เรื่องของเธอกับผม (ภาคต่อจากเรื่องทริปเที่ยว)

เรื่องของเธอกับผม....

เรื่องที่ 1 อดีต (2)

“ในระหว่างรอแอ็คหายเหนื่อย ฟ้าก็จะเล่าเรื่องของฟ้า ให้ฟังดีมัย?...ว่าฟ้าไปเจออะไรมา..” ถ้อยคำที่เอ่ยอย่างเบาๆของเธอ นั้น ก็ทำให้ผมชะงักไปเล็กน้อย ถึงแม้สิ่งที่เธอเอ่ยออกมา จะเป็นสิ่งที่ผมอยากรู้มากที่สุดก็ตาม...

“จะดีเหรอ?..” ผมที่เอ่ยถามกลับอย่างทันที ถ้อยคำดั่งกล่าวของผมที่ทำให้เธอมีท่าทีสงสัย

“ดีสิ...และก็ ที่แอ็คตามฟ้า มาเนี่ยก็ ไม่ใช่ว่า อยากรู้เรื่องนี้หรอกเหรอ?..” เธอตอบและถามผมกลับ ซึ่งคำตอบของเธอนั้นมันก็จริงอย่างที่เธอพูด ผมที่ตามเธอมาถึงที่ห้อง เพราะอยากรู้เรื่องนี้จริงๆ...

“ใช่ผมอยากรู้ แต่ถ้ามันทำให้ฟ้าลำบากใจละก็...” ผมตอบตามตรง ราวกับเกรงใจ แต่ที่จริงแล้วคนที่กลัวนั้นอาจจะเป็นผมเองก็ได้ ใช่ทั้งอยากรู้ และไม่อยากรู้ละมัง....

 “ลำบากใจเหรอ? ไม่เลยสักนิด...ฟ้านะ ยินดีและเต็มใจที่จะเล่าให้แอ็คฟังเอง...” เธอตอบอย่างท่าทีไม่เปลี่ยนแปลง น้ำฟ้าที่จ้องมองผมอย่างยิ้มหวานๆ ซึ่งนั้นก็ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเอง อ่อนเหลือเกิน ใช่เข้มแข็งสู้เธอไม่ได้ซะนิด...ทั้งๆที่ตัดสินใจไว้แท้ๆ...

“งั้นก็รบกวนด้วยนะ...แต่ถ้ามีตรงไหนที่ลำบากใจก็ไม่ต้องเล่าก็ได้นะ..” ผมตอบอย่างคิดได้ และหมายรับฟังเรื่องของเธอ คำตอบของผมที่ทำให้น้ำฟ้านั้น อมยิ้มและหัวเราะน้อยๆ....

“อื้อๆๆ...” เธอเอ่ยตอบในลำคอ อย่างยิ้มๆ ก่อนจะขยับกายก้าวไปหยิบกรอบรูป และค่อยกลับมาหาผม มาลงนอนหงายทาบทับร่างของผม...

“นี่....” ผมที่เอ่ยกล่าวสั้นๆ เมื่อเธอส่งรูปดั่งกล่าวให้ผมดู ซึ่งมันเป็นรูปของหญิงสาว 3 คน ที่ 1 ในนั้น มีน้ำฟ้า...

“เพื่อนรักของฟ้า ตอนที่เรียนอยู่ที่อังกฤษนะ...” เธอตอบ...

“เหรอ หน้าตาดีนะ โดยเฉพาะคนกลางเนี่ย..” ผมเอ่ยตอบรับ และคำกล่าวของผม ก็ถูกเธอตีเล็กน้อย เมื่อคนกลางในรูปก็คือ น้ำฟ้า...

“ฮึ...ปากหวานจังเลยนะ..” เธอเอ่ย หลังจาก ตีผม ก่อนที่ผมจะเอ่ยถามเธอ

“แล้ว เพื่อนๆของฟ้าในรูปนี่ เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องที่เกิดขึ้นเหรอ?..” คำถามของผมก็ทำให้เธอที่มีท่าทีร่าเริงเอาเรื่องหยอกตีผมแก้เขินนั้นก็สะดุดเล็กน้อย...

“เกี่ยวสิ...ก็ทั้งฟ้าและเพื่อนๆในรูปนี้ ประสบเหตุอันเลวร้ายนี้ด้วยกัน..” เธอตอบ อย่างราบเรียง พร้อมกับเริ่มเล่าเรื่องราวให้ผมฟัง...เรื่องราวมันเริ่มต้นขึ้น หลังจากที่น้ำฟ้าไปเรียนเมืองนอก ได้ ปีเศษๆ.....

“นี่ลิซ่า....ชั้นขอยืมหนังสือของเธอ หน่อยสิ...” น้ำฟ้าที่เอ่ยปากขอยืม พร้อมกับเข้ามาในห้องนอนของรูมเมท...ที่พักอยู่ห้องเดียวกับเธอนั้น ซึ่งนั้นก็ทำให้ น้ำฟ้าถึงกับชะงัก...กับสิ่งที่รูมเมท นั้นกระทำอยู่ ซึ่งเธอนั้นก็ตกใจพอควรกับการมาของ สาวไทยหน้าตาดีอย่างน้ำฟ้า....

“อีกแล้วเหรอ แองเจิ้ล...ชั้นบอกแล้วไง ว่า ถ้าเข้ามาให้เคาะประตูบอกก่อน..” หญิงสาวผมสีน้ำตาลสั้นที่หันไปเอ่ยต่อว่า
รูมเมทชาวไทย ที่ดันเข้ามาในตอนที่เธอ กำลังทำกิจกรรมทางเพศอย่างถึงพริกถึงขิงนั้น...

‘แองเจิ้ล’ คือ ชื่อที่เพื่อนๆที่อังกฤษ ใช้เรียกน้ำฟ้า เนื่องจากชื่อ ‘น้ำฟ้า’ เวลาออกสำเนียงมันไปพ้องกับคำว่า ‘นางฟ้า’
น้ำฟ้าจึงตัดสินใจ ใช้ชื่อ นี้แทนชื่อของตัวเอง ขณะที่เรียนอยู่ที่นี้...

“เออ...ลิซ่า ชั้นต่างหากที่ต้องเป็นคนพูดคำนั้น..” น้ำฟ้าที่เอ่ยตอบ อย่างมีท่าทีกลุ้มอกกลุ้มใจ กับภาพตรงหน้า ที่เป็นภาพของเพื่อนร่วมห้องกำลัง ขย่มตอ แฟนหนุ่มอยู่ ซึ่งนี่มิใช่หนแรกที่เธอเข้ามา เล่นรูมเมท ของเธอกำลังทำกิจกรรมทางเพศกับชายหนุ่ม แต่เห็นไม่รู้กี่ครั้งแล้ว

ใช่หลายครั้งแล้ว จนน้ำฟ้าต้องถามว่า เธอมีดวงอะไรกะเรื่องพวกนี้รึเปล่า พอไปให้รูมเมทอยู่คนเดียวทีไร คุณเธอก็มัก พาเพื่อนชายมาฟัดในห้องนอน และเธอก็ต้องบังเอิญมาเห็นภาพดั่งกล่าวไม่รู้กี่ครั้ง...

“อยากจะมายืมอะไรก็หยิบไป บนโต๊ะนะ แล้วก็อย่า ลืมปิดประตูด้วยละ..” ลิซ่า สาวผมสั้น สีน้ำตาลคนนั้นเอ่ยตอบและสั่ง ซึ่งสาวไทยอย่างน้ำฟ้า นั้นก็เอ่ยตอบรับ...

“จ้าๆ..” เธอตอบอย่างสั้นๆ และ รีบไปหยิบสิ่งที่ต้องการและรีบเดินออกไปอย่างทันที...

โดยที่ ลิซ่า รูมเมทร่วมห้องของน้ำฟ้านั้น ก็จัดว่าเป็นสาวสวย รูปร่างดี เป็นที่สนใจแก่เหล่าชายหนุ่มพอสมควร...และด้วยความที่เธอสวย และใช้เสน่ห์เป็นนั้นเอง จึงมีชายหนุ่มไม่น้อยที่กลายเป็นของเล่นของเธอ ใช่ลิซ่า เป็นหญิงสาวที่ใช้ผู้ชายค่อนข้างเปลื้อง เปลี่ยนแฟน เปลี่ยนคู่นอนบ่อยมาก...แต่อุปนิสัยพื้นฐานของเธอนั้นก็อยู่ในเกณฑ์ที่เรียกว่าดี ถึงบางครั้งจะออกขี้เหนียว และ เห็นแก่ตัวไปนิดก็ตาม...(เห็นแก่ตัวในเรื่องที่เกี่ยวกับตัวเอง)

“เสร็จแล้วเหรอ?...” น้ำฟ้าที่เอ่ยถาม รูมเมทร่วมห้อง ทันทีที่เฮเดินออกมาจากห้องนอน หลังจากใช้เวลาทำกิจกาม อยู่ครู่ใหญ่ๆ...

“อื้อออ เรียบร้อยแล้ว แต่แปลก งวดนี้ เธอไม่ไปอ่านหนังสือข้างนอกเหรอ? แองเจิ้ล..” ลิซ่าที่เดินไปหยิบน้ำดื่มในตู้เย็นนั้น ก็เอ่ยตอบ และถามด้วยความแปลกใจ เพราะถ้าเธอทำกิจกามอยู่ในห้อง ส่วนมาก เพื่อนสาวชาวไทยคนนี้จะออกไปข้างนอก ไม่อยู่เป็น กขคง. นี่น่า...

“อื้อออ...ไม่ละ ก็วันนี้ เคท เค้าชวนพวกเราไปทานข้าวไม่ใช่เหรอ?..” คำกล่าวตอบของ น้ำฟ้าก็ทำให้ แม่สาวผมสีน้ำตาลทรงเสน่ห์อย่างลิซ่า ถึงกับชะงัก...

“นี่เธอลืมสิท่า...” น้ำฟ้าเอ่ยอย่างดักคอ เมื่อเห็นท่าทีของรูมเมท...

“นิดหน่อยนะ ชั้นลืมไปว่า วันนี้มีนัดกับคุณหนูเคท...แย่ๆ ชั้นอุตสาว่า จะฟาดอีตาไมเคิลนี้ ให้หมอบซะหน่อย..” ลิซ่าเอ่ยบ่นอย่างไม่สบอารมณ์กับความสะเพร่า ซึ่งถ้อยคำนั้นไม่ใช่ว่า คนที่เป็นรูมเมทร่วมห้องไม่ได้ยินนะ ได้ยินเต็ม 2 รูหูเลย..

“นี่เธอ กะจะงาบกันทั้งคืนเลยเรอะ..” น้ำฟ้าที่ได้ยินคำบ่นนั้นก็เอ่ยเชิงถาม แต่ก็ไม่ได้คำตอบใดๆกลับมา..สิ่งที่กลับมากลับเป็นคำถามที่อีกฝ่ายถามเธอเสียนี่...

“ แล้วคุณหนู ของเรานัดที่ไหนละ?..” ลิซ่าที่ยังคงยืนเปลือยเปล่านั้นก็เอ่ยปากถาม..

“ที่นี้แหละ...น่าจะอีกสัก 2 ชั่วโมง เธอก็น่าจะมา...” น้ำฟ้าที่เอ่ยตอบ และนั้นก็ทำให้ลิซ่าตาวาว..

“อีก 2 ชั่วโมงงั้นเหรอ งั้นชั้นไปรีดอีตาไมเคิลนี่ อีกสัก 2 น้ำจะดีกว่า...” คำกล่าวที่เอ่ยออกมาที่ดูกร้าน ร่าน ที่สำหรับไทยนั้นเป็นอะไรที่ ดูไม่ดี แต่สำหรับลิซ่านั้นถือว่า เป็นอะไรที่ปกติ และตัวของน้ำฟ้าเองก็ชินกับนิสัยนี้ของ รูมเมทเธอแล้ว..

“เชิญตามสบาย แล้วถ้าเคทจะมาถึงแล้ว ชั้นจะบอกให้นะ..” น้ำฟ้าที่เอ่ย ขณะที่รูมเมทของเธอกำลัง แล่นกลับเข้าห้องนอนเพื่อเชือดชายหนุ่มที่นอนแฮ่กๆอยู่ในห้องนั้น

“อื้ออ ขอบใจนะแองเจิ้ล...” ลิซ่าส่งเสียงตอบดังกลับมา...ท่ามกลางสายตาของน้ำฟ้าที่มอง ก็ยิ้มน้อยพลาง ส่ายหัว โดยที่เธอนั้นแทบไม่อยากเชื่อเลยว่า คนที่มีลักษณะนิสัย 3 แบบ นั้นจะมาเป็นเพื่อนรักกันได้ ใช่ อย่างเธอ(น้ำฟ้า) ที่ออกไปลักษณะสาวหวาน เรียบร้อย ส่วน ลิซ่า ก็ออกไปทาง สาว กร้านโลกนิดๆ และคนสุดท้ายก็ออกไป ในลักษณะทางคุณหนู...ใช่ เพื่อนสนิทอีกคน ที่ชวนไปทานอาหารใน ค่ำนี้ เธอชื่อ ‘แคทเธอรีน’ หรือ ที่น้ำฟ้ากับลิซ่า เรียกว่า ‘เคท’

แคทเธอรีน สาวลูกครึ่ง ชาวอิตาลี เป็นสาวร่างบาง ผิวพรรณขาว หน้าตาดูอ่อนกว่าวัย แถมมีผมยาวสีเทาที่ดูสวย ลักษณะนิสัย การพูดจาของเธอนั้นก็ออกไปทางผู้ดี ซึ่งส่วนใหญ่ ถ้าดูจากภายนอก ก็คงคิดว่า เคท เป็น พวกคุณหนูที่อ่อนแอ ไม่ประสากับโลก แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลยสักนิด...ใช่ แท้จริงแล้ว เธอมิใช่ อย่างที่ใครๆเห็น เธอไม่ได้อ่อนต่อโลก แต่ก็มิใช่ถึงขนาดเจนจัดอย่างลิซ่า...

ความคิดดั่งกล่าว อย่าว่า แต่คนทั่วไปเลยค่ะ ขนาดทั้ง ชั้น(น้ำฟ้า) และลิซ่า นั้นต่างก็คิดแบบนั้น เหมือนกัน ใช่ คิดว่าเธอเป็นคุณหนูอ่อนต่อโลก...แต่ทว่าความคิดนั้น ก็ต้องเปลี่ยนไปในทันตา ในตอนที่พวกเราได้ไปเที่ยวกลางคืนครั้งแรก อย่างแรกเลยคือ เคท เป็นคนที่คอแข็งมาก เห็นหน้าตาใสๆ ดูเป็นคุณหนู อ่อนแอ เรียบร้อย ดื่มเหล้าแรงๆ ได้ราวกับน้ำเปล่า อย่างหน้าตาเฉย ทั้งๆที่เหล้าที่ว่า สาวกร้านโลก อย่าง ลิซ่า ยังต้องโบกมือบ๊ายบาย (ด้วยนะ) และมันก็กลายเป็น ชั้น(น้ำฟ้า) ที่เป็นบุคคลธรรมดาๆที่ซู๊ดที่สุดไปซะงั้น...

อย่างที่ 2 คุณเธอไม่ได้อ่อนแออย่างที่คิด ความคิดของชั้นและลิซ่าก็ต้องเปลี่ยนไปอีกครั้ง เมื่อครั้งหนึ่ง ตอนที่เราเที่ยวกลางคืนนั้น มีผู้ชายมาขอร่วมหลับนอนกับชั้น ก็ไม่ใช่ว่า ชั้นจะไม่เคยเจอ ด้วยความที่เที่ยว และเป็นคนหน้าตาดี ก็มีบ้างที่มีคนจะชวน เพียงแต่ ครั้งนี้เค้าไม่ได้เอ่ยปากขอธรรมดา...หากแต่ยื่นเงินเสนอให้ชั้นด้วย ด้วยความที่ชั้นเป็น สาวชาวไทย!!

“แหมๆ อย่าเล่นตัวเลยน่าคนสวย เอะ คนไทยใช่มัยเนี่ย งั้นพี่ให้ 1000 ปอนด์ ที่นี้จะไปได้ยังละ...” มันเป็นถ้อยคำที่ชั้นลืมไม่ลง และมันทำให้ ชั้น(น้ำฟ้า) ที่ตอนนั้นยืนอยู่กับเคท นั้นถึงกับหน้าชา กับคำกล่าวนั้น...

และนั้นก็ทำให้ชั้นต้องอึ้งเมื่อ เคทที่ยืนข้างๆชั้นก็เอ่ยบอกกับชายคนนั้นว่า...

“มันจะมากไปแล้วนะ...เพื่อนชั้นไม่ใช่สาวบริการนะ..” เธอเอ่ยโวยแทนชั้นด้วยสีหน้าท่าทีจริงจัง อย่างไม่กลัวชายคนดั่งกล่าวที่กำยำตัวสูงใหญ่กว่าเธอแม้แต่น้อย...ถ้อยคำของเธอ ที่ทำให้ ชายคนดั่งกล่าวที่มึนเมานั้นหันมามอง และแทนที่มันจะโมโหกับคำกล่าวของเธอ กลับไม่ใช่...แต่กลับ...

“เหรอ?...ไม่ใช่เหรอ? แล้วเราละใช่รึเปล่าจ๊ะ..ถ้าใช่ ก็ไปกับพี่ก็ได้นะ...” ชายคนดั่งกล่าวที่หันไปเอ่ยกับเคท ด้วยถ้อยคำที่ทำให้ชั้นตกใจ และนั้นก็ทำให้เคทอึ้ง ก่อนจะยิ้มหวาน...ก่อนจะเข้าประชิดและจับชายคนดั่งกล่าวทุ่ม ด้วยศิลปะป้องกันตัวอย่างยูโด ด้วยความรวดเร็ว...

“สร่างยัง ถ้าสร่างแล้วก็รีบไส้หัวไปซะ...ไอ้คนชั้นต่ำ..แล้วก็จำไว้ด้วยว่าผู้หญิงทุกคน ใช่ว่าจะใจง่ายเสมอไปนะ ” เคทที่เอ่ยกล่าวกับชายที่นอนหมอบจากการที่ถูกเธอจับทุ่มนั้น ซึ่งเธอก็เอ่ยด้วยสีหน้าและท่าทางอย่างที่ชั้นไม่เคยเห็นมาก่อน...

“ยัยบ้า...” ชายคนนั้นที่กำลังลุกขึ้นพร้อมกับเอ่ยสบ ก่อนจะขยับเข้ามาหมายเอาคืน เคท ซึ่งเธอก็ไม่ได้มีท่าทีกลัวแต่อย่างใด ถึงแม้ชายคนนั้นจะตัวสูงใหญ่กว่าเธอก็ตาม และมันก็เป็นอะไรที่หน้าตื่นตาไม่น้อย เมื่อเคทนั้น แสดงฝีมือ ประเคนหมัดและเท้า เข้าใส่ จนไม่กี่อึดใจ ชายคนดั่งกล่าวนั้นต้องยอมสยบศิโรราบ...

“หวังว่าจะจำไว้ขึ้นใจนะ..” นั้นคือ ถ้อยคำทิ้งท้ายที่เธอเอ่ยกับชายคนนั้น แน่นอนว่าการกระทำของเธอก็ทำให้ชั้นและ ลิซ่า ตื่นตาพอควรและอย่างที่บอกว่า มันทำให้ทัศนคติของพวกเราที่มี ต่อ เคทนั้นเปลี่ยนไป และหลังจากนั้นเธอก็มาบอกกับพวกชั้นว่า เธอพอเป็นศิลปะป้องกันตัวอยู่บ้าง...ขนาดเห็นกับตา ได้ยินจากปากยังแทบไม่อยากเชื่อเลยว่า หน้าตาลักษณะผู้ดีๆแบบคุณหนูแบบนี้ จะขยับเข้าซัดชายร่างโตได้แบบนี้...

ถึงแม้เราทั้ง 3 คนจะเป็นเพื่อนสนิท แต่ก็ให้เกรียติไม่ยุ่งก้าวก่าย เรื่องส่วนตัวกัน โดยเฉพาะเรื่องผู้ชาย...ถึงแม้ เคท จะเป็นคนที่ไม่ชอบที่ทำตัวเหมือนเป็นของเล่นกับผู้ชาย แต่ก็ไม่เคยว่าลิซ่าที่ทำตัวแบบนั้นแม้แต่น้อย...มีแต่ลิซ่า นั้นแหละ ที่หวังดี หลายครั้งมักจะชวน หรือจะแนะนำผู้ชายให้ ชั้นกับเคท....

แต่แนะนำหรือชวนทีไร ทั้งชั้นและเคทต่างก็โบกมือบ๊ายบาย จนบางครั้ง ลิซ่า แซวแรงๆว่า ‘ไม่สน ไม่ลองแบบนี้ ระวังรูจะตันนะเพื่อน..’ มันเป็นคำที่แรงก็จริง แต่ก็ไม่มีใครถือสา..และก็มีชั้นคนเดียว ที่มีท่าทีไม่สนผู้ชายนัก เนื่องจาก มีคนรออยู่ที่เมืองไทย ส่วน เคทก็เหมือนจะลองคบผู้ชาย คนรึ 2 คน แต่สุดท้ายก็ มิมีอะไรเท่าไร....

ไม่เหมือนลิซ่า..ที่ยังคงเป็น สาวเริงร่า สนุกเปลี่ยนผู้ชายไปเรื่อย...

ก๊อกๆๆ....เสียงเคาะประตู ที่ดังขึ้น ซึ่งทำให้ชั้นที่กำลังครุ่นคิด อยู่นั้นก็ได้สติ และพอเดินตรงไปที่ประตูนั้นก็พบว่าคนที่มาคือ เคท เพื่อนสนิทที่ชั้นครุ่นคิดและเล่าเรื่องราวให้เพื่อนๆฟังเมื่อครู่นั้นเอง...

“หวัดดีจ๊ะเคท..”

“หวัดดีแองเจิ้ล แล้ว ลิซ่าละ...” เคท สาวน้อยหน้าอ่อนวัยผมสีเงินยาวที่เอ่ยทักทายกลับและเอ่ยถาม..

“ลิซ่านะเหรอ?...” ชั้นตอบและหันไปทางห้องนอน ด้วยสีหน้าที่เป็นที่รู้กันในหมู่เพื่อนสนิท..

“อ้อ เข้าใจละ...” เคทเอ่ยตอบรับอย่างเข้าใจนัยยะนั้น...

“คงไม่นานใช่มัย?..” เคทถามต่อ...

“ไม่รู้ แต่เธอบอกว่า ถ้าเคทมาแล้วให้เรียกด้วยนะ..” แองเจิ้ล หรือ น้ำฟ้าที่เอ่ยตอบตามตรงและเดินไปยังประตูห้องนอนนั้น พร้อมกับเอ่ยเรียก “ลิซ่า!! เคทมาแล้วนะ..”

“อื้ออออ...ขออีก 10 นาที กลังจะจัดการตานี่ได้อีกน้ำแล้ว..” ลิซ่าที่ส่งเสียงตอบกลับมาไม่กี่อึดใจ ซึ่งมันก็เป็นถ้อยคำที่ทำเอา ชั้นและเคท พูดไม่ออก ถึงแม้จะชินชากับพฤติกรรมนี้แล้วก็ตาม...

และในอีก 10 นาทีต่อมา...

“รอนานมัยทั้ง 2 คน..” ลิซ่าที่เอ่ยกล่าวถาม เมื่อเธอเดินออกมาจากห้องนอน ในชุดที่พร้อมลุยข้างนอกนั้น สีหน้า ดูอิ่มเอิบกับสิ่งที่ทำไปในห้องนอนนั้นพอควร..

“ก็ไม่... ยังอยู่ในช่วงเวลาที่เธอขอไว้...” เคทตอบ พร้อมกับมองดูนาฬิกา ราวกับเธอจับเวลาไว้จริงๆก็ไม่ป่าน...

“ แล้วนี่เธอจะ ชวนเราไปทานข้าวที่ไหนละ?..” ลิซ่าที่เอ่ยถามต่อ..

“นี่งาบผู้ชายเสร็จก็หิวข้าวทันทีเลยเรอะ หล่อน...” น้ำฟ้าเอ่ยอย่างกุมขมับ ขณะที่เคทนั้นก็ขบขันเบาๆ..ก่อนจะเอ่ยตอบ

“ เป็นที่พิเศษกว่าทุกทีนั้นแหละ..”

“ให้สมกับเป็นงานฉลองชนะเลิศสินะ..” น้ำฟ้าที่เอ่ยกล่าวเสริม ก่อนที่ ทั้ง 2 จะต้องหงายเงิบอีกครั้ง เมื่อ ลิซ่าเอ่ยถามกลับว่า..

“ฉลองชนะเลิศ? ชนะเลิศอะไรเหรอ? แองเจิ้ล? เคท?..” ใช่มันเป้ฯคำถามที่ทำให้ 2 คนอึ้งไปแป๊บ ก่อนที่ น้ำฟ้าจะเอ่ยโวย

“ฉลองให้เคท ที่ชนะเลิศ ในการประกวดเปียโนไง นี่เธอลืมจริงๆเหรอเนี่ย!!..”

“อ้อๆ ใช่ๆชั้นจำได้แล้ว..” คำกล่าวตอบกลับของลิซ่า ก็ทำให้เพื่อนสาว 2 คนถอนหายใจไม่น้อย ถึงแม้จะเจอแบบนี้บ่อยครั้งก็ตาม...ในวันนั้น เคทก็ได้ พาชั้นและลิซ่าไปเลี้ยงร้านอาหารสุดหรูแห่งหนึ่ง และขณะที่รับประทานอาหารอยู่นั้น

“นี่ แองเจิ้ล ลิซ่า ปิดเทอมนี้ สนใจ ไปเที่ยวบ้านชั้นที่อิตาลีมัย?..” เคทที่เอ่ยปากชวน เราทั้ง 2 คน ซึ่งมันเป็นคำชวนที่น่าสนใจไม่น้อย และแน่นอนว่า ทั้งชั้น(น้ำฟ้า) และ ลิซ่าก็ตบปากรับคำชวนนั้น อย่างไม่คิดนาน พร้อมกับตั้งตารอวันนั้นเลยก็ว่าได้ โดยที่พวกเราทั้ง 3 นั้นไม่รู้เลยว่า นั้นจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวอันโหดร้าย...