ไวท์เดย์แห่งการแก้แค้น [ภาคต้น]

ไวท์เดย์แห่งการแก้แค้น [ภาคต้น]

ตึงๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูอย่างดังสนั่นของหญิงสาวที่ขยับมือไม้เข้าทุบอย่างเร่งรีบและร้อนรน....

“เปิดหน่อยเถอะ พี...ขอร้องละ เปิดหน่อย..” หญิงสาวที่เอ่ยร้องขอ หวังให้เจ้าของห้องที่เธอกำลังเคาะประตูเรียกอยู่นั้นให้เปิดประตูรับเธอเข้าไป ถึงแม้มันจะดูเป็นอะไรที่น่าเกลียดมากๆ และดูเห็นแก่ตัวอย่างมาก ก็ตามสำหรับการมาขอความช่วยเหลือ แก่คนที่ เธอเคยทำร้ายเขาไว้อย่างร้ายกาจ...

ถึงแม้ตัวของเธอ จะรู้ว่ามันจะไม่เหมาะสม ดูน่าเกลียด/ไม่สมควร แต่มันไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ โดยการมาขอความช่วยเหลือจากเขานั้น ก็เหมือนเป็นความหวังสุดท้ายของเธอแล้ว เพราะเธอไม่สามารถจะทำอะไรไปได้มากกว่านี้แล้ว กระทั้งหลบหนีไปได้ไกลกว่านี้อีกแล้ว ใช่..ไม่มีทางที่เธอจะหนีไปได้ไกลมากกว่านี้ เมื่อตัวของเธอนั้นอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าอย่างหมดจดนั้นเอง….แล้วมันเกิดอะไรขึ้น กับเธอ...

 .

.

.

.

เมื่อช่วงตอนเย็นที่ผ่านมา....

“เชิญเลยครับสาวๆ...” เสียงต้อนรับของชายวัย 30 กว่าๆ ที่ได้เอ่ยขึ้นทันทีที่เค้าได้เปิดประตูต้อนรับ 3 สาวที่มาตามคำเชิญของเขา ที่จัดงานเลี้ยงวันเกิด....ใช่ เค้า นายชาติ ที่ตอนนี้มีสถานะเป็นแฟนหนุ่มของ เอ๋ เพื่อนสาวคนสนิทของเธอ...

โดยคนๆนี้ก็เป็นคนที่ เอ๋ คิดจะจริงจังด้วย ต่างจาก หนุ่มๆหลายคน ก่อนหน้านี้ที่พวกเราคบหาด้วยความนึกสนุกอย่างต้องการกลั่นแกล้งเพื่อความสะใจ...ประหนึ่งว่านั้นคืองานอดิเรกของพวกเราเลยก็ไม่ป่าน แรกเริ่มเดิมทีชั้นเองก็ไม่อยากจะทำแบบนั้นเสียเท่าไร..แต่ด้วยเหตุผลหลายอย่าง และที่สำคัญที่สุด คือ การไม่เชื่อกับความรัก และการได้เห็นด้านเลวของผู้ชาย...ใช่ ถึงแม้ครั้งแรกๆมันจะเป็นการทำลงไปอย่างตามน้ำ แต่พอนานวันมัน ก็กลายเป็นความเต็มใจ และตั้งใจในการเล่นกับความรักของคนอื่น...

มารู้สึกตัวอีกที การเล่นของพวกเรา ก็ทำให้ ผู้ชายที่ตกเป็นเหยื่อหลายคน ถึงกับเสียใจหนักจนถึงขั้นทำร้ายตัวเอง บางก็เจ็บหนักจนพิการ บางก็ถึงกับความตาย และนั้นก็ทำให้ชั้นทั้งกังวล และกลัว อยู่เหมือนกัน ว่าสักวัน สิ่งที่พวกเราทำลงไปอาจจะถูกล้างแค้นแก้แค้นก็เป็นได้...

แต่มันก็เป็นความกังวลและความกลัวชั่วคราวเท่านั้น ที่เป็นแบบนั้นเพราะเพื่อนของชั้นอย่าง เอ๋ และลูกหมี นั้นหาได้กังวลกลัวแบบชั้นไม่..หากแต่ทั้งหัวเราะและเย้ยหยั่นพอสมควร พอรู้ว่า เหยื่อ หรือ ผู้ชายที่ถูกพวกเราลวงหลอกความรักนั้น ได้ลงมือทำร้ายตัวเอง....

โดยพวกเธอก็มักพูดว่า ‘พวกที่ทำร้ายตัวเอง กับเรื่องแค่นี้เป็นพวกโง่เง่า..’ แน่นอนว่าชั้นก็ไม่ได้เห็นด้วย ซะทีเดียว แต่ก็ไม่ได้นึกโต้แย้งอะไรเช่นกัน...และยังคงเล่นสนุกกับความรัก เอาความหวังของคนอื่นเป็นเครื่องพนันและยำยีกระทำมันอย่างโหดร้าย แน่นอนว่า ชั้นก็ไม่ได้คิดว่าตัวเอง เป็นคนดีนักหรอก...

แต่แล้วความสามัญสำนึกของชั้นก็ถูกกระตุ้นอีกครั้ง จากเหยื่อคนล่าสุดของตัวชั้น...ที่เป็นหนุ่มอ้วนที่มีอายุใกล้เคียงกับชั้น จะว่าไปเค้าก็แปลกแตกต่างจากชายคนอื่นๆที่เป็นเหยื่อของชั้นก่อนหน้านี้ ไอ้ที่แตกต่างมิใช่สภาพร่างกายของเขา แต่มันเป็นการกระทำของเขาต่างหาก...

ใช่ การกระทำของเขาที่ค่อนข้างแตกต่างจากชายคนอื่นๆ เพราะชายคนอื่นๆมักจะกระทำแฝงด้วยเจตนาที่ไม่ดีเสมอๆ แต่สำหรับเขาแล้วมันไม่ใช่....ทุกการกระทำของเขา ไม่ได้กระทำเพราะหวังในร่างกายของชั้น ใช่หลายครั้งที่ชั้นลองแกล้งให้มีโอกาส แต่เค้ากลับมิไม่ทำอะไรชั้นเลย..

นอกจากไม่ทำอะไรแล้ว เค้าก็ค่อยๆพยายามสร้างความประทับใจ ให้กับชั้น มากที่สุด ด้วยความพยายาม ราวกับเค้าเชื่อมั่นในความรักนั้นมากๆ แน่นอนว่ามันทำให้ชั้นรู้สึกประหลาดใจ ประทับใจนิดๆเหมือนกัน...แต่ด้วยความที่นี่คือเกมมันทำให้ชั้นไม่อาจจะยอมรับได้ว่าชั้นเริ่มสนใจเขา....สนใจผู้ชายร่างอ้วนคนนั้น...

เพราะขืนยอมรับไป ชั้นก็ต้องแพ้เกม ไหนจะถูกคำครหาต่างๆจากเพื่อนในกลุ่มอีก...มันทำให้ชั้นต้องใจแข็ง และวันที่เค้ามาบอกรักชั้น ก็เป็นวันที่ชั้นดีใจมาก เพราะเกมจะได้จบลงเสียที....ชั้นจะได้เป็นอิสระ ชั้นจะได้ไม่ต้องไหวหวั่นกับความดีของเขาอีก...

แต่ความดีใจของชั้นมันก็ไม่ได้ยาวนานซะเท่าไร เมื่อเค้าได้มาหาชั้นถึงที่คณะ ก่อนจะถูกชั้นและเพื่อนทำร้ายความรู้สึกไปอย่างร้ายกาจ เหมือนดั่งหนุ่มคนก่อนๆที่ชั้นและเพื่อนเคยกระทำก่อนหน้านี้ แต่สิ่งที่ไม่เหมือนทุกครั้งนั้น ชั้นไม่ได้ทำไปด้วยความเต็มใจ หากแต่ทำไปด้วยความจำใจ และยังรู้สึกเจ็บเองไปด้วยกับสิ่งที่ชั้นได้เอ่ย ได้ทำลงไป....

เค้าคงไม่มีวันรู้หรอกว่า ตอนที่เค้าหันกลับไป ด้วยความโศกเศร้าจากการถูกทำร้ายนั้น ชั้นได้หันไปมองเค้าอย่างหลายครั้ง ด้วยความเจ็บและเป็นห่วง....และเค้าก็คงไม่รู้หรอกว่าชั้นแอบฟังข่าวของเขาอย่างห่างๆ ซึ่งชั้นก็รู้สึกโล่งใจ ที่เขาไม่คิดจะทำอะไรมากๆ หรือเสียศูนย์มากนัก รู้สึกว่า แค่ทำตัวเงียบไปจากเดิม ชั่วหนึ่ง...

ก่อนที่เค้าจะทำตัวเป็นปกติ หลังจากวันวาเลนไทน์…ชั้นไม่รู้ว่าเค้าไปเจออะไรมา แต่ก็ดีใจที่เค้าได้กลับมาทำตัวปกติได้เสียที หลังจากเค้าทำตัวเป็นปกติ ชั้นก็เลิกตามข่าวเขาอีก...และชั้นก็ไม่คิดจะไปพบกับเค้าอีกครั้งอย่างแน่นอน...เพราะรู้ดีว่าสิ่งที่ชั้นได้ทำลงไปนั้นมันไม่มีทางที่ให้อภัยง่ายๆ....

และหลังจากเคสของเขา เกมของพวกชั้นก็ยังคงดำเนินต่อไป เพียงแต่ยังไม่ถึงตาของชั้นเท่านั้น กรรมก็ดันหมุนสนองพวกชั้นเสียก่อน....ใช่ สนองในคืน ที่ชั้นได้ไปร่วมงานวันเกิดแฟนของยัยเอ๋นั้นแหละ โดยที่พวกชั้นไม่รู้เลยว่า งานวันเกิดนั้น คือมหกรรมการแก้แค้นที่สืบเนื่องมาจากการกระทำของพวกเราเอง...

ใช่..คืนนั้น หลังจากเราเข้าห้องของนายชาติ แฟนของเอ๋ และทำการดื่มทานน้ำสีๆไปได้สักแป๊บ ทุกอย่างก็ดำมืดลง และพอพื้นขึ้นมาอีกทีก็สร้างความตกใจให้กับชั้นอย่างมาก...เมื่อพบว่าตัวของชั้น ถูกจับแก้ผ้า จนไม่เหลืออะไรติดกายสักชิ้น อย่าว่าแต่ชั้นเลย เอ๋ กับ ลูกหมีเองก็เช่นกัน....

“ทะ ทำอะไรนะ!!..” ชั้นเอ่ยถามด้วยความตกใจ เพราะเห็นเพื่อนของนายชาติที่รู้สึกว่า ชื่อ นายเจ๋ง กับ นายนีโอ อะไรเนี่ย..กำลังก้มสำรวจมองส่วนสัดของ เอ๋ กับลูกหมีอย่างสนุก และที่น่าตกใจ คือ นายเจ๋ง ได้ทำการถือกล้องวิดีโอเอาไว้นี่สิ...

คำกล่าวถามของชั้น ก็ทำให้ชายทั้ง 2 ถึงกับหันขวับมามองยังชั้นทันที...ก่อนที่นายเจ๋งจะเอ่ยกล่าวขึ้น…

“ผิดคาด ไม่คิดว่าคนที่พื้นขึ้นมาก่อนจะเป็นน้องเดียร์นะเนี่ย...” นายเจ๋งที่เอ่ยกล่าวอย่างท่าทีเหมือนไม่สนคำถามของชั้นเลย ซึ่งทำให้ชั้นต้องเอ่ยถามย้ำอีกครั้ง ทั้งๆที่ในหัวนั้นปวดมากจนแทบระเบิดออกมาก็ตาม...

“พะ พวกแกจะทำอะไรกับพวกชั้นนะ..” ชั้นถามย้ำอีกครั้ง ซึ่งนายนีโอ ก็เอ่ยตอบ...

“เป็นคำถามที่ดีนะ น้องเดียร์...แต่ให้เจ้าตัวเค้าเป็นคนตอบดีกว่า...” นายนีโอตอบ ก่อนจะหันไปมองใครบางคน ซึ่งใครบางคนที่ว่าก็คือนายชาติ...

“เอ้า จำได้มัย ว่าคนๆนี้คือใคร...” นายชาติที่เดินเข้ามา พร้อมกับ โยนรูป 1 ใบลงบนตัวของชั้น ซึ่งถ้อยคำกับแผ่นรูปนั้นก็ทำให้ชั้น งง ไม่น้อย...ก่อนจะหยิบรูปนั้นขึ้นมาดูและนั้นก็ทำให้ชั้นถึงกับชะงัก...เพราะ ชายในรูปถ่ายนั้น คือ ชายคนแรกที่ทำให้ชั้นเริ่มตระหนักถึงงานอดิเรกที่เราทำกัน (ถึงแม้จะเป็นการตระหนักชั่วคราวก็เถอะ...)

กรกฎ-คือชื่อของชายคนนั้น ซึ่งเค้าก็ได้ฆ่าตัวตาย จากการกระทำอันหลอกลวงของพวกเรา และคนที่ลงมือเข้าไปหว่านเสน่ห์ ทำให้เขารัก หลง และหักอกเค้า อย่างโหดร้าย จนทำให้เค้าต้องฆ่าตัวตายในเวลาต่อมาก็คือ  ชั้นเอง...

“เค้าคือน้องชายของชั้น เป็นน้องชายแท้ๆ ถึงแม้จะไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันก็ตาม...” นายชาติที่เอ่ยเชิงบอกและนั้นก็ทำให้ชั้นถึงกับขนลุกซู่ เพราะเริ่มพอจะเข้าใจอะไรขึ้นมาอย่างคราวๆลางๆแล้ว...

“ที่นี้มึงจะถามต่อมัยว่า ที่ทำแบบนี้ เพื่ออะไรแล้ว ทำไมนะ?...” นายชาติที่เอ่ยกล่าวต่อ ซึ่งนั้นก็ทำให้ชั้นถึงกับกลัวจนน้ำตาคลอและยกมือขึ้นอย่างเชิงไหว้ทันที..เมื่อรู้ว่าสิ่งที่กังวลมาตลอดได้ตามมาถึงแล้ว การล้างแค้นจากการกระทำของพวกเรา

“ขอโทษค่ะ คะ คือ พวกเดียร์ ไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้น้องพี่ตายนะค่ะ..” ชั้นเอ่ยขึ้น ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ และยกมือขึ้นไหว้อย่างแทบกราบเท้าอย่างร้องขอ ซึ่งนั้นก็ทำให้นายชาติ และ นายเจ๋งและนายนีโอนั้นถึงกับหัวเราะ และก็เป็นนายชาติที่เอ่ยกล่าวกับชั้น..

“อย่าเพิ่งรีบขอโทษสิคนสวย...และถึงแม้มึงขอโทษไป กูก็ไม่ยกโทษให้กับมึงหรอก เพราะกูตามสืบ ตามดูการกระทำของพวกมึงมาได้สักพักแล้ว!!!...ฉะนั้น อย่าหวังเลย อีดอกโรคจิตอย่างมึง 3 ตัวจะได้รับการให้อภัยนะ ชอบนักใช่มัยการยำยีกับความรักของชาวบ้านนะ คืนนี้มึงจะได้ถูกคนอื่นยำยีมัง ไม่ต้องห่วง พวกมึงโดนแน่ และจะโดนไม่น้อยด้วย..”คำกล่าวเชิงตอบของนายชาติที่ทำให้ชั้นต้องเสียววาบมากยิ่งขึ้น..จนน้ำตาไหลรินอาบแก้มเลย...และแทบทำอะไรไม่ถูกเลย...

“พี่ว่าแต่ เมื่อไร พี่ไวไฟเค้าจะมาเนี่ย...ไอ้ผมอยากจะเริ่มแล้ว..” นีโอ ชายหนุ่มผมสั้น ผิวขาว ที่เอ่ยถามแก่นายชาติ...

“อีกเดี๋ยวแหละ เมื่อกี้โทรคุยกัน เห็นว่า กำลังมานะ...” นายชาติที่เอ่ยตอบ ซึ่งนั้นก็ทำให้นายนีโอ ถึงกับเซ็งหน่อยๆ ก่อนที่พวกเค้าทั้ง 3 จะปล่อยให้พวกชั้นอยู่แบบนั้น อย่างไม่ทำอะไร ราวกับ กำลังรอให้พรรคพวกให้มาครบคนก่อน...และขณะที่พวกเขาไม่ทำอะไรนั้น เอ๋ และ ลูกหมี เพื่อนสาวของชั้น ทั้ง 2 ก็ค่อยๆได้สติพื้นขึ้นมา...

แน่นอนว่าพวกเขาก็ตกใจกับสภาพของตนเอง ที่ต่างมีสภาพเปลือยเปล่า ก่อนที่ เธอทั้ง 2 จะหันมาร้องถามกับชั้น...

“นี่มัน เกิดอะไรขึ้นนะเดียร์...”

“ใช่ๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้น..” คำถามของเพื่อนสาวที่ทำให้ชั้นลำบากที่จะตอบ แต่สุดท้ายก็จำใจต้องเอ่ยตอบไปอย่างตามตรง และนั้นก็ทำให้ ทั้ง เอ๋ และ ลูกหมี ถึงกับอึ้ง....เมื่อทราบถึงเรื่องราวและสิ่งที่เกิดขึ้นจากนี้ไป...

“อ้าวๆตื่นแล้วเหรอ อีดอกทั้ง 3 “ นายชาติที่เดินเข้ามาอย่างเอ่ยทักทาย คงเพราะได้ยินการพูดคุยของพวกชั้นละมัง และการเข้ามาทักทายนั้นก็ทำให้ เอ๋ ถึงกับลุกขึ้นและเดินเข้าไปเอาเรื่อง...

“นี่มันหมายความว่าไงนะพี่ชาติ...อย่าบอกนะว่า พี่หลอกชั้นนะ?...”

“ใช่...หลอก..เหมือนที่พวกมึงหลอกน้องชายกูไง...” นายชาติที่เอ่ยตอบอย่างยอมรับตรงๆ ทันที และนั้นก็ทำให้ เอ๋ ถึงกับตาโตและ ฟิวส์ขาด จนถึงขั้นตบหน้าของนายชาติจนหันเลยทีเดียว....

“ไอ้เลว...ไอ้ชั่ว..” เอ๋ เอ่ยสบ หลังจากทำการตบ ก่อนที่ทั้งเอ๋และลูกหมี รวมถึงชั้น ต่างก็ต้องขนลุก กับท่าทีของนายชาติที่ใบหน้านั้นหันและเหลือบมองด้วยสายตาและท่าทีที่แสยะยิ้ม ก่อนที่เค้าจะหันกลับมาอย่างเอาคืน ด้วยการตบกลับจน เอ๋นั้นถึงขั้นทรุดล้มลงกับพื้นในทีเดียว...

“ใช่!! เลว แต่ก็เลว พอๆกับอีดอกอย่างพวกมึงนั้นแหละ...” นายชาติเอ่ยกร้าวอย่างเสียงดังขึ้น หลังจากทำการตบกลับ เอ๋ จนฟุบล้มลง ซึ่ง ชั้นและลูกหมีต่างร้องด้วยความตกใจ ใช่ ตกใจอย่างมาก เพราะ เอ๋ ถูก นายชาติตบจนเลือดกลบปากเลย

“แต่น้องชายกูผิดตรงไหน เขาทำอะไรให้กับพวกมึง ทำไมมึงถึงไปทำกับเขาแบบนั้น แล้วก็ไม่ใช่กับน้องชายกูเท่านั้น กับคนอื่นอีกมากมายที่มึงทำ!! พวกเขาเหล่านั้นเคยทำอะไรให้พวกมึงรึไงหา!!..” นายชาติที่เอ่ยกล่าวต่อ พร้อมกับขยับมือไม้ทำการกระชากจิกศีรษะเอ๋ และดึงเอเข้ามาใกล้...

“แต่ถึงอย่างงั้นพวกกูก็ไม่ผิดอยู่ดี!! ที่น้องชายมึงตาย เป็นเพราะมันโง่!! มันทำตัวมันเองต่างหากละ..ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกกูเลย...”เอ๋ที่เอ่ยตอบ ด้วยถ้อยคำที่น่าหวาดหวั่น ราวกับเธอมิหวั่นกลัวแต่อย่างใด ซึ่งต่างจากชั้นที่นึกกลัวแทน และมันก็เป็นไปตามคาด เมื่อถ้อยคำของเธอ มันไม่ต่างอะไรกับ การราดน้ำมันลงบนกองเพลิง ซึ่งนั้นก็ทำให้เธอถูกนายชาติทำร้ายอีกครั้งจนได้...

“อีสารเลว...” นายชาติ สบ พร้อมกับ ตบหน้าของเอ๋ จนร่างของเธอที่ถูกจิกขึ้นมานั้นลงไปกองลงที่พื้นอีกครั้ง..

“กูยอมรับ กูไม่เถียง ว่า น้องกูมันโง่เอง ทำอะไรโง่ๆ...แต่เรื่องนี้มันจะไม่เกิดขึ้น หากการที่มันฆ่าตัวตายนั้น เกิดขึ้นมาจาก ความผิดหวังในความรักแบบปกติธรรมดาทั่วไป ไม่ใช่มาจากการเล่นบ้าๆ แบบที่พวกมึงทำ...ไม่เคยคิดบ้างเหรอว่า มีกี่คนที่เจ็บทั้งใจ เจ็บทั้งเจ็บกายกับสิ่งที่มึงทำแค่ไหน ซึ่งตลอดเวลาที่กูคอยแอบดูพวกมึง 3 ตัว กูไม่เคยเห็นพวกมึงจะสลดกับสิ่งที่ตัวเองทำเลย เอาแต่ หัวเราะเย้ยหยั่น และทำการยำยีหัวใจผู้อื่นอย่างสนุกสนาน ต่อเนื่องไม่หยุด ” ถ้อยคำของนายชาติ นั้นก็ทำให้ชั้นถึงกับเถียงไม่ออก เพราะสิ่งที่เค้าพูดเป็นความจริงทุกอย่าง...

พวกเราไม่เคยสลด...พวกเราไม่เคยเสียใจ หรือ สำนึก ถึงสิ่งที่พวกเราได้ทำลงไปเลย....ใช่ ไม่เคยสักนิด....

หลังจากที่นายชาติเอ่ยโพล่งอย่างดุดันราวกับระบายความโกรธความเกลียด รวมถึงเหตุผลที่เขาทำเช่นนี้ เขาก็ยืนหอบเล็กน้อยราวกับต้องการปรับอารมณ์ ก่อนที่ ชายอีกคน ที่ชื่อ นายเจ๋งนั้น จะเดินเข้ามาเอ่ยบอกแก่นายชาติ...

“พี่...เริ่มกันเถอะ...พี่ไวไฟเค้าโทรมาบอกว่า คงมาถึงช้า เพราะเส้นทางที่เค้ามาน่าจะมีอุบัติเหตุ...” ถ้อยคำของนายเจ๋งที่ทำให้นายชาติหันไปมองก่อนพยักหน้ารับทราบถ้อยคำนั้น และหันมาหาพวกชั้นและเอ่ยราวกับเชิงตอบถ้อยคำนั้น...

“เออ เอางั้นก็ได้...กูเองก็หงุดหงิดอยากสั่งสอน อีดอกทองพวกนี้อยู่เหมือนกัน...” คำกล่าวของนายชาติก็ทำให้พวกชั้นหวาดกลัวพอสมควร และ ก็เป็นเอ๋ ที่ ยังคงกล้าเอ่ยร้องถาม....

“ไอ้ชาติ...มึงจะทำอะไรกับกูนะ..” เอ๋ ที่เอ่ยถามอย่างหยาบคายอย่างไม่ให้เกรียติอีกต่อไป แน่นอนว่าทางนั้นก็คงไม่ให้
เกรียติอะไรกับพวกชั้นเช่นกัน ซึ่งคำถามนั้นก็ทำให้นายชาติแสยะยิ้มและเอ่ยตอบ ด้วยถ้อยประโยคที่ชั้นเองก็ได้คาดเอาไว้แล้ว....

“จะทำอะไรเหรอ? เป็นคำถามที่โง่มาก...กูจับมึง 3 ตัวแก้ผ้า...เตรียมกล้องวิดีโอมา คงจะเตรียมจะเล่น ทายปัญหา 16 ข้อลุ้นล้านละมัง อีเอ๋...แต่ในเมื่อโง่นัก กูก็จะบอกให้ กูกับพวกจะรุมโทรม ลงแขกมึง พร้อมกับจะบันทึกความร่านของพวกมึงลงวิดีโอเอาไว้ด้วย อ้อ อย่าคิดนะว่ามีแค่ กู กับเพื่อนอีก 2 คนนี่ นะเพื่อนกูอีกคน ที่กำลังมานั้น มาพร้อมกับพวกอีก 6 คนด้วยงานนี้ มึง 3 ตัว โดนจนเละแน่...” คำกล่าวตอบของนายชาติที่ทำให้ พวกชั้นถึงกับขนลุกซู่....และผลของคำตอบนั้นก็ทำให้ทั้งเอ๋ และลูกหมี เหมือนเผยสันดานธาตุแท้ออกมา ด้วยการ โบ้ยทุกอย่างให้กับชั้น...

“ดะ...เดี๋ยว...คนที่หลอกน้องมึง ไม่ใช่กูนะ..” เอ๋ ที่เป็นคนเอ่ยกล่าวคนแรก ก่อนที่ลูกหมี เองก็เอ่ยตามเช่นกัน...

“ใช่ๆ....ไม่ใช่ ชั้นกับ เอ๋ แต่เป็น เดียร์ต่างหากละ..” ลูกหมีที่เอ่ย ซึ่งเพื่อนสาวทั้ง 2 ที่เอ่ยจบก็หันมามองยังที่ชั้น ซึ่งถ้อยคำนั้นมันก็ทำให้ชั้นพูดไม่ออก กับการกระทำของเพื่อนทั้ง 2 แต่ก็เข้าใจ และสิ่งที่พวกเธอพูดมันก็เป็นเรื่องจริงด้วย..

“ชะ...ใช่ค่ะ ชั้นเป็นคนหลอกน้องชายพี่ ถ้าพี่จะแก้แค้นละก็ ก็แก้แค้นเดียร์คนเดียวเถอะค่ะ ปล่อยเพื่อนของหนูไปเถอะค่ะ” ชั้นที่ตัดสินใจเอ่ยตอบ อย่างยอมรับความผิด...และนั้นก็ทำให้นายชาติมีท่าทีชะงักเล็กน้อย เหมือนกับว่าเค้าเพิ่งจะรู้ว่า คนไหนในพวกชั้นเป็นคนหลอกน้องเค้า...

“มึงนะเหรอ?..” เค้าร้องถาม หลังชะงักไปแป๊บหนึ่ง...ซึ่งชั้นก็ขานรับทันที...

“ค่ะ...” ชั้นขานรับ ซึ่งนายชาติก็จ้องมองแวบหนึ่ง ซึ่งมันทำให้เพื่อนสาวทั้ง 2 ของชั้นลุ้นพอสมควร...

“ เสียใจด้วยนะ...สิ่งที่มึงเอ่ยมา มันไม่ได้ทำให้พวกกูเปลี่ยนใจได้หรอก..” คำกล่าวตอบของนายชาติ ก็ทำให้พวกชั้นทุกคนถึงกับตกอยู่ในความสิ้นหวังอย่างทันที รู้ตัวอีกทีพวกของนายชาติก็ได้ลากชั้น เอ๋ และลูกหมี ออกไปยังพื้นที่ว่างของห้อง...

และทำการกดร่างของพวกชั้น ทั้ง 3 ให้ลงนั่ง โดยที่พวกชั้นก็ต้องตกใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ซึ่งสิ่งนั้นก็คือ ควยของพวกเขา...

“ใช้ปากของมึงดูดควยของพวกกูซะ...บอกไว้ก่อนนะ ถ้ามึงคิดตุกติก หรือ คิดจะกัดควยของพวกกูละก็ มึงจะโดนยิ่งกว่าลงแขกซะอีก..” นายชาติที่เอ่ยเชิงบอกและข่มขู่นั้น แน่นอนว่านั้นก็ทำให้พวกชั้นยิ่งกลัวมากขึ้น ก่อนที่พวกชั้น ทั้ง 3 จะจำใจทำตามที่พวกเขาทั้ง 3 สั่งอย่างโดยดี...

ชั้น(เดียร์)… เอ๋...และลูกหมี ที่ค่อยๆจำใจใช้ปากดูดอมเลียลำควยของชายทั้ง 3 คนนั้น ด้วยความจำยอมอย่างช้ำใจ....

“อืมมมม...อา...อย่างงั้นแหละ ไอ้เจ๋ง ถ่ายไว้ให้หมดนะ..” นายชาติที่เอ่ยกล่าวเชิงสั่ง ซึ่งผู้ที่ถูกสั่งนั้นก็ขานตอบรับอย่างทันที...

“ไว้ใจได้เลยครับพี่ชาติ จะถ่ายทุกซ็อต ทุกเม็ดเลยครับ..” นายเจ๋งที่เอ่ยตอบ ซึ่งนายคนนี้ มือหนึ่งก็ถือกล้อง อย่างถ่ายการกระทำของพวกชั้นไป อีกมือหนึ่งก็โยกศีรษะของลูกหมีที่กำลังดูดอมควยของนายนี่ไปด้วย....

คำกล่าวตอบนั้นก็ทำให้ นายชาติกับชายอีกคน (นายนีโอ) ต่างแสยะยิ้มอย่างพึ่งพอใจกับคำตอบนั้น ซึ่งพวกเขาทั้ง 3 ก็ต่างโยกศีรษะบังคับให้พวกเราดูดอมควยไม่นาน พวกเขาก็ต่างชักลำควยออก ราวกับพอใจ สิ่งที่พวกชั้นกระทำแล้ว ทั้งๆที่แต่ละคนก็ยังไม่น้ำแตกเลย...ใช่ น้ำไม่แตก แต่มันทำให้พวกของชั้นหวั่นกลัวมากขึ้น เพราะท่อนเอ็นของชายทั้ง 3 นั้นต่างแข็งโด่กันอย่างน่ากลัวมากๆ....

“ให้อีดอกพวกนี้ดูดให้จนพอแล้ว ต่อไปก็เริ่มเมนหลักเลยดีมัยพี่...” นายนีโอที่หันมาเอ่ยถาม แก่นายชาตินั้น...

“ยังๆ เราต้องให้อีดอกพวกนี้ โชว์หุ่นและส่วนสัดก่อน..” นายชาติที่เอ่ยตอบกลับอย่างใจเย็น และทันทีที่นายชาติตอบเช่นนั้น ก็ทำให้ ชั้น และเพื่อนทั้ง 2 ต้องกระทำอย่างอับอาย เมื่อ ต้องลุกขึ้น เต้นยั่วในสภาพเปลือยเปล่า หรือ นั่งนอนในท่วงท่าร่านๆน่าอับอาย โดยที่มีกล้องวิดีโอที่นายเจ๋งถือไว้ ได้ทำการถ่ายทำทุกซ็อต ทุกฉากที่พวกชั้นกระทำนั้น...

“ผมไม่ไหวแล้วพี่ ผมขอเย็ด อีนี่เลยนะ...” นายนีโอที่เอ่ยร้องขึ้น อย่างมีท่าทีไม่ไหวอีกแล้ว ซึ่งนายชาติก็อนุญาต และคนที่โชคร้ายที่ถูกชายคนนั้นเลือกหมายจะจับเย็ดก็คือ ลูกหมี สาวผิวขาว ผมยาวเป็นลอน มีหน้าตาและผิวพรรณดีในระดับหนึ่งนั้นเอง...

“ไม่นะ...อย่านะ...” ลูกหมีที่เอ่ยร้อง ขณะถูกนำตัวไปยังที่เตียง...ซึ่งก็ไม่เพียงแต่เธอที่ถูกพาไป ทั้งเอ๋ และชั้นก็เช่นกัน ใช่และเมื่อไปถึง นายนีโอก็ผลักลูกหมีลงนอน และเข้าคร่อมอย่างทำการข่มขืนเธออย่างทันที...แน่นอนว่ามันเป็นภาพที่ทำให้ เอ๋ และชั้นต่างตื่นตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่มองดูเพื่อนถูกทำร้าย และยำยีอย่างไม่สามารถที่จะเข้าไปช่วยเหลือได้....

“ไม่นะ...ไม่...” เสียงร้องของลูกหมีที่เอ่ยร้องดัง ขณะโดนนายนีโอคร่อมและก้มหน้าเข้าซอกไซ้ โดยที่มือไม้ของเขา ก็ทั้งจับกดและลูบคลำจับเรียวขาของลูกหมีไปด้วย อย่างเตรียมหมายเย็ดอย่างเต็มที่ และไม่กี่อึดใจ ลูกหมีก็ต้องสะท้านและเอ่ยร้องออกมา เมื่อเธอโดนดุ้นเอ็นของนายนีโอทะลวงเข้าไป....

และตรงนี้เองก็ทำให้ ชั้น และ เอ๋ แทบขาอ่อน...ชั้น(เดียร์) แค่มีท่าทีขาอ่อน แต่ เอ๋ นั้นเธอขาอ่อนถึงกับล้มลงนั่งอย่างทำอะไรไม่ถูกแล้ว ซึ่งชั้นเองก็เช่นกัน ได้แต่มองดูเพื่อนถูกข่มขืน และไม่ใช่การข่มขืนธรรมดา หากแต่เป็นการข่มขืนที่ได้ทำการถ่ายทำอัดวิดีโอไว้ด้วย ซึ่งเป็นอะไรที่เลวร้ายมากกว่าการถูกข่มขืนธรรมดาเสียอีก...

“อื้อออออ....อ๊าาาาาาาาาาาาา...ไม่นะ หยุดนะ หยุด..” เสียงของลูกหมีที่เอ่ยร้องอย่างไม่หยุด ขณะที่การกระทำของชายคนนั้น(นายนีโอ) ก็ยังคงดำเนินต่อไปเช่นกัน....ใช่ ชั้น และ เอ๋ ที่จ้องมองดูการกระทำนั้น ก่อนที่ชั้นจะพบว่า ไม่เพียงแค่พวกชั้นที่จ้องมอง หากแต่ นายชาติ และนายเจ๋งที่ถือกล้อง ต่างก็สนใจกับการเย็ดของนายนีโอแทบทั้งสิ้น...

จนแทบไม่ได้ใส่ใจชั้นเท่าที่ควร ชั้นที่ยืนอยู่ใกล้ทางออกที่สุด พอรู้ตัวชั้นก็เริ่มเหลือบมองจับจ้องไปยังที่ประตูหลักของห้อง 2-3ที ถึงแม้ใจชั้น ก็อยากชวน เอ๋ ไปด้วย แต่ด้วยความที่ เธอเข่าอ่อนนั่งอยู่ที่พื้นแทบยังอยู่ห่างจากตัวชั้น และยังจ้องมองสิ่งที่เกิดขึ้นกับลูกหมีอย่างไม่ละสายตา มันก็ยากที่จะทำให้ชั้นส่งสัญญาณบอกกับเธอได้....

ในเมื่อ ทำไม่ได้....ชั้นก็ต้องตัดใจ และตัดสินใจบางอย่าง ซึ่งนั้นก็คือ หนีออกไปจากที่นี้ ใช่ ชั้นที่ค่อยๆขยับร่างทีละน้อยๆก่อนจะตัดสิน วิ่งไปที่ประตู เพื่อออกไปจากห้องนี้ (โดยไม่ได้หยิบอะไรติดมา จะเป็นกระเป๋า หรือมือถือ) จะว่าไปมันก็เสี่ยงพอควร เพราะนายชาติบอกว่า เดี๋ยวเพื่อนๆของเขาจะมาสมทบอีก ตอนที่ชั้นตัดสินใจหนีนั้น ก็หวั่นใจและก็ขออย่างโชคร้าย จะเอ๋ กับกลุ่มที่จะมาสมทบเลย....

“เฮ้ยยยยยย....” เสียงร้องของใครคนหนึ่ง ซึ่งชั้นไม่แน่ใจว่าเสียงใคร แต่ที่ชั้นพอรู้ คือ พวกเขารู้ตัวแล้ว และ นั้นทำให้ชั้นหนีอย่างไม่คิดชีวิต และสิ่งที่ชั้นทำนั้น มันไม่ใช่การทิ้งเพื่อน แต่หนี เพื่อออกไปขอความช่วยเหลือเพื่อกลับมาช่วยต่างหาก ใช่ ชั้นตั้งใจแบบนั้น แต่มันไม่ง่ายเลย...ยิ่งสภาพของชั้นในเวลามันเปลือยเปล่าอย่างหมดจดด้วย...

สภาพของชั้นมันไม่อำนวยเอาเสียเลย...และอยู่ๆในหัวของชั้นมันแวบขึ้นมา ไม่รู้ว่า มันเหตุบังเอิญ รึเปล่า เมื่อ ที่อยู่ ของนายชาติ ซึ่งเป็นห้องบนคอนโด แห่งนี้ เป็นที่เดียว กับชายคนที่ชั้นเพิ่งทำร้ายเค้าไป เมื่อ เดือนกว่าๆ ‘พีรพล’ ชายหนุ่มร่างท้วม อ้วนคนนั้น...

เมื่อชั้นคิดได้เช่นนั้น...ชั้นก็รีบวิ่งไปยังห้องของเขาที่รู้สึกอยู่ชั้นล่างกว่าของห้องของนายชาติอยู่ 3 ชั้น ซึ่งชั้นลงไปทางบันได เนื่องจากไม่มีเวลารอลิฟท์ และถึงมี หากรอ เกิดเจอพวกของนายชาติที่ว่าสมทบอีกละ...ใช่ จึงตัดสินใจไปทางบันได โดยที่ชั้นก็ได้ยินเสียงของพวกนายชาติเอ่ยดังๆ เหมือนกับว่ากำลังไล่หลังมา....

และเมื่อไปถึงห้องของ เขา พีรพล ชั้นก็ทำการทุบประตูอย่างร้อนใจทันที...

“เปิดหน่อยเถอะ พี...ขอร้องละ เปิดหน่อย..” ชั้นที่เอ่ยร้องและขยับมือไม้เข้าทุบประตู ดัง ตึงๆๆไปพลาง...และมันทำให้ชั้นค่อนข้างตื่นตระหนกมากๆ เพราะเหมือนได้ยินเสียงของนายชาติที่ออกมาจากตรงบันได...

“กูเหมือนเห็นมันมาชั้นนี้นะ..” ถ้อยคำอย่างเสียงดังนั้น ก็ทำให้ชั้นหวาดกลัวมากๆ เพราะพอรู้พอคาดได้ว่า ถ้าชั้นหนีไม่รอด คงโดนกระทำหนักแน่ๆๆ....และระหว่างที่ร้อนใจ และกลัวว่า นายชาติจะเห็นตัวชั้นที่ยืนอยู่หน้าห้อง สวรรค์ก็มาโปรดชั้น เมื่อประตูห้องของเขาได้เปิดออก...

“อย่าเพิ่งถาม ขอชั้นเข้าไปในห้องก่อน..” ชั้นเอ่ยขึ้นทันที ที่เขาเปิดประตูออกมานั้น ซึ่งเขาก็ดูอึ้งๆตกใจ ซึ่งไม่แปลกหรอกก็ชั้นอยู่ในสภาพเปลือยเปล่านี่ ก่อนจะยินยอมให้ชั้นเข้าไปในห้องของเขา ซึ่งก็เป็นอะไร ที่ฉิวเฉียดมากๆ มันทำให้ชั้นทั้งโล่งใจและรู้สึกแปล็บๆที่ต้องมาขอความช่วยเหลือกับคนที่ชั้นเคยทำร้ายอย่างร้ายกาจแบบนี้...

“มันเกิดอะไรขึ้น..” ชายร่างท้วมอ้วนคนนั้นเอ่ยถาม ซึ่งชั้นก็หันไปจ้องมองเค้าอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนเอ่ยตอบ..

“คะ คือว่า...” ชั้นเอ่ยพร้อม กับเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นให้ฟัง...โดยที่หวังอย่างยิ่งว่าเค้าคงให้ความช่วยเหลือชั้น...

ติดตามต่อ ในภาค จบ

ผู้แต่ง

เป็นเรื่องราวตอนต่อจาก เรื่องพิเศษใน วันวาเลนไทน์ ครับ...เดี๋ยวไว้วันที่ 13 มีนา จะมาลงตอนจบของเรื่อง ซึ่งอาจจะมีฉากจบให้ท่านผุ้อ่านได้เลือก เดี๋ยวสิ วันที่ 13 มีนา รู้สึกมันวันสุดท้ายจัดระเบียบบล็อก ด้วยนี่ จะได้อ่านกันมัยเนี่ย....