คิดว่า ร้อยละ 90%ของคนที่เข้ามา...ตั้งใจกันเข้ามาอ่านเรื่องนี้ เพราะถูกถามบ่อย อย่างน้อยในบอร์ดAVC สำหรับเรื่องนี้ เป็นเรื่องแรกของผม แต่เป็นเรื่องแปลงจากของคนอื่นแล้วต่อยอด ไม่เหมือนน้องมาย ที่เพิ่งลงจนจบ นั้น เป็น ออริจินัล เรื่องแรก อายุของเรื่องพอๆกัน เพียงแต่ฉบับที่เอามาลงนี้ มิใช่ฉบับแรกเป็นฉบับปรับปรุงตอนปี 2009 ฉะนั้นไม่ต้อง งง ว่า ทำไม บางตอนถึงไม่เหมือนที่เคยเจอ..
ย้ำนะครับ ก็อปไปอ่านได้ แต่อย่าไปเผยแผ่ที่อื่น...
หมวดสาวยอดนักสืบ [2009]
ตอนที่1
‘มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงเป็นแบบนี้….ทุกอย่างทำไมถึง ’ หญิงสาวผมดำยาวสลวยที่นั่งอยู่หน้า ห้อง ไอซียู อย่างครุ่นคิด ถึงเรื่องราวที่ผ่านมา…
ชั้นชื่อ นันทกาหรือหญิง.. เป็นร้อยโทหญิงคะ….อายุ 26 ประจำการอยู่ สถานีตำรวจท้องที่แห่งหนึ่ง ด้วยความที่ชั้นออกหน้าตาสวย รูปร่างดี จัดได้ว่า เป็นดาวของสถานีก็ว่าได้ ใช่ถึงจะสวย แต่ชั้นเป็นคนเอาการเอางานนะค่ะ
และก็ไม่คิดเลยว่า ด้วยความสวยนี่แหละเป็นจุดเริ่มของทุกอย่าง…
“อะไรนะคะ ผู้กอง…” เสียงของนันทกาที่เอยร้องอย่างเสียงหลง หลังจากฟังภารกิจใหม่ที่เธอต้องไปทำ…
“อย่างที่คุณได้ยินแหละ ทำความเข้าใจหน่อย คิดว่ามันเป็นงานนะ “ ผู้กองกิตติ หรือผู้กอง หนุ่ม วัย 30 ต้นๆนั้นก็เอยตอบอย่างราบเรียบ ราวกับสิ่งที่เขาให้เธอทำมันเป็นเรื่องง่ายๆ ทั้งๆที่ มันออกเป็นเรื่องที่น่าอายที่สุดของหญิงสาว
“ถึงจะเป็นแบบนั้น ก็เถอะค่ะ แต่มันออกจะเกินไปนะค่ะ ที่จะให้ชั้นไปเป็น..” หมวดนันทกาหรือ หมวดหญิงที่เอยตอบตะกุกตะกักด้วยสีหน้าระเรือนิดๆ .. ก่อนที่ผู้กองหนุ่มของเธอก็เอยเสริมเติมให้ทันที…
“สาวเสริฟโนบรา…”
“นั้นแหละค่ะ.. หัวหน้าคิดดูสิค่ะ ใครไปเจอเข้าดิฉันจะเอาหน้าไปไว้ไหนละคะ” นันทกา เอยต่อ…อย่างมีเหตุมีผล
เพราะเธอยังเป็นสาวเป็นนาง ถึงแม้จะไม่ใช่คนในพื้นที่นี้ก็ตามทีก็เถอะ แต่ถึงงั้นก็….
“ก็เอาหน้าไปที่เดิมแหละผู้หมวดนันทกา ..เรื่องที่กลัวนะไม่ต้องห่วง คลับนั้น ใช่ว่าคนทั่วไปจะเข้าไปได้ง่ายๆนะ..และก็ ก่อนที่ผมจะบอกภารกิจอันนี้ คุณก็ตกลงรับปากผมแล้วนี่ แล้วนี่คุณจะเบี้ยวผมแล้วเหรอ… “ คำกล่าวของผู้กองหนุ่มที่ทำให้เธอรู้สึกจุก ในคำพุดของตนเอง ใช่เธอเป็นคนเอยแบบนั้น เอง…ซึ่งนั้นทำให้เธอไม่มีทางเลือกจึงรับทำโดยดี…
2อาทิตย์ต่อมา ชั้น(นันทกา) ก็ได้ไปที่ผับบาร์แห่งหนึ่งในพื้นที่นี้ เป้าหมายของชั้นคือการแฝงตัวและเข้าไปตีสนิทกับพ่อค้ายาเสพติดคนหนึ่งที่มักโผล่ไปที่ผับแห่งนี้เป็นประจำ ….(เนื่องจากท้องที่ เธอสังกัดอยู่เป็นพื้นที่ที่มีปัญหาของยาเสพติดลำดับต้นๆของประเทศไทยเลย..)
“อ้าวมาแล้วเหรอหญิง…” หญิงสาวคนหนึ่งที่เอยทัก .ซึ่งเธอชื่อ ปุ้ม เป็นสาวเสริฟ์ที่สวยที่สุดในผับ ซึ่งเมื่อ ราวๆ 7-8 วันก่อน เธอได้ให้พรรคพวกที่รู้จักแกล้งเล่นละครจนทำให้เธอสามารถตีสนิทกับปุ้ม และปุ้มนี่แหละก็เป็นคนช่วยในที่จะทำให้เธอเข้าทำงานในผับแห่งนี้..
นันทกาที่ค่อยๆเดินตามปุ้มลงไปที่ร้าน ซึ่งอยู่ในชั้นใต้ดิน ในตอนนั้นก็เป็นเวลา ราวๆ 5-6 โมงเญ้นซึ่งผับแห่งนี้ยังไม่เปิดบริการ เปิดเอาตอน 1 ทุ่ม พอเข้าไปในตัวร้านนั้นก็จะเห็นเด็กหนุ่มๆ 3-4 คนกำลังทำความสะอาดร้านจัดโต๊ะ ให้เข้าที่พร้อมเพื่อจะเปิดร้าน…
ก่อนที่ปุ้มจะเดินนำไปหาชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ที่เคาเตอร์บาร์ที่กำลังคุยกับสาวอีกคนราวกับกำลังมีปัญหาในการทำงานอยู่…
“พี่ชาติค่ะ นี่คือน้องคนที่ช่วยปุ้ม ที่ปุ้มบอกว่า เค้ากำลังหางานอยู่ไงค่ะ ” ปุ้มที่เข้าไปเอยบอกแด่ ชาย วัย 40 คนนั้น ซึ่ง คนๆนั้น ชื่อ ชาติเป็นผู้จัดการดูแล ผับแห่งนี้…
สายตาของชาติที่หันมาเหลือบมองยังนันทกาที่ยืนอยู่ด้านหลัง ของปุ้ม..
“สวยดี ใช้ได้นี่.. แล้ว พร้อมเริ่มงานเมื่อไรล่ะ” ชาติที่เอยปากถามซึ่ง ชั้นก็เอยตอบด้วยท่าทีที่แข็งขัน…
“พร้อมเริ่มเลยค่ะ..” นันทกาตอบ ขณะที่ปุ้มหันมายิ้มเล็กๆ เชิงให้กำลังใจ ก่อนจะเดินออกไป…
“งั้นเหรอ งั้นก็ลองแก้ผ้าให้ชั้นดูหน่อยสิ..” คำพูดของชาติที่เอยออกมาที่ทำให้ นันทกาถึงกับชะงักและอุทาน
“อะไรนะค่ะ..” เธอเอยร้องลั่นทำตาโต…
“ตกใจอะไร ชั้นก็สั่งให้เธอแก้ผ้าไงละ อย่าบอกนะว่าเธอไม่รู้ว่าที่นี้เป็นยังไง..” ชาติที่เอยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ครั้นจะเอยตำหนิคนที่ฝากหล่อนมาอย่างปุ้ม แต่ปุ้มก็เดินเข้าไปเปลี่ยนชุดซะแล้ว…
“เออ…ก็พอทราบค่ะ” นันทกาตอบอย่างช้าๆ ใช่ถึงแม้เธอจะทราบ อยู่ก่อนแล้ว แต่จะให้แก้ผ้ามันก็….
ก็แม้แต่แฟนหนุ่มของเธอที่คบกันกว่า 5 ปียังไม่เคยเห็นร่างเปลือยของเธอเลยแล้ว ทำไมต้อง…
“ถ้าไม่แก้ ก็กลับไปซะ…” ชาติ ผู้จัดการร้านที่เอยออกมาราวกับยืนคำขาด แน่นอนว่ามันทำให้ นันทกาแทบอยากโดดชกหน้า นายคนนี้เสียเหลือเกิน แต่ก็ทำไม่ได้ แถมเธอก็ไม่มีทางเลือกด้วย ก็ไปรับปาก ผู้กองมาแล้วนี่
“ค่ะ หญิงจะแก้เดี๋ยวนี้แหละค่ะ…” เธอเอยร้องตอบด้วยสีหน้าที่ระเรือ ใช่เธอจำใจต้องข่มความรู้สึกอายนี้และค่อยๆปลดเปลื้อง เสื้อผ้าที่ตัวเองสวมใส่ออกและวางอยู่บนเคาเตอร์…
“สาบานได้นะว่า นี่เค้าเรียกว่าแก้ผ้านะ..” ชาติ ผู้จัดการร้านที่เอยต่อด้วยท่าทีไม่พอใจ เมื่อนันทกานั้นยังไม่ได้แก้ผ้าออกจนกหมดยังเหลือปราการด้านสุดท้ายของตัวเอง 2 ชิ้น …
“ค ค่ะ…จะถอดเดี๋ยวนี้แหละค่ะ ” นันทกาที่เอยกล่าวอย่างอายๆ มือไม้ที่ค่อยๆปลดตะขอยกทรง ก่อนจะบรรจงค่อยๆถอดมันออกมา ใช่นั้นทำให้สายตาของพนักงานชายในร้านที่ต่างทำความสะอาดจัดโต๊ะหันมามองเธออย่างตาลุกวาว …
ก่อนที่นันทกาจะยืนอย่างโป๊เปลือย ต่อหน้า ชายที่อยู่ในร้านอย่างน้อย 3-5 คน…นั้นทำให้เธอนั้นอายไม่น้อยแทบไม่กล้ามองหน้าใครเลย ใช่ แม้แต่หน้าอีตาผู้จัดการร้านนี่ด้วย…..
ขณะที่สายตาของผู้จัดการนี่ก็จ้องมองส่วนสัดของเธอ ก่อนที่จะเอยสั่งต่อ…
“อืมมมม ไหนลองเดินทั้งๆแบบนี้รอบร้าน 1 รอบสิ ” คำสั่งของมันที่ทำให้นันทกาเอยร้องอุทานอีกครั้งอย่างตกใจ
“หาาา…” และ ถึงหล่อนจะเอยร้องด้วยความตกใจ แต่เธอก็ไม่กล้าเอยแย้งก้มหน้าทำตามที่อีกฝ่ายสั่งอย่างโดยดี เธอที่เดินรอบๆร้าน และก็ได้กลายเป็นอาหารตาของเหล่าพนักงานชายอย่างสมบูรณ์ก็จากที่มันมองเธอไกลๆมันก็ได้เห้นเธออย่างใกล้ๆ ….
นันทกาที่เดินวนรอบร้าน 1 รอบ ก่อนที่จะเดินมาหยุดอยู่ที่เดิม ตรงหน้าของนายผู้จัดการคนนี้ มันที่ยังมองหล่อนอย่างไม่รู้คิดอะไร ซึ่งนั้นทำให้นันทการู้สึกอายๆและขยะแขยงยังไงไม่รู้กับสายตานั้น…เพียงพริบตาที่เธอหันสายตาไปทางอื่นด้วยความอายนั้นก็ต้องสะดุ้ง เมื่ออีกฝ่ายนั้นอยู่ๆเอื้อมมือเข้าล้วงที่ระหว่างขาของเธอ…
ใช่มันจับหีของเธอ!!…
นันทกาที่สะดุ้งอย่างตกใจ แต่ก็ต้องหยุดการเคลื่อนไหวใดๆทั้งสิ้นเมื่อสังเกตเห้นสายตาของอีกฝ่าย แน่นอนรวมทั้งเธอต้องระลึกถึงภารกิจด้วย จึงต้องจำยอมให้นายชาติ ผู้จัดการของผับได้ลูบสัมผัสหีของเธออย่างสนุกมือ…
รูหีที่ยังคงปิดมิด อย่างไม่เคยผ่านการสัมผัสจากชายใดมาก่อน…
“ยัง ยังไม่เคยนอนกะผู้ชายคนไหนเลยใช่มัย เรานะ…” ชาติถาม ซึ่งนั้นทำให้ หญิงสาวที่สูดปากเบาๆอย่างสยิวๆและอับอายนั้นก็ค่อยๆเอยตอบ ทั้งๆที่เธอข้องใจและสงสัยว่ามันเกี่ยวอะไรกับการเป็นสาวเสริฟ์ด้วย…
“อืออ ใช่ค่ะ อืออออ….” เธอตอบ ก่อนจะสะดุ้งอีกครา… เมื่อ มันบี๊เม็ดเสียวของเธอ หลังเธอตอบมันก็เหมือนคิดอะไรเล็กน้อย ก่อนจะ เอยตอบ …
“โอเค งั้นก็มาทำงานได้..” ชาติที่เอย ก่อนที่ปุ้มจะเดินออกมาหลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จพอดี ซึ่งนั้นทำให้ ชาติเอยบอกแก่ปุ้มด้วย “ปุ้มไงเธอก็รับหน้าที่ดูแลน้องเค้าด้วยละ…”
คำเอยนั้นก็ทำให้สาวสวยดาวของร้านรับคำ ซึ่งชาติก็หันหลังเดินออกไปโดยไม่สนใจใยดีกับนันทกาที่ก็ได้หยิบเสื้อที่วางไว้ขึ้น ด้วยสีหน้าที่แดงก่ำอย่างสุดๆๆ….ใช่มันเป็นความอับอายที่สุด ซึ่งเธอนั้นยังไม่รู้เลยว่า นั้นเป็นเพียงบทเริ่มเท่านั้น..
ตอนที่ 2 วันแรกของงานใหม่ของหมวดคนสวย….
มันเป็นภารกิจ….ที่ได้รับมอบหมายเพื่อแฝงตัวและล้วงข้อมูลจากนักค้ายารายหนึ่งที่สืบหาที่กบดานจริงๆของมันไม่เจอ…สืบรู้เพียงว่ามันชอบมาที่นี้…ใช่นั้นเป็นจุดเริ่มของภารกิจ โดยที่ชั้นหมวดนันทกาก็ได้รับมอบหมายในหน้าที่ แฝงตัวและตีสนิทกับนักค้ายารายนั้น….
การแฝงตัวที่เข้าไปในผับบาร์พิเศษ สถานที่เป้าหมายได้ไปบ่อยครั้ง..แน่นอนว่าแค่การเข้ามาเพื่อแฝงตัวนั้นก็ทำให้เธอเจอเรื่องอับอายไม่น้อย อย่างต้องเปลือยกายต่อหน้าผู้ชาย… ใช่…มันเป็นความอับอายที่สุด และชั้นเองก็ไม่รู้เลยว่าจากภารกิจนี้เองทำให้ชีวิตชั้นเปลี่ยนไปหมด หมดสิ้นทุกอย่าง…
นันทกาที่ที่มองอย่างใจหาย…เธอก็รู้อยู่ก่อนแล้วว่า เธอต้องมาเป็นสาวเสริฟ์โนบรา…ใช่โนบราต้องโชว์นม แต่ถึงงั้นช่วงล่างก็แทบเหมือนกับไม่ได้ใส่ กระโปรงก็แค่คืบ กางเกงในก็ยังเป็นT-back ตัวจิ๋วเดียว สายกางเกงมันเข้าไปรัดในร่องก้น ใครมองจากข้างหลังก็คงเห็นก้นเต็มๆตา แน่….
เรื่องชุดนี่ก็แสนหนักใจ แน่นอนถึงจะรู้ แต่ก็ทำใจไม่ได้อยู่ดี และพอถึงเวลาทำงานจริงๆเธอก็ต้องกลุ้มใจมากขึ้นไปอีก จากสิ่งที่ไม่คาดคิด และสิ่งที่ว่าก็คือ ขนปุกปุยที่ทำหน้าที่ให้ความอบอุ่นกับน้องจิ๋มของฉันมาสิบกว่าปี ตอนนี้มันออกมาเพ่นพ่านนอกกางเกงในตัวจิ๋วให้ขายขี้หน้า อย่างกะป่า เก็บอย่างไงก็ไม่มิด…
แน่นอนว่าถึงแม้ตัวร้านจะไม่ใช่แสงสว่างจ้า เป็นไฟสลัวๆแต่ถึงงั้นก็ทำให้แขกที่มานั้นก็ต่างมองเห็นถึง ขนน้อยๆของชั้นได้…แน่นอนว่าในคืนแรกนั้นก็เต็มไปด้วยความอับอายที่แสนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี ใช่เพราะแขกแต่ละคนก็แทรกเรื่องขนของชั้นอย่างไม่หยุด อาทิเช่น “คนสวนหยุดงานเหรอน้อง หญ้ารกเชียว”
แน่นอนว่าสิ่งที่เธอสัญญากับตัวเองในคืนนั้น คือการกลับไปจัดการเจ้าขนน้อยของตัวเองให้เรียบ….
อ้อ…ใช่แล้วชั้นก็ไม่ได้ทำงานนี้คนเดียวหรอกคะ…รู้สึกว่าผู้กองให้ใครมาคอยติดต่อกับชั้น…เรื่องของเป้าหมาย..ในใจตอนนี้ชั้นขอเป็นผู้หญิงเถอะ….
ถ้าเป็นผู้ชายชั้นได้อาย….ไม่รู้จะว่ายังไงแน่ แต่คิดว่า คง 2 ถึง 3วัน ละ คนที่ติดต่อชั้นคงจะมา…
หญิงสาวที่คิดก่อนจะสะดุ้ง เมื่อหล่อนถูกผู้จัดการเอยเรียกชั้นไปพบ ซึ่งเขาก็พาชั้นไปบนที่โต๊ะๆหนึ่งที่ค่อนข้างมิดชิด…ก่อนที่ชั้นจะชะงัก…เมื่อเห็นแขกที่นั่งอยู่ดันเป็นคนที่เธอรู้จักดี…จ่าสมหมาย ที่มีอายุเกือบ 38 ที่มีชื่อเสียงในทางแย่ๆ…สายตาที่มันมองชั้นในเวลานี้และยิ้มให้
“แกเองก็หูตาไว จังนะ…ยังไงก็อย่าเพิ่งไปทำอะไรน้องเค้ามากนะละ….เค้าเพิ่งทำงานคืนนี้เป็นคืนแรก!!.” ชาติ
ผู้เป็นผู้จัดการร้านเอย ซึ่งชั้นก็ชายตากลับไปมอง นี่จ่าสมหมายรู้จักกับผู้จัดการร้านเรอะ…และนั้นก็พาลทำให้ชั้นนึกถึงคนที่จะคอยช่วยชั้นที่ผู้กองบอก…อย่าบอกนะว่าเป็น…ตาจ่าหัวงูนี่นะ นันทกาที่ยิ่งคิดก็อยากร้องไห้…
ก่อนที่ ชาติ ผู้จัดการจะหันมาเอยกับชั้น…
“บริการให้ดีละ..อย่าก่อเรื่องเข้าใจ?…” ผู้จัดการเอยเตือน เด็กใหม่อย่างเธอ ก่อนจะเดินออกไป ซึ่งนันทกา
ก่อนจะหันมาสลับมองที่จ่า และค่อยๆลงนั่งๆข้างๆชายวัย 38 คนนี้…
“ผู้กองเค้าให้…จ่าเป็นคนคอยดูแลชั้นงั้นเหรอ?…” หล่อนถาม พร้อมกับชงเหล้าให้…โดยที่จ่าสมหมายก็จ้องมองอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้ม ไม่รู้ว่ามองตรงไหน แต่ถ้าให้เดาคงไม่พ้น อกขาวๆอวบๆ หัวนมสีชมพู ของชั้นแน่ๆ…
“อือ…ใช่แล้ว…น้องหญิงคนสวย…”มันเอยตอบอย่างถือวิสาสะเรียกชื่อชั้นตรงๆ ทั้งๆที่ชั้นมียศมากกว่า ใบหน้าของหญิงสาวที่หันมาหาพร้อมกับเสริฟ์เหล้าให้แก่มันแน่นอน ว่ามันทำให้หล่อนมั่นใจว่าอีกฝ่าย พูด โดยไม่ได้มองหน้าชั้นเลย แต่มองยัง นมอันอวบอึ๋มที่โชว์หรานี่ต่างหาก
นันทกาก็แทบอยากด่า แต่สุดท้ายก็ได้แต่ด่าในใจ….คนมีตั้งเยอะแยะไม่ส่งดันส่งตาจ่าหัวงูนี่มาทำไม…แน่นอนว่าสิ่งที่หล่อนกังวลก็เกิดขึ้น.. เมื่ออีกสักพักตาจ่านี่ค่อยๆเอยอย่างแทะโลมและลวนลามเธอ…
“ไม่ยักกะรู้เลยนะ ว่า หน้าอกของหมวดเนี่ย จะใหญ่พอตัว..” จ่าสมหมายที่เอย คำเอยของมันที่ทำให้หน้าของหล่อนร้อนผ่าวและมันก็ไม่เอยเปล่า จะเอื้อมมือเข้าบลูบแต่ก็โดนเธอปัดมือนั้นทิ้ง…
“อย่าให้มันมากไปนะจ่า ไม่งั้นชั้นฟ้องผู้กองจริงๆนะ..” เธอเอยขู่มันอย่างเบาๆ แต่หน้าตาของจ่าสมหมายก็ไม่มีท่าทีจะกลัวคำขู่นั้นแต่อย่างใด แต่มันกลับเอยขู่เธอกลับซะมากกว่า..
“แต่ถ้าผมบอกว่า พี่ชาติว่า ผู้หมวด ไม่ตามผม นี่มันจะเป็นไงนะ” มันที่เอยตอบกลับ คำเอยของมันที่ทำให้นันทกาถึงกับชะงัก..
“เอะๆ รึใส่ไฟด้วยว่า ด่าว่าผม และลงมือกับผม ถ้าเอยแบบนี้จะเป็นไงนะ พี่ชาติจะไล่ออกมัย และถ้าไล่ออก..” จ่าสมหมายที่เอยกล่าวต่อ ซึ่งนั้นทำให้นันทกา หมวดสาวคนสวยถึงกับต้องขบกัดริมฝีปากอย่างแน่นขนัด..
“จะเอายังไงว่ามา…” นันทกาที่เอยถามกลับอย่างเจ็บใจ หลังจากรู้ตัวว่าตกเป็นรองมันอย่างแน่นอนแล้ว ใช่เธอไม่คิดจะยอมมันเฉยๆหรอก เธอจะเก็บบัญชีนี้ไว้คิดกับมันในภายหลัง…
ส่วนไอ้คนที่ถือไพ่เหนือกว่านั้นก็นั่งพิงโซฟาด้วยท่าทีสบายอารมณ์ ก่อนเอยตอบ
“ก็อยากให้น้องหญิงบริการเหมือนๆกับน้องนางคนอื่นในร้านก็เท่านั้นเอง..”
“บริการเหมือนคนอื่น..” นันทกาเอยทวนอย่างนิ่ง ซึ่งที่จริงเธอก็ยังไม่ทราบเหมือนกันว่าต้องทำอะไรบางที่นี้ ก็น่าจะแค่เสริฟ์น้ำ กับยอมทนการโดนลวนลามเท่านั้นมิใช่เหรอ?
แต่จาดคำพูดของมันนั้นก็ชวนให้น่าสงสัย ใช่มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆ นันทกาจึงค่อยๆ หันไปมองรอบๆ
ก่อนจะทำให้เธอถึงกับตกใจในสิ่งที่เห็น..
ถึงแม้ภายในร้านจะมีแสงไฟสลัวๆแต่ก็เพียงพอที่จะมองเห็นรอบๆอย่างชัดเจน ใช่มันทำให้เธออึ้ง เมื่อเธอคิดว่าหน้าที่ของสาวเสริฟ์มีเพียงเท่านั้น มันไม่ใช่ ใช่ตกดึก นั้นหน้าที่จริงๆของเหล่าสาวเสริฟ์ก็ค่อยๆแสดงอย่างชัดเจนขึ้น …พวกเธอที่ทำหน้าที่ มากกว่าการเป็นสาวเสริฟ์!!…
เหล่าสาวเสริฟ์ หน้าตาดีก็เริ่มเอาใจแขก ด้วยการก้มหน้าลงไปที่ตักของแขกผู้ชายอย่างไม่ทราบว่าทำอะไร แต่สีหน้าของแขกที่สาวเจ้าก้มไปบงบอกว่าตัวเองกำลีงรู้สึกดีไม่น้อย.. สาวเสริฟ์บางคนก็เข้าขึ้นคร่อมบนร่างของแขก โดยแอ่นหน้าอกให้แขกได้ขบดูดนมเล่น...และที่หนักไปกว่านั้นบางโต๊ะนั้นก็ถึงขั้นร่วมรักกันแล้วด้วย
นั้นทำให้ใบหน้าของนันทกานั้นถึงกับแดงฉ่า....ด้วยความที่ยังเป็นสาวบริสุทธิ์ที่ไม่เคยผ่านเรื่องพรรค์นี้....ในใจที่คิดแทบทันทีเลยว่า
‘นี่มันไม่ใช่สาวเสริฟ์โนบราแล้ว นี่มันกระหรี่เลยต่างหากละ!!’
“ที่นี้รู้ยังว่าต้องทำยังไง…” จ่าสมหมายที่เอยด้วยรอยยิ้มท่ามกลางสีหน้าของนันทกาที่แสดงความไม่ชอบพอ..
“รู้แล้ว...พอเข้าใจแล้วละ...จ่าอยากให้ชั้นทำอะไรละ” นันทกาที่เอยถามกลับอย่างโดยดี...ใช่ในเวลานี้เธอนั้นไม่มีทางเลือกแถมมันยังถือไพ่เหนือกว่าเธอ 1 ขั้นด้วย...
“ถ้าให้พี่บอกแน่ใจเรอะว่าจะทำได้นะ น้องหญิง...” จ่าสมหมายที่เอยถามด้วยรอยยิ้มพร้อมกับเอื้อมมือมาสัมผัสใบหน้าของอีกฝ่าย..สาวเจ้าที่ยังคงทำหน้าตาอย่าไม่พอใจก่อนจะเอยตอบ
“ได้...ทำได้ทุกอย่าง ยกเว้น....สอดใส่..” เธอตอบถึงแม้จะเว้นช่วงไปเล็กน้อยก่อนจะหลุดข้อห้ามออกมาได้...
แน่นอนข้อห้ามที่ทำให้อีกฝ่ายมองและคิดในใจบางอย่างอย่างไม่เอยถาม ก่อนที่จะเอยสั่งเธอ....
“ก็ได้ งั้นก็เริ่มจากขึ้นมาคร่อมพี่สิจ๊ะน้องหญิง..” ใช่มันสั่งให้หล่อนกระทำเหมือนโต๊ะนั้น...ที่เข้าคร่อมนั่งบนตัก...ซึ่งนันทกาก็กระทำตามอย่างว่าง่ายแทบมันให้มันอดไม่ได้ที่จะยิ้มหรือหัวเราะ อย่างสะใจหน่อยๆ...
“ต่อไปก็ ก้มลงจูบกูหน่อยสิ....” มันสั่งต่ออย่างสั้นๆ...แน่นอนว่าทำให้หญิงสาวที่กำลังคร่อมร่างของมันโดยมีนมอวบๆของหล่อนอยู่เหนือใบหน้าของมัน ก็ถึงกับชะงัก....
นันทกาที่จ้องมองมัน....อย่างเจ็บใจ ก่อนจะก้มลงจูบปากมันแต่จูบแบบจึ้งเดียวและผละออก หรืออีกนัยจะบอกว่าจูบอย่างขยะแขยงก็ไม่ป่านนะ..
“นั้นจูบบ้านมึงเรอะ อีหญิงยังไม่รู้สึกเลย จูบแบบ โต๊ะนั้นนะ เป็นมัย” มันที่เอยกล่าวอย่างไม่พอใจ พลางยกนิ้วชี้ไปยังอีกโต๊ะ แน่นอนว่าตัวอย่างที่มันให้เธอจูบซึ่งก็เล่นเอานันทกาหน้าแดง เมื่อมันต้องการให้เธอจูบแบบดีฟคิส...หรือจูบแบบดูดดื่มใช้ลิ้นสอดใส่.....
“เออ....” สาวเจ้าที่มองอย่างสีหน้าระเรืออย่างพูดไม่ออก ใช่เพราะตอนทีกับแฟนยังจูบธรรมดาเลยไม่เคยจูบอะไรแบบนี้...ใช่ระหว่างคิดเธอก็ต้องเอยร้องขึ้น เมื่อโดนอีกฝ่ายขยับมือหวดตีก้นของเธอ....
“ว้าย…..”
“ จะจูบกูได้ยัง อีหญิง รึจะให้กูฟ้องพี่ชาติหา “ มันขู่เธอ และนั้นก็ทำให้นันทกาต้องทน...ถึงแม้จะรังเกียจอีกฝ่ายก็ตาม...เจ้าหล่อนก็ค่อยๆโน้มใบหน้าเข้าหาก่อนลงประทับริมฝีปากกับปากของอีกฝ่าย...โดยมือของเธอเท้าค้ำที่โซฟาที่จ่าสมหมายพิงอยู่
ริมฝีปากที่เผลออ้าออกพร้อมกับลิ้นที่ค่อยๆสอดแทรกเข้าไป ซึ่งนั้นทำให้ใบหน้าสวยๆ ของนันทกาเริ่มร้อนฉ่าและระเรือแดง…ให้กับรสชาติที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน พร้อมกับเสียงครางในลำคอที่เอยร้องขึ้น..
“อืออออ อือออออ…” หล่อนที่เอยร้องในลำคอ ด้วยความรู้สึกที่ดีไม่เคยสัมผัสมาก่อน จนทำให้เธอเผลอไผลแลกลิ้นกับอีกฝ่าย ก่อนที่จะรู้ตัวและก็พยายามที่จะถอนริมฝีปากออกเนื่องจากจูบกับมันนานเกินไปแล้ว…
ใช่ว่าทางฝ่ายของจ่าสมหมายจะไม่รู้ มันที่อาศัยแรงที่เหนือนั้นจับพลิกร่างของเธอที่คร่อมร่างของมันลงบนโซฟาและขยับร่างของมันขึ้นคร่อมแทน พร้อมกับยังคงกดบดริมฝีปากแลกลิ้นแลกจูบ อีกหลายนาทีจนมันหน่ำใจและค่อยถอนริมฝีปากออก…
“แฮ่ก.แ...ฮ่ก....” เสียงหอบของหญิงสาวที่เอยหลังจากถอนริมฝีปากออกจากริมฝีปากของมันสีหน้าระเรืออย่างหอบเหนื่อยมือไม้ที่ยกถูปากอย่างรังเกียจไม่ก็ขยะแขยง สายตาของหล่อนที่แสดงถึงความอาฆาตอย่างลึกๆ
“จูบแบบนี้มันรู้สึกดีไม่เลวใช่มัย? น้องหญิง” มันเอยถาม จนแทบทำให้เธอแทบอยากจะหาอะไรซัดเพื่อเอาคืนมัน..แต่เธอต้องใจเย็นไว้ ….ซึ่งมันยังคงมองเธอด้วยรอยยิ้มก่อนจะเอยต่อ..
“ เห็นว่าน้องหญิงทำงานเป็นคืนแรกนะเนี่ยจะสอนการทำงานที่นี้ ให้ละกันะ วันนี้เริ่มแค่อย่าง 2 อย่าง ก่อนก็พอ”
มันเอยด้วยรอยยิ้มท่ามกลางสีหน้าและดวงตาของหล่อนที่มองอย่างอาฆาต ก่อนมันจะกล่าวต่อ...
“ จูบไปแล้วต่อไปก็อมควยให้พี่หน่อยสิ....อมดีๆนะ ถูกใจพี่จะให้ทิป “ มันเอยด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างทำให้เธอรู้สึกหมั่นไส้อย่างมาก แต่เวลานี้เธอนั้นไม่สามารถจะทำอะไรมันได้ แน่นอนครับว่าต้องยอมโดยดี...
“ค่า...” หมวดสาวคนสวยที่ขานรับสั้นๆ พร้อมกับนั่งคุกเข่าตรงหน้าของจ่า..มือน้อยๆของเธอที่ค่อยรูดซิปกางเกง..ก่อนที่ท่อนเนื้อของจ่าที่ผึงออกมา…แน่นอนว่าสาวพรหมจรรย์อย่างนันทกาก็ต้องตกใจ ด้วยความอาย..กับควยที่ตั้งเด่ขนาดใหญ่และยาว 7นิ้ว….ที่อยู่ตรงหน้าพร้อมกับกลิ่นคาวที่เหม็นคลุ้งจนทำให้เธอ ทำหน้าอย่างบอกไม่ถูก สายตาที่เหล่ขึ้นไปมองตาจ่าที่ถือเกมเหนือกว่า
ก่อนที่เธอต้องทำใจ…ก้มลง..ใช้ลิ้นแตะ.ๆที่ท่อนเนื้อ…
“นั้นแหละค่อยๆลากขึ้นลงแบบนั้น….จากนั้นก็อมเข้าไปนะน้องหญิง…” จ่าสมหมายที่เอยด้วยความเสียว กับริมฝีปากที่ค่อยๆไล่เลียที่ควยของมันลิ้นที่เลียตั้งแต่โค่นยังถึงปลาย…ก่อนที่เรียวปากของเธอจะค่อยเข้าจูบที่หัวมนๆของมันและอ้าอมควยของมันตามที่เอยบอก…
ใบหน้าของนันทกาที่แดงก่ำและน้ำตาที่เออคลอ เพราะแม้แต่เอก แฟนหนุ่มของเธอเธอยังไม่เคยทำให้เขาเลย….ขณะที่จ่าสมหมายก็ยิ้มอย่างสุขสมผสมด้วยความสะใจ…เมื่อผู้หมวดคนสวยที่เคยหยิ่งเล่นตัวแถมด่าทอมัน ตอนนี้กำลังอมควยของมันอยู่…แน่นอนว่ามันที่เอยร้องด้วยความเสียวสักพัก ก่อนจะเอื้อมมือจับศีรษะของหล่อนและโยกอย่างไปมาด้วยจังหวะอย่างเร็วขึ้น….
ท่ามกลางเสียงร้องในลำคอ ของหล่อน…
“อือออ….อืออออ….อืออ…” นันทกาที่เอยร้องด้วยความอายกับการอมควยครั้งแรกของหล่อน….เสียงครางของจ่าที่เอยด้วยความเสียว…พร้อมกับเร่งกระเด้าควยใส่เรียวปากบางๆของหล่อนอย่างไม่หยุด…
”มันดีฉิบหาย….” ก่อนที่มันจะเอยคำราม..ซึ่งก็ทำให้หญิงสาวถึงกับเอยร้องอย่างตกใจเมื่อมีของเหลวที่ไหลพุ่งเข้ามาในปากของเธออย่างเออล้น ซึ่งเธอก็ไม่สามารถจะผละออกจากท่อนเนื้อนั้นได้…เพราะมือของมันที่กดศีรษะของเธอไม่ให้เงยหน้าขึ้น…
“กลืนลงไปให้หมดนะ…คนดีของจ่า..หึๆ…” จ่าสมหมายที่เอยสั่ง…ซึ่งนันทกาก็ได้ทำตามด้วยหยาดน้ำตาที่เออไหลรินออกมาอย่างเล็กน้อย….เรียวปากที่ค่อยๆดูดน้ำกามของมันลงท้องจนหมด…
“หึๆ…น้ำควยพี่อร่อยมัยละ….เอ้านี่ พันหนึ่ง…ขนาดครั้งแรกยังอม..ควยให้พี่ได้มันส์..เห็นทีต่อจากนี้คงต้องมาให้น้องหญิงดูดให้บ่อยๆแล้วละ…” จ่าสมหมายที่เอยชมพร้อมกับโยนธนบัตร 1 พันให้กับเธอ ท่ามกลางสีหน้าของนันทกาที่ต้องข่มความอับอายในใจไว้อย่างสุดๆ…..
เคยอ่านมาตั้งนาน แต่ไม่รู้คนเขียน ตอนนี้นอนตายตาหลับแล้ว ได้เจอคนเขียนตัวจริงเสียที
ตอบลบ