ทริปเที่ยวแสนประทับใจ ตอนที่ 6 (จบ)

คำเตือน

***เรื่องนี้ มีเนื้อหา และ การกระทำทางเพศที่รุนแรง ควรใช้่ จักรยาน วิจารณาณในการอ่าน***

***เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น รวมถึงบุคคล เป็นเรื่องสมมติ ไม่มีเค้าโครงความจริง แต่อย่างใด***

******************************************************************************

ตอนที่ 6 (จบ)

หลังจากค่ำคืนแห่งความจริงนั้นได้ผ่านพ้นไป...ซึ่งผมยังคงจำได้สนิทตา ถึงความสุขที่บอกไม่ถูก เมื่อได้รู้สึกตัวลืมตาตื่นขึ้นก็พบว่า หล่อนยังคงนอนอยู่ในผ้าห่ม และโอบกอดของผม อย่างมิได้ไปไหน เสมือนเป็นเครื่องยืนยันกลายๆถึงสิ่งที่เกิดขึ้น.

ถึงแม้สิ่งที่เกิดขึ้นอาจจะไม่ขาวสะอาด แต่ ก็ไม่ได้เป็นสีดำสนิทก็ตาม....

ผมที่รู้สึกตัวตื่นนั้นก็ค่อยๆพลิกกายหันไปมองเธออย่างเต็มๆอย่างระมัดระวัง มิให้เธอรู้สึกตัวตื่น เนื่องจากน้ำฟ้านั้นเธอนอนทับแขนข้างขวาของผมอยู่....ผมที่ขยับเอียงกายหันไปมองเธอ พร้อมกับขยับแขนซ้ายเข้าลูบไล้ยังแก้มของเธอ ถึงแม้ใบหน้าและร่างของเธอจะมีคราบสีขาวที่แห้งเกรอะติดอยู่ก็ตาม แต่มันก็ไม่ทำให้ผมรู้สึกรังเกียจเธอเลย...

ใช่ ความรู้สึกของผมในตอนนั้นมันมีแต่ ความสุข ความอบอุ่น ถึงแม้จะมีเรื่องข้องใจมากมายหลายอย่างเกี่ยวกับตัวของเธอ แต่ผมก็เชื่อว่า เธอคงเล่าให้ผมฟัง..ไม่ว่าเรื่องราวมันจะเป็นไง หรือตัวตนของเธอตอนนี้จะเป็นแบบไหนก็ตาม...ผมก็ไม่มีวันที่จะนึกรังเกียจเธอ หรือ ทอดทิ้งเธอเด็ดขาด....

ใช่...ผมสัญญากับตัวเองไว้แบบนั้น...สัญญาเอาไว้ ตั้งแต่ตัดสินใจ มาพูดกับเธอให้รู้เรื่องตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว....

“ฟ้า...” ผมเอ่ยเรียกชื่อเออย่างเบาๆ และนั้นก็ดูเหมือนว่าจะทำให้เธอรู้สึกตัวตื่น..

“อืออออ..” เสียงครางอย่างเบาๆของสาวสวยผมดำยาวที่เอ่ยร้องขึ้น ก่อนที่ดวงตาของเธอจะค่อยๆลืมตาขึ้น ซึ่งเธอก็ยิ้มให้กับผมทันทีที่ลืมตาขึ้นมา....

“อรุณสวัสดิ์ แอ็ค...” เธอเอ่ยทักทายกับผมด้วยรอยยิ้มที่แสนหวาน....ใช่รอยยิ้มที่ทำให้หัวใจของผมพองโตมากขึ้นไปอีก

“เช่นกันฟ้า.....” ผมทักตอบ..ก่อนที่เธอจะขยับกายลุกขึ้นนั่งและเอ่ยร้องถามผม..

“นี่มันกี่โมงแล้วค่ะ?..” คำถามของเธอที่ทำให้ผมกับเธอหันไปมองนาฬิกา ก่อนที่จะได้รับคำตอบ โดยที่ไม่ต้องเอ่ยอย่างเป็นถ้อยคำ...ซึ่งตอนนั้นก็เป็นเวลา เวลาเที่ยงยี่สิบ นั้นเอง...

“นี่ ฟ้า ตื่นสายขนาดนี้เลยเหรอ?..” เธอเอ่ย ขึ้นหลังจากเห็นเวลาที่นาฬิกาติดฝาผนั่งนั้นแสดงออกมา...

“ก็ไม่แปลบหรอกที่จะตื่นสายนะ...เมื่อคืนฟ้าโดนผมเล่นหนักซะขนาดนั้นนี่..” ผมที่ตอบเธอ ด้วยถ้อยคำที่ดูแหย่ๆ ซึ่งนั้นก็ทำให้เธอหันควับมามองผม...และเอ่ยตอบเหมือนประชดประชัน..แต่สีหน้ากลับยิ้มหวานให้กับผม...

“ใช่ ใครจะนึกละค่ะ ว่า แอ็คจะคึกเล่นอัด ฟ้าไปตั้ง 4 ยกแบบนี้...นี่ยังไม่รู้เลยว่า ฟ้าจะลุกขึ้นเดินไหวรึเปล่า?..” ถ้อยคำของเธอที่ทำให้ผมอมยิ้ม...

“ใครให้ฟ้า...ท้าทายผมละ..” ผมตอบกลับ ซึ่งมันคือเรื่องจริง เมื่อคืนเธอท้าทายผมเอง...

“ไม่ได้ท้าทาย ฟ้าแค่ บ่นว่าอยากรู้ว่า แอ็คจะยิงได้กี่ประตูเท่านั้นเอง...” เธอตอบอย่างบ่นอุบ เสียงค่อยๆ จนทำให้ผมยิ้มไม่หุบกับกริยาดั่งกล่าวของเธอ ก่อนที่น้ำฟ้าจะนิ่งไปเล็กน้อย เมื่อเธอหันไปมองดูตัวเองที่สะท้อน จากกระจกที่ติดอยู่ข้างฝา

“แอ็ค?....แอ็ครับฟ้าได้จริงๆเหรอ? ” คำกล่าวของเธอที่ทำให้บรรยากาศอิ่มอกอิ่มใจเมื่อครู่นั้นหายวาบไปทันตา แน่นอนว่าผมก็จ้องมองเธอด้วยท่าทีนิ่งๆ อย่างรู้สิ่งที่เธอกำลังเอ่ยถึง...

“ฟ้า ให้แอ็คคิดดูดีๆ อีกรอบนะ...เพราะผู้หญิงอย่างฟ้า ไม่คู่ควรกับแอ็คหรอก...” เธอเอ่ยกล่าวต่อ ด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่ดูจริงจัง....

“แล้วทำไม ฟ้าถึงไม่คู่ควรกับผมละ?...” ผมถามเธอกลับ ซึ่งนั้นก็ทำให้เธอทำท่าที อย่างตาปริบๆเหมือนกับ งง เล็กน้อยก็ไม่ป่าน...

“กะ..ก็ฟ้า...เป็นผู้หญิงไม่ดี สำส่อน ร่าน มั่วผู้ชาย...อย่างที่แอ็คเห็นเมื่อคืน..แค่นี้มันก็เพียงพอแล้ว ไม่ใช่เหรอ? ที่ฟ้าจะไม่คู่ควรนะ..” เธออธิบาย..ด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูแล้วเหมือนเธอกลั้นใจเอ่ยออกมาเลยทีเดียว....

“ก็จริง....อย่างที่ฟ้าว่า..ผู้หญิงแบบนั้น อย่างดี ก็เป็นได้แค่ เครื่องคลายเหงาเท่านั้น...” ผมที่นิ่งไปก็ตอบ ซึ่งถ้อยคำของผมก็ดูแรงและมันทำให้ น้ำฟ้าสะอึกไม่น้อย...

 “ชะ ใช่มัยละ..ฉะนั้นแล้ว...” เธอเอ่ยตอบผมด้วยเสียงที่ดูสั่นเครือ....แต่ผมไม่รอให้เธอเอ่ยจบ เอ่ยถามเธออย่างทันที

“รักแอ็คมัย?....ตอนนี้ฟ้ารักแอ็คอยู่รึเปล่า?..” ผมถามอย่างไม่สนใจ ว่าเธอจะเอ่ยตอบผมว่าอะไร...คำถามนั้นก็ทำให้เธออึ้งและมองผม ซึ่งผมก็มองเธออยู่นาน...ก่อนที่ริมฝีปากของเธอนั้นจะขยับเอ่ย....

“ระ รัก...รักสิ...รักมากด้วย...เพราะรักเลยกลุ้มใจไง และกลัวว่าฟ้าจะทำให้แอ็คเสียใจ...” เธอเอ่ยอย่างน้ำตาค่อยๆส่งเสียงสะอึกสะฮื้น และหยาดน้ำตาที่ไหลริน...

“แค่นั้น ก็เพียงพอแล้วละฟ้า....แค่ฟ้ายังรักแอ็ค แอ็คก็ไม่สนใจอีกแล้ว..” ผมที่ดึงร่างของเธอเข้ามาสวมกอด....ซึ่งเธอก็ชะงัก ก่อนที่เธอจะกอดผมตอบและเอ่ยออกมาเบาๆว่า...

“ขอบคุณนะ..”

“แอ็คค่ะ...” เธอที่เอ่ยเรียกผม หลังจากที่ผมค่อยๆผละออกจากการสวมกอดร่างของเธอ ซึ่งมือไม้ของผมก็ยังคงขยับปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของเธอนั้น...การเรียกของเธอก็ทำให้ผมสนใจอย่างจ้องมอง ก่อนที่เธอจะเอ่ยกล่าวบอกกับผมต่อว่า

“ฟ้าสัญญาค่ะ ว่าฟ้าจะพยายามกลับเป็นฟ้าคนก่อน คนที่แอ็คเคยรู้จักให้ได้” เธอเอ่ยซึ่งทำให้ผมยิ้ม และตอบเธอกลับว่า

“อืออออ....ค่อยๆเป็นค่อยๆไปก็ได้นะ แอ็คไม่รีบ..” ผมเอ่ยและก้มลงประทับริมฝีปากของเธออย่างเบาๆ ซึ่งเธอก็ตอบรับผมด้วยรอยยิ้มอย่างสั้นๆ...

“อือออออ...” ใช่ ผมไม่รีบร้อน ขอให้เธอเปลี่ยนพฤติกรรมตอนนี้หรอก....สิ่งที่ผมต้องการในตอนนี้ คืออยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ สาเหตุที่ทำให้เธอเป็นเช่นนั้น....แต่ผมก็จะรอให้เธอเป็นฝ่ายเล่าออกมาเอง...
หลังจากนั้นพวกเราก็ล้มตัวนอนกอดกันอยู่บนเตียงอย่างไม่ได้เอ่ยพูโอะไร แต่รู้สึกได้ถึงความสุขที่อิ่มอกอิ่มใจ จนกระทั้งผ่านไป สัก 5- 10 นาที ผมก็เป็นฝ่ายเอ่ยปากขึ้นมาก่อน....

“นี่..ฟ้า..” ผมและหันไปมองหญิงสาวที่นอนอยู่ข้างกายของผม..

 “หืออ...”

“หิวรึเปล่า?....ถ้าหิวละก็เดี๋ยวแอ็คจะลงไปหาอะไรให้ทานนะ..” ผมเอ่ยปากถามเธอ...อย่างเอาใจใส่ ซึ่งจริงๆตัวผมก็เริ่มหิวนิดๆแล้ว (ก็นี่มันเที่ยงกว่าแล้วนี่...)

“อืออออ....ฟ้าไม่หิวจ๊ะ...ถ้าแอ็คหิวก็ลงไปหาอะไรทานก่อนเลย ส่วนฟ้าจะนอนอยู่นี่แหละ..” เธอส่ายหัวและเอ่ยตอบผมด้วยรอยยิ้มแสนหวาน ซึ่งก็ทำให้ผมยิ้มตอบ ก่อนเอ่ยแซว...

“ที่ไม่หิวนี่เป็นเพราะ เมื่อคืนทานไส้กรอกไปเยอะแยะใช่มัยละ..” คำแซวของผมก็ทำให้เธอหน้าแดงแป๊ด ก่อนจะเอ็ดใส่ผม

“ทะลึ้ง ลามก ” คำต่อว่าของเธอ ก็ทำให้ผมหัวเราะอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับขยับกายลงจากเตียง ไปหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ ซึ่งเธอก็ยังคงจ้องมองผมอยู่..แต่พอผมหันมาหาเธออีกที ตอนที่แต่งตัวเสร็จ...แต่น้ำฟ้าก็หลับสนิทไปเสียแล้ว (เป็นคนที่หลับง่ายมาก)

ผมที่จ้องมองดูใบหน้ายามหลับของเธอ ถึงแม้ใบหน้าของเธอจะเปรอะเกรอะด้วยคราบน้ำกาม แต่ก็ยังคงดูสวยน่ารัก และไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่า สีหน้าหลับของเธอดูมีความสุขมากๆ....

“เดี๋ยวผมมานะฟ้า...” ผมเอ่ยบอกกับเธอ ทั้งๆที่บอกไปก็ไม่ได้อะไร เพราะเธอหลับไปแล้ว...พอเอ่ยจบผมก็เดินหมายจะออกไปจากห้อง และขณะที่เปิดประตูออกมาจากห้องนั้น เจ้าลักกี้ที่เหมือนรออยู่หน้าห้อง นั้นก็มุดสวนร่างของผมเข้าไปในห้อง ทันทีที่ผมเปิดประตูออกมา ซึ่งผมก็มองมันเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร... ตอนนั้นผมไม่รู้เลยว่า การปล่อยเจ้าลักกี้เข้าไป จะเป็นการทำร้ายน้ำฟ้าทางอ้อม...

“โอว์....ตื่นแล้วเหรอไอ้เกลอ...” เสียงทักทายของไอ้เปาที่เอ่ยขึ้น ทันทีที่ผมลงมาจากชั้น 2 ซึ่งผมก็ไม่แปลกใจเท่าไร ที่เห็นพวกเพื่อนๆทั้ง 4 คน ทั้งนั่งทั้งยืนอยู่ตรงส่วนรับแขกของบ้าน...(ก็เกือบจะบ่ายแล้ว มิใช่เช้าครู่นี่)

“กาแฟหน่อยมัย?...” ไอ้ตี้ที่เอ่ยถามผม...

“อือออ..ก็ดีเหมือนกัน...” ผมตอบและมองเพื่อนผมทุกคน อย่างรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย...ผมไม่รู้ว่าพวกมันจะอึดอัดแบบผมด้วยรึเปล่า...แต่ท่าทีของพวกมัน ก็ทำดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...

“มันเกิดอะไรขึ้นกับน้ำฟ้า?...” ผมเอ่ยถามอย่างตรงๆ..ซึ่งนั้นก็ทำให้พวกเพื่อนๆผมต่างอึ้งนิ่งกันไม่น้อย..สายตาของผมที่จ้องมองไปยังไอ้เปา ตามที่ไอ้พันเคยบอกกับผมว่า ‘น่าจะรู้เรื่องของเธอ..’ (ในตอนที่ 4)

นั้นก็ทำให้ไอ้เปาถึงกับเกาหัวทันที ก่อนที่มันจะเอ่ยตอบ…

“ตอนที่อยู่เมืองนอก เธอดันไปพัวพันกับการแก้แค้นของพวกมาเฟียนะ..”

“มาเฟีย?...” ผมทวนอย่างตกใจ เล็กน้อย..กับคำตอบที่ได้ยิน..

“ถึงจะบอกว่าพัวพัน แต่ถ้าจะพูดให้ตรงประเด็น หน่อยคือโดนลูกหลงนะ...”ไอ้เปาเอ่ยขยายความอีกเล็กน้อย...ซึ่งผมก็มองเหมือนอยากรู้เพิ่มเติม...ซึ่งอีกฝ่ายก็เหมือนรู้จึงบอกกับผมว่า...

“ถ้าอยากรู้มากกว่านี้...ไว้รอหล่อนเป็นคนเล่าให้ฟังละกันนะเพื่อน...” แน่นอนว่าคำตอบนั้นมันทำให้ผมไม่สบอารมณ์เล็กน้อย แต่มันก็จริง เรื่องนี้ น่าจะรอให้ น้ำฟ้าเป็นฝ่ายเล่าเองจะดีกว่า...ก่อนที่เพื่อนผมคนหนึ่งจะเอ่ยขึ้น

“แต่ผลพ่วงของเหตุการณ์นั้น...มันจึงทำให้ฟ้า เป็น โรคทางจิตชนิดหนึ่งนะ...” ไอ้ตี้ที่เอ่ยกล่าวเสริม....

“โรคทางจิตเหรอ?...”  คำกล่าวของคุณหมอหน้าตี๋ นั้นก็ทำให้ผมเอ่ยทวน อย่างหน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างหนัก…ก่อนที่ไอ้ตี้จะเอ่ยตอบอย่างขยายความ...

 “เป็นโรคติดSEX หรือชอบการมีSEXนะ...ซึ่งถ้าเทียบกับเมื่อก่อนแล้ว อาการของฟ้าตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วละ?..” พอไอ้ตี้เอ่ยชื่อโรคให้ผมฟังนั้น ก็เล่นทำให้ผมพูดไม่ออกเลย..ยิ่งมันทำหน้าเครียดไม่มีท่าทีขี้เล่นเหมือนยามปกติด้วยแล้ว....แต่ถึงกระนั้นผมก็เอ่ยถามกลับด้วยความสงสัย...

“ดีขึ้น?...เมื่อก่อนเธออาการหนักกว่านี้อีกเหรอ?..” ผมเอ่ยถามกลับด้วยความสงสัย ซึ่งไอ้เปาก็เอ่ยตอบสวนกลับทันที..

“หนักมากเลยละ...ชนิดที่เธอยินดียอมมีอะไรกับผู้ชายอย่างไม่เลือกหน้าก็ว่าได้..” คำกล่าวตอบของไอ้เปา ที่ทำให้ผมสะอึก..จุกจนแทบไม่อยากเชื่อ ในถ้อยคำนั้น ....ซึ่งพอหันไปมองหน้าของเหล่าเพื่อนๆผมทุกคน ทุกคนก็ทำสีหน้า ว่าสิ่งที่ไอ้เปาพูดเป็นเรื่องจริง....

“แล้วที่พวกแกมีอะไรกับ น้ำฟ้า นี่ อย่าบอกนะว่า เป็นการช่วยรักษาเธอนะ..” ผมนิ่งไปครู่หนึ่ง..ก่อนจะเอ่ยปากถามเหมือนประชดหน่อยๆ…

 “รักษาเหรอ?...จะเรียกแบบนั้นเต็มปากไม่ได้หรอก...ถ้าพูดให้ถูก คือช่วยเธอมากกว่า...” คำตอบของไอ้เปา ที่เอ่ยขึ้น ซึ่งตอนนั้น ผมก็ต้องยอมรับว่า คำตอบ แต่ละที ที่ได้ยินนั้น ก็ทำเอาผม งง จนตามไม่ทัน...

“ไอ้เปามันมันกลัวว่า ถ้าขืนปล่อยฟ้าเป็นแบบนี้ต่อไป สักวันเธอคงไปนอนกับใครไม่รู้จนติดโรคแน่ๆ..จึงหาทางช่วยเธอนะ ” นายแบงค์ที่ยืนอยู่ข้างๆก็เอ่ยเสริม....

“ใช่....พวกเราก็แค่เหมือนจะอาสาช่วยลดความอยากให้กับเธอ..แต่มันก็ไม่รู้กลายเป็นการร่วมก๊วน รวมตัวลงแขกน้ำฟ้าไป ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่ทราบนะ...” นายตี้ที่เอ่ยเหมือนจะให้ขำ แต่มันไม่ขำเลยจริงๆ...

“แล้วทำไม ที่ผ่านมา พวกแกถึงไม่บอกเรื่องนี้กับกูรู้บ้างนะ หา........” ผมที่นิ่งไปก็เอ่ยถามขึ้น เพราะผมจำได้ว่า เจ้าพวกนี้เจอกับน้ำฟ้ามา 1 ปีแล้ว....ทั้งๆที่ 1 ปีนี้ผมก็ยังติดต่อพวกมันบ้างคนบ้าง (ผ่านทางโทรศัพท์..)

“น้ำฟ้าเค้าไม่ให้บอกนะสิ...” ไอ้พันที่ยืนนิ่งอยู่นานก็เป็นคนเอ่ยตอบ คำถามนี้แทนทุกคน ผมก็หันไปมอง ก่อนที่ไอ้พันนั้นจะเอ่ยต่อ “เธอกลัวว่า แกจะรับเธอที่เป็นอยู่ในเวลานี้ไม่ได้นะ...”

“จะว่าไป ทางพวกเราเองก็อึดอัดใจเหมือนกันแหละ...จริงๆก็เคยคิดปรึกษากันหลายครั้งว่าจะให้แกเป็นคนดูแล ยัยฟ้าแทน แต่ก็กลัวอย่างที่ยัยฟ้ากลัว..เกิดแกยอมรับเธอไม่ได้ขึ้นมา มันอาจจะกลายเป็นผลร้ายกับเธอนะ...” ไอ้ตี้ที่เอ่ยเสริม ก่อนที่ไอ้เปาจะเอ่ยอธิบายถึงเรื่องในครั้งนี้....

“แต่เรื่องที่เกิดขึ้นในการเที่ยวครั้งนี้ มันเป็นอุบัติเหตุและความคึกคะนองของพวกเราเองแหละ ที่จริงก็ไม่ได้กะให้แกมารู้ความจริงนี้ในทันทีหรอก...” ผมที่นั่งรับฟังอย่างไม่สนใจในประเด็นที่อธิบายเท่าไร ก่อนที่ผมจะแหงกหน้าไปมองไอ้พัน ทันทีที่มันเอ่ยถามผม...

“แล้วตกลง แกตัดสินใจเรื่องน้ำฟ้าว่าไงละ แอ็ค..”

“กูจะดูแล ฟ้าเอง....” ผมตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำ...และนั้นทำให้เพื่อนๆผมต่างตบมือ....

“นั้นเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้วละเพื่อน...” ไอ้แบงค์เอ่ยและวางมือแตะยังบ่าผม...

“ถ้าได้แกดูแล น่าจะทำให้อาการของเธอหายขาดแหละ...” ไอ้ตี้เอ่ยเสริม ซึ่งภายหลังมันมาอธิบายกับผมว่า โรคจำพวกนี้ของน้ำฟ้า สิ่งที่สำคัญที่จะทำให้เธอหาย คือ ความรัก....

“จะว่าไป...แกก็ร้ายนะ ครั้งแรกก็ เล่นจน ยัยฟ้าหลับยาวได้ขนาดนี้?..” ไอ้เปาที่เอ่ยกล่าวอย่างกึ่งแซว....

“ไม่หรอกเธอตื่นแล้ว แต่ขอตัวนอนต่อ...ตอนนี้ให้อยู่กับเจ้าลักกี้นะ..”คำตอบที่เอ่ยตามตรงของผม นั้นก็ทำให้ผมต้องตกใจ เมื่อบรรดาเพื่อนๆของผมต่างอุทานแทบเป็นเสียงเดียวกัน

“วะ ว่าไงนะ!!!...”
.
.
.

ย้อนกลับไปตอนที่นายแอ็คเพิ่งออกจากห้องไปใหม่ๆ....

ร่างของน้ำฟ้าที่นอนอยู่บนเตียง อย่างหลับสนิท ด้วยสีหน้าเอิ่บอิ่ม โดยที่เธอนั้นก็หารู้ไม่ว่า กำลัง มีเงาร้าย(?)บางอย่างกำลังย่างเข้ามาหาเธอ....ดวงตาของมันที่จับจ้องมองมองหญิงสาวที่หลับสนิท อยู่ใต้ผ้าห่มนั้น ก่อนที่มันจะใช้ปาก งับและค่อยๆดึง เอาผ้าห่มที่ห่อคลุมร่างของหญิงสาวนั้นออก....

“อือออออ...” เสียงครางของน้ำฟ้าที่เอ่ยดังขึ้น ด้วยความหนาว เมื่อผ้าห่มนั้น ได้ถูกดึงออกไป ใช่จะไม่ให้หนาวได้ไง ในเมื่อสภาพของเธอนั้นเปลือยเปล่าหมดจดแบบนี้...

เจ้าวัยร้ายที่ดึงผ้าห่มของเธอนั้นก็จดมอง ก่อนจะขยับกายขึ้นบนเตียง ย่างก้าวเข้าหาสาวสวยที่นอนตะแคงหันข้างอยู่ในเวลานี้....ก่อนที่เจ้าวัยร้ายนั้นจะใช้จมูกมาดมตามร่างกายขาวๆดัง ฟืดๆ ซึ่งมันก็ไล่ดมตั้งแต่คอลงไปเรื่อย...ก่อนจะขยับหักหลบตามความโค้งงอนๆบันท้ายของเล็กน้อย ซึ่งก็ทำให้มันเห็นส่วนที่เป็นที่โปรดปราณของมันมากถึงมากที่สุด..

สายตาของมันที่จ้องมองยังจุดดั่งกล่าวของหญิงสาว และจึงขยับเข้าดม และขยับลิ้นเข้าตวัดเลีย...ซึ่งนั้นก็ทำให้สาวสวยที่หลับใหลด้วยความอ่อนเพลียนั้นถึงกับ สะดุ้งเฮือก เอ่ยครางอย่างละเมออย่างสะท้าน...

“อ๊าาาาาาา...” น้ำฟ้าที่เอ่ยร้องอย่างสะดุ้งเล็กน้อย โดยที่เธอนั้นก็ยังคงมิได้ลืมตามาตื่น...ก่อนที่เธอจะต้องสะท้านและค่อยๆเอ่ยครางอย่างต่อเนื่อง จากการลงลิ้นของเจ้าวัยร้ายที่กระหน่ำกระทำอย่างต่อเนื่อง...ลิ้นหยาบๆแฉะชื้นที่ตวัดลงไปส่วนที่ไวต่อความรู้สึกของเธอ ก็ทำให้เธอนั้นแทบดิ้นราวกับถูกไฟซ็อตก็ไม่ป่าน.....

“อืออออ...ไม่เอานะ แอ็ค...ฟ้าไม่เล่นด้วยนะ...” น้ำฟ้าที่เอ่ยปากร้องห้าม เหมือนคนละเมอ พร้อมกับขยับบันท้ายอย่างยกขึ้น เพื่อหนีการเลียนั้น ซึ่งก็ไม่รู้ว่า ขยับหนี หรือ ส่งเสริมกันแน่...เมื่อเธอขยับกายจากนอนตะแคงให้เป้นนอนคว่ำอย่างโก้งตูดหน่อยๆ...

นั้นก็ยิ่งทำให้เจ้าวัยร้ายมีท่าทีอย่างตาวาว...และมันก็ยังตามขยับเข้าปลุกเร้าต่ออย่างไม่สนคำห้ามปราม (ก็ไม่ได้ห้ามมันนี่.) น้ำฟ้าที่ถึงกับสะดุ้งเฮือกอีกครั้ง ด้วยความเสียวที่จี๊ดจ๊าดกว่าเมื่อกี้นี้หลายเท่านัก ใช่ยิ่งเธออยู่ในท่าที่เป็นท่าถนัดของมันด้วย....

“อูยยยยย....เลียเก่งจังเลยนะ...ทำไมเมื่อคืนไม่เห็นจะเลียได้แบบนี้มังเลย...”เธอเอ่ยอย่างเพ้อๆ และยังคงเข้าใจผิด คิดว่าคงที่ลงลิ้นนั้น คือ ชายคนสำคัญของตัวเอง...ลิ้นหยาบๆที่ตวัดเข้าใส่รูสวาทอย่างเน้นๆ นั้นก็ทำให้เสียงใสๆของน้ำฟ้าดังกังวาน และด้วยความเสียว กับความเข้าใจผิด ก็ทำให้เธอค่อยๆก็ค่อยๆกระดกยกสะโพกอย่างสูงขึ้นอย่างทีละน้อยๆ..

(จริงๆเธอจะขยับหนีแหละแต่ไปๆมาๆ ไหงกลายเป็นเธออยู่ในท่วงท่า ที่แสนเชื้อเชิญนี่ได้ไงก็ไม่ทราบ)

“ซี๊ดดดดดดด...อ๊าาาาาาา...อาาาาาาา...อาาาาาาา...” เสียงครางที่ดังกังวาน อย่างต่อเนื่องจนทำให้เครื่องของหญิงสาวนั้นจุดติด แต่พอเธอเครื่องติด อีกฝ่ายดันหยุดกระทำซะนี่...นั้นจึงทำให้ สาวสวย หน้าหวานผมดำยาวอย่างน้ำฟ้า ถึงกับต้องตื่นและหันมาเอ่ยร้องขอให้กระทำต่อ...

“อูยยยยย..หยุดทำไมละ ค่ะ...ฟ้ากำลังได้ที่เลยรู้มัย..” น้ำฟ้าที่หันมาเอ่ยร้องถาม ด้วยน้ำเสียง ที่บงบอกถึงความเสียวที่กำลังได้ที่ ก่อนที่หล่อนซึ่งหันกลับมานั้นจะต้องชะงัก...เมื่อเห็นคน(?) ที่อยู่บันท้ายนั้น มิใช่คนที่เธอคิด...

“ลักกี้?...” น้ำฟ้าที่เอ่ยอุทานอย่างตาแทบสว่าง...เมื่อเห็นผู้ที่อยู่ที่บันท้ายของเธอนั้นคือ เจ้าสุนัข พันธ์โกลดเดนรีทิปเวอร์ ขนทองสวยนั้น...ซึ่งดวงตาของมันก็จับจ้องมองน้ำฟ้าอย่างมีนัยยะบางอย่าง โดยที่นัยยะนั้นก็เดาไม่ยาก ยิ่งเห็นท่อนเอ็นสีแดงเรียวใหญ่ของมันยื่นยาวออกมาด้วยแล้ว....

“นะ นี่แก อย่าบอกนะว่าแกจะ...” น้ำฟ้าที่เอ่ยปากถาม อย่างเหงื่อตก เมื่อเห็นลำควยของมัน ที่สั่นกระดิกราวกับบงบอกถึงความอยากที่จะผสมพันธ์..และไม่ทันที่ น้ำฟ้าจะเอ่ยปากถามจบ มันก็ตอบเธอด้วยการกระทำทันที เมื่อมันขยับกายเข้าขึ้นขี่บันท้ายงอนๆงามๆของเธอ...

“!!! มะ ไม่นะ ไอ้หมาบ้า เมื่อคืนก่อน แกก็ล่อชั้นไปตั้งเยอะ ยังไม่หนำใจอีกเหรอ...” น้ำฟ้าที่เอ่ยปากโวยพร้อมกับขยับผลักร่างของมันอย่างเต็มแรง ซึ่งนั้นก็ทำให้ เจ้าลักกี้ที่ขึ้นขี่นั้นก็กระเด็นตกลงมา แต่มันก็ไม่ละความพยายาม มันกลับกระโดดขึ้นไปอีกครั้งแทบทันที ที่มันถูกน้ำฟ้าผลักลงมานั้น และการโดดกลับขึ้นไปใหม่นั้น ก็ถือเป็นคราวซวยของเธอก็ว่าได้...

เพราะในตอนที่มันกระโดดกลับขึ้นมาอีกครั้ง มันได้กระโดดขึ้นมาอย่างโถมเข้าเต็มแรง แถมลำควยของมันดันไปตรงกับรูหีของเธอพอดิบพอดี...และนั้นก็ทำควยหมาแดงๆยาวๆของมันผลุบสอดใส่เข้าไปในทันที...

“อะ อื้อออออออออ..”น้ำฟ้าที่ถึงกับสะดุ้งเฮือกเอ่ยปากร้อง กับการสอดใส่ที่ไม่เต็มใจนี่ (สำหรับเธอ) ซึ่งนอกจากจะทำให้เธอสะดุ้งและเอ่ยร้องอย่างเสียงดังนั้น เรี่ยวแรงของเธอ ก็ยังเหือดแห้งไปอีกด้วย ใช่หายไปเกือบ 80-90 % เลย เรียกว่าแทบไม่เหลือแรงใดๆก็ว่าได้...

ขณะที่เจ้าวัยร้ายตัวนั้น ก็มิเปิดโอกาสให้เธอได้ปฎิเสธการถูกมันยัดเยียดความเป็นผัวให้...ซึ่งมันก็ใช้เล็บจิกเข้าที่ช่วงเอวที่มันวางเท้าอยู่นั้นอย่างแน่น เพื่อไม่ให้ตัวของมันหล่นลงไปอีก หากเธอทำการผลักมันอีกครั้ง.. พร้อมเดินหน้าขยับท่อนเอ็นกระเด้าเย็ดหีของเธออย่างเต็มสูบ...


“อ๊าาาาาาา!!! หะ หยุดนะ...เจ้าหมาบ้า...หยุดเย็ดชั้นนะ... อะ... อ๊าาาาาาา...อาาาาาาา...” น้ำฟ้าที่ไม่เหลือเรี่ยวแรงใดๆ เธอก็ทำได้แต่เอ่ยปาก ร้องห้าม และ ต่อว่า แก่เจ้าวัยร้ายหน้าขนตัวดั่งกล่าว..ขณะที่ร่างของเธอก็สั่นครอนและเอ่ยปากร้องระงม ด้วยความเสียวจากท่อนเอ็นที่มันประเคน ใส่ไม่เลี้ยงนั้น...

“อูยยยยยย.....อ๊าาาาาาา...อาาาาาาา..อาาาาาาา....” น้ำฟ้าที่เอ่ยปากคราง ไม่หยุด ด้วยท่าทีที่ไม่แสดงออกถึงการต้านทานอีกแล้ว ร่างอรชรที่ขยับอย่างสั่นไหวไปมาและเอ่ยปากร้องด้วยความเสียวจากการเย็ดที่ มิใช่ คนนั้น....

อีกด้านหนึ่งในเวลานั้น...

“นะ นี่แกปล่อยให้ ฟ้าอยู่กับเจ้าลักกี้เหรอ?....” ไอ้แบงค์ที่เอ่ยปากถามผม ด้วยสีหน้าที่ตกใจ.. จากถ้อยคำเมื่อกี้นี้ของผม

“อือออ..ใช่ ทำไมเหรอ?..” ผมเอ่ยถามกลับอย่าง งง.ๆ ซึ่งพวกเพื่อนๆผมต่างก็มองหน้ากัน...

“กูว่ามึงกลับขึ้นไปดูยัยฟ้า ตอนนี้เอาเองก็แล้วกัน...”ไอ้แบงค์ที่เอ่ยปากตอบ ขณะที่ที่เหลือนั้นก็มีท่าทีเหมือนจะกลุ้มใจแทน...นั้นก็ทำให้ผม งง.หนัก และแน่นอนว่า พวกเพื่อนผม รวมถึงผมต่างพากันขึ้นไปดูน้ำฟ้าในเวลานั้น....และก่อนที่จะเดินไปถึง ไอ้พันนั้นก็เหมือนเอ่ยเตือนผม...

“ถ้าเห็นอะไร ก็ทำใจร่มๆหน่อยนะเพื่อน...” ถ้อยคำของมันที่ทำให้ผมฉงน สงสัยมากขึ้นไปอีก...และแค่เดินไปถึงหน้าห้องเท่านั้น ทั้งนายแบงค์ และเจ้าตี้ ต่างกุมขมับทันที....

“ว่าแล้วเชียว...” เสียงของเจ้าตี้ที่ดังขึ้น....ขณะที่ไอ้เปาก็ขยับส่ายหน้าไปพลางๆ...แน่ละครับว่าปฎิกิริยาของพวกมันก็ทำให้ผม งง. และพอผมเดินแทรกพวกมันหมายจะเปิดประตูเข้าไปเอง (เพราะพวกมันเอาแต่ยืนกุมขมับ ทำหน้าเครียดกัน) ซึ่งพอเดินเข้าไป มือของผมยังไม่แตะยังลูกบิด ผมก็เหมือนได้ยินเสียงคราง ที่เล็ตลอดออกมาจากห้องที่ น้ำฟ้านั้นนอนอยู่..
นั้นจึงทำเอาผมชะงัก....และสงสัย...เพราะเสียงครางนั้นมันเหมือนกับว่า เธอกำลังโดนเย็ดอยู่?...

‘แล้วใครเย็ดเธออยู่ละ ก็ในเมื่อ....เพื่อนๆผมก็อยู่กันที่นี้ครบ....’ ผมสงสัยอย่างเหงื่อตก โดยที่เพื่อนๆผมที่ยืนอยู่ด้านหลังผมนั้น ก็ไม่มีใครคิดจะเอ่ยบอกอะไรผมเลย แม้แต่น้อย นิ่งเงียบราวกับ อยากให้ผม เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยตาของตัวเอง...

การนิ่งเงียบของเหล่าเพื่อนร่วมก๊วนของผมนั้น บอกตามตรงเลยว่า มันทำให้ผมกลัว...กลัวมาก...

‘นี่ฟ้ายังมีเรื่องปิดปังผมอยู่อีกเหรอ?...ยังมีเรื่องที่ผมยังไม่รู้อยู่อีกเหรอ?’ ผมครุ่นคิดต่างๆนาๆ..ก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปให้เห็น อย่างจะๆ อย่างรู้ดำรู้แดงไปเลย...ใช่พอผมเปิดประตูนั้น เสียงครางอย่างดังจะๆก็กระฮึ่มทันที....

และมันเสียงครางนั้น มันก็บงบอกเป็นอย่างดีว่า เธอกำลังชื่นชอบในลีลาการเย็ดของคู่นอนที่กำลังกระทำกับเธอ....

‘แล้วมันเป็นใครละ?...’ ผมคิด...ก่อนจะเดินเข้าไปดูให้เห็นกับตา ซึ่งตรงช่วงนี้มันเหมือนเป็นช่วงเวลาที่เนิ่นนานและช้าราวกับหนังสโลโมชั่นก็ไม่ป่าน..ระหว่างที่ผมเดินเข้าไปจนไปเห็นสิ่งที่กำลังดำเนินอยู่..และนั้นก็ทำให้ผมถึงกับยืนอึ้งอย่างทำอะไรไม่ถูก..เมื่อภาพตรงหน้าของผม คือ ภาพของน้ำฟ้า ที่กำลังถูกเจ้าลักกี้ สุนัขเพศผู้ พันธ์โกลดเดนรีทิปเวอร์ ขึ้นขี่กระเด้าควยเย็ดหี..ด้วยท่วงท่าที่เหมือนเห็นน้ำฟ้า เป็นสัตว์เพศเมียร่วมเผ่าพันธุ์ของมัน..

ขณะที่ท่าทีของน้ำฟ้านี่แหละที่ทำให้ผมอึ้งมากที่สุด หล่อนที่เอ่ยปากร้องด้วยสีหน้า และขยับตอบรับ ด้วยท่วงท่าเยี่ยงสุนัขเพศเมียตนหนึ่ง....

“อ๊าาาาาา...อาาาาาา...อาาาาาา.....” น้ำฟ้าที่เอ่ยปากคราง อย่างไม่หยุด ก่อนจะค่อยๆขยับใบหน้าที่ก้มอยู่นั้น อย่างค่อยๆแหงกขึ้น...ด้วยใบหน้าที่บงบอกถึงความเสียวอย่างซาบซ่าน ร่านสุดๆ..อย่างเอร็ดอร่อยในรสท่อนเอ็นนั้น...

ใช่ เห็นแค่สีหน้าของน้ำฟ้า ก็ยิ่งทำให้ผมยืนนิ่งตัวแข็งอย่างทำอะไรไม่ถูกหนักกว่าเดิม....ซึ่งก็ดูเหมือนเธอก็ยังไม่สังเกตเห็นพวกผมเช่นกัน....

“อ๊าาาาาา าาาาาา...อาาาาาา....จะเสร็จอีกแล้ว...ฟ้าจะเสร็จอีกรอบแล้วค่ะ..ผัวขาาา..” น้ำฟ้าที่เอ่ยครางนั้น ก็เอ่ยร้องบอกอย่างเสียงดัง..แน่นอนว่าถ้อยที่เอ่ยร้องของเธอก็ทำให้ผมอึ้งมากกว่าเดิม แต่นั้นก็เทียบไม่ได้กับการขยับมือไม้และร่างกายของเธอ เมื่อเธอขยับมือไม้ทั้ง 2 ข้าง เข้าจับที่ขอบเตียงและขยับสะโพกกลมๆงอนๆ เด้งสวนกับลำควยของเจ้าลักกี้ ที่กระแทกอย่างถี่ยิบนั้น....

และเธอก็เด้งสะโพกสวนไม่เท่าไร เธอก็เอ่ยปากร้องขึ้นมาว่า...

“มะ ไม่ไหวแล้วลักกี้...ฟ้าไม่ไหวแล้ว....อะ....อ๊าาาาาา าาาาาา าาาาาา.....” น้ำฟ้าที่เอ่ยกล่าว ก่อนจะสะดุ้งและหวีดร้องอย่างถึงจุดหมาย...ร่างอรชรของเธอกระตุกเร้าๆ พร้อมกับสายน้ำที่แตกกระจายออกมานองเต็มที่นอนอย่างเห็นจะๆ..จากที่นอนที่เคยแห้งก็เปียกนองเป็นวงคราบจนเหมือนมีแอ่งน้ำอยู่บนผ้าปูที่นอนก็ไม่ป่าน...

ท่าทีการเสร็จสมของน้ำฟ้า ก็ทำให้ผมเหมือนได้ยิน 1 ในเพื่อนร่วมก๊วนผมเอยขึ้นมาว่า...

“ไม่ใช่เจ้าลักกี้นี่ ทำไม่ได้นะเนี่ย ทำให้ยัยฟ้าน้ำแตกเป็นท่อประปาแบบนี้..” แน่นอนว่าผมไม่รู้ว่าใครเป้นคนเอ่ยประโยคนี้ เนื่องจากผมจ้องมองสิ่งที่เกิดขึ้น อย่างอื้ออึ้ง....

ขณะที่น้ำฟ้าที่ตัวสั่นกระตุก...นั้นก็ค่อยๆขยับร่างช่วงบนอย่างฟุบลง...ส่วนเจ้าลักกี้ ผู้ที่กระหน่ำเธอซะน้ำแตกนั้น มันก็ใช้ขาหน้าของมัน จิกกอดรัดช่วงเอวให้ติดชิดแนบแน่นกับร่างของมัน ก่อนที่น้ำฟ้าที่ตัวสั่นเทาและเอ่ยครางเบาๆนั้นจะสะดุ้งเฮือกและเอ่ยร้องกับอะไรบางอย่าง...

 “อ๊าาาาาา าาาาาา าาาาาา..” เสียงของเธอที่เอ่ยอย่างเสียงดัง ขณะที่เจ้าลักกี้ก็ค่อยๆขยับกายลงจากแผ่นหลังของน้ำฟ้า พร้อมกับขยับกายอย่างหันหลังให้กับเธอ อย่างไม่ขยับเดินออกไปไหน หรือพูดให้ถูกคือ มันไม่สามารถจะขยับไปได้ต่างหาก มันที่ยืนตัวตรงอย่างเอาตูดของมันชนติดกับตูดสวยๆของน้ำฟ้า ที่เธอนอนโก้งตูด เนื้อตัวสั่นระริกๆไม่หยุด...

ท่าทางสภาพนั้นของน้ำฟ้ากับเจ้าลักกี้ก็ทำให้ผมตาโต...ที่จริงสภาพดั่งกล่าวมันก็ออกจะเป็นเรื่องปกติธรรมชาติของสุนัข ที่เพื่อนๆก็น่าจะเคยเห็น ว่า เวลามันสมสู่กับตัวเมีย เสร็จ มันจะอยู่ในสภาพที่ตูดของตัวผู้และตัวเมียนั้นติดกัน...ซึ่งสภาพในเวลานั้น เราเรียกกันว่า ติดเป้ง....

แต่ที่ผมตาโต อย่างตกใจนั้น ก็เพราะว่าเจ้าลักกี้มิใช่ติดเป้งกับสุนัขเพศเมีย หากแต่ติดเป้งกับน้ำฟ้า...อดีตแฟนที่จะกลับกลายเป็นแฟนผมอีกครั้งนั้นเอง...และเป็นครั้งแรกที่ผมเพิ่งเคยเห็นและเพิ่งรู้ว่า สุนัขนั้นสามารถทำสิ่งมีชีวิตอื่นติดเป้งได้ นอกจากสุนัขด้วยกัน...

“อืออออ....อือออออ...” น้ำฟ้าที่ส่งเสียงครางด้วยสีหน้าที่ทรมาน ราวกับอึดอัดหรือ มีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอ..และแป็บเดียวเท่านั้นเธอก็เอ่ยร้องอย่างเสียงดังด้วยความตกใจ....

“อ๊าาาาาา าาาาาา าาาาาา..” เธอที่เอ่ยร้องอย่างสะดุ้งเฮือก...และหลังจากนั้นเธอก็สะดุ้งและร้องครวญครางอย่างไม่หยุด ซึ่งสีหน้า ขณะที่เธอเอ่ยปากร้องครวญนั้นก็เป็นสีหน้าที่มีเสียวสุขมากๆ....

ก่อนที่ผมจะรู้ ถึงสาเหตุสีหน้าและเสียงร้องอย่างเสียวๆของเธอนั้น ก็จากถ้อยคำที่เธอเอ่ยออกมานั้นเอง...

“อูยยยยย....สะ เสียวจังเลยค่ะ ผัวขา น้ำควยของผัวนี่ เสียวอร่อยดีจังเลยค่ะ....” ใช่ ถ้อยคำนั้นก็ทำให้ผมรู้ว่าเธอกำลังโดนมันอัดราดน้ำควยอยู่นั้นเอง....น้ำฟ้าที่เอ่ยเสร็จ ก็เอ่ยปากครางอย่างต่อเนื่องด้วยความเสียวจากน้ำควย ซึ่งถ้าจำไม่ผิดเธอก็อยู่ในสภาพติดเป้งนี้ร่วมๆ 40 นาทีเห็นจะได้....

กว่าที่การติดเป้งกับเจ้าลักกี้นั้นจะสิ้นสุด หรือ จบลง และทันทีที่ลำควยของเจ้าลักกี้คลายจากการติดเป้งนั้น และหลุดออกมาจากหีของน้ำฟ้า เจ้าวัยร้ายตัวแสบก็ขยับลงจากเตียง และเดินออกจากห้องด้วยท่าทีที่สบายเนื้อสบายตัว...และไม่สนใจตัวเมียที่มันล่ออยู่เมื่อกี้แม้แต่น้อย ทำที เหมือนกับน้ำฟ้า เธอเป็นกระหรี่คลายเหงาของมันก็ไม่ป่าน....

ผมหันไปมองมันที่เดินผ่านร่างของผมและออกไปจากห้องด้วยความรู้สึกหมั่นไส้เล่นๆ จากท่าทางการเดินของมัน ก่อนจะหันกลับไปมองน้ำฟ้าที่ นอนโก้งตูดเหงื่อโทรมกาย เนื้อตัวสั่นระริกๆ...ซึ่งเธอก็เอ่ยหอบออกมาอย่างดังๆและเบาสลับกันไป

“อืออออ...อืออออ..อือออ...” เสียงครางที่เอ่ยอย่างหอบๆ ด้วยความเหนื่อยล้า ขณะที่สายตาของผม ก็จ้องมองยังรูหีของเธอที่เวลานั้น แบะบานอ้า จนแทบหุบปิดไม่ลง..และก็คาย น้ำสีขาวขุ่นออกมาอย่างไหลเยิ้ม...แน่นอนว่าน้ำสีขาวนั้น คงเป็นน้ำควยของเจ้าลักกี้อย่างแน่นอน...

“สะ สักวันชั้นจะเอาแกไปทำ เนื้อตุ๋นให้ได้...ไอ้หมาบ้า...” น้ำฟ้าที่เอ่ยปากอย่างทั้งอาฆาต...กับการกระทำของเจ้าวัยร้ายที่สะบัดตูดเดินออกไป...ซึ่งกว่าเธอจะเอ่ยปากและขยับกายอย่างยันขึ้นนั้น ก็ราวๆ 5-6 นาที...กลังจากที่เจ้าลักกี้เดินออกไป

“ อยากรู้จริงๆเลยว่ามันไปอดอยากมาจากไหนเนี่ย ถึงได้พอว่าง ก็มาทับชั้นเอาๆ กะจะเอาให้ชั้นท้องให้ได้เลยใช่มัย..” เธอเอ่ยบ่นต่อหลังจากยันกายลุกขึ้น...ใบหน้าที่หันมาและเป็นทางที่ผมและเพื่อนๆทั้ง 4 คนยืนอยู่พอดี และนั้นละครับที่น้ำฟ้าเพิ่งรู้ตัวว่า มีคนอื่นอยู่ด้วย...

เธอที่อยู่ในสภาพนั่งบนเตียงนั้นก็อึ้งตาค้าง เมื่อเห็นพวกผม จริงๆต้องบอกว่า อึ้งเพราะเห็นผมซะมากกว่า...

“อะ...แอ็ค...แอ็คมาเมื่อไรเนี่ย..” เธอเอ่ยปากถามผม ด้วยสีหน้าที่ดูตื่นๆมากๆ...และคนที่ตอบคำถามนั้นก็มิใช่ผม หากแต่เป็นเพื่อนผม รู้สึกจะเป็น ไอ้ตี้ หรือไอ้พัน นี่แหละ...

“เข้ามาตั้งแต่ ฟ้าโดนเจ้าลักกี้ขึ้นขี่ซอยยิกๆๆแล้ว..” สิ้นถ้อยคำตอบนั้น ใบหน้าสวยๆของเธอก็แดงแป๊ดและเอ่ยร้องอย่างสุดเสียง....

“มะ ม่ายยยยยยยยยยนะ.......” เธอเอ่ยร้องดังแทบบ้านแตก และหลังจากนั้นเธอก็มุดเอาแต่อยู่ในผ้าห่มที่ม้วนพันรอบตัวของเธอจนทำให้เธอมีสภาพไม่ต่างจากหนอนชาเขียว....พร้อมกับส่งเสียงสะอึกสะฮื้นคล้ายว่ากำลังร้องไห้อยู่...

“แหมๆ โดนลักกี้ล่อไปตั้งหลายครั้ง เพิ่งจะมาทำอายเหรอฟ้า...” ไอ้แบงค์ที่เอ่ยปากแซว...

“ไอ้บ้า!! แกไม่เข้าใจชั้นหรอก..” เธอโผล่หน้ามาตวาดด่า นายแบงค์และเหลือบมองผมที่นั่งอยู่ที่ขอบเตียง ที่อยู่เตียงข้างๆ และพอผมหันไปชำเลืองมองเธอ เธอก็มุดหน้ากลับเข้าไปใต้ผ้าห่มราวกับอายผมก็ไม่ป่าน...

“ชั้นว่าแกควรพูดอะไรสักหน่อยนะ แอ็ค...” ไอ้พันที่แตะบ่าและเอ่ยบอกกับผม ซึ่งนั้นก็ทำให้ผมที่อึ้งๆนั้นก็เหมือนเพิ่งรู้สึกตัว ขณะที่ถ้อยคำของเจ้าพัน ก็ทำให้น้ำฟ้า โผล่หน้าออกมาหมายจะฟังสิ่งที่ผมเอ่ย ซึ่งในตอนนั้นผมก็ไม่รู้จะเอ่ยอะไร ก็เอ่ยออกไปว่า....

“เออ...มันสุดยอดมากเลยละฟ้า เออ แอ็คไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลยนะ..” ผมเอ่ย ซึ่งจริงๆผมกะจะให้น้ำฟ้ารู้สึกดีขึ้น แต่ดูเหมือนผลมันจะตรงกันข้าม ถ้อยคำของผมก็ทำให้เธอแบะหน้า และมุดเข้าไปปล่อยโฮกว่าเดิม... พร้อมกับเอ่ยอย่างเสียงดังออกมา...

“แกนี่น้า....” ไอ้ตี้ที่ตบบ่าผมและเอ่ยอย่างส่ายหัวไปพลาง… จริงๆผมเองก็รู้แหละว่าคำพูดเมื่อกี้ มันไม่ได้เรื่องจริงๆ แต่เพราะผมในเวลานั้น คิดอะไรไม่ออกจริงๆ นะ....พอเห็นน้ำฟ้าปล่อยโฮไม่เลิก ผมก็ถอนหายใจและขยับกายย้ายไปอีกเตียงที่น้ำฟ้าคุคู้นอนขดอยู่ในผ้าห่มนั้น...

“ฟ้า.....” ผมเรียกเธอ ซึ่งนั้น ก็ทำให้เจ้าของชื่อที่อยู่ใต้ผืนผ้าที่ส่งเสียงสะอึกสะฮื้นนั้นนิ่งลงเล็กน้อย...

“แอ็คไม่คิดอะไรจริงๆ เออ เข้าใจว่า มันคงเป็นอุบัติเหตุใช่มัย..” คำกล่าวของผม ที่กึ่งเอ่ยเหมือนถามนั้น ก็ทำให้เธอโผล่หน้าออกมา ขอบตาที่เริ่มแดงช้ำเล็กน้อย...ซึ่งเธอก็มองผมด้วยท่าทีที่ชวนใจอ่อนและเอ่ยกล่าวตอบ...

“อือออ..ชะ...ใช่..มันเป็นอุบัติเหตุ..ฟะ..ฟ้าไม่ใช่เป็นอย่างที่แอ็คคิดจริงๆนะ..” เธอเอ่ยตอบอย่างเสียงค่อยๆอย่างอายๆ และขยับร่างอย่างค่อยๆลุกขึ้นนั่ง แต่ยังคงอยู่ในผืนผ้านั้น...

“อุบัติเหตุ? หรือ เต็มใจให้มันขี่กันแน่นะ..ฟ้า...” เสียงแซวของนายแบงค์ที่ทำให้ น้ำฟ้าหันขวับไปเอ่ยด่าอย่างหน้าแดงก่ำ

“หุบปากไปเลยนะไอ้แบงค์ ชั้นบอกว่าอุบัติเหตุก็อุบัติเหตุสิ...”

“ถ้าอย่างงั้นก็คงเป็นอุบัติเหตุที่บ่อยมากเลยนะฟ้า...” นายแบงค์ที่เอ่ยสวนกลับอย่างฉีกยิ้ม ราวกับคำพูดนั้น เหมือนเป็นนัยะว่า มิใช่ ครั้งแรก แต่หลายครั้งแล้ว...ซึ่งนั้นก็ทำให้น้ำฟ้าเอ่ยปากด่าไม่ถูกใบหน้าของเธอที่แดงก่ำ และยิ่งแดงจัดๆมากตอนเธอหันมามองผม...

ก่อนที่เธอจะขยับร่างลงไปนอนอยู่ในใต้ผ้าห่ม ด้วยความอับอายอีกรอบ....

 “แกล้งหล่อนเกินไปแล้วมัง ไอ้แบงค์...” ไอ้ตี้ที่เอ่ยอย่างปรามๆ

“ก็นานๆที่จะมีโอกาส..ได้เห็นยัยฟ้า เป็นแบบนี้นี่หว่า....” นายแบงค์ตอบ ก่อนที่ผมจะหันไปมอง มันถึงได้ชะงักกับท่าทีของผม...ที่ดูไม่เล่นด้วย และดูเหมือนว่าพวกมันจะรู้ว่าสายตาของผมนั้นเหมือนจะถามว่าอะไร....

“เออ...พวกกูไม่เกี่ยวนะเว้ยแอ็ค...ใช่เจ้าของหมามันควรต้องรับผิดชอบสิ...” ไอ้แบงค์ที่เอ่ยโบ้ย ซึ่งทำให้เจ้าของหมาที่ยืนนิ่งเงียบๆ อยู่นาน..ถึงกับสะดุ้งและสบ...

“เหี้ย....ที่ตอนทำนะ..เห็นดี...เห็นงาม ที่ตอนนี้โยนให้กูคนเดียวเลยนะ..” ไอ้เปาสบ ซึ่งนั้นทำให้ผม มองอย่าง งง และสงสัยเล็กน้อย..ก่อนที่น้ำฟ้าจะส่งเสียงออกมา...

“ไม่ต้องโบ้ยกันเลย พวกนายทุกคนนั้นแหละ...ร่วมหัวกัน ถ้าวันนั้น พวกนายมอมชั้นจนเมาจับชั้นเย็ดกะมัน วันนี้ชั้นก็ไม่ต้องเป็นเหมือนขี้ข้ารองรับควยมันอย่างงี้หรอก...” น้ำฟ้าที่เอ่ยอย่างต่อว่าอย่างเสียงดัง ซึ่งผมก็หันกลับมาก็พบว่าเธออยู่ในสภาพที่ลุกขึ้นนั่งแต่ยังคงอยู่ใต้ผ้าห่มที่ม้วนรอบตัวเธออยู่นั้น....

สีหน้าของเธอก็ระเรืออย่างอายๆและอาฆาตกลายๆ.....ส่วนผมก็ งง กับคำพูดนั้นของเธอ...

“เหมือนขี้ข้าเหรอ?...” ผมเอยทวนอย่างหันไปเหมือนถามน้ำฟ้า ซึ่งนั้นก็ทำให้เธอที่หลุดปากนั้นหน้าแดงก่ำ..และไม่ยอมเอ่ยปากอธิบาย...


“คืองี้นะแอ็ค สำหรับยัยฟ้าแล้ว ไอ้ลักกี้เนี่ย เหมือน...เป็นคู่อริ และ ของที่แพ้ทาง...เพราะเธอไม่เคยเอาชนะ หรือปฎิเสธความหื่นของเจ้าลักกี้มันได้เลย พูดง่ายๆถ้าเจ้าลักกี้หื่นขึ้นมา ยัยฟ้าก็มีแต่ต้องยอมแอ่นหีให้เย็ดเท่านั้น แถม เจ้าลักกี้ ก็เป็นแค่ตัวเดียวที่กำราบความหื่นของยัยฟ้าได้....เพราะอย่างงี้ยัยฟ้า ถึงไม่ค่อยชอบเจ้าลักกี้เท่าไร....” ไอ้เปาที่เอ่ยอธิบายให้ผมฟัง ซึ่งก็ทำให้ผมหันไปมองยังที่น้ำฟ้า ซึ่งเธอก็ไม่มองผม หันไปมองทางอื่นอย่างหน้าแดงก่ำ...ราวกับสิ่งที่ไอ้เปาอธิบายคือเรื่องจริง??

“ไม่ต้องทำมาอธิบายเลยนะ...เรากับนายยังมีความแค้นเรื่องตอนไปที่ฟาร์มอยู่..” น้ำฟ้าที่เอ่ยอย่างแก้เขิน แต่มันยิ่งทำให้เธอเหมือนขุดหลุมฝั่งตัวเองเยอะขึ้น...แน่นอนว่าพวกเพื่อนๆผมต่างกุมขมับ...

“ที่ฟาร์มเหรอ?..”ผมเอ่ยทวน ด้วยน้ำเสียงที่สนใจ ซึ่งเพื่อนผมแต่ละคนเหมือนจะรู้ว่าเกิดอะไร และก็ไม่ยอมตอบ ได้แต่ทำท่าทีเหมือนกะให้ผมถามกับน้ำฟ้าเอง...

“ฟ้า....” ผมเอ่ยเรียกเธอ เชิงเหมือนถามอย่างต้องการอยากรู้ ซึ่งตอนนั้นเธอก็กลับไปอยู่ในท่านอน ด้วยท่าทีที่ไม่อยากตอบเรื่องนี้มากๆ....

“ฟ้า...” ผมเอ่ยย้ำอีกครั้ง...และเธอก็ค่อยๆโผล่หน้าออกมาและค่อยๆเอ่ย..

“ถ้าฟ้าเล่า แอ็คห้ามเกลียดฟ้านะ...” คำกล่าวของเธอก็ทำให้ผมทำตาปริบๆ ก่อนจะพยักหน้าตอบเธอ..

“เรื่องที่ฟาร์มนะ คือ ฟ้าโดนหลอก..” เธอเอ่ยและชำเลืองไปมองอย่างอาฆาตๆแก่ไอ้เปา...ซึ่งไอ้เปาก็เอ่ยแย้งขึ้น..อย่างยิ้มๆ

“เราไม่ได้หลอกนะ...เราก็กะจะให้ลูกหมาแก่ฟ้าจริงๆนะ...”

“ใช่ แต่ใครจะไปรู้ว่า นายจะให้ แบบ..มันเข้ามาอยู่ในท้องของชั้นละ ” เธอสวนกลับ ขณะที่เพื่อนๆของผมคนอื่นต่างหัวเราะ...

“แหม..แต่มันเป็นประสบการณ์ที่ไม่เลวไม่ใช่เหรอ เห็นในรูป ฟ้าออกมีความสุขดีนี่...” นายแบงค์เอ่ยอย่างแจมขึ้น..

“ดีบ้าอะไรละ นายลองมาเป็นชั้นมัย...ถูกจับขึงอยู่คอกผสมพันธ์ และถูกพวกสุนัขพันธ์ใหญ่ๆผลัดขึ้นมาเรียงคิว...อยู่เป็นอาทิตย์ๆนะ...” น้ำฟ้าที่เอ่ยปากอย่างสวนกลับ...ก่อนที่หล่อนจะนึกได้ว่า มีผมนั่งฟังอยู่ด้วย ซึ่งเธอก็ชะงัก และหันมามองยังผม ซึ่งตอนนั้นผมก็อึ้งมากๆ..จนพูดไม่ออกเลย...

และนั้นก็ทำให้เธอหน้าแดงก่ำ และตวาดไล่พวกเราทุกคนออกไป....พร้อมกับล็อคประตูห้องเลย....

“ท่าทางจะแกล้งมากไปหน่อยมัง..” นายแบงค์ที่เอ่ยบ่นๆ กับเพื่อนคนหื่นๆ ก่อนจะหันมาหาผม ที่ค่อยๆขยับเดินลงไปข้างล่าง....ซึ่งแน่นอนว่า ไอ้พันนั้นก็เอ่ยถามอย่างเป็นห่วง...

“เฮ้ยย....ไม่เป็นไรนะ..”

“เออ แต่ขอกูอยู่คนเดียวสักหน่อยนะ...” ผมตอบและเดินลงไปอย่างนั่งคิด โดยหารู้ไม่ว่าท่าทีของผมนั้น ก็ทำให้พวกมันพากันแอบเครียดและเอ่ยอย่างเป็นห่วง...

“ท่าทางอาการน่าเป็นห่วงหว่า ยัยฟ้าอีกวะ..”

“นั้นสิ...แล้วมันจะแอปปี้มัยละเนี่ย ทั้งๆที่เรื่องก็เกือบจะแอปปี้อยู่แล้ว...”

“ไม่ต้องมาโทษว่าเป็นความผิดกูเลยนะ ที่พาเจ้าลักกี้มานะ..”
.
.
.

หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก็ทำให้ผมนั่งขบคิดเกือบทั้งวัน....อย่างหาคำตอบอะไรบางอย่าง ขณะที่น้ำฟ้าเองก็เห็นเธอออกจากห้อง ไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะกลับเข้าไปในห้องอีกรอบ และไม่ยอมออกมาจนถึงเวลาอาหารเย็น ที่ไอ้เปานั้นได้ชวนพวกผมไปทานอาหารกันข้างนอก....

เห็นว่าเป็นร้านดังของพื้นที่นี้...ซึ่งอาหารก็อร่อยอยู่ บรรยากาศก็ดี แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ช่วยอะไรดีขึ้น ทั้งตัวผมและน้ำฟ้า เพราะผมกับเธอเอ่ยปากพูดแทบนับครั้งได้....แน่นอนว่ามันคงทำให้เพื่อนๆผมอึดอัดอยู่เหมือนกัน...พอกลับมาจากร้านอาหาร เพื่อนๆผมก็พากันเข้านอน โดยที่ผมนั้นก็นั่งอยู่ชั้นล่าง อย่างครุ่นคิดไม่เลิก...

และเรื่องที่ผมครุ่นคิดอยู่ตลอดทั้งวันนั้นมันก็เป็นเรื่องของน้ำฟ้า...ใช่คิดจนหลับคาชุดโซฟานั้น ก่อนจะได้สติตื่น จากเสียงเรียกของน้ำฟ้า....

“แอ็ค....แอ็ค...” ผมที่ค่อยๆลืมตาจากการเรียกของเธอ และเหลือบมองดูนาฬิกาดิจิตอลที่ตัวเลขส่องแสงได้ยามค่ำคืน..ซึ่งเวลาที่เธอมาเรียกนั้นก็ เกือบๆ ตี 1 แล้ว แถมน้ำฟ้าเธอก็อยู่ในชุดนอนที่ออกซีทรูด้วย...

“ฟ้า...” ผมที่เอ่ยเรียกเธอและจ้องมอง ขณะที่น้ำฟ้าก็ยิ้มเล็กน้อยกับผม ก่อนจะเอ่ยปากขอ...

“ฟ้าขอนั่งข้างๆแอ็คได้มัย?..”

“ดะ ได้สิ...” ผมตอบ และเธอก็ลงนั่งข้างๆร่างผม ก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบสนิทจนน่าอึดอัด และก็เป็นน้ำฟ้าที่พังทลายความเงียบนั้น...

“เหตุการณ์เมื่อบ่ายนั้น มันทำให้แอ็คคิดมากใช่มัย?..หรือมันทำให้แอ็คเกลียดฟ้า?....” เธอหันมาเอ่ยปากผม ซึ่งก็ทำให้ผมชะงัก...ก่อนที่เธอจะเอ่ยต่ออย่างเข้าใจ...

“ถ้าแอ็คจะรังเกียจ ก็คงไม่แปลกหรอก เพราะคงไม่มีใครชอบผู้หญิงที่ออก จะแรงๆ แบบฟ้าหรอก..” เธอเอ่ยกล่าวต่อ ซึ่งคำว่าแรง ของเธอนั้นก็ครอบคลุมทุกอย่าง ใช่ ทั้งชอบโดนรุม และ ชอบของแปลกๆ...

“แต่ถึงอย่างงั้นแอ็คก็ยังชอบฟ้านะ...” ผมที่เอ่ยปากตอบกลับอย่างแทบทันที ซึ่งก็ทำให้เธอชะงักไปเหมือนกัน...ก่อนที่ผมจะเอ่ยต่อ...“ถ้านั้นคือตัวตนของฟ้าละก็...”

“ตะ แต่ว่า...” น้ำฟ้าที่อึ้งๆกับคำพูดของผม และเหมือนจะเอ่ยถาม แต่ผมก็กลับเอ่ยพูดต่อ...

“ที่พูดกับฟ้า เมื่อคืนนะ ไม่ใช่เป็นการพูดเล่นหรอกนะ เพียงแต่พอตอนทำจริงๆก็ออกจะทำใจลำบากนะ ถ้าเอาแค่เรื่องของฟ้ากับพวกไอ้เปา ก็ยังพอโอเคนะ แต่พอมีเรื่องลักกี้อีก มันก็เลย..ทำให้แอ็คอึ้งจนทำอะไรไม่ถูกไปหน่อยนะ ขอโทษนะ..”

“ฟ้าต่างหากที่ต้องขอโทษนะ...” เธอตอบผมอย่างหน้าระเรือ...ก่อนผมจะหันไปมองเธอและเอ่ยต่อ..

“ฟ้า ขอถามอะไรอย่างสิ...”

“หลายข้อก็ได้..” เธอตอบเตรียมรับคำถามของผมอย่างยิ้มหวาน...

“นอกจาก สุนัขแล้ว ฟ้ายังมีอะไรกับสัตว์ชนิดอื่นๆอีกเปล่า? อย่าง หมู ม้า...วัว ควายนะ...แอ็คจะได้ทำใจรับไว้ก่อน?..” ผมถามอย่างตรงๆ ด้วยความอยากรู้ และจะได้ทำใจไว้ก่อน ขี้เกียจจะอึ้ง ผสม แปลกใจอย่างวันนี้อีกแล้ว...ทั้งผที่ผมถามอย่างมีจุดประสงค์ดี แต่มันกลับทำให้น้ำฟ้าอึ้งไปเลย...

เธอที่ถึงกับตาโต ก่อนใบหน้าจะระเรือแดงก่ำ...

“คนบ้า!! ฟ้าไม่วิปริตขนาดนั้นหรอก..” เธอตอบอย่างเสียงดังราวกับตะคอกใส่ผมด้วยสีหน้าที่แดงอย่างเขินอาย..พร้อมกับขยับหมายจะลุกขึ้นเดินหนีผมอย่างงอนๆโกรธๆกับคำถามนั้น...แน่นอนว่าผมไม่ยอมให้เธอหนีหรอกครับ ผมขยับคว้าจับข้อมือ และดึงเธอกลับมาให้นั่งอยู่บนตัก ในอ้อมกอดของผม...

“อย่าโกรธสิ...ก็แอ็คอยากรู้นี่ และก็ขี้เกียจอึ้งแบบวันนี้อีกแล้วนะ...”ผมเอ่ยอย่างอธิบาย ในการเอ่ยถามบ้าๆแบบนั้น...ถึงแม้จะอธิบาย แต่ใบหน้าสวยๆของเธอ ก็ยังมีท่าทีงอนตุบป่องอยู่ดี...ก่อนที่หล่อนจะค่อยๆคลี่รอยยิ้มเล็กน้อย..และเอ่ยแหย่ผมอย่างเล่นๆ…

“แต่การมีเรื่องให้แปลกใจเนี่ย มันถือว่าเป็นสีสันอย่างหนึ่งในชีวิตนะ....”

“เออ...ถ้าเรื่องแปลกใจแนวนี้..แอ็คขอยอมเป็นคนที่ไม่มีสีสันในชีวิตจะดีกว่า..” ผมตอบกลับทันที ซึ่งนั้นก็ทำให้น้ำฟ้าส่งเสียงหัวเราะ ก่อนที่เธอจะพิงกายและแหงกหน้ามาส่งยิ้มหวาน และเอ่ยตอบอย่างตรงไปตรงมากับผม...

“ไม่มีแล้วละ...นอกจากสุนัข...ฟ้าก็ไม่มีอะไร กับตัวอย่างอื่นแล้ว....”

“จริงนะ..” ผมเอ่ยย้ำ อย่างต้องการคำยืนยัน ซึ่งเธอก็เอ่ยยืนกราน..

“จริง!!....”

“งั้นแอ็คขอถามอีกข้อนะ..” ผมเอ่ยต่อ ซึ่งเธอก็เหมือนมีท่าทีตั้งใจฟัง..อย่างยิ้มแย้ม...

“ฟ้ามีอะไรกับเจ้าลักกี้กี่ครั้งเหรอ?...” คำถามนี้ก็เล่นทำเอาเธออึ้งอีกครั้ง...ใบหน้าของเธอที่ระเรือ..

 “.....อยากรู้ไปทำไมนะนั้น..” เธอเอ่ยเหมือนถามกึ่งๆต่อว่าผม ด้วยน้ำเสียงที่เบาวิวจน แทบไม่ได้ยิน..แต่ถึงงั้นผมก็ได้ยินถ้อยคำนั้นและเอ่ยตอบเธอสั้นๆ...

“ก็อยากรู้นะ..” ผมตอบและยิ้มให้กับเธอ ซึ่งก็ทำให้น้ำฟ้าจากที่แหงกนห้าหันมาผมนั้นเธอก็หันหน้ากลับไปและก้มหน้าเล็กน้อย คล้าย งอนกับคำถาม ความอยากรู้นั้น…

“33 ครั้ง”

“หา....” ผมเอ่ย เมื่อไม่ค่อยได้ยินคำกล่าวที่เธอเอ่ย ใช่เธอตอบเบาเหลือเกิน...

“ฟ้ามีอะไรกับเจ้าลักกี้มา 33 ครั้งแล้ว...” เธอเอ่ยอีกครั้ง อย่างเสียงดัง ซึ่งนั้นก็ทำให้ผมอึ้ง...

“ล้อเล่นน่า 33 ครั้งเหรอ?...” ผมเอ่ยอย่างอึ้งตาโตอย่างไม่อยากเชื่อ เพราะจำนวนเย็ดของมัน มากกว่าผม ตอนสมัยคบกับน้ำฟ้าเสียอีก....

“ล้อเล่นที่ไหนละ 33 ครั้งจริงๆ ไอ้หมาหื่นบ้านั้นนะ เจอฟ้าทีไรต้องอัดฟ้าอย่างน้อย 5 ครั้งเป็นอย่างน้อย...” เธอเอ่ยเหมือนอธิบายและยืนกรานถึงคำตอบของเธอว่าไม่ได้โม้ และมันก็ทำให้ผมอึ้งๆ ก่อนที่ผมจะมาคิดๆดูว่า ก็อาจจะจริง เพราะเท่าที่จำได้ ไอ้เปามันบอกกับผมว่า เจ้าลักกี้ นะมีดีกรี เป็นพ่อพันธ์หนุ่มที่เชี่ยวชาญผสมพันธ์...

ถ้าเป็นไปตามที่ไอ้เปาพูดละก็...คงไม่แปลกที่มัน(เจ้าลักกี้)จะหื่นได้ขนาดนี้...

“แล้ว ฟ้าก็ยอมมันตลอดเหรอ?...” ผมเอ่ยถามต่อ...

“ไม่ได้อยากยอม แต่มันทำให้ฟ้าต้องยอม...” คำตอบของเธอก็ทำให้ผม งงๆ ไม่น้อยเหมือนกัน...แต่พอนึกถึงคำพูดของเพื่อนๆผมที่ได้บอกกับผมว่า ‘สำหรับน้ำฟ้า เจ้าลักกี้นะ เหมือนคู่ปรับ หรือ คนที่เจ้าหล่อนแพ้ทางด้วย...’ ใช่พอนึกคำพูดนี้ออกผมก็ไม่ได้สงสัยอะไรมาก...

“ยังอยากรู้อะไรอีกมัย?...” เธอเอ่ย ด้วยน้ำเสียงที่บงบอกชัดๆว่าเป็นการถามประชดผมนั้นเอง...ซึ่งผมก็จ้องมองเธออย่างยิ้มๆ ที่จริง ผมอย่างจะถามเธอ เรื่อง ‘ฟาร์ม’ เหมือนกันนะ...แต่เอาไว้คราวหลังละกัน...เพราะ ขืนถาม เดี๋ยวเธอจะหาว่า ผมโรคจิตซะก่อน...

“ชุดนี้ถอดยังไงเหรอ?...” ผมถามขึ้นตามความต้องการของเธอ พร้อมกับขยับมือข้างหนึ่งที่โอบกอดลำตัวของ หล่อนนั้น เลื่อนขึ้นมาสัมผัสบีบคลึงนมของเธออย่างเบาๆ และจากการสัมผัสนั้นก็พบว่า เธอมิได้สวมใส่เสื้อในมาเลย...

“อือออ...ชุดนี้เหรอ?...” น้ำฟ้าเอ่ยร้อง ก่อนเธอจะขยับกายและทำให้ผมต้องขยับมือไม้ที่กอดรัดเธอนั้นออก ซึ่งเธอก็หันหน้ามาหาผม หรือก็คือ กลับหลังหันนั้นเอง..ใช่เธอหันและขยับกายเข้ามานั่งตัก ด้วยรอยยิ้ม...

ก่อนที่มือไม้ของเธอจะจับยังที่ขอบชุดนอนซีทรูนั้น และค่อยๆถลกถอดมันขึ้น ต่อหน้าต่อตาผม...

“อย่างงี้ไงละ..” เธอเอ่ยอย่างยิ้มหวาน หลัง ค่อยๆสะบัดวาง ชุดลงกับพื้น พร้อมกับค่อยๆเอนกายเข้ามาหาร่างของผม มือไม้ของหล่อนที่เข้าคล้องคอ ใบหน้าที่ขยับเข้ามาหา..เพื่อมอบรอยจูบอันแสนดูดดื่ม....

“อืออออ..อือออออ..อืออออ..”  เสียงครางในลำคอของผมกับเธอที่เอ่ยร้อง ขณะที่ริมฝีปากของ 2 เรากำลังสัมผัสกันและกัน อย่างดูดดื่ม แลกลิ้นกันอย่างเยิ้มหยาด...และทันทีที่เธอถอนริมฝีปาก ผมก็จับเธอมาจูบอย่างดูดดื่มต่ออีกรอบ ซึ่งน้ำฟ้าเธอก็ยอมจูบผมต่อเป็นรอบที่ 2...

โดยที่ผมนะไม่รู้เลยว่า ต้องระเบียงของชั้น 2 มีเหล่าเพื่อนๆผมได้จับตามอง ราวกับกองเชียร์คอยลุ้นกันอย่ก็ไม่ป่าน...

ใช่จะรู้ได้ไงละครับ...ผมกำลังแลกลิ้นกับน้ำฟ้าอย่างนาเดีย เฮ้ย นัวเนียเลย....

“อืออออ...อืออออ..” เสียงครางที่เอ่ยร้อง พร้อมกับการขยับของริมฝีปากของเราทั้งคู่...ที่เข้าสัมผัสกันอย่างไม่รู้จักเบื่อ ลิ้นที่แลกผลัดกันตวัดเข้าใส่อย่างพัลวัน....และมือไม้ ที่สวมกอดเธออยู่นั้นก็ค่อยๆลูบไล้ เลื้อยลงไปบีบขยำ ตบ-ตี ยังบันท้ายของเธอเบาๆ.....

“อืออออ....ซุกซนจังเลยนะค่ะ..” เธอเอ่ยกึ่งว่ากึ่งแซว ให้กับมือไม้ของผม...ซึ่งผมก็ไม่น้อย เอาแต่ยิ้มลูกเดียว..ก่อนที่น้ำฟ้าเธอจะจูบผมเป็นรอบที่ 3 ลำอหลังจากจูบเสร็จ เธอก็เอ่ยด้วยถ้อยคำที่ชวนน่าหวาดเสียว..

 “ขอฟ้าซุกซนมังนะค่ะ...” น้ำฟ้าที่เอ่ย ด้วยดวงตาที่เป็นประกาย ราวกับไฟสวาทของเธอนั้นได้ถูกจุดติดแล้ว...ซึ่งพอเธอเอ่ยเสร็จ เธอก็ถลกเสื้อนอนของผมขึ้น และก้มหน้าเข้าเลียยังร่างกายของผม....

“อูยยยย..” ผมครางอย่างเสียวๆกับลิ้นของหล่อนที่เข้าเลียหัวนมของผม...เธอที่ขยับเลียวนตามปานนม ก่อนจะเข้าไปประทับจูบยังหัวนมของผม ซึ่งการกระทำของเธอ ก็เหมือนการกระทำของผมที่ทำให้เธอเมื่อคืนไม่มีผิด...

“ลีลานี้มันคุ้นๆนะ...” ผมที่สยิวๆ ก็ไม่วายเอ่ยแซวเธอ ซึ่งน้ำฟ้าก็อมยิ้มอย่างหน้าระเรือ ก่อนจะขยับกายอย่างเลื่อนลงมา โดยริมฝีปากของเธอก็พรมจูบตามเรือนร่างของผม ก่อนที่จะหยุดตรงเป้ากางเกงของผม...

น้ำฟ้าที่ค่อยๆแหงกหน้าอย่างจ้องมองผมอย่างยิ้มๆ มือไม้ที่ค่อยๆถลกถอดกางเกงของผมออก และนั้นก็ทำให้เธอก็ต้องตกใจ เมื่อลำควยของผมนั้นได้ผงาดเด้งออกมา จนแทบจะตีหน้าเธอ...

“อุ๋ยยย..” เธอเอ่ยร้องอย่างเบาๆ โดยที่หน้าของเธออยู่ไม่ห่างจากลำควยของผม ซึ่งเธอที่มีสีหน้าตกใจ ก่อนจะอมยิ้ม และจับเขี่ยยังลำควยของผม ประหนึ่งเป้นของเล่นไม่ป่าน...

“ขนาดเมื่อคืน รีดไป 4 น้ำยังแข็งได้ขนาดนี้อีกเหรอเนี่ย..” เธอเอ่ยอย่างยิ้มๆ....และเหลือบมองผม..

“แล้วมันไม่ดีหรือไง...” ผมเอ่ยถามกลับ ซึ่งเธอก็ยิ้มๆอย่างหน้าระเรือ...

“อืมมมม...ไม่รู้สิ แต่ ฟ้าก็ไม่ขัดข้องหรอกนะ ถ้าจะรีดน้ำควยของแอ็คทุกวันนะ...” เธอเอ่ยพร้อมกับแลบลิ้นเข้าสัมผัสยังท่อนเอ็นของผม โดยเฉพาะตรงเงี่ยควย เล่นทำเอาผมสะดุ้ง ร้องเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยครวญอย่างหนักขึ้น...เมื่อเธอขยับปากเข้าดูด-อม ลำควยของผม...

“อูยยยยยยยย.....” ผมที่สูดปากคราง ท่ามกลางใบหน้าอันหวานสวยที่ยังคงขยับสั่นไหว เข้า-ออก ใส่ยังสะโพกของผมอย่างไปมา....

“อูยยย โอววว...ฟ้า....” ผมสบและเอ่ยปากเรียกชื่อของเธออย่างเสียงดัง ขณะที่เธอเมมปากดูดแต่ส่วนหัวของลำควยของผมอย่างเน้นๆ...ก่อนที่เธอจะค่อยผละปากออกและอมยิ้มด้วยสายตาที่จ้องมองควยผมอย่างพึงพอใจสุดๆ....

“ของแอ็ค ท่าทางจะพร้อมแล้วละ...” น้ำฟ้าเอ่ยอย่างยิ้มๆ....พร้อมกับขยับร่างลุกขึ้น...

“เอ้า....แอ็ค ทำฟ้าสิ....อยากจะเข้าทางไหนก็แล้ว แต่แอ็คเลยนะ...” น้ำฟ้าที่เอ่ยอย่างหันหลังและโก้งตูด พร้อมกับมือไม้ที่ขยับแหวกแก้มก้น อย่างให้ผมเลือกรู ที่อยากจะเล่นได้อย่างตามใจชอบ...

ผมที่นั่งมองก็ตาโตอย่างเล็กน้อย ก่อนจะขยับร่างเข้าไปเลือกเล่น และค่ำคืนยาวนานของเราก็ได้เริ่มต้นอีกครั้ง...

.
.
.
.

และแล้วก็เข้าสู่ เช้าของวันไปเที่ยวครั้งนี้ ซึ่งก็น่าเสียดายที่ ในวันสุดท้ายนี้ก็ไม่ได้มีเหตุการณ์อะไรที่น่าตื่นตาเท่าไร...จะมีแค่การสวีทของผมกับน้ำฟ้านิดหน่อย แต่ไม่ถึงขั้นติดเรท กับ เรื่องของน้ำฟ้า กับเจ้าลักกี้...มันยังไงอีกนะเหรอครับ...

ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ ก็แค่ น้ำฟ้า เธอยังโกรธมันกับเรื่องเมื่อวานนี้ ที่ทำให้เธอเกือบจะเข้าหน้าผมไม่ติด...ทันทีที่ มันจะเข้ามาจะออเซาะเธอ ก็ถูกเธอขับไล่ไปอย่างน่ากลัว จนตัวมันต้องวิ่งหนี กระเจิงอย่างกลัวๆ จนผมแอบสงสารมันเหมือนกัน..

แต่พอคิดถึงจำนวนครั้งที่มันเย็ดน้ำฟ้า กับ ท่าทีที่มันเดินสะบัดตูดอย่างสบายตัว เมื่อวานนี้ก็ทำให้ไม่นึกสงสารมันเท่าไร (ประมาณว่าทั้งอิจฉาและหมันไส้นั้นแหละครับ) แต่ท่าทีการขึงขังของน้ำฟ้าที่มีต่อเจ้าลักกี้นั้น ก็ไม่วายที่จะถูกแซวจากเพื่อนๆผม...

“เฮ้ยย แอ็ค อย่าเผลอนะเว้ย...ถึงจะเห็นยัยฟ้าโกรธเจ้าลักกี้แบบนี้....แต่พอเผลอที่ไร เจ้าหล่อนก็ชอบเอาตูดไปชนกับตูดของมันทุกทีเลย..” นายแบงค์ที่เอ่ยบอกกับผมอย่างเสียงดัง พอให้น้ำฟ้าได้ยิน แน่นอนครับว่ามันก็ถุฏเธอเชือดตามระเบียบ...

แต่ถ้อยคำดั่งกล่าวผมกลับเชื่อนะ เพราะน้ำฟ้า เธอเป็นคนที่ไม่โกรธใครนานอยู่แล้วด้วย... แถมเจ้าลักกี้ก็ขยันเข้ามาง้อน้ำฟ้า...ถึงแม้มันจะถูกเธอไล่ไปยังกับหมูกับหมา ไปไม่รู้กี่ครั้ง สักแป๊บ เดี๋ยวมันจะกลับมาใหม่ ด้วยท่าทีที่ชวน สงสารจนชวนใจอ่อน...ขนาดเจ้าของหมา อย่างไอ้เปามันยังเอ่ยเองเลยว่า ‘ไอ้ลักกี้นะ....มันเป็นหมาที่เล่นละครเก่ง’ (สรุปคือเป็นหมามีจริตมายานั้นเองนะครับ..)
แต่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ...เพราะเป็นอย่างที่นายแบงค์บอกไม่มีผิดว่า อย่าเผลอ....ใช่เผลอแป๊บเดียว น้ำฟ้ากับเจ้าลักกี้ก็หายไปไหนไม่รู้ด้วยกันทั้งคู่...มารู้และเจอน้ำฟ้าอีกที ก็ตอนที่เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับเจ้าลักกี้ ซึ่งสภาพของเธอก็ชุ่มโชกเปียกปอน แถมสีหน้าก็ระเรือแดงๆ...

“ไม่ต้องพูด ไม่ต้องถามอะไรเลยนะ ใครถาม ฟ้าจะไม่ให้เย็ดตลอดชีวิต..” เธอเอ่ยดักคอ มิให้พวกผมเอ่ยปากถาม...และนั้นก็ทำให้พวกผมถึงกับเงียบกริบ...ก่อนที่เธอจะเดินไปที่ห้องด้วยท่าทีเหมือนเพิ่งโดนเย็ดเสร็จมา...ซึ่งผมและพวก ต่างก็เชื่อว่า เธอเข้าไปทำอะไรๆกับเจ้าลักกี้....ในห้องน้ำแน่ๆ...

เพราะท่าทางของเจ้าวัยร้ายสี่ขามันดูเริงร่า ยังไงไม่รู้....

และในคืนนั้นก็ไม่มีอะไรพิเศษครับ...ก่อนที่เช้าอีกวันก็เป็นการปิดฉากการเที่ยวครั้งนี้...ที่ผมเองก็ไม่รู้ว่ามันเป็นการเที่ยวที่ประทับใจมัย?...อย่างน้อยๆ...การเที่ยวครั้งนี้ผมก็ได้หัวใจผมกลับมาแหละ...แต่ผมดันมาตายตอนจบนี่แหละ...ตอนเที่ยวเอาแต่วุ่นวายต่างๆนาๆ จนลืมขอเบอร์โทรศัพท์น้ำฟ้าไปเลย....

แถมขากลับก็เอาแต่แซวเธอ เพราะมีการเอาวิดีโอของเธอที่ถูกพวกไอ้เปาล่อมาเปิดด้วย...มานึกได้ก็ตอนลงจากรถไปแล้ว แถมรถตู้ของไอ้เปาก็แล่นไปไกลแล้ว...

ขณะที่กุมขมับกับความห่วยของตนเองนั้น เสียงข้อความจากมือถือของผมก็ดังขึ้น ซึ่งเป็นข้อความจากเบอร์ไม่คุ้นเลย..พอเปิดอ่านเท่านั้นแหละ ผมก็ยิ้มทันที...

‘นี่เป็นเบอร์ฟ้านะ....และก็...ศุกร์นี้เจอกันนะ แอ็ค...’

“วันศุกร์เหรอ?..” ผมทวนและในใจก็ตั้งหน้าตั้งตานับวันรอ...โดยหวังว่าในวันศุกร์นี้ ผมคงได้รู้อะไรเกี่ยวกับเธอมากขึ้น…

---ทริปเที่ยวแสนประทับใจ จบ---

ผู้แต่ง

จบลงไปแล้ว สำหรับเรื่องนี้ แต่เรื่องนี้ยังมี เรื่องราวที่ต่อเนื่องอีก ซึ่งแต่งอยู่ 2 เรื่องยังไม่จบ อย่าง ลักกี้ (คงไม่ต้องบอกว่า ใครเป็นพระเอก) และเป็นช่วงเวลาก่อนทริปเที่ยวฯ กับ เรื่องของผมกับเธอ (อันนี้เป็นภาคต่อ เพราะตอนแรกนั้นกล่าวถึงวันศุกร์ที่กล่าวถึงในตอนจบนี้..) ซึ่งผมเขียนจบไปเพียง บทแรกเท่านั้น เป็นบทที่ว่าด้วยเรื่องราวในอดีตของฟ้า (บทแรกนี่ ไม่ใช่ตอนแรกนะครับ) ยังค้างอยู่ที่บทที่ 2 อยู่เลย ค้างดองมาหลายเดือนแล้ว ว่าๆ จะแต่งต่ออยู่เหมือนกัน (จริงๆพยายามอยู่แต่ยังปั่นไม่ขึ้น)

เดี๋ยวัน 2 วันนี้ จะลงผู้กองละครับ อดใจสักนิด ค่อยๆปั่น จนจะปิดตอนที่ 11 อันยากลำบากได้แหละ