแต่อย่างใด ใช่เธอมิได้หยุดหันมามองชั้นเลย หากแต่ยังคงขยับคลานตรงไปหานายคันนาวาโร่นั้น...

ท่ามกลางสายตาของหมอนั้นและลูกน้องที่ต่างจ้องมอง เคทที่ค่อยๆคลานไปหาพวกมันอย่างมีรอยยิ้มที่แสนสะใจ..และทันทีที่เคทคลานไปถึง คันนาวาโร่ก็ยกและยื่นเท้าให้แก่เคทที่คลานไปถึง....

เคทที่มีท่าทีชะชักเล็กน้อย...ก่อนที่ศีรษะของเธอนั้นจะขยับเข้าไปหายังเท้าที่สวมใส่รองเท้าหนังของมัน และเธอก็ทำการเลีย!! และนั้นก็ทำให้นายคันนาวาโร่และพวก ที่จ้องมองอยู่นั้นต่างมีท่าทีที่สะใจมากยิ่งขึ้น...

“ใช่...แบบนั้น แบบนั้นแหละ...” คันนาวาโร่ที่เอ่ยเบาๆด้วยสีหน้าที่พึ่งพอใจมากๆ...ซึ่งมันก็ให้เคทเลียเท้าข้างนั้นอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะขยับออก และส่งอีกข้างมาให้เธอเลียต่อ แต่คราวนี้เธอต้องชะงักเล็กน้อย...

“โอะๆ ลืมไปข้างนี้ เพิ่งไปเหยียบขี้หมามานะ แต่คงไม่เป็นไรใช่มัย? ถ้าจะให้มึงเลียทำความสะอาดไปด้วยนะ..” คันนาวาโร่ที่เอ่ยกล่าว ด้วยถ้อยคำท่าทีเหมือนนึกได้ แน่นอนว่า ถ้อยคำดั่งกล่าวก็ทำให้ชั้นทีตอนแรก งง สงสัยว่า เคทชะงักทำไมนั้น ก็ถึงกับอึ้ง และนึกโกรธแค้นแทนทันที...

ใช่....มันออกเกินไปแล้วนะ...

ท่ามกลางเสียงหัวเราะของพวกลูกน้องคันนาวาโร่ที่เอ่ยขึ้น หลังจากสิ้นเสียงถ้อยคำเมื่อกี้ของผู้เป็นนาย ส่วนเคท ก็ยังคงนิ่ง และเหมือนเธอจะขยับแหงกหน้ามองหน้าอีกฝ่ายเล็กน้อย ถึงแม้ชั้นจะไม่เห็นสีหน้าของเคท ก็ตาม แต่ก็เดาสีหน้าของเธอได้ไม่ยาก...เพราะเธอคงไม่แสดงสีหน้าอย่างยินดีแน่นอน...

ใช่ค่ะ เธอแหงกหน้ามองหน้าของอีกฝ่ายอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ชั้นจะต้องอึ้งเมื่อเห็นเธอได้ทำการเลียเท้าอีกข้างของคันนาวาโร่นั้น..

“อย่างงั้น ข้างๆ และใต้เท้าด้วย ใช้ลิ้นของมึงแซะเอาขี้หมาพวกนั้นออกไปให้หมดด้วยละ..” คันนาวาโร่ที่เอ่ยสั่ง ด้วยสีหน้าที่ดูสะใจไม่น้อย...ซึ่งแตกต่างจากชั้นที่จ้องมองเคทด้วยความรู้สึกที่เจ็บช้ำแทน...3 -5 นาทีได้ที่เคทใช้เดวลากับการจัดการกับรองเท้าข้างนั้นของคันนาวาโร่..และทันทีที่ทุกอย่างเสร็จสิ้นนั้น คำกล่าวเชิงสั่งถัดมาของคันนาวาโร่ก็ดังขึ้น

“เอ้า...หันไปที่กล้องและลองบอกตาของมึงหน่อยสิ ว่าการรสชาติการเลียขี้หมานั้นมันเป็นไง...” คันนาวาโร่ที่เอ่ยขึ้น ซึ่งเคทก็หันไปมองยังมันเล็กน้อย มือไม้ของเธอที่ก่ำแน่น ก่อนจะหันไปทางกล้องและเอ่ยกล่าวอย่างเป็นภาษาอิตาลี...ซึ่งนั้นก็ทำให้พวกของนายคันนาวาโร่ถึงกับหัวเราะ และเอ่ยโต้ตอบ และการเอ่ยโต้ตอบนั้นมันก็พอทำให้ชั้นเดาสิที่เคทพูดได้ลางๆ..

“ฮะๆๆๆ...อร่อยงั้นเหรอ? ของพรรค์นั้นคุณหนูแห่งเทสทารอสซ่าบอกว่าอร่อย แบบนี้ จัดมาให้บ่อยๆดีมัย?..” คันนาวาโร่ทีเอ่ยกล่าวด้วยท่าทีที่สะใจ ขณะที่เคทก็นั่งนิ่งไม่ยอมมีท่าทีตอบโต้ ก่อนที่คันนาวาโร่จะเอ่ยต่อ...

“วันนี้ไว้แค่นี้ละกัน ไว้พรุ่งนี้กูจะค่อยๆเล่นกับมึงต่อ....” คันนาวาโร่เอ่ย และหลังจากเอ่ยถ้อยคำนั้นจบ มันกับลูกน้องก็เดินออกไปจากห้องนั้นทันที...

“เคท...” ชั้นที่เอ่ยเรียกเธอออกมาอย่างช้าๆค่อยๆ ซึ่งเคทก็นั่งนิ่งที่เดิมอยู่อีกครู่ ก่อนที่เธอจะลุกพรวดไปยังมุมห้อง และส่งเสียงอาเจียนเสียงดังออกมา...จนทำให้ชั้นต้องร้องเรียกเออีกรอบ ด้วยเสียงที่ดังและเป็นห่วงมากขึ้น..

“เคท..”

“ไม่...ไม่เป็นไรแองเจิ้ล ชั้นไม่เป็นไร....” เคทเอ่ย ตอบ พร้อมกับขยับมือไม้ทุบที่กำแพงนั้นอย่างแรง บงบอกเป็นนัยยะกลายๆถึงอารมณ์ของเธอในเวลานี้...ซึ่งชั้นก็ได้แต่มองด้วยความรู้สึกสงสารและเจ็บปวดแทน...ก่อนที่เคทจะหันกลับมาเมื่อเธอมีท่าทีที่ดีขึ้น ใช่หันกลับมามองชั้น และที่ประตู อยู่เล็กน้อย...และจึงค่อยตรงมาหาชั้น...

“บ้าจริง...” เคทที่เอ่ยสบขึ้น หลังจากเดินตรงมาหาชั้น และพยายามจะคลายพันธนาการที่แขนของชั้นออก ซึ่งมันไม่สามารถทำได้ง่ายๆ เพราะคล้องด้วยแม่กุญแจอยู่นั้นเอง ซึ่งเคทก็ยังคงพยายามอยู่ครู่ และจึงล้มเลิกความพยายามนั้น แน่นอนว่า มันเป็นอะไรที่น่าเสียดายมากเหมือนกัน เพราะพวกมันมิได้จับตาดูพวกเราเลย แถมเคทก็มิได้ถูกพันธนาการหรือถูกคุมตัวแต่อย่างใดด้วย...

“เธอหนีไปคนเดียวก่อนก็ได้นะ...เคท..” ชั้นที่ตัดสินใจเอ่ยขึ้น...หลังจากมองดูความพยายามของเคทตั้งแต่จะแก้พันธนาการของชั้น จนล้มเลิก ลงนั่งครุ่นคิดหาวิธี...

“ไม่ได้นะ...แบบนั้นชั้นทำไม่ได้หรอก...การทิ้งเธอไว้อยู่ที่นี้มันอันตรายเกินไป...” เคทที่เอ่ยตอบกลับอย่างแทบทันที...

“แต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เราทั้งคู่ ไม่สิ เราทั้งหมดเองก็เป็นอันตรายด้วยกันนะ...” ชั้นเอ่ยตอบ ซึ่งถ้อยคำนั้นก็ทำให้เคทนิ่งอย่างครุ่นคิด ด้วยท่าทีที่เธอเหมือนจะยอมรับว่าสิ่งที่ชั้นพูดนั้นมันเป็นเรื่องจริง ใช่ ขืนอยู่ที่นี้ รอความหวังก็มีแต่เป็นอันตรายด้วยกันทั้งหมด แต่ถ้ามีใครสักคนหนีไปได้และทำให้การช่วยเหลือมาเร็วขึ้นสักนิดละก็....

“เข้าใจแล้วละ แองเจิ้ล ชั้นเข้าใจแล้ว...” เคทที่เอ่ยตอบรับอย่างตัดสินใจ ซึ่งเธอก็ขยับร่างไปที่ประตู แต่ทว่าทุกอย่างก็จบลงด้วยความผิดหวัง...

“ไม่ไหว...ไม่ได้ ถ้าไม่มีกุญแจ ก็ไม่มีทางที่จะเปิดมันออกเลย..” เคทเอ่ยหลังพยายามลองเปิดประตูเหล็กตรงหน้าอยู่ครู่หนึ่งนั้น ซึ่งนั้นก็ทำให้ชั้นมอง และค่อยๆก้มหน้าลงอย่างเหมือนหมดหวัง ทั้งๆที่อุตสามีความหวังอย่างเล็กน้อยแท้ๆ..

“ขอโทษนะ แองเจิ้ล...” เคทที่ค่อยๆเดินกลับมานั่งข้างๆตัวชั้นและเอ่ยขึ้น..

“อื้ออออ มันไม่ใช่ความผิดของเธอสักหน่อย อีกอย่างชั้นเห็นแล้วว่า เธอใช้ความพยายามจริงๆ ฉะนั้นไม่จำเป็นต้องขอโทษหรอก และก็ เธอก็บอกเองไม่ใช่เหรอว่า อีกไม่นาน ต้องมีคนมาช่วยเราแน่นะ..” ชั้นเอ่ยตอบ และเหมือนชั้นกลายเป็นคนให้กำลังใจตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่ทราบ...นั้นจึงทำให้เคททั้งยิ้มและหัวเราะ...และมันก็ทำให้เรารู้สึกดีขึ้น...ถึงแม้จะเป็นช่วงสั้นๆ ก่อนจะกลับมาวิตกกังวล และซีเรียสอีกครั้ง...

และนายคันนาวาโร่ก็กลับเข้ามาอีกครั้งในช่วงเย็นของวัน....ใช่ กลับมาบีบบังคับให้เคทกระทำเรื่องที่น่าอดสู่ น่าอาย...โดยที่ชั้นก็ได้แต่จ้องมองอย่างไม่สามารถจะทำอะไรได้เลย และเคทก็ได้แต่ต้องกระทำตามเท่านั้น เพราะถ้าไม่ทำ คนที่ถูกกระทำจะเป็นชั้น(น้ำฟ้า) นั้นเอง....โดยที่เรื่องนี้มันก็ทำให้ชั้นรู้สึกแย่เอามากๆเหมือนกัน...

จนกระทั้งเวลาผ่านไป 1 อาทิตย์ ความช่วยเหลือก็ยังมาไม่ถึง....โดยที่ตลอดช่วงเวลา 1 อาทิตย์นั้น ทุกอย่างก็ดำเนินไปอย่างซ้ำๆ แทบไม่มีอะไรแตกต่าง...ชั้นที่ยังคงถูกจับมัดมัดห้อยแขวนเอาไว้ และจะถูกปล่อยต่อเมื่อ ทานข้าว หรือ มองดูสิ่งที่พวกมันทำกับเคทเท่านั้น...

โดยที่นายคันนาวาโร่ก็จะเข้ามาหาพวกชั้น วันละ 2 ครั้ง แน่นอนว่า 2 ครั้งที่ คือช่วงเช้าและช่วงเย็น ซึ่งในช่วงเย็นนั้นก็มิได้มาหาเฉยๆเหมือนในตอนเช้า...แต่เข้ามาพร้อมกับกระทำการบัดซบกับเคทด้วย..

ในเรื่องอาหารนั้น ถึงแม้แต่ละมื้อนั้นจะมีการเปลี่ยนแปลงบ้างก็ตาม (ไม่ได้เปลี่ยนตลอดหรอก จากที่สังเกตดูจะพบว่ามีราวๆ 4-5 อย่างที่สลับหมุนเวียนไปมาเท่านั้น..) แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เปลี่ยนคือ อาหารที่พวกมันนำมาให้ทั้ง ชั้นและเคท ทานนั้น มักจะเปื้อน หรือ ผสมน้ำกามขาวขุ่นอย่างมากมายเอาไว้นั้นเอง...

และชั้นและเคทก็ยังคงไร้ทางเลือก จำต้องทนยอมอาหารที่น่าขยะแขยงนั้นต่อไป...ถึงแม้มันจะเริ่มรุนแรง และหนักขึ้นเรื่อยๆก็ตาม ซึ่งคนที่ถูกกระทำนั้นก็ คือ เคท ค่ะ ไม่ใช่ ชั้นค่ะ...เพราะบางมื้อ ของบางวัน พวกมันก็บอกว่า น้ำควยที่ผสมในอาหารของเคทนั้น ไม่ใช่น้ำควยธรรมดา แต่เป็นน้ำควยที่อยู่ในรูหี รูตูดของลิซ่านั้นเอง...

และ เคท นอกจากต้องทานอาหาร น่าขยะแขยงนั้นแล้ว เธอยังต้องจำใจ ทานเยี่ยวของพวกมัน ต่างแทนน้ำอีกด้วย โดยที่ท่าทีของพวกมัน ก็ไม่ได้มองว่าเป็นการป้อนน้ำให้เคท ทานแต่อย่างใด แต่กลับเหมือนใช้งานปากของเธอแทน ห้องน้ำก็ไม่ป่านเลย...ใช่บางครั้ง พวกมันถึงกับทำการรุมฉี่กรอกใส่ปากของเคทก็มี...

พอมาถึงตรงนี้คิดว่า คงมีเพื่อนๆบางคน คงสงสัยว่า เวลาตอนที่พวกมันเข้ามาให้อาหารนั้น มันเป็นช่วงเวลาพอเหมาะที่จะทำการหลบหนีไม่ใช่เหรอ?...ใช่ค่ะ มันเป็นช่วงเวลาเดียวที่สามารถกระทำการหลบหนีได้ เพราะพวกลูกน้องของคันนาวาโร่น่าจะมีกุญแจไว้สำหรับแก้มัดชั้นกับประตูห้องที่ขังพวกเรา เพียงแต่ พวกลูกน้องเหล่านั้นไม่ได้โง่ และยังรอบคอบมากๆ (ไม่รู้ผู้เป็นนายสั่งกำชับไว้รึเปล่า?)

เพราะทุกครั้งที่พวกมันเข้ามาให้อาหาร จะมี พวกมันคนหนึ่ง ยืนอยู่ด้านหลังของชั้นเสมอ ประหนึ่งว่า ถ้าเคททำอะไรตุกติกละก็ อาจจะมีการทำร้ายชั้นทันที จึงทำให้เคทไม่กล้าที่จะทำอะไร ทั้งๆที่มันเป็นโอกาสเดียว หากคิดจะหลบหนี...และใช่ว่า ชั้นจะไม่เคยกล่อมเคท เคยกล่อม แต่ก็จนกับคำพูดของเธอ โดยเธอตอบกับชั้นว่า...

“ไม่ใช่ว่า ชั้นไม่เข้าใจที่เธอพูดนะแองเจิ้ล แต่ถ้าชั้นทำแบบนั้นแล้ว มันเกิดฆ่าเธอขึ้นมา ชั้นคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตแน่ แค่เธอและลิซ่า มาพัวพันแบบนี้ ชั้นเองก็ยังรู้สึกแย่มากพออยู่แล้ว...” มันเป็นถ้อยคำที่ทำเอาชั้นพูดไม่ออกเหมือนกันและก็เข้าใจความรู้สึกของ เคท...แต่กลับกัน ชั้นเองก็ไม่อยากเห็น เคท ต้องทนเจ็บปวด เช่นเดียวกัน..

เพราะนอกจาก เคทจะต้องทานอาหารน่าขยะแขยง กับการทาน เยี่ยวพวกมันต่างแทนน้ำแล้ว. เธอยังต้องทำตามคำสั่งทุเรศๆของ นายคันนาวาโร่ ที่มักเข้ามาสั่งให้เธอกระทำทุกเย็น...ใช่มัน สั่งให้เธอกระทำ เพื่อตัวมันได้ดู และ บันทึกวิดีโอ เพื่อส่งไปเย้ยหยั่นทำร้ายจิตใจคุณตาของเคท...

วันแรกก็อย่างที่รู้ นายคันนาวาโร่นั้นสั่งให้เคท คลานเยี่ยงหมาเข้ามาเลียเท้าของมัน...ส่วนวันที่ 2 ก็ยังคงสั่งเหมือนเดิม คล้ายเหมือนลองใจและตอกย้ำเคทกลายๆ พอเข้าวันที่ 3 คันนาวาโร่ก็สั่งให้เคท ให้กระทำตัวเยี่ยงสุนัข ซึ่งพวกมันก็เตรียมข้าวของที่ทำให้เคทมีสภาพสมเป็นสุนัขมากขึ้น อย่าง ปลอกคอที่มีชื่อของเคท และชามข้าวสุนัขให้กับเธอ...

วันที่ 4- 6 นั้น ก็เป็นการกระทำที่เหมือนๆคล้ายๆกัน คือ เข้ามาสั่งให้ เคท ที่มีสภาพเป็นสุนัขนั้นทำนั้นนี่ ดั่งที่สุนัขทำ อย่าง เห่า หมุนตัว นอน ขอ มือ วิ่งไปคาบของ แต่ก็มีอยู่วัน ที่มันไม่ได้สั่งอะไรเคทมากก็แค่ สั่งให้เธอมาเห็นเก้าอี้รองขา รองเท้าให้มันหน่อย แน่นอนว่า เคทก็ ทำตามทุกคำสั่งของมันแต่โดยดี และการกระทำเหล่านั้น ก็ได้มีการอัดวิดีโอเอาไว้ทั้งสิ้นด้วย

“อาหารวันนี้อร่อยมัย...” คำกล่าวเชิงถามของพวกของคันนาวาโร่ ที่เอ่ยขึ้น ซึ่งเป็นคำถามที่พวกมัน หรือตัวคันนาวาโร่มักจะผลัดกันเอ่ยถามอย่างเป็นประจำ หลังจากที่ พวกมันให้ เคท ทำตัวเป็นเหมือนหมานั้น...และทุกครั้งที่ถามพวกมันก็ไม่ได้ถามธรรมดาด้วย หากแต่มักจะเอาเท้าเข้าเหยียบศีรษะของเคทที่ก้มหน้าทานอาหารเยี่ยงสุนัขไปด้วย...

ใช่...บางวันบางครั้งก็ไม่ได้เหยียบธรรมดา หากแต่เหยียบกดเท้า ขยี้ศีรษะ ซึ่งบางครั้งหน้าสวยๆของเคทก็แทบแนบกับอาหารน่าขยะแขยงพวกนั้น มีหลายครั้งที่พวกมันเหยียบกดเธอเข้ากับชามข้าว จนเธอเกือบขาดใจตาย...

“แค่กๆ...อะ อร่อยค่ะ อร่อยสุดๆเลยค่ะ..” เคทที่มีท่าทีสำลัก ซึ่งเธอก็มักจะมีอาการแบบนั้นทุกครั้ง หลังจากที่ถูกมันเหยียบกดจนแทบขาดใจ ก่อนจะเอ่ยตอบถึงสิ่งที่มันถาม และคำตอบของเธอก็มักจะเป็นเช่นนี้เสมอ ไม่ว่าพวกมันจะให้เธอทานอะไรที่ผสมกับน้ำควยก็ตาม เธอก็ไม่เคยที่จะบอกเลยว่า ‘มันไม่อร่อย’

แน่นอนค่ะ ว่าชั้นรู้ว่านั้นไม่ใช่คำตอบจากใจจริงของเธอ....

“งั้นเหรอ? แต่กูจะบอกข่าวดีอะไรให้นะ อาทิตย์หน้ามึงจะไม่ได้ทานของพวกนี้อีกแล้ว แต่สิ่งที่มึงจะต้องทานคือ อาหารเม็ดของสุนัขเท่านั้น..” คำกล่าวบอกของชายฉกรรจ์คนนั้นก็ทำให้เคท และชั้นที่อยู่ตรงนั้นถึงกับชะงัก อึ้งตกใจเหมือนกัน และในระหว่างที่อึ้งนั้น ชายคนดั่งกล่าวก็ทำการรูดซิปกางเกงออกและควักท่อนควยของมันออกมา...

ก่อนจะทำการปล่อยน้ำสีเหลืองเข้มลงที่ชามข้าวของเคท และพูดด้วยสีหน้าน้ำเสียงที่ธรรมดา...

“เพิ่มรสชาติ ซะหน่อย...” คำกล่าวสั้นๆของมันก็ทำให้เคทจ้องมอง โดยที่เธอก็ไม่ได้ต่อว่าอะไร กับการกระทำนั้น เพราะมีหลายครั้งที่พวกมันทำเช่นนี้ ซึ่งนอกจากจะไม่ต่อว่าแล้ว เธอยังคงก้มหน้าลงทานอาหารในสภาพท่าทีเยี่ยงสุนัขนั้นต่อด้วย

และหลังจากที่เธอทานอาหารเสร็จ พวกมันก็จะสั่งเธอให้กระทำการอีก 1 อย่างที่เหมือนเป็นสิ่งที่เธอต้องทำทุกวันทุกครั้ง นับตั้งแต่วันที่ 3 เป็นต้นมา...

“เอ้า เลียทำความสะอาดรองเท้ากูสิ ตอนที่เหยียบมึงเมื่อกี้ น้ำควยในชามข้าวมึงกระเด็นมา..” คำสั่งดั่งกล่าวที่มาพร้อมกับการขยับเท้าที่ยกยื่นให้กับเคท ซึ่งเคทก็มอง ก่อนจะปฏิบัติตามที่มันสั่งอย่างว่าง่าย...ใช่..เธอไม่มีท่าทีอีออด ต่อรองร้องขอหรือทำตัวอ่อนแอ ต่อหน้า พวกมันแต่อย่างใด...

มันทำให้ชั้นทึ่งและชื่นชมเธอไม่น้อย ขณะเดียวกันก็นึกสงสารเธอ เพราะชั้นเป็นคนเดียวที่ได้เห็นด้านอ่อนแอของเคท ถึงแม้ต่อหน้าพวกมัน เธอจะไม่แสดงความอ่อนแอก็ตาม แต่พอกลางคืนของทุกคืน ชั้นก็มักได้ยินเคทบ่นพึมพำร้องหาคุณตาเสมอๆ...

พอเข้าสู่วันที่ 7 .....หรือ 1 สัปดาห์ที่ พวกชั้นอยู่ในเงื้อมมือของมาเฟียกลุ่มของนายคันนาวาโร่นั้น..โดยที่คืนนั้น ก็ค่อนข้างพิเศษนิดๆ ใช้ คำว่าพิเศษ? หรือ บางทีอาจจะเรียกว่า เลวร้ายสุดๆก็ได้...เพราะคืนนี้ พวกมันให้เคทได้เอ่ยพูดคุยกับคุณตาผ่านการบันทึกวิดีโอ และสิ่งที่พวกมันให้เธอพูด คือการทักทายธรรมดา และตบท้ายด้วยการบอกสถานภาพของเธอในเวลานี้ ที่เป็นเหมือนหมาของพวกมัน!!

เคทที่นั่งที่พื้น ซึ่งนั่งอยู่ข้างๆนายคันนาวาโร่ ก็หันไปเอ่ยกับกล้องตามที่คันนาวาโร่สั่ง โดยที่ถ้ามองดีๆจะพบว่าเธอเอ่ยอย่างมีน้ำตาคลอนิดๆ(คงเจ็บใจเจ็บแค้นมากๆ) ซึ่งเคทเอ่ยเป็นภาษาอิตาลี ซึ่งชั้นก็ฟังไม่ออก แต่คิดว่าคงเอ่ยอย่างที่นาย
คันนาวาโร่ได้สั่งไว้ ก่อนถ่ายทำ...

ในขณะที่ เคททำการเอ่ยถ้อยคำตามที่ คันนาวาโร่สั่งนั้น นายคันนาวาโร่ ที่นั่งที่เก้าอี้ดีๆ อย่างสูบซิการ์ ด้วยรอยยิ้มนั้น ก็ได้ขยับยกเท้า เข้าทำการเขี่ย เหยียบ คลึง ที่เต้านมข้างหนึ่งของเคท อย่างไปมาไปด้วย...

และเมื่อเคททำการเอ่ยจบนั้น นายคันนาวาโร่ถึงค่อย วางเท้าลง และขยับร่างอย่างนั่งตัวตรงเล็กน้อย โดยที่มือไม้ของมันก็เข้าจับซิกการ์ที่สูบอยู่ที่ปากนั้นออก ก่อนจะทำการพูดบางอย่างกับกล้องด้วยภาษาอิตาลีเช่นกัน...แต่ก่อนที่มันจะเอ่ยถ้อยคำพวกนั้น ชั้น(น้ำฟ้า)ก็อึ้ง  เพราะนายคันนาวาโร่นั้น ได้ทำการดับซิกการ์ที่ถืออยู่ ด้วยการนำซิกการ์นั้นไปขยี้กับปทุมถั่นของเคท ซึ่งทำให้เคทสะดุ้งโหยง แต่เธอก็ไม่ส่งเสียงร้อง หรือ แสดงท่าทีเจ็บปวดอะไรมากมาย มีเพียงน้ำตาจากที่มันคลออยู่นั้น ก็ถึงกับไหลออกมาเท่านั้น..

และภายหลังที่มันถ่ายทำวิดีโอนั้นเสร็จและเดินออกไปนั้น ชั้นก็ถามเคท ด้วยความเป็นห่วง...

“ไม่เป็นไรนะ..” ชั้นถาม ขณะที่สีหน้าของเคทนั้นก็ไม่สู้ ดีแถมเธอยังกุมเต้านมข้างที่ถูกกระทำนั้นเอาไว้...

“อือออออ..ไม่เป็นไร..” เคทตอบ แต่สีหน้าของเธอนั้นก็ไม่เป็นดั่งที่เธอตอบเลย ซึ่งมันก็คงเจ็บมากแน่ๆ เพราะมันเล่นจงใจสูบให้ซิกการ์ให้มีการเผาไหม้อย่างมีสีแดง และจึงค่อยขยี้กับปทุมถั่นแบบนั้น...ชั้นที่มองเคทอย่างเป็นห่วง ก่อนจะถามเธออีกเรื่อง.. ถึงสิ่งที่นายคันนาวาโร่ ได้เอ่ยในตอนท้ายนั้นมีความหมายว่าไง เพราะเห็นพวกลูกน้องมันหัวเราะกัน...

“มันพูดกับคุณตาชั้นว่า ไม่ต้องห่วงไปนะ อาทิตย์นี้ หลานของมึงเป็นแค่หมา แต่อาทิตย์หน้ากูจะให้หลานมึงเป็นกระหรี่! ที่รองรับควยของพวกกู..” คำกล่าวตอบของเคท ก็ทำให้ ชั้นถึงกับอึ้ง...และมันก็ทำให้ชั้นนึกถึงลิซ่า ที่ไม่ได้อยู่ห้องนี้ อยู่ข้างนอก โดยที่เคทและชั้น ก็เคยถาม พวกของคันนาวาโร่เหมือนกัน ถึงสภาพของลิซ่า และพวกมันก็ตอบกลับมาว่า

‘ไม่ต้องห่วงมันหรอก พวกกูเลี้ยงมันเป็นอย่างดี..เลี้ยงมันด้วยท่อนควยทุกวัน...’ คำตอบในตอนที่ถามนั้น ก็ทำให้ชั้น และเคทเป็นห่วงลิซ่าไม่ใช่น้อย แต่พอมาในตอนนี้ มันทำให้ชั้นเริ่มกังวลกลัวว่า บางที พวกเราทุกคนอาจจะมีชะตากรรมแบบลิซ่าก็ได้...และยังไม่ที่ความวิตกกังวลดั่งกล่าวนั้นจะจางหายไป มันก็กลับเด่นชัดขึ้น...

เมื่อเข้าสู่ คืนวันถัดมา หรือ คืนที่ 8 นับตั้งแต่ถูกจับตัวมา.....

“เอ้า เริ่มได้เลย...” นายคันนาวาโร่ที่เอ่ยกล่าวเชิงสั่งขึ้น ทันทีที่ทุกอย่างที่มันได้เตรียมการในคืนนี้ เป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้น ใช่ ในคืนนี้ ที่ห้องขังของชั้นกับเคทนั้น ก็มีบางอย่างที่เรียกได้ว่าเปลี่ยนไป หรือ ต้องบอกว่าเพิ่มเข้ามาดีละ นั้นก็คือเตียงนอน ขนาด 3 ฟุต...

โดยที่เคทนั้นก็ได้ยืนหันหลังให้กับเตียงนอนดั่งกล่าว ขณะที่ใบหน้าของเธอนั้นก็หันมาทาง คันนาวาโร่ และ ชั้น (น้ำฟ้า) หรือ ถ้าพูดให้ถูกคือ เคทยืนอยู่ตรงหน้าของ นายคันนาวาโร่และชั้นนั้นเอง...แน่นอนว่า ทั้งเธอ(เคท) และ ชั้น(น้ำฟ้า) ต่างก็ยังคงอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าอย่างหมดจด...และสิ่งเดียวที่เคทมี และชั้นไม่มีคือ ปลอกคอหมาที่เคทได้สวมใส่อยู่นั้นเอง

นอกจากเคทจะยืนอยู่ต่อหน้านายคันนาวาโร่และชั้นแล้ว ก็ยังมีลูกน้องของมัน อีก 2-3 คน ซึ่ง 1 ในนั้นก็กำลังคุมกล้องวิดีโออยู่ด้วย...

ถ้อยคำดั่งกล่าวของคันนาวาโร่ ก็ทำให้เคทจ้องมองด้วยสีหน้าที่แสดงถึงความเจ็บแค้น คละด้วยความเขินอายหน่อยๆ ซึ่งชั้นก็เข้าใจความรู้สึกของเคทเป็นอย่างดี เพราะสิ่งที่คันนาวาโร่ กำลังให้เธอทำนั้น คือ การให้เธอช่วยตัวเอง ต่อหน้ากล้อง ต่อหน้าพวกเขานั้นเอง...

“.......” เคทที่จ้องมอง ด้วยสีหน้าที่ชั้นเพิ่งจะบรรยายไป อย่างมิพูดอะไร ก่อนที่เธอจะค่อยขยับร่างเข้าขึ้นยังบนเตียง ขนาด 3 ฟุต ที่อยู่ทางด้านหลังของเธอนั้น.. ใช่...ขึ้นไป พร้อมกับขยับท่าทางให้อยู่ในท่า นั่งอย่างแหกแข้งแหกขาอย่างอ้าซ่า โดยที่แขนทั้ง 2 ของเธอนั้นไม่ทำการปิดปังใดๆทั้ง ข้างบนและด้านล่างเลย...

และเพียงแค่เธอขยับอยู่ในท่านั่งนั้น ก็ทำให้เหล่าลูกน้องของนายคันนาวาโร่ ที่อยู่ที่นี้ 2-3 คนนั้นก็ร้องครางอย่างตาโตแล้ว..ขณะที่สีหน้าของเคทนั้น ก็เริ่มระเรือแดงก่ำ กับท่าทีของตัวเองในขณะนี้ ซึ่ง รูปร่างและ ส่วนสัดของเธอนั้นกำลังถูกคันนาวาโร่ และพวกพ้องจ้องมอง ถึงแม้ที่จริงแล้วรูปร่างของเธอเผยต่อหน้าพวกมันมาเป็นอาทิตย์แล้วก็ตาม...

ขนาดชั้น(น้ำฟ้า) เองก็ยังคิดเลยว่า รูปร่างของ เคทนั้น สวยและน่ามองมากๆ เพราะส่วนสัดของเธอนั้น เข้ารูปได้ส่วนไปหมด ทั้งเต้านม สะโพก ถึงแม้เต้านมของเคทจะไม่สะบึ๋มเท่ากับของลิซ่าก็เถอะ และถ้ามองอย่างวิเคราะห์แล้วละก็ บางทีเต้านมของเธอ ก็อาจจะใหญ่กว่าของชั้นเล็กน้อยด้วยนะ...

ใช่ แล้ว ชั้นเอง(น้ำฟ้า) ก็จับจ้องมองดูส่วนสัดและเรือนร่าง อันสวยงามของเคทเช่นกัน โดยเฉพาะเต้านมอันกลมสวยเข้ารูปของเธอ..ถึงแม้บนเต้านม ทั้ง 2 นั้นจะมีบาดแผลเล็กๆ 3-4 จุด ก็ตาม โดยที่แผลดั่งกล่าวนั้น ก็เกิดจากการที่นาย
คันนาวาโร่ได้ใช้ เต้านมของเคท แทนที่เขี่ยบุหรี่นั้นเอง...

ใช่... มันได้เอาซิการ์ที่สูบจนแดงจนร้อนเข้าขยี้เพื่อทำการดับซิการ์นั้นลงบนหน้าอกสวยๆของเคท เหมือนที่มันได้ทำ ตอนถ่ายวิดีโอส่งไปให้คุณตาของเคท เมื่อคืนที่ผ่านมานั้น...ซึ่งในช่วง ก่อนที่จะถึงเวลาค่ำของวันนี้ มันก็ได้กระทำเช่นนี้กับเคท อีก 3 ครั้งด้วยกัน ถึงแม้ 3 ครั้งนั้น มันจะไปจี้ที่ปทุมถั่นของเธอแล้วก็ตาม...

ชั้นที่จ้องมองยังเต้านมของเคท ถึงแม้เต้านมอันกลมสวยได้รูปอย่างมีปทุมถั่นสีสวยนั้น จะมีแผล 3 -4 แผลเล็กๆ บนเนื้อขาวๆบนเต้านมของเธอก็ตาม บาดแผลที่เกิดจากน้ำมือของนายคันนาวาโร่ ซึ่งมันก็มักใช้เต้านมของเคท แทนที่เขี่ยบุหรี่ ใช่ ตลอด 7 วันที่ผ่านมา ทุกครั้งที่มันเข้ามา ก็มักจะต้องดับซิกการ์ที่มันสูบลงบนหน้าอกของเคท...

ขณะที่เคทก็นั่งขาถ่างอ้าซ่า อย่างปล่อยให้พวกคันนาวาโร่จ้องมอง แทะโลมทางสายตาอยู่ พักหนึ่ง ก่อนที่เธอจะค่อยๆขยับมือไม้ทั้ง 2 ของตัวเอง...มือไม้ทั้ง 2 ของเธอที่ค่อยขยับเข้าสัมผัสยังร่างกายของเธอ อย่างที่เต้านม และรูสวาทของเธอ

“อะ อืออออออออ...” เสียงครางของเคทที่ค่อยๆเอ่ยร้องขึ้น เมื่อเธอนั้นก็ค่อยๆขยับมือไม้ทั้ง 2 ที่ขยำขยี้ทรวงอกและเข้าลูบไล้ที่หีของตนเองไปด้วย...

“อื้ออออออออ อาาาาาาาาาาา..” เคทที่ค่อยๆส่งเสียงร้องครางขึ้น โดยที่มือไม้ของเธอก็เคล้นคลึงเต้านมข้าง หนึ่ง ขณะที่มืออีกข้างก็ยังคงขยับถูไถตามร่องเสียวของตนเองอย่างไปมา ใช่...ถูไถ ก่อนที่จะเขี่ยคลึงที่ติ่งเสียวนั้น...

“เอ้า พวกแกดูอย่างกระพริบตานะ เพราะไม่รู้ว่าหลังจากนี้ จะมีโอกาสได้เห็นภาพแบบนี้อีกรึเปล่า ภาพของหลานสาวมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ ที่กำลังช่วยตัวเองอยู่ในเวลานี้..” คันนาวาโร่ที่เอ่ยกล่าวบอกลูกน้อง ขณะที่ชั้นก็จ้องมองเคท ด้วยความรู้สึกสงสารเธอ...ซึ่ง เคท นั้นก็ยังคงขยับมือไม้อย่างแสดงการเกี่ยวเบ็ด(ช่วยตัวเอง) อย่างไม่หยุด...

“อืออออออออออ....” เคทที่เอ่ยร้องอย่างใบหน้าที่เริ่มแดงก่ำมากขึ้น ก่อนที่เธอจะขยับมือไม้ที่คลึงเต้านมนั้น ให้ดันขึ้น และเธอก็ได้ก้มหน้าลงไปหาเพื่อทำการเลียเต้านมของตัวเอง ส่วนมือไม้อีกข้างนั้น ก็เริ่มขยับกระทำอย่างยกระดับไปอีกครั้ง ด้วยการสอดใส่นิ้วเข้าไปในรูหีสวยๆนั้น...และทันทีที่เธอได้สอดนิ้วเข้าไป เคทก็ได้แหงกหน้าที่ก้มลงเลียหน้าอกตัวเองนั้นขึ้น และร้องครางดัง..

“อ๊าาาาาาาาาาา าาาาาาาาาาา....” เคทที่เอ่ยร้องคราง โดยที่นิ้วของเธอก็จมหายไปเยอะขึ้นจากที่เธอแหย่ไปข้อเดียว ตอนนี้ก็เริ่มจนหายไปครึ่งนิ้วแล้ว แถมยังมีน้ำใสๆมากมายที่ซึ่มนองออกมาจากรูหีของเธอ..ซึ่งเคทก็ค่อยๆขยับนิ้วที่กระทำกับรูหีของตัวเองอย่างเริ่มถี่ขึ้น...

ก่อนที่อีกสักแป๊บ เธอก็ขยับมือไม้อีกข้าง ที่เคยเล่นหน้าอกตัวเองนั้น เข้ามาทำการร่วมสนุกด้วย...ซึ่งทันทีที่เธอทำเช่นนั้น ร่างของเธอก็ค่อยๆล้มตัวลงนอน สะโพกของเธอที่ค่อยขยับแอ่นสูงอย่างไม่ติดเตียง โดยที่ มือไม้ทั้ง 2 ของเคทนั้น ก็แทบเข้าห่อหุ้มปิดหีมิด แต่ถึงกระนั้นก็ยังพอเห็นว่าเธอสลับนิ้ว จากมือไม้ทั้ง 2 เข้ากระทำกับรูหีของตนเอง...

“อาาาาาาาาาาา อาาาาาาาาาาา อาาาาาาาาาาา อาาาาาาาาาาา อาาาาาาาาาาา..” เสียงครางของเธอที่ค่อยๆเริ่มดังและต่อเนื่องเรื่อยๆ เชกเช่นนิ้วมือจากมือทั้ง 2 ที่ต่างสลับเข้ากระทำ กันอย่างไม่หยุด จนน้ำใสๆจากรูหีของเธอก็ค่อยๆถูกขับออกมาอย่างเยอะขึ้นเรื่อยๆ เยอะจนเยิ้ม หยดเปลี่ยนยังที่นอนที่อยู่ใต้ร่างของเคทเลยด้วย...

“อ๊าาาาาาาาาาา อาาาาาาาาาาา จะถึงแล้ว จะถึงแล้ว...” เคทที่เอ่ยร้องบอก ขึ้น หลังกระทำการช่วยตัวเองอยู่ครู่ใหญ่ๆนั้น ท่ามกลาง รอยยิ้มของนายคันนาวาโร่และเหล่าลูกน้อง ซึ่งไม่กี่อึดใจต่อมา เสียงหวีดร้องของเคท ก็ดังลั่นขึ้น...

“อ๊าาาาาาาาาาา าาาาาาาาาาา าาาาาาาาาาา าาาาาาาาาาา าาาาาาาาาาา าาาาาาาาาาา..” เคทที่เอ่ยหวีดร้องครางยาวขึ้น...ร่างอรชร ที่กระตุกและแอ่นเกร็งกายยิ่งกว่าเดิม พร้อมกับกระทำบางอย่างที่ทำให้ชั้นต้องตกใจ เมื่อเห็นน้ำรักของเธอพ่วยพุ่งอย่างแรงออกมา ใช่ แรง ชนิดพุ่งเป็นเมตรเลย....

“อ๊าาาาาาาาาาา....” เคทที่ร้องครวญอย่างมีท่าทีแอ่นและเกร็งกายอยู่อีกสักแป๊บ....ก่อนที่เธอจะค่อยๆขยับร่างที่แอ่นนั้นลงนอน โดยที่ร่างกายของเธอนั้นก็ชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อ และยังคงกระตุกและสั่นเทาด้วยความเสียวอย่างไม่หยุด...

ชั้นที่จ้องมอง สภาพของเคทในเวลานี้อย่างพูดอะไรไม่ออก...และสักแป๊บชั้นถึงค่อย อึ้งและตกใจ...

เมื่อเคทที่ร้องครวญอย่างอ่อนล้าและเหนื่อยอ่อนนั้น ได้เริ่มขยับอีกครั้ง และเธอก็ขยับ ในท่าทางที่น่าตกอกตกใจ เมื่อเธอนั้น ได้นอนแหกแข้งแหกขาอย่างอ้าซ่า และยังใช้มือไม้ของเธอทั้ง 2 ทำการแหกอ้าหีของตัวเองออกอีก..ก่อนที่เคทเธอจะซ้ำด้วยถ้อยคำที่ค่อยๆเปล่งออกมา....

“fuck me Please..” ถ้อยคำดั่งกล่าวที่ทำให้ชั้นอึ้ง งง ไปหมด พร้อมกับสงสัยว่ามันเกี่ยวกับ น้ำที่พวกมันให้เธอดื่ม ก่อนจะเริ่มการช่วยเหลือตัวเองรึเปล่า? ขณะที่นายคันนาวาโร่และพวกก็ต่างขบขัน ในสภาพท่าทีของเคท ก่อนที่พวกมันจะเข้าสนอง ต่อคำขอของเธอ และหลังคืนนั้น เคทก็ถูกพวกมันใช้งานเยี่ยงกระหรี่....และหลังจากนั้น 1 สัปดาห์ ชั้นก็ถูกพวกมันใช้งานเยี่ยงกระหรี่เช่นกัน...

ติดตามตอนต่อไป