ทริปเที่ยวแสนประทับใจ ตอนที่ 1

คำเตือน

***เรื่องนี้ มีเนื้อหา และ การกระทำทางเพศที่รุนแรง ควรใช้่ จักรยาน วิจารณาณในการอ่าน***

***เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น รวมถึงบุคคล เป็นเรื่องสมมติ ไม่มีเค้าโครงความจริง แต่อย่างใด***

******************************************************************************

ทริปเที่ยวแสนประทับใจ ตอนที่ 1

หวัดดีครับ เพื่อนๆ ชาวเวปเสียวทุกคน เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ ผมเชื่อว่า มันเป็นเรื่องธรรมดา ที่ ใครหลายคน คงต้องเคยไปกันบ้าง สำหรับ การไปเที่ยวกับเพื่อนฝูง ที่ไม่ได้เจอกันมานาน...แต่เชื่อเถอะว่า คงมีส่วนน้อยที่จะเจอประสบการณ์แบบเดียวกับผม ซึ่งมันเป็นการเที่ยวพบปะที่ผมลืมไม่ลงเลย....

มันเริ่มต้นจากวันนั้น ซึ่งเป็นวันธรรมดาๆวันหนึ่ง...ก็ได้มีโทรศัพท์มาหาผม ซึ่งเป็นเพื่อนเก่า…

 “อ้าว ไอ้เปาเหรอ? ไม่ได้คุยกันนาน มีอะไรวะ...” ผมที่รับโทรศัพท์และเอ่ยด้วยความดีใจ เมื่อผู้ที่โทรมาคือเพื่อนเก่าของผม ในสมัย มัธยม ซึ่งผมก็ไม่ได้เจอไม่ได้คุยกันมานาน เกือบ 10 ปีก็ว่าได้...โดยวัตถุประสงค์หลักๆที่เพื่อนของผมคนนี้โทรมานั้น คือ ชวนผมไปเที่ยวต่างจังหวัดใน ช่วงหยุดยาว ที่จะถึงนี่...

“เออ ว่างนะ มันก็ว่างอยู่หรอกนะ..” ผมที่เอ่ยอีออดเล็กน้อย ใจหนึ่งก็อยากไป ส่วนอีกใจก็อยากอยู่บ้าน เนื่องจากผมทำงานแทบไม่เคยหยุดก็กะว่า หยุดยาวนั้นก็จะพักผ่อนและเก็บบ้านที่รกได้ที่นั้นด้วย...

แต่เพื่อนของผมคนดั่งกล่าวนั้นก็เซ้าซี้ซะเหลือเกิน จนผมนั้นใจอ่อน ตกลงว่าไปกับมัน...

“เออๆ ก็ได้กูจะไป...” ผมตอบตกลง โดยที่ตอนนั้นก็ต้องยอมรับว่า ตอบตกลงไปอย่างส่งๆ โดยที่ในใจลึกๆก็ไม่ค่อยไปซะเท่าไร แถมตอนตอบ ผมก็ไม่ได้ถามมันอีกว่า มีใครไปบ้าง ขืนไปกับมัน ก็น่าเบื่อตายชัก....ใช่ ถ้าไปกับผู้ชายด้วยกันละก็

และวันที่ต้องไปเที่ยวกับไอ้เปานั้นก็มาถึง....

ทันทีที่รถตู้ของมันมาถึงผมก็เดินออกมาจากบ้าน อย่างหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าสำหรับ การไปเที่ยว 4วัน 3 คืนนั้น ซึ่งผมก็ชะงักให้กับ คนที่ลงมาจากรถตู้และ เอ่ยอย่างหวังดีที่จะช่วยเหลือผม....

“เราช่วยมัย แอ็ค...” เสียงของหญิงสาวที่เอ่ยด้วยความหวังดี ด้วยรอยยิ้มที่แสนหวาน จนทำให้ผมได้แต่ยืนอึ้งๆอย่างไม่อยากเชื่อสายตา ว่า เป็นเธอ....

น้ำฟ้า....สาวสวย หน้าหวาน ที่เคยเป็นอดีตแฟนของผม...

“ฟ้า....” ผมเอ่ยกึ่งๆแทบอุกทาน ขณะที่เธอนั้นก็อมยิ้มนิดๆ ซึ่งผมก็มั่วแต่อึ้งๆชะงัด จนแทบไม่รู้ตัวว่า เธอนั้นเอากระเป๋าผมที่ยกเมื่อกี้ไปตั้งแต่เมื่อไร...

“อูยย หนักจังเลย..” เธอเอ่ยร้อง เมื่อลองยกกระเป๋าของผมนั้น ซึ่งนั้นก็ทำให้ผมได้สติและเข้าไปเอากระเป๋าคืน...

“ขนอะไรมานักหนานะ..เตรียมจะย้ายบ้านรึไงนะ หือ..” น้ำฟ้าทีเอ่ยถามกึ่งแซวผมต่อ หลังผมไปเอากระเป๋าคืนมาจากเธอ ซึ่งผมก็เอาแต่ยิ้มๆ และเอ่ยถามเธอกลับ....

“แล้ว นี่ฟ้ากลับมาตั้งแต่เมื่อไรนะ...” ที่ผมถามแบบนั้น เพราะเธอนั้นไปเรียนต่อโทมานะ...

“ก็สัก 2 ปี ได้แล้วละ..” เธอตอบ....ก่อนที่ผมจะเอากระเป๋าเดินทางนั้นไปใส่ที่ท้ายของรถตู้ และพอขึ้นมาบนรถนั้น ผมก็ต้องชะงักและก็ดีใจมากขึ้นไปอีก เมื่อ คนที่อยู่ในรถนั้น ล้วนแต่เป็นเพื่อนร่วมก๊วนสมัยมัธยมของผมที่ไม่ได้เจอกันมาตั้งนานทั้งสิ้น....

“ไง พวก...” เสียงของเหล่าเพื่อนของผมที่เอ่ยทักทาย ทันที่ผมขึ้นไปบนรถนั้น โดยที่หน้าตาของแต่ละคนนั้นก็แก่ขึ้นจม (ก็แหงละ ไม่ได้เจอกัน เกือบ 10ปี ก็จะเข้าใกล้ เลข 3 กันทุกคนแล้ว...)

“เออ....กูสบายดี แล้วพวกมึงละวะ...” ผมเอ่ยตอบและเอ่ยถามกลับ และไม่ทันได้คำตอบจากเพื่อนๆ ทั้ง 5 ของผมนั้น ผมก็ชะงักกับเสียงเห่าทักทายของสุนัขพันธ์โกลดเดนรีทิปเวอร์ที่นั่งอยู่เบาะหน้านั้น...

“ไง ริกกี้สบายดีมัย...” ผมที่หันไปเอ่ยทัก เจ้าสุนัข ตนนั้นแต่กลับผู้เจ้าของหมา อย่าง ไอ้เปานั้นตอบกลับมาว่า..

“นี่ไม่ใช่ เจ้าริกกี้ หรอก แอ็ค เจ้านี่นะ เป็นหลานของมัน ชื่อ ลักกี้....”

“อ้าวเหรอ?..” ผมเอ่ย ก่อนจะเพิ่งนึกได้ว่า นี่มันก็ผ่านไปตั้ง 10 ปีแล้ว มันก็น่าจะเป็นตัวอื่นอยู่แล้วละ แถมบ้านของไอ้เปา เพื่อนผมที่เอ่ยจัดเที่ยวนี้ นั้น ทำฟาร์มสุนัขนะครับ...ก่อนที่ผมจะหันมามองคนที่ลงนั่งข้างๆผม ซึ่งก็คือน้ำฟ้านั้นเอง และประตูของรถตู้นั้นก็ปิดและแล่นออกเดินทางกันอย่างทันที...

โดยเบ็ดเสร็จจำนวน ของผู้ไปเที่ยวนี้ก็ มี ชาย 5 หญิง 1 ครับ ซึ่งตรงนี้ผมขอแนะนำเพื่อนๆของผมแต่ละคนนะครับ ไม่นับ ผมกับไอ้เปาที่ได้เกริ่นไปแล้ว....ซึ่งคนที่นั่งอยู่แถวถัดจากผม ก็ คือ

 ไอ้ตี๊ – หนุ่มแว่น ที่นั่งอยู่ริมหน้าต่าง ซึ่งจากที่คุยผมก็ไม่อยากเชื่อเลยว่า หนุ่มแว่นขี้โรคสมัยเรียนอย่างมันเนี่ยนะจะเป็นคุณหมอ...

ไอ้แบงค์ – ชายหนุ่มท่าทีขี้เล่น เพื่อนในกลุ่มที่ผมสนิทมากอีกคน ยังคงมีท่าทางขี้เล่นอย่างไม่เปลี่ยน จากที่คุยกันก็ทำให้รู้ว่ารายนี้กำลังรับช่วงกิจการของพ่อแม่อยู่..

 ไอ้พัน – ชายกำยำผิวดำสนิท ที่นอนอยู่แถวหลังสุดของรถตู้....ซึ่งตอนเรียนผมก็จำได้ว่ามันไม่ได้ ตัวดำขนาดนี้ และก็ไม่ได้ทำตัวเงียบขรึมแบบนี้ด้วย ออกจะเฮฮาเป็นคู่หูคูฮา กับแบงค์ มากกว่า และเจ้าพันก็นอนตลอดทางจนผมไม่ได้คุยอะไรกับมันเลย...

โดยที่ตลอดทางที่อยู่บนรถนั้นก็เอาแต่คุยกัน ซึ่งผมก็พูดคุยกะเพื่อนร่วมก๊วนอย่างละนิดอย่างละหน่อยเท่านั้น แต่กับ น้ำฟ้าแล้วเรียกได้ว่าคุยกันแทบตลอดทางเลย...ช่วงคุยนั้น คุย นี่ จนแทบไม่แคร์เพื่อนฝูงคนอื่นเลย....

“แหมๆกะพวกกู ถามไม่กี่คำ แต่กับ ยัยฟ้านะ คุยไม่หยุดเลยนะ..คิดจะปลุกถ่านไฟเก่ารึไง...” แบงค์ที่นั่งอยู่แถวถัดไปนั้นชะโงกหน้าเอ่ยแซวผม...ซึ่งผมก็หันไปเอ่ยแยกเขี้ยว ท่ามกลางเสียงหัวเราะของน้ำฟ้า...แน่นอนว่า ที่แบงค์เอ่ยแซวแบบนั้น เพราะเค้าไม่สิ เพื่อนของผมในก๊วนนั้น เค้ารู้ดีถึงความสัมพันธ์ของผมกับน้ำฟ้า...

ผมกับน้ำฟ้านั้น เคยคบกันเป็นแฟนกันในสมัยมัธยม จนถึงมหาลัย ปี 2 แต่เราก็ยุติความสัมพันธ์กัน ลดระดับสถานะเป็นเพียงเพื่อนเท่านั้น เนื่องจากเธอมีแผนจะเรียนต่อต่างประเทศนั้นเอง...และเธอไม่อยากให้ ต่างฝ่ายต่างรอกัน...แน่นอนว่าผมเข้าใจและก็ยอม ซึ่งหลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ข้าวคราวเธออีก แต่ได้ยินว่าเธอเรียนต่างประเทศจนถึงปริญญาโทด้วย..

 “อิๆ แต่ถ้าแอ็คอยากปลุกถ่านไฟเก่า เราก็ไม่ว่าหรอกนะ เพราะตอนนี้ ฟ้าเองก็ยังไม่มีใคร..” น้ำฟ้าที่หัวเราะและเอ่ยกล่าวอย่างยิ้มๆอย่างที่เล่นที่จริง จนทำเอาผมพูดไม่ถูก...จนผมต้องเฉไฉ เปลี่ยนเรื่อง แน่นอนว่าการเดินทางนั้นก็เต็มไปด้วยความครื้นเครง.....

เกือบ 2- 3ชั่วโมง กว่าเราจะถึงจุดหมาย ซึ่งผมมานี่ไม่ได้รู้อะไรเลยว่า ไปไหน เพราะโดนขะยักขะยอให้มา แต่ตอนนี้ผมก็พอรู้แล้ว ว่าทำไมไอ้เปาถึงได้ขะยักขะยอผมซะแบบนั้น เพราะมีน้ำฟ้ามาด้วยนี่เอง...และตั้งแต่เห็นน้ำฟ้าก็ทำให้ผมลืมแม้กระทั้งถามเลยว่าจะไปที่ไหน จนกระทั้งเห็นด้วยตาตัวเองแหละ..

และจุดหมายของเราคือรีสอร์ทสุดหรูแห่งหนึ่งที่อยู่ในเขา อากาศดี....แถมบ้านที่จองไว้ก็หลังใหญ่ ที่อยู่ในสุดของรีสอร์ท เรียกว่าเป็นบ้านพักส่วนตัวสุดๆ เพราะตัวบ้านมีสระว่ายน้ำด้วย....

“ท่าจะแพงนะเนี่ย...” ผมเอ่ยเปรยๆ....เมื่อเห็นตัวบ้านและเนื้อที่ใช้สอยนั้นก็บงบอกราคาค่าเช่าได้อย่างกลายๆแล้ว..

“อือออ ก็พอควร แต่ ไม่เท่าไรหรอก เพราะ กูรู้จักกับเจ้าของที่นี้เค้าเลยลดให้ครึ่งหนึ่งนะ...” ไอ้เปาที่ได้ยินคำเปรยๆของผมนั้นก็เอ่ยบอกกับผม พร้อมกับทำการ ปล่อย เจ้า ลักกี้ ที่พามาด้วยนั้นลงวิ่ง ซึ่งมันก็วิ่งไปทั่ว....

“ท่าทางมันจะคึกใช่เล่นนะ...”

“อือออ..ก็แปลกที่นะ ไปที่แปลกๆที่ไรมันก็มักจะคึกแบบนี้แหละ เจ้าลักกี้นะ แต่เห็นมันเป็นแบบนี้แต่มันก็เป็นพ่อพันธ์ชั้นดีตัวหนึ่งของฟาร์มเลยนะ ผสมพันธ์กับตัวเมียที่ไร แทบไม่มีตัวเมียตัวไหนที่ไม่ติดลูกกับมัน แต่ก็มีตัวเมียบางตัวนี่แหละ ที่โดนเจ้าลักกี้อัดไปหลายดอกแล้ว..ก็ยังไม่ยังจะติดลูกซะที....” ไอ้เปาที่เอ่ยตอบผม โดยเฉพาะท้ายๆประโยคนั้นก็ทำให้ผมรู้สึกแปลกๆแต่ก็ไม่ได้คิดหรือติดใจถามอะไร ไม่สิต้องพูดว่าไม่ทันจะได้ถามมากกว่า...

“มัวแต่คุยกันอยู่นี่เอง รีบมาขนของลงสิ เปา แอ็ค...” น้ำฟ้าที่เอ่ยเรียกผมกับไอ้เปา ใช่ มัวแต่มองความใหญ่และความสวยของบ้านพักจนไม่ได้เอากระเป๋าลงเลย....

“ว่าแต่ คุยอะไรกันอยู่นะ หือ..” น้ำฟ้าที่เอ่ยปากถามด้วยความสงสัยผม พร้อมกับส่งกระเป๋าของผมให้...ซึ่งผมก็รับอย่างยิ้มๆและเอ่ยตอบเธอตามตรง..

“อ้อ ก็เกี่ยวกับตัวบ้าน แล้วเรื่องของเจ้าลักกี้นิดหน่อยนะ..”

“เจ้าลักกี้นะเหรอ?..” น้ำฟ้าเอ่ย อย่างเสียงสูงเหมือนจะตกใจ ซึ่งผมก็มีท่าที งง ๆ ทำตาปริบๆและถามเธอกลับ..

“อืออ ใช่ ทำไม ฟ้า..?” ผมถามอย่างสงสัยกับท่าทีที่เธอแสดงออกมา...

“ ปะ เปล่า ไม่มีอะไรหรอกแอ็ค คะ คือ เจ้าลักกี้นะ มันเคยทำแสบๆกับฟ้าไว้เยอะ ก็เท่านั้นเอง..” เธอตอบและก้มหน้าเดินออกไปอย่างทำตัวผิดปกติ แถมถ้าผมเห็นไม่ผิด รู้สึกว่าสีหน้าของ น้ำฟ้า นั้น ระเรือแดงนิดๆด้วย...

ถ้อยคำและท่าทีของน้ำฟ้าก็ทำให้ผม งง อยู่พอควร ใช่ครับจะไม่ให้ งง สงสัยได้ไง ก็ สุนัข พันธ์ โกเดนรีทิปเวอร์ นั้น ใครๆก็รู้ว่าเป็นสุนัขที่มีนิสัยเป็นกันเอง....จะบางคนบอกว่า มันเป็นมิตรแม้กระทั้ง กะโจร ....จะทำตัวแสบยังไง?...

ผมคิดอย่างสงสัยพร้อมกับขนของตามเพื่อนๆเข้าไปในบ้านพักสุดหรูดั่งกล่าว ซึ่งก็ทำให้ผมตื่นตากับความหรูหราที่ตกแต่งแบบยุโรป....

โดยชั้นล่างมี ส่วนของครัว ..โต๊ะกินข้าว และห้องนั่งเล่นที่กว้าง อ้อ แน่นอนว่า มีห้องครัว ส่วนชั้นบนนั้น ก็มี 3 ห้องนอน (1ห้องนอนใหญ่ 2 ห้องนอนเล็ก)  2 ห้องน้ำ....พอสำรวจทั่วอย่างเสร็จสรรพ ผมก็จัดแจก เป็นคนเปิดประเด็นแบ่งห้องให้แก่ทุกคนทั้งๆที่ยังไม่ได้คุยหรือกตกลงกันก่อนเลย....

“ถ้ามี 3 ห้องแบบนี้ ก็ให้ฟ้าอยู่ห้องหนึ่ง และนอกนั้นก็แบ่งกัน ห้องละ 3 ละกัน..” ผมที่เอ่ยขึ้น ซึ่งทุกคนต่างก็มีท่าทีนิ่งเล็กน้อย...ก่อนที่จะเป็นนายแบงค์จะเอ่ยทีเล่นทีจริงกับผม...

“เอางั้นเหรอ? ไอ้เกลอ...กูก็นึกว่า มึงจะจัดให้ตัวมึงอยู่ห้องเดียวกับ ฟ้า ซะอีก...” แบงค์ที่เอ่ยพร้อมกับเข้ากอดคอของผม ซึ่งการเข้ามากอดคอนั้นก็ทำให้บรรยากาศที่ผมรู้สึกผิดปกตินั้นมลายหายไป....

โดยที่ห้องของผมนั้นก็ได้อยู่ห้องใหญ่ ก็มี ผม เปา แบงค์ ส่วนอีกห้องก็มี ตี้ และพัน ส่วนอีกห้อง  น้ำฟ้า ก็นอนคนเดียวเลยครับ และในตอนที่ ทุกคนกำลังต่างแยกย้ายไปในห้องของตนเองนั้นผมก็ได้ยินเสียงที่ผมไม่แน่ใจว่าเป็นเสียงของ ตี้ หรือ พัน กันแน่ที่เอ่ยขึ้นมาว่า....

“จะจัดห้องกันทำไมวะ เพราะสุดท้าย ก็ใช้ห้องใหญ่ห้องเดียวอยู่ดี....”คำกล่าวที่เอ่ยขึ้น เมื่อเพื่อน 2 คนนั้นเข้าไปในห้อง ซึ่งทำให้ผมไม่ค่อยแน่ใจว่าใครเป็นคนเอ่ยพูดประโยคดั่งกล่าว...ทั้งๆที่มันเป็นคำกล่าวที่ไม่มีอะไรแต่มีอะไรบ้างอย่างที่สะกิดใจผมนิดๆ... มันเหมือนมีบางอย่างที่เพื่อนๆผมปิดซ่อนอยู่ บางอย่างที่ผมไม่รู้...

แต่พอผมเข้ามาในห้อง ด้วยขนาดความกว้าง และเตียงที่ใหญ่ระดับ 4-5คนนอนได้สบายนั้น และนั้นก็ทำให้ผมคิดไปว่า คำพูดเมื่อกี้ที่ผมได้ยิน นั้นคงหมายถึงว่า ที่จริงน่าจะให้นอนห้องเดียวกันทั้งหมด นี่ละมัง....

“มีอะไรรึเปล่าวะ แอ็ค...” ไอ้เปาที่เอ่ยปากถามผม ขณะที่ผมกำลังทำหน้าครุ่นคิดอยู่นั้น...

“เออ เปล่า ไม่มีอะไร...”

“รึว่าแกกำลังเสียดาย ใจจริงแล้วคงอยากนอนกับฟ้ามากกว่าสินะ..” แบงค์ที่เอ่ยเสริมแทนนายเปา ซึ่งนั้นก็ทำให้ผมต้องเอ่ยปากแย้งทันที..

“ไม่ใช่อย่างงั้นเว้ย..” ผมเอ่ย ท่ามกลางเสียงหัวเราะของเพื่อนสนิททั้ง 2 ก่อนที่อีกสักแป็บ ผมจะออกจากห้อง หมายจะไปเดินดูรอบๆที่นี้...จริงๆ การมาเที่ยวกับพวกนี้ก็ทำให้ผมนึกวันคืนเก่าๆ เหมือนกันนะ เพราะสมัยเรียนผมก็เคยเที่ยวกับพวกนี้เหมือนกัน เพียงแต่ตอนนั้นไม่ได้มี น้ำฟ้าไปด้วยแบบนี้...

ผมที่คิดพลางดินไปพลาง โดยที่ยังไม่ทันที่จะลงชั้นล่าง เพื่อหมายจะไปเดินเล่น ตามที่ตั้งใจไว้ ผมก็ต้องหยุดชะงักเล็กน้อย เมื่อรู้สึกว่าเท้าของตัวเองนั้นได้เหยียบอะไรบ้างอย่างอยู่...และพอผมก้มลงดูก็ต้องชะงัก เพราะสิ่งที่เท้าของผมเหยียบอยู่นั้น คือ ซองถุงยาง แต่ไม่ใช่ซองเดียวนะครับ แต่เป็นเรียกว่า ทั้งแผงเรียงยาวเลยละ....

แถมพอหยิบมันก็ไม่ได้มีแค่แผงเดียว ...กับมีอีก 2-3 แผง ร่วงหล่นออกมาจากแผงแรกที่ผมหยิบขึ้นมา แถมแผงถุงยางพวกนั้นก็มีหลากหลายยี่ห้อ หลายชนิด และขนาดด้วย แต่ละแผงก็ยาวชนิด ที่มีเกือบๆ 10ๆอัน ใช่เยอะจนตกใจ แล้วมันก็ทำให้ผมสงสัยว่าใครมันพกมา...แถมพกมาเยอะแยะราวกะจะทำสงครามก็ว่าได้...

ผมคิดและพอหันมามองหน้าห้องที่ผมเหยียบเจ้าถุงยางนี่ ก็ทำให้ ผมก็ชะงัก เพราะมันเป็นหน้าห้องของ น้ำฟ้านั้นเอง...

‘ของฟ้าเหรอ?....ไม่หรอกน่า...’ ผมคิด และไม่ทันที่จะสรุปความคิดนั้น ผมก็ต้องรีบเอาถุงยางเหล่านั้นเก็บใส่กระเป๋ากางเกง เมื่อได้ยินเสียงประตูของห้องน้ำฟ้านั้นดังเหมือนจะมีการเปิดออกมานั้น...ใช่เพียงเสี้ยววินาทีหลังจากที่ผมเก็บเจ้าถุงยางใส่กระเป๋า.. ประตูห้องนั้นก็เปิดและผู้ที่เปิดก็ไม่ใช่ใคร น้ำฟ้านั้นเอง....

น้ำฟ้าที่เปิดประตูพรวด ด้วยท่าทีตื่นๆเหมือนกับว่ากำลังหาของอะไรบางอย่างอยู่ และเธอก็มีท่าทีตกใจพอควรที่เห็นผมอยู่หน้าเธอ....

“ฟ้า?...” ผมเรียกเธอ ขณะที่เธอชะงักอย่างตกใจนิดๆที่เห็นผมอยู่หน้าห้องเธอ... 

“แอ็ค?...” เธอเอ่ยเรียกผมกลับอย่างมีท่าทีอ้ำๆอึ้งๆ เหมือนจะพูดอะไรไม่ออก...

“หาของอะไรอยู่รึเปล่า?” ผมเอ่ยถามอย่างไม่ค่อยแน่ใจ แต่ท่าทางของเธอเหมือนกำลังหาของอะไรบางอย่างอยู่...

“ปะ เปล่า...คือ ฟ้า จะรีบเข้าห้องน้ำนะ..” เธอตอบและเดินฉับๆไปยังห้องน้ำ ซึ่งผมก็มองตามหลังของเธอ อย่างไม่คิดมาก ใช่เธออาจจะรีบเข้าห้องน้ำตามที่เธอว่าก็ได้ เธอคงไม่ได้ตามหาถุงยางนี่หรอก...

‘ใช่เธอคงไม่ใช่เจ้าของถุงยาง ชุดใหญ่ หลายแผง หลายขนาดนี่หรอก....’ ผมคิดอย่างกึ่งสรุป และก็ยังคงคิดต่อไป...

‘ถ้าเกิดไม่ใช่ของฟ้า แล้วเป็นของใคร?..’ ใช่มันเป็นโจทย์ที่ค่อนข้างตอบยาก...เพราะถ้าเอาลักษณะนิสัยของสมัยก่อนมาวัด มันก็หื่นๆกันแทบทุกคนนะ....แต่ตอนนี้ หลังจากไม่ได้เจอกันตั้ง เกือบ 10 ปี ก็ไม่รู้ว่าแต่ละคนมีนิสัยยังไง...

‘แต่ถ้ามันเป็นของคนใดคนหนึ่งในพวกของผม ละ? มันจะพกมาทำไมเยอะแยะหลายขนาด หลายชนิดด้วยนะ และพกมาทำไม ในเมื่อการเที่ยวนี่....’ ผมที่ยังคงคิดหาคำตอบ พร้อมกับเดินดูชมวิวรอบๆบ้านสุดหรู ซึ่งวิวของรีสอร์ทแห่งนี้ ที่ใกล้หุบเขานั้นก็เป็นอะไรที่สวยงามมาก...

สวยจนผม หยุดที่จะคิดเรื่อง เจ้าของถุงยางนั้นต่อ จนกระทั้ง ผมเห็น เจ้าลักกี้ ที่กำลังวิ่งเล่นไปมา นั้น...

“ลักกี้...” ผมที่เอ่ยเรียก และนั้นก็ทำให้เจ้าสุนัขพันธ์โกลเดนรีปเวอร์นั้น วิ่งมาหาผมอย่างทันที....พอมันวิ่งมาหาผม ผมก็ลูบหัวมันอย่างเอ็นดู จริงๆ หมาพันธ์นี้ผมเองก็อยากได้นะ แต่ไม่มีเนื้อที่บ้านที่จะให้มันวิ่งเล่นนี่สิ...

“ไง ขอมือๆๆ..” ผมเอยทักทายมัน และสักพักก็ก้มร่างลงนั่งและแบมือ เอ่ยสั่งมัน อย่างรอดูความฉลาดของมัน เพราะ สมัยก่อน เจ้าริกกี้ ที่เป็นปู่ของเจ้านี่มันก็ยังทำได้เลย....

“เฮ้ยๆ ไอ้แอ็ค ...อย่าทำแบบนั้น...” เปาที่คงจะเดินหาหมา (มัง) ก็เอ่ยร้องห้ามทันที...แน่นอนว่าคำร้องห้ามนั้น มันมาไม่ทันการณ์ครับ เจ้าลักกี้ แทนที่จะเอาขาหน้านั้นวางลงบนมือตามผมสั่ง มันกระโจนใส่ผม จนผมล้มจนอยู่ใต้ร่างของมัน จากนั้นก็โดนมันระดมเลียที่หน้าซะเปียกชุ่มเลย....

“โทษที กูลืมบอกไปว่า ไอ้ตัวนี้ มันไม่รับคำสั่งแบบนั้น การแบมือของมันหมายถึงการเล่นด้วย...” ไอ้เปาที่เข้ามาเอ่ยอธิบายให้ผมฟัง หลังจากแยกหมามันออกไปจากร่างของผม ขณะที่ผมนะ ก็เอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดหน้าที่ชุ่มด้วยน้ำลายหมา... และพอผมโดนมันกระทำแบบนั้น ก็เหมือนกับเข้าใจที่น้ำฟ้าบอกว่า มันแสบยังไง หล่อนคงโดนอะไรแบบนี้แน่ๆ...

“ก็เพราะแบบนี้สินะ ที่ฟ้า ถึงได้บอกว่ามันแสบนะ...” ผมเอ่ยขึ้น อย่างนึกถึงคำพูด ของน้ำฟ้าขึ้นมาได้ ซึ่งคำพูดดั่งกล่าวก็ทำให้ไอ้เปาเพื่อนของผมนั้นชะงัก ก่อนจะเอ่ยถามผม...

“ฟ้าเล่าให้แกฟังเหรอ?...”

“อือออ...ก็ไม่ได้เล่าอย่างละเอียดๆหรอกนะ หล่อนแค่เปรยๆว่ามันแสบเท่านั้นแหละ..เพราะมันทำแบบนี้ใช่มัยละ?..” ผมตอบและถามกลับ ซึ่งไอ้เปาเพื่อนผมก็อมยิ้ม ก่อนจะตอบกลับ...

“อ้อ... ไม่ใช่หรอก ถ้าสำหรับน้ำฟ้าละก็...ไม่ได้โดนเจ้าลักกี้ทำแบบแกหรอก แต่โดนมันทำแสบกว่าแกอีก...โดยเฉพาะตอนที่หล่อนไปค้างที่บ้านกู เธอนะโดนเจ้าลักกี้กับพี่น้องมันเล่นงานไว้พอสมควร...”

“เธอเคยไปบ้านแกด้วยเหรอ?..แล้วเธอโดนพวกมันทำอะไรละ?...” ผมถามต่ออย่างอยากรู้...

“อืออออ เคย  ตอนนั้นเธอบ่นๆว่าอยากได้น้องหมานะ...ส่วนโดนทำอะไร ไว้แกไปถามเธอเองดีกว่า ถ้าเธอยอมบอกนะ..”คำตอบของเพื่อนสนิทของผมที่เอ่ย โดยท่อนหลังนั้นท่าทางน้ำเสียงที่เอ่ยตอบ ก็ชวนให้น่าสงสัยไม่น้อย ซึ่งผมที่ได้ฟังคำตอบนั้นก็ได้แต่ทำตาปริบๆ อย่าง งง ๆ..ขณะที่ไอ้เปาก็พาเจ้าลักกี้เดินออกไป....

หลังจากนั้นผมก็เดินกลับเข้าไปในบ้าน เพื่อจะไปล้างหน้าล้างตาจากการถูกเจ้าลักกี้ระดมเลียนั้น ใช่กำลังจะเดินไปยังห้องน้ำ ผมก็เห็นน้ำฟ้า กำลังคุยกับแบงค์เพื่อนของผมอยู่...ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเธอกำลังคุยอะไรกับนายแบงค์ ก่อนที่เธอจะเดินออกไปด้วยสีหน้าที่ดูยุ่งๆ เหมือนไม่ได้อะไรดั่งใจสักอย่าง...

“มีอะไรกันเหรอ?..” ผมที่เดินเข้าไปถามแบงค์ ซึ่งมันก็หันมามองผม ก่อนจะเข้าใจในคำถามของผม...

“อ้อ เมื่อกี้นี้เหรอ? อ้อ ไม่มีอะไรหรอก เพื่อน พอดี น้ำฟ้า เค้าบังเอิญ ลืมเอาของ ที่ครั้งนี้เธอเป็นคนต้องเตรียมมา...เลยทำให้เธอกำลังหงุดหงิดอยู่ เพราะเธออาจจะถูกพวกกูลงโทษนะ..” คำกล่าวของแบงค์ที่ทำให้ผมกลับมาสงสัยเรื่องถุงยางอีกครั้ง แต่ก็สงสัยในคำพูดของเพื่อนของผมคนนี้มากกว่า...

“พูดเหมือนกับว่าพวกแกเที่ยวกันหลายครั้งแล้วแนะ..”

“ก็ หลายครั้งแล้วนะสิ เกือบ 5-6 ครั้งแล้วมัง...อะ..อย่าเพิ่งมองแบบนั้น ไม่ใช่ว่าพวกกูไม่อยากชวนมึงนะไอ้แอ็ค แต่มึงดันเสือกเปลี่ยนที่อยู่ และเบอร์เองนี่ ไม่งั้นคงชวนมาเที่ยวกันตั้งนานแล้ว....” แบงค์ที่ตอบและเอ่ยอธิบายให้ผมฟังราวกับกลัวว่าผมจะหึงน้ำฟ้า....

 “แล้วไอ้ลงโทษที่แกว่าเมื่อกี้ มันคืออะไรวะ?...” ผมถามต่ออย่างสงสัย ซึ่งแบงค์ก็อมยิ้มและเอ่ยตอบ..

“เรื่องนั้นเดี๋ยวมึงก็รู้เองแหละ ใช่เดี๋ยวคืนนี้มึงก็รู้เอง...” คำกล่าวที่เอ่ย ก่อนที่แบงค์จะเดินออกไป...

คำพูดดั่งกล่าวนั้นก็ชวนทำให้ผม สงสัยมากขึ้น จนทำให้ผมรู้สึกว่า มันมีบางอย่างที่ทุกคนกำลังปิดบังผมอยู่ ไหนจะมีเรื่องถุงยาง และ บทลงโทษ ที่พูดถึงเมื่อกี้นี้อีก ก่อนที่ความสงสัยทั้งหลายของผมนั้นจะได้รับความกระจ่างในคืนนั้น พร้อมกับความจริง ว่าการเที่ยวครั้งนี้ มิใช่การเที่ยวธรรมดานั้นเอง.... 

ติดตามตอนต่อไป

ผู้แต่ง

หวัดดีแฟนคลับทุกท่าน นานๆทีจะมาทักทาย ท้ายเรื่องแบบนี้....ช่วงนี้ไงก็รักษาสุขภาพหน่อยนะครับ อาจจะเตือนช้าไปขออภัย เพราะทางนี้ก็เพิ่งหายดี หลังจากเปือยแบบเป็นๆหายๆมาร่วมเดือน = =.....เรื่องนี้มีทั้งหมด 6 ตอนจบ ครับ (จบชุดแล้วด้วย) เป็น 1 ในเรื่องที่ผู้อ่านไม่ต้องเสียเวลารอคนแต่งแต่ง รอแค่ คนแต่งมันโพส 55555+

และเรื่องนี้ส่วนตัวก็รู้สึกพอใจกับมัน สารภาพตามตรงเลยว่า งานเขียนที่มีนับน่าจะสิบกว่าเรื่อง มันมีอยู่ไม่กี่เรื่อง ที่เขียนรอบเดียวแล้วรู้สึกพอใจ เรื่องนี้ก็เป็น 1 ในนั้นและเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่หัดวางปมลึกลับด้วย หลังจากนั้นค่อยนำไปใช้ในเอาเพื่อนฯ ที่เพื่อนๆได้อ่านไป

ป.ล. ที่พอใจไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ มีพระเอกชื่อคล้ายกับคนแต่งหรอกนะ 555555+