ทริปเที่ยวแสนประทับใจ ตอนที่ 3

คำเตือน

***เรื่องนี้ มีเนื้อหา และ การกระทำทางเพศที่รุนแรง ควรใช้่ จักรยาน วิจารณาณในการอ่าน***

***เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น รวมถึงบุคคล เป็นเรื่องสมมติ ไม่มีเค้าโครงความจริง แต่อย่างใด***

******************************************************************************

ทริปเที่ยวแสนประทับใจ ตอนที่ 3

“อูยยยยยยย..โอยยย...” เสียงร้องของผมที่เอ่ยขึ้น หลังจากที่รู้สึกตัวตื่น แน่นอนที่เอ่ยร้องแบบนั้นเนื่องจากอาการปวดหัวอย่างแรง อันเนื่องมาจากเหล้าสูตรพิเศษนั้น ซึ่งผมก็ยังคงกึ่งนั่งกึ่งนอนที่โซฟาชั้นล่างในบ้านพักสุดหรูนั้น...

“ทำไม ถึงได้ปวดหัวแบบนี้ละเนี่ย..” ผมเอ่ย พร้อมกับนึกย้อนกลับไปถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน แน่นอนว่ามันก็ทำให้ผมได้คำตอบถึงต้นตอของอาการปวดหัวที่กำลังเล่นงานผมอยู่นั้น แต่ในขณะที่นึกนั้นมันก็มีภาพบางอย่างแทรกเข้ามาด้วย ภาพบางอย่างที่ทำให้ผมนั้นชะงัก...

ภาพของน้ำฟ้าที่ยืนโก้งตูด โดยมือไม้ของหล่อนนั้น เท้าอยู่บนตักของผม และผู้ที่ทำการเย็ดเธอนั้น คือไอ้พัน แถมเพื่อนที่เหลือของผมต่างอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าอีกด้วย...ภาพที่แวบนั้นก็ทำให้ผมชะงัก ก่อนที่ผมเปรยๆออกมาอย่างไม่อยากปักใจเชื่อ...

 “ใช่ ฝันแหละ ฝัน มันคงเป็นความฝันแน่ๆ...” ผมเอ่ย...และผมก็อยากเชื่อว่ามันเป็นความฝันเท่านั้น แต่ทำไม...ทำไมริมฝีปากของผมรับรู้ถึงรสน้ำกามได้นะ ใช่รสน้ำกามที่รู้สึกได้จากการที่จูบปากของน้ำฟ้า ที่กำลังถูกเย็ดในเวลานั้น...

และนั้นมันก็ทำให้ผมลังเลโลเล ไม่รู้ว่าจะเชื่อว่ามันคือความฝัน หรือ ความจริงดี...ใช่ ถ้าเป็นความจริงคงเป้ฯอะไรที่เหลือเชื่อ ถ้าเป็นความฝัน ผมเองนี่ก็หื่นมากๆที่ฝันแบบนั้นไปได้ ฝันว่า น้ำฟ้าร่านขนาดนั้น...

แกร๊ก....เสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นซึ่งนั้นก็ทำให้ผมหันกลับไปมอง ก่อนจะพบว่า ผู้ที่เปิดประตูเข้ามานั้น คือ เปา กับ แบงค์..

“อ้าว ตื่นแล้วเรอะ เพื่อน...” แบงค์ที่เอ่ยทัก เมื่อเห็นผมที่หันมามอง ว่าใครเป็นผู้เข้ามานั้น ซึ่งเพื่อนทั้ง 2 ของผมต่างถืออะไรมาไม่รู้เต็มไปหมด...

“เออ...แล้วนั้นอะไรวะ..” ผมตอบและเอ่ยถามกลับ..

“ข้าวเช้าไง...โจ๊กนะ...” ไอ้เปาตอบ...พร้อมกับวางของที่ซื้อมาลงที่โต๊ะ..

“ออกไปซื้ออาหาร? นี่พวกนายตื่นกันกี่โมงเนี่ย..” คำตอบของเพื่อนผมที่ทำให้ผมถามกลับอย่างข้องใจเล็กน้อย...

ก็ดื่มทานกันขนาดนั้น ก็ไม่อยากเชื่อว่าพวกมันจะตื่นเช้าและขยันออกไปซื้อของมานี่ครับ...

“ก็ไม่เช้าเท่าไรหรอก ไม่เชื่อก็หันไปมองนาฬิกาสิวะ แอ็ค...” แบงค์เอ่ยและนั้นก็ทำให้ผมหันกลับไปมอง ซึ่งมันก็ไม่เช้าจริงๆนั้นแหละ 10 โมง 15 นาที....

“ว่าแต่ มึงไหวมัยละนั้น...” ไอ้เปาถามผม เมื่อเห็นท่าทีของผมที่ยังคงกุมขมับอยู่นั้น...

“อือออ...ไหว เดี๋ยวไปล้างหน้าล้างตาสักหน่อย ก็คงดีขึ้นนะ..” ผมตอบ พร้อมกับขยับตัวลุกขึ้นและเดินไปยังห้องน้ำเพื่อกระทำตามที่ว่าไว้นั้น....และพอได้ล้างหน้าล้างตา ผมก็รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย..

“แล้วคนอื่นๆละ?..” ผมที่เดินกลับมาถาม...ขณะที่ นายแบงค์และเจ้าเปาก็เริ่มทานโจ๊กกันแล้ว...

“ยังนอนอยู่นะ เมื่อคืนกว่าจะนอนกันก็ดึกเอาเรื่อง..แต่แน่ใจนะว่าแกไหวนะ แอ็ค?” ไอ้เปาตอบ..และเอ่ยถามย้ำกับผมอีกครั้ง...

“อืออ ไหว ..แต่ก็ยังมึนๆอยู่ คงเพราะไม่ได้ดื่มไอ้เจ้านี่ มานานเท่านั้นแหละ...” ผมตอบ ซึ่งเพื่อนๆทั้ง 2 นั้นก็หัวเราะ...

“ฮะๆ...เป็นอาการปกตินะ ครั้งก่อนที่พวกกูเอามาดื่ม ต่างก็มึนตึบกันไปทั้งวันแบบนี้เหมือนกัน...” แบงค์เอ่ย พร้อมกับจัดแจงเทโจ๊กมาให้ผม....

“เหรอ?...”ผมตอบและมองเพื่อนสนิททั้ง 2 แน่นอนว่าในใจของผมนั้น ก็ไม่เชื่อหรอกว่า เพื่อนของผมนั้นจะกระทำกับน้ำฟ้าแบบนั้น หรือถ้าพูดอีกอย่างคือ ผมไม่อยากเชื่อว่า น้ำฟ้าจะทำแบบนั้นกับเพื่อนๆของผม (มันต่างตรงไหนละเนี่ย..)

และเวลาก็ผ่านไป เพื่อนๆของผมอีก 2 คนนั้นก็ค่อยๆตื่นลงมาถามหาอะไรทานกัน มีเพียงแต่ ‘น้ำฟ้า’ ที่ปาไปเกือบเที่ยงแล้วยังไม่เห็นเธอออกมาจากห้องเลย....

“แล้วองค์หญิงของเรา ยังไม่ตื่นอีกแฮะ...” ตี้พูด และหันไปมองนาฬิกา....ซึ่งนี่มันก็สายจนจะเที่ยงแล้วเหมือนกัน..

“งั้นเดี๋ยวกูไปดูให้นะ...” ผมเอ่ยอย่างขันอาสา ไม่วายจะโดนเพื่อนๆแซว.....

“รีบอาสาเลยนะมึง...”

“ ห่วงฟ้า จนออกหน้าออกตาจังเลยนะ....เพื่อน...” เสียงแซวที่เอ่ยพร้อมกับเสียงหัวเราะที่ตามมา...แต่ก็มีรายหนึ่งที่ไม่แซว แต่กลับเตือนผมซะนี่...

“อ้อ ถ้าไปดู หรือ ตามก็ระวังหน่อยละ เพราะเจ้าลักกี้ นอนอยู่กับเธอด้วย...ระวังจะถูกมันกระโจนใส่ละ...” คำเตือนของเปาที่ทำให้ผมพยักหน้าอย่างรับคำเตือนนั้น ซึ่งไอ้ถูกกระโจนเข้าใส่ในที่นี้ไม่ใช่หมายถึงการถูกทำร้ายหรอกนะ หากแต่ถูกกระโจกใส่อย่างมอบความรักให้ เหมือนดั่งที่ผมเจอมาเมื่อวานนั้นเอง….

ฉะนั้น ต้องระวังตัวไว้หน่อยจะดีกว่า...

ผมที่เดินไปถึงห้องพักของเธอนั้น ก็ทำการเคาะประตูอย่างมีมารยาท...

ก๊อกๆๆๆๆ

“ฟ้า นี่แอ็คเองนะ..” ผมเอ่ย หลังจากทำการเคาะประตูเรียกเธอนั้น...

“อะ แอ็คเหรอ?..มะ มีอะไรเหรอ?..” น้ำฟ้าเอ่ยตอบ ในไม่กี่อึดใจหลังจากที่ผมได้เอ่ยไปนั้น ซึ่งน้ำเสียงของเธอนั้นก็ดูตื่นๆพอสมควร.....

“คือไม่เห็นฟ้าตื่น และลงมาซะทีนะ เลยเป็นห่วง ก็เลยมาตามนะ..” ผมตอบ...

“ อ้อ... อีกเดี๋ยวฟ้าจะลงไปนะ แอ็ค..ตอนนี้ ฟ้ากำลังยุ่งอยู่นิดๆนะ...” เธอตอบผมด้วยน้ำเสียงสั่นๆแบบแปลกๆ ซึ่งในตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดหรือเอะใจอะไรกับน้ำเสียงของเธอในเวลานั้นแม้แต่น้อย...

“อืออออ....” ผมตอบรับสั้นๆ และหันกลับเดินลงไปยังชั้นล่างทันที อย่างที่บอกแหละครับว่า ผมไม่ได้เอะใจ สงสัย แม้แต่น้อยว่า น้ำฟ้า อดีตแฟนสาวของผมนั้น กำลังทำอะไรอยู่..

พอผมลงมา เพื่อนๆผมก็ถามถึงน้ำฟ้าเหมือนกัน แต่พอผมตอบตามความจริงที่เธอเอ่ยบอกกับผมไปว่า ‘กำลังยุ่งๆอยู่’ ซึ่งดูเหมือนพวกเพื่อนๆผมจะมีท่าทีเหมือนรู้อะไรบางอย่า งทั้งอมยิ้ม ทั้งขบขันแบบแปลกๆ ซึ่งผมก็ไม่ได้เอะใจ หรือ คิดอะไรมากนัก...และเกือบ 30-40 นาที ต่อมา น้ำฟ้านั้นถึงค่อยลงมา...

“เจ้าหญิงของเราลงมาแล้ว..” เสียงของไอ้เปาที่เอ่ยบอกขึ้น ซึ่งนั้นก็ทำให้เพื่อนคนอื่นๆรวมถึงผมนั้น ต่างก็หันไปมอง ซึ่งเจ้าตัวที่ลงมาก่อน นั้น คือ เจ้าลักกี้... ก่อนที่น้ำฟ้าจะเดินตามลงมา ด้วยท่าเดินที่ออกดูแปลกๆ แถมมือไม้ยังเหมือนกุมยังท้องน้อยนิดๆด้วย...

“ตื่นซะสายเลยนะ...ฟ้า..” แบงค์เอ่ยทักเชิงแซวๆ.....

“นั้นสิ...แต่เห็นเมื่อกี้เจ้าแอคบอกว่า ฟ้ากำลังยุ่ง คงไม่ใช่ว่าโดนเจ้าลักกี้ทับอยู่หรอกนะ..” ตี้ที่ยืนกอดอกอยู่นั้นก็เอ่ยปากถาม ซึ่งคำถามดั่งกล่าวก็ทำให้เพื่อนๆผมหัวเราะกัน ส่วนน้ำฟ้าก็หน้าแดงแบบแปลกๆ ขณะที่ผมนั้นก็ งง จนต้องเอ่ยถามเล็กน้อย...

“ทับเหรอ?..” ผมที่เอ่ยขึ้น และนั้นก็เหมือนทำให้ท่าทีของเพื่อนๆผมที่หัวเราะชอบใจนั้นต่างชะงักและหันมามองผมด้วยท่าทีอึดๆอักๆ ก่อนที่ไอ้เปานั้นจะเป็นคนเอ่ยอธิบายถึงคำกล่าวสงสัยนั้น...

“ คืองี้นะ เจ้าลักกี้ มันเป็นพวกขี้อ้อนนะ ถ้ามันชอบใครก็จะติดแจ แถมยังชอบนอนซุกนอนทับร่างของคนที่มันชอบด้วย เพราะมันหลงคิดว่าตัวมันเองนะ ตัวเล็ก.ทั้งๆที่จริงนะ มันน้องๆหมีควายแท้ๆ...ใช่มัยละฟ้า...” ไอ้เปาอธิบายให้ผมฟังและหันมาเอยถามน้ำฟ้า ซึ่งผมก็หันมาทางเธอ...

“อะ อือออ...ใช่..” เธอตอบรับ อย่างยิ้มแบบดูแปลกๆ..ซึ่งผมก็ไม่ได้สงสัยอะไรและเอ่ยถามกลับ...

“งั้นเมื่อกี้ที่ฟ้าบอกว่า ยุ่ง ก็โดนเจ้าลักกี้มันทับร่างอยู่เหรอ?...” ผมถาม ซึ่งเหมือนเป้นการถามย้ำคำถามเดียวกับ เจ้าตี้เมื่อครู่นั้น ซึ่งน้ำฟ้าก็มีสีหน้าดูเขินๆ...ก่อนจะเอ่ยตอบ...

“อืออออ....ใช่...” เธอตอบอย่างสั้นๆ อย่างสีหน้าระเรือแดง ซึ่งครั้งนี้เธอก็ขยับมือไม้จับผมยาวๆของตัวเองเล่นอย่างไปมา ซึ่งมันก็เป็นท่าทางการเขินของเธอนั้นเอง ซึ่งผมก็ไม่ได้เอะใจเลย...

“แล้วทำไมไม่บอกละ...แอคจะได้เข้าไปช่วย ตัวมันใหญ่แบบนี้ กว่าฟ้าจะเอามันออกไปได้ไม่แย่เหรอ?..” ผมเอ่ยถามต่ออย่างพาซื่อ โดยไม่รู้เลยว่าพวกเพื่อนผมนั้นแอบหัวเราะอยู่ในลำคออย่างยิ้มๆ...

“ไม่เป็นไรหรอก... อีกอย่าง ปล่อยไว้สักพัก เดี๋ยวมันก็ออกไปเองแหละ...” เธอตอบผมอย่างสีหน้าระเรือแดงไปถึงหู ซึ่งตอนนั้นผมก็เข้าใจ ว่าภาพตอนที่มันนอนทับอาจจะเป็นอะไรที่อายมากๆ จนไม่อยากให้ผมเห็น เหมือนผมที่โดนเจ้าลักกี้ฟัดซะเปียกนั้นนะครับ...

มาเริ่มเอะใจก็ตอนที่เจ้าตี้ เพื่อนผม ซักถาม น้ำฟ้าจัง...ใช่มันเอ่ยถามเธอว่า “แล้วนี่ โดนเจ้าลักกี้ทับไปกี่ทีละ..”

คำถามที่ทำให้น้ำฟ้ามีท่าทีแปลกๆ ส่วนเพื่อนๆผมต่างขำนิดๆ ส่วนผมก็เริ่มเอะใจมากขึ้น นั้นละครับที่เริ่มทำให้ผมเอะใจ

และมันต้องมีอะไรอยู่อย่างแน่นอน...หลังจากนั้นน้ำฟ้าก็นั่งลงทานอาหารเช้าที่มันกลายเป็นอาหารเที่ยง ซึ่งพวกเพื่อนๆของผมต่างก็พูดคุยหยอกล้อเธออย่างสนุกสนาน....

“ทานแค่นี้เองเหรอ ฟ้า...” ผมที่เอ่ยปากถามเธออย่างเป็นห่วง....เพราะเธอกินโจ๊กไปได้ไม่มากเท่าไร เธอก็แสดงท่าทีเหมือนอิ่มแล้ว..

“อืออออ...ก็ ฟ้ายังไม่หิวเท่าไรนะ...และเมื่อวานคงกินเยอะไปหน่อยด้วยเลยทำให้ไม่หิวนะ...” เธอตอบคำถามผมอย่างยิ้มหวาน..ก่อนที่เสียงของไอ้เปานั้นจะเอ่ยขึ้น...

“ แล้วมีใครอยากจะไปไหน รึเปล่า....” คำถามดั่งกล่าวที่ทำให้พวกเพื่อนๆผมต่างจ้องมองกัน ราวกับถามกันเองอีกต่อหนึ่งด้วย...

“ไม่ละ...ไม่ไปไหนหรอก...ฟ้ายังเหนื่อยอยู่เลย...ขอนอนเล่นอยู่ในบ้านนี่แหละ..” น้ำฟ้าที่เหมือนตัวแทนของพวกผมนั้นเอ่ยตอบ...และพอเธอเอ่ยตอบพวกเพื่อนๆผมต่างก็เอ่ยเสริม...

“ใช่ๆ ฟ้าพูดถูกแล้ว..ไม่ไปไหนหรอก เพราะต้องเก็บแรงเอาไว้ลุยคืนนี้อีก...” แบงค์ที่เปHoคนเอ่ยเสริม ซึ่งก็ทำให้พวกเพื่อนๆผมต่างอมยิ้มและหัวเราะ แต่น้ำฟ้านี่สิกับมีท่าทีเขินๆแบบแปลกๆ...

“ลุย? นี่พวกแกอย่าบอกนะว่าจะกินกันอีกนะเว้ย....” ผมที่ตอนนั้นพาซื่อ ก็เข้าใจว่า ลุย ในที่นี้ หมายถึง กินดื่มกันแบบเมื่อคืน ซึ่งนั้นก็ทำให้ พวกเพื่อนผม ทั้งยิ้ม และหัวเราะอย่างแปลกๆ...

“อืออออ.....ก็ไหนๆหยุดมาเที่ยวทั้งที ก็ต้องสนุกให้เต็มที่จริงมัยฟ้า..”ไอ้เปาที่ตอบและหันไปถามกับน้ำฟ้า..

“อือออ...ใช่จ๊ะ..” เธอตอบอย่างเขินๆ ซึ่งผมก็อึ้งเล็กน้อย ก็ไม่คิดว่าเธอจะเห็นด้วย ขณะที่ผมนะเหรอ? ไม่เห็นด้วย เมื่อคืนผมก็แทบตายอยู่แล้ว....ตอนที่คุยๆกันอยู่นั้นก็ยังมีอาการมึนๆอยู่เลย...แต่พอพูดถึงตอนกลางคืน ภาพอันวาบหวาที่ผมเกือบจะลืมไปนั้นก็ผุดขึ้น และนั้นก็ทำให้ผม มองพวกพ้องของผม ด้วยท่าทีที่เปลี่ยนไปจากเดิมเล็กน้อย...

แน่นอนว่าถึงแม้ผมไม่อยากจะเชื่อหรอกว่า สิ่งที่ผมเห็นและจำแบบเลือนรางมากๆนั้นจะเป็นความจริง แต่ท่าทางที่พวกเพื่อนๆผมแสดงออกมานั้น ก็ทำให้ผมคิดว่า เรื่องดั่งกล่าวอยู่ที่ ประมาณ 70/30 (70 คือไม่เชื่อ 30 คือ เชื่อ...) และที่ค่อนไปทางไม่เชื่อมากกว่านั้น เป็นเพราะผมคิดว่าผมรู้จักเพื่อนและน้ำฟ้าดีนั้นเอง...

หลังจากนั้นพวกผมต่างก็พูดคุยกันอีกสักพัก ก่อนที่พวกผมต่างจะแยกย้ายกันไปพักผ่อนอีกรอบ เนื่องจากวันนี้อย่างที่เพื่อนๆอ่านไป คือไม่มีการออกไปไหน จงต่างพักผ่อนเอาแรงเพื่อจะเอาไว้เฮฮายามค่ำคืน ซึ่งผมก็เป็นคนหนึ่งที่นอนเอาแรงนั้น(เพราะยังคงเมาค้างนิดๆอยู่)...ซึ่งก็หลับไปได้สักพักก่อนที่ผมจะตื่นขึ้น และก็หลับไปได้เพียงแค่ชั่วโมงเศษๆเท่านั้น แต่มันก็ทำให้ผมดีขึ้นมาก กว่าตอนเช้า...

ผมก็ออกจากห้องโดยแค่กะว่าจะเดินเล่น สักหน่อยและคงนั่งดูทีวีอะไรพวกนั้น เพราะตอนนั้น ผมคิดว่าคนอื่นๆยังคงพักผ่อนอยู่นั้นเอง...แต่ผมก็คิดผิด เมื่อเห็น เจ้าตี้ เดินเข้ามาในบ้านในสภาพใส่ชุดว่ายน้ำ...

“อ้าว....ไม่ได้นอนเหรอวะตี้..” ผมเอ่ยปากถาม..เพื่อนพ้องที่เดินเข้ามาในบ้าน...

“นอนบ้างแล้ว นี่ลงไปเล่นน้ำกับฟ้านะ...” เจ้าตี้ตอบ...

“กับฟ้าเหรอ?” ผมเอ่ยทวนและหันไปมองทางสระว่ายน้ำส่วนตัวของบ้านพักหลังนี้...

“อืออ นี่เธอยังว่ายเล่นอยู่นะ.....” เจ้าตี้ เอ่ย ก่อนจะเดินผ่านตัวผมขึ้นไปชั้น 2...

“อืออออ..” ผมตอบอย่างสั้นๆ ก่อนจะเดินไปทางประตูตรงข้างๆของตัวบ้าน ที่เป็นประตูออกไปทางสระว่ายน้ำนั้นเอง..

“หืออ...อ้าว แอค..” เธอหันมาเอ่ยทักเมื่อเห้นผมเดินมายังที่สระว่ายน้ำนี้ ด้วยรอยยิ้มแสนหวาน ขณะที่ผมก็จ้องมองเธอที่นั่งอยู่ที่ขบสระ ด้วยสภาพที่เนื้อตัวที่เปียกปอน...

“ดีขึ้นแล้วเหรอ?...” เธอขยับร่างลุกขึ้นและเดินมาหาผมพร้อมกับเอ่ยปากถามอย่างเป็นห่วง เพราะก่อนที่ผมจะขึ้นไปนอนยามบ่ายนั้นผมได้บอกกับเธอว่า ‘ยังคงมึนๆ’ อยู่นั้นเอง...

“อืออ...ดีแล้วละ..แล้วฟ้าเล่นน้ำแบบนี้ คืนนี้จะเฮฮา กับเค้าไหวเหรอ?...” ผมตอบและเอยถามกลับ โดยสายตาของผมนั้นก็จ้องมองสภาพของเธอที่สวมใส่อยู่ในชุดว่ายน้ำสีขาวแบบ บิกีนี่ ทูพีช แถมัยงเป็นชิดเชือกผูกอีกด้วย...

“ไหวจ๊ะ ไม่ต้องห่วงหรอก ฟ้านะเตรียมตัวมาอย่างดีแล้ว สำหรับการเที่ยวนะ ” เธอตอบอย่างมีรอยยิ้มอย่างไม่เคยเปลี่ยน ใช่รอยยิ้มและคำพูดที่อ่อนหวานของเธอนั้นก็ยิ่งทำให้ผมมั่นใจและเชื่อว่า เธอนะคงไม่ใช่คนแบบนั้น...ทุกอย่างที่ผมเห็นเมื่อคืน มันคือความฝันอย่างแน่นอน...

“นี่แอค มองฟ้ามากๆแบบนี้ ฟ้าก็อายเป็นนะ..”เธอเอ่ยขึ้น เชิงเหมือนกับแซวผม ที่เอาแต่จ้องมองเธอมากๆนั้นเอง ซึ่งผมไม่ได้จ้องมองอย่างที่เธอเข้าใจ มองนะ มองจริง แต่มองไปคิดไปต่างหาก แต่มันก็สมควรอยู่หรอกที่น้ำฟ้าจะเข้าใจแบบนั้น ก็ผมเล่นมองเขม้งแบบนั้น....

“เออ ไม่ใช่ แอคไม่ได้มองฟ้าแบบนั้นนะ”ผมที่เอ่ยอย่างปฏิเสธทันที ซึ่งเธอก็เอ่ยโต้ตอบอย่างไม่เชื่อ...

“ไม่ได้มองแบบนั้น และมองแบบไหน? รู้นะ ว่า มองนมฟ้าอยู่ใช่มัย?...”เธอเอ่ยตอบอย่างกล่าวหาผมอีก....

“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้มองแบบนั้น...” ผมปฏิเสธทันควัน ตอนเธอปรกปรำนะไม่ได้มอง แต่ตอนเธอทักและปฏิเสธนี่แหละ ผมเพิ่งจะมองยังหน้าอกของเธอ ซึ่งหน้าอกของน้ำฟ้านั้น ก็ดูเหมือนจะใหญ่กว่าสมัยที่เป็นแฟนผมซะอีก....

“แนะ...ไหนว่าไม่มองไง...” เธอเอ่ยอย่างเสียงดัง เมื่อท่าทางของผมคราวนี้ คงส่อ ชัดเจนละมัง และครั้งนี้ผมก็เถียงไม่ออก เพราะมองหน้าอกของเธอจริงๆนั้นเอง…ซึ่งเธอก็เอ่ยพร้อมกับขยับตัวหันข้างอย่างกอดอกเล็กน้อย ในท่าทีเหมือนหวงเนื้อหวงตัวและกึ่งงอนนิดๆ...

ก่อนที่เธอที่จ้องมองผมนั้นจะค่อยๆแสดงท่าทีอย่างยิ้มๆออกมาทั้งสายตาและริมฝีปาก..

“จริงๆ ถ้าแอคอยากดู.. ขอฟ้าดีๆ ฟ้าก็ให้แอคดูก็ได้นะ..” เธอเอ่ยขึ้น พร้อมกับหันร่างมาหาผม ด้วยท่าทีเอามือไม้ไขว์ไว้ที่ข้างหลัง และแอ่นราวกับเชื้อเชิญให้ผมดูหน้าอกของเธอ อย่างเต็มที่ก็ไม่ป่าน...

แน่นอนครับว่าคำกล่าวนั้นของเธอทำให้ผมตาโตตกใจเล็กน้อย ก่อนจะต้องตกใจมากขึ้น เมื่อเธอเอ่ยต่อ ว่า...

“แต่ถ้าดูแค่นี้ไม่หนำใจ จะปลดเชือก เพื่อดูแบบเต็มๆก็ได้นะ ฟ้าไม่ว่า..” น้ำฟ้าที่เอ่ยกล่าวอย่างอมยิ้มแก้มระเรือแดง พร้อมกับขยับมือไม้ จับที่ปลายเชือกที่อยู่ตรงกลางระหว่างอก (บิกินี่เธอเป็นแบบผูกด้านหน้านะครับ) แน่นอนครับว่าถ้อยคำคำหยอกของเธอนั้น ก็เล่นทำเอาผมไปไม่เป็นเลย แถมยังกลืนน้ำลายหลายอึกอีกต่างหาก (เพราะจ้องมองที่หน้าอกของเธอนั้น)

“อิๆ ว่าไงละ ถ้าไม่กล้าจะให้ฟ้าปลดให้ดูเองก็ได้นะ...”เธอเอ่ยอย่างอมยิ้มที่ดูไม่ออกว่าเอาจริงหรือแกล้งหยอกผมเล่นกันแน่ แต่มือของเธอนั้นก็จับปลายเชือกและดึงอย่างช้าๆ และขณะที่ผมกลืนน้ำลายอย่างพูดอะไรไม่ออกนั้น ผมก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่าง และเอยถามเธอ จนเหมือนเป็นการหนีจากการแกล้งของเธอก็ว่าได้..

“ฟะ ฟ้าเจาสะดือด้วยเหรอ?..” ผมถามขึ้น เมื่อเหลือบไปเห็นสะดือของเธอนั้น มีการเจาะใส่ตุ่มเอาไว้.....

“หือ? อ้อออ...นี่นะเหรอ อือออ ก็อย่างที่เห็นแหละ เจาะนานแล้ว..ทำไมเหรอมันดูแปลกเหรอ?..” เธอทำตาปริบๆก่อนจะก้มมองและเอ่ยตอบคำถามของผม...

“ปะ..เปล่า..ไม่ดูแปลกหรอก เพียงแต่มันทำให้แอคแปลกใจนะ ไม่คิดว่าฟ้าจะชอบอะไรแบบนี้..” ผมตอบตามตรง ซึ่งนั้นก็ทำให้เธอจ้องมองหน้าของผมเล็กน้อย...

“อืมมม..ก็นะ.. ฟ้าเห็นมันเก๋ดีนะ ถึงได้ทำนะ แถมบางคนเค้าก็ชมด้วยว่า เจาะแบบนี้ดูเซ็กซี่ดีด้วย...” น้ำฟ้าตอบโต้ตอบผมด้วยรอยยิ้มเธอตอบ ซึ่งผมก็จ้องมองเธอ อย่างพูดอะไรไม่ออก ก่อนที่ผมและเธอนั้นต่างฝ่ายต่างเงียบ และก็เป็นน้ำฟ้าที่เอ่ยปากขึ้น...

“นี่แอค ถ้าสมมติว่า ตอนนี้ไม่ใช่ ฟ้าคนเดิมที่แอครู้จักแล้ว?...แอคจะรู้สึก หรือ ว่าอะไรมัย?..” คำถามดั่งกล่าวของเธอที่อยู่ๆเอ่ยขึ้นก็ทำให้ผมจ้องมองอย่างรู้สึกแปลกๆ เหมือนในคำถามนี้มันแฝงอะไรอย่าง...

“ไม่เหมือนเดิมที่ว่า นี่มันแบบไหนเหรอ?....” ผมถามกลับอย่างใจเต้นเล็กน้อย...และดูเหมือนการถามของผมจะทำให้เอนิ่งครุ่นคิดอยู่นาน ก่อนที่เฮจะขยับริมฝีปากอย่างค่อยๆเอ่ยตอบผม...

“แบบว่า....ถ้าสมมติว่า ฟ้า เป็นผู้หญิง ที่....” และในขณะที่เธอกำลังจะตอบนั้นเอง..

“อ้าว มาจูจี้กันอยู่ตรงนี้นี่เอง..” เสียงของไอ้เปาที่เอ่ยขึ้น ซึ่งก็เล่นทำให้ผมสะดุ้งโหยงพอควร...

“อาบน้ำแต่งตัว เดี๋ยวเราไปหาอะไรทานกันข้างนอกกัน....” ไอ้เปาเอ่ยต่อทันทีที่ผมหันไปมอง และพอมันเอ่ยจบก็เดินเข้าไป ขณะที่ผมหันไปมองน้ำฟ้า ราวกับจะให้เธอเอ่ยกล่าวต่อให้จบ แต่เธอนั้นกลับมิเอ่ยต่อ กลับเดินผ่านตัวผมเข้าไปในบ้านทันที..ทิ้งให้ผมยืน งง อยู่ลำพัง ว่า ถ้อยคำหลังจากนั้นคืออะไร...

หลังจากนั้นพวกเราก็ใช้เวลาเตรียมตัวหรือแต่งตัวสักพัก ก่อนจะออกเดินทางจากที่พัก โดยที่พวกผมก็ได้แวะไปเที่ยวเล่นยังที่แห่งหนึ่งก่อน และค่อยไปยังร้านอาหารที่ไอ้เปานั้นได้กำหนดเอาไว้....ซึ่งที่ร้านอาหารนั้นพวกผมต่างก็นั่งดื่มทานพูดคุยกันอย่างสนุก มีเสียงหัวเราะกันอย่างเป็นระยะๆ....

พวกผมก็อยู่ที่นั้นเกือบ 2 ทุ่มได้แล้วจึงค่อยพากันกลับ และกว่าจะกลับถึงที่พักนั้น ก็เกือบจะ 3 ทุ่ม แน่นอนว่าพอกลับไปถึงผมก็ล้มตัวนอนอย่างทันที เพราะไม่ไหวจากการดื่มทานนั้น ซึ่งที่จริงแล้วผมแกล้งทำเป็นไม่ไหวนะครับ เพราะตอนขณะที่ดื่มทานที่ร้านอาหารนั้น มันก็มีบางอย่างทำให้ผมสงสัยพวกพ้องของผมและตัวของน้ำฟ้า....

บางอย่างที่เป็นคำพูดกำกวม...ซึ่งผมอาจจะคิดมากไปเองก็ได้ แต่เพื่อความแน่ใจ ผมอยากจะทดสอบอะไรชัดๆ เพื่อให้รู้ว่าที่ผมกังวล นั้นเป็นเพียงความฝันและความคิดมากของผมแต่เพียงฝ่ายเดียว....

ในขณะที่ผมทำเป็นแกล้งทำเป็นไม่ไหว และลงนอนที่เตียงทันทีนั้น..สักแป็บเพื่อนผมคนหนึ่ง ใช่ แบงค์ ก็เหมือนจะเข้ามาเขย่าตัวของผมดู...

“เฮ้ยแอค มึงจะไม่อาบน้ำก่อนเหรอวะ..” มันถามผมด้วยเรื่องปกติ แต่สิ่งที่มันเอ่ยหลังจากนั้นมันคืออะไรที่ไม่ปกติ..

“ท่าทางจะหลับลึกไปแล้ววะ ไม่ตอบสนองเลย...” แบงค์เอ่ยและเหมือนหันไปเอ่ยกับใครบางคน

“ ก็ดีแล้วนี่....รีบไปเถอะ อีกเดี๋ยวก็จะเริ่มกันแล้ว..” ใครบางคนที่ว่านั้นก็เอ่ยตอบ ซึ่งคนที่เอ่ยนั้นคือไอ้เปา...และพอหลังเอ่ยจบ.. ผมก็รู้สึกได้ว่าไฟในห้องผมนั้นถูกปิดลง พร้อมกับเสียงประตูที่ปิดตัวลงตามไม่กี่อึดใจ...แต่ผมก็ยังคงแกล้งนอนแน่นิ่งเช่นนั้นอยู่อีกพักใหญ่ๆ.... เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครเข้ามาดูผมอีกแล้ว...จึงค่อยลืมตาตื่นขึ้น..

แน่นอนว่าถ้อยคำนั้นของไอ้เปาก็เหมือนจะยืนยันว่า ‘มันมีอะไรบางอย่างที่ผมไม่รู้’ อยู่...ผมที่ยังนอนด้วยท่าทีอย่างระมัดระวังตัว เผื่อยังจะมีใครเข้ามาดูอีก จนพอแน่ใจแล้วก็ค่อยๆขยับลงจากที่นอนและเดินออกจากห้องด้วยท่าทีที่เงียบที่สุด เหมือนดั่งสายลับก็ไม่ป่าน....

ผมที่ออกจากห้องตรงระเบียบที่ยังคงเปิดไฟอยู่ แต่ชั้นล่างนั้นมืดสนิท และไม่มีร่องรอยว่ามีใครอยู่...พอมองออกไปหน่อยก็จะเห็นแสงไฟที่ลอดออกตามช่องประตู ซึ่งออกมาจากห้องนอนใหญ่...ส่วนห้องนอนเล็กอีกห้องนั้นมืดสนิท เหมือนบงบอกว่า ห้องนั้นยังมีอยู่....แน่นอนว่าพอเห็นแบบนั้นผมก็ค่อยย่องไปยังห้องนั้นอย่างเงียบที่สุด และพอถึงหน้าห้อง ผมก็ได้ยินสิ่งที่ไม่อยากเชื่อหู...

“อูยยยยยย...อย่าแยงแบบนี้สิ มันเสียวนะ...”

“อย่ามาทำโอดหน่อยเลยฟ้า เรารู้นะ ว่าแยงแบบนี้ฟ้าชอบนะ....”

“อูยยยยยยย.....”

“ถ้าเสียวนักก็อมควยสิ เดี๋ยวมันก็หายเสียวเองแหละ..”

“ใช่ๆๆ...”

“อืออออ มะ...มันจะหายเสียวตรงไหนนะ มีแต่ทำให้ฟ้าเงี่ยนกว่าเดิมสิจะไม่ว่า....” เธอโอดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ...ท่ามกลางเสียงหัวเราะที่ดังขึ้น ซึ่งเพื่อนๆเชื่อมัยครับ ว่าตอนที่ผมได่ยินถ้อยคำดั่งกล่าวนั้น ใจผมเต้นแรง สมองตื้นตันไปหมด ชนิดที่ประมวลไม่ออกเลยว่า เสียงที่เอ่ยๆกันนะ เป็นเสียงของใคร (ยกเว้นเสียงของน้ำฟ้าที่ผมจำได้เพียงคนเดียวเท่านั้น)

หลังจากเสียงหัวเราะดั่งกล่าวสิ้นสุดลงก็ไม่ได้ยินเสียงของใครเอ่ยออกมาอีก มีแต่เสียงเอ่ยครวญออกมาอย่างเบาๆ ผมที่ยืนอยู่นอกห้องและเอาหูแนบฟังนั้นก็ใจเต้นแรงมากขึ้น ก่อนจะตัดสินใจค่อยๆเปิดประตูอย่างแง้มๆดู และสิ่งที่ผมเห็นนั้นคือ....ร่างของน้ำฟ้าที่นั่งคุกเข่าอยู่กลางวงล้อมของเพื่อนๆของผม โดยที่เธอนั้นกำลังดูดอมควยของทุกคนอยู่!!!...

ติดตามตอนต่อไป